장음표시 사용
321쪽
τα υτ παπι προσέθηκε δε o Φίλιππος, ως χ*η τους οἰνοχοους μιιλεῖσθαι τους ἀγαθους ἁρματηλιάτας, αττον περιελαυνοντας τας κυλικας. ι με δη οἰνοχοοι ουτως
infundamus, mox et corpora nobis, et animi vacillaburata ac ne reSpirare qui lenti, nedum prosere quidquam poterimus. At si pueri minutis poculis crebro nos quM rore quodam adsperserint, ut et ipse verbis Gorgiani utar, tum scilicet non coacti a vino temulenti semu , Sed persuasi id tulitata descendemus. intriue taee tunc omnibus Ita placuerimi. Philippus autem adjecit debere pocillatores innitari trenuos auriga in eo, ut pocula celeri uole circumagerent: quod quidem a pocillatoribus est sactum. 3. Sectandum haec lyra ait tibiam accommodata, puer et cithara utebatur, et canebat.
322쪽
των φθόγγων τα H λύπας κοιμίζειν, την
videtur, o viri, liueimadmodum de vino dixit Socrates, ita puerilis haec venii Stri conii Dista sonis illis moerores Sopire, ac Venerem excitare. Tun Socrates rursum: Videntii lii qui lem, ait, o viri, 4tis delectare nos posse verum Sathei nos existina are, quod illis multo simus meliores. in non igitnr est turpe nos, quian una Sin US, non eniti, ut nonnihil invicem et conanaodi nobis, et hilaritatis adferanius t TurnVero complures: Ergo tu nobis exponito, inquiunt, quos attingere Sermones oporteat, ut i l naaxime consequamur. Equiden ait, lubentissini frui Calliae promisso velina. Dicebat enim, si cun ipso coena-
323쪽
την αὐτου σοφιαν. - Και - ει ξω γε, ἔφη, ἐαν καὶ μῶς si παντες ει μεσον φεροχ τε, , τι ἔκαστος πίστασθε γαῖον - Ἀλλ υοεις σοι, ἔφη, αντιλεγει το η υ λεξειν, o, τι
θενης ειπε, ποτερον τεχνην τινα βαναυσικην, καλοκαγαθίαν sιδάσκων P-m καλοκαγα
δρεία με καὶ σοφία εστιν τε βλασερὰ καὶ φίλοις καὶ πόλει δοκεῖ ειναι η δε δικαιοσυνη
remus, Stentaturum se nobis sapientiam suam. Ostendani
eqitidem est, si quideria vos quoque universi, quicquid boni
nosti inguli, in mediu In contuleritas. At ne imo St, qui adVersetur, ait, quominus indicaturus Sit, quidnam quisque marini faciundunt Scire se arbitretur. Ego igitur vobis ilico, quo me potis,inium ess ram. Nam arbitror O88 me homines meliores essicere. Tum Anti alienes, Utrum, inquit, arten aliquam sordidare docendo, an honestatenil Iustitia est honestas. Est profecto, inquit Antisthenes, et quidem ea, de qua minime dubitari debeat. Nam sortitinio et Sapientia nonnumquam et amicis et reipublicae videntur esse noxiae : ver uiri justitia ne parte quidem inarsinna cum in-
324쪽
justitia nil scetur. Posteaquamigi ur unusquisque nostriin di-xo it quid halbeat rei utilis, tilia et ego licere non gravalior, quanan illud arte effici illa. Tu em Nicerate, di iacito nolbis, cu)u Scientiae causa elato sis Iairno. Paternietis, it Niceratus, quum ill-diose daret operana, iit in Vi-runi Ihone tum ac boniam Vaderent, coegit omnes Homerim Versiis discere. Iamque adeo possem totana Iliaden et Ulyssean de memoria promplana recitare. Verun ignoras, inqtiit Antisthenes, etiana Omnes versutina recitatore eos
leni versus tenere ' Qui possim ignorare, ait, quum prope modum singulis eos diebus audiani t An igitur ullam ratio- Irena hontinum stultiorena noSti,
quam sint illi recitatore t Non
325쪽
profecto, inquit Niceratus, non ita mihi videtur Per Spicuum est enim . ait Socrates, illos
verSuum sententias non intelligere. Tu autem Stesimhir to et Anaximari bo- et multis aliis non partim Pecuniae decisti quo fit ut nihil eor in quae ui agni sunt facieiula, ignores duid tu vero Crit bule, inquit, habes rei, quo te
elegantiam, ait. Num igitur et tu, inquit Socrates, dicere poteris te pulchritudine tua pDSse nos meliores reddere tNi possim id perspicuum est, me nullius horninem pretia visum iri. Quid tu autem Antisthenes t ait, quam ob rem te effers tib clivitias, inquit. Quein rursus Hermogenes I1- terrogabat, an multum ab
326쪽
