Tragoidiai. Tragoediae. Racognovit et praefatus est Guilielmus Dindorfius

21쪽

PRAEFATIO. XVII φρον0υντως πρ0ς τρ0ν0ὐντας εννέπεις, qu0 patienter tulerunt critici, nasculinuin etiam te elior nulli erini mei p0sse opinati, qu0d non cadet' in liunc loquia facile intelliget qui accuratius quaerei' volet. Diram0Drein Aescii Vlus, quum τρ0- νουσα pr0pter notan de plint pelle minetri legeni diceren0llet, τρ0νουσαν scripserat, ut in praecedente Danai orati0ne post tria v0ealbula una eri pluralis δελτ0υμένας, εχ0υσαι et λέγουσαι v. 179. I93 196. plura se uuiin tu adiecti a seminina

numeri singularis.

De collocatione rel)0ritu τον νυν χλον παρόντα pro τον νυν

παρόντα χλον dixi tu Techeis stili Antialitatis a. 1863. 0l. 87. p. 75 collatis lucis Thucydulis 1 11. 0 νυν λόγ0υ κατεσχηκότ0ς pro κατεσχηκότ0ς λόγου, 3, 54 των ε 'Iθωμην ειλώτων ἀποστάντων pro π0στάντων ειλώτων, et X0n0pnontis locis pluridus, hi oi'un in uno Anal 5, 3, 4. vetemini librorum scrip tura τ απ των Γλιχμαλώτων αργυριον γενόμενον interpolata in recentioribi is est, ii 'alas positis vectis γενόμενον αργυριον. De versi Diis 354 378 428. - 430 543 550 568 692 693 770. mi partim glossematis talis partim aliis 30 dis c0ITupli in codice Med. silui , 0 repetam quae non notationi lius xonuo litis dixi in tibus uti est de quo sententiam allii mutandam esse videana, nisi Piod de scripti ira codicis Medicet v. 568. Plae minus accurate lii tradita sunt nunc corrigere licet. L. egitii in ossice αλε α se literis αλε α ui liti ira scriptis et accentibus nantibus D Jaiau διορθωτου additis. Prom a prima imanu scriptum fuit , qu0d servatum in ap0gra pilis Ieris Pie, in quibus αλε cuna p0str0plio et scriptuna. His διορθωτὴς seli 0lion adscripsit cuius pars pri0r ipso quam vetere grauandatico Alexandrino nior est, γρ. li 0 est γράφεται vel γραπτέ0ν αλευάδα πατρωνυμικῶς ἀπο 0 αλευας η δν εἱφυλάξασθαι τινες υτως, αλευ Ἀῶ αλευ, αναχωρει, ἔκκλινε et δε ci ci. ω h. οἱ γαρ Λωριεῖς την γην η και ὁἀν φασιν και τον γνόφον ὁ νότον. I 0runa postrena similia sinit iis iae legunt hircinat una M. p. 60, 8. λευ ὁ εἴρηται

22쪽

ptum, postrema velo, sit blata litto grapnia, sic coiTigenda,

o υτως υν και αλε ὁλ vel λευὁα), 0ydia αντὶ του γῆ κειμένου. Nana c0mnentuni de letia la propriuin est διορθωet 0υ Aesenyle alienuitauiae ala glossa Elyni0l0gi, cuius in vertiis nil illest quoi ad leuadae n0men spectet. Apparet ex iis veteren apri Aescnylum scripturaui AETA suisse cui, ante dia ab interprete a litium fuit laudi servavit prima cuilicis Medliceinti nus, Imetro Violato. uana obrem eiecto, revocavi λευ Ξ, etsi haec singularis est apocope. Nam hi od Aristophanes Equit. 821. παυ παυε dixit et Aesenulus λιν μινε, ii 0 l restitui Pers. 1038. ubi codex δίαινε ίαινε, liversum est, ut naon tu in Annot 0xon anni 1841. ad versutia Persarum p. 318. iis verDis Sponte intelligitur apocopen an ibi tantia in l0 una liabere uni idem verDum repetatur. Ita pie Aescnylus et Arist0phanes recte dicere potuerunt δίαιν δίαινε et παυ παυε, non p0tutS-sent simpliciter δίαιν et παυ. Ne si λευ δῶ, sive primus sive alio praeeunte dixit Aesetiylus, sePlitur eum αλε etiam extra larinulana illam unquam victurum suisse. De simili infinitivi auristi in ναι ap0cope infra dicetur in annotatione ad

