Fragmenta.

31쪽

παρὰ LIολέμωνι, utque Pa in unum conluisso. Vni clienarium

sequuntur.Πeyno nd. Il. III. 243, P uel inor l. c., Muollordo Cyclo p. 30. Et ipse Volchorus Olim in hanc partem ivit,

L Alcninn. fragm. P. 20, legendum PsSe ratus παρα IIολέμοικια τοῖς κυκλικοῖς. Nunc P iocta hac empndatione duas coniecturas tam ambiguo textimonio Probaro conatur, exsiliisso cyclum grammaticum a Polemono Poriegeia editum, et suisso sociam PolemonioruIn a Polemono rPpetendam, PandeInque Cyelicorum dictam. Porsuasit hanc sententiam censoribus

suis, C. O. Muellero et Utricio, itemque Oi, qui nuper disputavit do cyclicis, Langio ueb. d. MLI. Dicht. p. 58. Nobis

summati in ropeiere licent quao contra monuimus in Ephoni.

Litt. IIa l. n. 1837. p. 121 sqq. bi domonstravi primum, otiamsi illa verba recte haberent, LIολε ιφνίως ii τοῖς κυκλικοῖς, tamen minimo indo colligi posse posdem fuisso qui Polemonii dicuntur et qui cyclici, verum particulam n in titulis ulloxnndis plerumque disiunctivo poni, volui np. Athon. ΙΙΙ. p. 95. F. μαρτνρεῖ λαλ/άμαχος ii Zζνοδοτος, XV. P. 682. E. μέμνζται o τακυπρια ἔπη πεποι*κώς, 'Hrvσίας ri Στασῖrος, similia. Accedit quod quae praeter nOStrum locum deprehondisse sibi vido tur

Volchorus vestigia Polemoniorum s. cyclicorum, haee adeo ambigua sunt, ut nonnisi deforquendo verba et ad Suam sententiam violonior aptando aliquam Sibi veritatis speciem conciliaro potuerit. Velut si apud Hesychium Ioguntur s. v. παλα- ρας, τεχνίτζς, παρὰ τοid παλαμνίοις, Vel cherus Scribendum osse nutumni παρὰ τοῖς LDλερουνίοις, quum coli. Eim. M. p. 647, 40, Apollon. Lex. ΠOm. p. l27, 7, eou. npertum sit scribendum esso m=ὰ το παλάμαι. Deindo magnam opinioni suae

auctoritatem fecisso putat hoc loco Eust nihil p. 1494, 55. ad Odyss. IV. 248.: δίκτζν δὲ 'Ἀρίσταρχος μἐν τον. ἐπ-Pν λέγει, παρα

32쪽

τωοντος, οιος ο 'OMσσενς ἄχρHbς. Mysost χει δὲ δεκτη ιυν ἐπαμηκrL, qui locus ex Didymi, quem Scripserat do lectionibus Aristarchi, commentario fluxisse videtur, quum Kit ilo lecticino Aristarchi contra Zonodomin puta proposita. Indo mihi qui . doni non dubium Eustathium resutandum esse, si vo haec seholia in minus bono exemplo Iogerit ') sivo et tissensionisuit illud οὐ κουκυκως, quae Psi nntiquiorum grammatieorum Ioeutio, cf. Heinrich et But . Si lii l. Odyss. p. 574 sq., M uolliter do Cycl. Ep. p. 30sq., nos in Ephem. Hal. l. c. p. 124. Cerso non intellexisse Eustnihium quid scriberet ostondit monstrum illud, o κυκDκος r- ὁ τιον κνκλίων ποιητὴς, quilo in Suum opinionem attrectans V elel exus, de poeia cycnorum, inquit, erravit Thessalonicensis, de cyclico non erravit; nompo Polemon om docte indicavit. Sed mitiuntur haec os reliqua, 'luno magis otium lubrica sunt et arcessit n. Nam postquam ex Eustathio Polomonis cyclici in in satis videlicet certum offigiem condidis, porgit eneca cyclici vel cyclicorum vestigia por omne scholi-nstarum Homericorum corpus indagare, ut ubicunquo citantur ὁ κυκDκ ὀύ vol οἱ κυκλ κοί, Polemonem Sibi ot Polsemonios do- prohondero videatur. De his disputatum sest in Eph. IIal. l. I. p. 125 sqq. I o imilco illo, ubi Polemonii vero nominantur, Iono equidem sic statuo ut in Fnbricii et Valetionarii iudieio nequiescendum Putem, id scholium sex divorsis commontariis conflatum ess , quorum alter do sabula Uelonao citaverat

