장음표시 사용
31쪽
Funda. menta syntaxeos ornarae. De πο- eum po
circumagi, vexari, agi. Et haece t elegans loquutio , quae & ipsa
Simp rue in sanguine, Irro, figaversutimur ' Ita & active versa
XVII. Praecipue hic locum inuenit syntaxis ORNATA , qui
pe quam volgo praetermittunt grammatici. Ea Vero quum pamtim in positione, partim in additione, partim in abiectione, par 'tim denique in commutatione vocum consistat: de singulis non
XVIII. Ad positionem vocum quod attinet, quamquam is est linguae Latinae genius, ut in ea verborum ordo noxa tam arctis legibus adstringatur, ac in aliis linguis e caue tamen existimes, plane nullum in ea esse certum verborum ordinem . Quare non perinde est, quo ordine colloces vocabula, sed obseruandae sunt regulae quaedam, quae dici non potest, quantum elegantiae sermoni Latino concilient h. Mireris ergo, quo iure scribere
tione nulla verbo propria Ictis es, nullus certus O immutabilis heus, milluxumquam suis seu desinatus ordo, ut eius mutasio deformis inclegans esset. Sane quantum ratio hune virum doctum fugiat, vel inde patet, quod ordo verborum , in poetis facile tolerandus, in oratione seluta plane absonus esset suturus. Ait HORAT ius Carmo. IB. IIII.
Phoebus volentem praelia me hqtii Victas ct urbes in opitu, bra. Iam si quis in prosa oratione, , codem seruato verborum ordine, diceret: Iater volentemservos sitam occidere, miseras ct anellias, easeauit, gladio: quis, quaeso, ferret ita loquentem Ex quo sane clarissime patet, in Latina quoque lingua esse aliquem verborum ordibnem , certasque adeo Ngulas , quaenis obseruemur, confusum ac hiulcum inde nasci oporteat orationis genus. Non potuit hoc sibi velle sTREBAE vs, plane nihil referre, quomodocunque Lia uocentur verba. Sic enim lita ipsius
vineta caederet. Sed hoe indicauit, quod res ipsa loquitur, non esie ce tum perpetuumque ut apud Germanos v. c. Gallosque assignatum locum verbo, aut alteri orationis parii, non esse certum eonsemctionis , quem vocant .grammatici, ordinIm. Interim toto ib. bro tuetur, ordinem esse , numerum
esse. Sed is nimirum ita fuctuat ; ita liber est, ut intra praecepta pauca includi non possit. G.
' Vere Verborum inctum, adco,tiae luesi, pereat, si verborum turbus ordinem. Elegantissima sunt illa tacEROMs de Orat. I, I. Cogitatui mihi saepe numero, O memoria vetcra rcpetenti, p.rbeati fuisse. st incte frater , illi vi-
florerent, eum Litae cursum tenere Iorti
runt, ut vel in n gotio fine pericula, vesin otio eum demtare csse passent. Iam
verborum tantum collocationem muta,& periodum hunc in modum relingervuincte frater , D p. numero Mihi cogi - ianti, O retrienti memoria et Gera , illi reri eadergo cruo G collocatio eloquentia omne scri Pun- ut quidquia orationi Pra-
32쪽
ν ebeati suis videri flent, qui quum O
honoribus Ararerent,o rerum gesarum,
ria, eum potuerunt tenere cursum vitae, ut
vel sine periculo in negotio,vel cum dignitate esse possent ιn otio. Tuam fidem, lector, an pristinae elegantiae Ciceronianae vel vota vel veltigium superest ' Nonne coquum potius aliquem aut calonem , quam Ciceronem audire tibi videris 'Et tamen verba omnia Ciceronis retem
ta; lbiumque immutarum esse 'ordinem& collocationem verborum animaduertis. Quae quum ita sint, quantum hac in rea positum sit momenti, siliis superque intelliges. Contra ea LAZA
RVS BONA uicus orationem PHILELPHI
solo verborum ordine immutato ex subagrestri & inconcinna elegantem resonoram reddidit. vid. vos s. Insit. Rhetor. p. I 6 . G. )XVIIII. Operae pretium itaque fuerit , potiores, quae huc Quales pertinent, regulas paullo accuratius exponere, idoneisque illustra- sint illaure exemplis ' P, ut quis sit hac in re linguae Latinae genius, regu δο a tanto facilius possit intelligi.
