Fragmenta.

181쪽

no τας eqσεις. rei μου δέ τινος ἐμμέτρου λεχθέντος - πολλακκεφζ θαυμασαι των ἐπων ὁ Λισγενιανος, ἐν οἷς οι χρησιιοὶ λέγονται et ν φαυλοτντα κάὶ την ευτέλειαν. Sum restitirebant isti, quales perlegetne recitabant, Versus aures insipidas ac rudes, minime sereses illas et doctas, quibus eos excipiebat Diogenianus; cf. Paus. I. 34, 3. Ἱπῶν qui uirum da monimentorum an de oraculorum exegotis, ut censet Hulinti. ad Tim. p. 110, suoritnd ineam rem eodem venit) δε ὁ Κνωσσιος τῶν ἐξήγητων χρη- σιμυς ἐν έςαειέτρω παρείχετο, Ἀμφιαραον χρζσαι ταμενος τοις ἐς Θρι- σταλεισιν brii; είων. ταντα τα ἔπν Aic recto editores novissimi) το ἐς τους πολλους ἐπαγωγὸν ἀκοατῶς εἶχε, i. e. Rd vulgares nuros pelliciendas convenionior sane efficta erant; ipse scilicet fastidiosior orat. De opigrammatis v. Plutarch.

ματων. Λdde quod signa et tabulas pictas enarrabant, nomina artificum hospitibus suppeditabunt, argumenta picturarum interpretabnntur, V. Lucian. de Calumn. c. b. ὁ περιyryzχὶς τῆς εἰκονος, Longus Pastor. I. p. 2. ανα ζ-1ιενος cirrueti ν τῆς ε&ονος, Paus. V. 24, 4. τα ἐφεῆῆς αγαλματα δυο μέν ἐστιν αριθμον, ανειτέθη δε ἐπιτεθεBζς παλαιστους ανδροσι χ ας οιτινες δὲ ἐκαλουντο

utilem anno ad urtium historinin inchoandam operam praest bant, si erat nilqua horum interpretamentorum fides, quum

nomina saltem artificum ipsis signis picturisque inscriptri osse Solerens, praeteronque etiam, quod cernitur ex Ρnusnnia otquod etiam nunc conspicitur in vasis pictis, de singulis figuris actionibusque Oxpressis significari soleret indicibus ad quam paucissimas litteras coarctatis. Nihilominus etiam in hoc loco Inulta mendacia ab iis procusa esse arguit vel unum illud Cereris Nigras, quod ab Onata fabricatum ferebant, apud Phigalenses signum, quod nunquam exstitisse probabiliter ego. demonstrasse mihi videor Demet. et Perseph. p. 159 Sq., in qua ro nssentientem mihi habeo Lentitum Morea I. p. 494: there Mere sonae docibis, however, among the Phigaliam themremes, Hether re had ever existeri and it oeems mctre

182쪽

the piatve of Eurynome. reere atories Mith tthicli the prseria ego malim perlogetis talia commenta tribuero amvsed the

not ut ali in the iuste in Grecian arι. - Denique omnem illam antiqui intum supellectilem monstrabant ni quo interpretabantur perlegeiae, quibus intro laetum suisse Graecorum

genua dieit Tacitus Ilist. II. 4. Neque litterarum imporii ierant, quum maxime ex Poetis, historicis, in thoonphis pluri-mno iis nil inonimentorum interprointionem notation os Promendao essent. In univorsum vero hanc perlegetieno artis rutio nom atque conditionem sui Ase tenendum est, ut modia quodammodo suerit inter id, quod vulgo atque incerta memoria per Drn hominum n ntiqui ius propagabatur, at quo id,

quod scribendo et lilioris mandando tradebatur. Excipiebatur illud ex ore hominum per perlegetaη, aut si ipsi aliquid

comminiscobnntur, hoc ita comparatum orat ut osset ad hominum do plebs captum ni quo opinationem commodatumr οὐ

