장음표시 사용
351쪽
CONVIVII CAP. IV. 359 μοι, ἀλλ' ο σον ἐδυνάμην φερεσθαι, τοσουτον ι παρεδίδου ἐγω τε νυν ουδενι φθονω, αλ- λὰ ἀσι τοῖς φίλοις καὶ πιδεικνυω γ ν α
α αυτ αζεσκωσι, τουτοις συνων ιατελεῖ.
λύας, νη την Ηραν, ἔφη, τά τε ἀλλα ζηλῶ
σε του πλουτου, καὶ τι υτ η πολις σοι πι-
poteram. Atque equidem ne 4 cio, adesse Socrati totos dies mini mea uire invideo, sed i in otio possim. Atque is eti- abundantiam annicis omnibus ostento, et animi opes volenti communico. Quinetiam rein omnium delicatissimam, videlicet otium, semper deSse mihi videtis: qui pectem, quae digna sunt contemplatii; et aliciam, quae auditu digna: et, quod equidem maximi s arn ipse non eos admiratur, ii plurimum auri numerant: sed perpetuo cum sis versatur, qui ipsi placent. Atriue hoc ni do quum loquutus is esset: Per unonem, ait Callias, cum alias ob causas his cum opibus admirationi mihi es tum quod neque te servi loco civitas h
352쪽
η μη δανει σης, οργίζονται. - Ἀλλα μα
beat, aliquid scilicet in)perans :neque homines tibi succenseant, si nihil de mutuo. Tu vero hunc mirari desine, ait Niceratus. Nam ego eum Onveniam, qui quidena sunaana hoc ab eo mutuo, ne qua naihi re sit pii anaplius. Etenim ab Homero edoctus, ut ita numerem, Septenos tripodes, atque aurigena talerita, Uighntique lebetes, bis seno que caballos Non desino pondere ac nume-io clivitias quam plurima e petere. Quo fortasse fit, ut quibusdam avidior esse pecuniae videar. bi vero in risum effusi sunt nanes, qui eum quod res esset, lixisse actitrarentur. Securulum haec quis dana Tuum jam est, ait, de
353쪽
ν και Ελληνες καὶ βάρζαροι τους θεους η γουνται πάντα εἰδέναι τά τε ντα καὶ ταμελλοντα, ευδηλον Πασαι γουν αἱ πόλεις καὶ πάντα τα ἔθνη ια μαντικης ἐπερωτωσἈτους εους τι τε η και τι υ o ποιεῖν.
Καὶ μην τι νομιζομεν γε δυνασθαι αυτους
καὶ ε καὶ κακως ποιεῖν, καὶ τουτο σαφῆς. IIάντες γουν αἰτουνται τους θεου. α λεν φαυλα αποτρέπειν, τα γαῖα δε διοόναι. Ob- τοι τοίνυν οι πάντα μυεν εἰδότες, πάντα δὲ δυνάμενοι θεοὶ, υτ μοι φίλοι εισιν, στε δια
qui in illi sint ac demon-Strrare, ragmana Romam Sse potentiam, teque illis Sse curae, ut merito IIIa os spiritus gerere propter eos videaris. Notum igitur eSt tam Graecos quam barbaro existimare, De os univer tum P Gentiariam futura scire. Onanes itaque tum civitates, tum nati
lunt eos, quid faciundum, quid omittendum Sit. Etiam nos illa patet esse in sententia, quod Dii nobis tum commod re tum inconaminiare insint. Nam Deo precantur universi, ut mala quidem avertant, bona vero largiantur. Hi ergo Dii, qvi omnia norunt, et possunt omnia, tam mihi sunt aniles, ut quia Mim ipsis curae, Mn-
354쪽
quam meae res eo fugiant, neque noctu, neque interiliu neque quo pergam, neque quid suscepturus Sina. Et quia prospiciunt, umana uotisque rei
