장음표시 사용
161쪽
ἐπιμελητας, καὶ σησα αυτω καὶ προσοδων--εργων πιστάται, και κτημα ων φυλακες, και
Caeteriam alios curatoreSconstituit Cyrus, qui rebus quidem aliis ininistrandis praecSSent, eum et eos haberet qui vectigabia reciperent, et qui SunaP- tuum impensas facerent, et praesides operiim, et facultatum custodes, et renim ad Victum nece riariun procuratore : equorum etiaII et canum curatores constituit, quo exiStimabat effecturos hi ac Maimalia suum di usum accommodati sinia. Ut autem illi, quos seciun habere vellet, in societ tein conservandae felicitatis admittendos, longe optina evaderent, hanc vero curam aliis nequaquam mandabat, sed esse munus hoc suum arbitrabatur. Norat enim, si pugnandunt aliquando esset, ex illorum numero sibi et parastatas et epistula Sumendos esse, tun li-
162쪽
ὸ καὶ πεύων καὶ ἱππέων γίγνωσκεν ἐκ του-
των καταστατε ον εἰναι. ι δέοι δε κιὼστρα τηγων που ἄνευ αυτου, δει, τι ἐκ του-
bus pericula iaXina ess ait a dea ncla r itidemque praefectos cohortium an pedestrium quam equestratina ex iis leni constituendos esse intelligebat. Quod si etiam alias exercitus ducibus, praeter Se Opus Sset, ex his uistis mittendos esse sciebat quin etiani norat, quorundana ex his opera utenduna
esse, ut urbiuna et totarum nationum tum custodes essent,
tum satrapae; ex iisdem quoque nonnullis legatorum mandandum esse os sciurn quod qui leni inter res maximi momenti ad ea, quae cuperent, ab que ibello impetranda ducebat. Quod si quidem tales ii non essent, quale esse conveniret, quoruna pera maxima pluri- naaque negotia essent conficienda, male rei us suis prospectu laifore actitrabatur: si si talesu Sent, quales oporteret, Onania praeclare successura putabat.
163쪽
Qua in sententia una S.et, totus in hanc curam incubitit quin et eandem ipsi virtutis exercitationem utendam existimabat. Nec enim fieri posse putabat, ut, qui talis ipse non esSet, qualem esse oporteret, is alios ad praeclaras et laudabiles actiones incitaret. Quae cum apud animum eX- pendisset, otio primum esse ibi opus statuit, si quidein efficere vellet, uti res eximia cura complecti posset. Fieri quidem certe haud posse judicabat, Ut proventuun curam negligeret, quod prospiceret, necesse fore magnos magno in imperio sumptu facere rursus autena, cum magnam opum copiam possideret, harum cura semper ipsum occupari, id ve
dae. Quare considerans quo pacto et res familiaris recte ad.
164쪽
χιλιάρχων καὶ οὐ τως ουδεὶς α τημ έλητος γίγνεται, 6υδ ην πάνυ πολλαὶ μυριάδες ανθρω- πων, ' καὶ, ταν o στρατηγος βουληται
χρησασθαι τι τη στρατια, αρκεῖ, ν τοι μυ- ριαρχοις παραγγειλη. Ωιτ περ οὐ ταυταεχει, υτ και Κυρος συνεκεφαλαιωσα τοτας οἰκονομικας πράξεις ' στε κα τω Κυρω
αυτον ταυτη τη καταστασε χρησθαι.
usitastrari, et ipse mi otio posset, rei militaris ordinem intulistus est. Nam pleratarique decumones curam decuriarum gerunt ductores metuat pularii, decurionum tribuni, manipulariorum ducunt decem millium praesecti, tribunoruiri atque ita fit, ut sit nemo culus cura non geratur, tametsi, de nudistae sint hominum myriades eunt iri vult imperator exercitus opera uti, satis est, decem milli una praefectis mandata dedisse. Quae igitur horum est ratio, eaden Cyrus etiam resdontesticas sunarnatim complex us est quo factuna, ut ipso cui a paucis colloquente, neque cloinestica negligerentur atque deinceps ei plus erat otii quana alii, qui unius domus vel navis unius curam gereret. Atque ita rebus suis constitutis, suos etiani docuit eaden ratione uti.
165쪽
τι πράττοιεν, υπο των βελτιστων οἱ δε μη
Et hoc quidem nodo tam sibi quam suis oti uni paraVit. Coepit deinde pro praefecti auctoritate curare, ut participes rerum tales essent, Paese oporteret. Primum requirebat illos, quotquot aliis opus facientibus victum habere OSSent, si ad portas praesto non Ssent: quod existimaret eos, qui ade
sent, dii neque sceleris neque rei turpis aulatissuros. partim qiuod ipsi principi adessent, partim quod intelligerent om
stantissimis conspici qui vero non adessetit, eos vel intenaperantiae, vel injustitiae, vel negligentiae causa putabat abesse. Quamobrem una hoc primum existimaret, etiam cogebat tales ut adessent: nam aliquem illoruna quos maxime caro habebat, bona Dus, qui portas
166쪽
νοι, ως δικημ ένοι. D δὲ Κυρος πολυν μεν
ναι Εἰς μὲν διδασκαλία ς τρόπος η αυτω ob τος του παρεῖναι ἄλλος δε, o τα ραστα καὶ κερδαλεωτατα τοῖς παρουσι προστάττειν' ἀλλος δὲ τ μ ηοεν ποτε τοῖς ἀπουσι νε χειν.
