Fragmenta.

201쪽

186,

phia, ut cogitationem a rebus remotioribus, a coelo naturaque nil ipsam immanitatem, mores, instituta hominum, deniquo ad uniuscuiusque ipsam praesentiam et GSentiam rivam revo-cnrot, idoni Herodotus in historia Deit, ut missis istis antiquitatis sabulis utque reliquiis emortuis ad ipgam rerum praeis sentiam et praesentia humanitatis specimina animos hominum et studia adverteret. Accedit quod idem primus historiae admiscuit eloquentiam et sapientiam civilem, quam priores Sinon in ipsa vita cogito de IIecataeo , tamen in historia scribenda neglexisso videntur. Sest novam hanc, quam Herodotus praeiverat, viam Aequuti sunt qui post eum historiam coluerunt, Iumina ista liti orarum Atticarum, Thucydidos et Xenophon, qui iam antiquitatos istas prorsus nogligebant et

praespntia tantum rerum gestarum documenia curabant, ex proximo praeteritis convenienter derivanda, eloquenter Pro-

'denda, sapientiae civilis atque moraliri illius, quam condidernnt Pericles et Socrates, praeceptis illustranda. Atque orat istud quidem maximum, quod in historia praestari poterat; Verum ne prorsus negligerentur antiquitates rerum, ecce exstitit post eos alia historicorum soboles, qui Origines atque primordiri rerum clim eorum, quno Proximis ni te nianis gesta erant, memoria coniungorent neque etiam reliqua ista historiae ornamenia, quibus Herodotus, Thucydides, Xonophon usi erant reiicerent, eloquontiam utquo sapientiam civilom otmoralem. Tales erant Ephorus, Theopompus, niti, qui quamquam pro genuina illa eloquentia et Sapientia, quae ex ipso rerum usu niquo experientia percipitur, nitam eam quo viliorem sectabantur, quae in rhetorum scholis philosophorumque latibulis ediscitur, tamen in eadem sero via persit fore, praeterquam quod histOI iam fabularona, quam lagographi coluerant, denuo ad historium tractandam Rdsciverunt,

quam solebant reo νυυλπίαν S. μυθολο αν nominare. Iam vero

quum hi poetarum potissimum fabulas respicerent ot his antiquitatos civitatum illustrarent, dehinc nova illa Poripat ticorum disciplina exstitit, quae nntiqui intes apprime et ipsa

coleret, Eed ex monimentiη maximo repetendas existimares idooquo etiam perlegetas illos nostroa ad Scribendum excitaret.

202쪽

uuorum studin quantum mox etiam nil historinm et antiquiis intes rerum copia nugendas, 1ido stabiliendas portinuo rint volmaximo cernitur sex fragmentis Philochori, Timaei et si qui sunt horum consimiles. Quorum Timaeus etsi propter nimiam ungulum quemquo scrutandi ot v I vilissima inde excitandi

cupiditatem merito vituporabatur nequo semper Fatis circum-fipecto niquct nccurate in nova hac antiquitatum colendarum ratio no versatus est, tamen Primus hoc effecisse videtur, ut perlogotarunt Eludia, saluberrima illa ad historiam, cum nrto historica ad certam rationem coniung rcntur multaquB POTum,quao a prioribus eloquenter dumtaxat et ad dubiam poetarum fidem narrabantur, iam certa monimentoriim et singulorumloeorum inspicisendorum fide postoris proderentur. Manobant in eadem via quum alii, qui minoris momenti sunt, voIut Phylarchus, Xeanthes Cyricenus, Duris Samius, tum ii qui di turna via philosophino Vol reipublicas administrandas discipli nn ingenium melius eruditum iudicium quo egregio subnctum habebant, Posidonius, Polybius, Strabo. Ex quibus Polybius, litot sit acerrimus et saeps iniquus Timaeorum, Phylarchorum vituperator, inmen et ipso in nova hac rerum ex singulis civitatihus popuIisquo conquirendarum TatiOno Per

stitit, praeclareque identidem de his studiis impenso colon dis praecipit, velut in Excerpt. Vnt. p. 23. Luclit., ubi tres est

historici muneris partes effie, primani vera i περὶ τῆν ἐν τοῖς

μων καὶ Dμένων καὶ καθολοv των κατα γῆν καὶ θαλασσαν ἰδιωμe- των καὶ διαστζμα- , tertiam περὶ τας πραξεις τας πολιτικαέ: ubi

