장음표시 사용
371쪽
ουτως αν, ἔφη, θεων πιμελοι μην. νωθεν μέν γε οντες φελουσιν, ἀνωθεν ὁ φω παρέχουσιν Et δε ψυχρα εγω, συ αἴτιος, ἔφη, et ἄγρια τά μοι παρεχων - αυτα, μυεν, ἔφη, εα ἀλλ' εἰ ara λοι, τοσους φυλλα πόδας μου α τεχει. α υτα γάρ σε α γεωμετρεῖν - Και ο σι τῖενσης εἰπε, συαε τοι δεινος εἰ, ω Φιλιππε, εἰκάζειν. υδοκι σοι ανηρ ob το λοιο ορεισθαι βουλο- λίνω εοικεναι - αι α τον Δί', ἔφη, αὐαλλοις γε πολλοῖς - λλ' μως, ἔφη Σωκράτης συ αυτον si εικαζε, να μη καισυ λοιδορουμεν εοικης - λλ' εἴ περ γέ τοι τοῖς πῶσι καλοῖς και τοῖς βελτίστοις εικάζω αυτον, παινουντι μῆλλον η λοιδορου-
supra' sint, nostro vacant commodo, et de sublimi lucem
suppe litarat. Quod si frigida
profero, tu auctor es, qui negotium mihi facessis. Γ vero, inquit alter, mitte Sta ac licito mihi, quot pedes absit a me pulex Nam haec metirite aiunt. Tum Antisthenes: Enimvero Philippe, ait, tu in conjectando acutus fis an non
videtur hic homo tibi similis illi esse, qui convicium facere velit 8 Profecto, hi luit, aliis
etiam multis. Tu tarnen, ait Socrates, nulli eum similem facito ne et ipse convicium facienti similis videare. Verunt si honestis et optimis quibusque similem una fecero, merito quis me laudanti potius quani convicianti similem
372쪽
o ς αξια του δείπνου ἐργάσομαι. - Καὶ ραδίως γ αν, ἁ μη ε λεγειν, ἔφη, σιωπας. Aυτη μὰν δ η παροινία ουτ κατεσύεσθη.
Ἐκ τούτου o των αλλων Ο μ εν κελευον εἰκάζειν, οι δε κωλυον.
xerit. Atqui tu convicianti essimilis, si una praestare dicis in onanibus. Vis io itur ni agis perverSis eum conaparenaci Ne
illis qui lena. Nulli ergo imulli ne horuin quidem una Si inilem dixeris. Atqui nescio quo pacto, si taceani, digna hoc convivio facturus sim. Faciluis fuerit tacere, ait, quam Iim J.ceiada proferre. Atquelaaec cliti leni in vino rixa sic exstincta suit. Post liae alii per ere jubebant 1 comparando, aliti vetabant. 7. Quuntilue tumultus esset EXOrtii S rursum loqui Socrates incipiebat. Num quia cunctiloqui cupimus, etiam una cecinerinius 8 Et quumprimun id dixisset, cartilenam Ormel a
373쪽
σεν εισεφέρετο τ ορχηστρίδι τροχος των κεραμεικων, ἐφ' ου μελλε θαυμασιουργησειν.