Eat iti bibliotheca publica IIumhurgensi eodex nas. qui habet Odysseam

eum scholiis vetustis, de quo paucis, sed parum explorate dixit Peterson, Ge-aehielite der IIa in b. Stadibibl. p. 195. Is eodex quum petiea Nitrachium esset, copiam mihi seeit rogatu meo vir humanissimus aetiolia inspieiendi, an quid diaereparetit ah Ambrosianis ceterisque a Butimauno colleelis. Multum ea rea mihi operae ereavit, quum et dissi eis lima lectu sint et vehementer eorrupta: aed inveni haud pavea, quae alicuius momenti esse viderentur; quae moxaeparatim a me publieabuntur. In hoe igitur eodice se holium illud ad Odyss. Iv. 248. sie legitur: diar I O κικχικῖς ονοματικῶς ακονει, παρ' ου τηοι του DJuosita ina. Poterit haee in suam sententiam feetere M et cherus. Mihi Ambrosianam lectionem ovi ut λιαως, ονοματικῶς δε unice sinceram esse persua- um est. Sed existitues inde antiquam hane eorruptionem esse ei ipso Eusta iathio antiquiorem.

33쪽

τους καυκους i. e. eyelum epicum, alter Alcmanem ot Pol monem Periegetam. q. 12. Do iis quos vero Polemo odidit libris anioquam speciatim dicam, omnium quotquot inveniuntur titulorum reconsum subiicero iuvabit, ad eum Ordinem dispositum, quem in ipsis fragmentis pertractandis secutus sum. De titulis monendum, nonnisi eos, qui graecis vocabulis concepti sunt,

R votoribus nurri, ceteros a me, ut materiarum aliquis tenor . officeratur, interpOSitOου ESSP.

c. Sicyonica. a. περὶ τῆς IIοικίλης Στοῆς τῆς ἐν Σικνωσι. Frm. XIV. XV.

β. περὶ των ἐν Σικυῶνι πινακων. Frgm. XXI. XVII. d. Laconica.

. f. Arcadio

34쪽

Frm. LXXVII. LXXVIII. o. Commentationes variae.

. περὶ σων κατὰ πόλεις -παμμαον.

35쪽

Frm. LXXXVII. LXXXVIII.

8. Varia interiae Sodiis. gm. XC-CI. q. 13. I o xingulorum titulorum formulis et auctori hi adeas velim praelationes singulorum librorum. In univprsum tenendum, me non modo langmenta iuulosque fragmentorum coIligore voluisso, sed vel maximo id egisse, ut quis operum umbitus, qui rorum per Singula opera tractaturum ordo, quae dispositio fustrit quantum eius fieri posset investigarem. In qua re pro secius sum iud , quod domonstraverunt permulti cs. O. Iulin Palamedes p. 32 sq.), titulorum qui in scriptoribus etiandis solent a scholiastis, lexi cographis, eoteris eiuscemodi nurioribus iis rei diversissimam rationem esse, ut alius Oporis alicuius solius, alius Iibri, alius capitis vel etiam subiecta Socii aliis suisso vid atur. Inm si quaeritur quo quisque titulus reserendus sit, uirum librum eo inscriptum suisse put mus uncaput subiectuin, facilis diiudicatio est, si numerus libri additur titulo, volui I Loλθων ἐν πθιπτω των προς Thamo , Similia: Patet τα προς I butios Opus particulare fuisse. Impeditum vomost de iis statuerse, de quibus sola sormula inscriptionis constat, velut quos in nostro laudat Suidetis, περὶ των ἐν Iramqν πολεων, περὶ των ἐν Αακελα μονι πολεων, ceti. et vel Si paucis tantum fragmontis do inscriptionis alicuius ambitu et ratione iudicandum est. Quibus do dubitalionibus quum corta regula confiti tui nequeat, secutus Eum quod mihi verisimillimum δ