guriis, quid faciundum, quid omittendum sit, mihi significant. Eis quum obtenipero, non illius umquam me Poenbtet et quia morem aliqua lono gessi, poenas dedi. Tum Socrates Nihil horuna, inquit, est incressibile verunt hoc equidem sciscitari lubens velim,
amicos habeas. Vili prosecto, inquit Hermogenes. Quippe nullum sumtum faciens, eos laudo, et de iis, quae dederunt, vicissim praebeo: quantum-
355쪽
ο ὐλόγος ουτως σπουδαιολογηθη. 'Επει δηδε εις τον Φίλιππον κον, ηρωτων αὐτον, τιορων ν τῆ γελωτοποιι α μεγα ἐπ αυτ φρο- νοι η. - γαρ ἀξιον, ἔφη, πότε γε πάντες ει oοτες τι γελωτοποιος εἰ λι, ταν μάν τι αγαῖον ἔχωσι, παρακαλουσί με ἐπὶ ταυτα προθυμ.ως' ταν δέ τι κακον λάζωσι, φευγου- σιν μεταστρε πτι, φούουμενοι, μη καὶ α κοντες γελάσωσι; - Καὶ DNικηρατος εἰπε, νη
Δία συ τοίνυν δικαιως μέγα φρονεῖς Tiαοὶ
que possuna, pie loquor et quibus in rebus eos testes cito, in iis volens equidem numquam mentior. Profecto, ait Socrates, Si tu uiri talis sis, amicos eos experiris etiam De. os par est credere, Virtute ac honestate delectari. Atque hactenus in hunc modum eis rio colloquebantur. Veriam ubi ad Philippum ventum eSSet, Pater aut ex eo, Auictam perspexisset in ratione movenis ly risus. quod propterea aese
essenet. An non operae pretium est, ait, quod quum omnes norint, ne loculatorem e
se, si quid nancti sunt boni, perlubenter ad id me invitant: si quid accidit mali, fugiunt ita, ut ne quidem respiciant; veriti scilicet, ne vel inviti rideant ' Iure tu ait Niceratus, te essera. Etenim aini ci mei,
356쪽
γαρ α των φιλων Ο μεν εο πραττοντες ἐκ ποδων πέρχονται, ο δ' ἀν κακόν τι λάζωσι,
ἔφη Ἀαρμίδης, ῶ Συρακοσιε, επι τω λεγαφρονεῖς δῆλον, τι ἐπὶ τ παιοί. - Ματον Δί', ἔφη, ου μ ν δη' αλλα καὶ δέδοικα περ αυτου ἰσχυρως Αἰσθάνομ. α γαρ τινας
ἐπιζουλευοντας διαφθειρα αυτον. - Καὶ Σωκράτης κουσας, Ἐράκλεις, φη, τι το
Ἀλλ' ουτοι, ἔφη, αποκτώῖναι βουλονται, ἁλ-
quibus res sunt prosperae lon in metu. Nam quosdam anim-ge me fugiunt: at qui laus ad i adverto ei insidiari, ut eam versi quies accissit, cognatio- perdant. Id Socrates quum a
nem recensendo enumerant, nec umquam me missum fa
ciunt. Esto. Tu vero, iri luit Charmides, Syrachinane, qua tere fierct an perspicuum est efferri te animo propter hunc puer in t Nequaquam G. ni propter ip.um ma O sum divisset Proh Hercules, inquit, quare tantopere se abs tuo puero laesos arbitrantur. ut eum interficere velint i Ateiana, ait, nequaquam eum interficere volunt, sed persuadere, ut eum ipsis dormiat. Tu Vero, quena linscium victetur,
357쪽
διαφθείρειν του συγκαθευδοντας πιστε σοι
γε, εἰ λη ἐπ ἄλλω, αλλ ε τὶ τω χρωτὶ ἀξιον
id, fiat, existimas una perditum iri t Omnino scilicet, ait. Ergo ne ipse qui lena curia eo cubas ' Vero, inquit, et quidem totas nanesque nocti S. Ita me Iuno amet, ait Socrates,maraia isthaec felicitas tua est, lii Od a latura tale corpus laabeas, ut olus te cuni cubantes non corruni p. . Quo sit, ut si non tam ob rem, saltem Propter hoc corpus, aequum Sit, magnopere te efferes. Ego Vero non hanc caussana nae L
