장음표시 사용
161쪽
iκανος εστιν ὁ ε πης χωρας γιγνόμε ς' σῖτος διατρεφειν την πολιν, και ποσου εἰς τον νίαυτον προσδεῖται, να μητουτου γε λαθη σε ποτε η πολις ενδεης γενομενη, λάειδως εχβς περ των ναγκαίων συμβουλευων τη πόλει
βοηθειν τε και σώρειν αυτην Λεγεις, φη ὁ Γλαυκων, παμμεγεθες πρῶγμα, εἰ γε καὶ των τοιουτων πιμελεσθαι δή δεησει. Ἀλλα μεντοι, φη ὁ Σωκράτης, οὐδ' αν τον αυ-
τοὐ ποτε οἰκον καλῶς τις οικησε εν ει μη παντα μεν εἴσεται ν προσδεῖται, παντων δε πιμελομενος εκπληρωσει. αλ επει γε πολις ἐκ πλειονων η μυρίων οικιῶν συνεστηκε, χαλεπον δ' στὶν μα τοσουτων οἰκων πιμελεσθαι,
πῶς οὐχ ἔνα τον του θείου πρῶτον ἐπειραθης αὐξησα ;
ενα δε μη δυναμενος φελησαι πῶς se πολλους γε δυνη- θειης ; σπερ ει τις ἐν ταλαντον η υναιτο φερειν, πῶς Ου φανερον τι πλειω γε φερειν οὐδ επιχειρητεον αὐτω ;
οἰκον, Ῥοι θελοι πείθεσθαι. ιτα, φη ὁ Σωκρατης, τον θεῖον υ δυναμενος πείθειν, Ἀθηναίους παντας μετα του 16 θείου νομίβει δυνησεσθαι ποιησαι πείθεσθαί σοι φυλάττου, φη, es Γλαύκων, πως μη του εὐδοξεῖν πιθυμῶν εἰς τοὐναντίον λθ9ς. η οὐχ ορὰς ς σφαλερον εστ τ ὰ μη
162쪽
ii θαυμάρεσθαι μαλλον η καταφρονεῖσθas ἐνθυμου δε κό
Xαρμίδην δε τον Γλαύκωνος ρῶν ζιόλογον ἐν ανδρα
λεως πραγματων πιμελεσθαι Εἰπε μοι, φη Xαρμίδη,
εὐδοκιμωτερα ποιεῖν, φη θελοι ἀγωνίβεσθαι, ποῖον τινα
53 Similis littographia videtur esse σεως. Theages collocutu esSe cum apud Oll. 8, 29 Ἀπενεγκων, παγ- . Socrate ponitur l. 92, 3 Ons a lγειλaς, ἀπενεγκας. Xenophonti H Gr. I, , I escio 1. αρμίδην Charmidem, Glauconis in idem sit Charinides, qui de pau- filium, oratiae tutoris patruelelm, et pertate Sua queritur, cum antea dives cui praeterea a genere matern Pyri fuisset. in Convivio 4, 1. SCHN. lampu avuncUlti erat, Omnium Suae '' Idem est videturque divitias amisis- aetatis juvenum pulchereimum et Imo se et rei familiaris calamitatem fortiter destissimum, Critia Socrati in con tulisse. loteSt fieri ut Opes corruerint suetudinem et disciplinar tradit post si initibus ad ludos limbitiosius factis, pugnam apud lotidaeam, ut refert ut lio sit quod licit Socrates Theagis Plato in suavissimo Dialogo Ormine l. c. PrinSterer PrOSOPOgr. Plat. p. Charmim inscripto. In tarn nobili p. 214. N. Ruteu L. an. ad 3, 6, I, genere Iuveni modeSti magi citatus. admiranda Inter deceu Piraeei ευδοκιμωτέρa πομιν Pleraque Ornarchontes Charmidem deinde nomi nia indarica Carmina, quae Supernavit Xenophoni. r. 2, 4, 9. ES sunt, in ejusmo si octoriis celebrandis etiam in aheages Platonic locus I. verSantur, quorum partem Praecipuam 128 E Xaρμίδ' γαρ τουτονὶ γιγνώ- facit lau Vietori cUm patria commu-