τροχου ἀμα περδινουμ ενου γράφειν τε καὶ
αναγιγνωσκειν θαυμ α μυεν ἰσως τι εστιν,
ηοονην δε ουδὲ ταυτα δύναμαι γνωνα τι αν
saltatrici rota ex eariana genere quibus utuntur figuli, in Paa
miraenda quaedam exhibitura erat. Tum Socrates Pericu luna erit, mi Syracusane, inquit, ne quemadmodum tu ais, sim revera meditator. Nunc enina con Sidero, quo pacto puero huic tuo et huic puellae Cptime possit esse, ac OS EOS spectando voluptatis plurimum capiamus quod quidem sat Scio te quoque velle. Videtur ergo mihi provolutionen in caput, quae sit super gladios, exhibitionem esse periculi, a convivio alienana. Quod vero etiam in rota circumvoluta scribit ac lectitat, est illud Di deni certe nairaculun quoddam verum intelligere non pOSSum, quana etiam haec voluptatena suppeditent. Nec item jucunctius est formosos et
374쪽
ριτες τε καὶ ' Ωραι και Nυμ φαι γράφονται,
elegantes spectare, quum corpora torquent, et rotas inritantur,riliana ubi quiescunt. Etenim non admodum rarum St,
in haec adini iratione digna incidere, si quis hoc desideret: sed licet statim adrniremur ea quae adsunt, quonam naodo lucerna, quod flatilinam plendidam habeat, lumen suppeditet, quum alienum, et ipsum
non enaittat, Sed in Se anaen allia adparentia exhibeat. Quo
pacto oleum, quum humidum sit, flamman augeat, PalamaPaa, et ipsa unaida, ignem extinguat. Verum ne haec quiden eadem efficiunt quae vinum. At si ad tibiam formis sis saltarent, quibus uni Gratiae, tum anni aenapora,
375쪽
CONVIVII CAP. VIII. 363πολυ αν θλα αυτούς τε ραον διάγειν, καὶ
ημας, παρόντος αδ ονος μεγάλου, καὶ τωμεν χρόνω ι τηλικος τοῖς ἀειγενεσι θεοῖς, τη δεμορφῆ νεωτάτου, και μεγεθει μεν πάντα πῆα χοντος, ψυχῆ ε ἀνθρωπου σουμενου, 'Ερω
τος, μη αν ἀμνημονησαι, αλλως τε και επει- δη πάντες ἐσμ ν του θεου τουτου θιασωται Ε γω τε γαρ υκ χω χρονον ιπεῖν, ε ω υκ
Nymphaeque pinguntur multo id ipsis facilius futurmn ar bitrii rer, ac longe convivium hoc re hilarius ac atius. Et Syracusanus ille : Profecto,
inquit, mi Socrates, recte dicis, et introducam ergo Spectacula, quae delectationem vobis sunt adlatura. 8. Quapropter inessus Sy- rationis exordium instituebat: Ρrofecto, viri, par Si nos, quuIIa Inamus quidam Deus adsit, qui aetate Deos aeternos aequat, forma maxime juvenis est, amplitia sine sua cuncta sustinet, animo hominibus aequalis est, nimi mina Arnor, ejus
minime oblivisci praesertim quum omnes in ejus Dei sacris racusanus ad agenda se coin i sodales simus Nam equidem ponebat, et Socrates nominii l tempus aliquod commemorare
376쪽
τοῖς δε τεμνοτάτοις θεοῖς φίλοις χρωμενος,
tus et Charini leni hunc scio multos anaatore habere, ac nonnullo ab ipso quoque X- peti Critobulus certe, UUna adametur, an et ipse alios anaore cona plectitur. Quine, tiaria Niceratus, ut equidem accepi, uxorem ainans, vicissim ah ea diligitur Quis autem nostrum nescit, Hermogenen honestatis an ore, ita id tui liani lena ea sit, contabescere tNon videtis, quam severa sint supercilia, oculi immoti, oratio Inoderata vox lenis, mores lit- laresci liiiinaque Deos, quinraxi ine Olbis venerandi sunt, amicos lialbeat nos tanaen, qui homines Sumus, non conteInnit vero, AntistheneS, S -
377쪽
σιζόμενος ου ιαλεγη μοι, τοτὲ δ' ἀλλου του ἐφιεμενος Και ό Σωκράτης ἔφη - προς των θεων, ὼ 'Aντίσῖενες, μονον λη συγκοψης με τη δ ἀλλην χαλεπότητα ἐγω σου κωφερω και οἰσω φιλικως. λλα γαρ, εφη,