vides ad tortiam voliomenter Ruinere Perlegesin et geogr phicam et antiquariam. Quamquam peri getas non solum in antiquitatibus certa fido persequendis multum historicis prosuisso dicemus, verum otium, si inscriptiones curabant, civilis insuper prudentia et doctrina multam Ex his commentariis copiam os varietatem multaque pristinarum legum eXempla haurire poteras, ex templorum labi hulis per illos ad commvnoni litterarum lucem protracta. In qua nriis periogeticae pario praetor I hilochorum ei Polemonem maximo excolluit Craterus Disiliaco by Corale

203쪽

MMedo, qui edidit σ-α οπῆν χρηννισματων Atticorum, no En minimum libros complexam, qua, admixtis insuper historicorum et comicorum testimoniis, maximopere procul dubio adiuvisat exploratiorem iuris atque historias Atticas cognitionem. Disputavit de hoc acriptore Meinelie Quaesit. Seen. 1. p. 23 sq. q. 18. Geographia, ni illam perlegesin, quam supra geographiam appellavi eoque nomine Rb antiquaria segregavi, cum antiquaria coniungendam putes, haud multum proserit ex ario perimetica. Lego Pausaniam: suppeditat ille quidam geogr

phiae studiosis multa nomina urbium, Populorum, terrarum; poreoquitur itinera publica, fluminum cursus, montium pr pristates hine illine illustrat. Enimvero si qnaesiveris luculentam regionum descriptionem, quam oculis sequi possis, si locorum intervalla, si urbium situs, coeli, Rgrorum, fluviorum, ceterarum deniquo rarum, qua ad regionem aliquam luculenter et necurnis exprimendam pertinent, veram indolom sectaris, at volis doeeri do moribus hominum qui has regiones incolunt, in cassum volveris paginas eius. Νihil tacit nisi ubi primum urbem aliquam ingressus est monimenta Et fabulas sciscitatur, assutis ex historia Rntiquitatumquo sciensia intarprotamentis. Quamquam otiam si e nostram Graecias antiquae notitiam magnam partem in Pausania niti saetis 'patet ex libria forum, qui do his robus commentati sunt, maxim

ex itinerariis Gellii ot Gahit, Pausanino studiosissimorum,' qui nihil sero intuentur, nihil curant nisi quae perlegosi sua praeivit Pausanias. Ita factum ut non tam itineraria ipsi eondiderint, quam Pausanias itinerarium iis quae illo vidit

cum iis quae nunc supersunt comparatis illustravorint: et conκtat consessions omnium, Grapetao descriptionem mirifiea ab iis auetam esse. Sed habet talis deseriptio multum languorem, Et quum itinerariis scribendis id maximo propositum Esaa dixeris, ut quas quis in itinere suo vidit, comperit, expertull est, lector mente Et oculis sequi ac velut in imagine proposita contemplari possit, illi Pausaniae scribere malus-runt quam nobis, quibus non obtigit Graeciam videro, impedi-lum istuc ei aridum untiquissima quaequo Et dovia scrutandi

204쪽

genus, quod apud Graecos colebant Perlegetas, recolentes. Est haee, dixerit quispiam, harum litterarum necessitas, quae praeter Strabonem et geographos minores Pausaniam nunc Graeciae antiqua enarrandae lantem praecipuum esse voluit. Verum aliud opinor est Pausanino notationibus diligenter uti, aliud se ad eam regionum describendarum rationem, quam Pausanias nil hibet, totum commodare; qua in re, Si placeat antiquorum quemquum nemulari, mihi Dicaearchus uni eo imitandus videtur, qui xivo itinerarium suum peculiariter edidit si vo Opori de Vita Graecine inseruit, luculentissimo exemplo quae debeant potissimum in itineribus faciendis spectari, qua et quo modo perScribi edocuit. Ceterum npud Graecos uni i-quitus usitatum fuisso geographiam colere itinerariis coniadendis, satis inter omnes constat. Et Principio quidem omnes huct artes, quae P0Sien diseretae erant, geographia, chorographia, historia, perlegesis ab iisdem scriptoribus promiscuo tractabantur, ab logographis. Postea lactum id, quod supra

expositum est, ut hae artes discernerentur, diversis nominibus nPPellarentur, Separatim colorentur. Tum geographia qua univorsales terrae rationes spectabat, mansit illa quidem in coniuncti Ons, qua cum chorographia et perlegesi geographica tenebatur, arctissima. Antiquaria contra periegesis nihil foro cum geographorum studiis communo habuisse videtur

praetor id quod, do monimentis sicubi sermo orat, nd illam recurrebatur. Et Solet de talibus rebus a Strabone Polonio adhiberi.

