Grammatica Arabica, quinque libris methodicè explicata a Thoma Erpenio, Arabica, Persicae, etcaet. linguarum Orientalium in Academia Leidensi professore

31쪽

THOMAE ERPENI I Ioιλο-ρ' λ - ' Omni calceo calcea- tur γυανοπιγές. Crebro tamen priori superponitur, sic recundia probibet largitionem. Interdum initio sequentis Iineae collocatur, quod perpetuo obseruant libri typis excuc. Si autem dissectionem istam dictio aIiqua commode non admittat, tota initio sequentis lineae reseruatur,& ad lineae complementum praecedentis dictionis vinculum aliquod

producitur in hunc modum:

yn principio erat merbum, everbum erat apud Deum, ω

Deus erat merbum. erat hoc aeremum apud aeram. ,

32쪽

o G R Α AR AB. LIB. I. Dictionum a se inuicem distantia maior quam quae est literarum unius dictionis in manu scriptis vix obseruatur,quod fines earum figuris lirerarum finalibus ut plurimum facile cognoscantur: At periodorum sic 1atis magna fere adhibetur , quin & notis hisce C. P . . & similibus, itemque . et&ta fines ea-

Ium non raro indicantur quae tamen necessitate ali

qua urgente periodi me bris distinguendis inseruiunt: particulares enim distinctionum& certarum orationis qualitatuni notas extra Alcoranum non facile est reperire: at in eo Is minio voci superne adscriptum periodi finem, aut colore designat, ut hypocolon, comma, nisi quod malim, hoc unionis potiusquam distinctionis notam esse statuas: triplex autem punctus crassus Sc caudatus hoc modo . . in quibusdam exemplaribus unus solum sic., rhythmi nota est,non distinctiostis,etsi hydamo sententiae non raro terminentur. Atque haec diabolico illi libro peculiai rri sunt, ut alia pleraquῆ,de tibiis alias. Ait Theseus Ambro fiux . et Mnatis, i holi, hypocoli, γ interrogationis, K responsionis, &ψperiodi apud Arabes notas esse: sed fides sit penes auctorem.

danorum pleraque sua quae ad religionem spectan: scripta B α

33쪽

THOMAE ERPENII Escripta Arabica alio charactere consignare,illi quidem Christiano, id est Syriaco, hi vero Iudaico, id est Hebraeo. Ac tum literas V more Arabum obrinant ab assinium figuris apposito punino in hunc

Iudaei quidem superlcripto raphe, hoc modo I a , quibus a est fi & a-:SFri veris subscripto puncto,sed soli Ca sic O, nam Gimel manet nudum, cui Vt repraesentet si punctus inscribitu hoc modo . Iiteris autem & o exprimendis Sylii l & a id est figuras Io ΔΓ nullo constituto discrimine etiam adhibent: secus Iudaei,quili acumdagbes,sic , illos cum Tapheis ini huΠc modum n ni exprimunῖ vitale sit virorumque alphabetum Arabicum.

34쪽

i3 GRAM. ARAB. LIB. I.

35쪽

T ROMAE ERPENII nomen enu sanctum: O anima mea benedic Domino,nec obίiustere retributιonum euu: nam ipse remittet omnia peccata tua, D- nubit omnes morbos tuos ; liberabuque ab interitu mitam tuam. Coronabit te misericordia ω benignitate, dabit tibi desideria tua

ex bonis , renovabit iuuentutem tuam mi aquιla.

POTEsTAs seu valor figurarum est quod ipsae tanquam signa repraesentant: estque primaria aut secundarip. primaria est ipse literarum sonus,quem aliarum linguarum characteribus, quorum valor notus est, in tabula quam potuimus conuenientissime expressimus, quod in pleris .commode satis fieri potuit,in aliis non

item. praecipua dissicultas est in MI, , maxime4n is quae vivam docentis vocem re

quirunt. . . - . I

, De solis I &ν pauca quaedam hic addenda sunt reae enim valorem suum interdum mutant v 3 quidem meum qui est τῆei ,,in cuius indicium huius puncta superne assumit hoc modo S: quod in finibus nominum ignium aceidit, ad genus foemininuma ut plu-r lo designaqdum, ut post set manifestum. ''. autem vocali destitutum , positisinque immediate ante aliud cs au literas Ira retinet quidem proprium sonum', non secus acsi vocale possi- deret,inque eius indicium superne insignitur Nun rubro,

