Fragmenta.

21쪽

Quos Fabricius B. G. III. ii. 183 sq. praefer lios reconset, Polemonem Nooplatonicum, qui Ox Plotini disciplina ad voluptates desciverat, v. Porphyr. V. Plotini c. li, et Unor ii eum, Apollinaris discipulum, de his parum huc nisi nol. g. 3. Ab his Poriogota et patris nomino nildito et patria

ot cognominibus mullis distingui iur. De patro Eueget O nemo i moler Suidam commemoravit. Ilionsis vocatur ah ngro Iliensi, vel ut Doniofrius Scepsius a p. Eudoc. p. 128. nppolin

iur γλμους. Do vico illo Iliensi, ubi pasor domicilium habuisso

idetur, coiseroquin incerium est, neque de nomino Salis constat, quum Suidas audiat Γλοκνία, Eudocino Auκία. Huic qui patrocinari velit, eos nil egni orit qui Ibycinna non modo moridionalem Asiae minoris regionem dictum fuisse narrani, Sed otium Troianorum partem, eam in qua Zelen Oppidum Sisum fuerit, V. Mnrquardi CyZiciis p. 128 sq. , inter quos sunt qui ipsam Zelonin antiquitus -κίαν ni Polla iam suisse narrens, volui Schol. Il. V. 105. εστι δὲ καὶ ἐτέρα τῆς II ἄδος πολις, ἐς

c. Thob. v. 132. Vorum dicitur ni, his πόDς eadem abusione, quaan solent nil missors ot in hac voco et in Similibus, τυπος, δῆμος, velut quao habentur apud II sych. Λιάκρια, τοπος Ἀτυ-κ ς ὐπο Γραν να, cs. Steph. H. S. v. , Bel k. Anecd. p. 2l2, quae nccurus ius dicitur rogio fuisso, item quo Ἐπακμα πίλω, luno intor duo loci in oppida Cecropia numerabatur u Plii lo- choro, si fidos psi Stophani Il. s. v. Mihi praepincet Suid noκc ιζς D. νιας, Iovi ter inmen et ipsum, Si quid video, corruptum

proficiscendum a iosiimonio Asclepiadis Myrienni, optimitesiis, de quo v. Worsor d. Asel: i. Tragii. in Aes. Monac. II. q. p. 535, Warion ni'. Gaiss. Poets. Min. Gr. IV. p. 2, Dorii hardy Suid. I ol. I. P. I. p. 7lu Sq. Gram muliens hic

22쪽

uries professus est, primum Ilonino, doinde in Turdi innialempori inis Pompeii Magni j, scripsit tuo multa et v nrii nrm-monii, ox quibus liue maxim nitin et OpuS πε ὶ παμιιμυκων inscriptum, libris minimum undecim comprehensum, quibuSogornt ei do grammaticis et do poetis, velut de Orpheo, Amto,nliis. In hoc oppro otiam do nostro peculiari en pilo disputasso videtur. Dixorat autona, quantum intelligitur ex Suida, Polomonem nequalem fuisse Aristophanis grammatici, nudilorom Pannolii Rhodii; quorum illud haud dubio roelo habes,

hoc varietis viris dociis turbas socii, quum pugnet pi. Cum Pannotii ot eum Polemonis temporibus. Fntiri eius Il. G. III. p. 572. Stoicum osso Polemonem nobis indo 1inxit, quem pului discipulum Pannotii senioris fuisso. At soniorem istum Pannolium stoicum comitisentum Suid ne sesso sensit inna Iongius p. 213, planum socii vnn Lynden de Pannytio p. 6 sqq. uuamquam Oxstitisse Panaetium νευ τερον nppolinium c ruitur ex Porphyrio in Ptol. ΙΙarm. p. 24 l. eoll. p. 267. Wallis. ; qui