g. 19. Grammaticam Graecorum satis constat sero pandam disciplinam fuisso atquo nostram philologiam, ut non solum linguarum scientiam, Ead historiam quoque et antiquitat ga complecteretur, quam partem illi nominabant τας ἱστορίας xiv - -οραον μέρος, quod alii aliter a ceteris grammaticas partibua disiungebant, v. Sext. Empin adv. Mathem. I. 253 sqq. Disputabatur per eam de iis rebus, quae vel ad personas vel ad res vel ad Ioca vel ad tempora certa a seriptOro Hi quoreacitata Pertinebant, ut in universum eaedem foro artes hae part comprehenderentur, qu nox dicimus philoIOgiam reain 1- , antiquiores philologi appellabant την ἀμέθοδον 1 1 ν, quin Disitir Cooste

205쪽

haee pars Opposita erat et ii Uetmκ6 μψει neque videbiitur redeerios nrtis torminos somnulamque revocari posse. Quamquam etiam tales Ioel historicae parti grammaticae subiici bantur, quales nunc ferino alio p rtinere putantur, voluti studium glossarum, cf. SEX t. Empir. ndv. Gramna. Ι. 253. ν--τασσεσθαι δε σιν ἱστορικο κοινῶς φησιν ὁ Ἀσκλζ-lia ζς), καθως

ρωφῶν καὶ Ορων, ubi Fahricius Scribendum putat rei ari poteris etiam scriberct DFrων. Iain vides quantum ad hanc partem cerit perlegetarum opera, quippo qui Easdem res peraequebantur, antiquitates humanas et divinas, fabulas, glossas, proverbia, verum ea rations, ut ex moni montis Iororum illas

ros illustrarent, grammaticis igitur, qui proprio nppellabantur, conquirerent atque pra pararent. Cogita modo quam Saepe nobis nunc in tragicis, comicis, historicis interpretandis, in antiquitatumia disciplina, in archaeologia, quae nunc dicitur, ad Pausaniae . testimonia recurrendum sit. Quod illo nobis subministrat, idem antiquioribus philologis omnis illa, quam singulatini prosequuti sumus, perlegetarum cohors suPpedit bat; velut vidimus Didymum, qui inter grammaticos facile

πιπικώπατος erat, pereaepe Polemonem adhibere, et volui foro omnia quas nunc D stant periegetarum testimonia per grammaticorum commentarios, Athenaeum maximo et Scholiastas, ad nos pervenerunt. Sed iuvat hanc rem copiosius peraequi, ut singuli isti, quibus historica grammaticae pars contine

halur, loci quid ex periegetarum studiis profecerint separatim

quaeratur.

g. 20. Qua in ro primum Meendum de ea parte, quae ad linguas eolendas minimo spectat, quam illi inscribohant στιρὶ γλωσσῶν h. c. do vocabulis reconditioribus, ex historia plorumque repetendis, es. Gai n. in praes. Iox. Hippocratei p. 404. Od. Franet. Quo Porsinobant inprimis ea Homori v mbula, quorum de originibus inseriori nefati non iam eon utabis, ot ea vocabula, quibus nntiqua iuris Attiei, quod n

lono r petebatur, monimenta concepta erant; cf. Aristoph. in Daotal. np. Galon. l. c. Namque stomorunt haoc xtudin

thonis iam astato Aristophania comici; poathac da Iogibua

206쪽

Solonis disputatum ossa vidimus n Thoophrasto, Phania, Κr tosthono, Aristophano Hyganlio, nitis, interque oos otiam a Polomons Perlegeta, cs. lim. XLVIII. Porro glossarum

ista tractatio magnam partem in iis vocabulis vorsari solebas, quas a poetis ex uSu populnrium in cnrmina sua passim ndisseita erant, a communi vPro loqvsendi consuetudino remotiora, quippo nonnisi singulis Graecino regionibus et civitatibus propria. Haec orat antiquissima IOei περὶ διαλεκτων ratio, qui magiA Vocabula Singula eorumquB origines ne Rignificati nos respiciebat quam formas vocabulorum. Quo faciunt inprimis plurimi isti do dialecto Attica commoniarii,

