Fragmenta.

41쪽

gonors quaestio innititur; et fragm. LXXVm. do parasitorum denominations, quam non solum sex inscriptionibus, verumeliam ex comicis historicisquct sane suam egregia doctrina illustravit. Adde qua disputavit adversus Timaeum, Eratosthensem, Neanthem, Istrum, Adaeiun et Antigonum, et quae commontatus est de loco Xenophontis in Agesilao segm.

quod Aristotelis etiam testimoniis identidem utitur ses. lam. LXXVIII. Oxu. et not. ad is . LIX. LXXXV.), sumini in

rerum naturalium atquo civilium disciplina auctoris. Ex quibus omni hus intimam pum cum Iliseris quibuscunquo contraxi SSesamiliaritatem intolligitur. Sed inprimis coluisso vidotur comi- eos, ad quos ea RPtale omne formo antiquitatum Atticarumatudium revocari solebat; velut in f m. LXXXVI. eis antur Cratinus εν IIλοίποις, Eupolis ἐν M.ωm, Epicharmus ἐν 'Ελπίδι, ἐν Προιαλλο, et qua exquisitissimae in hoo genero doctrinae Epocimina exstant in aliis fragmoniis alia. Nequ8 dubium quin multorum comicorum testimonia, qui hiis nunc gloriatur Athona ufi, ex Polemonis ad hunc commentariis transierint, velut in dissoriations do parasitis, Athen. VI. cap. 26, non ensolum quae dedi in lagm. LXXVII, verum ex subsequentibus etiam plurima, inprimis quae allegantur ex comicis, Ex ΡΟΙ mone Exscripta ess rmaverim. - Itinera quot socerit sit quam disgitas terras studiis Euis obsequens peragraveris, Et ex

titulorum indico q. 12.) et ex cognominibus quao habuit gentilibus Φ. 8. existimari potest. Optime procul dubio ver

Enius prat in Graeciae urbibus, maximo Athenis Λ ticaquo, cuius antiquitates praetor libros περὶ τῆς Ἀθηνησιν - ωλεως, περι σωρ ἐν τοῖς IIροπυλαχις mroticiis etc. inprimis otiam opus adversus Eratosthenem editum tractabat; v. qua in praelationo huius Iibri disputantur. Porro visit Argos, Sicyonem, Epartam, quam suis Oculis eum lustra e patot ex is .

XVII, Phliuntem, et D m. LVIII, Olympiam, Thebna, Delphos, Thessaliam, cf. is . XLIV, Dodonam. Dpindo eos campos sedulo perquisivit, in quibus ipso natus orat et iuvonis adoleverat, e lebratissimos illos tot opicorum luminibus, doquibus exposuit tribus libria ἀερο)r MON 'Iuou; itemquo Bithys by Cooste

42쪽

nil insulas traiecit ot Saanothracem, nobilem illam tirisca Ca-hirorum religione, propria scriptione circumvecta 'ii; cs. 1 m. XXXVI. Nequo Chium Erythras itio 14cinas et Rhodum non visitavit, V. Dgm. LXXX, iit quo Sami adeo vorsutus orat, ut a NN Requalibus lippellaretur, v. Λi lion. VI. p. 234. D. In cuius insulae doscriptione ea Oxplicatissime a Polemone uncinia esse puto, nd quae paucis vorhis alludit Sirnbo XIV.