Aloicus et senior et iunior unus homo est, Scipionis ne I noli isti miliaris, qui floruit n. Chr. n. 185 - 412. Undo facito in- solligitur Polemono hunc longo rocenti rom fuisso. Propi r nΙonsius, vel illius, inquit, intolligendus ost Potomo, vel ita Oxplicnnda oriant verba, quod Polemo senex Panaetium iu-vonem viderit ni quo nudi vorti, vel Suidae verba issa δι κονσε καὶ τοὐ 'Poδίου Παναιτίου omnino delenda, vel ita mutnnda, διῆκομεν αὐτο9 ὁ Ῥοδιος Παναίτιος, ut Pannos ius Polemonis discipulus suisso intelligntur. Postremum amploxus Lyndonias p. 36 sqq. Polomon om nurnorni in doctori ius Panno lii: quod

ello in minus considonior posuisses, nam rostrini oliam Alc

γ diuidas a. v. 'Aοκλμπώεις dehebat distinguere Aa elepiadem Tragilenia em, tempori ima Epamiuondae, euiua fragmentis Versero collectia adde Νclio . Util. Eurip. Illies. 891. 2ὶ Myrteanum, δ) Alexandrinum, v. Scholl. Arist. Nubiti a T. es. Werser P. 554. 4ὶ Smyrnaeum, qui laudatur Seliol. Dionys. Tlir. p. 784. Cf. Longivx ste ser. h. pli. p. 2 I. coli. 198, Bernhardyl. c., Vegener de aula Attali ea p. 16 l.

23쪽

multae dubitationes. Audivit Panaetius Cratetem Mallotom,

Polemono uno genere iuniorem; deinde plurimam vitae partem apud Ilomanoa peregit et nexu demum aetatis Athenas rediisso ibiquo post Antipatrum stoicu scholas praefuisse videtur. Xuru senem et philosophiao doctorom grammaticas istas, quasndolescens hauserat, Rrtes recoluisso Polemonis tu , decrepiti iamiam senis, si quas habuit scholaη visit asso putemus Mihi mittenda potius ista Suidas aliutinatio videtur, qui sivo ipsum Aselepiadom seu nlium, qui hoc usus eras, exceregerit, adeo hoc oscitantor fecit, ut quid sibi velit Panaetii ista Rhodii commemoratio nunc expediri omnino nequeat.

q. 5. Aristophanem Byχantium, Zenodoti et Callimachi

auditorem, floruisse constat sub Ptolemaeo iPhilopatore et Euergete, h. e. tutor annos a. Chr. n. 221. et I 80. Possumus igitur ad pudein regna Etiam Polemonis aetatem assignar . Maximo tamen, si Suidam sequamur, floruit sub Epiphane, 204 180, sicut i Aristophanis quoque aetatem florenti Asimum incidisso tradunt in Ol. 145, h. e. in tertium annum Epiphanis. Eodem ducimur Si observamus tempora eorum, Rdversus quos Polemo scripserat. Antiquissimus horum est Τimaeus Siculus, quem constat historiam suam composuisse circiter Ol. 128, h. e. n. Chr. n. 269, vixisso regnantibus Ptolomaeis Lagi et Philadolpho, cf. Goollor do situ et orig. Syrac. p. 181 sq. Propius ab aetate Polemonis abest Era , tosthenes, qui noruit gub Euergeto ot Philopatore, cf. Ber hardy Eratosth. praef. p. XI sq. Scripserat Polemo etiam adversus Istrum Callimachium ses. ligni. LIV sq.), quem temporibus Ptolemaei Euergolao floruilago demonsti rat Stobolis dotat δων scriptoribus p. XIX. Deniquo adversarius fuit Xoanthia Cyaiceni, qui scripsit res Attali testo Athonaeo XV. p. 699. D, sine dubio primi, qui regnavit a. Chr. n. 242-222, ut vixerit Xoanthos sub Ptolemneo Philopator , cf. Ionsius II. 4, 3. p. 158, Marquardi Cygicus p. 164 sqq. , ut huic ferino

suppar fuerit Polemo, ceteris genero uno et si quod supra est recentior. Redeunt igitur haec omnia eodem, quo Λsclepiadis ot Suidae testimoniis ducti oramus, idemque' confirmatur singulis ipsius Polemonis notationibus, velut BP.

24쪽

Athen. XII. p. 552. B. IDλβιων - knoρει sός κω Παναρεσος - συνεrDετο II τολεμῶ ' τω Gwrisy, ταλαντα, δώδεκα τον ἐνιαυτὸν λαμβανων iην δὲ ἰσχνοτατος, ανοσος διατελέσας, quod ex sua ipsius cognitione scripsisse videtur, ut iuvenis attigerit Ptolomaeum Euergetam. - Εorum, qui Polemonis meminerunt ex posterioribus, antiquissimi sunt Herodicus Babylonius Crateteus et Didymus illo Aristarcheus et alii eiusdem notatis, qua Scripta Polemonis maxime in manibus doctorum fuisse videntur.