modo πε 4 αρχαίας κω ι δίας, modo περὶ 'Aret ικῶν Oνηιατων, περι 'πιτικῆς δια ἐκτου inscripti: nam hauriebantur reconditiora illa Ruieno consuetudinis vocabula s. γλωσσαι maximam Pari mox comicis Atticis, qui talia ex vulgari hominum si vitas usu arriper solebant. Cogitandum do scriptis Eratosthonis περὶ αρχαίας κω M VM, Cratetis Atheniensis πρs Ἀττικῆς dic iacinori Aristophanis ByZantii περὶ ὀνη rem Ἀττικων, Istri Callininchoi cte. Iam vero talia studia quam fuerint cum iis rebus,

quibus Peri egoino vacare Solebant, coniuncta quum ex omnibus illorum fragmentis constet, tum cernitur ex Polomonis περὶ ξων ὀνοματων commentario, cuius in fragmentis ost insignis illa do vocabulo παραπιτος commentatio, ad comicos inter proin dos accommodatissima et ex intima Atticorum monimentorum cognitione expressa. De vocibus Laconum, Cr tonsium, Tarentinorum l. e. de vocabulis ex poetarum I nc nicorum, Creticorum etc. carminibus excerptis, vel ex ΡΟ-pularium loquendi consuetudine Nel ex monimentis επιχωδείοις

Oxplieandis, de his dialectis egerant inter alios Aristophanos in Oper περὶ Αακωνικων ὀνυμα- , IIermonis in glossis Croticis, alii, quorum plurima pars transiisse videtur in glossas Pamphili a Diogeniano excerptas indequo Rd Hesychiuin propagat Ranke de Hesych. p. 72 sqq. , ni,s quo etiam Pol moniκ nostri aliorum quo id genus scriptorum tam frequons fit motitio, ut vel inde suisse eos inter praecipuos talis doctrinae fontori eXistimaveris; et pPrtinet eodem Polemonis de eann thro Xenophoniis dissertatio et mulsa alia fragmenta. Doniquo

Diuitia

207쪽

glossarum indico oliam illa voenbula tractari solo hiint, quae

orant nomina Nasorum ntque utenSilium, quorum origines ex

historia plerumque derivandae erant: qualis commentarius ille est, quem Athenaeus libro undecimo in suos loculos ira scripsit, et qualis Olim erat Telephi Pergameni περὶ χρ σε Mητοι omματων ἐσθῆτος καὶ των αλλων οἷς χρώμεθα inscriptus, v. Suid. v. D;λεφος. Eodem quantum eontribuerint perlegosas facito patebit, si placuerit conferro inter fragmenta Poleni ovis

I. II. VII. XXII. LVII. LVIII. LX. LXI. XCIV.

g. 21. Praecipua grammaticus historicae pars orant antiquitates, quas nos Solemus secundum Varronem nppes ars, qui locus amplissimus est et per omnia serino antiquarum litterarum studia patet, quum et divinarum et humanarum rerum historiam ni que instituta complectatur; quibus cognoScendis quum ut, omni tempore Nehementer studuissent Graeci, tum

egrogis hape studia florebant ex quo Peripateticorum diseiplina doctrinam historicam cum philosophando coniungendam osso praeclarisAimis speciminibus docuerat. Soquuii sunt inter grammaticos Eratosthenes, Aristophanes ItyZantius cum discipulis. Verbo meminisso Satis erit ingentis illarum scri

olim exstitisso exiguis nunc vel mentionibus vel fragmentis comperium habemus. Perlegetarum Sedulitas quantum materino etiam his scriptoribus suppeditaverit, vel ex fragmontis Polemonis vel ex Pausania manifestum est. Quantum vel solus Pausanias exemplorum ad antiqui tales Saeras potissimum

multos eorum, qui στερό loeτων, ἀγώνων ele. aeripterunt, enumerat Aratiae Olympia praef. p. XI aqq. Idem P. XII. etiam Polemonem opus ἀγωνιιν inseriptum edidisse suspieatur, eoque revoeat titulum περἰ των - - βnoa 'Ho λεὼ- et a Ia fragmenta, maxime ea, quae exstant in Seho ita ad Pindarum. Addit Hesyeh. v. ιιιιιδον, quod testimonium mihi non dubium est quin ad libros eontra Eratosthenem edἱios revoeandum ait. Denique idem opua visae existimat eo ν Uaαδιουον, idque et de certamine Olympies et de Ol3n pioniearum rehus ae aueeessioni tua et de Ioela ei regione Olympiae egisse Putat. Consenilia equidem, nisi quod Helladἱeum non solum ad Olympiam, aedad univeraam Graeelain pertinuisse eenaeo Et quod titulo περι ἀγωωων, donee inveniatur certum testimonium, nihil opus esse erediderim.

