Tragoidiai. Tragoediae. Racognovit et praefatus est Guilielmus Dindorfius

91쪽

νεικέων τεκτονα συμφυro αἰνων,

τοιάδε Κάλχας ξυν μεγάλοις αγαθ0ῖς απέκλαγξεν

αἴλινον αἴλινον εἰπε, et ὁ ευ νικάτω. V. I. R dulbitari potest cyti Λιος κόρα exei terit, quod supplevi, compara Iulum illa lis quae de Dialiae epitne tis stora dixi p. I. II. Verstis igitur sui iam Dicus trimeter, quali iterum v. 6. in alius partis initio Aes nylum stim esse reliquiae verSus, qui ipse Pioque desectus est, satis clare ostemiunt. OGGων παρ' υφρόνων metum ut Suppl. 210. δοι et δῆτα πρευμενους υπ' ὁμματος. et 199 ὁμματος παρ ησυχ0υ. et quae sunt alia huiusna0m. V. . Eiecto, te quo supra vlixi αέλπτ0ις aditi di quae inc ulice post μαλερῶν excideri in literas τε λε. De cui locatione et particula eras OGOι ιν μαλερῶν τε λεόντων, pro ὁρ-0ισίν τε μαλεοῶν λεόντων, dixi in Flechei seni Annali Dus . . p. q.

Versus auten est trinae ter lac licus cum basi, in qua Π0 SO-lum Spondeum, Se t etiam reo enaeum et, quo Dic et ali Di usus est poeta iam Dum locum a Dere ali omina Aes livli loc0mina c0mparati docet. Idem proxi in versus metrum est, qui ct spondeo incipit Solet enim Aeschulus in no praesertim genere metri, duo interitum etiam plures eiusdem metri versus deinceps P0-nere, quos in hac quoque epodis itemina iteminaque secit. Nana v. q. b. sunt lactylici linae ita cum Dasi spondiaca v. T. 8. 1epta- metri laetuli ei v. 10. 11. non exametri se uterque ex duo inlSe0mpositus trinae tris catalecticis, un te tertius pes utro Dique sp0ndetis est, . 12. 13. hexametri Versus 14. pentante ter est,

92쪽

L. XXXVIII PRAEFATIO.

γιγν0μέναισι λάχη ταν ερ αμιν ἐκράνθη. σπευδομεν es ἀφελεῖν τινα τάσδε μερίμνας.

V. 5. Delevi glossenia τούτων αιτε post τερπνα illii illin. viae eo I rectio etia II metricis, quas 10 lo expositi, rati0 nil usco inmendatum me optativo κράναι supra dixi. V. 6. M inisestis quae in Dulice relictae sulit trimetricia in-lii ei relitans ita sunt usus ut καλέω in πανακαλῶ mutaren et ἰή, pro mi etiana γὼ coniici p0test, a literem post Παιῶνα. Recte licit ἐπανακαλῶ, insiιper invoco. Nam cieanem invocat post quani Dianam invocavit. V. T. Ad εχενη&ας αυρας vetus interpres adscripserat ἄπλοιαν , quod glosse ima quum es en yli qu0 l restitui vocat ut una, αυρας, expulisset, in ἀπλοίας est Diutatilin, ut aptuni esset adiectivis plurali Diis ἀντιπνό0υς χρ0νια εχεν ζωας. V. . Supplevi luod exciderat νεικεων epit lieton αἰνων. Quod adiectivum cum νεῖκος alio modo coniunxit esetiylus Sept. 904. ὁ ων αἰν0μόροις, δι' ων νεῖκ0 εβα. V. 14. Bestitui φαίνων, eiecto gl0sseniat στρουθῶν, quod antiqinis interpres, fortasse dena ovi v. 136. vel Dis πτανοῖσιν κυσὶ πατρός adscripsit ἀετοῖς, de quo stipra dicebam p. I. XXXV. - sistulit male intellecto quod praece ulit Oρνίθων

nomine, quo On passeres, sed a Pittar ut par significari suprii Ostetuli. His auten vertas apte adiungi intur sequentia. τοι δ'ομόφωνον αἴλινον αι λιν0ν εἰπε, το ὁ ε νικάτω. Nam αἴλι