36쪽

vid obnlur, ut nitas inscriptiones operibus totis, nitas capitibus subiectis assignetirem; de qua re velim Singula fragmenta

consoras cum indico librorum modo proposito. De fragmentis disponendis adiiciendum, me non solitum morem secutum esse, quo nomina tantum titulorum respiciuntur, argumenta locorum negliguntur, ut si quod fragmentum sino indico libriundo sumtum sit Iaudatur, hoc inter incerin reiiciatur, etiamsi patens ex nrgumento, cum locum nil certum aliquam earum qu ne Oxsient inscriptionum reserendum esse. En in vero non eodem ego incerta fragmenta omnia loco habenda putavi, verum si quod nd certum librum accommodari posse videbntur, hoc oo revocavi, npposito tamen nil numerum fragmeniinsteri Sco, ut ne deciperentur lectores.

q. 14. Vides me omnia Polemonis opera in quatuor elnssos digessisse, quarum prima inscripta est Itiet ri7σις κοσμικῆ, altera Amrρανά, tertia 'Eπιστολαί, quarta Commen futiones variae. Ad πεDD7717σιν κοσ1Mκhir, quam sormultim habot Suidas tu confer g. i5. , retuli quicquid nil particularem singularum civitatum tractationem et doscriptionem pertinere videbnsur, ut por hanc in proprio illo sibi genero litterarum Polomon om deprehendas, unde gessit nomen perlegetne. Reliqua sunt

eiusdem argumenti, quod eundem Semper colorem, perime-lieno illum nrii proprium, habet; verum sunt haec a singularum urbium commemoration Separnia, quum ni in i in perscripsa sint, ut adversus aliorum de iisdem locis commontarios oderoni ur, ni in doctis opistolis concepta, aliorum denique nrgumenta libris singularibus nil argu monsi rationem inscriptis exposita sint. Prioribus classem secundam dodi, quam inscripsi nomine αντι χαxin, ad similitudinem situli ab Athon neo servati XIII. p. 602. c. IDλ- ιον ὁ περι irvτῆς ἐν ταας προς τ0ν

verit noster, quum et adversus Timaeum Siculum et adversus Εrniositionem et Neantheui, Istrum, Adaeum et Antigonum scriptitaverit, unde nescio quid mesae existimationis Polomoni 'inter Tecentiores ndspersum est, Veluti Valesium supra vidi

scriptores. Nescio an in laudem mei, ut solet evenire in

37쪽

talibus scriptionibus, proponsior sim, sed videtur mihi non

tam inimico incropuisso in coloros scriptores; rorso unuA iam tum locus exstat, ubi scriptorem ipsum, non res ab scriptore

tractatas potit, cf. lim. LIV. Verum maxima horum scriptorum pars similis suerit commoniarii pius, quem ah Aristophane προς π κας Callimachi praeceptoris oditum fuisse fradunt, ut si quae n Τimaeo, Erntoxthene, optoris prapiermissa secusvo explicata prani , pa illis lihris corroxerit atque crimpleverit. Consentiet, credo, mecuyn qui singula fragmontaeomparaverit. - Ad classem tertiam quod ni ii nos, linhosopistolas doctas ad familiares datas, quibus hanc et illam materiam antiquariam uberius es poculiaritor iractavit; voliit ad Attalum scripsit de deorum cognominibus insolentioribus mmonimentis religionibusquo Eingulorum locorum collociis et oxylientis; ad Diophilum do proverbio moροτερος MODPχον; nd anthium de pnonnibus passini, ni lallor, upud Gra cos cantatis; ad alium, euius nompn interiit, do nominibus αδοξος i. e.

quas habent infamiam, qualo est num n παρευδεον. In quR tam classem roieci qu necunquo parum qundrarcnt in Ceteras classes. Argumenti genus idoni pilam in his ost, nil antiquitatum graecarum locos illusirnndos pertinens atque ex monimentis locorum depromisin.