208쪽

gravissimorum nbundat. Nequo Polemonem minus in his robus

diligonioni fuisso doconi segni. VI. XXVI. XXXVI. XXXIX. XLI. XLII. XLIX. L. LXXIII. LXXV. LXXXIII.

LXXXVI sqq. XCIII. Omnino quum maxima harum litterarum et copia et fidos posita sit in singulorum locorum vel monimentis vel moribus ot institutis ex ipsa hominum vita pernoscendis, in promtu est PIurimum earum cadero in studium pori getarum. q. 22. Restant alia scribendi genera, in quibus item agrammaticis elaborari solebat, minus tamen eum ipsa arte grammatica coniuncta et in proprio potius doctrinao loco constituta. Quo pertinent commentarii Eorum, qui artium historiam illustraverunt, περὶ ζωγραgων et αγαλματοπιων PlerumquΘ inseripit. Tales pino ceteris erant Adaei et Antigoni, contra quos scripsit Polemo, V. fragm. LVI sqq. Alios Enumerant Iunius do Pietura Volt. lib. II. p. 55 Aqq. et qui inter recenitoros elegantissime, ut solet, et doctissime do mira, qua Graecia olim conspicua erat, arto lactorum abundantia disputavit, Fr. Ιaeobs in opusculis Vol. III. p. 417 sqq., ubi otium de pinacothecis disseritur p. 469. itemque do scriptoribuannium p. 473. Qui scriptores in universum triplici suammatoriam rations tractasse videntur, ut aut d pictorum et statuariorum nominibus et vitis inquirerent scholasque eorum et succegsiones nd coriam sortem revocarent, velut feeit praeter Antigonum ot Adaeum atquo Polemonem Callixenus Rhodius, v. supra k. 14; aut ita ut argumenta sMe σειοὶ pictur rem nobilium explicarent indoquo quao ad artig historiam stantiquitatea attinerent derivaront, velut Adaeus scripsit περὶ διαθέσεως; aut denique ita ut omnis artis pingendi et statu laetondi sive disciplinam quanduin sius historiam condero tonarontur, quod sequuti esso videntur qui scripserunt περὶ γρατιαῆς s. περὶ ζωγραφίας : quorum Hii his ipsis artibus, doquibus seripserant, nobilissimi erant, velut Apollea et Melanthius Plin. XXXV. 36, 23. Diog. L. IV. 18. , alii in antiquariorum modum has res tractahnnt, velut Duria Samius, Diog. L. 1. 38, et Iuba, docius illo Mauretaniae regulus, qui in Commentario πεοὶ γραφικῆς ndhibetur ab Harpocr. P. 156,1.

209쪽

Bekli., in secundo libro των πρ ,ὶ παφικῆς a Phosio Biblioth.