g. 6. Undo disciplinam acceperit Polemo, de hoc nil traditum habemus. Aristarchi discipulus vocatur a Graevio ap. Fabrie. B. G. I. p. 442. Hari. , quae coniectura facile refutari potest. Alii, VPlut Ionsius de scr. h. ph. II. 13, 1. et Hariosius ad Fabric. B. G. IV. p. 119, Aristophanis eum

discipulum suisse nimirmant, quum ex Asclepiado constet tantum do eo, Polemonem et Aristophanem nequales fuisse. At voluerunt illi, Opinor, maxime Alexandrinis nostrum adnu- morandum esso significare. uun in re contrariam nuper Vinmingressus est Wogener do nuta Aitat. P. I. p. 204 sqq. , qui Polemonem inter Pergamenos recenset, idoneis tamen etinia hic argumentis destitutus. Dicit Polemonem in vicinia Pergami natum fuisse, inde VeriSimile esse, litteras ne pum, quum solet uppellare, Porgamenorum societati adscriptum fuisse. Verum erat etiam Λristarchi patria, Samothraco insula, Pergamenis vicina. Scripsit, inquit, Polemo epistolam ad Attalum II. rogem Pergamenum. Concedo probabile esSo eum

Λtinium, ad quem scripsit meus sv. ligna. LXX sqq.), fuisse

rogem; sed etiamsi su rit, nimis multa inde colliguntur, si Pergamenis propterea Polemonem adscriptum suisfie sum Amus. ,, Impugnavit Eratosthenem Alexandrinum. - At impugnavit 'oliam Noanthem Cygicenum, rerum Λtsnlicnrum scriptorem, qui meliore sane iure ad Pergamenos referri poterat quam inulli alii. Cetera quibus illo utitur urgumen in , Si haec resu

q. 7. Mihi renuntiandum potius quam Obsequendum Vi- dotar improbo illi grammaticorum Suo quemque doctori, Sun Ruccessioni assignandi studio, gaudeoque meo, ut quem dixeris

αυτοδιδακτον fuisse. Verum si spectes universam studiorum

25쪽

rasionem, qunnium de iis ex lingmentis existimari potest, dualius potissimum in urbibus aliqvnmdiu disciplinis oum eruditum fuisse erodiderim, Aloxandrino niqus Athenis. Alexandriae per illam aptatem ea nrtes maxime colebantur, quibus Polemo conspicuus erat, historicae et grammaticae; quas qui studiose odiscero, qui penitus haurire volebat, non poterat quin Alexandrinis doctoribus tomporis Oppraeque aliquantum impenderet. Addo quod constat vidisso nostrum nutam Ptolemaei Luprgolao ex Athon. XII. p. 552. B. modo laudato, si quod libri eius inter postpriores grammaticos maxinis ni, Aloxandrinis usurpabantur, inprimis ut, Di duino, es. q. 17. Si certa nomina expromi velis, posuit iIte nudiro Callimachum, posuit otiam Erntosthenom audiro, qui Po Iemono adolescente gummis illarum urtium lauditius excellebant. DoΕraiosi hono noli contra monoro quod Polonio scripsit nil vorsus Eratosthenem; seripsit ei inui Aristophanes adversus sπ e)Callimachi prae optoris αμακα . Ad Athenas quod ni tinet, Polemonem huic urbi multum tomporis tribuisse vol indo pates, quod traditur πλro; ραφηθεὶς fuisse, undo AOqνανς vocatur Ileraclidi Mopseati ni'. Athon. VI. p. 234. D. et Plutarcho Sympos. Quaesti. V. 2. Quaeritur quonam neiniis spatio Athenis vorsatus suorit, utrum Asnex, quod exigi imavit Lyndonus, qui Polomonem sonem Echolas Athenis habuisso statuit, quibus interfuerit Panaetius V. q. 4.), an iuvenis. Mihi de seliolis istis valdo dubium videtur; contra hoc vid pormihi pro certo exploratoque Ponere posSP, Primnm urbem, quo iuvenis ab Alexandrinis rudii nonia litterarum odoetus advolavorit, studiosissimus illo mo noniorum omnisque nn Viquitatis ox arsis operibus documeniisque publicis illustrandas, hanc igitur uri, in suisse Athenas, quippe non modo qnnlicui

quo Inonimentorum supellectilo resertissimus, sod oliam iis maxime timo sesequentatus, qui PpriPgPlarum Studin pol ront, in monimoniorum cognitione posita at suo ub Athoniensibus Primum, ut videtur, od certam nrtem Et rntionem To Ocnia;

es. cni'. III. g. 10. Efflorescebat nimirum tunc apud Atheni-onsos illa, quam peripatetici inchoaverant, antiquitatum disciplina ex sedula singulorum locorum inspectiono et por-