Porroxii otiam in Italiam Siciliamquo, es. lagm. XXXVII sqq., et inprimis Syracusis inultam curam tribuit, quippe signis,

inbutis, omnis denique generis ornumentis maxime tunc abundantibus; quae cura Pristat in fragmentis oporis advorsus Tima sum Siculum editi, cs. lim. XXXIX. XLIV. XLV. noti, XLVI, set .n fragmoniis opistolao ad Diophilum scripta et LXXIII sqq. Carthngino quoquo Polemonem reliquantisper

Commornium Pssct pntet OX D . LXXXV, neque hoc murum, quum splendidissimum illud Asrieno caput Graoeis illis tempori hus frequentissimum fuisse satis constet. Alexandriani denique nostrum aequo bene atque patriam et Athenues nO- isse credi dorim; cs. q. r. - Per omnia itinera nutem et ubicunque versetiretur uni eidemquo studio eum intonium fuisse tenendum, ut monimenta locorum, ut signa, tabulas pictas V. Praes. operis Raversus Adaeum et Antigonum inscripsi), ut inscriptiones invostigaret et littoris untiquariaquo illa, qua solebant ista tractari, doctrina Oxplicaret; unde egregii rursus ad omnia litterarum antiquitatun quo sindia fructus rodund runt. Neque tampn mortuis fantummodo illis fontium doe

mentis usus est, Sed vivoa etiam consul inlint, popuInres singularum regionum n nrrationes ac fabulas consectatus et ineolas do moribus ritibus suo locorum percontaius; de qua re

ferenda Eunt ad Spartanum, cuius mentio excidit, quem de

43쪽

sua patria sibi narransem induxerat scilicet Polemo; quod fugit Camul nunt, qui indo colligi sintuit, Polomonem natione Spartanum fuisse. Eodem pertinet quod religionum etiam festorum quo et enerimoniarum per singulns civitates solennium sedulam curam habuit; undo multae ab hoc do talibus rebus notationes gravissimae exstant, cs. segm. XLI sq. XLIX.

LXXXVI sqq.

q. 17. Tanta doctrina tantaque diligentia effecit, ut insigni eum et nequales et posteriores prosequerentur aesti mationse; quae laus florentissima erat temporibus Didyini, Strabonis, Plutarchi, Athenaei, qui testimonia eius sappissime adhibens. Inserioribus temporibus opera Polemonis non amplius eurae suisso videntur, ut mox interciderint. Nam quod in ceterorum quoque eiusdem notatis scriptorum permultos cadit, de quibus nunc nonnisi ex fragmentis iudicatur, 'idoni valet do Polemone. Accuratissimo hi et doctissimo ut sua uetate quas quisque tractaverat res Oxplica erant, VPrum succrevit alia soboles, quae eadem studia coluit parti in ad usum accommodatius, partim etiam doctius ac melius. Ita factum arbitror, ut Polemonis scripta primum a litteratis, deinde a librariis neglocia sint, deniquo oblivioni obiicerentur. Antiquiores vero quanti eum fecerint tum sex disertis nonnullorum testimoniis, tum inde intelligitur, quod doctissimus quisque pius scriptis usus est. Testimonia praesto sunt primum Plutarchi, optimi talium rorum aestimatoris, qui in Sympos.

Quaesit. V, 2. flagiti. XXVII.) τοῖς δὲ Πολέμωνος, inquit, τον

iudicat Stephantis Bytantius, qui eo loco soquitur Aristidem Milesium, do quo scriptore dixi ad lam. XXX. v. Steph. B. v.

κωδωνθ' - προσθετέον οὐν το περι rvrῆ ΠHhum ἀκριβως τννZLMδωνην ἐπισταμέν cy. -.Si eos quaeris, qui Polemone usi sint eiusque reliquias ad nostram aetatem propngaVerint, mi Nienda fiunt nomina illorum, quibus nunc plurima fragmentorum pars debetur, Iexicographorum, scholiastarum, Athenaei: qui rivulos hvos duxerunt ex laeta ubertate antiquiorum commen- Diqilir orale

