장음표시 사용
21쪽
I. C reque sunt yormae litterartim, . Dartim utillum in ant uit Me exstas exemplum. Talcet sunt litterae I vel J pro I, V pro V, α pro ΑΕ. V enim littera ex Gothico charactere est, ut patet ex Mabi lonio de re et .mat ca I, II. q. - 7. Reliquas sorinas typothetae invenerunt. ΑΕ vel OE quamvis in munis quibusdam contrahantur c 2, spatii angustiam , in iisdem tamen numis e
Iiam A D. A L. At T. AR. VAI. . aliaque in unum contrahuntur, quae tamen nemo
temere imitaturus cst. Vid. Celtaria Orthogr. Lat. p. IS. I9. II. In lit: ris ma vi ulli ima littera al-rrea maeπ ha'd sto. Sinc s: emplo ergo seri brtur Aetes , Itannes: multoque magis ridiculum cst, si omnia vocabula alitteris majoribus auspicemur, e. g. DE DONATiOFLBus a NTER VI LM Jc UXOREM.
Id quod no ullos diligenter obicrvare video. Bibliopolis corumque de pulchritudine notioni, quam haurire ipsi ab emtoribus solent, interdum hic aliquid eruditi tribuunt. Fet quid ni ' a. Ast s
labam tamen veteres duplex I plerumque contrahere in I maximum, ochinc scribere Drici TO,wLriCI.Quin& I quam titate longum retriuis . tiarac otibus grandius pingi consuevisse novimus. Hinc illa CAPTI v I, pro CAPTIVI, LUDIs, spro I. Dis, & similia. Prius quum aetate
Augustea paene perpetuum fuisse doceat Henr. Gri s Cenotat h. Pis p. 473. sine adfectatione & nobis aliquando imitaritieebit. III. Maju*ιlae litterae minoritas non sunt miscendae, nise inirio vel orationis, vel periodi, vel noeminis proprii. Unde falluntur, qui omnia sub antiva litteris majusculis distinguenda putant, Icriben
Pinnassque nr Maria hisma t. ιι MI. ,ec adco necenarium est, ut tituli honoris scribantur.' litteris majusci lis , vcluti Rex, Princeps, Dominu . Quamquam enim nonnihil dandum sit opinioni I. culi, elegantius tamen scribes REX,
vanduin, si compellandi sint viri illum
tres; nanc enim elegantius. scribes TE, TU, VIR, L STRIs, quam mixto script
raa genere, Te, Titi, Pir, Illustris, Cellarii ibi gr. p. 7 6. sq. Adsectationem tamen & hoc redolet , si in adjectivis gentium nomina designantibus a litteris majusculis abstineas, scribasquom manus , cra cus , stancicur , pro
Germantis, Graecωs, Francisus. Sunt e
nim di haec nomina propria. Cum totum hoc diserimen sit instituti recentioris , Utamur ea in re ratione eorum, quos probari videmus, cum libertate, & in alios, qui aliud sequuntur, modestia, cum nihil sit putidius, quam serio de olibus ccn:cndcre, aut lauream Petere ex hoc mustaceo. G. 3 Attamen non semper maiusculis vel uncialibus litteris usi sint Romani, sed minutis etiam nonnumquam, forma tamen a reliquis parum distantibus. Saeculo lane quarto minores litterae a parent in marmore Romano; quod exhibet Mabillonius in Sopplementi libri de Re Diplomati p. is . & Relandus in Fasiis Consulatibus p. 3qq.
ANIMAE INNOCENTI. GAUDENTIAE. QUAE VIXIT AN . V. M. VII. D. XXI. IN PACE.
Mercasus pater filiae d. Iv. id. Novembris Vrso & Ρolemio Coss.
Vides hie examplum minustularum rum. Ursi enim ac Polemii consulatus in litterarum jam ia oculo quarto adlybita- cidit in annum Christi cc xxxv i 3 i.
22쪽
VII. In minusculis litteris, quae in uncialium locum celerioris Quid in
scripturae caussa succenturiatae sunt, pauciores obseruandae sunt minus η
regulae ), quas itidem veluti per lancem saturam exhibebimus.
