Fragmenta.

191쪽

πόλεων. Exstat fragmentum do rebus Spartanorum, Athon. II. p. 63. Ε; nliud de statua Diagorao Olympias posita, Schol. Vrat. Pind. Ol. VII. init.: de colosso a Cypsolidis Olympias

Boockhii quidem iudicio Ioquitur Quintilianus XI. 2, 14, ubi

disputatur de cumino Simonidis: est autem magna inter auctores dissensio, - Pharsali fuerit haec domus - , an Cranone, ut Apollas Callimachus, quem secutus Cicero

hanc fumum Iulius fudit, ubi Boni Ioy et Moi notio Euphor.

p. St. legendum putant Apollas et Callimactus, Schnoido vin Simonid. praes. p. XI. Apollas Callimachusque, mihi scribendum videtur Ap. Callimachius i. o. Καλλιμαχειος, ex disciplina Callimachi prosectus, ut, si nd Ponticum haec notatio

roserenda videntur, certum simul do notato eius indicium haboninus. Alii Oiusdem nominis scriptores memorantur: Ἀπιλλῆς o Kue ναῖ intor scriptores Ppri Plorum nP. Marcian.

IIornet.'Googr. p. 63. IIudson.; Apollas Scopticus up. Diose L. IX. 106, ubi pro Ἀπελλας ἐν τῶ 'Arρίππα legendum videtur εἷς των περὶ Ἀγρίππαν, cs. ib. m. 88. De eodem ni salior cogitandum in titulo Chrysippi, qui edidit quatuor libros περὶ

Murroκρί-rce καὶ Ἀπέλλαν, V. Diog. L. VII. 193. 197. Ouibus Apollas Ponticus operam suam navaverat, clarissimi isti donariorum et omnis generis ci meliorum thesauri, Olympia et Delphi, quibus otiam Polemo curam suam tribueras, iidem multorum praeter hos aliorum diligentiam sibi doposeebant. Quo pertinet Alexandrides Delphup, qui solot u librariis confundi cum Anaxandri do comico, v. Meinetis Quaesu. Scen. III. p. 25. Seripserat do historia ni quo monimentis Delphorum. Cliatur ἐν προτο περὶ τοὐ ἐν Augοῖς χροὶπιζρίον np. Steph. B. V. Παρνασσός, ubi nominatur πιέζανδρος, si is τιμ περι των ἐν nugoῖς συλ θέντων ἀναθρμάτων in Proverb.

192쪽

Vat. I. 5, ubi vulgo Editur Ἀναξανδρίδης. Inturo nomine laudatur ap. Plutarch. v. Lysandri c. 18. Ἀλεξαν Mne δὲ ὁ Λελgος kreonti κτλ. , quod testimoniiun est do ei mollis ci auri Brasidae et Aeanthiorum. Adde Scholi. Arist. Plut. 926. καὶ οἱ Ἀμπελιωται δὲ χ νος Λιβυης εἰς Λελφους ἀνέθεσαν καυλον σιλφίου, ως ς σιν Ἀλεξανδρίδης. Schol. Εiirip. Λlcest. l. Ἀλεξα

tua, qui ἐν δε- ω περι et ν ἐν Λελφοῖ) ἀναθηματων insigni do statua Phrynae per Praxitelem facta tegi imonio laudatur ap. Athon. XIII. p. 591. C. Item Hegerander Delphus, qui edidit οποιιν μα ἄνδριάντων καὶ ἀγαλμάτων, Delphicorum ut videtur, cf. Athen. V. P. 210. B. - De Olympia adiiciendus Agaclytus, v. Phot. et Suid. V. At ελιδων ἀνάθημα. - -ά- κλυτος ἐν το περὶ Oivuπίας Suid. ἐν τῆ π 'inu rediis qησὶν

