Fragmenta.

171쪽

si quis animo reeordotur, is facile diversi eos generis osso mihi concedet. Pausanias et qui sunt eius similes, Pol semo, Diodorus, Heliodorus, toti sunt in monimentis locorum de Scribendis, signis, tabuIis, delubris, inscriptionibus: haec antiquaria doctrina enarrantur, a causis historicis mysticlave ro-Petuntur , ad memoriam et mores priorum temporum iuu- strandos revocantur. Nihil ultra curani, nihil Omnsem formonaturam ot figuram, nihil oppidorum filius, rogionum amoenitates, Ilitorum nexus, fluminum cursus ut quo nn fractus: si volangant talia, propter monimentum aliquod insignemque Mi- quam Ioci proprietatem tangunt, non propter ipsam rom ad certam scientiam vividamquo descriptionem exprimendam.

Contra Dionysium Perlegetam nihil obstat quominus geogra- Phis adnumerandum putemus. Aggreditur enim, ut ipsius

oppida, flumina, montes persequitur. q. 2. Qui hunc commentario ohavit Eustathius satis longa dissertatione quid significet nomen περι r τῆς Di πεοιλνγεωθαι explicavit, falsis admixtis eris, nequo tamen do omnibus promiscuB perlegetis, verum do iis dumtaxat qui Dionysii similes sint loquutus, ut causse eius testimonio utendum git, quod parum caverunt eius interpretos, IIenr. Stephanus, Hol-

stentus, Bernhardy ad Dionys. P. p. 518 sqq j, quibus adde' Salmasium ad Solin. p. 97 Eq. ut geographi ei uia perlegesin

Dionysii cum antiquaria Pausaniae et Polemonis miseEndo, Partim etiam τους των iερῶν chri aci qui Atheniensibus proprii

ernnt, cum monimentorum ex getis, qui nilo nomine appoli bantur periegetae perqu8 omnem Graeciam artem Euam ex dicebant , confundendo impediverunt magis rem quum expediverunt. Longe moliorum viam ingressi sunt qui do peri getis istis K. exegetis monimentorum particulariter dixerunt; IIem-gterhusius ad Lucian. Diat. Mori. XX. Vol. II. p. 501. Hi p., Diuiti Cooste

172쪽

Rulinhonius in Tim. p. 109 sq.; cf. Craugor Fragm. Histor. p. 19 sq. , Boettiger Archaeol. d. Meserei p. 300, O. Muellor ArchnooI. q. 35, 3. Ego si omnem rem denuo excutiendam S cepi, opstrae pretium suturum confido, si communa illud utriusquo scribendi generis, geogrnphici atque antiquarii, nomen quid proprie significet quid derivate, et quo modo

factum videatur ut eodem nomine appellarentur aries per se satis diversae, ad meam quaestionem convenienter expli-

g. 3. Περι177εγθω proprie est 177εισθα iis, qui loca aliqua circumsunt. Ita Herodotus VII. 214. do iis, qui Persis semi- tam prneiverunt, qua ngmen circumductum Graecis Τhermopylas custodientibus a tergo inVaderet: περviri; ταμενοι τὸ οπος τοῖm I shσι. Statiin accedit significatio monstrandi atquoeXponendi, quam apposito ad illam adnectit DOxopator Homil. in Aphthon. ap. Walg. Bhett. Gr. II. p. 512. περινγεῖσθM

men peculiariter pertinet ad eos, qui peregrinantibus en, quae per singula oppida spectaculo erunt, praeibant atque interpr tabantur. Constat do his hominibus vel ox Pausania vel ox Plutarcho do Pythiae oraculis, qui dialogus habetur inter hospitos Delphorum monimenta visitantes, adstantibus et Singula praeeuntibus duobus perlegetis Delphicis. Circumeunt illi templa, thesauros, porticus. Ita cap. 7. deferuntur Rd τον ψωος ἀνδρια-α του τορμου, ubi quum nota ista et de trivio

ὶθετο καθί σθω etiῖν πρώτην Σί Παν κτλ. Praesto sunt perlegeino, cauSas quae dicebantur αδείας) atque origines vel mythologicas vel historicas suppeditantes. Deinde cap. 12. perveniunt ad thesaurum Corinthiorum, ἐν δε τυ Κουινθων