36쪽

ante alias sonum variat: Nam, i Ante --λ sonat ut Mim;idq. indicat Mim rubrum ei superscriptum, ut ambaron, non an baron, ambra mimbe itin,non minbeitin, is iίπηαSic Latini & Graeci N ante B in M mutant: uti imbibo, ἐμcά ., pro in bibo,

x Ante accipit sonum sequentis, superposito Gain rubro, & apposito ad A duplicitatis no-

non min rabbin,a domino milleilin , non min letlin,a nocte. Sic Latini & Graeci illicitus,immunis, pro inlicitus, inmunis, c/λuχω, ψω. 3 Ante reliquas sonat N cum G mixtum,quomodo Turcae non raro pronuntiant,& vulgo nunc solet efferri v Hebraeum: eiusque soni nota est Cha s

lud mi N adiunctum est manifestius, sonusque ille mixtus fortior & vehementiol, lach indicat punctum

37쪽

meng kefera qui infidelis ea. Sic & N apud Latinos ante C eum quoque sonum vulgo habet: vi, incumbo, incredulus , quae pronuntiamus inscumbo, ingcredulus similiter apud Graecos ante Κ, sed in γ muta

Secundaria figurarum potestas sunt numeri, quorum notae sunt eodem modo quo Hebraeis suaerat pha-heti enim ordine antiquo ut supra)descripti primae ix Iiterae unitates exprimunt, Ix sequentes denarios, reliquae centenarios, ultima I millenarium: caeteros ad

Reperiuntur tamen etiam in antiquissimis libris seculiares numerorum figurae, quas ex codice meo uangeliorum anno a natiuitate Christi ix x exarato,& vetustissimo ehtonico ubet hic exprimere.

I 2.

38쪽

Sic centenarii qui sequuntur di millenarii peculiaribus proculdubio etiam characteribiti indicantur, sed mihi nondum visis. reliquos ex his componunt

. . . t ' . . .. - . . . . . . . - -

Recentiores Arabes alias etiam ab Indis mutuati sunt,quas & his adiiciendas duximus.

tera. Obseruandum autem est pro decima .ὶ non raro usurpari quintam or sed tunc quinarius hac figura ex- imo itqr Sed ad figuras nostras literarum reuertamur: qua rum duplici valori addi videtur polle tertius, quo compendii gratia signa integrarum dictionum sunt, assumpta ut plurimum superne hac figura in mysterii h sandicium iidque lineidit vocabuli signifi

39쪽

THO M.AE ERRENS a I 8 eandi, si solum sit,itterae primae ut pro

scilicet ea Deus, director Frisium,)nianira - sumntu omnia,) sciens omnia,) merax cinpromisiissuis.)vel alii, puta primi vocabuli primae, medii mediae, ultimi ultima

Divi ovNTu hae literae multifariam, ratione scilicet pronuntiationis .. roboris, assinitatis, ossicii, & societatiS. . Ratione pronuntiationis: in Gutturales, quae nuti Ium certum linguae situm aut labiorum motum requirunt, sed in ipso gutture efformantve, suntque

Labiales, quae labio tam opera pronuntiantur,

PRsatinas, quae esserunti lium sone linguae in serius palatum D

40쪽

ts GRAuz ARAB tin I. palatum tangente,& interiori eius parte superius palatu pulsando sopos distinguente,& sunt s. Dentales,quae proferuntur mucrone linguae tangen te superiores dentes, vel inferne , vel internὸ

Linguales, quae proseruntur mucrone linguae superius palatu mobiliter tangendo, suntq. Hae una cum dentalibus Solares vocantur, ut reliquae

omnes Lunares.

Ratione roboris diuiduntur litera, in Debiles, quae inter pronuntiandum interdum enervantur onoque proprio amisso alii inseruiunt,qu les sunt tres ,& Robustas Lquibus id non aecidit, quales reliquae

Ratione affinitatis,in Permutabiles,quae facile imuicem commutantur, quales eae fere omnes sunt quae

eiusdem sunt org nt,maxime , M L, itemque De biles a 4 PInper nutabiles , quae non peris urat

tur inuicem; vfpura quSaliari et . Ratione officii , in Radieales, quae radicem ipsam

seu thema perpetuo constituunt,qualea sunt ,

a Sati &Seruilas, quae deri

uatis sermandis accidentibus radici inducendis non C 1 ad