pertegetis vero idem primum nd eos, qui. peregrinando hinguiniorum locorum famas et sabulas indagabant, perveniebat: inde porro ad communem litterarum usum enantiabat. q. 9. Quales fuerint in arto sua exercenda inprimis ex Plutarcho cernitur, qui pos serius derisui habet. Cantilenam Runm decant rint τας ἡ σεις πινοεχMes,omro , nihil curn illes hi hospites longas istas narrationes, carmina elumbin, notationes do trivio xuintas lastidiunt. Si quid praetor cantilentio tono rem quaeritur, ecce Riu Poni, nosciunt. Insignμ huius stupiditatis exemirium est npud Iuuinrch. I. l. c. 13, ubi Serapio poeta quaerit de thesauro Corinthiorum, τί διὸ τὸν οἶκον os κο Ωον του αναθέντος αλλα Νορον - ονο--σιν; inores δ' αδείας ἐμώι γουν δοκεῖ σιωπωmων ἐκεθων κτλ. Prius causam ipsi narraverant, nunc nesciunt; non erat scilicet hie consuο- us illis Ioeus hanc rem expromendi, ἐπεὶ π τε θρον γε αἰπωνηκονομεν λεπόπων οτι τῆς τνραννίδος καταλοθείσει ἐβούλοντο Κορ- οι κτλ. Omnino verisimile pos homines infimos fuisse,

mercedula ad quaestum ignobiliorem laciendum adductos litterasque negligenter doctos. Tametsi ut in omni arte, ita

183쪽

168 .

etiam in hac factum ut nonnulli ultra solitam mediocritatem

excellerent ingenioquo et arte sua assiduo Et cum diligentia exercenda eo uSque enixi essent, ut non solum notnen aliquodnIuid cives externosque nacti essent, verum etiam ipsi Scriptores exsisterent: qualis erat Lyceus Argivus, quem identidem nominat Pausanias; qui perlegesin et sabulas Argivorum carmine epico eXpresserat, quo fabulosam quoque illam, quae Argis colebatur, de Pyrrhi morte memoriam celebrRVerat, CLPnus. I. 13, 7. ταντα ἐς et γν Πυρρου τελευτvν αυτοὶ λέγουσιν

Λιοι κτL; II. 23, 8. de templo Liberi Cresii: Αυκέας δὲ λέγει

in carmine illo puta) κατασκευαγμένου δευτερον του ναου κερα- ' ιειν ευρεθῆναι σορον ' - καὶ αυτος ete καὶ Daους Ἀπείων ἰδεῖν

η et 1iν σορον.ήΤales etiam ceteros fuisse puto qui nomine suo citantur, velut Aristarchus ὁ των 'Ouμπίασιν miri qς, qui de cadavero militis inter tabulatum templi Iunonis reperio satis scito disputat ap. Paus. V. 20, 2; Praxiteles ὁ περικ7q-της, Corinthius, qui inter eos Corinthios suit, qui Plutarchi temporibus doctrina ac litteris maximo inclaroscerent: est enim hic unus convivarum docti symposit, quod Plutarctio Corinthi inter Isthmia paratur a Lucanio pontifice maximo, es. Plus. Sympos. Q. V. 3, 1. et ib. VIII. 4, 3 sq. , ubi grammaticus ad eum do fabula Attica provocat, ipse Vero quae-Etionem Propositam doctissimo excutit, Poripateticae in hoc disciplinao aliquid prae so serens. Doniquo probabilo in insignioribus urbibus, quae monimentis nbundarent peregrinantibusque maxime frequentarentur, etiam perlegetnom conditionem nobiliorem suisse; velut inter Delphicos quoque perim gelas, de quibus commemorat Plutarchus in libello do Pythiae Draculis, unus fiaItem homo est haud mediocriter doctus belleque urgutus, quem antiquitatum Graecarum Probo gnarum

184쪽

naquo in poetarum munditiis rudem fuisso intelligitur Oxt. 16.