sero, inquit Propter quam igitur Profecto propter ho-Inines Stultos, ait. Num illi Propterea, quod Spectent ni gunculas meas fidiculis Iaiotas, in alunt. Nuper etiarn subjecit Philippus, id aliis precari re u Eebain, ut ubicum-
358쪽
s46 CONVIVII CAP. IV. φρενων δε ἀφορίαν. αἰεν, ἔφη ό Καλλιας. Σι, δε η Σωκρατες, τι ἔχεις εἰπεῖν, ως
que esses, ibi mictuum qui lenonis sit officium. Tum quod dem magnam copiam larirentur, sapientiae Vero sterilitatem. Si ita sane, inquit Callias Tu vero Socrates, quid proserae potes, quamobrem aequum censeas, elato te esse animo, propter artem quam dixisti adeo ignominiosam i Et socrates: ranaum, inquit, Velini inter nos conveniat, quod interrogavero, ad id respondete pronite : ut sciamus, de quibus inter nos conveniat. Num ita vobis etiam vinetur 'Maxime vero, inquiunt. Atque uti semel dicesant Maxume veroJ ita hoc ipsum in respondendo deinceps et bant. Ergo vobis boni leno.nis esse videtur, inquit, ut
359쪽
του πρεπουσα. ε γειν σχεσιν και τριχων και
νοι, εισὶ δέ τινες, οἱ προς φιλίαν ἀγουσιν
quem, quamve perduxerit, eum iis matum iniciat, quibuscum consuescit ' Maxime Vero, esunt. An non igitur unum quiddam quo placeat, ex eo est, Paod et capillorurn, et e tis ratio decori legem servet tMaxini vero. Etiam cimus, posse horninem iisdem oculis tum amice una hostiliter aliquos intueri t Maxime. Quid vero ' an non eadem voce Iicet turn verecunde tum audacter loquii Maxime. Qui Lynonne quidam sermones odiosi sunt, iii ad amicitiana impellunt ' Maxinae. Ex his igitur quaecumque ad placendum conducunt, ea bonus leno suos docere det,et i Maxime. Num autem potior is fuerit, qui uni reddere gratos poteSt, an Veroqui pluribus t ei in duas partes civisis nutibus alta ma-
360쪽
δε τις καὶ λ τ πόλει αρέσκοντας δύναιτο
δυναιτο ἐξεργάζεσθαι, ν προστατοίη, δικαίως αν μέγα φρονοίη ἐπὶ τ τεχν' και δικαίως αν πολυν μι τῖον λαμ.ζάνοι; πτει δε καὶ
τοι, ἔφη, μοὶ δοκεῖ Ἀντι τῖεMης εἰναι ob τος.
Καὶ ο Ἀντισθένης ἐμ οὶ, φη, παραδίδως,
Σωκρατες, την τεχνην; - αι sub Δι', ἔφη.
nifestum esse dicebant, poti rem Sse, qui plurimis alii subjiciebant, Maxinae Socrates quum hac eti an in parte conuenire diceret Quid siquis, inquit, ut toti civitati quidari placeant, essicere OS- Sit, an non onanino ille bonus leno fuerit ira qui leni maris esturn ςt, aiunt omnes. Ergo quis eos, viiii buc ipse praesit, tales lacere studio Ilo possit, an non optimo jure ob Lanc artem elato sit animo, at- qtie etiam optimo jure mercedem debeat amplam accipere tuitum his etiam universi a Lsensi essent Talis est scilicet, inquit, mea quidem sentenistia, hic Antisthenes. Tuna Ie i Mihine tribuis, inquit, ur tem hanc Socrates t Profecto, ait. Nam te video etiam in hiij iis pedisse tua probe exerci-