i. 15. De singulis inscriptionibus accuratius disputatum in capitum fragmentorum quo praelationibus. Do duabus tamen nunc disserendum, do titulo mo viri;σεως κοσμικῆς ἡ τοι γεωπα- νέας, qui est apud Suid ain, et de nomino 'Ελλαδικον, de quo v. Athen. XI. p. 479. F. XIII. p. 606. A. In prior passit quod additur 17τοι Πωrno φίαν nihil Pgso nisi glossema Suidae, qui ex suae aetatis moro confundorot metvrvmν nntiquariam et geographicum. Namque ipse Pol mo quamqunm multas terras obiit multasque gentes vidit, tamen ad excolendam gemgrnphiam non plus contulisse videtur quam qni et ipso peri gesin composuit, Pu anias. Se ipsorunt illi de fluminibus singulis, montibus, urbibus; goographiam iamen, qua p prio vocabatur, minimo niti gerunt. Deinde similem Murp tionem adiectivi κοσιιικός, ut repet rapσις κοσuικῆ dicatur unive

antis, equidem logero non momini nisi apud Bytantinos, vel ui

38쪽

nulla prosecto cum fide prodidit, Ulterium quod mireris in

errorem Psse inductum Geogr. I, 1. p. lol. Neque tamen prorsus mihi de hac inscripsione desperandum videtur, Sed crediderim subesso ullam, velut eam, quae antiquioribus idem Significabat, περιμ rvmν οἰκοt μέν οῦς, qunm ud Sune nefas iri Sermonem graece resinxerit Suidas, latine in alio scriptoro reddidit is qui scripsit expositionem totius mundi, ni, IIudsono in Geographis minoribus vol. III. oditam. Certo etiamsi Potomo non omnes illos, quo8 ad primam classem resuli, tractatus unumadein quo editione publicaverit separatim odii os maxime eos dixeris, qui habent divisionem librorum, velut quatuor libros πεοὶ τῆς lago rasis ακροπόλεως, libros troS περιχπίνσεο ς ἐλίου , tamen potuit vel ipSe vel Possoriorum grammati

quod nil inet, non ipsum Polemonem, sed librum sic dicium fuisso Supra demonstratum est, g. 10. Restant diano quaestiones, altera quid tribuendum putemus dubitationi Athonnei, quam ita exprimit, Πολώιων ῆ ὁ ποιῆσας etον ἐπιγραψ όμενον ' M - δικον, XI. p. 479. F. XIII. p..606. A, nil ern de nrgumento Helladici. Quas antequam solvam, alius titulus proferendus, quem equidem Asaluo nihil ni iud nisi insorprolationem numinis MLωικου osse; qui situlus Inudatur ni, Iulio Africano apud Euseb. Praep. Evang. N. 10. p. 490. Colon. cs. segni. XIlI.), II ολέμων ἐν ety στρωτη τῶν 'Mivrικο ν ίστοοιων. os ab Schol insin

Ελληνικῆ ιστορία. Anm udiecti tum Eλλι λαὸς nil nisi instilonitor forma adiectivi Ελληνικον ost, quippe a Kubstantivo Ἐλλας dorixata, ut vulgilsior a substetanti O Ἐλλην, velut I .alini vulgo utuntur adiectivo Graeci, nonnullis locis Graeeunteum dicunt vel, quod Ἐλλαδικο simillimum est, Graeciensem. Celerum iam Xenophanes ap. Athen. IX. p. 36S. F. αοιαων γόνος Eλλα-

39쪽

explicaverunt per 'Ελληνικῆν Bromαν vel Ἐλληνικας -ορίας, hoc tomero factum est. Nam si Athenasei locos, ubi citat Holladiacum, comparamus sisgna. XXII. et XXVIII.), otiam hoc in opero

