장음표시 사용
41쪽
PRAEFATIO. XXXVII iunctus duo i qui primus se ei tres ante δαιμόνων sylla lias excidisse non ni agis animadve Itit quam editores, ii versum dimetriina duelim iacum finxeriint, cuius in fine creticus adiectus Sit,
dilana parunt proDa Ditem rationem esse facile sentiet qui reliquos uitis carminis docti natos consulerare volet. an ulu0 lversus 29 et 70. prior ex cretico et do elimio, alter ex paeone primo et do enutio compositus esse vulgo creditur, salsum esse infra ostendetur. Ita Pie non mibilandum vi in ante δαιμόνων tot exciderint Tilabae quot ad locnnuum explendum re puruntiar, eaeque ita comparatae ut erit librarii, qui primas eas omisit, facile explicari possit. Nam Aescnyliis, nisi Imagn0peresallor Serip Serat,
Eadem simulacra v. 211. alio, quod metro illi aptum erat, epi inet usus αρχαῖα vixit Aes nylus,
ἀλλ' ἐπιχαιμόνων πρόδρομος ηλθον αρχαῖα βρέτη.
Nec rari assiectivo τίμιο usus est, velut nutus anulae v. 240.
Duen una imperite contositum πότ ει μη νυν αμ- Optinae cor rexit Carolus Prienias restituto exquisitiore ordine verD0rmmει μη νυν, πότ αμ- . Nam Piod Pindarus καί νυν temporis significatione aliquoties coirepto νυν pro και νυν vixit, nihil pertinet ad tragicos omnimm pie Gnime locum esset nanituriarni soranula πότε εἰ μη νυν Ceteriun Pindarichina illud non ἐγκλιτικῶς est seri Dendum καί νυν, se και νυν, ut Epicnarino
apud Diog. L. 3, 1 I. καὶ τ ὁ κηγω χθε αλλ0 και νυν αλλοι τελέθ0μες, recte restitutum est pro και νυν, 10d est in liuris. V. 23. Quod in codice scriptum est ἀμφίλιταν c0ITexit Seidlemas restituto cis τι λιταν', a adiectivo usus est AeSenylus Suppl. 809 ubi ἴυζε - μέλη λιταν θεοῖσι dixit Hesycnuglossa Ab φιλίτηπι την λιτανευτην, si ad versum Aescnyli Stre serenda, sic orei genda erit s lata iteranini την litt0gra-
42쪽
XXXVIII PRAEFATIO. phia, ἀμφιλιτάν' λιτανευτ s Nam quo id apud Aescuylum lege hiatu AMO IAITAN D iam niatico tetra ignari pro αἱ φιλιτάν accipi potest at illato a liectivo λιτάν, quo Pindariis
usus est, et quo die syclitus inscii allirolavit, λιτη per λιτανευτή interpretatus, quam glossana cum priore c0 Inparavit Albertus.
Us τι λιτάν legit selioliasta , qui per τραπεῖσαι ἐπὶ λιτανείαν
interpretatus est. litis, qui duilitaret utrum substantivum an assiectivuna esset, adscripsit την περ ημῶν λιτανείαν ἡ πολυ- παράκλητον, nisi nos η πολυπαράκλητον recentioris gramniatici additamentum St. εξ0μεν duae de scriptura cossicis si pra dixi stetuli intali antiquiore ii Drario, qui post πότε coniunctivum reum iri putaret, ζωμεν scriptum fuisse, ex Io postm0do eras literae nam sic haec in veteri His codicibus scribitur, non Z parte priore εξ. 0μεν factum est, quod in errorem induxit oreectorem mitto recentiorem, ii unani post ξ literani Dscuratam esse ratus ξιομεν scripsit, quod ζιμεν scri Dendum laret, nisi rectissiime dictum esset πεπλων και στεφεων αμφι λιτανὰ ε40-μεν ut αμφι ταῶτα εχειν dixit Xenopn0 Cyrop. 4, b, 15. et Miae sunt ii Bilia apud eundem alios Pie scriptores. Quod intellexeritia interpretes Bygantini, quomini annotationes collegi in cnoli omina editione xoniens p. 313. 3I4. V. 24, τί ρέξεις προδώσεις, παλαίχθων 'Aρης, ταντ εαν θ0 10 post τεαν in codice excidit γῆν recte suppletum est in β Quod seu uitur apud Hesyculum υμ φιλιχη ' περιμάχητον,
ex ἀμφινικη, id est ἀμφινεικη , detortum esse animadVertit L. Dina olfius in nesauro . . las φιλίτη, praeeunte Iodammodo .IS VOSSio, qui poS Vanas Iasdam de ac glossa coniecturasreetiorem Viam ingressus adscripserat 'Conf. αμφίνεικος. Quae a. aiectivi forma usuri inventum est, qui ouod in codice invenerat ἀμφίνηκες περιμάχετοι in ἀμφίνεικος περιμάχητος, depravaVit, non animaavertens si e nae Scripta ab Hes ni esse,
