Xenophontis quae extant opera, graece & latine, ex editionibus Schneideri et Zeunii; accedit index latinus

발행: 1811년

분량: 743페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

721쪽

να εἰναι ανθρωπου βιον κατατρίζειν, καὶ ἀλ-

λων πολλων τε και φελιμων μαθηματων

'F κελευε δὲ και ἀστρολογια εμπειρους

γίγνεσθαι, καὶ ταυτης μεντοι μυεχρι του νυκτός τε ραν και χηνος και ἐνιαυτου υνασθαι γιγνωσκειν, νεκα πορειας τε και πλου και φυλακης και σα ἀλλα η νυκτος η χηνος ἐνιαυτου πραττεται, προς αυτ εχειν τεκμηριοι χρησθαι, τὰς ζας των ε ιζη λενων ιαγιγνωσκοντας. και ταυτ οε ραοια ει ναια αθεῖν παρά τε των νυκτοτη ζων και κυσερνη-tiendi ratione discedat Veriana in geometria discenda pro ressum ad descriptiones usque intellectu dissiciles, improbabat. Nec enim, quid ea re usus haberent, videre se dicebat; licet illaruim minini ordi esset haec vero susscere ad vitam honainis consumendam aiebat, ac ab aliis multis utilibusque disciplinis ei ru arcere. Et ubebat, ut etiam Astronomiae adeo periti sierent, ut

et noctis et mensi et anni tempora o noScere OSSent, tum itineris ac navigationi causa, turn excubiaruna, aliarumque rerum, quaecunPie vel per noctem, Vel in mense, vel in anno geruntur ut ad ea certis

indiciis uti possent, quibus illorum, Iae liximUS tempora dignoscerent. Atque haec disci facile ala sis posse, qui noctu

722쪽

feras venanthir, et a navi uni gulbernatori ius, aliisque mill tis, quil his S ci irae, it haec sciant. At vero ita astrono nata discenda eo progredi, donec et illa o i ii Oscunt tir, quae in eo ter noli Sunt anabitu, et Planetae et errantia sidera, et a lay ritia a terra intervalla, et clicuit iisn eoruni lue causas inisi lirer ut confici, velaementer dehort ibatur ilippe nec in his quiden ullaria se uilitaten videre dicet at, quanquam PGruna rudis non esset: aiebat vero, etiari liae sufficere ad vitana laona inis consurirendan , et a multis ac utili biis in ar

cere.

At ille in universi in dehortabatur, ne quis studi uiri in res coelestes inpend et, quo Scilicet arii scio Deiis Onaniam Oliatur Nec elatu illa posse ab

723쪽

hominibus inveniri tutabat, i ille, dum ait ignem ac Solem

nec iis eum rem facere gra i idem esse, ignorat at ab homitam arbitrabatur, qui quae illi nibus ignem cerni facile posse,naanifesta AESSe noluissent, in i quum Solem adversunt intueri quireret AGebat esse peri non possint cliuodque ilii, quiculum, ne qui de hisce solici a sole collustrantur, colore red-tus 3set, deliraret nil Illo mi l clantur nigriores; qui vero Gnus quam deliravit Anaxagoras, qui animo maximes fuit igne, non ita. I noratiat etiam, quod nihil eoruna, Maae terra elato, propterea quod eorum s nascuntur, absilue Solis plen- machinas enarrasbet. Nimiritu dore poesit augescere riuun

724쪽

φάσκων ε τον λιον λίθον διάπυρον εἰναι, καὶ

'Ε κέλευε δε και λογι λους μανθάνειν

καὶ τουτων δὲ μοίως τοι ἀλλοις ἐκελευε φυ

το ποοσεχοντα διὰ παντος του βίου, τί βρω

omnia, quae ab igne calefiunt, pereant. dein cluuna Oleniosse lapidem ignituna diceret, etiam ignorabat, lapidem, qui sit in igne, neque lucere, neque diu perdurare quum sol Per Onane tenapiis splendidior rebus Onantibus manet. Et ulbebat, ut etiam numerandi rationem discerent, et in hac perinde atque in aliis naonebat, ut ab inani occupatione sibi caverent alvi luna ipse omnia eatenus pervestigabat, quatenus essent utilia, tum una una familiaribus perquirebat. Et vehementer sanailiaressitos hortabatur, iit etiam valettulinis citram haberent, si centes a peritis, quae possent; ac ut eorurn unusquisque perornnem vitam seipsuna antin- adverteret, quinam cibus, qui