Multi iam inde a renatis litteris prodierunt libelli do elegantiis Latinae linguae, in quibus etiam de ordine Sccollocatione verborum praecipere solent auctores. Sed quum & hic multa Parum accurate , multa perperam dicantur e nos ea, quae certa sunt, con
si habimur. IDe trans- I. Mevimus non statim ab initio, sed positione plerumque pos aliquot verba, nonnum. Lugulae. quam etiam in pseritare periodi membro
Deum occupat. NEPOS in prooem. I. Non
dubito, fore plerosque, ATTi CE , qui hoc genus scripturae letιe, ac non satis dignum summorum virorum personis iudicent. ci-CERO in orat. I. Vtrum difficilius , avi maius esset negare tibi saepius idem ν ganti , an efficere id, quod rogares, Aumtiliumque, BRUTE, dubitarat. Vbi vocatiuus in postremum denique periodi membrum eleganter reiectus est. t Attamen, si adfectus exprimen dus sit, vocativus & primum statim locum recte occupat, & nonnumquam bis vel ter repetitur.
TERENT. Andri εν s. v. 47. O My
si, M'sis, etiam nunc mihi scripta ira dicta sunt in animo Grysidis de Glycerio. Vbi DONAT vs : Primum vocandi, alterum increpandi es. Ego utrumque adfectus cuiusdam esse exillimo , uti illud cICEa ovis ad 2. Fratrem : Mi frater, mi frator, mi frater.
II. Casus obliqui, si id sensus orati
nis ferat, eleganter nomiἡativo praemiseruntur. Ci C. orat. 1. Noe simillacro Iouis
Obmpii, aut Dor phori sarva deteriiti, reliqui minus experti sunt, yuid esse e , out quo promeri posent. Si hic nominatiuum reliqui deierriti priore laco posueris, omnis peribit periodi venullas. III. Propositiones incidenter Logicis v carae, N quaecunque Adjectivis declarandi vel definiendi causia adiiciuntur G. eleganter adiecitiιis O subsantivir ,
aut certe reliquae orationi interseruntur. cac. Catilin. III, r. Profecti quoniam illum, qui hane urbem eonidit, A mulum , ad Deos immortales benevolantia , fama extulimus. Hic propositio , qu/hane urbem eonidis, incidens est. IDEM Catil. IIII, Io. Anteronatur omnibus Pompeius, evitis res gesae atre et istu ter iisdem , φιibiu Diu clusus, regionibus ac terminis continentur. Hic denuo incidem propositio, quibus sori ci sus , non potuisset elegantiorem locum, quam inter adiectivum & lubilantiuum occupare. IIII. Idem tenendum es de ea prπο- Dione , quae comparari vos, aut verba NA-LO S PRAEsTAT , sequitur. Haec enita eleganter comparativo aut certe verbo suo praemittitur. Sic eleganter CICERO pro M. Marcella i. Est vero fortunatiis
33쪽
isse, inito ex salute non minor paene ad omnes, quam ad illam vi mura uer, lai, ria peruenerιι η x Muta quael O vocabulorum ordinem , di propositionem , quam ad ιlium venitira sis poliremo loco pone ἰ denuo profecto videbis, totam orationem hiulcani fieri. . tia eleganter etiam dixeris vir pace, quam belis , illistrior . minus eleganter vir illas im pse, quam bello.
- ) Bis eo loquendi genere in una
eademque periodo utitur QVINC-TiL. In . orat. I. V. e. II. Tanto es ac Vare, quam defendere, quanto facere, quam sanare, vulnera, facilius.
V. Propositiones conditionatis nonnum quam eleganter velivi per παρέννιαν rolivae orationi inseruntur. CORN. - .
Agesii. s. Namque illa multitudine , FD-na mens esset, Graeciae supplicium Persas dare potiust. I. Eiusdem conditionis sunt forminlae mihi crede, pro eo, ac debui, pro tua sapientia , qua es animi persticacia, quies inanir tuus in nos amor , ut tum erant tempora, cet. Eae enim omnes quasi per in ἐνεισιν reliquae orationi inseruntur , e. g. Ci C. epist. ad drisi sXII, r. Einem nuthim Deis , MIHI CR
na, s, de te ct Bruto nostro, id es,
de tota reptiἴlica, eogitandi. Ad eumdem 1 v I FI cI v x epist. IIII, s. 'seaquam mihi renunciatum s de obitu Tulliae, filiae
tuae, sane quam, PRO EO, AC DEBUI , gratiiser molseque tuli. NEPos Attie. I.