Tales sunt, quae sequuntur. neola iungebant litterae sequenti , &I. cau ndae ct hic formae ιιtterarum inde nata figura ti. Saue hanc lcria a typothetis sine neressitate inviniae, qua- bendi rationem primos illos elegam Iis e. t j pro i. Scribendum ergo iuuo, tioris litteraturae vindices adcurate non tu , adiicere, non adurere. For- seruula, & nouum admodum esse il-niam enim illam i ignorant monimen- lud ti vocalis, cic υ contonantis disita vetera , eamque solis debemus ty- crimen , editiones auctorum vetustio-m aphis. res latis euincunt. Multo recςntior II. In diphthongu ae vel Oe ordinaris quoque strina is qua hodie multos si- separatim ponuntur voeatis, rariar αη- ne discrimine uti animaduertimus, siue . .rra muri Antiquissimi eodices non illa littera vocalis sit, siue consona , siue minas ac diplomata vetuita saepius inicio vocis siue in ei uidem medio oc-
Praeserunt ae , quam ae, ceu obierva- curnat, e. s. vus, ualde, uti inus. Suum
runt Herman. Conrmius in Censura di- cuique puscrum. Sed talia fere exemplam. Undati. p. 3is. O 'Mabillonιus de pio carent, & Grasse ias redolet ad re diplomat. II, I, D. p. 38. lectatum istud nouitatis studium. Quin III. Littera v ab initio , u in medio usum esse ea ratione Ioc Scaligerum, o sine iisterarum rectissime anileturi manus ipsius testatur, qui semper u mi Scribendum ergo, ut, pro ut, tutio, nusculum, semper maiusculum V s pro juvo, ama , pro uva. Veteribus e- cit. Typographi Galli, Angli, Belgaenim non alia nota erat figura litterae in splendidissimis antiquorum editioni- illius, quam Quoties autem illla in bus u vocalem, S consonantem v 1.- medio vocabulo occurrebat, eam li- ciunt. G.
VIII. Sunt & regulae communes litteris maiusculis minus- Qti id culis, quarum tres hic potissimum dabimus, prae reliquis accura- utrisquo te obseruandas ). communiter Priores regulae ad litteras Grae- habet, nisi in vorabulis origine Graecir'cas , ultima ad litteras in compositione Hinc recte dicitur Rho.hu , Rhetor, vel mutandas vel retinendas pertinenti Pyrrhtis, sed male Rhaetia, pro Rartia,
I. Litterae Z. S. R. T. et . T. Grae- Rhemi, pro Remi. Constanter tamen
eorum propriae, adeoque non nisi in vora- etiam mami Sc lapides trabent Raenus ocbtilis origine Graecis adhibeniae sunt. Ma- Rhodantis.le ergo scribitur Aiutar, lethi m , Thus III. Ubicum se non repugnat et ph6cia, Anthonitu, ι alumnia, fraus , tyro , nia t) , tu compositione re menta cim Memi , si1lsi , lachryma , sepu&hrtum , nans ultima pra post: laniis r alias consonaeharus, pro arisior, sesum, Ti seia, An- vel pra Dymonit , vel φ Hs teus mu- 'atonius, calumnia, sidus , tiro , hiems, ta tir. Hinc recte dicitur adgredior, ad- stilus, Neque tamen συλον ignorant signo, exspiro , eQdium 'it : quum con-Graici. G.ὶ lacryma , sepulcrtim, eam . ira θυίηλι redoleant illa e adcipro, Cons. Cieero in Orat. cap. 48. Ob ἰὐ- enulega, adgnosco , o omo , dc quae Φωνέαν tamen ch admittunt pulcher, sunt huius gencris alia.
23쪽
nime permittendum. Itaque praestat primo auctoritatem sequi, v. g. ipsius huius libelli, aut Collarianae ortho ingraphiae, quo viro nihil fuit model-tius, cautius, castigatius. G.
N) Non placet haec serma Masseo ,
qui in erudita pra fatione, Hilarii operitas Veronae CID II ccxxia recusis praemissa, pag. 3. orthographiam antiquam commendans, addite dolim t ν rLn urgeatur hare regula undequaφιe ,
cum Veteres Romani in uncialibus
litteris multa abbreuiare solebant. Nam ut Valerii Probi , Mas nonis , aliorumque libellos de Notis praetermittamus , notum est, Iani Gruteri &Thomae Re,nesti Inseriptioniblia subiectum esse in . dicem litterarum singularium, quae integras voces designant , qualem etiam ex lapidibus Serebrius mdati s . ex nummis consecit Hubertus Goletur. optabile est ut in Iucem proferatur praeclarus labor inbhereckii, de quo Fabrici B. Gr. 6, I s. p. 471.αὶ Sic scribere solebant Pr. pro Praetor; S. P. Q. R. pro senatus populiisque Romanus 3 hsb. pro lubens. Ast in scriptura minuscula recte Sc ordine facies, si omnia sine abbreviatione exscripseris. Neque tamen reiiciendae sunt abbreviationes praenominum Romanorum , quae &veteres viri umquam , nisi vel una littera , vel binis, vel pluribus scribere solabant. Sic una lititera exprimuntur praenomina r A. id est Aulus, C. id
ita, ut etiam exsilium scribere tenea Gquamlut quilus Dam e trieritas gram matteia edicentibus. Enimuero quum &Veteres grammatici edicant ,& in monimentis optimis ita scribatur vocabu-
Ium , & ejus etymologia ab x tis tum hanc formam ierat, & viis serendus videatur, qui scribendum existimetexenator pro eu nator , non video, cur
in exsilium agi oporteat exsilium , s abbendumque sit ex titim.
est Caius, D. id est Decimus, L. id est Lucius, M. id est Marcus, M' id est
Manius ', duabus e Cn. id est naeiu, Sp. id est Spurius , cet. tribus : Κ x. id est Sextus, cet. Sed accuratiorem ii rum praenominum indicem dedit, quo que litteris exprimi consueuerint, OG tendit Carolus S mus singulari de n mimbus propriis Romanorum libello, qui subiunctus est commentario ipsius in fastos Romanos.