q. 10. Ab his igitur perlego iis omne inquam hoc geribendi genus, in quo excelluerunt Polemo, Pausanias, Hii, repetendum videtur: id quod iis minimo opinor mirum videbitur, qui nullam sermo litterarum Graecarum partem ess T putent, quae non ab ignobilioribus primum et obscurioribus originibus, in ipsa vita moribusque et institutis popularibus Graecorum positis, profecta sit, ingenio deinde et doctrina hominum litteratorum ad artem aliquam et ad humanitatia

specimen sit exculta. Perlegetarum autem ista studia quanam potissimum aetato et a quo primum in Iitterarum orbem adscita Lint parum nunc constat; .neque tamen ante tempora

Alexandri Magni hoc laetum osso affirmaverim, Iieet illos

templorum atquct monimentorum mystagogos, qui hospites. circumducere solebant, nulla ratio ait cur non iam IIeeataeo,

Hellanico, Herodoto pari modo atque Pausaniae praesto fuisse existimemus. Ita apud Herodotum in iis praesertim, quae narrat da anathematis DeIphicis sΙ. 14. 20. Λελφῶν οὶ

θω ovτω ακουσας γενέσθαι, es. c. 25. 50 sq. 92.), identidem perlegetarum vestigia, etiamsi hoc nomine non nominantur,doprohendero tibi videare. Verum sicuti geographia apud nntiquiores eum historicorum arto coniuncta erat neque Rnto

Mistotelis et Alexandrinorum sere tempora proprio nomine axcoIebatur, ita lactum etiam in perlegesi antiquaria: historici ea quae huc eaderent perscribebant, maximo ii qui suo nomino pellantur Io graphi. Postea propter beIIa continua noquo peregrinari multum licebat neque talia nimium curabant homines: donec exstitit maximum illud ut philosophiae ita etiam earum litterarum quae in assidua rerum cognitions et cura atque experientia positae sunt lumen, Aristoteles, qui etiam

185쪽

ox minutissimis minutiis totum aliquod efficere et litteris subsidii aliquid quaerere sciebas et vel suo ipsius exomplo vel adhortationibus homines litterarum studiosos impellebat

ut pras ceteris omnibus Inontinenta qualiacunque perquirerent, monimenta legum, urtium, rerum naturalium. Hinc nubes illa doctorum hominum per omnem terrae orbem dispersorum, qui urbes circumirent, nntiquitates omnes circumspicerent, ubilitissimum quemqust aedium publicam In nngulum rimarentur; undo littoralissimum illud saeculum emersit, quo haec, quae circa Iit torna et historiam ex ipsis rerum molli mentis illustrandas versatur disciplina, quase cum grammatica coniunctissima est, Iaptis incrementis effloruit. Eo tiam essecium vi detur ut monimentorum isti monStratores Et circumvectores,

qui prius in umbra delitescebant, iam ad Ititerarum Iuconi et

conspectum excitarentur et vel ipsi, velut Lycens Argivus, tem Suam scribendo eoIebrarent ni quo expedirent, vel aliosiand perlegeticum hoc scribendi genus evocarent. q. 11. Primus qui so perlegeiam inter Scriptores professus est, videtur suisso Diodorus Atheniensis; certe hiennii quissimus est eorum, de quibus salis magno ad iudicandum numero fragmentorum constat. IIunc nitio duodecim tribus Atti eas institutas i. e. nnie n. 308. n. Chr. n. scripSisse Ahrons do Athon. Sinin poIi f. et litteri p. 27. ingeniose con clusit ex eo, quod Iurpocrution aliique, quorum de demis Atticis notationes maXimam partem ex Diodoro derivataehunt, nunquam memorant Antigonidem, Demetriadem, Ptol maidoni, Atintidem; es Groteland Zeii schrist l. Alteri hutnsw. 836. p. 1040. Scripsisse eum poSt Reialem Anaximenis xii toris h. o. post Alexandrum M. et Ptolomaeum Lagi patet ex Athon. XIII. p. 591. E. Ovκ αrνom δὲ oτι τον ἐπιπατομενον κατ' αὐτῆς. I eurta scit. Eνθίου λοroν Λιοδωρος ο περι rvriῖς Ἀναέι Qx ψ qησὶν εἶναι : ut suerit aequalis Theophrasti, Dien nrchi, Eudemi, IIeraclidis Pontici, Philochoro autem nitit quior, ut qui scripsit post duodecim tribus institutas. De Patria Diodori non constat, sed puto eum vel nati uno vel civitato Atheniensem suisse. Certo perlegesis eius tota Λtti ea erat, neque ultra terminos Atticao progresa a esse videtur; et