Ουτως ' ναος τῆς γλας παλαιος, ἀνάθημα Σκίλλουντί- κτλ. , quod testimonium geruntum esse videtur per Didymum, qui una Iaudatur, quem constat latium commentariorum fuisse studiosissimum. - Ηis addo Amphionem Thespiensem, qui scripsit do Μuseo in Helleone monte, περὶ του ἔν Ἐλικωνι M- seri Athen. XIV. p. 629. A, et Nicocratem, qui sprii Sit περὶ του ἐν 'Eλικωνι ἀγωνος, Scholl. Ιl. ν'. 2l. - Porro inpriniis memorabilis Semus Delius, Σῆμος ὁ Λ λιος, de quo dixit Wegener

Aula Attal. p. 206. cf. nos in Zeitschr. f. A. 1837. p. 206. illustravit hic prolixo opero antiquitates Deli, ubi de anathomatis quoque in templum Apollinis dedicatis sermonem uisso cognoscitur ex Athen. XI. p. 469. C. Σῆμος δ' ἐν πέμπτη

nacris ritibusque insignioribus, cf. Athen. VIII. p. 335. A. III. p. 109. F. XIV. p. 645. B. - Ρrastor Delum in insulis iis rebus, quao perlegetas allicero Solebant, vel maxime

193쪽

abundabat Samus, v. Nimho XIV. i,. 169. ΤRuthia. , qui locus laudatur supra eap. I. g. 16. Dodorat hisco operum praseior Polemonem Menodotus Numius. qui ab Athenaeo XIV. p. 655 Λ. laudatur in oporo περὶ τῶν κατα το i et ς Σα - φαρ indo fortasso suintum quod habot IIosych. v. Γάστα κάραπι et ab oodom XV. p. 672. A. - 673. B. ἐν τ/ὶ των κατα 2 ara ἐνδοξων ἀναγρα j, ex qua momorabili fi Oxstat do sacris Iunonis Namine per Admetam sacerdotem Argivam sui datis narratio de quo vilicis in robus saeris usurpations disputatio, quas veram poriogoticas istis indolom habet. - Λd antiquitatos uiloti pertinuisse vi lotur scriptio Meneloris, qui Iaudaturn p. Athon. XIII. p. 594. C. 'Im Ορ ἐν οὐ περὶ ἄναθ sμάτων. - Do Halicarnasso singulari libro scripserat Demodamus, V.

Athon. XI. p. 682. Ε.Ss ιιοδαμας ὁ Ἀλιχαρνασσω. Mιλ σιος ἐν τ0 περὶ 'ADκαρνασσου. - Poriogesin Pergami ediderat Telephus P mammua, qui floruit tomporibus Hadriani sti Antonini, v. Ebori dissori. Sie. ν. 147. coli. Zoitschr. s. Λ.l837. p. 205, et scripserat περιηr σιν IIεργά μου et περὶ τοῖD LIερμειω Σεμιστείου 'μα β', tesso Suilla v. 1 ἐλμI , quam Λugustoi descriptionem Pnriem perie sis Pergamonae suisso verisimilo est. Et scripsserat περὶ ID πα- ιον etiam Senius Delius, v. Suid. v. Σῆμος et Eudoc. p. 386. - Porie sin Maeodonicam odidit Antigonus. unus ex multis cognominibus, Steph. ll. v. Ἀβάντις, quamquam hanc dixeris goographieno indolis suisse. - Do Byχnnii ScripSit Damon. v. Athon. X. p. 442. C. et multi r centiores, volui Hesychius Illustris Me. - Seriptores de Alexandria et relius Alexandrinis onumerat Κlippei libor d. Λlexandri n. Mus. p. 12. Huc vel maxime attingi Callisentia Rhodius, ex cuius libris περὶ Ἀλεξανδρείας ingeriptis, numero maximum quatuor, Invita Excerpsit Athen. V. cap. 25 - 35. do tabernaculo a Ptolomaso Philadolpho magnificentissimo Structo deque pompa Rb oodsm ducta ), eap. 37 - 39. de