non frequentaret, occupare iubebat ac licere, sua Se res Occupare. Hoc una fieret, ta
tim spoliati veniebaiat, quasi quil usitata esset injuria Cyro auten longo tempore non vacabat, ut hujusnaodi honi inesau tiret et posteaquam audierat, diu controversiae dis dicationen disserebat. Quae cum faceret, arbitrabatur eos se ad Oh SerVandum colendurareque adsuefacere sed nainus o Bosequam si ipse poenas irrogando eos adesse cog eret. Haec una docendi ratio erat, ut adessent: alia, quod facillinia et aaxime fructuosa praesentibus imperaret tena alia, quod nillil un-miana absentibus tribueret. Praecipuus vero cogendi modus erat, ut, si nihil horuna aliquem moveret, ei sacultates adinaeret, ac donaret alteri quena Mistiniaret posse si opportune praesto Me atque hoc modo
167쪽
περ ἀρχων αυτων ἐνομ.ιζε δικαίως ει ναι, ειαυτος αυτον ἐπιδεικνυε ιν πειρωτο τοῖς ἀρχο-
τη. ἰσθάνεσθαι με γαρ ἐδοκει, καὶ διατους γραφομένους νόμους βελτίους γιγνομε- νου ανθρωπους το δ αγαθον ἄρχοντα, λέποντα νομον ανθρωποις ἐνομιζεν, τι καὶ τάτ-
amiciti utilem pro inutili consequebatur. Ita luirit autem etiam is rex, qui nunc rerum potitur, in eos, qui, cum deSse ex ossicio debeami, at Sunt. Ad hunc sane modum cν os in absentes se gerebat. Illos autem qui se offerrent Thiberentque, maxime se putabat ad praeclaras et laudabiles ac tiones excitatur In quandoquidem princeps eorrum erat, Si ipse subjectis imperio declarare se niteretur virtute in primis ornatum. Videbatur enina animadvertere, meliore quidemessici homines etiam legibus scriptis sed principem bonum arbitrabatur hominibus esse legem oculi praeditam : quippe qui et ordinando ubere, et or- linis negligentem cernere ac punire posset. Ita cum Sentiret, primum se cultus divini
168쪽
γοι θεοῖς εἴποιεν. ἴτω δη τα τότε κατασταθεντα τι καὶ νυν διαμένει παρα τω ἀεὶ ὀ ,- σι α λεῖ. αυτ οὐν πρωτον ἐμιμουντο αυτον και οἱ ἀλλοι Ιερσαι, νομυίζοντες καὶ αυτο ευδαιμονέστεροι σεσθαι, ν θεραπεύω τους θεους, σπε ευοαιμονέστατός τε ν
και ἀρχων καὶ Κυρω δ' αν γουντ ταυτα
magis hoc tempore studiosiani declarabat, qtii felicior evasisset. Atque tunc primum naagi constituti sunt, qui Semper cum prima luce deos hyinnis celet rarent, et quoties sacrificarent diis illis, quilius ipsi sacrificandum dicerent. Ita quidem id temporis constituta nunc perinanent apud eum regem, qui quovis tenipore Eruna potitur. Iniitabantur igitur uni in his prini una Persae caeteri, quod et ipsi beatiores se fore arbitrarentur, si deos ita colerent, ut is qui et felicissianaus esset et imperaret praeterea sit tumiri putabant ut, si haec facerent, Cyro placerent. Cymici is suorun pietatem si ibi liliique utilena ducet at e Se clini rationem amiem
169쪽
νωνες θεοσεζεῖς εἰεν, ἡττον ν αυτους ἐθελε ιν
'Eμφανιζων δε κά τουτο, ἔτι περὶ πολλου -
κερδων α πέχεσθαι, δια σου δικαίου δ' ἐθέλειν πορίζεσθαι Και io οὐ δ' ἄν γεῖτο ἀλ-
sequeretur, quam illi, qui cum promeritum esSe arbitrabatur. religiosis potius, quam cum iis, citidem cum declararet, id maximi se facere, Si nec amicus nec socius laederetur, et cum acriter id laod tistum esset intueretur, ut umina putabat, ut alii quoque se turpibus a lucris magis abstitaerent, ac ratione u ta reni facere mallent. Etiam pudore ac verecun tia putabat qui commisisse aliquid impie videntur, navigare istunt. Praeterea Secum reputabat futuraim ut, si omnes illi rerum participes religiosi essent, minus aliquod nefarium facinu stum contra se invicem, tum colatra Cyr in ipsum desiσnare vellent qui bene ae de is, i nines mami inipletum iri,
quos reruni participes habebat, i palam ipse declararet, ita se TO M. III. H
170쪽
on nes revereri, ut iri hi turpe nec diceret nec saceret. Atque hoc ita surii ruin isto argumento colligeficit nimi mini honaines, ton dicam principena, seci illos etiani, quos l/oqui
non aetuunt na agi reverentur, Si vereculicli sint, quarta si inverecurulici et imillieres, quas esse verecunda an in ara vertunt, honii ies intuetites vicissi In re-Vereri na1ri volunt. Iam vero larendi studiuin auis ira
maxillae constanter mansurum putabat si eos, qui sine recusatione parerent, in oculis omni una nanis oriraret, quana Llos, qui naaxinaas laboriosisSin .i,que virtutes extat bere videretitur. Cunaque Sic entiret, sic etiana facere persever b it. Praeterea naOderationem suana ostenciendo efficiebat, ut lacinc etiani alii Iaa:igis exercerent. .in cuni viderent seruinci eum, cui maxima Iacub