Patre usus es diligente, indulgente, ct VT TVM erant tempora, diri. Elegantes admodum sunt hae similesque parentheses,& hine veteribus similiarissimae. VII. Coniugationum tempora ex partio iis ct wria subsantino comps ita pere leganter diuellantur, O quaedam inter utraque inferuntur. Cle. epist. ad Q. F tr. I, i. Non dubitabam, Fin hane τι- solam multi nuntii, famaque denique ipsavssET sua releritate svr ERATvRA. Resieribe superatura esset, & multum peribit elegantiae IDEM de missi II, i c. Nulla et iacto D cRTra a senatu Es .
ria ,s duo virba, quorum alteram ab altero rcgum , eodem modo Ieiungantur.
mina tamen potius sua MEVs , IvVsa SVVS, NO TER , v EsTER , substanti uis si iis saepissime postponuntur. Sin addatur priaepositio cum sito casu, perinde erit, siue praeponas, siue postponas , dummodo praepositionem cum calustio interas inter adiectivum di substantivum. Sic semper dicunt Latini: Amici tui, rerum si arum , solemiammcanti Ait promiscue dicunt i amor erga me
Hus1, morum erga me mcritorum. Vid.
Cic. σ1 . ad diuers. I, 3. uuinse has ipsas obicritationes c exceptiones parum certas ei se, de quidquid de ordine adialectivorum S substantivorum disputatur, cerium est. Vid. QvINcT I . IX , . N ibi EvRΜΑΝΝvs p. 33 s. Vnum sorte hoc praecipere ausim , videndum esse, ut variemus orationem, nunc pra ponamus adiectivum suo substantiuo , nunc postponamus, Amant a terna Camenae Romanae. G. . XII. Plura univ1 ecmmatis pronomina scite coni inguntur. v. c. si uva TIlli NosTRAE Hadis es memoria.
34쪽
thirum aliquia interponere solere I rurno , iam puerta n tum est. Prouidendum tamen , ne interpositio illa Iecium turbet , aut adiectationis aliquid redoleat. Eleganter ait NEros Alcib. s. sevcmqti rem a.bo tua cepit humanitate. At si dixeris r adeo Da vidcm qtiem hiam natare cipit: nulla amplius erit orationis
XIV. Coniunctiones , SI, NISI , ' voci uni aut alteri eleganter postponuntur. CORN. P. Mili. I. II s Ρ- eidem. Elegans in primis est Niri L vr:
litteraia tuae ita con criptae stant, NIHIL
Vr saepe elegantiae cinca ex primo linco ναι pet se in secundum , praesertim si
nominibus praecipue eleganter pOilponi uir. c. I 8. S. q. p. II S. XV. Si aliena verba recensentim, non utendtim s Dimulis r ITA DI IT , INHAEc vERBA ERvPIT, e t. sed verbis IN. QV T, Alr, quae semper post verba nonis nulla rZs inberuntvr oratιυni. CORNEL. EP. Att. 4. Cui qutim persuadere tentaret: noti, oro te , INQUIT P ponitis, a versus eos me velis diacere , cum.quibus ne eontra te arma ferrem , Italiam reliqui. Et e. 1 I. Hos vi venisse Udit kin cubatim nIxus: Quantam , INQUIT , curam diligentiamque in vale uine mea menda hoe tempore adhibu ram , quum
vos testes habeam , nihil opus est pluribus
Loeum id habet, si verba directe recenseantur. Nam si oblique ; omnia
per accusativos N infinitivos proseruntur , fine verbo inqtiis. TAC. Annal. I, . Pars multo maxima imminentes siminis varias rum ribus di serebant, trucem Agrippam, ignominia accensum , u De aciale, neque rerum experientia tan .
tae mori parem Tiberium Neronem ma turae ac talis, Deciatum bello , sed tedii do in ua Crauatae genti superbia ; multa
uer radentia , quae to Ie3 t tibi ι- is Romanorum auritim iudicitim. Sic statim aures offenderent haec : non . quotomore , sed Iartim dolore. Ait elegantius eaera o Ira Marcello I. Diuttirni , in- qui1. sientii, quo eram his temporibus νμι, non timore aliquo, sed par iam do
Hre , rartim verecundia snem hodiernaea dies attulis. Si ergo transponas quaedam vocabula, facile οροι σέλιννα cavebis. Sic υ κωνωνία offendent, quae sequuntur: neque vero istunctissimas lareas citius potuisse peragrarι cuiusquam pallibus, quam tuis cursibus. Elegantius cICERO Iro Mareeli. 2. Me vero Gainctssimas terras citius enitispiam potuisse peragraripa bur, quam ivis nen duam et Vibus , Ita vi torus titi iratae sunt. Mireris ergo , ecclesiae patres, & maxime a vis GuST1NvM , maximas ines hisce . υι--λέομι quaesiuitie delicias.