194쪽

navibus splendidissimo a Philopatore instructis doquo aliis ornam ni is, cs. IX. p. 387. D. XI. p. 472. Λ. 474. Ε. 483. E. F. Omnino illo quae apud Alexandrinos imperantibus Ptolemasis Philopatoro et Philadelpho ipso viderat regino

opulentiao sppcimina Rceuratissime perscripserat, et suspicor

his libris vividam imaginem magnificentissimas istius et litteratissimas urbis ot vitae, quam nuta Ptolemaeorum fovebat, expressam fuisse. Dixerat ni fallor otiam do hibliothoeis d quo eoteris littorarum ornamentis; certo Athenaeus ad sum respicero videtur ubi scripsit haec p. 203. Ε. περὶ δὲ βιβλων πλη)θους καὶ βιβλιο 7κων κατασκενῆς καὶ τῆς εἰς τὸ Μουσεῖον συνα- ροπῆς τί MI καὶ λέγειν κτλ., quae excerptis illis interposita sunt, tanquam Voluisset significare se consulto ea, quae apud CaIlixonum de bibliothecis atque Mnseo scripta Essent, Pinet r- mittors. Νoqus artium documenta, tabulas ne signa, qua aequo studioso atquo librorum volumina a Ptolemaeis conquirebantur v. praefat. ad fragm. Polem. XVI sqq. , a Cal- Iix no neglecta fuisso planum est ex eo, quod liber tib eo adima erat Καλλι-- ζωγρος- τε κώ -δριαντοποι- αναγρανῆ

inscriptus, cuius meminit Phos. Bibi cod. 161. in recensu scriptorum, quibus in Eelogis variis, duodecim libris com-Pret, Ensis, usus erat Sopater Sophista, qui etiam aliud do Μuseo Alexandrino opus, a satis nobili id grammatico oditum, duodecimo libro excerpserat, Arist ici Aristarchei librum περὶ τοῖ ἐν Ἀλεξανδρεία Mos sis: ox quibus Stipatri Eclogis fluxissct suspiceris ea, quae in I lino scholio TZelgis optima nune fido sexstant per Rit schelium, quum antehac, ubi minima tantum huius scholii para in vulgus odita fuerat, multam otmihi ot aliis haboret dubitationom. Anto Aristoni eum et CaIlixonum do Museo Noxandrino scripserat Callimachus, V. Suid. V. Koctia ut χος '). - Seripiorum de Sicilia fragmenta dolendum quod Eberto per satum non licuit omnium sadem

si fortasse μουσεῖον appellabatur idem illud opus, quod alio titulo

195쪽

diligoni in pertractare ut quo socii in Nympiodoro Syracusio, qui intor Min scripsit περὶ των se Σικελία θαν ιαζομένων , V. Ehori Dissertati. Sic. p. 155 sqq.: ad quem revocanduA Mεμ ν - ωγρος Vind. Πεμφοδ) ο τῆν Σικελίαν περιζr σα μενος in Schol. Odyss. μ'. 30 . - Ρrnetpr eum nominandus Silenus Chius, de quo V. Demet. Et Perseph. P. 18l. I et Theophilus, qui δε ια' περι urit πως Σιαελίας citatur ap. Steph. II. V. IIαλαξ. q. 45. Vidos hos scriptores in universum sermo orbemi e nrum exsurrisse, neque quamquam ex civitatibus nobilioribus osso quam illi non circumvectati sint. Et fuerunt olim Praeter Polemonem qui universam οἰκονμέναν iidem obiissoni et do,cripsissent, qualis erat Mnaseas Palarensis, quem tamen dubitaveris an ad geographos potius quam ad nntiquarios r serendum putes. Frequens eius npud unii quos mentio ost, Et

videtur ex Eratosthenis disciplina profectus suisso. Ipse i men pessimi generis ost, unus ox insolonii ista et fastidiosa, qui Euhemerum profitebantur, historicorum secta, ridiculo credulus, niti liter loquax. Quamquam habet etiam sic talium Scriptorum tractatio uliquem fructum, videlicet ut graecas litteras cum multis prilectaris otiam mulin vulgaria et San quam vilia tulisso moneamur; quo accedit ut in Mnasea veluti vivo exemplo iudicaro licent pestem illam Euhomeri sint, quas tot Graecorum ingenia nisecit inprimisque iis littoris, quas versantur in tabulis antiquitatibusque examinandis, mirabile quantum nocuit. Quare propositum est copiosius de hoc seriptoro disputare alia Occasiono; nunc lectores ablogo ad O. Inlin Palamed. p. 34 -35. Porro huc quadrat montio