44쪽

tariorum, lectissima Olim doctrina reseritSSimorum, nunc Prao. tor pauculas reli pilas exstinctorum. Inser quos cumprimis nominandus Didymus Aloxnndrinus, Aristarchi discipulus.,Isi otios nostrum adhibuisso vid Diur, ut plurimam, quotquot nunc EXS1ant, fragmentorum partem ex huius comm Pntariis, quibus omnes formo scriptorps adornaveras, repetendam putem; Saltem in permultis coria Didymi vestigia deprehenduntur, v. Dgna. u. IV. XXIII. XXXVI. LXXXVI. XCII. XCIX. CI. Λe sonisel quidem Didymus dissidet a Polomon o otadvorsuq eum disputat cf. ligna. LXXXVI.); plurimis

tamen locis in testimoniis nostri ita ncquiescit, ut optimum eius do Polemonis fido ne doctrina iudicium fuisso Oportent. Didymo nil do Aristonicum, qui illi suppar erat, cui debemus ligni. XXVI. IIos nutem constat ex Aristarchi schola fuisso, quo nrgumento Supra usus Sum contra Wogenerum, g. 7. Verum inlis noSter Prat, ut Pius doctrina et Aristarchei ot Cratet si iuxta Og reni, sicuti otiam IIero dieum Cratotoum pius mentionem iniicere vidimus; cs. Supra g. 5. et

ligna. LXXVIII. Nominandi praeter hos Diodorus Magnes v. ligni. V. LXVII sqq.), Ammonius. Aαμπτρενς, qui Scripserat περι ι μων καὶ θυμων segni. LXXXVIIl. , Hora elides

Mopseatos et Asclepiades Myrteianus, cs. q. 4. et 8.; quorum omnium aetas in id om illud saeculum incidisse videtur, anto Christum nasum proximum, quo laudes Polemonis summo florebant. De quibus potissimum robus hi scriptores eum con Euluerint quum ex isagmentis pnsons, tum ex omni parum lit terarum, in quibus Polemo excolluit, ratione exi fili mari potest. Easdom vi dolicot res hic illis viris suppeditabat, do quibus

nos adhibPro solemus Pausaniam. Iniser postscriptores quorum opora etiamnunc EXStunt, Sirabo os Plutarchus nostrum ijn minant plus semel nequo non ullis locis, ubi nomen pius siletur, eum usurpasso Nidoni uri Do Strabono cs. non

ud segni. XXX. et LXXXI, de . Plutarcho segni. VII. XXX III. LXVI. e. noi f., et ubi do statuis donariisquo DoIphicis momorat quno perleget fim redolens, do Λud. Poet. 3, Quaesit. Symp. V. l, de Pyth. Orac. 2. Plurima tamen Dagmenta Servavit Λthenaeus Naucratita, qui ct ipso forsitan

45쪽

Polemonia libros inspoxit, a d maximam partem, quae Elaseonsuetudo est, Ex antiquiorum operibus transscriptisso vid tur. Idem cadit in Clementem Alexandrinum, cui doctrina antiquaria, quam ostentat inprimis Protropiicus, bonam partem ex nostro deducta videtur; v. praef. opistolae ad Attalum aeriptas; itemquo in Harpoerationem, Hesychiunt, ceteros. q. 18. Deniquo pauca adiicero iuvabit de dicondi ac di serendi genere, quod sequitur Polemo. Erat illa aetas omnino robus quam orationi intentior; quo Rccedit quod argumentum nostri frigidum plerumquo ac minimo capax facundino Erat. Insolontior fuissot, si nitorem et elegantiam elocutionis captasset. Praeterea reputandum quod commentarii pius ex impossitiissima adno attonum, quas sibi peregrinabundus undseu quo ronstipaverat, Aupellectito Haborandi erant. Quocirca res in libris olus magis ad instar ndversariorum eongestas quam ad artis rationem digestas fuisso crediderim; torto taIis fragmentorum indoles est. Plerumque opus suum ita Aggreditur, ut quod viderat audiernivo breviter ac nudo enarret sem.