λεν ἐπίφθονον, ηκιστα Οε περι λάλγητον κώὰ φυλακτον ον σωζεται, και α λελουμενον
ἰσχυρότερον γίγνεται. Συ δε ἡ ἔφη
Καλλιας επι τίνι μεγα φρονεῖς Σωκρα
ἐγω δε οἰδ τι καὶ πάνυ αν πολλὰ χρὴμ ατα
jurando, ne obolum quidem, ait. Sed multum agri possides ' inquit. Fortasse tantum, respondit, quantum huic Auto lyco satis sit, de quo se pulvere conspergat. Sed et tu audiendus es. Uuanana re Charismi des, teniet effers t quidem Ine, hiquit, ob paupertatenaessero. Profecto, ait Socrates, 3ucundam quidem ac gratam ob rem quae minime obnoxia est invidiae, minime pugna de se concitat, sine cuStoma Seria Vari potest, neglecta denique vires adquirit. At tu Socrates, imuit Callias, qua re fretus de te magnifice sentis' Ille vultu maximam ad graVI-tatem composito : .enocinio, re Spondit. Quumque risissent
327쪽
Δικαιότερόν γ)εφη, οίομαι η Καλλιππίδης
πολλους κλαίοντας καθίζειν. υκουν καὶ συ ἔφη o ντισθενης, λεξεις, ῶ Λυκων, πιτίνι λεγα φρον sis. Και ς εφη ' o γαζ
inquit, at ego Scio me magnZIn accipere OSse pecuniae co
piana, Si hac arte velim uti Et Lyco Philippum indicans Tu quidena, ait, idcirco te effers, quod risu ira excitare potest Iustius, inquit, mea quidem sententia, quam Callippides histrio, qui mirifice propterea superbit, quod uiuitis lacrumas excutere possit. Anuo tu quoque, In Lyeo, bub.jecit Antisthenes, in licabis,
mes An non vobis omni laus notuna est, ait, ob filium hune meum t Atilite is ipse subjecit aliquis, haud dubie propterea, quod victoriam sit a)eptus. Et Ahitolycus quum erubui set Mininae profecto, inquit. Ibi conjectis in eum oculis omni iam, qui quidem delectati essent, quod loquentem Iuli vi
328쪽
λανθάνει σε, τι υ αν δέξαιο τὰ βασιλεως
επι φίλων, ἔφη, αρετη και δυνάμ, ει, και τι τοιουτοι ντες μου ἐπιμέλονται. 'Eνταυθα
sent, quidam ipsum interro. gat Oh, quid igitur, Aultolyce toti Patrem, inquit simulque ad patrem sese acclinalbat. Quod ubi conspexisset Callias Scis, inquit, mi Lyco, te naniuna hominum esse opulentissit num ZId ego profecto, ait, ignoro. An igitur fugit te, quod Ne regis quidem opes cum fili commutares t Ipso in facinore deprehensus Iuni, cimittit, im-nium uti quidem videtur ii
minum opulentissimus. Tu vero Hemno enes, ait Niceratus, qua re potissimum tibi places ' ob anticorum, inquit, virtutem et potentiam, et quod tales quum sint, ne curana habeant. Tum omnes eum inis tueri, ac plerique interrogare, num et ipsis eos indicare vellet. Respondebat autem, Ora
329쪽
ρουντων, τί το δίκαιον, ἐν τούτω δικαιοτερους
q. Secundum haec SocrateS: Restat itur, ait, ut dena n-stret quilibet, ea Taae pollicitus St, maximi esse iaciunda.
Audietis, ait Callias, nae primum. Nam interea, dum vos auctio, quid jus et aequum sit, ambigentes homines efficio iustiores. Qui hoc, vir opti- med est Socrates Dum pecuniam larDor. Et surgens Antisthenes, admodum acriter una confutatumis interrogabat Ho-naines vero, Callia, utrunt tibi videntur, in animis an in ma- naena justitiani habere t Inanimis, inquit. Et tu quum in crumenam argentum aroris, aninios iistiores facis
330쪽
αμα ισβλε πων, ως ελεγχων αυτον, ε μεν προς τους ἄλλους δύνασαι δικαιους αν ποιέῖναυτους, προ δε σαυτον ου Και τι τουτ
εφη ό Καλλίας, θαυμαστόν ου και τεκτονάς τε καὶ οἰκοδόμ.ους πολλους ρας, οἱ ἀλ
quum sciant habere se, unde DeceSSaria parare sibi merulo possint, malefacere suo cum
periculo nolint. Num tibi reddunt, quod acceperunt i Non prosecto. Quid autem pro pectini ad uni gratias t Ne id quidem certe iii luit. Ina nON-Ii ulli etiam magis hostiliter adfecti sunt, quam priuS, qutinani accepisεent. ira quidem ait Antisthenes simul eum intuendo quasi coarguens posset illos reddere justos erga cae terOS, non autem erga teipsum. Et cur hoc mirum est y ait Callias. An non et fabros, et Structores aedium complurescemis, qui aliis quiden multis domos aedificant, sibi aedificare On possunt, sed mercede