26쪽

tractationse explicandarum. Vigebant laudos Philochori otΤimasti Siculi Quem maximam vitae pnrt om npud Atheniens dogisso constat ex Polybio I xe. Vnt. XII. I 3.), qui haec studininsigni cum fructu ad historiam npplicavorant. Florebant nomina Crates is Atheniensis, Eratosthenis, Aristophanis, aliorum, qui e moediam Atticam ex antiquitatibus Atticis illusi rabnut. ivo has, ni fallor, eadem uetato Diodorus Athoniensis scf. enP. III. g. ll. , qui Poriogetne nomen tanquam propriae professionis

appellationem, inter historicnni atque grammaticam ario in m diae, primus xibi adscivisse et nil peculiare litterarum genus vindicasse videtur. 1Ios Polemo sequutus est, tantumque mox do antiquitatibus Atticis ex monimentis et inscriptionibus collustrandis meruit, ut Athenienses oum intor cives udoptarent; cui inmen rei cavendum ne nimium tribuamus, quum constet eum honorem per ista tompora tacillimi negotii fuisse. g. 8. Λilionis Polemonem nil coloras Graeciae et reliqui Orbis terrarum civitates obeundas perrexisse et quod visae reliquum erat inter persegrinandum sero consumsisse crediderim, id quo ita pum instituisse, ut ex urbibus nobilioribus, Praecipuo Ox iis quas monimentorum, donariorum, tabularum pictarum, inscriptionum abundantia insignioros erant, modo

hanc modo illam illusius incoloret domicilium quo ibi aliquanti spor sigeret. Corie, si quanta cura do singulis dispulavorii Ox ipsius fragmentis cognoveris, lacile mecum consonties eum minime, ut solent hominos Porogrinabundi, inspexisso duntaxat urbes videri, sed habitare in iis et iam hono cognitas hahore, qunm solent cives nut inquilini. Noquo hoc de solis Athenis valet, verum siculi in his versatissimus orni, ii a

Argos etiam, Sicyonem, Spartam, Olympiam, Delphos, Dodonam, Syracusas nil extremum usque nil lum porquisivisso

eum di xoris. Deniquo modum iacit quod scribit Hornelidos Moysentes upud Athon. VI. p. 234. Ι . IAumilis γουν - ὁ ε τε

27쪽

quid sibi probabilissimum videretur sequuti sint, undo tandem scivisso Suidam putemus, quod Satis conlidentor pronunciat, Polomon om nations Iliens In fuisso, ex vico Glycoa oriundum Immo videtur Polemo, quum modo hanc modo illam urbem incoleret, etiam libros suos modo ex hac modo ex illa civitato in lucem omisisse, idque in titulis librorum divorsis gentilibus, ut quamque urbem incolobat, nomini suo nilio-ctis significasse. Ex qua domiciliorum divorsi lato si gloriolum sibi quaerebat meus, id non iam huic homini quam univorsa , qua is vixit, netnii imputandum est, qua Pri- dona dos ierat patriae amor in consore sex curitato eius loci, ubi quisque natus exsol, et in qua litiemiis potissimum hominibus, si ii inora longinqua lacerant, magnao id laudi habe-hatur. Erat, Opinor, Polemo talis, qualom describit Plu