qμφινεικής περιμάχητος, ἐναντίους ἔχων λόγους Σοφοκλῆς Tραχινίαις. 1 ἀμφινεικη ηrάνειραν dixit,. 104. ubi cno-lia Sta pariter per περιμάχητον explicat), ut ἀμφινεικη Ἐλέναν dixit Aesonylus Agam. 686. ad quem locum fortasse referenda prior illa glossa Hesychii post ἀμφιλίτην posita. Alio modo in
literis λιχ apud Hesycnium e ecatum e St S. V. Λίχας, quod per ἀπότομος explicatur, ora aptum ex λισσάς. Quae glossa tartasse ipSa quoque ex e Scnylo sumta est, qui λισσὰς αἰγίλιψ πέτρα
43쪽
PRAEFATIO. XXXIXapographis nonnullis in aliis ταν τε αν γῆν, vel τὰν σὰν γαν, vel την Ο πω , vel τὰν γῆν εαν, vel γῆν sive γῆν τεάν,
omisso ταν, scriptuna duae diversitas inue est explicatularatio l. quunt γῆν tu aiaene typ desideraretur, Vocatulliina a quovis
facile supplendum alii alio l0co insemieriint, alii τάν ex γῶν cori uptum esse opinati sunt quae suetuatio ignoscenda lionii nitatis metrorum imperitis. Qualinus a criticis multo itiniis exspectari poterat ut aliud 'eston ditius iiiiiis versus vitium an ini advenerent, quod luobus indiciis pro Gur. Primo enim miruta est vocativit m παλαίχθων Αρης 0 post τί ρεξεις, sed
minus apte post alteriin veri, una s0dώσεις positum esse. De inde servatis veribis ut nunc scripta sunt usitata ululatur baceli eorum proporti0, qui pari potius qua ui impari petitina II ero incedere solent. Sic, ut frequentia dimeuonina exempla omittam, versu tetrametro apud Aes clivium Prona. 115. τις-χω τις suta προσεπτα ατεγγης;
Clioepta. 20. 367. τεκνων et αν κελεύθοις επιστρεπτὸν αἰῶ πάρος ὁ οἱ κτανόντες ιν υτ ὁαμηναι. Agam. 1103. 1110. ἄφερτον φίλοισιν δυσίατον. αλκα ὁ . τάχος γαρ τόd 4 σται. προτείνει ὁ χεὶρ εκ - . ubi in ne dochmius a lilitias est, in stropna κας αποστατεῖ, in antis tropna χερος ὀρεγματα ut Eumen. 80 819. στενάζω τί ρέζω γελῶμαι πολίταις δυσοισθ' απαθον. Nam sic locum tum, depravatum in coulicis scriptura δυσοιστα πολίταις ἔπαθoi/, optime restituit Senoema unus. Quattuor Daecneos cum triuus uinclinatis coniunxit Euripides Baech. II 8 l. 1197. et cum alio metro I 0n. 446. Apuul Sophoclem ni loci 395 5Ιl pariter inter doclinatos,
Pol ro in versu poetae ignoti apuit Di 0nus itina Hal. te compos
44쪽
XL. PRAEFATIO. 0cto baecli eos, que ui numeriani ne imo cete Iorain quos novinnis poetamina Graecoruin vel te lucivit vel transgressus est, conuntios positos lentorii Hephaestio c. 3. p. 82 et Βακχειακὸν
σπάνιόν ἐστιν, στε, καί που π0τε ἐμπέσοι, επὶ βοαχυ ευρίσκεσθαι, οἱον, ταίρ0 ὁ εοικεν κυρίζειν τι αρχαν, φθάσαντος ὁ ε εργοις πρ0πη ὁησεταί νιν. ubi gietitiae lalhen lae sunt clioliastae codicis aibantia iii Bo l-leiani, ii annotavit, Βασσάρων Αἰσχυλου η χρῆσις, ex illla sabula praeter senarii ii ab scliol. Nicandri Ther. 288. allat lina vocaliti lunimae εἰλλόμεν0ν, quod Hesychius ann0tavit, nil illa illuc c0gnit una habebamus. Haec igitur initia etsi n0n impe- liunt Pi 0ntinus Pragicos inter luin etiani trametris Miceli iacis, si utiles molossicis mimetris, de qui litis lixi in aetro mina sceni conina lesei iptione p. 96. vel pentanae tris vel te planae tris uς os esse credanitis, S illi ta instii 40 ad anti pilorent Aeselivli poesin peIetinet, praesertini in l0co etiani propter aliam, tu in Stupra significabant, rationeni sti specto. Otiam0breui non iubitavi Aeschylo tetrametrum restituere,
τί ρέξεις, παλαίχθων Αρης, ταν τεαν γανοῦ
Plitatis vernis poeta elegantius et Hulestius idena sere expresserat Pi0d scitoliasta praep0stere illat, interpretamento πρ0- δωσεις; sinus illuditer et minore cum reverentia dei, cuius ahixiliuIn impl0riatum, nomam sistentem secit.