163쪽
εργω καταμαθων αὐτα μου καταγιγνωσκεις Et τάς συνουσίαις, φη, αἱ συνει τοῖς τα της πολεως πραττουσι 'καὶ γαρ ταν τι ἀνακοινῶντα σοι, ορῶ σε καλῶς συμβου- λεύοντα, καὶ ὐταν τι ἁμαρτανωσιν, ρθῶς πιτιμῶντα. υ
ταὐτόν εστιν, ψη Σώκρατες, ἰδία τε διαλεγεσθαι και ντω πληθε ἀγωνίβεσθαι Καὶ μην, φη, ο γε ἀριθμεῖν δυνάμενος οὐδε ηττον εν τω πληθε η μονος ἀριθμεῖ, καὶ οι κατὰ μόνας ἄρεστα κιθαρίζοντες Obτοι και εν ω πληθε κρα-λτιστεύουσιν Αἰδῶ δε κώ φόβον, φη, οὐχ ορας εμφυτα τε
ἰδίαις μιλίαις παριστάμενα Καὶ σε γε διδάξων, ψη ἄρ-
164쪽
τῶν οντα κρείττω τους ἰδιωτας οβύσθαι - γα τοῖς
δίως διαλεγόμενος, και των ἐπιμελομενων του τη πολειδιαλεγεσθαι πολυ περιων, ἐν τοῖς μηδεπώποτε φροντισασι των πολιτικῶν μηδε σου καταπεφρονηκοσιν ὀκνεῖς λεγειν,
εκείνους, ταν τουτο ποιῶσι, Γλδίως χειρουμενος, τουτοις
μηδενα τρόπον οἴει δυνησεσθαι προσενεχθηναι. γαθε, μη ἀγνοει σεαυτον, μηδε μαρτανε α ι πλεῖστοι αμαρτανουσιν οἱ γαρ πολλοὶ ρμηκοτες επὶ το σκοπεῖν τα τῶν αλ- λων πράγματα υ τρεπονται ἐπὶ το λυτους ξετάβειν μηοὐν ἀπορραθυμε τουτου, ἄλλα διατεινου ἀλλον προς τοσαυτω προσεχειν και η ἀμελει τῶν της πολεως, τι δυνατόν εστ δια σε βελτιον χειν τουτων γαρ καλῶς εχοντων υ μόνον οἱ ἄλλοι πολῖται, αλλα και si σοι φιλοι και αὐτος συ υκ λαχιστα φελησει. ΚΕ Φ. M. 'Αριστί mro Q Ἀπιχειροῖντος ελεγχειν τον Σωκρατη,
transtulit Aelianus V. H. 2, I Huc σκητων Qui gymnaSticae peram pertinet locus Ciceronis Tuscul. 5, 36 dederunt et adhuc iant Ita est 'An qui lotam stultius quam quos σκησις , 4, 3. et ἰδιωτικως ἔχειν singulos sicut operario barbarOSque St 3, I 2, I SCHΝ. contemnas, eos esse aliquid tutare υ Equidem non dubito, suisse universos. V Contra Aristoteles Polit scriptum a Xenophonte. SCHN. 3, Io, 5 a ενα ἐν Ουν συμπaλλό-
165쪽
ποιεῖν κράτιστον 'δρά γε, εφη, ερωτας με εἴ τι οἰδα Πυρε
Ι. πεπεισμένος chlneiderias I iliri πεπεισμένοι. 2. οἱον AP οἱον εἰ B. γείαν B. 3. γε aris iniis unuS a B. τι ὁτι B. εἴ τιθεῖτε potius B. 4. ἀνθρώπω Ἀνοι B., ut , alicani et Flor. Unus, si lemque omnes post hoc γ πάντως νόμοιοι ci λος γa προς δρόμον, τερος προς π I. o πρότερον Compara , c. I. quid responderet uSmo ii, quod SCHΝ. propter ambiπuitatem aliquam detor- βουλόμεσος-ὼφελεῖν Exemplis ser queri in alienam abi ipsi hi mente sen- monum in ortulortum Una amici. de tentiam