725쪽

Ε δε τις μαλλον η κατα την αν ω πινην σοφίαν φελεῖσθαι βούλοιτο, συνεζουλευεμ αντικης ἐπιμελεῖσθαι τον γαρ εἰδότα, διων ο θεοι τοῖς ανθρωποι πεζι των πραγματων σημαίνουσιν, ουδεπο ἔρημον ἔφη γιγνεσθαι συμίουλῆς θεων. ἡ Ε δε τις, τι, φάσκοντος αυτου τοδαιμόνιον ἐαυτω προ ηυιαι νειν ἁ τε εο καὶ ἁ μ. δέοι ποιεῖν, et o των δικαστων κατε- γνωσθη θάνατος, o ετα αυτον ελεγχεσθαι

περι τοὶ δαιμονίου ψευδόμενον. ἐννοησάτω

potus, qui labor ei conduceret, et quo pacto his utendori naoptima valetudine friti posset. Nam ei, qui ita se animadVe teret, difficile aiebat esse, ut medicum inveniret, qui ad valetudinent conducentia naagis seipso dis dicaret. Si quis autem majora, quam pro sapientia humana, vellet assequi, consuluit ut divinationi operam daret. Etenim aie- hiat, eum qui sciret, quibus indiciis Dii horminibus aliquid de

negotiis significent, nunquam a consilio livino destitutum

fore.

8. Quod si quis ipsum naen datali de numine convictum fu- isSe propterea existimat, quod a Iudicisus morte multatus sit, dicens numen sibi praesignificare, Maae facienda essent, quae non Primum velim con-

726쪽

166 MEMORABILIUM 1 D. IV. 3.

γνωσιν του θανάτου πραότατα, καὶ ανδρωδες -τατα νεγκων. μολογεῖται γαρ, ουδενα πω των μνημονευομενων ανδεω πων κάλλιον ἴανατον ενεγκεῖν. νάγκη μυεν γας γενετο αυτ μετὰ την κρατιν τριάκοντα μερα βιω- ναι ι το Δηλια μυεν κρινου του μηνος ιναι,

sideret, illum in una e aetatis provectuna fuisse, iit si non id temporis, certe non multo post vita excessurias Ri- erit deitule quot partem Vita n olesti SSina atra, ct in qua oriani laus sit mentis quaedana inanii metio, reliquerit ac illi- iis ioco dena onstrata sol litumne

VecisSinae, ac Inprimis Ingenue ustissi ineque dixisset, et condenanationen ad naortemnaitissinae maxii Deque viriliter tulisset. Etentia in consesso est, nena inciri lionain una unquam, de qui hiu nos acceperinati S niora ena pertulisse pra clarius. Nam cogebatur a

condena natione dies adhuc tris inta vivere, quod In illo rense Desia r.eiu, ac lex vetaret

727쪽

enmiam putilice prius interfici, Iam Theoror In coetus ex Delo rediisset. Et hoc durante tenapore, fana iliari hiis ip- Sitis universi cona peietuiri fuit, nihil le vivendi ratione pristina inanautasse, quainVis profecto maxiniae adrnirationi crat Rhipra superiorvari ei a portinalaoniines universos, quo naagna una an inii tran lii illitate facilitateque viveret. Et qui possit aliquis honestius quam Sic morici Ohiae mors esse possit pulclarior, quam quae ab alima pulcherrime olbitur ' quae dors possit esse felicior, quam quae pilicher rina sit ' quae Diis acceptior, quana felicissinia tDicam et quae ex Hernaogeiae, Hipponici filio, de ipso accepi. Nam aiebat, se, ut i

audivisset illuni a Melito atri

728쪽

26s MEMORABILIUM I, in IV. 7.