Verita proxima v. 27. χρυσοπήληξ δαιμον, ἔπι επιdε
πόλιν pro tantiaco trimetro habita sunt D editoribtis qualem trimetraim ratis.1ain secit escnylus, imul facile sentiet qui
0υξειν, κορίξειν, κορυξειν prae Denti Dus. Verana glossematis Seripturam κορυψειν unus servavit codex Dorvilitanti S.
' Βασσάρων Corrigendus accentus, qui Βασσαρῶν ESSE de De Dat. Nam Βασσαρίδες, quo nonune Aeschylus adulam in Serip-Serat, a pluribus Oammati eis Βασσαρα appellatae Srint de quo dixi ad Fragmenta Aeschyli p. 251. d. Xon. Secundae. F Sic tres baccheos, si versus integer est, φονεύουσα λαιμῶν διαμπάξ, ante totidem dochmios posuit Euripides Baeela. 991. Septem in collo malo duorum ημιχορίων in Rnes 706-708. 724-726. In Cnoepti. v. 390. tri Dus a cenet non ESSE Sum Aescistum apparebit loco illo in Atropna et antistropna emen
45쪽
PRAEFATIO. XL. Ireliqu0s carminui melleonina es clavi seliarios cill hoc coni- parare volet, in qu a plumDe initio dilorum sponde0riam, qui in prini teritoque pelle positi sunt, traiis uti sit ad voluinies triDraenos duo duae perversitas tollitur . in ἰὼ nutat sui ,- latoque δαψ0ν, 10d 0 Aes cliJli, sed interpretis est duo pacto numerio baceniacus continuaturi a ii ad inclinatos transitur ut iii 0 eis paullo ante a me lena oratis uia de versibus baccli iacis agebam et alibi non raro,
Beete en in de duplicato πιd ituli eat senoli asta, θικὸν τοδὶς νατωνῆσαι ' ειλίαν γαρ εμφαίνουσι διατ0ύr0υ. 0ntra vocabulo δαῖμον tanto minus opus est Iuum ipsum nomen dei παλαίχθων Ἀρης, praecedat. Aliquanto insolentius v. 43. dictum est πτα ὁ γάν0ρες, intellecto γεμόνων iomine cui c0mparari potest quod Pindarias dixit Isin In. 4. 108. χαλκ. ocis ἀνο κτω θανόντων, Di ιων intelligendum ex vel Dis sequenti Duset 0ὐς εγαρα τέκε ἱ Κρειοντις ιους, in qui Dus Γιων ScriDere potuisset Pindarus, nisi altera ratio umgis poetica visa esset. V. 29 δ ποτ ευφιλητα ἔθ0υ Hi In versum perite re lintegravit Lia clina ann his in Dro te noricis systematis p. 82.