lus neminem amasi in te tans. Tum Socrates Quaeso vehementer ana profecto. Thin i te per eos, mi Antisthenes, iocando Socrates quasi lati l at, tantun ne concida me: diens: Ne in praesetitia mihi, i ii molestiana quarnvis aliam ait, molestus sis. Nana, uti vides, aliud ago. Et Antisthenes: Quarta tu, inquit, lenotui sena per hujusmodi plane
quaedana sacri, ac nonnuntquana tecum non colloqueris, nurninis telis praetextu, On
nui tuam aliud quidpiam cap-at, te iam sero, tum laturus stim amice. Eni Inver amoren tu una equidem Occulto, quum non an inu sit, sed pulchritudinis reae. Ouod autem tu, Callia, Autolycum una es, civita universa novit;
378쪽
λαι κιχι των ξενων. ουτου δ' αἴτιον το
εγωγε γάμην την σην φύο ιν νυν δὲ καὶ
καρτερίαν καὶ ανδρειαν καὶ σωφροσύνην. Tos τοιουτων ἐπιθυμεῖν τεκμηριόν ἐστι της τουεζαστου φυσεως. ι λεν υν μία ἐστὶν
Ἀφροδίτ=1 η διτταὶ Οὐρανία τε καὶ ΙΠάνδη-
χωρις κατερα βωμοί τε εισὶ καὶ ναοὶ καὶ θυσίαι, τῆ μεν Ιανοημω ραδιουργότες αι, τη
plerique. Eius rei causa St, quod uterque Vestrum arentes halbeat claros, et ipsi quO-que illustres sitis. Atque quidem indolen tuam Semper admiratus una, Sed multo nunc magis, quum te illuni amare Video, qui non deliciis diffluit, neque prae mollitie lanσuesia est sed omnibus et Obur, et
tolerantiam, eo fortituditium,
et temperantiam uana demon- Strat. HuJusmodi vero ex petere, argumentuin est etiam
ingenii ejus qui amatur. quident num una sit VenuS, an duae, Caelestis nimirum et Vulgaris, haud scio. Nam et Iupiter, qui unus esse videtur, cognomina multa habet. Di Stinctas quidem utrique Veneriere aras, sana, sacrificia; et
379쪽
σωμάτων ἐπιπεμπειν, την o ουρανίαν της ψυχης τε κω της φιλιας ρει των καλων ερ- γων. φ ο ο κοί- υ, ω Καλλια, κατε-
χεσθαί μοι δοκεις ἔρωτος. εκμαιίρομαι ε
Oζω τυν πατερα αυτου παραλααζάνοντα εἰς τας Πος τουτον συνουσιας οὐδε γαρ του- των στιν αποκρυφον πατρος τω καλω τε
Caes ti puriora, scio. Et cou-jicere licet, etiam amores, corporum quidem, a Vulgari illa immitti antini vero, et amicitiae, et actionum honestarum, a Caelesti. Ac tu quid 'm, mi Callia, hoc ipso amore lilii videris esse captus. Argu-n ient mihi est ejus, quem
video patrem eius ad congressus cum hoc tuos adJun ere. Quippe nihil hortina bonus et honestiis amator occultum patri esse vult. Et Hernaogenes Per Iunonem, inquit, mi Socrates, cum ob alia te multa ad ror, turn Paci modo Calliae simul rem gratana sacis, et qualena ipsum esse oporteat,
institui Prosecto sic est, ait.
380쪽
παντες ἐπιστάμεθα. Φιλεῖν γε μην των μεν
Atque ut magis etiam delectetur, confirnrare id volo, naul
to praestantiorem esse antimi quana corpora iana Orena. Novinati enim nities absque anaia cnia consuetudinein nullana cu-Jus quam SSe pretii. Anrare autena OS, quorum Tiore ac indolei a in liramur, neceSSitudo quaedam propria et Oluntaria vocatur: at eoruna, qui corpus adpetunt naulti naOres vituperant, et ipsos amores odere. Quod si naaxinae naen invicem uterque se, Ormae tamen flos celeriter aetate quasi marcescit quo desicieti
te, neceSSe est una etiani anai- cIlIana marcescere. An in iis
autem citiamdiu prudentia proficit, etiam sit antabilior uti in et in usu formae satietas quae-