Loeum hic habet regula , quam gobauit etiam si insulamu Institit.
Moriar. lib. I. cap. 7. ua diviain estinι voces, quemadmodum id patitur e
rum origo ct con positio. Alias enim in simplicibus & primiti uis Igaris stl-
Iabarum ratio obtinet. Sic recte diuiditur aru spex , dicitur enim aspectando et abs-remitur, est enim a temeto. Ita 8cM-im , si fictis , et-iam , neg Otιum νnses. Hinc racile patet, prodis esse a prodeo , prodιt a prodo.
VIIII. A vocibus abbreviandis maxime in minuscula scriptura, quantum seri potest, abstinent eruditi ), qui & operam dare so
lent, ne male vox quaedam diuidatur ). X. Vocabula integra parum emendate a multis scribuntur, maxime nomina propria, quae . si antiqua sunt, merito ad vetusta monimenta, tamquam ad Lydium lapidem, exigenda sunt ).
multa vulgo Perperam Falso ergo vulgo scribitur Aemy-RUbi ior iis, , pro Aemilius , Aenobarbur a Pro Ahenobarbus, Brundusitim, Pro Brundi-Aum, Cai thaginensis , Pro Carthagin emsu, Adrianns, pro Hadriam is, Annibal,
pro Hannibal, Aloecenat vel Mecenas, prom cenar, Ma tritisu pro Mauricius, He
24쪽
Ilicator; Paulus, pro Paullus, Schaeuo. rissimum Friderisum Guillelmum Resosta, pro Scaevola, Ptolomaeus, pro Pt fum , tanti magistri velligia pleno se timaeus, de quo vide sis ea, quae mo- du premcntcni. Plura nomina proprianuit Henriciu Stephantιs de abusu Grae- ex numiis ex marmoribus integritati eae ιιnguae p. 97. editionis, quam mox suae reItituit Ezechist vanhemiui de tuis nitidiorem , α obseruationibus doctissi- Praessum. Numqm. dis cra. II. p. 33. mis D. IIEnr. Domuera, viri in his lit- sq. Propria nomina tanto corrupta teris eximii, & cuius praematurum facilius, quod analogia, atque euinci- discessum merito luget rei publica line- logia minus illis sucu urrum. G.
Laria, auctam, daturum lperamus cla-XI. Denique nec omittenda alia quaedam vocabula, quae per- Nec non peram a plerisque scribuntur, quorum breuem indicem e proli- alia πο-
xiore Cellarii dabimus , ne in his nimis videamur critico in- -bvi dulgere supercilio.
In recensendis vocabulis perpe- didies, Auricula pro Atidicula. G. ram plerumque scriptis tota pars poste- Auctis semper olim scribebant veto rior orthographiae cellaris occupatia . res, & recte quidem, quia ab auculo Potiora tantum hic notasse sui ictui. dicitur. Unde spuria sunt illa author Alucinari scribendum est, non hau vel aruor, quae recentioribus fiant in lucin .ari. Est enim idem, ac a luce aber- deliciis, quamuis posterius paullo sierare. Videatur F ιιι Pompeius voce a- tolerabilius, Zc forma artus pro arcturlurinatio, dc Gellius Nili. Auιe. lib. XVI. defendi quodammodo possit. Vide Henric. I x. Dubiae originis hoc verbum est, Nurisium in Uenotophia Psana. quod alii ab hasius vel haetax, Gellius Caelebs antiquum & senuinum est, ab alii aliunde arcessunt. Sunt, pro quo male hodie scribunt Gelebs. qui distinguenda putent hausirinj dc Attamen & hoc in marmore est apud alueinor et sunt , quibus haec Gruter. pag. IJ Lx XVI. videmur. Μilii se probant illa IDaci Caerimonia, non autem ceremonia , dis ad Catullum p. so. cunaur alis scribunt veteres. Neque aliam scriben- Iucitae vel alucitae a priuatiua particula di rationem seri vocis origo , tradita a a vel ab di lueeo , unde di alucinari Valerio Maximo Hisor. I, I. vel allucinari, quasi ablucinari quidam Camara scribendum esse, non eam
diei exighmant. Pari ratrone aves no- ra, docuit V. Cl. Petrus Burmarinas ad
cturnas alucos veteres vocarunt. PH- Petron. p. m.