JOSSet, Ut quo adversarii Isrebius ad ipsos pertinentibus habito albuti ad ipsum capiendum posset. mina sullito Xenop ion to et sequenti Apposuit dein locum Aristotelis Poli- capites interponit Nacias definitiones te. I, 6 Aιτιο δε aύ ς τη ἀμφισ- Socrati liuasi Xtortas a sophisti in rin σεως κaὶ ὁ ποιῶ τους λόγους πο- vidiosis uaestionil nis enim Omar λύττειν, qui optime demonstrare pot- captiosis ala responditi Socrates, ut est Sensium hulu loci Sse, ne res, Senaper amicoruria praesentiurn ratio quae in tisputatione versatur, cinnem haberet oriamque utilitati pro iitraΠΗ ue partem tracta amhilotia red-spiceret Capite dentium deciva et datur De notione vecti πaλλάττειν seqtientii iis a L extremum is pie li dixi ad Aristot Polit. I, 5, 8, p. 53, brum tertiun, Xenophon continuat iterumque ad 6, I, p. 368. SCHN.eXempla Ser Omim in diatorial Cum πεπεισμένοι Inulandum in πεπεισμέ-anaicis et discipulis vel cur civilius o et ad Socratem refereti lum, qui in Ini Oriun praesentit in usum ha non Solum laudis et gloriae causa dis- littorum Modum, quo prospicere putando rem propositam Oh tinere et diScipuloman commovi praesentimur vineere Onaretur, ut Subtili esse 'δ- conabatur Socrates, dum ad captiosas deretur et aeutiis homo, sed illi Orn-AriStippi quaestiunculas respondet)at, ni clitae ageret X ani 111 Sententi et Si inificant verba varia interpretatione persitasione a eret atque ad officillinet conlecturi veXata. SCHΝ. et viriliter refera et SCHΝ.όπαλλαχθῆ Ernestus interpretati ir: a. ποιεiιν Resertur ad πεκρίνaτο. X EX MEM.
166쪽
το σφοδρα τε κῶ ταχυ φερεσθαι Ουδεν διαφεροντως,
οὐκ οἰσθ τι προς ταυτα παντα καλα τε κἀγαθα εστ ; πρῶτον με γαρ γ ἀρετη υ προ αλλα μεν αγαθον, προς αλλα δε καλον εστιν επειτα οἱ ἄνθρωποί τ αυτ τε και προς τα αυτα καλοί τε κἀγαθοι λεγοντα ' προς τα αυταδε και τα σωματα των ανθρωπων καλα τε κἀγαθα φαινεται, προς αὐτ δε καὶ τἄλλα παντα οἱ ἄνθρωποι χρῶνται καλα τε κἀγαθα νομίρεται, προς ἄπερ α ευχρηστα se 6 Ἀρ οὐν εφη, και κόφινος κοπροφορος καλον εστι Νη
άγαθον πυρετο κακον εστι και το πυρετο ἀγαθον λ μ οὐ κακόν εστι πολλακες δε το μεν προς δρομον καλον προς παλην ἀσχρον, το δε προ παλ καλον προς δρομον αἰσχρον παντα γαρ ἀγαθα με και καλα εστ προ αν εὐεχη, κακα δε καὶ ισχρα προς ὼν κακῶς. Kαι ικια δε λεγων τας αὐτa καλας τε εἰναι και χρΥ - σιμους παιδευειν εμοι εδοκει ιας Ρη οἰκοδομεῖσθαι. εὐ-