Aristidis Milesii, do quo dixi ad ligni. Polem. XXX. ): qui

αλαδος condidisse videtur. g. 16. Restat ut huic do scriptoribus portogolicis disputationi pauca subiiciam de Preusania cum Polemone inprimis

196쪽

eomparando. Cuius libri utrum ab illo usurpati fusirint nee ne iam Eupra quaesitum est; v. quae disputantur do titulo περὶ riis ἐν Λακεδαίμονι πολεων. Novit Pausanias Polemonem sine dubio, sod sequidem nulli bi certa Polemonia vestigia deprehendero apud Pausaniam posui; neque si eandem uterque rem tractat, eontinuo hinc alterum ex ultero hausisAe colligendum, quum uterque ex Figdoin sontibus h. e. ex monimentis locorum et narrationibus mystagogorum easdem res delibaro pomorit. Quamquam in Pausania mirum quod, quum in antiquissimo quoque poeta laudando diligentissimus sit, do iis tamen, quorum commentariis anto itinera ipsius suscipienda et in ipsis itineribus haud dubio multum adiuvabatur, vix unum voca bulum sibi Oxcidere patitur. At praeter historicorum ilhros et praetor exegetas illos, quos toties nppellat, et aliosquo id gonus homines gingularumque rerum nRrratoreg

gelarum libris ac litteris Pausaniam usum osse Rpertum est ex hoe loco, VIII. 10, 2. τα δὲ ἐς το ιερον τοino θώ τε ἀκοῆ re*ω καὶ σοι μνημην αλλοι περὶ αυτου πεποί νται. Sed iuvabit hune, qui solua ex omnibua perlegetis integer superest, pnucis cum nobilissimo illo at optimo inter antiquiores, Polemone, con- tondere eoque pacto qualis in arto ista sua fuisse videatur podistinet ius patefacere. Habet uterque ηuas virtutes, sua vitia,noque incusanda ea sati necessitas, quno Polemonem interiro, Pausaniam superesse voluit; famelai Polemonem affirmaverim longo illo et robus ditiorem suisso et testimoniis scriptorum speetatissimorum ex omni Itu rarum genere laudandorum doctiorem. In iis rebus, quas ipse visu percepit, optimum Pausaniae fidem esse et curam et diligentiam omnos, qui Mi quid in his rebus iudicar poggunt, uno ore conSentiunt.

Vorum erat ipsa aetas illa, qua floruit Polemo, longo littorn-tior et studiis multiplicior, ut vel hinc exsistat aliqua ipsiuς praestantia, quippe qui doctrinam suam ex meliore disciplina acceperis. Quamquam abstinebat ille et nimium forsitan abstinobat ab eloquutionis istis lenociniis, quibus tantum studo Pausanias, Aoliani hie quidem doctor. Sed ad res quod

197쪽

- attinet, accodit in illo, quod si iam Gruscia in quam vidit PoIemo longe erui ot urbibus κuiis norentior et aritum historiaeque anonimentis inexhaustior hac, cuius descriptio e tat per Pausaniani. Praeterea notandum utrumque otiam consilio operis aliquantum differre, et ita differro ut, etiamsi prudentiorem quis dicat Pausaniani fuisse, tamen utiliorem nobis futurum fuisse, si e taret, Polemonem facile idem eon. cessori L Pausanias enim iden1idem declarat so ea tantum. modo describere voluisKe, quae maxime essent memoratu digna '), minimo omnia nc singula, utque Sunt permesta, maximo in descriptiono Athenarum atque Atticae,' quibus nimiae sum brevitati K arguas. Fecis hoc et propter eorum, qui anto ipsum easdsem res attigerant, multitudinem et propter infinitam ipsarum rerum affluontiam; sed factum ita ut in iudicio lilius acquiescendum nobis quidem Sit, quid memoratu dignissimum iudicaverit, quem constat in rebus persequendis superstitiosiorem fuisse. Polemo contra, quantum ex is ginentis iudicari potest, mira sedulitate id assequutus esse vid tur, ut, Si non omnia persequutus erat, tamen in iis quae