totam formo illum inter Porogrinationes peregisso crodibilo ost. q. 9. Ab arte sua et Περι γητὴς nominabatur ot πιζὶ κοπας, quorum illud peculiare id scribonili gonus significat, quod a Diodoro Athenionsi inchoatum ses. cap. III. g. 10. a nostro nd Summum, quod in hoc genere praesinri poterat, perductum Psso videtur. Aliorum cognomen peculin rem quandam, qua maxime inter coistros perlege ins eminuit, laudem Polemonis indicat, ut qui esset unicus inscriptionum seruiator ex montinentis publicis collighndarum et ex nnii qui intum Scientia n periendarum. Περι rvτῆς lippol Intur apud Strab. IX. p. 240, Athen. IX. p. 372. A. 387. F. XII. p. 602. F. XU. p. 696. F. V. p. 2l0. Λ, Pluinrch. vis. Λrat. c. 13, Steph. B. V. AEDδων , Suid. v. IDλε uor. Vid tur sibi ipso in titulis librorum lioc nomen ultribuisse, quo quet mim nrt i uni professio, quae studia comprehendantur explicatissime demonstrahitur capitoterito. Στηλοκοπας nppellatur ab Horo dico Cratet eo ap. Athon. VI. p. 234. D. ἐπεκαλεῖτο δὲ καὶ Στζλοκοπαρ, ως 'Hροδικος ο Αρατ, τει . Do IIerodico Babylonio, Cratetis discipulo, plenis-

28쪽

simo disputavit Wogener do nui. Att. p. 155 Sq. ). Vocem

Στηλοκοπας Dalecampius ud Athen. l. c. revocnndiim putavit ad Verbum στiiDτευειν, στqλοκοπαν PSSe quaSi ἐπι -σμένον Sive εστ λοκοπςsiένον s.cf. PolluX I III. 73, Hesych. v. o 7Dτευσω, Dio Cass. XLII. 9.), ut cuius nomen Ob desertum vadimonium videatur columnae inscriptum et infamatum fuisse, qui mos oblinebat Athenis. Alia interpretatio Valesii est ad Harpocr. V. αζονες, Polemonem Στυλοκόπαν dictum esse ob maledicentiam, qua in eos qui ab so dissentirent saevisset otis quod omnes Scriptores quaSi proscriberet, ἐστηλίτετε, ἐστηλοκοπ Dissensit ab hoc Casnu bonus, rectum haud dubio videns in hoc, quod nomen repetiit ni, studio Polomonis in inscriptionibus posito: Qui tanta diligentia graecarum urbium inscriptiones de columnis, pilis, Statuis et omne genus donariis descripsisset, Set λοκόπα ς ioculari quidem, Sed aptissimo nomine est dictus, παρὰ τον κόπον τον περὶ τας στζλας. Sic δοξοκοπους dixerunt, qui industriam et laborem omnem suum ad gloria aucupium reserrent. Sic etiam δ μοκόπους appellabant, qui in demerendo popuIO nSsiduo occupabantur. Et assentiuntur

Casaubono Iacobsius Animadverss. Anthol. Prolegg. p. XXXV. ot Boockhius Oocon. Civit. II. p. 281, Corp. Inser. Vol. I. praes. p. III. Mihi de ro exploratum videtur, Originatio

unde κοπίς, ut oriλοκοπας sit lapicida, is qui inscriptionem aliquam in columnam incidit. Aliae eiusdem vocabuli sorma Sunt στ λοκόπος et συνλοκ0mῖς , quum s arma στ λοκοπας dorismis adnumeranda videatur in vulgarem dinlectum haud raro ro-ceptis; cs. Lobeck ad Phryn. p. 638. nil Λinc. v. 604. p. 292 Sq. coli. p. 460. Recte vero Casau bonus etiam in hoc, quod iocularo hoc nomen nppellat, de qua re secus iudicavit Wogener de aul. Λit. p. 204, nimium illo opinationibus suis do ucademia, quam dicit, Pergamena indulgens: Stelocopae cognomen nescio nia Polemonis suo it in academia Attalica ob

29쪽

insignem in inseriptionibus colligendis ot explicandis collocntam Oppram glorioAn et honori sicn ni Pellat io ii ii vi doni noncademicis fiuis tribuerit laeetias subrustieas, qnibus pincuerit hominem litteratissimum nominaro inpicidam. Omnino lulia,quno doctis viris apud Graecos indebantur, cognomina iocularia plerumque sunt et habent aculeum. Sic Nicanor Aristarcheus πιτμαώς dictus, hoc est proprie Seoufi κίαμαι ruisος, quia doctrinam interpungendi multis libris persequutus erat es. Sehol. Dionys. Thr. np. Bokk. Anecd. p. 758 sq. 763 sqq., Warton ap. Gaiss. Poeti. min. IV. p. 3.), mori ἐπολυλοrv προι στιπιων, ut ait Eustath. p. 20, 12. Simili euvillaiiono Satyrus nise dictus δια eo γ νεικον αὐτον, Phos. Bibl. p. ibi. h. Bekk., Dionysius Ἀσκαλαφος, nut propter lucubrationes