σκοπε δε δε Ἀρα γε τον μελλοντα οἰκίαν οῖα χρηεχειν τοὐτο δεῖ μηχανῆσθαι, πως διστη τε ενδιαιτῆσθαι καὶ χρησιμωτατ εσταιν τουτου δε μολογουμενου, οὐκ-
167쪽
MB. III. CAP. IX. 31 ου ηδ με θερους Ψυχεινην ἐχειν, δυ δε χειμῶνος ἀλεει- νην επε δη δε και τουτο συμφαῖεν, Οὐκουν ἐν ταῖς προς μεσημβρίαν βλεπουσαις οἰκίαις του μεν χειμῶνος ὁ λιος
υψηλοτερα μεν τα προς μεσημβριαν, να ὁ χειμερινος ηλιος η ἀποκλθηται, χθαμαλωτερα δε α πρ0ς ἄρκτον, ioῖνα οἱ ψυχροὶ μη εμπίπτωσιν ἄνεμοι ' ς δε συνελοντι
εἰπεῖν ποι πασας ρας αυτος τε αν διστα καταφευγοι και τα οντα σφαλεστατα τιθοιτο αὐτη αν κοτως ηδίστη
τε καὶ καλλίστη οἰκησις ιη γραφαὶ δε καὶ rotκιλίαι
πλείονας εὐφροσυνας ποστεροῖσιν η παρεχουσι. ναάῖς
Πάλιν δε ρωτωμενος ' ανδρεια ποτερον εἰη δίδακτον
Stob. ἀστιβεστάτη Ἀστυκεστάτη B. I. Πάλιν ερωτώμενος-3. μελετῆν
Stob. R. 7, 4. ἀνδρεία ἀνδρί B. Stob. εἴη Ona Stoli. 9. συμφa μν Placet συμφαίη, io Fabro clauigius comparato loco Vi- in toto hoc capite disputatio ita insti tria via I, aedibus sacris, quorum
168쪽
φυσικον, οἰμαι μεν, φη, σπερ σῶμα σωματος ἰσχυρο- τερον προς τους πόνους φυεται, υτω και ψυχην ψυχης ερρωμενεστεραι προς τα δεινα φυσει γίγνεσθαι. ορῶ γαρ ἐν τοῖς αὐτοῖς νομοις τε καὶ θεσι τρεφομενους πολυ δια- φεροντας ἀλληλων τόλμηὶ νομίζω μεντοι πῆσαν φυσιν μαθησε και μελετνὶ προς ἀνδρείαν χεσθαι δηλον μεν γαρ τι Σκύθαι κα Θρακες υκ αν τολμησεfαν σπίδας και δορατα λαβοντες Λακεδαιμονίst διαμαχεσθαι φανερον δ' ἴτε Λακεδαιμόνιοι ει α Θραζὶ πελταις και κον- τίοις με Σκύθαις τόξοις θελοιεν α δtαγωνίβεσθαι. ορῶδ εγωγε καὶ π τῶν ἄλλων παντων μοιως και φυσει
διαφεροντας αλληλων του ανθρωπους και επιμελεέα πολυεπιδέδοντας. εκ δε τουτων Ἱλον εστιν τι παντας χρηκα TOυς ευφυεστερους και τους ἀμβλυτερους την φυσιν νοὶ αν αξιόλογοι βουλωνται γενεσθαι, αὐτα και μανθάνειν και μελετῆν.
Σοφίαν δε και σωφροσύνην ου διώριβεν, ἀλλα τω τα
μεν καλα τε κἀγαθα γιγνωσκοντα χρησθαι αὐτοῖς και τω
τα αἰσχρὰ ει δοτα εὐλαβεῖσθαι σοφον τε και σωφρονα
εκρινε προσερωτωμενος δε ει Ους επισταμενους μεν δε πραττειν, ποιοῖντας δε ταναντία, σοφους τε και εγκρα
τεῖς εἰναι νομίζοι, οὐδεν γε μὰλλον, φη, η ἀσόφους τε
169쪽
ούτως ἰσχυρος στ επιχειρεῖν οικίας αἴρεσθαι η άλλω τω
170쪽
νεσθαι φασκειν τους δε μικρων διαμαρτανοντας υ δοκεῖν τοῖς πολλοῖς μαίνεσθαι, αλ ῶσπερ την ἰσxυραν επιθυμίαν ρωτα καλουσιν, Ουτω καὶ την μεγαλην παρανοίαν
Φθόνον δε σκοπῶν ο τι se λύπην με τινα εξηύρzσκεν
βοηθεῖν ἀτυχοῖσιν, εὐτυχμυντων δε λυπεῖσθαι τοὐτ μεν- τοι φρονιμ μεν ἀνδρὶ ου αν συμβηναι, τους λιθιους δε