τεαν, ν πο - . quo non solum creticus ille αν π0 ευ- , alienus ab no carmine , ut supra die etiam ad V. 17 remo Vettir,
sed etiam ultima sullaDa praecedentis uennii επι επιδε πόλιν, quae longa esse deDet producitur. Aptissime autenm πόλιν τεῖν, ut paullo ante ταν τεαν γῆν, dictum qu0d instantius
V. 30. θεοι πολιάοχοι χθονὸς Θ ἴτε παντες Ultina onuius versus dochmio una ad integritaten syllaba deest, quae vix potest alia fuisse quam δ' quod restitui in editione x0niensi, aptissimum uic loco, ut alit, non raro illi leaeve numine u praesentes εὐρο ελθεῖν, εὐρο αφικέσθαι, εὐροταν qναι licuntur, velut apud Aristopn. q. 8 I. πολιουχε Παλλας - εὐρ ατι κοὐ λαβ0υσα - ξυνεργον Πίκην - νῶν υ δείρ φανηθι. D. 59. εὐ ελθ' ες χορον, o Z9υσοτρίαινε an es m. 1136. Παλλάδα την φιλόχορον u0ι ευρο
46쪽
XMI PRAEFATIO. καλεῖν νόμ0ς ἐς χ0ρόν. Venina priora quoque non esse integranae trum, quos nullum si osten Ilii Nec veri sinasse est Aeschyluni lite ulu alia quan quae praece sentia cecinerat persona loqui incipit. θε0 nulla irae inissa interiecti0ne 0suisse, Sectis atque in aliis nani Diis limius carminis parti Dus secit. Tollitur voti ininis et linguae it maetri perversitas sera aestituta scriptura,
loenitali syllalba istoneam ab exclamatione excusationes lia Dei, cuius de vi tot aliis tragicorum locis constat ut satis nati ea nautium comparasse exe implum siniissimum Aescnylia limen. 140. ἰω παῖ Λιος, πίκλοπ0ς πέλει, vespondens versui 148. io ἰου πόπαζ. Ἀπάθ0μεν, φίλQι. Propter eandem rationem supra v. 19. niatum aulini sit poeta,
ἰὼ μάκαρες εὐεδροι, ακμάζει βρετέων - .
ubi interiecti0nem ἰώ extra metriam adeo addere maluit poeta quam omittere. Quod auten in codice Medice scriptum est
πολιάοχοι nillil aliud est quana πολ&χ0ι lao π0λίοχοι per πολιουχοι, qtiam sorinam librari u Dique priori substituere solent, explicatur Litera vem O Pa0d pro α accepta est non raran- luna in liarun literanini simili tu line, quae interitum tanta est ut vix discerni altera D altera possit. Sic, ut exemplo utar, in Pr0melnei v. 635. υπ0υργησαι in coulisse Medice ita scriptum est ut pinna adspectu παργῆσαι potius esse videatur Imani υπουργησαι. Iariam rerum omnium nulla suspicio tetigit cor-iecto ies ByZantinos, ii eadem temeritate litam in primo nutus carminis versu supra notatbana lii Pi0qhie iamlbi cum linae traim
θεοὶ πολισσ0υχ0 χθ0νός, ut in apograpnis plerisque uani Dus scriptitui est et apud Triclinium a lI0pnociis Antig lb4. V. q. κυμα γαρ περὶ πτόλιν Particulani γαρ delen lana esse vitii Ritscnelius.
V. d. i0χμολόφων αν ὁρῶν, duum λευκολοφας et alia
huiusn10 li a p0etis dicta sint non est verisimile es clivium
47쪽
PRAEFATIO. XIIII δοχμολόφων αν ὁρῶν in versu doctimiae dicere Imaluisse sana δοχμολοφῶν αν ὁρῶν. Hoc igitur cum minchio restitui, etsi doχμολόφων fortasse etiam in suo codice legit Hesychitis, qui δοχμόλ0φ0 interprirlatus est λεκ πλαγί0υ του λόφους εχοντες Pari errore in versu doclimiaco Aristopnanis Aenarii. 570. τειχομάχος αν violato metro scriptiun est in codicinus pro τειχομάχας ανηρ, quod restituitiobraeus. καχλάζει Ε no loco fortasse suinta est glossa Hesycnii, καχλάζει - τετάρακται γέγ0νε ε απὸ των κυμάτων. επαίοεται, φλεγμαίνει duae partim si utilia sunt senoliastae interpretationi, V. 37. αλ ω Ζευ πάτερ παντελες πάντως θ Hac scriptura laenint qui ita uteientur ut versum sacerent doctamia cum cuna retico αλλ αε πάτερ παντελες, ni nihilo probabili 0rem quam supra v. 7. . et iambicum catalecticum πάντως ἄρησον αειν ἀλωσιν, qualis infra quo viae v. 52. veteris Drarii et rore illatus est. Reliqua laniis carminis metra consideranti non duinum erit quin verna ἄρηῖονἈαῖων ἶλωσιν versus sint antispasticus, nec verisimile est Aescnylum παντελες πάντως Scripsisse, quasi ludere iuratoriam vocaDulorum similitudine voluerit. Quare rectam, ut opin0r, escnyloque ligniorem seripturana restitui iam in editioneixoniensi. αλλ δεαε πάτερ, πῶν τέλος ὁ νεμεις. Sic ο πάντα νέμων Ζευς est in Prometne v. 526. et Ζευς νεμέτωρ in Sept. v. 485 Similiter BD ilicitur πῶν επὶ τέρμα
V. 39. ργεῖοι P Recta lectio γάρ superscripta est in
codice dὲ du0Dus pulictis notato.