I. p. 278.; cs. Fronto p. 94. Nieb., undo cognoscitur hunc Dionysium, quem nominni tenuiorem magistrum Frontonis fuisse. Quamquam talibus originationibus nihil tribuendum osso conset Lehrsius Quaesit. epic. P. 19 sqq. q. 10. Reliqumn est ut dicam do cognomino uel ladieii. e. Graeciensis, quod solent Polemonis nomini adiicero propter haec apud Suidam, ' ζν σι δὲ πολreor priθείς, διο reor ετο Ελλαδικος. uuao verba carent sensu, nam qui civi-iatoni Atticam linbobant, ii non Ἐλλαδικοί nppollabantur, Sed Ast ναιοι. Neque vox ἐπιrem in rati notio de cognominibus inditis usurpatur. Deniquo turbatur verborum tenor illis, ut tanquam glossonan ei ieienda vol eserto uncinis intercludenda erodiderim. Quas do libro Polemonis legerat sivo ipso Suidas filio lector aliquis recontior, en imperito ad nominis in- die in interpolavit. Librum enim ot ipsa VOX ἐπιγραψεσθαι indient et palot disertim do oci sex Athonaeo XI. p. 479. F. IIολ- ων ῆ οστις ἐμιν ὁ ποιησατον εmrongo oroν 'Ελλαδικον, DLXIII. p. 606. Λ, undo Schwoighnous erus Animadv. Athen. Τ m. IX. p. 179. haec in reconsu scriptorum Polemonis, quae ab Athenaeo laudantur, adnotavit: uel ladicuη, antiquitates Grnocuo, incerti auctoris lihor, sed nil Polemonem vulgorolutus; cs. infra g. 15. Nihilominus praeounte Cusauhonoot niti de Polemono Graeciensi s. Graecanico loqui solent et in

30쪽

eausam insuper, cur ita dictus videntur, quaesivit WoIeheragdo Cyel. Εp. p. 56, HoIIadici cognomen idem valere affirmans quod Sicyonii cs. q. 8.), utruntque vero ideo Polemoni inditum esse, quia scripserit de pictori luis Sicyoniis, quorum

foeta. Helladica plerumque vocetur. uuno Sententia, etiamsi do homino ad librum cum triinstuleris, tamon angustior e81, quum socia uolladica dirorpiis non quin Sicyono florebat, sed quia opposita orni Asiaticae, ut O 'EU.αδικος Ac. λόγος minime

sit idem quod ὁ Σικυώmop. Sed veram nominis rationem invenios infra g. 15. q. 11. Librorum titulos antequam enumerem, si quid alionum Polemoni obtruditur, id romovendum. Quo pertinet clus, quem nostro tribuit Welchorus de Cycl. Ep. p. 54 sqq.,

granimniicus, et quan cum hac coni octura coniuncin est, secta

grammatica Polemoniorum. Nititur vir doctissimus in SchoI.

n. III. 242, ubi post fabulam do Aphidna per Dioscuros diruta

In eo meo Loidensi nil nisi haec Ieguntur: v knoρία μέγα, -κH-κοῖς, testibus Graevio ap. Fabric. B. G. I. p. 442. et VHGenario opusc. II. p. 123. Iam mirum quanto opero in his verbis sudatum ost ab iis, qui disputaverunt de cyclo epico; quorum quum alteri corrigendum ossct existimarent, alteri cyclicorum hinc foetam vel Polemonis quoddam opus, set licet quod ad cycli epici historiam gravissimum e set, expiscuti sunt. Horum est Graevius, qui, Πολεμωνίως εντοι κουκοῖς hi vera Iectio sit, rationem nullam se ait posse comminisci, nisi quod a Polemoue quodam in unum eorpus fuerint collecti cyeliei, Polo--ono foris Euegoti silio; similiterque iudicaverunt Casuu- honus, Dodwellus, alii, cf. M uolliter d. Cycl. D. p. 11 sq. Contrariam sententiam praeivit Fabricius l. l. , qni Iegendum

adioeit Vatinenarius I. I. sic scribens: se Non ignoro quae de illo Meo viri magni scripserint; verum eo haec adforo, ut adnotem in IIs. Loidensi tantummodo legi ri seruom παρα τοις κυκλικοις. Credibile est in alio exemplari lectum 4 έστορία