XVII. Denique & id cauendum Iciordine & collocatione verborum , ne imprudenti tibi versus loco prosae orari nis nascantui . QUINcTI L. Ici. orat. Lib. VIIII. e. q. Sane nec ipse cicxxo sibi ab hoc orationis naeuo satis cauere potuit. En enim hexametrum , qui illi in oratione pro Archia I. obrepsit :In quo me non inscior medioeriter
Et Libro III. de oratore, ubi ipse hoe
vitium incessit, totum distichon imprudens inseruit: ae mihi quidem τι teres ibi. maius quiddam animo Complesti , plus multo etiam vidisse ,
iidentura Quam quantum nsi orium ingeni rum acies
35쪽
Rεnitio XX. Haec de positione atque ordine vocabulorum sussiciante de addi- Non minor in aclditione vocum quarumdam sta est legantia , βψ de qua ipsa quoque paucas easque perspicuas dabimus r gulas
Regulae potiores hae sere sum VI. Verbis quae spem vel opini
I. Inιιιο periodi saepe ponitin aso, muri denotant, Latini eleganter addunt quod alias omiiti possit, O tunc ei addi- FORE Vel Fu TvRvM EssR, siquente vestim VERO. cic. epist. ad dimers IIII, 6. Qui , vel VT eum praes me veι ι e Ego vero, Servi, vestem in meo granis secto comun liui. NEP. prooem. I. Aonymo easii adfiisset. Immo generatim hoc dubiis, fore plerosque, Attice, qui hoc indicium est responsionis, qua alterius genus seri urae leue, O non IMir d,
eum λdic a probamus. cstvsto t. VIIII. ad divers epis. s. Mihi vero ad Nonas bene maturtim videtur fre. IOEM I. XVI. R. 23. Tu vero eonfice professionem, si
potes. TER. Euntsch. V, x. ν. 4s. Ego vero maneo. Ubi DONAT vs z modo Us Ro consentientis es adverbium.
II. Quoties de nobis ipsis loquimur,
modestiae caussa addimus QUIDEM.PI. AVT. Didie. I, x. v. 8. Iam i errobior es, meo quidem animo , cum in amore temperer. In uniuersum vim quandam restringendi habet, ut cER TE , HlNiΜvΜ. G. III. Superlatuiis eleganter adduntur ad-tierbia QUAM , LONGE , MULTO , v. c. longe audari mus, mutis iucundissima, quam Occultes e traiecto amni. LI U. M .HI, 27 IIII. Eleganire quoque iisdem supe latiuis additur QvISQUE. U. C. cIc. pro Arctia Ir. Trahimur omnes latiis sudis, O optimus quisque maxime gloria
ducitur. U. Compitrativis quoque non sine ei gantia addes ablativos IusTO, SOLITO, DicTO , SPE, OPINIONE. U. c. ad rem
iusso attentior, solito maior , dicto citius, sta m lior. Exempla plura collegit coRYius ad Sallist. p. 73s. Ipse SALLUS T. Iug. c. 8s. Opinione ameritis est. cIc.
in Bruto e. v. addit omnium : Opinione omnium maiorem ripi dolorem. fALL. Iug. e. 7 . Commeatus he ampliori 1 NEcA de morae Claud. c. I 6. Dicto cri
gnum summorum virorum personis m- dicent. Eodem modo 'dicitur e spero fore , ut in gratiam tecum redeat. Nurm
quam ratias sum fore futurum ut
amae opes tam releruo eonciderent.