V. 40. φόβος ὁ ρηειν ὁπλων Metium postulat αρεων,
vi0d lacinae trisyllanae ἀρείων praetuli, cuius ambigua significatio 1 0ret quum ἀρείων etiam κρείττων significare possit. ἄρειον per αρηχν explicat scnol. I nae in. v. 20. V. 1. ιαδέτοι Recte corrector recentior in margine codicis διάδετοι sempsit, etsi non animadvenit utroque e0n- iunci scribenduin esse διάθετοι δέ τοι γενυων ἱππείων Hoc γενῶν παιῶν scribendum erat. Similiter ερινῶν pro ρινυ- a Pindaro Pyin. 4 401. et ali-r uoties Dauripide dictum est, de lio videnda annutatio naea
48쪽
XLIV PRAEFATIO. ad Iplii g. Taur. 93 l. id versantilius, ut ex Spectita poterat librariis, qui ρινυων ut aptu Aescnylum γενυων Scripseritui. V. 42. κινυρ0νται nunc locum haud limi reperen itigiussa Hesychili, μινυρονται προφωνουσι, προλέγουσι, unde Aesctiylo μινύρονται restituit . . Dindini sius inanes auro. Utitur lio veru Aeschylus Agant. V. 16.
V. 3. ἀγήν0ρες Dialectus nutus arminis D0Iicaui p0stulat larinam ἀγάν09ες. V. q. Quod in codice a prinui uuanti semptum Si do- ρυοσόθι σαγῶ aut vera in scripturam luci d0ρυσόω σαγα quod nunt ero plurali 0ρυσό0ις σαγαῖς praetulit Aesenylus propter dativos qui sequuntur πυλαις βὁόμαις pariter in E exeuntes,
Piem earundem ullabariani concursum p0etae vitare solent iiDi conquis de fieri p0test. Duam o Drem escDylus unae n. v. 727.
non scripsit 10d in codice Messice et apud sen0l. Εum p. Alcest.
v. 12 legituri σύ τοι παλαια διανομὰς δαίμ0νας co lex Med.)καταφθίσας ἴνω παρηπάτησας αρχαίας θεάς, quinquies
intra duo versus repetitio ας, sed quod ego restiti ii σύ in παλαιαν διανομην καταφθίσας - diuul senoli asta codicis Me licet numerum pluralena d0ρυσό0ις σαγαῖς interpretatus est. ταις ι των δοράτων σωζουσαι πανοπλίαις et πολεμικαῖς πανοπλίαις, nullius momenti est, quum haec, ut alia multa, a recentiore clioli asta scripti iram interpolatani interpretante prosecta esse possint. Cetenim ὁ0ρυσό0ις simplici . scriptum in plura Dus ap0grapnis et apiti Tn0mana M. S. V. βδόμη Parile leve c0 dicis vitium ρυσίπτολις pro υσίπ0λις v. 47 recte c0ITectunt in ap0gra pilis nonnullis. V. 0. uod in c0 lice est φόνων in φόβ0 mutavit corrector pro quo φόβων est in apograpnis pleris Pie. Plurali φόβ0ι, etsi per se minime reprenendendo, nusqua In USUS StAes clavius diium pari pro Dabilitate πόνων conigi possit, iocut aptissim una praetuli. V, 1. VerD0rum collocatio, viae est in Dro Mediceo,
omni Dus sic est mutata ut ἐπωνυμον inter Κάθμου et πόλιν P0neretur. In quo acquieveriant editores, qui versum iamDicum
πόλιν φυλαξον κηδεσαί et Ἀναργῶς,
49쪽
PRAEFATIO. XLV licet verba φυλαξ0ν κήδεσαί τ ναργῶς versum praebeantantispasticum, males tot alii in liue carnaine reperiuntui . Porro ali nemine rati0nem redditam esse video quid si Di velint inter
sitae sunt ac si quis irator lio die voti faciens pro salute hirtiis ab lios tibiis obsessae sic perorare vellet, tuque deus omnipotens, heu heu, ιrbem nostra n in tutelam tuam recipe et facti Salva atque incolunris eae pra Senti emer gal semcillo. Aeschulus qu0 modo laviusmodi interiectiones interponere soleat ex aliis locis disci 0test, velut i0epli. 393. και πότ αν ἀμφι