Suppl. 790. V. 20. ραβίας, cui vocabulo in versu stropnico I 5.

cretim respundet, si recte legitur, escnylus maiorem uuam quae excusari possit rerum geograpnicarum imperitiam prodidit, Piod parum pronaDile esse a multis est intellegium, etsi de emendati0ne dissentiunt de quo v. ossi continentati supra memorat p. 20 - 22 et Wieselerus in Seliquiis criticis in Aeseuvli Iime inerim Gottingae e litis a. 860. . . Selioli asta vetus pii l legerit non constat. Nam uuae nunc interscn0lia legitur ann0tatio, πῶς την ραβίαν Καυκάσω συν- ωκισεν η πει Στράβων φησὶ Τρωγλοδύτας οἰκεῖν μεταξυMαιώτιδος και Κασπίας, ι εισιν Ἀραβες, a sen0liorum Veteriam interpolatore scriptam esse intellexit Meinehius in Vindiciis travonianis p. IX., qui tralbonis Ge0grapnumen non

23쪽

PRAEFATIO. XIXlaudari nisi ab recentioris et sere Byzantinae mem0riae scriptori lius stenilit Observati 0 ne egregia, qua etiam ad Harpocrationis locos duo ab interpolatoris additainentis It Derand0s

V. bal. μυρχις μόχθ0ις διακναιόμενον - .L J Voca-Dulum ab librario missum Ulaietasse γυιοφθόροις, audiungia Daesetiylo potuit ad similitii linem adiectivi γυιοβόρος. Cetenim notandurn sylla Dae vocaluiti μόχθοις priori in versu suopli Drevem respondere βουφόνοι παρ - , qu0d si puli offensi0nis liaberet in hoc metri genere, facile vitare potuisset poeta SI πόνοις pro μόχθ0ις dixisses. Mieni inae vitalitas v. 3b. ubi ver Dis αλλά μοι τό ἐμμένοι in inti stropha v. 543. haec respondent, αυτόνω γνώμα σεβει. Nam sic cor rex quod in codice legitur ιδία γνώμα, illato glosseuaate vetere ut in locis supra a lis 2 indicatis. Simili adiectivo υτόβουλος usus est Aesen Ilii Sept. v. 1053. et αυτόγνωτος οργά Sopia Ant. 875.

quod per ἰδιογνώμων explicatur in Elym M. p. 173, 38. Ut αυ- τώθης per διογνωμων explicuit Hesycnius. V. 574. κηρόπλαστος - δόναξ Exspectes potius ηρό- πακτος, quo ii coniecit Meinet ius in Leuisellii Philologo vol. 20. P, M. V. 576. ποῖ μ' αγουσιν - - τηλεπλαν0 πλάνοι Vocanulum quod excidit sui fortasse πάλιν. V. 20. ποίων ὁ ποινας ἀμπλακημάτων τίνεις id egebatur ποινὰς δε ποίων - , quod c0i rexit IVeilius. Sic supra v. 112. τοιῶνδε π0ινὰς αμπλακημάτων τίνω ubi vide vitae

annotavimus.

nte magis opus esse quam aniculo.

ρατα Pro νυκτίφαν in apographis scriptum est νυκτίφ0ιτ quod enim vi letur. Porro non est verisiimile Aescuylum νείρατα scripsisse Plum modo praecesserit ονείρασι. Recte igitur,

24쪽

XX PRAEFATIO. luetini est inlitatus. Εκ et ὀνειράτων καὶ νυκτιπλάγκτων ἱει- μάτων πεπαλμένη lixit Aescuylus Ch0epti. 523. V. 62. προ αυτος αυτου κενοφρόνων βουλευμάτωνJHanc praep0 siti0liis collocationen tragici litterit uim admiserunt

propter ineti' necessitatein, ut Aesch lus in Da v. 10 ε αυτ 0ς αυτω. II 0 vero loco usus ea est propterea ut Proinetiae velim

argutius resp0niterent praecedienti I 0nis interrogationi. πρ0ς του τύραννα κῆπτρα συληθήσεται simul non perspexit qui αυτος προς αὐτ0s scripsit, quod est in ap0graptiis plerisque.