VII. Eamdem prae se elegantiam sinru, formulae, καIDIT, FIT, FAcTUM EST, FUTURUM EsT, quae verbis additae mentum vel consequentiam ιnai
eant. Suffceret sane, si diceres : put resne , mihi umquam verba deesse posse 'Sed elegantius cicERO : putaresne Tum quam accidere pose, τι mihi verba dees
adpararetur, priusquam classu exires, Α - mT, Uma nocte omnes Hermae de ι cerentur. Eodem exemplo dices: quum in eo esset, ut oppido Potiretur , FAcTUM E T, nescio quo essι, tu pars muri o rueret. Item e ni innum receptui dedoris , rvrvavM Eset profecto, ut rem sinmamque perdat. VIII. Quaesis uvio vel cuR et ganter augetur formula vexeribus st quenue a : Quin EsT , QUOD i V. c.
quibus subtractis, quid es, quod dele Lia. re nos possit 'VIIII. Nominibus pro riis obscuras famae, contemtus eatissa additur QViDAM. Sic apud NE T. Paus φ. es Argilius quidam, Et in Cimon. i. Callias quciam. In Dione. 8. Callierates quidam, & multo post, c. Io. D eo quidam. In Iais moleonte, e. S. Huic Fidam Lia esuis, homo petulans di ingratur, via onium quum vesici imponere.
36쪽
X. Coniunctionariis si O Nisi sarpe
Euod usi Gni citiium Itioriιm intitata debilitatus es et, Romanos,viactur superare Iovi spe. Hac probe norandum , ovo O illud non esse p eonallicum ;sed retinere vim relativam , cx fgnificare qua in re , vel circa pica ngotium. Itaque initio totius lententiae , & orationis adeo , poni non potest. G. XI. Sin us plaonasmus is in Ibquentibus e ID QUOD , pro quod, vT NE prone. NEP. Da am. 4. Existimans , id quod accidit , facium se imprudentem parua manu osFressurum. CICERO pio Ligar. A. PH Romae ne sit. XII. Emphafras caussa adιectulis aeque ac subsanavis eliganter aditur I QvE, v. c. si tum his o eamque vir cum . CICERO : Pano , isque consul,
non erubaιι declamare. Non est adhibenda haec ratio, nisi ubi crescit o. ratio, ut mist addi, O praeterea, ct quadrni, tina noch daretu. G. XIII. verbo saepe iungitur participium, tamquam consequenti ante mdens. NEP. Iroocm. Duum RELATUM legerint. L. attim est ani cedens I legorint conlequens. Suffecisset alterutriam, sed utrumque tunsitur elegantius. E dem exemplo dicitur et Iur mantis tra ditum accepimus, vel amicuitus tradi-ttim accipin.: ν , uti Rpud Qui NCTI L. Inst. orat. lib. V. c. 2. Quin immo a liquando sere αυν--μ iunguntur, uti apud IALLVST. ca u. e. I. utrumque
per se indigens , alterum est 'riris auxilio Ser. Plura huius generis collegit coar. ad Salis A p 3ς6. veluti illa CA1s. bello citi. M. I. c. p. fis. Quos Wι A framus procul visos CONsr Exi τ t αLivii lib. II. e. s. Illa es vir, qui nos
Eisas, quid de te tantum meruisti PLAvT. Casin. I, I. v. 3. Quid tu, malum, me sepure '
XXI. Quomadmodum vero additio El.gantiam conciliat orationi : ita is quarumdam vocum abi ctio vel omiisio mirifice eamdem ornat. Nos, millis rarioribus eli ipsibus, quas studiose collegerunt f ANCTI Vs & PERIZONlvs ' , nitidiores tantum &ioptimas tum aphaereses, tum ellipses hac more nostro recensebi mus ).
Multae apud veteres occurrunt ellipses, quae exculandae potius, quam laudandae videntur. Et has sane incia-cat SANCTIus tib. IIII. Min. c. I. sc Quis enim cum HORATIO diceret: -n-rtim erat ad ybiae, scilicet aedemi Non quidem exemplo ista carent, nec abstinent cicER. ad divors lib. XIIII. epist.
haec Graecismo excusari poterunt. Quin ita frequens est haec ratio opti mis auctoribus, ut excusatione potius opus esse videatur , si ea non utaris.
Rus ad vECHNERI Heli olea. P. II 6.