Axeni Glosae i , sucus, bin Comissari scribendum esse, non com bo. Sed di Seruilis ad VIII. Eclogam , mesari, vel derivatio docet. Est enim ululae aues ἀπο τοῦ . id es, a Graeco ivide Festum. voce cina fletu nominarae, quas vulgo alueos -- missazio. cant. Sic lege, non vlucos , ut vulgo. Femina, pro quo vulgo foemina scri-
Ancora stribendum, non anchora. in bitur, sed taso. Est enim a semine enim ea vox a Graeca ἀγκυρος. dictum. Id vero sine diphthonso si ri- Arcesse verus & genuinum est, pro quo bi, ex Feso discimus. In lapidibus fa- male vulgo scribitur accresso. Cessarii or- ne sere semper scribitur Femina. Vide thogr. Lat. p. 7s. Cortius ad Sallust. p. Gruteri Inscript . p. ccc LIX. & ccc XXX. aso. 2 I. ar pro ad ponebant etiam Herebesco veteres codices habent. in Aruorsum, Aruehere , Arsiusse. Sicut Vnde perperam vulgo scribunt incre-r α d alternant in Meridier pro Me- ,reseo. Accedit analogia. Quemadmo-
25쪽
dum enim a ruber sit roboco, ab aceraeoco, Ccritus est a miater νrat oc . G. 3 ita a crebei e re seo. Exceptio tamen est in niger, a quo fit nigri s. o.
visim scribuni vctoe . Perperam recentiores conjunctim in dies, inprimis , inposterum. Vtilio minus ferenda illai mimis, impcfrtim. Vere enim haec
sum duo vocabula. 'in .r fere semper praeserunt vetera monimenta. Y in hac voce non
temere reperies. Non raro tamen Ve
teres scribunt lacruma. Et sane quum procul dubio haec vox a Graeco Δ κ-ιὸν descendat , non multum referre videtur, utram adhibeas liticram , in do constanter eamdein scribendi rati nem teneas. Vide Oberii Gionii Praefat. in Lucretium. Lapicidina scribendum esse, non lapidicina, cum Erymologia docet apud Marronem de lingua Lativa VII, 33. tum marmor apud Grumum pag. I xCIII,
Listera eum duplici 1 semper habent libri veterea, di lapides apud assum
Mamιtium orthogr. p. 3. dc Sponium viseelian. Erud. Antiquit. p. xx LVI. Litur contra simplici t semper exaratur in marmoribus & codicibus. Cellarii orthogr. p. Io . Maeniana, non moeniana. Uide Ase
nisim ad Ciceronis Divinationem, c. I 6.
Obstentis secunda vocali scribendum esse vel inde patet, quod a Graeco σκνη descendit, Varro de lingua Latina VI, s. Vnde male Uulgare obscoenus peror tuetur Scaliger de caussis Lat. linguae 1, 34 Paene per ae habent libri veteres &marmor apud Graterum p. IICLU. Vnde recentiori scribarum consuetudini
debetur pene. Solebant enim hi medio aeuo diphthongum illam vel simplicie, vel certe e caudato s exprim re. Videatur Conringitis Censur. Diplom. Linsau. p. 3 Iε. Mabillonius de Re Lu- Isimar. II h I, II. P. 1 .
Patricius cum c , non cum e , sciti bendum. Sane ita constanter legitur iamarmoribus & Gnaecis icript r.hus, quibus semper placet forma -πiκιen
Instremus frequenter legitur in numis dc marmoribus, rarissime pessisti s. Adspiratiomari quoque ex hac voce excludi, iam dudum iussu Eutyches Grammat. p. 13II. ει recte. EIs enim superlativus a comparativo posteri ri Quod adeo ucrum est, ut id negare non pcs
vocabula existimant Iostumui , quod idem si ac phemiis , di post timur,
quod sit νιμιοῦ ρανα- παπὸ. Sed ne Id quidem verum est. Mortuo enim parente natus ideo postimus dicitur , quia eius liberorum postremus est. Uidit hoc, qui antua in alia omnia tu rat , magnus Culacius obervat. III , . nimium cum diphthongo. Ita numi& lapides. Nec primae sillabae quantitas permittit, ut hoc nomen cum vulgo grammaticorum a senex vel sequi derivemus. Seo Itim, non seorsim. Est enim a Ie& torsitim. Cellarii orthogr. p. 14s. Sollemnis, non funnis aut sole is,
est enim a solis i. e. solido Sc amni. Vide aritum ad Salats. p. Is I. Sollers Sc Sollicitus duplex l post
Iant. Vtrumque enim est ab Osca voce filo. Vid. Fictis in voce subauri i
dc Cortim ad Sallust. p. I 63. Cum non temere genunauerint Iiteras antiqui Iibrarii , orthographia talium incertior
Stras Sema , non fratagema. Iscnr. Stephanus de altisti Grareae linguae p. νε. edit. Res sanae. Est enim πα γη ν. Tortis sine adspiratione , non, ut vulgo malunt , thortu cum adspiratione. Vide C clarit Orthogr. p. Is 2. vi simis Sc Meesimus. Ita veter libri, non et uesimus 6c trigesimur, qu Remorito prostri it Daus vi. Sane ut a. ' viginti
26쪽