p. 103. n. 32. Bekk., in Octavo περὶ ωχαφων ni, IInniocr. p. 149, 2. Inm vero palet plurimos horum xcriptorum, ni ipsis singulaη urbes obeundi lacullus eras, prorsus popen disson perlegetis, qui quantum studii impondorint istis operibus describendis et enarrandis permulti vel Polemonis vel Pausaniae loci documento sesso possunt. Et potost ox iisdem locis otiam de ratione, qua in nrtibus illustinndis hi scriptores ver-gnii Sint, existimari: quae sermo Endem orni nique illa, quam recentiores sequi consueverant nnt incholiunnnum; es. la-eobs Prues. ad Philostr. p. XVI. et M oletior. ib. p. LXIV. Namquo duplici in sabulis signis quo describonilis modo veteres vorsati sunt, aut sic ut Lucianus et utorquo Plitiosi ratus et Callistratus, qui artis rhetoricas professionem in his rebus sequobantur, floridam et argutam Pnarrationem, quod genus ostentationi comparatum orat; aut sic ut Polemo, Pausanias, alii, ut quamvis ieiuna, Sed necurain nrgumentum set ν διαθεσιν euiusque tabulast Oxponeront et do artificis nomine, patria, vita quae nitinebant additeoront, qua in roogregio haud dubio a mystagogis illis singulorum Ioeorum adiuvat, an fur, quos item plurimum huic monimentorum Pnarran dorum pnrii tribuisso vidimus supra g. 8. q. 23. Alius Iocus, qui huic consimilis est, et hie quidem diserto ab Aselopiado grammatieno vindicatus, Erat πεμπαροι ιιῶν, R multis ille, inter quos sunt multi nobiles, scriptoribus colebratus. Hauriebantur provorbia, quas ab istis scriptoribus et colligebat itur et Explicabantur, Parsim ex poematis, maximam Partem lyricis ot comicis, partim ex ore hominum populari quo vitno usu et consu tudine; utraque vero pars ita potissimum explicabatur, ut causa eorum nperirentur, qvno modo ox vita moribusque hominum, intordum olim ex locorum montinentis repetendae erant. Quo in studio quum plurimum materiae ab iis colligeretur, qui singulas gentes civitatesquo Obeundo τα των a diis Sectarentur, npparet etiam hunc Iocum arctissimo cum isto perlegetica coniunctum suisSe. Documento est, quod identidoni otiam nunc Polemonis nomen comparet in Proverbiorum quae nune exstant collectioni.

210쪽

hus, quamvis sint illa, quae olim in hoc Iitterarum genseroos tondi solebat, doctrina per epitomatores Exuine. Ita lanii. CI. Didymus ex Polomone illustrat proverbium etὸν δεξιὼν υποδεῖσθαι πόδα, τὸν δ αωστερον κοιν, se . C. ex Polemone item illustratur proverbium 1itiθιώτερος τῆς ΠραAM17ς Ἀδωνιδος. Inprimis es. fragmenta scriptionis περὶ etDv metriis, D. I. XXIII sqq. et ligni. XXX. do aere Dodonaeo ), ubi dentiis simul proverbiorum collectoribus et interpretibus disputatum DSt.

q. 21. Porro paucis momorandum de iis, qui scripserunt πρωὶ ἐπιγοαμειάτων h. e. do inscriptionibus donariorum, signorum, inprirnis sepulcrorum, versibus conceptis, inter quos eriit otium Polonio, cs. frm. LXXIX. Dixorunt do his littoris Incolis Animadv. in Anthol. praes. initio ot BoeckhCorp. Inscr. Vol. I. praef. P. VIII, nequct pluribuου opus est, quum vel ex Ρnusni in constet quantum epigrumuintum col- leel res debuerint perlegetis. Est onim linrum lis ierarum ratio Aimilis atque proverbiorum, ut partim Sumerentur ex carmini hus Poetarum, partim ex monimentis per singula loca investigRndis. q. 25. Transeo ad eos scriptores, qui Aingularum civitatum originibus ex historia fabulari xppetendis operam navabant; qui libros suos modo τὰ κατ' Ἀθηνας, Θυας etc. 3ιv-οικα inscribebant, velut Nonnihes Cyκicenus, qui scripsit τακέσα πόDν Athenas puta) μυθικά, es. Marquardi Cynicus p. 168, et Antiochus fidem ni fallor ost qui citatur in Scholi. Aristid. Panni h. p. 313. Diniis , qui veterem Pherecydem epitoniusso videtur), cuius meminit Photius Bibl. p. 150. b. 4. παρατι Metαιδε ἱστοnovντα etouro ὁ 'Ao νόει, ρος Ἀντίπρον εν δευτίθου τῶν καταπόυν μυλκων, modo opera sua earum civitatum, quarum su-buino nique origines expromebantur, nominibus insigniebant, velut qui ediderant Ἀρκαδικα, ' rotiκά, Θω κα Elc. Manifestum est etiam hunc Iocum cum studiis perlegetarum con-

Locis de aere Dodonaeo Iaudatis adde Arsen. Iolet. p. 186. ed. Wala, ubi item Aristotelea nominatur, vion Aristides; Ioela de Adonide Praxillae Arsen. p. 275, de Moryeho Arsen. p. 359.

13. Di iligo: by Cooste