186쪽

conglat illa notato nntiquitatum Atticarum studium et npud grammaticos et Uud historicos summo floruisse. Ita dosopulcro Themistoclis Diodorus adhibetur npud Plui. v. The

loci doscriptio, ut oculis stilum eius Sequi possis, eaque eomici insuper, quorum testimoniis omnis haec antiquitatum doctrina apud nntiquiores illustrari solebat, Ioco stabilita. Neque nSSeverantius suam opinionem posuit; scribebat enim ἄψ ἐττονοων μαλλον ῆ γινωσκων, quod noli ad descriptionem Ioci referre, quae satis luculenta est, verum nolebat confidentor do ossibus Themistoclis in Atticam reportatis commemorare, do quibus dubitanter narrat etiam Thucyd. I. 138. cf. Paus. I. I, 2. Fabulas etiam ritusque Encros in monimen is perquirendis Diodorum persequutuni esse cernitur ex Plui.

Cimon. c. 16. Plurimum vero studii atque operae demis Atticis accurate recensendis eorumque gentilibus ad certas grammatio Ieges revocandis navavit; eX quo opere, περὶ δημων ut videtur inscripto, multa excerpsit IIarpocration, v. inprimis

42, 12. ed. Beis., ex quorimi locorum comparatione putet eum ita fero in hoc opero versatum esse, ut et demorum nomina et phylarum, quibus quisque adscriptus esset, notaret Et nomen gontile ex demi nomine recte derivandum subiiceret, addita simul cautione, Si plura eiusdem demi nomina

187쪽

gentilia vol similia divorsorum demorum usu recopin PsSPnt, ne haec confunderentur. Qua docto insupor testimoniorum variorum apparatu instructa suisse affirmaverim, quase Exheriorum grammaticorum moro omisit Harpocration.

g. 12. Diodoro uetate proximus est Polemo, qui soruit Sub Ptolomaeo Epiphane, v. cap. I. g. 5. Qui, quum Diodorus intra Allieno limites se cohibuisset, ndeo artem Suam amplificavit, ut totius sermo οἰκουμέν ς perlegesin exhiberes. Post Polemonem nominandus Heliodorus Atheniensis, ad quem reserenda mihi quidem videntur haec, quao laudantur apud Athen. II. p. 45- C. 'ID.ιοδωρος δέ φησι σὸν Ἐπιφανῆ 'A'sur ον τὸν κρῆν)ῖν τὴν ἐν Ἀντιπει et κερασαι oses: undo olfeceris pumgcripsisse post Antiochum Epiphanem i. e. post R. 164. n.

Chr. Quamquam dissoniit do hoc loco Rit schi in libro inseripto Dio AIoxandri n. Bibliothelion otc. p. 138, hunc Π

Iiodorum neque perlegetam nequo Atheniens in cognominari monens, nequo Antiochi Epiphanis mention om in portogesin nrcis Atheniensis quadraro existimans; cui ut concedam ambiguum esse, tamen quum satis vel ex Pausania constet divo Aissimas ros n perlegetis in monimentis unliquitatibusquo ci cumvectandis misceri, in Antiochi mentione equidem non os sonderim quo minus hunc Iocum ad Opus do Areo revocandum

existimora. Scripsit hic quindecim libros Athen. VI. p. 229. Ε.) do nreo Atheniensium συρὶ τῆς A νησιν ακροπόλεως),

quorum primus Iaudatur np. Ilarpocr. p. 159, 18. cf. Phot. p. 458. Suid. s. v. προπυλπιαὶ 'IIλιόδωρος δ' ἐν α' περὶ τῆς Acti: νx-