XII. Sed sufficere hace arbitror de orthographia ; similia enim In et facile qui hic suo D ite obseruat it. Ad ETYMOLOGIAM quCd attinet, illud praecipue cauendum est, ne vcl alic na, Vsil peiugri , urina vocabulis tribuatur significatio ). Id quod tamen in Vulga' si futile,
ribus dictionariis fit frequentius, quam quisquam crediderit. iiones cae Plura eiuli nodi vocabula, qui-hu, Peregrina assiansitur norio , cum cura cellegit Gliarius in Amica baim II. . i. Is . Ea huc transscribere esset superia acuum. Neque enim quaiquam nitidioris stili itudiosior carere Praccia ro illo opusculo potest. Addi ta ruunmerctur irain GVia Vatiastyris de vi Huqu rumaam et Artim, cum sinis; cirem ,
tum coniuxrcit. ιιm , tractatus, quem cum notis una cum ejusdem auctoris tractatu de ιLicra citet.One recussi curauit V.Cl. D. Erharaus KQpitu , Lipsiae CIPII ccxxa I. 8. Aciatissimus quoque ingenuina vocum significatione cruenda, profligandisque notionibus spuriis suit vir incomparabilis Io. Fri te. 1 Gr novius, oc adhuc hodie est vir magnus, quem honoris caussa nomino, P cus
ribus ille Cilia iι catalosus maxime poteric locupletari. tali nimiis etiam liber cli tyr. Gi imberi La intras restitutata mulit, nomin bus commendandus reditus lenau i 'oo. ec altero voluminuauctus Iro 8. 12. D. Iesu iurar Oim urae Latinitatis cest. Elam a recula Lipl. 1728. 3. cum noti, laudati modo Lapsu. Sed nusquam maiorem vim taliutri obseruationum repuries quam in Fabriano eruditionis sch lasticae thesauro, cuius altera Gonora editio prodiit Libpsiae l73 s. s. Et si quid etiam hie desit , iam in eo est, ut luppleatur, edendo nων, Thesauro Lingva Latiniae admodum & filum Stephaniam iam p ne ad umbilicum perducto. G.
XIII. Dcinde illud quoque haud suaserim, ut vocabula, quae Abstine ab omni analogia abhorrent , admittantur '). Recte enim dic- dum eiatum est a Iulio Caesare apud Geli. I, IO, & Macrob. I, iam RS. G. iamquam scopulum, sic fugias inauditum atque insolens ver
Multa eiusmodi finxit barbara uius. Veteres habent eontra, vel con- logia r 1 holasticorum ex glossatorum turba , tra ea, quod apud Cornelium Nepotem pugnat. quae deinde a lexicoruin scriptoribus occurrit. Immo dc e contrario occur- veluti ciuitate donata sunt, licet ab ipsa rit apud Tacit. Hist. I, 17. ct 88. II, Latinae linguae indole plane abhor- s. III, s . Fieri poteli, ut quum in reant. Nos quaedam dumtaxat exem- codice aliquo legetetur per abbreui pii loco receni ebimus. Sie tronem e eonna. pro econtrario, lib*E contra hodie vulgare est: se. x. g. rius indoctus id pro integro vocabulo ς. non autem sc oli in loquebantur acceperit. veteres. Neque analogia permittit, ut Extrinsecus Sc intrins eiis adjectiva Praeposivo regat adverbium. Allegant non minus, quam adverbia extrinsece vulgo pro hoc vocabulo Tarit. Annal. oc intrinseee plane ablbrda sunt. Quis XII. . sed locum illum in mendo enim adverbium fetis, unde haec vo-
subare , animaduertit D. H. Groπο- cabula silm, in adjectivum tranasormet,
27쪽
aut aliud inde fingat adverbium sere
Quare adverbia lunt extrinsecus & ιn-ι feus, adiectiva: exterior, interior.
Pientis iis veteribus auctoribus ignotum, in solis occurrit lapidibus apud
V ratus pro marito vulgus dicit, sed contra analogiam. Dubium est, an in hunc censum re ferenda sit vox vel voces potius inpra sentiarum, de quibus dubitat Cel-ur. AntPan. p. 3. & cur. poster. p. 278. defendente hujus vocis analogiam U. Cl. Le. Phrizonio ad Sanctu nun Tu. II. I. Ir7. Id certum, insolentis sormae vocabulum veteribus non ignotum fili. Ie, adeoque auctoritate te tueri. At aliter sentit Sei p. iiιdie. de sito
histor. p. 99. ubi hanc loquutionem, tamquam lutulentam reficit quasi ea non usi essent scriptores optimi, Cato, Fannitis, Nepos, Taritus, oc ex argentea aetate stilatiis Sc Minneius Hiis. Vt analogiae non aduersari hanc sormam, ostendat Sanctius, in genitivo iunxisse veteres , existimat, Perletonius vero potius per ellipsin vocis tempora exponit. Sed scire velim , quid sit tem ρ:u pra sentiarum. Fateor, me nondum intellisere loquutionis istius analogiam. Legitur etiam apud Cito de R. R. ΙΑ , . Peculiaris est de ea disputatio Godest. Heehtii Uiteb. qua tamen a sententia se dimoueri non palliis est Peri-zonitu. G.