τάσματα φαίνων Plae in odice post versum Plini uni leguntum recte huc transpositerint. Fuit laic versiis in antiquiore exena piari in Nurgine scriptus unde facturn ut loco alieno in SeIeretur. φαίνειν ultein non cle illis tantum dicitur signitos tendentiuus, pio dissitatissimulta est, sed etiam de nona inlinis,

fore chorus vicit Calchantis vaticinia . quae supia exposuerat: tum pergit Λίκα δε τοῖς με παθουσι μαθεῖνεπιρρεπει

93쪽

PIO non an inladverso glossator ap0gra plii Floreti tini, cuius tanta suil lienetiui ut ne illa qui lem O ὁ προκλυειν, qui Dusu versu stroplite 239. nil id resp0 Iulet, insititia esse videret, adseripsit o προχαιρέτω εις et π90κλυε ιν Triclinius vere, qui verDa τὸ δὲ προκλυειν metri indicio omisit, το μέλλ0ν, 10 dati verDo μαθεῖν regituri ad sequentia rettulit, absurile interpretatus φθαρητω o μέλλ0ν. Missis his aliisque recentiorum interpretum inventis satis erit monuisse, Aίκην lici 0ις μεν λαθουσιν nam sic recte cur rexit Aug. Mattinae μαθεῖν πιρρέπειν et μέλλον, i. e. poenam itituram, in verisis autem sequentibiis vernum π90χαιρέτω pp0situm esse τω πρ0στένειν, ut apud Platonem litteD. p. 39. D. τὰ προχαίρειν τε και προ- λυπεῖσθαι. Ex quo sequitur ante προχαιρέτω exei disse verDa quibus persona significata erat cruae προχαίρειν dicitur, sic sortasse supplenda,

v. 1240. Λί καὶ alios citius alios arilli ius assequi neminique contingere ut eam fugiat, trita est sententia, a poetis saepe exornata, velut an Aeschulo ipso Clio eph. 61. 0πη ὁ ἐπισκο-

94쪽

sunt ii terpretini de vocabulo αγχιστον conaimenta, aerito reprelieiis ab Me in eicio in Plii lologo vol. 20. p. I. qui ἀρχηγῖν

coniecit, coinparatis duae t i lilii sequuntii coryptiae verbis.

ηκω σεβίζων σόν, Κλυταιμνήστρα, κράτος δίκη γάρ ἐστι φωτος αρχηγου τίειν γυναῖκ ἐρημωθέντος ἄρσενος θρόνου

Piae tanqtuini parapi irasis sunt veri ortini antecedentium. creete, ut opinor, te sensti voca Duli ab Aesclivio scripti iudicavit Meinehius. Vertina tium pariana proDabile sit oeaDulum satis nutum αρχVγόν in αγχιστον esse c0I ruptum. ἄρχιστον potiusserit,enduin vi leturi quo nemo ni ira Ditur in αγχιστον esse Imutatum. ΕΟ restituto aptissima pro ut sententia, qua Suprem ινι

imperitim nunc penes Clytaenanestram esse dicituri Αρχιστος autena ala ἀρχος forma tuni ut βασιλευτατος at βασιλεύς, et alia liuiusn10 di de quinus lictum inanesauro vol. 2. p. 168. Mira Dilius est ἀρχέστατος pro αρχαιότατος, ut vi letur, at grammaticis acceptum quod ex Aeselayli Penelopa naei norat Plut 0xenus in tyna M. p. 31 b. V. 30I. φρουρα προσαιθρίζουσα πομπιμον φλόγα Lege- Datur φρ0υρὰ πλέ0ν καίουσα των εἰρημένων, aut debile estiua Decilli interpolatoris coin mentum versum in iiDro antiquiore niaximam partem obliteratum utcunque resarcientis. Digna Αes clivio veri)a feliciter servavit Hesycnius Προσαιθρίζουσα πόμπιμ0ν φλόγα πρ0 τον αἰθέρα ποιοὐσα Aset αν πέμπε- σθαι την φλόγα. De quo dixi in Praelat ad editionem xoniensem secundana p. VII. collatis duobus simili Dus quorum notitiam Hesycni de Densius escnyli verbis ουρανίζειν et πρ0σαυρίζειν. idem debetur quod, 677 Toupius Eniendi vol. 3. p. bb7. pro και ζῶντα και βλεπ0ντα restituit χλωρόν τε και λέποντα ex glossa illius, χλωρόν τε και βλέποντα αντὶ os ζῶντα. V. 304. τρυνε θεσμὸν μη ραχίζεσθαι πυρός Sic correxi leve codicis Med. vitium χαρίζεσθαι, de pio videnda quae lixi in mechei seni AnnaliDiis a. 863. Ol. 87. p. 83 84 Vernum ραχίζειν gramimatici explicant per διακόπτειν - qu0d ipsum