V. 803. ζυστόμους γαρ Ζηνος κλαγγεῖς κυνας γρυπας φύλαξαι Restitui κλαγγεῖς, uni0d quum in litiris anti-

PiloiiDus ακλαγεῖς Scriptuna esset, ut verbi κλαγγάνω sorinae pili res vocalbulaque ab eo derivata saepe simplicio scripta sitiit, in ἀκραγεῖς est mutat una hi librariis non cogitantilat canes n0n jamare, sed latrare isci. O leni et rore κύνες κεκραγυῖαι, ex κεκλαγυῖαι ortum, in codicil ius plerisque Xenopn0utis Cyneg. 3, s. et 0, 27, scriptuna Si pro κεκλαγγυῖαι, cp10 dest servatum in aliis. In Clioepti. 3b ulli colle κέκλαγεν H. L. Aurens κέκλαγγεν Scripsit R0D0 Ietellus κεκραγεν. κλαγγεῖς auten κύνας Aesenylus dixit ut canes ne tapliorice dictos ab caninus qui proprie licunt tir di Stingueret quae satis usitata tragicis in umeruli larina St. Cuna, privativo ante mutarii culmi tumida producto conipara lutuu ἔτουτον πόθα in triinetro Aesei ivli Lurn. 403. et τρωτος in trinae tro Eubuli aput Allien. s. p. 40 F. ἐν νομα πολλ0ῖς τρωτ0ς ἄτρωτος, δασύς. Curia

cantibus autenimo pes conlparantur quia auri sunt custodes: quenaa In0ulum uiuii erem, quae d0multi aD sente marit custodit,

25쪽

PRAEFATIO. XXIvoca Dulis se eeriint, de quo sisertum est Stepnalii uranti testi-3Monium s. v. Γῆ λεγεται και γήπεδον τ0 so τοι οἱ κοις εν πόλει κηπί0ν οπερ ι τραγικ0 δια τ0 α φασι δωρίζοντες. ubi quae de significativite vocatasti dicit cavendum est nequis ait tragicos reserat, quos n0n est verisimile usquam deli 0rtulis ante aedes sitis esse l0eutos. Dixeruiit illi liavit dubie γάπεd0 nunquam aliter quam ut γης πεδον significaret. Alio rius significationis exempla antiquis si in apud Plat0nem et Ara Stotelen reperitin tur, qualia in mente alniit ni uni clius quum de usu vocabuli liceret quae in Behi eri necit. p. 32, 1 leguntur, ab te plian Byranti quo Pie, etsi imisso hi Tnicii nomine, clposita p0st VerDa stira ab me allata. Gl0ssa Hes veliti Γύπε da ἀγρ0ικι και ικίαι etsi ex pr0sae rati0nis emptoreati pio orae sulti ta esse potest, tamen pro Dabilitis videtur eam ad tragi eos spectare, adnineta quae an tragic0rmiu usu aliena est interpretatione.

Versunt Spuriunt duum manifes trina esset pus primi versus verba versu ui ex ei disse in quo των Λιὸς τῶν inenti saeta esset, interpoliator versiculi in eo inpositi vii nunc in codice

Medi de legitur, παφῶν ταsβεῖ χειρι και θιγὼν μόν0ν, I 0 anne Zetra quanarae seliri digniorem qu0d non fugit Elin s- Ieiuna. Nani Aesclivius nec verba πατῶν και θιγών ut απτεσθαι και θιγγάνειν alicus, dixit piplianius . quilius inter-p0lator versu in explere voluit, lii erat coniti ne turiis uti naulto apti iis qui tollici poterat, neque ταρβεῖ χειρί dicturiis, quasi

cavendum sueta ne quis Iove in oleor in uini una potentis Simunt amatorumque quos Graeca poesis finxit ali lacisSintulia, Ione tu, quia e0rnula est, perii inuisse crederet, ueniat limo dilua pueri et puellae pecudes cornutas tremula naan tangunt qu0d 0n minus jiculun est qualia si quis Hercule in , iii leonen Neme

26쪽

XXII PRAEFATIO. Nana quini insanienti sἰinani mentena solo ulanus tactu restituet enon cuiusvis sed plus qhia in liuina nae potentiae sit, io p0tius signi lieziri lebebat quzini tuo verba, qualia interpolator posuit,

ident signiscatitia inutiliter inferet. Sic χειρὶ μάλα μεγάλη le Iove dixit IIonienis l. b. 694. et θιγὼν κραταιῶς χειρ0 de