G. Potiores de vocum 6 llabarum
ue desectu regulae hae sere lunt. I. ALiuvis, A LiQUANDO, ALICUBI , priores Bllabas a Li Depe amiluint pseoniunctiones si , NE, NI I , QUUM a NVM , QUO, QVANTO. CIC. pro Arch. I. SI QUID in me es ingenii, PLIN. epist. I, IO. SI ΑNDO tris nostra libera: ibus
sudiis floruit, nunc maxime sciret. C, CER. epis. ad iii res X, i . EIsaias dcce pilo, NE qua Noo quid emanet. Si-
37쪽
risior es. IL Totum pronomen ALIQvra abiliscitur, si sequarur relativum, QVI. 1 A Lus T. Caal. e. Q. Fuere ea rempe te, qui dieinenti Sie eleganter dixeris est, quod te velim. Est, da qiso recum cons uler. IIL Frequenser etiam omistuntur sti
Iunii , Loeus, TEM P s. oerario, vic non es, via pedem ponat. Erar inuari do serio istiusmodi agebantur. C C. Caes. I, Io. Habes, ubi cse ea illam praeci
IIII. Ninii quoqtae frequentiar est omiseMue eoniunctionum o , NE, V. C. Devenias r Mee eurae tibi sint, precor e caina e exist es: malas homo su raporten
Funda. XXII. Denique, quum nihil sit. CICERONE iudice, taediosus. mema va quam si stilus semper sit idem reae quoque regulae, quae ad mu-riRΠ0 ε tationem variationemque grammaticam vel omnium propos, tionum vel vocum quarumdam P, pertinent, non erunt
nobis praetermittendae. in Variatio vel grammatim est,
vel rhetorica. Utramque, at non e dem modo, inculcant E A1M vRRom de inpia verborum re rerum, Nie AE Ius de copia verbor. dc qui instar omnium est AvGva Tvs BucΗN Ru 1 de commuta a ratione dis nai, L .c Ic a Lxxxvim , II. Nobis, quum in fundamentis grammaticis versemur, eum variatione rhetorica nihil hie est negotii. Uinatio erammatica duorum renerum est. Hel enim in uniuersum ad omnes pertinet propositiones, adeo, ut quemadmodum ex una cera plures imagines, ita ex eadem sententia plures fingi possint periodi. Hel quibusdam tantum formulis dc loquutionibus est propria. Et ad primam quidem quod attinet, ad illam reserendae sunt
fes, ut laquutiones fruinymisar. Ait TR NT. Anar. I, I. v. so. ingenium es omnium hominrem a labore proelitae ad libidinem. Hane sententiana per phrates synonymicas ita variabis e Mest mortalium cmnium indoles, ut a labore ad voluptatem ruant. Ita compara. ea es omnium hominum narura, ut labor edas voluptatis illeeebris, di quis e t
vini, quam rei familiarii operam . .
malis, Def. II. Talis etiam est variatio per eou. cui mature adsuefieri oportet adoles Centes, ne meras pro elegantiore stila Proseram enunciationei logicas. Ait N pos Alcib. I. In Me NATuna e re
re quid possit, videtur experta. In genitivo dixeris r In hoc, Naxv a quia ta vis sis , quantaque emacia, satis per Dictum est. In dativo : NATURAE Is
cera quid herat, isI huitis eae in ciam pertum es. In accusativo: In hoc N
III. Ad, ct ιm eleganter in sub imum , O hoe in illud inmminviue. Εllo propositior Eros sinis eloquens, liberalis,
prudens turis cisiau aeque ae rei mi. ris. Hanc ita commutat NEros in C mon. a. Habebat enim satis eloquentiae, summam liberauuarem , magnam prudentiam eum ruris eirilis, tum rei militariae.
Ira si propositio esset haeer Inuidi ob
Auerunt eisu viremti. variatio posset peti ex NEP T. Hannis. I. Mutiorum ob reinatio d uim vntur viis tem. Sic pe inde erit, sive dicas: tanta in me ex
sani ben feta tua , siuer tanta es tuorum in me benesuserem multitudo. In μῆ-mis aurai CICERO, di ri quisque illi
38쪽
in sim; lior , abstracta ponere pro con
cretis , Ignosce errori meo, Faveo laudi tuae, pro mihi erranti, ubi cum laud ris, S sexcenta talia. G.)IIII. Saepe nomen mutari poterit in verbum, vel eontra, maxime si super- Iatrui vel comparativi adsint. e. g. Omnibus par, ct plerisque melior. Ast elegantius NEPos Themist. r. Antefertur fitile nemo , pareci pares putant tiri V. Super Lumi Ia pe in eo aratiuor
murantur, e. g. In virtutibus aeque ae
viiiii fuit excelli 'ntissimus. Pro quo NEpos Aleib. I. Nihil illo fuit excellentius, vel in vitiis, vel tu virituistis. Multo elegantior haec fit variatio, si illud nihil aliquoties ηντ' ἀνα εροῖν repetatur. CicERo ad diuers L VIIII. e f. i . Nihil est enim , mihi crede, virtute formosius, nihil ptilaritis , nihil amabilitit. Loco es in eadem formula eleganter nonnumquam adhibetur excogitari potest , sui potes, v. c. Nihil hoc puero
excogitari potes, venustius. I. Saepe etiam variatio Utime procedit per participeta, quae dici non potest,
quantum ornent orationem. Participia vero ponuntur, partim, ubi occurrit relativum Qv I, partim, ubi in Germanica lingua sunt particulae nach iem, ais, da, vvenn , serit, partim, quando duo commata per coniunctionein copulativam EF coniunguntur. De singulis dabimus regulas.