XIIII. Parum quoque accurati sunt, qui in declinatione nominum ac pronominum, Verborumque conjugatione aberrant. Quum vero nemo ignoret declinationum & conjugationum paradigma ta e licebit nobis quaedam tantum , quae Vulgo negliguntur ,
Obseruauones aliae criticae sunt,
quae huc non pertinent , aliae vere grammaticae , minime negligendae inelegantiore latinitate. Tales sunt, quae sequuntur. I. Ambo & Duo accusativum pluralem malculinum apud meliores auctores, non ambos & duos, sed ambo ct duo sermant. Cic. σψλ. ad diuersVII, x s. Praeter duo nos. epist. VII, 19. duo parietes dealbare. σι'. ad Att.
VII. 19. Hos duo delegi. σιβ. V, 8.sor quidem ego ambo mire diligo. Vim. Georg. IIII, 88.
Verum ubi diictores acie revoca ris a M. Et Aeneid. XI. v. 28s.
S duo praeterea talis Idaea tulisset. Conseret merentur L. H. Gronou ad Liu. XXXV, 1 I. Sc Gramius ad Suet. Cnud.XIIII. Ita & alii aureae aetatis scriptores loquuntur, veluti nil,st. de best. Iug. e. x I. qui ambo reges adeant.
Et si a8. filium, re cum est Duo μ
miliarer ad senatum legatos mittit. C. IOL. Duo quam fissimos ad rem mitιcreti Varro de re ruff. lib. I. c. I 8. Duo vι εheos , & i. III. e. I. Duo tiros.
II. Quoties post si vel ne sequitur
quis pro aliqtur: toties seruanda est declinatio pronominis aliquis. Cicero pro Archia cap. I. Si qua exercitatio dicen. di i non se quae exercitatio. III. Uerbum Revertor apud meli res auctores, veluti Oseronem , Caesarem, L ιium praeteritum active format,
reuertis, retaerterunι, reuertisse. Reuersus es primi dixere Asconius Pedianus,
Phaedrus dc Vaderrus Maximus. Immo& rarit. Annal. XII, 1 i. non sum di missus ad te, sed reuertus. Vtraque se ma verbi in usu fuit, reuerto dc re umor , uti diuerto dc diuertor, pra uerto ct praci retor, quamuis forma neu ira in praeteritis; deponens in praesenti & temporibus inde Armatis si se . quintiM. Optim in tamen est parites.
28쪽
pium reuersit. Reuersus s iam habet Nepor x , 1, a. u. Hιrtitis de B. Hisp. 13. G.) Vide Cellar. Amibarb. p. Is t. dc cur. pos . p. 167. Optime sibi consulunt, qui laborem perlegendi boni Lexici, quale eli Fabrianus
Thesaurus, & nouus ille, in quo iam
eongerendo dc exornaudo vertatur Ges. nerus, non defugiunt. Sic enim siet, ut nihil temere sit obseruatione dignum,
quod illos iugiaι G. XV. In particulis dici non potest, quanta sit linguae Latinae me ;ri elegantia. Hic vero ad earum tantum significationem & Vsum particul, respicimus ). rum usu.
Praeclarus de partieulis Latinae linguae exstat libellus Igor. Tarselimi a celsonibus haud contemnendis locupletatus a Iaci Thomasio cic a Io. Conr. Sehu retio, tantae e ID II ccuuir. dcc In II CCxv Iti. 8. oc cID II ccxxxIV. S. Nos denuo quaedam exempli caussa monebimus. I. Communiter non idem est, ae vul
Amoran. 37. Ise Ricius omnia eum Chrysogono communiter possitet. II. Hactenus & adhue ita disserunt, ut illud de loco , hoc de tempore ad hibeatur. Cicero epist. ad Au. XIII, a I. Sed haec hactInur. Et ad diuers V, 1 o. Caesar adhae de meis stipplicationibus non refert. Nep. Miltiad. s. Qua pugna nihil adhue nobilitis. Ha i nus tamen pro adhiιe est apud Tacit. Agrici Io. Dil fla is O Ihille, quam hactentis nix di hiems adobat. Collari citri yst. p. 6 7. III. Liria non idem est ac Iemndum. Perperam itaque dicunt r itota Homerum , iuxta diminum maιulum. Rectius dixeris , i Axta modo praepositionem, modo esse adverbium, idernque notare , ac prope, post, aequali modo. Hinc dicitur e septi s iuxta viam Appiam. Ne p. Attici 22. Asiam hiememque ivxta serens. Pompon. Mela I, I9. Litteris Graeeis ct Latanis iuxta eruditur. Sallust. Beli. Iugurt. ys. Hinc dicitur etiam
iuxta ac , iuxta atque , itixta eum. Exempla collegit Iae. Peri n. ad Sanct. Minem. I. p. IO 2.