Δία, φάναι δευτον, - Ἐρμόγενες, ηοη μου

accusatiana, de relatis initibiis potius disserere quam de sua cauSa, nonui S e, illio consideranduin ipsi esset, cliuidia an sui defutulendi causa proferret. Illiani primo responcliSse An-

non tibi videor ii hac meditatione pervixisset Ipso vero quaerente , Quo pacto ' dixisse illuna, nihil ali in perpetuose fecisse, quana usta injustaque considerasse, justa quidem

e consilio agentena, ab iiij iistis vero abstinentena quam sane meditationem desemlendi sui pulctierriniana duceret. Tuna rursus dixisse : Non vides, nil Socrates, liuod Iudices Athe- Iris ni ultos, qui nitati injuste perpetrassent, duntaxat oratione offensi interfecerint naulistosque scelerum reos absolvo

729쪽

ἐπιχειρουντος φροντισα. της προς τους δικασ- τας απολογίας, ναντιωθη το δαιμονιον Καιαυτος εἰ πεῖν, Θαυμαστα λεγεις τον δε,

Θαυμάζεις, φάναι, εἰ λθε δοκέ βελτιονε ιναι, μὰ τελευτα τον βίον ἡ δη ου οἰσδοτι λέχρι μεν τουδε του χρόνου ἐγ-ουδενὶ ανθρωπων φείμην αν, ου τε βελτιον ου ηδιον

rines At profecto, respOmΓSSe illum, quum modo conarer, mi Hermogenes, nectitari defensionem ad Iussices, Numen adversatum est mihi. Tum se dixisse: Mira refers. Ilium autem, Miraris, subjecisse, Deo videri potius esse, hoc me tempore vivendi finem facere tAn nescis me ad hoc usque jucundius me vixisset y nam Optime quidem arbitror illos vivere, qui maxime dant operaria, ut quam optimi fiant ;jucunctisSime Vero, qui maxime fieri se meliores sentiunt. Quae ego hactenus evenire mihi animadverti ac partim alios homines conveniens, partim meipsum ad alios collatum in- tempus nemini horninum con spiciens, sic de mam semper

cessisse, quod vel melius vel l statui. Neque tantum ego, ToΜ. VIII. Na

730쪽

τους αυτων φίλους, ἁλλα διοπερ καὶ αὐτοὶ

αν ίονται μοὶ συνοντες βελτιστοι γίγνεσθαι. E o βιω- λαι πλείω χρονον, ἴσως ἀναγκαλον εσται τα του γηζως εχιτελεῖσθαι, καὶ ραντε και ἀκουειν ἡττον, καὶ ιανοεῖσθαι χε ον, καὶ δυσγκαθόστερον καὶ πιλησμιονε στερον ἀπο- ζαίνειν, καὶ ων προτερον βελτιων ην, τούτων χείρω γιγνεσθαι ἀλλα λην ταυτα γε μη

sed antici titi in mei de me consi inter ita judicant; non quod nae anaent, nani et litialios imiant, ita sitos in anticos assecti essent se i quod seipsos

Elinia ex colisvetu line naea quam optirnos existinaeiat evadere. Nilod si diutius vivam, fortaSse ieci sSari una erit ea consteri, clitae in iurectu leuica lutat, et nae ininu audire, minus cernere, miniis iuelligentia valere, ineptiorent ad discendunt reddi iam agis Pieol,liviosuna, et in iis fieri deteriorem, in iiiii iis antehac praestiterini Atqtii daaec sit litis non sentiat, esset illi ipsa vita naininae vitalis : in senti l at, qui feri potest, ut non et

peius et injucunditis vivat t

SEARCH

MENU NAVIGATION