95쪽

PRΛEFATIO. XCIquo me u0 raro de rati0n interrupta dicitur de quo in De satiro fixi vol. 2. p. 1188. ubi ad li pol est διακόπτειν O Gυν- εχ λ του λόγου. tiod lixit Cleuiens Alex. p. 829. Celemini simili metaptiora tam iis quantiam novi in iis et solli Aes clivius

usus infra lixit,. 505. πολλῶν μαγεισῶν ελπίδων.V. 12. 13. πάρεστι -&φημένων ἰδεῖν In ap0gra pilis nam homini tantum fide utimi tr. tium liae pars saliuio ex codice edice aliquot ablunc seculis ali lata sit - stria sic Scripta sunt. πάρεGτι σιγῆς,τιμο αλ0M090 GJιστος ατεμένων ἰδεῖν, unde sit hilata in voca Duli αδιστος lit stra . antim Lainstaurari potest scripti ira Aeschuli. A PECTICII CATI

96쪽

XCII PRAEFATIO. mulae εἰ περ οὐ και νυν, hic quoque και νυν restituendun.

V. M. χαίρω τε νοναι δ υκε ἀντερῶ θεοῖς τε - θνῆ i ci pro lucta sylla Ita Inditia pro τεθναναι nemo lixit neque Aescitvluin dixisse verisimile est. Scri Deniluna videtur χαίρω τι τεθναν&ι. - ad quae noriis, perspecto tali illi a d τι sit, respondet, ερως πατρωας τῆσδε γης ' γυμνασεν χαίρω τι lixi Dipnitus apiti Allien 6 p. 236. C. γέγηθα και χαίρω τι

και πτερυττομαι.

V. 895-902. Seclusi versus octo ab salsam illatos, νυν ταυτα πάντα τλῆ απενθητω φρεν λεγ0ιμ αν ανδρα τονδε των σταθιμῶν κύνα. σωτῆρα ναυς προτ0ν0ν, φηλῆς στεγης στυλον π0ὁηρη, μον0γενες τεκνον πατρὶ και γῆν φανεῖσαν ναυτίλοις παρ' ἐπίθα καλλιστον μαρ εἰσιδεῖν εκ χείματος, lοδοιπόρω διψῶντι πηγαῖον ρέος τερπνον δε ταναγκαῖον κ-

φυγεῖν παν. in linus diversissirnae comparationes ita sunt cumulatae, ut non fies claviii , sed Tli eo loruim Prosim naum si-inilesque poetas audire videantur, qui in liu exaggeratarum le- scriptionum genere nil tum studii posuerunt.

V. 1041. καὶ παχα γάρ τοι φασιν Ἀλκμηνης ποτε Ἀραθέντα τληνα ὁουλίας μάζης βία Sensit huius loci viti uinariclinius, qui termeraria usus coniectura scripsit πραθεντα τληναι και ζυγῶν θιγεῖν βία, non anima ivertens Aeseliviti In scripsisse quo ut solui aptum lauic loco verissime restitui tangeriis, δ0υλίας μάζης τυχεῖν, cui ut scriptum sui βία, ut indicaretii non fortunae casu , sed vi illata factum esse ut Herculi sera ilis convitio hineunda uel in nisi lacunae expletuliae caussa additurn est quum excidisset τυχεῖν. Post hunc infinitivum τυχεῖν apte se Fauntiar verba ει ὁ υν ανάγκη τῆσδ' ἐπιρρέποι τυχης.