νί up κράνος, isti si το παρ' Ἀλῖναίοις δεδιγλωκεν 'IIλιόδωρος ἐν α' πε 4 ἀκροπόλεως. Minus nil inent quae ex eodem libro promit Athon. IX. p. 406. C. Ex illis autem fragmentis cernitur hos Heliodori commoniarios non solum de anathenantis suisse sicuti Polemonis, verum etiam de nodificiis ac Simulacris, docausis insuper et originibuη aedisiciorum deque Eunitibus im-

188쪽

ponsi s. Ineortis libris idem opus laudatur ap. Athon. VI.

καίδεκα δ' ἐστὶ ταυτα βιβλία: Harpocr. p. 96, 24. εἷς τῶν Κίμωνος παιων Θετταλὸς ἐκαλεῖτο, ως gnimν ' όδωρος ἐν πιν περὶακροπο Tertius liber operis αερὶ ιν ματων Inudatur apud Plutarch. Viit. X orast. cap. 9, ubi tam n Rulinhenius Histor. Crit. Ornt. Gr. p. 162. probabiliter coniicit seribendum inοδωρος pro ' οδαγρος, quae nomina solent a librariis confundi. q. 13. Praeter hos et Dionysium Pori getam qui psrie- gelao nomine insignis suerit Scio neminem, praeierquam quod Protagoras quidam, cuius meminit Τκei κ. Chil. VII. 647, in eiusdem Scholl. ad h. I. ap. Crum. Anecd. III. p. 370, 2. nominatur IIoωταγορας ὁ περιζri ἐς , qui tamen geographieigonoris suisso videtur. Sed ingens numerus est scriptorum, qui licet non nominentur perlegesne, tamen eadem studia scribendo porsequuti sunt, quorum plurimi in antiquitatibus et monimentis Atticis versati sunt, niti aliarum civitatum, nonis nulli otiam totius οἰκονuένος, ut Polemo, περι rvσιν condiderunt.

Et inter eos quidem, qui de Athenis atquo Attica seripserans, prao eptoris nominandus Philochorus, qui si non περιῆr σιν Atticam hoc ipso nomino composuit, iamen plurimus erat in iis TEbus, quae ad talo opus spociarent: quas partim in Atthido sua exposuit, partim in libellis poeuliariter oditis, volui in eo qui inscriptus erat ἐπιγραμματα Ἀττικα, quom auspicor inprimis do spigrammatia sepulcralibus suisse ad gentium et famiIiarum Origines et historiam varissimis, atque in eo qui erat mist τετραπολεως, quo Oenoes, Marathonis, Probesinthi, Trieorythi origines, Rutiquitates, monimenta publica perquisivisso videtur. Philochoro in rebus tractatis proximus orat Later Cali machius, cuius in fragmentis multa quas Eunt si dem generia inu niuntur. Sed inprimis huc pertinent qui peculiaribus scriptionibus de Athenarum urbs commentati erant, velut Men eles vel Callicrater, Μενεκλῆς ῆ Καλλικρατης περὶ - νων. In-egrium fuisso videtur utri hoc opiis tribuendum esset. Pro Callicrate solot nominari Callistratus, sed pluribus Ioela librieonsentiunt in Iecitono Kὐλικρατης, unda primum καλλι-ράτνς, dein do Kὐλίστρατος factum videtur. Et pronum erat Diuit by Corale

189쪽

Callicratis nomon, hominis ceteroquin ignoti, confundi cum Callistrato, nobili inter interpretes Homericos et Aristophaneos rammatico, de quo nuper docta dissertatione seripsit B.