Eui siti eo Herctilis ianum tangente uripides Herc. s. 967. et Iio antiquo ατάσσω et εἰσαφάσσω :ingeniti significati0ne Saepius usus est Hippocrates substant iuri in εἰσαφάσματα lealilla in decurii 0mettiei reuente al, Aesclivio dictum in Pioniellie s0lut annotavit Ilesyclitus, per εχπτηματα et παράγματα interprillatus, Sela sum l0ci Imagis spectans qtiaui significationem pr0priam vocat tuli. Haec te hoc loco scripsi in Leuiselii Plissologo vol. 6. p. 2l6. In versu proxiH10 es, re giam recepi euieiulationen wieseleri γέννημ άφῶν pro γεννημάτων. V. 89-l. Triuia sullat,aruna desectunt explevi addit πότνιαι, lod coniecit F. Paleius. V. 91b. πιστος, τινάσσων τ εν χερ0ῖν πυρπνουν βέλ0ςl Scriptura non satis proDabilis, quun adiectivortim in πνους et ροος terminat ortina flarinas solutas, uni fastile fieri possit contiactis praeserre soleant tragici liod ii non sissicile erat, si p0 et seriDeret, πιστ0ς, τινάοσων χειρὶ πυρπνόον βέλος, la0d proposui P0rS0nus ad Euripulis Heg. v. 117. V. 23. υπερβάλλοντα υπερφέρ0ντα pro Datin iter c0rrexit V ellius, sui ilat glossentate. Sic περφέρεις per περβάλλεις explicat Hesycinus. V. 968. κρεῖσσον γαρ οἶμαι mi ὁ λατρευειν πέτρα 4

πατρι φῶναι qνι πιστον ἄγγελ0ν ουτως βρίζειν τ0υς υβρίοντας χρεών Vei Duna ἰμαι etsi non raro ironice dicitur, tamen saliuntur qui lii qu0que ironice dieiuni accipiunt. Nam ironia n0n in lio vel Ilo posita est sed in verisis πατρι Ζηνί

et πιστ0 ἄγγελ0ν qiuae Pronte ineus non ex sua, sed ex MeI'cuies persona dicit, quo n0n reverentia erga IO vena, Seu contemtus exprimitur. Sensit lioc ut opin0r, vetus inagister, qui laudandi poetae caussa versiculum ab se compositun adscrip Sit

ουτως βρίζειν τ0υς υβρίζοντας χρεων, uena si adiecisset

Aescnylus, praecedentium ei Domin viva magnopere Gn uisSet.

27쪽

PRAEFATIO. XXIIItione Bernae a. 18b9. ista p. l. ipse quoque vitium lautus loci sensit, etsi l0ngius quani debelba pi gressus non iunc tantum versutu, sed etia tu piae cedentes duo tolli voluit, in quit ius nil illest quo it interpolati Olus sugpicionem Ino vel possit.

se inestioni inis Xenopn0nteis Bonnae editis a. 1860 p. 38. pri-OI'e μοι extra versum posito. 0ua Inen lati0ne pr0ptet eam pus est, ne trilneter inter illas personas dividatur contra legem ia-goediae antiquae, diligenter seri a tan in septem esci tyli tragoeillis et a S0pliocle in Antigona sabularuni quae Supersunt antiquis si ima, sed ignotain interp0lato ii veteri qui e seliyli 0- eum Sept. ad T lieb. v. 218. 0I rupit, de quo insta dicemus. Ce- ieiuni eadem orationis brina Promettieus utitur Upi' v. 72.uDi Mercuri dicenti, χλιθῶν Θικας τοι παρ0ίσι πράγμασι,

V. 008. τέγγει γαρ υδεν υ ὁ μαλθάσσηι λιταῖς εμαῖς Si liae scii pia sunt in codice. In editione Bo Dortelli,

Ser at ea lem ei suun divisione, ante λιταῖς insertum est κέαρ, sunt tuna laud duDie ex . 379. εάν τις εν καιρῶ γε μαλθάσσii κέαρ. Quod si a Micliaet Sopitiano ait scriptum sit, cuius c0niecturis usus est B0Iior tellus, Drtasse emendationem indieare voluit certissimam, Ptiun postinouis Porsoniis Iecit, τέγγει

vetiis correetor a talis p0stquam κέαρ exciderat, non Sentiens sina plici λιταῖς opus esse, quum immetneus non solum ei curii, sed neminis Imnino recinus movem dicendus sit. Sinaillimae interpolati0nis exemplum est in Agatu . V. 14. le quo Suo loco dicetur.