υπτίασμα κειμέν0υ πατρος. Priorem versu na grananiaticus in Craniem Anecui Oxon vol. i. p. 88 8 et in c0 d. Vos s. tym M. p. l34, 35. , Di te verto ἀρηρεναι agituri sic scriptum assert. Omisso poetae n0Imine, αραρε γαρ ορκος εὐθεῶν μεγας ulule, remoto glossena a te ομώμοται, nae sic correxi, ἄραρε γά τις ορκος εὐθεῶν μεγας, Ἀξειν τιν υπτίασμα κειμεν ου πατρός, quae de reste dicta sunt, ut in Cnoepti. 119. ελθεῖν τιν αυτοῖς

97쪽

μη μέτειμι του πατρος τους αιτίους In his versi laus restis interpolator quod Aesciij ius scripserat ει μη μέτειμι του φόνου τους αιτίους, ut V. IIT. est τοῖς αιτίοις του φόνου) in os πατρὸς Ους αιτίους mutavit, Xquisita, ut videbatur, revitate metum pro os φόνου τ0ὐ πατρός, ut viginti tres 274 - 296. qui sequuntur versus suos τρόπον τον αυτόν - παμφθάρτωμόρω aia nectere p0sset, in qui bils 0enae quae vel restem

maneant non ol euientent Oraculo qti patris castilena ulcisci iubebatur vel alios quosvis similis culpae reos, nam liae duo interpolator inepte et contra poetae lentem periniscet quem- Minio Luna v. 2 9 veri is τας ὁ νων νόσους iustis Electrae naentionein ab lio loco plane alienam intulit - 0ITendum in moduni de Scribuntur strepituque veIqioriana qui es cnyleum quid sonare ut eatiar et Deile lectores occaecare possit qui non consueverint in huiusmodi interpolatorum a lili lanientis singula I eque Verba, eo ritu con Sirmetionena, Is guras dicen ii ordinenae nexum sententiariam luasi χαλκηλάτω πλάστιγγι ponderare. ut ipsius nutus poetae locutione utar ex . 290. . etsi alienuntii sensum at eo detorta , queu ex Aescnylo tymol. II p. 674, 20 ali nutavit. πλαστιγξ η μάστιζ απο ου πλησσειν παρ Αἰσχυλω , et fortasse Iesycnius Piuque, qui pariter πλάστιγξ per μάστι interpretatur quo ipso Aeschylus, si ae scrip sisset liaud uni usuriis erat, ut tritius aliis in trinae tris

Prona. 682. Sept. 608. g. 642. μάστιγι θεία, θε0 μάστιγι παγκ0ίνω et ιπλῆ μάστιγι υρεως dixit. Neque aliter

Lycoplaro , lui ἀγηλάτω μάστιγι dixit v. 3 6. Cetenim ne iniqiae ciun iis terpolatore agere vulea I', non tacebo , esse in eius invento quo admirati0 ne nostra lignum sit. Nam viginti

98쪽

xCI PRAEFATIO. tribus qu0s resti affinxit versibus oration e praestitit quosl restes vel ab se vel ab alio quoquam praestari laeto posse negatv I 029. και φίλτρα τόλμης τησδε πλειστ ρίωμαι Ἀον πυθόμαντιν Αοζίαν χρησαν ἐμ0 πράζαντι μεν αυτ ἐκτος αιτίας κακῆς εἶναι, παρέντα ὁ - ου ερῶ την ζημία τόζω γαρ υτις πημάτων προσίζεται Sublata igitur interpolatoris declamatione restes post vecta ει μη μέτειμι που φόνου τους αἰτί0υς aptissinae pergit, τοιοῖσδε χρησμ0ῖς ἀρα χρη πε-π0ιθέναι, Ἀει μη πέποιθα, τ0υργον εστ ἐργαστέ0ν πολλοὶ γαρ εις ἐν συμπίτνουσιν μεροι, Ἀε0υ τετμαὶ και πατρος πένθος μέγα και πρ0ς πιέζει χρημάτων ἀχηνία etc. ex quibus versibus triti inen. 64-467. κτεινα την τεκουσαν, Ουκαρνησ0μαι, Ἀντικτόνοις π0ιναῖσι φιλτατο πατρός. καιτῶν ὁ κ0ινη 0ζίας ἐπαίτιος, οῦλγη πρ0φωνῶν αντίκεντρα καρὁία ει μη τι τῶνδ' ερζαιμι τους ἐπαιτίους, interpolatorsum sit quae v. 274 275 dixit, τρόπον τον αυτὸν ἀνταποκτεῖναι λέγων ἀποχρημάτοισι ζημίαις ταυρ0υμενον, IIII rabili usus locuti0ne, ἀποχρημάτοισι ζημίαις ταυρ0υσθαι.