IIII. Euamuis non promiscue usurpandum pro et si , tametsi, licet. Est enim contractum ex quantumnis, t) atquo hine iis demum locis recte ponitur, ubi solui in has voces potest. Vn1itas Ecio
Quamuis ille niger, quamuis tu eam didus es. I Id est , quantumuis niger, quantum Mis eanuidus. SancL Mιn YM. III. p. 3 3 1. t J Negat hoe v. C. P tr. Burman nos ad Phaed. i. I. fab. M ILL p. so. Et sane dicere iam malim, compositam esse particulam ex quam dc vis r quam autem idem tale ac quantiam, ut in illis: quam essem occupatus, quam viniis D potes: Hic, quam velis. EPcurvi
V. Quandoque non est nonnumquam, ut credere nos iubent vocabularia , sed q-ndoeumqtie. Sanet. Minerv. I I. p. 3 9. Io. Fr. Gronou. M Liti. I, 2 . Add. Burm. ad Petron. p. 638. O Vauasoria vi o υμ etiorumdam verb. Voce quandoque, ubi eleganter docent, quando que non modo idem esse , ac quod
cumque, sed dc aliquando pro quando, gumier, quotiesciumque, si quando, tune quum accipi et veluti in illo Horruit d.
Indignor, quandoque bonus dormi
id est , si qstando dormi ι. VI. Ouod ec vet quomodo differanti
Pauci norunt, etiam qui in usu harum particularum non aberrant. Respiciendum est ad comma antecedens, quod quotier i quentis caum est, vel esse sab
29쪽
tim debebat, toties ponendum est M. Sin minus: vel 9.os, vel inii a rens eum in-
tas, squar patula cinarius Dranis m, eoli. g rem. Caussa enim, cur colligeret, debebat elle hortatio. Recte etiam dici,
tur : tanta in me exsani merita tua, ut ingrato mihi vivendum morien lamqtie et , dea uri Cauosi enim, cur ingrato minriendum sit, et magnitudo meritorum. Contra ea dicendum e spero, eum timhaua i .em suurum. Spes enim non est caussa, cur ille sui sit liς suturus sit. Ex quibus sane patet, quam filis vulgo dicant : sequitur, quod. Veteres enim semper hic usurpare ibient H. Vide Cier. Paradox. III. O de fa-
II. Maior etiam corruptela regnat circa viam Conjunctionis Ouod , ubi accusativus cum infinitivo ponulabatur. Quid disputatum sit hac de re,& quid de singulis, quae proseruntur ἰexemplis sentiam, expositum est penu-liari dii putatione Fabriano thetauro a me intexta. Hic teneamus modo illud : a ) Distinguenda esse verba
sensimun, dicendi significant. Illa pos-iunt post se quod habere, sicut nimirum etiam quia ue haec non post unt.b ὶ Quae in contrariam sententiam pro usu os Fod allegantur, illa vel manifesto corrupta , vel peruerse accepta sunt, ut disputatione laudata luculenter ostensum est. e Quod si ad omnia loca reli Underi non possit, dc lunt se te duo, tria, in quibus MSS. consentiunt : innumerabilis Lamen multitudo exemplorum contrariorum , ubi accusativo cum inlinitivo us liant: ni auctores, satis perlii adet, illud alterum aut corruptum esse, aut ab ipse adeo auctore male potitum. G.
Cavenda XVI. Nulla in re facilius labuntur tirones , quam in SYNTΑx I. donique Quum vero nostrum haud sit, regulas, quae in libellis grammaticorum omnibus habentur, re potere : sequemur & hic institutum nostrum, dc de vitiosa syntaxi ) animaduertiones quasdam subiiciemuS.
) Tales stat, quae sequuntur, obseruationes r
nominatiuum, recte obleruant grammatici. At multi tamen elegantius ledicere putant : tu etia is in vicum doctum. Notanda ergo regula r Mere nominatiuum pe sonae , G a motii tim
ei eum praeposivone in rostitur, id e it,
si de per 3na loquimur, nominatiuo O. pus est: si de re, accusativo cum prae posivo ne in . I iuiu I, et p. Immis ditia it indo is r giae. Cie. in Bruto Is. T. A buci is prer his Epicuretis etras rati rei in Alesith. III, H-e licentia est in aliquoi malum. Ni rum mnad re proprie notat terminum , ad quem quid pertingit, uti recte obterna, it coriius ad Sallus. de Milo IV. e. I p. 47 . dc e. 32. p. 6s r. Vnde non modo cum praepositione in , sed oc cum aduerbiis ad locum iungitur. Muust. Iug. e. IA. Huccine ,
Micipsa pater, beneficia evasere' a erent
Anar. I. 1. v. q. Heri semper lenitas , verebar , quorsum euaderet. Ubi D natus I ad quam partem erumperer. Et
eua i re es, per quamcumque ei cultatem ad aliquid peruenire. II. Gem tuum adsciscunt verba aestiman ii. Se i iis perperam vulgo accenseri r verbum tareo. Nihili ergo est
phrasis : pariti hoe eum, pro qua Veteres et parum hoc eum. Cellar. Anti barb. p. 236.