V. 1057. Codex Meil. ἡ Οὐὁ ευτυχη, in Pi latet qu0 lego restitu osd τύχη Manus recentior in margine c0dieis εἰ τάν ευτυχη, quoi est in apogrzoliis telisque. V. 1087. σκιρτῶ δ' ἀνέμων - νεύματα παντων εις ἄλ

linperite pr0quetana u0 sensit . I. I te lilius in Ae senile is

28쪽

ἀποδεικνυμενα στάσιν αντίπν00ν. Ac nailii loque extra lu-lutationem p0si luna vi letia Aesetiyllain Grάσιν ἀντίπνοον sempsisse sed ἀπ0 δεικνυμενα vereor ne ali interprete illatum sit pro VerDo ali plant gravi 0re nisi σκιρτα - στάσιν ἀντίπν00ν

licere placuit Aesenylo, nullo additu participio.

SEPTEM AD THEBAS.

V. 12. sci et εχ0νω καστ0ν ω τι συμπρεπες Ilicversus in codice Me mee legitur sic sere Scriptus a pri Inania nil, ὼ9ων τ εχων ε καστο ὐστι συμπρεπές. ραν at Imanu διορθωτοί in ραν nautatium cum spiritu leni Lite an ν piro ximuntque et manius recentior Scripsit, s0rtasse literas impe evanidas resuscitans, ut saepe acturn in cometinis antiquis, quorum interdunt paginae integrae laoc nodo instauratae sunt nisi fortasse priua scriptum fuit ραν χων θ' καστος. 104 tarnen non convenit accusativis qui praecedunt. Ex χων Ffactum est χονθ' ultera m radenum in o conversa. εκαστο an regentis silma leniuIn Ianu in εκαύτον es tinnitati lim. De ni Pievocanuli Gri liter ultima, orta ex συμπρεπές, Iod se Pit thir, erasa est Unde τι Semathina in ap0grapnis pleris Ple. in uno in στε mutatuin, Piud e litori luis nun palicis ratuli suit, non anima ut vertentiDus anti Plana script tirani Z CP vel f ICTI napnulenter pro ως τι esse acceptana, quum A 'στι significaret Totus autem versus non Aeschyli est, sed intel-polaturis, Ili Pium duas lanimn civium classes in praece len- iiDiis versi Dus memorari vidieret, alteram quae aetatem militarem

non mini attigit τ0 ελλείποντ' τι βη ακμαίας), altera in quae excessu τον ζηβον χρόνω), teletiana, sae inter has

naedia est, supplevit a lilito versit Ilo, in illo postrena a Vernam 'στι συμπρεπες metri explenili caussa scripta hint. Non eo-gitavit auten interpolator mediana illaim civilina classent, hiae eos innes c0mplectitur Pl0s militari p0rieltat, pr0pterea n0uesse mem0ratani, quia iam exierant omnes ad ui Dena ab li ostium impetu de senu endlam. Adiectivi συμπρεπης unium praeter DC aput tragicus ex evapluna est Aescitvli Suppl. 58. τά ανου-

29쪽

PRAEFATIO. XXVναικι ταυτα συμπρεπη πέλ0ι illi convenientem signinisat. Vertio συμπρέπειν raro anti I Hores, saepe inferior na temporiuns ei ipt 0res usi sunt, a d verbi0que συμπρεπόντως locis n0 paucis Salictus Epipnanius, velut 0l. I. p. I 024 et συμπρέπον p. 938 c. 939b. 40 c. 42 a. 96 Id. 70 e. 78 a. 980 c. 983b. 8 a. 986a. Aliani viain ingressus est grauaniaticus cuius ab manu seli 0lia o licis Medi ei Serripta illat: hi ex ραν mitat accentu ραν fecit, hac addita ann0 tali 0 ne, qua Utramque seripturam explicuit, ραν φροντίδα adde η ἡλικίαν ita nisPOU OUTως, καστον μῶν χοντα φρ0ντίδα της πόλεως ηεκαστον πρ0ς την λικίαν βοηθεῖν τύ πόλει ως πρεπον. emini etsi in l)ellis et vetenim et recentioni In non raro saetim est ut instante periculo omnes omnium risinum cives ad opem serendam ev0 carentur, tamen neminem Vidi qui conor tationen si ianatam debili inplis caret appendicula talena es lavi assinxit