strena c0ITexit clauetrius, testitutis quos sententia postulat lativis πεισιβρότω τε βάκτρω Nana ab sucili in est Aga IneInn0nem dici nain Dus implevisse πεισίβροτον βάκτρον πιμπλάντων autella, quunt prinia Syllana lare vi pus sit, in πιπλάντων Inutalia Hea illius inaudita utensura et inaudita veteri luis Atticis qui πιμπλάναι pariterque ἐμπιμπλάναι et quae sunt reliqua composita, non πιπλάναι dixeriint, urina, neque intelligens ineptuni esse genitivum participii pluralis usi tu in ubi nominativus singularis requirebatur. Ex quo sequitur πιμπλάντων iiDrarii errore legi pro πιμπλάνων, quod est vetus lus Semaverti ab Aesen vi positi, quod liauid dum περαίνων fuit. 0c igitur restitui de quo videnda quae lixi in me heis en Annalilius a. 863. ol. T. p. 79. 80. V. 373-416. Hanc libri Me licet paginain sol. 36a in talaula Etli 0grapitica letineatain cliolio runi essitioni Oxoniensi adieci, iit lect0ribit u lidam quasi una gine in codici ex ni Derein, etsi non nani ex parie eis clani. . Nam nec literarii in apiceS.

99쪽

PRAEFATIO. XCV per codu ena totulia Saepe palliciores, Inque ex prina nec liversarii tu ianuuin eo I rectiones literaeque uti turis latentes epta e sentari nanes ac lis erili possunt, tuai'ulla nullae uule in satis perspicuae sunt, aliae vero ei'ui non p0ssiliit nisi qua ivlo

λαμπρον λίου φάος iii aeuiere niteat, vix ac ne vix qui dein quando Ζευς ξυννεφεῖ. Ad laas igitur minutias, quae repraesentari in lapide nequelint, permo Scendas ouiluentario opus e Stqualem ego Duelanei alescitiae lebeo. aD0re quana Mictu uiato Iesusceptuna. Nam tu, lituris plerianique nillil aliud latet quani

vulgaria iiDrario in prior in peccata, raro verior Script II 3. Longe rato I cum Iutilitate similes ali Oriun quor in lana Script0riani Iliena Dranae vetetes exclussae sunt, velut Xenoplioniis Attal)asis codex Parisin his 1640. cui iis sui lituris naultae latent scripturae verissimae, quaruna pars non exigua in aliis c0dicibus onini hiis litterpolatoria in cessit Omlnentis.

L0dex δος τ εὐμορφον κράτος. Coi rex ut o I riget ullini esse dixeram in Pliilologo vol. 16 p. 229. si recte legatur ευ-μ09φ0ν Ilio id si ex σύμμορφον corruptuni sit. 0 ὁ σύμ-μ09φον κράτος contici potest. Paullo p0st v. 492. Electrae licenti. μεμνησ0 'Ἀμφίβληστρ0ν - καίνυσαν, restes Iespotulet, ut in culice legitiir. πεδαις ὁ ἀχαλκευτοις ἐθηρεύθης, πάτεs, quod quiana scri Dei et interpolator si a vilem inscius prodidit verbo θηρεύθης, quo loesetiylus, si venalidi verbo uti voluisset, θηράθης scripsisset. an et si in veri, θηρεύειν per se ni nil est qu0d reprelieirili possit, anaen es clario, Sophocli et Euripidi altera constanter uti placuit tarna θηρῶν eiusque derivatis velut θηρατέος θηρασιμος, θηρατ ρι0ς, ευ θηρατος, nisi ulu nae triana θηρεύειν postularet, cuius larinae pauca Ieperiuntur liuiusinodi exempla pucllauripi dein nulluna apud Sopnoctem, nutu, sed leviter c0rruptuna apti l Aes cliJlhun Prom. 8b8. ξ0υσι.θηρευσ0ντες υ θηρασίμους θάμ0υς, qu0d Aesetiylus, si duplicato sutur uti voluisset, θηράσοντες Scripturus erat: sed praetulit iratu dulii praesens θηρεύ0ντες,