toties omisso illo, ponitur participium eiusdem significationis & temporis,
PHA DR. Fab. I, I s. v. I. Malus quum sutor, inopia deperditus , medicinam igno
νο facere me is et loco. Hic inopia deperditu, ) idem est, ac qui inopia perierat. Ita & recte dicit CicER. Cinu. II, I. Catιunam, furentem audacia , fetur anhelantem, psem patriae nefarie m
Scua FEavs ad h. l. notat, omis sam videri particulam ct , vel potius, legendum esse inopiaque per itur , quod posterius & ipse pro-Heineeciι Fundam. Curtior. Larin.
bo. At s utrumque eon edas, in men Quadrabit exemplum. Nam O deperditus vel inopiaque prritus
idem est, ac ct quι inopia pol
II Si occurrunt particuIae , ais
da, nachdem, inu, videndum, utrum duo adsint nominatiui, duo certe subiecta orationis, quorum alterum interdum alio casu efferri potest. G. an unicus. Si duo , prius comma mutatur in duo ablativos consequentiam designantes, C. g. suum amιci hortarentur, ut Graecιam in sitam redit et p resalem. Darius Has m divingentarum natiatim comparavit. Duo hic adstant nominatiui r amici & Darius. Hinc NE-Pos Miltiad. q. prius comma mutat in duo ablativos ; Daritis alitem, hortan libres amicis , τι Graeciam in si am rodigeret poti tatem, Hac tu quingen artim nauium comparauit. Sed absurde diceres : Christa cruci adfreo, sanguinem effudit. Vnicus enim hic adesi nominativus. Recte vero e christo cruci a fxo, solis d fecit lumen. Negari equidem nequit, esse exempla , ubi duae orationes , hoc modo iunctae, lunt eius dem suppositi : e. g. PLAvrvs in mil. glorioso : Si ego , me sciente , paterer πι- cino meo eam feri iniuriam. Qualia quam plurima collegit sANCTIus in Minertia lib. II. c. 7. p. i 96. seq. Sed haec tamquam rariora non frequentanda putauerim. In P AvTI L c. me sciente pertinet ad feri iniuriam, atque adeo huc plane referri non debebat,
ut plura apud SANCTIVM I. c. Pauca tamen sunt, in quibus extra controuersia in haec ratio obtinet. G.)
commutari. sed ita, ut illud in eo easu ponatur , quem adsumit nomen vel verbum commati; Isaiorii , e. g. suum Chrsus erueι ady geretur , mantis eitu
fangi ine stillabant. Hic manus est iu ilantiuum , quod quum genitivum rogat i Participium necesimo in casu ge- D estiuo
39쪽
uic cidetur postulat duriti m. Ergo participium in dativo poncndum, dicendumque : eqs Man: i m. hi hac iae re, se mortim et iam r. P squam eum Dus e cruciaverans, deni e necarunt. Necare
Pollulat accusativum, ergo dicendum:
Illi ) Si duo commata per ct copulamur , vel prius vel poderius in participium commutatur, Omillo ν T. e. g. NE IL.Mι t. I. Ex his dei. α Deiphos
deliberatum nisii Itint , id est, ex his quidam ad octi, di Dolphos deliberatum missi Iunt. Eodem exemplo dixeris reuem roraci tm lx itin. re parens necari iussi. I LusT. Catii. 39. Altincribus Ornatum a se demisit. Atio titus milites, in urbem rediis. VII. Gerundia eleganter in participium in Dus commiatantur, e . g. NEPOS Alimita l. 3. Miltiades hortatus es pcntis e mari, ne a s rtuna datam occasion tiberandae Graeciae imitterent. Vbi liberandae Graeciae, ponitur pro liberandi Graeciam. Exuendus error ex Grammaticis vulgo hauriri solitus, quasi solius suturi temporis sit hoc Participium in uus , cum sit re vera άkι ν s. indefinitum. Praesentis exemplum esterta de fi. I. C. io. Utii stidiose antiqua persequoris claris ci Diuibus viri, commemorandis, eorumpis factis laudandis , i. tam commemorar , laudas. Praeteriti Liu. X , tr. Neque illos Con-Di vastandis agris urendisque tectis ad certam n elicere potuit, i. dum vasauit,
Sed haee de variatione generali. Sunt praeterea variationes quae-- dam , quae ad has vel illas sermulas pertinent, e quibus paucas veluti exempli caussa delibabimus. I. Initio huc pertinent variae descriptiones superlativi, quales sunt quae
sequuntur. CICl. R. epsol. VI. 9. Cum A.