sen0Itasta, miram haOensem gilemque quem decet: D0 l Ἀρ-sclivius, si qiud nutus modi addere voltu sset, in quo per se util ore quod quis reprelienderet, longe aliter licturias erat. Itaquen0n dul)itandum quin totum illiti de ιra c0 lumentum eri ori debeatur et loliastae, qui non perspexisset mentem verno P minterpolatoris. ωραν τ εχον F καστον. ω τι συμπ9επές, supra ab me expositam. Remoto igitur lio additamento optime

spectari p0terat, qui dentio florere, i. e. reiuvenescere, potius licendii erant quam magnopere 0rere du0si suum Aescuylum vix sugere p0 tuerit, non puto eum πολυν scripsisse, sed πάλιν, hβον' Ad nune locum spectat Ptirynielu notatio in Beh-

πέντε Τῶν Vereor ne erua τριάκοντα πέντε τῶν non Sint

Serapta a primo glossae auctore, vi nati dubie ipse quoquo Aescnyli locum in mente tia Duit. Alia uiusmodi composita iam εξ, ab Su communi non innus aliena, Sunt ἐκγενης, ἔκτtμος et εξόμιλος apud Sopnoelem.

30쪽

XXVI PRAEFATIO. quo restituto homines re iuvenescentes cum plantis c0uiparantur παλιμβλαστίσι vita solle0plirastus lixit Ilist. Plant. 3, 19. 2.sul, eodem quo apuit Aescuylum II ore Dri , excepto pti Ino Urbinate, inm)s πολυβλαστῆ et 4, 8, 5. Non inelioris n0tae illud esse πολυς videtur quo ut apud Aescnylum paullo ante intulit interpolator . . ubi in uulice scriptu in est Ἐτεοκλέης αν εις κατα πτόλιν Ἀμνοῖ υ αστῶν φροιμίοις π0λυρρόθοις, Scripto inter εις et κατα supra versuu sive ala eadem sive ab alia manu antiqua πυλυσ, 0cabul ut valde Supervacaneum, Paul sequatur π0λυρρόθ0ις, qu0d in παλιρρόθοις uitatari volebat Valet enarius, aliter Miasse iudicaturus, Si scriptitrant codicis c0gnitam albuisset, etsi huic iii licio soli non multum tribuendunt foret,' nisi πολυς per se ipsun suspectuin esset. Nam Aesethylus Italid duDie scripserat, τεοκλέης αν πῆσαν εις κατὰ πτόλιν - usitata inter εἱ et πῶς intilli est ut in Agam. 1106. dixit πασα γαρ πόλις βοῶ, et Horatius ab aleio comparatus Sat. 2, 1, 46. Hebit et insignis tota cantaOitur urbe origo auten ei roris sortasse in de repetenda quod πῶσαν aut in margine scriptuni exciderat aut post εἴς positum, quae usitatior ei Domini collo statio est, metri caussa c0ri'igendum HeDatur. Cuiusmodi interpolatione assectus est versus 21 ubi

in codice legitur. θρέψατ' οἰκιστῆρας ἀσπιδηφόρ0υς πι-

στους, οπως γένοισθε προς χρέος τ0θε, quod pro πως γέν0ισθε πιστοὶ πρ0ς χρέος τόδε dictuni esse creditur per attractionem Nyndlam, cui ius figura usus etsi late patet tante nullum exempluit vidi quod nul Aescnyleo omni ex parte sinaile esset, nec rationem reddiderunt interpretes quid Aescnylum movere potuerit ut versum saceret ex trinus partit, us aeolati Dus compositum, tot tragici vitare potius quaru dedita per quaerere solent,

qutii in promptu esset et sententia aptissima et numeris optimis Semnere, 0πως γέν0ισθε προς χρέος πιστοι τόδε. Hoc igitur restitui. πιστοι sum aut in textu missunt in laΓ-h Si vocaritia casu omissa supra versum scripta habet code apii Sophoclem μαστήρ Tracti. 733. υιδου 1161. τρακτος Phil 290. μεν 1278.