LXXXV.), donaria potissimum s m. XXII. et picturarum argumenta lagm. LX. LXIII.) ad indicis siccitalom adumbros; pari quo modo defungitur enarratione Statuarum, monimentorum omnium, inscriptionum, ut solent rerum plenissimi verborum parcissimi So. Multus est in aliorum testimoniis apponendis, qua in ris sequitur mae uetatis morem, quo ad laedium usque legentium iam Chrysippus abusus orat. Suum ipsius iudicium raro ot paucis admodum verbis interponere solet. Vituperaveriis quod brevitati adeo nonnunquam Studet,

ut obscurior fiat, cf. lim. LVI. LXXXVI. noti Donique iniunctura propositionum exilior Est, quase negligentia maxim

comparet in lim. LXXXV, quamquam ibi infinitum illud ει - ει - ει non tam Polemoni dixeris tribuendum, quam Macrobio, qui illum amputaveriti

48쪽

Haesitabam nlrum omnia fragmenta onotarem an potissima tantummodo, hoc est ea, in quibus propria it In Polemonis et pae tegetarum ara atque ratio Iustulenti8sime cerneretur, cetgrorum locis tantum utque argumento breviter indicatis. Et aerunt, opinor, qui maluerint me paucis, quae alicuius momenti essent, nequievisse, quam omnia inferque ea multa futilia Oxcussisse. Sed exstiterunt mihi amici suasores ut omnia nmplecterer. Semel eonfico rem, inquiebant. Consectaros orit, si quicquid o lat ab istoc tuo Polemone, id proposueris, enRrraveris, Rd certam operis seriem revocaveris.

In fragmentis colligendis qui alia promunt alia retinent, hi et

in scriptorem, in quo plaborans, et in lectoros iniquiores esso videntur: in lector , quum suum ipsorum iudicium, quo haec reiiciunt, illa praeserunt, veluti iniungunt usuris eo qui paratur libro: in seriptorem, quum scriptoris alicuius ex iis, qua ab Eo Exstant, integrandi similis ratio sit atquo signi ex

fragmentis instauxandi, in quo opere etiam minimarum antiqui marmoris particularum est aliquod ad veram speciem re vocandam momentum. Denique nisi tu ipse opus tuum continuo absolveris, mature exsistet alius, qui hoc susceperit. Talibus sego argumentis quum obsequendum PutaVerim, en Rccipe quotquot mihi investigaro contigit ΡοIemonia Poriogotas fragmenta, ad sum ordinem, quem eapite I. q. 12. Exposui, digesta et quantum ad ipsos Iocos ceterosque aliquos antiquitatum graecarum attinehat illustrata.

49쪽

l. 'Eλλαδικός. Do portogesi univeranti dictum enP. I. g. 15, eodemquo Ioeo de Helladici inscriptione et argumento disputatum. Habes in sequentibus fragmenta Attica, Argolica, Si Onica, Laconica, Eliaca, Arcadica, Boeotica, Phocica, Epirotica. Do Atticis praelandum quod nuper disceptaverunt viri docti, utrum Ailhidem Polemo scripsissct putandus Sit, nec ne. Affirmavit illud Fritetschius Quaesit. Mistoph. p. 3l; cui quum contradixisset Mei erus Hia. A. L. Z. 1836. Νο. G6, porseveravit illo in sententia sua, Euphros. I. l. p. 36, Grod- doekium testatus, qui in Init. Histor. Gr. Litt. II. p. 91, postquam dixerat de Atthidum scriptoribus a Sistbolisio eollectis:

,,In eundem, inquit, .,scriptorum consum reserendus Polemo Poriegetos, quod utiquo rect positum Osf, nequo tamen

illam, quam Fritrachius vult, nisevorationem habet. Sed iacit cum hoc Berni, ardy Gmndriss d. Griech. Liit. I. p. 385: Adonon die Vorsassor von Ἀτθίδες sicli nnrothen, Polemon nn der Spitgo. Et poterit omnino, prout --yM nompnnecipias, in utramque Rententiam disputnri. Ρaustinius primum perlogeseos ab so aditae librum inscripsit Ἀττικα: nihilominus ipso hunc commontariorum librum plus semel nppellat τήν

ipso situlus inter fragmenta Polemonis non invenintur, tamen, hi argumentum respicias, optimo iure Ἀτθίδα eum edidisse dicere poteris. Contra do Ἀτθίδων acriptoribus si ex Philochori Exemplo iudieare placeat, aliquantum inter hoc litter rum genus et perlegetarum commentarios interfuerit. Atthidum enim ratio historica potissimum ornt. Si do mollimoniis otiam publieis inscriptionibusquo Passim commemorabnni, fecerunt hoc in transcursu et quantum licebat per id, quod

operis caput erat, ut continuaretur rerum gestarum enarratio. Periegolicarum scriptionum opposita ratio orat; tot no prant in

monimentis locorum antiquitatibusquo indo illustrandis; si historiam tangabant, secerunt hoc canatim set sino ulla histori- eae compositionis assectatione. Erat quidem otium Istri Cal-

50쪽

limachoi Atthis, quao magis untiquitates Atlieas, incerto ordino susns, quam historinna continuisso vi dotur; sed dixeris hos commentarios ub ipso auctore non Ἀτθίδα, sed Ἀττικας - πιὰς inscriptos fuisse; cs. Siphelis Plinnodemi ote. Dagmenta, Prnes. p. XX. Porro Si Pausanino libor primus tibi pso Ἀτθὶς vocatur, hoc nomino non iam Paries perlegeticas quam historicas, quas multas intersoruerit, diei unirmaveris.

Ita res in utram quo pari in Speciosior est, Sed eadem levior. a. Attica.α. περὶ τῆς Ast νησιν ακροπολεως. Titulum posui ex Athenaeo XI. p. 472. B. se . I. , qui talio loco lam. II.) brevius IΠολέμων ἐν πρωτω περὶ τῆς ακ πολεως, cs. ΙIarpocr. et Marcellin. in lam. III. IV. V. Argumentum et librorum numerum indicat Strabo IX. p. 240. ed. Tauchn. IIολέμων δε ὁ περπ;riret ς τέτταρα βιβλία συνθρα panFoι των αναλῖματων τῶν ἐν α -ολει '). Similo opus condiderat Heliodorus Atheniensis, quindecim id libris comprehensum, quo PoIemonis in his litteris Iaudes obscuratas esse videntur. Numerus isto librorum ne nimius videatur, tenendum αναθ υα dictum fuisso quicquid diis heroibusvo in locis saerisd dicatum erat, etiam minutiorEm istam supelleetilem, euius ουinges a genera tantum non omnia enumerat Epicharmus Detola Θεαροῖς ap. Athen. VIII. p. 362. B, cf. IX. p. 408. D. οἱ Hωροὶ καθορωντες etα ἐν Πυθοῖ - θοματα καὶ περὶ ἔκαστου λέγοντές φασι καὶ ταδε' κιθαρα, τρίποδες , αρuore E, etDαπεζαι χαλκέαι, 'χειρονιβα, λοιβατια, λψhi ες χαλκεοι, κριπῆρες, ὀδελοί. Etiam signa et tabulas pictae, quae diis dedicata erant, inter αναο ἐματα numerabRntur, es. Pa . V. 21, 1. ἐν ακροπο- λει Mν γαρ τῆ -qV Πν οἱ τε ανδρι απες καὶ ὐπoσα αλλα, τα

In aequentibus, 'Ελευσινα τε εἰπων κτλ., non de Polemone germo est, sed de Hegesia, quem Strabo dicit ex centum aeptuaginta quatuor quot uumerentur ως φασ- demia a Iam Eleusinem nominasse; quod moneo contra C. Fr. Hermannum Siaalsalierlh. ζ. III. not. S. et Sehoemannum Anti quitati. iur. pubi. Graee. p. 202. uaee Apollini peculiaria erant.