Caecina mihi tanta familiarisat confletu.
doque s rvper fuit , iu ntilla maior esse
p a. TAC. Ger m. s. AD p.ria sortesque, τι qιιι maxime, obertiant. VELLEI. PAT. II, 3 s. Vir in tantum laudianaus , ιn
tic. XVIIII, 3. iunxisse QUANTO N TAMMAxi ΜΕ. tu maledicit O vituperat, QvANro id acerbius facit, TAM MAXI-Mε ille pro iniquo O inimico tacitiari Sed non est inter eleganti Ismos scriptores GEM ivsis ut, quae ille singula ria habet, imitari velis.
IlI. NON Mono, spia Eri AM Tariis modis eleganti variarisne reddi mur. E empla id docebunt. Nrpos apud LA TANT. Insit. III. as. TANTUM ABEST ,
Ut ego muscam esse putem vitae phia Dphiam , beataeque Dii ae per Aricemur nullis manιs exsimem Fus esse magistris vivendi, quam plerisque, qui in ea disputando versamur, id est, non m
G phi sophia non es magi fra vitae , sed inii etiam phil phir magi seir Tur s. CICER. Pro Marces. c. i. Nullius est
40쪽
intam flumen ingenii, nulla direndi auaseribendi vis , tantaquc copia , quae NON
DICAM exornare , SED enarratre res tuas
gulas possit, id est, non modo exornare, sed O enarrare res gesas tuas nemo p res. TAciri Annal. XIII. 2O. Sed cuicumque , nedum parent ι, defensionem tribuendam , id elle nais paren i molio , sed cuicumque etiam defensionem tribuendam. IIII. Dico , sequente NON, mutatur in N Oo. CICER. Catii. III. Negavi, me
. OPORI 1τ variis ' exprimitur formulis, qualet i unt, quae loquuntur e cICER. PHI. M, s. NON PossUNT NON prodige vivere, qui nostra bona sperant, quum effundanι sua. FacERE NON PO. TvI , quzn te hortarer. Dandum tibi hane operam DUXI. VI. QUIDAM Gιam exprimitur per , IcIO uvis. Tt ENT. Audi . IIII , . Prodit nescio quis.
V. c. Mare, quam longum est. Girma nia quam late patet. Eleganter cIcERO pro Mareello e. h. Totum hoc , quantum cunque is, quod e te maximtim est, I tum is, inquam, tuum. Plura hujus generis dedit v. c. PETRus BuRMANNugad illa in idii Amor. I, 2. v. s. Et metius somno nota. m, Q v M L Oriaca peregi. ita enim N vi Rci L. Aen. IIII, v. Is 3. Lune hirm m inιer se luxu, QvAM- LONGA , fouere.& I. VIII, v. 87. Thybis ea fluuium, uva M LOEGA FIT, no Ie tumentem Leniit.
DE FUNDAMENTIS STILI RHETORICIS.
LEuiora fuerunt, quae superiore catile monuimus, eaque, si Qualia mens non laeua fuisset, iam in ip1is stliolis inferioribus dili- hie inteRgentius imbibi oportuerat. Iam ad grauiora pergimus, id est, ad lig-u fundamenta RHETORICA. Quemadmodum vero supcriore ca- i in Dd' pite non ipsam complexI sumus grammaticam : ata S hic non thetori Huniversam rhetoricam , sed ea tantum, quae ad stilum faciunt,
trademus fundamenta.. Rhetoricam de inuentione, dist operam dabimus, ut multa, quae in
symne, eloqutitione O actione praecipe- plerisque rhetoricis scriptis stultra qua re, nemo isnorat. Uerum nobis cum si ueris, moneamus. sola eloquutione negotium est: de qua
II. Ceterum quidquid de eloquutione praecipit rhetorica, it uubila Iud omne ad quatuor potissimum capita vicerer reserendum. Puis pilaia ea enim esset dicenia modus melior . quam vi LATINE, Ct COΝ- isti