III. Vbi datiuum alias postulareteonstructio, ibi saepe usus exigit pra Positionem cum accusauuo vel ablatiuo i
30쪽
sis, dc versa vice.. sine Latinis igno.
ta eli syntaxis communἰcare cuι , pro qua dicendum et communicare cum quo . vel Fre quor. cIC Ro epist. ad diuers. I, .
tiuo laudatur Liu. 21, 17. Sibi cominmunicarum imperιum. Nam adiectum est, eum eo. Caci B. Ciu. I, I 8. habant quidem libri, qimbus communicare de maxιmis rebus Pomptius consueuerat. Sed eX perpetuo usu aureae aetatis Cella
rius & Gronou. obc a , 6. legunt qu, Myetim, cui lectioni etiam su ista tur dex laudatus Dauisio, qui habet qui
Nec Latinum est conciliare eum aliquo, Pro quo valeres semper dicunt conciliare alicui. cAE S. de bella GaII. GL . Sie & incumbere lisis perperam discitur , pro sudere. Veteribus enim placebat lyntaliis e incumbere in stidia, in citram , in rempublicam , ad laudem, ad reipublieae satium, ad bellam. Exempla collegit CELLAR. Antibact. p. 3 37.
quam recipiunt suturum subiunctivi, sed exigunt coniugationem periphrastica in. Cave ergo dicas , nescio an vene
ris , pro nescio an ventimis fit. Nempe quod vulgo futurum iubiuncti ut v eant grammatici, plane ad subiunctiuum non pertinet , quare etiam subfuniri exacti nomine indicativo adscriptum est a GEsNERO in Grammatica Cellariana Gottinga. Α. CIPI CCXL. edita. Habet sane ut characterem, ita notionem quoque Praeteriti s ex acti temporis. Cum scribam, visnn ickstis. ben et vero , cum scripsero uvenn ich-erde reschrisben haben. G. V. Quoties Iu BFo accusativo personae iungitur , toties exigit infinitiuum acti-uum ; alias passuus ponendus est. Sierecte dico e librum adferri iussa , fer-
CELLA R. Antibarb. p. 138. ct xys. Au reos falso laudari, ostendit in Fabro EI NE Rus. Primi usi sunt TACIT us , CUR Nug. G. VI. Adiectiva eum insntfiuis noutemere iungenda sunt, quia hoc Grao-cismum redolet. Plerumque enim La tini vel serundium , vel supinum . vel coniunctionem vi eum coniunctis uo , prout res postulat, post adiecti
solent usurpare. v. c. crvidus disc. nai. facile ad intelligendum , vel intritiesu, dignus , qui Uὶ lauditur, mirabile GD. Poetae hanc rationem Graecorum e legantiae caussa affectam. Vid. ECHNEM Hellen lex. I , a , II. 1 AN T. Alim III, s. & ibi scropp. N PERim. G. 3VIL As in dubitatiua lenientia ra petere vis consueuisse CICERONEM . iam obseruauit CFLLAR. in Antibarb. p. 228. Semper enim elegantiores, priore loco HRvM vel encliticum di E , posteriore demum AN POnunt. CVRMIII, 4. Alexandro , Strtim per utraret, an abiret, satis in m. Quod si tria sunt quaellionis membra, primum com ma NE ι posteriora AN exigunt. ci pro S. Rose. 4 I. s Dareo abs te a linea νι ris,labant, ιndigni erant , qui in petrarent y an ise non e m ιν εα, pro
quo 'flatabanι ' an res ipsa tibi iniqua videbatur VIIL In eonstructionibus cum praepositionibus danda est opera, ut ne sinu
veterum exemplo loquamur. sic non optime dicitur e versari circa a. iprum rem , melius versari in aliqua re. Ita enim semper loquitur eiera o ). Prius tamen placuit sEN Ee AE ad Mare. 2 F. Sc so ET N. de Gramm. I . Male quinque dicitur r ita re ara rem es cum
hae re e melius Cle sto in Lael. 18. Pararιo comparata es vitae nauaraeque re Drae. TERENT. Heaut. III, I. Ita rem parata natura Omnivm hominum. Talia
eum est formula r ira se res habes eum tae, de qua CELLAR. in Anubaia.