pers quutus erat udeo plenuri ni quo necuratus OxSi fit pret, ut

qui diligentior eo fuerit et elaboratior no fingi quidem pomis. Accedit quod etiam generibus litterarum, quibuA uterque maximo studuerat, diversi erant, et ita diversi ut Polemoni

198쪽

palmam dos. Pausanins enim diligens est in poetis et opicis ot lyricis, tum in historicis; inprimis vero in ignobilioribus

istis opicis, quorum ista nefas apprime amans crat, qui bonam partem nobis prorsus ignoti forent, nisi Pausanius exstarei. Quorum lectio assidua erat illa quidem ad urgumenta picturarum Statuarumque nraliquarum SignificatuA nperiendos accommodatissima; sed debebat Pausanias cum iis etiam Acenicorum poetarum lectionem coniungere, inprimis comicorum, quorum interpretatio niatiquitas erat cum omni antiquitatum, quae peculiariter vocantur, scientia coniunctisSima. Horum testimonia Pausanias rarissime Bpponit comicorum generntim

mominit VIII. 17, 3; Aristophanes Semel memoratur V. 5, 3,

nemo alius; tragicorum inmen xtudiosior fuit . Polemo contra totus est in illis intimamquo cum iis familiaritntoni contraxerat. Omnino PausaniaS magis in historia et civita

tum ot litterarum et artium mente Sua atque Studio versatur,

quam in iis antiquitatibus, quas pertinebant ad vitam ei vilomatquo domesticum. Negligit Iegum formula8 citare, inscri

ptionum titulos sectari, vasorum nomina et genera Perscribere; neque Eliam de rarioribus nominum formis et significationi

bus, si quae invenerat in monimentis publicis, laetio commentatur; in quibus omnibus Polemo diligentissimus suorat. Aliarius Reius ernt, alia Sindia Sequebatur; elegantior fortassis Polemone erat, sed ad dociginam antiquitatumque omnium scientiam Iongo excellentior erat ut aetas Polemonis ita otipsius opera. Quamquam sua rursus vice Pausaniam dixeris. in historia diligentiorem suisse, quam quodam modo ipSe PrO-fitetur, quum Polemo appelletur quidem nb Suida ιστορικός es passim etiam historiens notationea in commentarios suos inseruerit, in univorium vero hoc litterarum genus ceteris, qui propriam in eo professionem posui8Sent, reliquisse videntur. Pausaniam ni haberemus, quid sciremus de historia Messeniae t Τnmetsi anni insor recentiores qui huiuη scriptoris in rebus historicis fidem vel nullam vel tum denique aliquiim existimandnm esse contendunt, Si ab iis nucioribus, quos in-Spexisse Ee nsfirmet et qui ex nostruo nes alis ratiotio critica pro fontibus revera haberi possint, non discedat neque dis-

199쪽

Noni ini: quae verba sunt MerIeliori Achaica ii. 29 sq. , similiterque iudicant Icoonig do Pausu nino fide p. 29. et Droysen Historia Dindoctiorum p. 688. Est igitur pliam in his rebus

iunxis rhetor si vo sophista lini,pndus, qui historin nd eloquon-ilao Ostentationem utatur, quam vertis historicus. Denique in hac Polemonis cum Pausania comparnsione considerandum quod Pausanias, sive id fuerit ex animo sive a semulatione Horodoti sive quia talo erat temporiam ingenium, Sed quod orni mirum quantum super,siliosus et religiosus vanisque miraculis ot portoniis credulus. Quo fit ut et pserinulta prorsus fugias commemoraro nique pronuntiare, quas nobis quid om prae coloris memorabilia serent, oi ut ad mulsa nitendat poram quo in iis et tempus terat, quno plano sutilia sunt otsomnia mera. Polemo contra Ionge oroctior ei liberior nnimosuisse videtur et ingenium habuisso illi nnili istii superstitione remotum, qua religionem quaerit in nominibus robusque otinnisi vulgalissimno erant silondis si cum Supercilio Operiendis. Rospice modo segni. LXXXVIII, quod ost de ritibus