qu0d in uia positum est ap0graptio, casu potius , ut videtur. quam consilio. His Iuli elis ustis vel alia restitui scripturam πέ-dαις χαλκ.ευzοις θ ρέθης, πάτερ, iud)us verbis restes Electrae Serin0neni c0ntinuat, uuena alii0d in Electra restis

100쪽

XCVI PRAEOTIO.sernaonem c0ntinuat ei bis pii xinais, αισχρῶς τε βουλευτοῖσινεν καλυμμασιν. A autem particula, quana iii Serint interpolator, ituri in in iis aliena ab l40 loco est 'ana tora v. 87. πει πάρεστε τησδε πρ0στ00πης μ0 πομποὶ γενεσθε τῶνδε συμ-

ευφρον' ιπω, πῶς κατευ ζωμαι πατρί ulli errorem alii madi retit tirnelius alticulamque delevit. Neque enim χεουσα duabus syllabis pronunciari potest, uod non unus inauditum est tui In ρεουσα in ρ0υσα cuntractuna, nec tela tulitii πλέων una syllalba pronunciat apud Homerum, tantoque Tmsi irimus s0ret quia alticulae addemiae non solum nulla plane necessitas erat, sed etiana quia ad lita eminit ut vertiis τυμβω δε εουσα etc. non explicari praece lens τῶνδε, sed nova insere videatur sententia. 0 idem ni0do ali ibi inter linia est peccatuna, velut Sept. v. 440. Καπανευς ὁ πειλεῖ ὁρῶν παρεσκευασμένος, χε0υς ἀτιζων. Sic codex Post ea quae nuncius de Capanei pr0 tervitate vixeriat 0n satis erat eunt ὁρῶν παρεσκευασμένον illi: ei. quo ut sex reliquis 40que ducibus pariter convenit, sed hoc potius dicendunt erat, itidvis eum ausurum esse sellam Olbrem

restitui πῶν παρεσκευασμένος Ἀρὰν θεους ατίζων. Literae IIAN auui ante I P excivissent, couector δρῶν liu transposuit ex versus proxinai initio, Di Desse per metriina poterat et fortasse Dundare adeo videbatur non attendenti ad θεους nominis synigesin , nec sentienti verDa haec praecedenti Dus

γλῶσσ ἀληθὴς γίγνεται κατηγ0ρ0 sine particula d adiungi

V. 534. ουτοι μάταιον αν τό ὁ φαν0ν πέλοί Legehatura D surile ανδρος ψανον πέλει. Optime emenulavit r. Martinus. V. 565. και η θυρωρῶν inquit estes ad aedes regias cum Pylade accessurus Ουτις αν φαιδρῶ φρενὶ εζαιτ', επει- δη αιμονα όμος κακοῖς μενουμιν ουτως στ επεικάζειν τινὶ doμους παραστείχοντα και τά εννεπει τί ' πυ- λαισι τὸν ἱκετην ἀπείργετε c0dex απείργεται, ut in versuPeI'sarui supra app0 sit p. LXVIII. 13. πεμπεται pro πέμπετε ), Αἴγισθ0 ει περ ἰδε ενδημ0ς παρών; Ultium ei Da interprete i lena significare putarunt quod εν δόμοις παρών quodsi 0luisset Aeselaylus. 0 ipsuna erat dicturus, ut Sopnoetes dixit eu . R. 57. η κάν δόμοισι τυγχάνει τανυν παρών; Ae-