Seluvidi, de Callistrato Aristophaneo, IIalao 1838. Qui,

quum oliam Bern hardy in Suidam V. Kεnα ιεικος dubium ossa dieat an Callistratus Aristophaneus singularem do Athenis cohunentarium odideris, purum in hoc resulando tribuit librorum isti in nomino allegando discropantiae. Do singulis locis cs. IIarpocr. p. 67, 20. ὁ ΙΠαρθενων ὐπo τινων ' ατό μπεδος ἐκαλεῖτο δια καλλος καὶ ε ρυθιήων, ου δια ιιέγεθος, ωή 'IIενεκλῆς ii

κλει-ους cod. κλειτονοῦ)' εἰς μν ἐστιν ὁ Κάνθ ρος λιμῆν καλου- μενος, ἐν ν τα νεώρια ἐς κοντα ' εὼα το 'Agροδίσιον ' εhα κίκλοτου λιμένος στοαὶ πέντε, quae in Scholiis vulgatis sine nominiis bus auctorum edebantur. Vides vero hanc urbis Athonarum descriptionem non solum nrcis utque fori et utriusque Cornmiei monim illa illustrasse, sed Piraeeum ollam amplexam

esse. Do aliorum libris Amirων inscriptis parum constat, velut de Suphyli Naucrati ue, qui citatur ap. IIarpocr. p. 78, 2. Videtur iamon hic non tam de locis ot monimentis quam de antiquitatibus et robus saeris dispulit D; corte talis ot illius fragmonti indolos est et ceterorum testimoniorum, quae ex aliis eiusdem auctoris commentariis passini laudantur, velut ubi do rebus divinis Spartanorum adhibetur ni'. Clem. Alex. Protrept. p. 32. Pother. , in fragmento libri περὶ

190쪽

AAλέ- ap. Harpore. p. 158, 25., περὶ Θετταλῶν ib. p. 150, 20. Naucrauia appellatur U. Athen. II. p. 45. C, Zenob. Proverb.

V. 76. - Telephanes περὶ του ιυαεος laudatur RP. Athen. XIV. p. 614. Ε, quod interpretandum esse περὶ ' ιηνῶν cernutur ex Rrgumento huius loci. - ορισμοὶ Actii νων laudantur ap. SehOI. Λristoph. Λv. v. 998. Miahit γὰρ απαν ἐκει ro, ω, ἐν τοῖς ορισμοῖς rθραπται τῆς πολεως, quos Suspicor sui se col mellas terminales, in quas illa verba insculpta fuisse videntur, quae inde adnotavit opinor eorum aliquis, qui composuerant

Atthidas, - Do Themisone, qui a Polemono laudatur ἐν LM a Min, quod interpretandum videtur de templo Minerrae Pallenenata, dictum est in nota ad Polom. ligni. LXXVIII. - Do domis Atticis praeter Diodorum Poriogoiam scripsit Meander Thyatirenua, v. Harpocr. p. 99, 7. 176, io, qui

item anto duodecim tribus institutas seripsisse videtur, cf. Ahrens et Grotoland Il. cc. q. 14. Sequatur recensus eorum, qui de epleris Graeci paxti hus in perlegetarimi modum geripserunt. Mitto illos, quorum Scriptiones earum civitatum et regionum, in quibus illustrandis ipsas versabantur, nominibus in scribi solebant, quoa passi in anum rant Si obelis in praelationibus adnotationum ad singulos libros Pausanino et qui inter recentioresd Ringesarum Graeciae paritum historia ot antiquitatibus particularibus libellis quaesiverunt: quarum geriptionum longe plurima pars non tam do monimentis in ipsis locis omendis fuisso videntur, quam do originibus ex fabularum vestigiis re- tendis, quod argumentum maximo placebat iis, qui domi sidentea aliorum libros compilare quam ipsi urbes atquo nationes exteras obire et Ioca memorabilia auis oculis ins cero mallent. Huc attinent nonnisi ei, quorum libri vol titulo EI fragmentorum Rrgumento perlegetieam illam habeant in-doIem. In quem eensum referendus cum primis Apellas voIApollas Ponticva Ἀπελλῆς, Ἀπολλῆς, solita varietas eiusdem

nominis , de quo dixit Bo kli in praes. ad Scholl. Pind.

라틴어 텍스트