mysticis, quae Pausanias prodero ni quo pioqui tota mente perhorrui SSei. Iam vero si talom nostrum in his deprohondimus, do universo Pius ingenio hunc coniecturam facere Pronum est, ut negem eum mulsum tribuisso celeris istis snce dotum perlogPlarum qite eorum, qui nil singula templa sedes suas habebant', allucinationibus, quarum tot oxstant per Pausaniam. Quod nil singula reconssenda iit quo describenda nisinet, utrumque eandem viam Sequus iam esse crediderim. Scri-hobant isti haec ita ut non nostris saeculis, sed suis nequalibus et maximo peregrinaturis so scribero putarent. Mili obniti quae satis trita ossent; miti Pliniit porro Omnin pn, quorum cognitionem peregrinantibus ex ipsa locorum inspoclion sponto nili ocium iri putarent: qualia nobis nunc soloni maximo desidoranda videri. uuod nil itinorum qiano utorque socoris longinquitatem ustinet, vidimus Polemonem serino universum

terrarum, quno tunc ursium liti orarumque cultu usque moni- montis florerent, orbem porn iisse. quo Pausaniatu mulionia Siloro ferri rum civitatumque Spntio sese continuisSo DXiis cernitur, quas Pa,sim memorat de Asia, Aegypto, Italia,

Disitire

200쪽

tametsi perpauca hie eorum quaE vidit iusta commentariorum forma peracripsit. q. 17. Haec hactonus do seriptoribus periegesis antiquariae. Suporest ut ad eum disputationem revertar, quam

supra inchoavi, ubi dixi do singulorum locorum perlegetis iis qui peregrinantibus praesto erant. Eam in sequentibus iam ita peraequi propositum est, ut omnem artia perlegetica indolem atque fructum, qui ad ceteras disciplinas, in primis ad historiam, geographiam, grammaticam Ex his litteriκ redundaverit, edisseram es exemplis illustrem. Qua in ro inprimis tenendum id quod supra dixi, poculiare et proprium artis perlegeticae in hoc positum fuisse,

quod ea quae Graecis uppellabantur τα μαωρια, nos dicere soIsmus duo Locale , h. e. singula Ioea scrutabantur moni- monta luct eorum et traditiones ex ipsa locorum contomplationo et pervestigation interpretabantur. Hinc tum primum si rem in universum iudicas, duplox commodum idquo in utramque partem satis grave et grande ex hoc perlogesium condondarum studio ad cetera artes manasse vides, cui commodi altera para cernitur in fido rerum, altera in copia rerum. Pertinet hoc quum ad ceteras litteras tum ad studia historiae atque antiquitatis. Quas vidimus prinei pio simiulimo modo inter Graecos tractata osso atque tractabantur RPerlegetis, ut antiquissima quaeque memoria et inprimis f hularis ista historia, ex qua Graecis omnium eivitntum atqueingtitutorum primordia repetenda videbantur, Ex ipsis locorum moni mentis per gingulas civitates investigandis vel aperiretur vol illustraretur. Quo pertinent Hoentaeus, Hellanicus, alii. Exstitit deindo Herodotus, qui non reliquit quidem saluberrimam hanc viam Ioea ipsa obsundi indequo rerum fontes atquo fidem quaerendi, sed tamen in aliud ac novum historias conscribendae genus primus excurrit, quum amplissimum omnium genitum utquΘ terrarum coetum, volui ad unum finem Ean- deniquo humanitatis aetionem spectantium, lectoribus ob ocu- 'Ios ponerEt, et quum nntiquisκima illa nonnisi' propter ou attim geret, quRe paucis Rnnis Rnte geSin e ent praeSentiquo me