liasta quid legerit nesciurias, quum nulla ad haec veIta ann0tatio supersit. Credo tamen euna, Si τευ εὐ legerit, non magn0pere de eo laboratururn, sed de sensu quaerenti Dus ireviter responsuriam fuisse, et τε τευ ὁια μέσου, Guemadm0tiun in Eumen. v. 358. ubi non minus inepte επι τον, διόμεναι cor ruptum ex
ἐπιτόνως ιόμεναι. quoci Turnetius restituit legitur, reviter annutavit, δια μέσου τυ . in istud φευ ex litem φερ 0rruptum esse videtur, quo saet duplicatum est, quia saepissinie*ευ τευ licitur. Ilitu autem τε ni nil aliud est quam glossema primis adiectivi επώνυμ0ν, quod in collice post φελφεῆ legitur literis superscriptum, ut indicaretur φερώνυμον luod scriptores recentiores resplentius dixerunt quam πωνυμος Si iato igitur εὐ φευ et Meetivo επώνυμ0 suum in locum reposito seri Dendum erit,
λιν Κάθμου πώνυμον. V. 3. καὶ Κύπρις ατε γέν0υς πρ0μάτωρ Ultimam antispasti sullabam longam esse oportebat, ut in aliis omni Dus nu- ius generi versinus per totum no carmen. Recte igitur Se id-leriis D laae exciderat post τε liter restituta ἴτ I scripsit. V. q. Post σεθεν excissit in codice γαρ, qu0d recte suptile luna in ap0grapnis pleri Sque. V. b. λιταῖς Metrum postulat λιταῖσι, qu0 l 0suit Seidlerus. Quanquam etiam λιταῖς τ0 scribi at Aesclisto potuit.
50쪽
et perversa, nonnulla etiam prorsus adsurda tunt, ita licam ut primo vitia scripturae exponain tum quomodo emendari posse videantur ostendam,
V. 9, και υ, υκε ἄναξ, υκειος γενοί στρατῶ dam στόνων αυτῆς De Apollinis υκείου nominis origine alii alia saDulati sunt. Plerique a lupis, quos Apollo occiderit, derivarunt quam sanaana secuti is est Sophocles, qui in Electra v. T. αγορὰν Aυκειον Argivorum memorat, in qtia statua του λυκοκτόνου θεου posita sit. Verui la0 ni nil facit a lalios optioclis cete rituri te tragicomani l0cos, in quibus Apollo υκει0ς, undecun pie nomen ductum suerit, non ut dator sed ut averriincus malonini invocatur. Cuius dei etsi dii plex natura sint, altera ut mala averteret a iis aliiiDus laveret, quo sensi etiam απ0τρόπαιος saepissitne appellatus est, altera ut iis quos periter vellet morii sera tela mitteret, tamen neutra vectis escnyli ut nunc ferripta sunt convenit. aut si Verrunculi intelligamus, Dsumi virgines ne Danae ut facient pro salute exercitus 110stilis si Imorti senim, non alnus inepte
dictuin erat υκειος γεν0ὐ στρατω αῖω, pro Io λέθριος γε - νοὐ vel simile quid dici deDeDat. x liis sequitur vel Da στρα- τω δαῖ Milaid vitii contraxisse quana suspicione in confirmat
proxinativa vocaDulum στόνων Natu utina exercitus laebanoruin et Argivoriun pugnae alean nonduin suDierint necdum alter a altero victus sit, sed laetan utra aue alant spela victoriae, πόνων lici poterat, non τόνων, naninouue gentitus
nun 0nveniunt ulli exercitui, nisi sorte tur 'pi unestauit cla lesuso, qualem in Persis descripsit Aescnylus optinae vero conveniunt trepidanti, quae in urDe inclusa est, in Decilli turbae populi, Uliis gemitus, clamores et lacrina a cynini aliis huius lanillae locis tum in ipso eius iniitio castigat Eteocles . 5-9. εἰ