Polomonem sibi constitisse et ut perlegetam verum se gesSisse

videmus; altero enim loco disputat do donariis Olympino as servatis , altero do donariis Delphicis. Quo si addis fragmenta illa ab Iulio Asricano et Scholiasta Aristidis servata flam. XIII. et XI. , qui eundem Iibrum, quem ipsi incunt se τορίαν Ἐλληνικον, do antiquitatibus Argorum adhibent, apto, ut mihi quidem videtur, collegeris 'Ελλαδικὼν Polemonis non do solis Doli his, Olympia, Argis fuisse, nedum, quod V eIcherus Opiannius erat. csi q. 10. , de sola Sicyosse, sed de omni Graecia,

ut argumonium sero idem suisso arbitror atquo id, quod Pausanias complexus est inseripitono περι rvσως 'EHMoe: quamquam Polemo etiam do Dodona poeuliari Aectione eommentatus erat, quod Pausanias non fecit. Hanc igitur περι Πῖσιν ελώδει partem fuisse suspicor περι vr σεως illius οἰκουμένqς, eique propterea ceteros titulos, qui nil singularum civitatum graecarum perlege8in periiners viderentur, Eubiiciendos putavi. Secus iudienvii Groddeckius Init. Histor. Graec. Litter. Vol. II. p. 95. ,, Polemo - , qui splendidissima quaequΘ donaria inceleberrimarum urbium templis reposita subiunctis inscriptionibus in pluribus libris descripserat et Grnucorum historiam, λογον ita νικον, XI libris cum temporum notatione exposuerat, qui nimium tribuit mutationi isti tituli Ελλαδικοου, quam admisit Iulius Africanus, et do undecim libris historiae Grapeorum quod scribit, Helladicum cum opere adversus Tima uni odito confudisso videtur. Quamquam apud Iulium Λ r. l. i. si legitur LIMI HUν εν τῆ πρώτη των Ἐλληνιαῶν istoc ιῶν,

coniicias indo etiam Heuadicum in plures libros partitum

40쪽

suisse, lariasso similiter atque PausaniuB περιχ7717σιν Ἐλλαδος, ni primi libri suerint de nil liquii alibus Λtticis et sic porro. Sod historicos noli putare hos libros suisse; nam nitigit quid om Pulomo historiam iam in Helladico quam iri ceteris

scriptionibus, verum fecit hoc nonnisi in iranscursu et Iongo Pnrcius quam Pausanins, ut minore etiam quam hic iure inter historicos apud Suidam numeretur. De temporum notatione

quod scribit Grod decli ius, cernis ox segni. XIII. Polemonem tempora regulorum Argivorum distinxisse, sed erant inles quaestiones illi aetati satis usitatae, neque propterea de Opere Chronologico cogitandum. - Ηnec hactenus de nrgumento Uolla diei. Ad scrupulum Athenaei quod ni tinet, tenendum hunc formulam IIολε ιων ῆ ὁ ποι σας κτλ. non tam id significare, Polemonem hunc librum non scripsisse, quam dubium fuisse Polemo scripserit an alius; cs. quas de similibus formulis de carminibus posthomericis usurpatis dissoruit NitEschius

maximo in manibus per grinantium fuisse credibilo est, Sicuti fieri solet in libris diuturno popularique usu tritis, ut abs quopriinum editi sint minus principio curate quaeratur, deinde dubium sint. Quamquam Uel indicum Polemonis Opus PSA litteras iis saltem hominibus satis exploratum fuisse videtur, quum ni, Iulio Africano ot Scholiasta Aristidis idem si sine ulla

q. 16. Satis quaesitum do libris Polomonis: reliquum ost ut dicam de doctrina eius ac fide, dequo dicendi genere. Doctrina quanta suerit et quam multipleX ipse cognoris, Si placuerit fragmenta percurrere. Est autem ratio eius potissimum duplex, quum et in litteris esset doctissimus inque poetarum, historicorum, grammaticorum lectione versalissimus, et hanc ipsam doctrinam mirifice auxisset peregrinando monimeninque et inscriptiones usque Sectando. De litterarum quantis excel-Iuerit studiis velim adeas segm. XLV, quod est de Acriptoribus puro diarum, in quo ferme omnis nunc do hoc litterarum