θαν - του διογενιαν. παρεῖχον, ἀμέλει δε καὶ ἐμῶν. Iam deseruntur ad illosaurum Acanthiorum et Brasidae: monstrat perlegeta

173쪽

eor κτλ. Denique posteaquam omnia quas visenda erant navivitor percucurrerunt totamque Delphorum περι Πῖσιν perpetu verunt, RASid nses colloquuntur, cap. 17. περιελθοντες Dvν

καθεζοεμέλα κτλ. - Vides iam hinc qui fuerint perlegetae: genu hominum industriosum et quaestuosum, qui id studium negotio sibi ne professioni habebant, quo ferebantur Graeci

mnes et per eos etiam Romani, artium opera mirandi, hi Storino moni monta visendi, antiquitates scrutandi, sabulas crepundi, quicquid ultra vulgareni usum et opinionem esset sectandi sermonibusque crebris ad fastidium usque conc

Iobrandi. g. 4. Do perlegetis infra plura dicentur: nunc iuvat Vocabulum προι Τεῖσθαι porsequi. Vidimus proprio hoc ita nccipi, ut vere praeeat aliquis alicui prRoseundoquo Ostendat ei quae visenda suns. Rei inst vox loealom illam signi sientionem etiam apud Lucianum Navig. e. 2, ubi navim Aegyptiam in

Pirappo appulsam Apectantes Atheniensos circumducuntur annupem Aegyptio, qui dicitur iis περιχπεχθαι το πλοῖον. Charon g. ContempI. c. 1. περιη7 σαι δὲ τα is τιν μω απαντα, - ει καὶ ἐδων επανέλθοι ιι, quod ex antecedentibus explicandum osso monet Homster iusius, γνα7 σεις Ταρ εν οῖδ' ὁτι με ξονε- περινοστων καὶ δείξεις ἔκαστα. Diat. Mort. 20. περι nimia μοι τα δε αδου h. e. circumduesendo singula mihi, quaa sunt in orco memoratu digna, sexplica. Ita Lucianus. Apud cetoros vero scriptores notatio illa loci ferct amisga est, ut περι πεῖσθαι significat nihil praster id quod indicat Eustath. ad

Dionys. P. p. 76 sqq. coli. Scholl. Lucim. 1. c., go κατα λεπτον A. εἰς λεπτόν, λεπτομερως διη77εηθαι, ατ rεασθαι, quod Latinia vocabulo ex Graeco aperi Qxpr sso dicitur circumvehi, α

cumvectari, v. Virgil. Georg. III. 84. Cir. 271. Solin. e. 3. p. 17. D. Laudatur in hanc significationem ab Eustathio Iermogones de Elm. Meth. c. 33. D in σω κατα Κόνωνος αρμοσθD ς τῆς vβρεως περικγησιν ἐποίησεν, ακριβως εκαστα διηγρούμενος : cui loco solent addere Athen. VII. p. 278. D. M Mehestrato gulonum Praeceptore, qui ipse dicitur menπητης ib. VII. p. 294. A. ωσπερ ol via περινέσεις κω τους morioue

174쪽

καὶ λίμνας καὶ χωρας εο vir τε καὶ διαφορους τῆς γῆς ποιου7τας es. Schol. Il. ει. 239. , quae patet iam ad geographicam VocisuSurpationem Vergere. - Ceterum nihil primae significationis ot derivatas otiam istius minimum retinuit vox περιζrεατθαι apud Aelianum, qui admodum frequentat eam, v. Iacobs ad Hist. Anim. IX. 50, sed ut nihil ferino discrepet a vulgari αφ rεισθαι, cs. ΠiSt. An. II. 39. IV. 30. M., quamquam peculiariter etiam ab hoc ponitur do explicatione Recuratiore, velut grammaticorum, cf. ib. VII. 43. de Libero hiante: καὶ

g. 5. Iam hinc devertamus ad geographos, ut quid his

fuerit περιηrqσις et περιζὶ εῖψαι copiOSius persequamur. CO sulendus inprimis Strabo. IS περιχὶr σιν dicere Eolet eam te rarum descriptionem, quae Spectat Rd etα εκαστα, velut V, 2. p. 553. Τnuchn. η rvmικχὶ, ουδὶν εχουσα περιζ7ησεως αςιον. m. p. 254. post digressionem uniVerSalem, ἐπανειρο, inquit, ἐπὶ τὸν περι γησιν : Sequitur particularis Singulorum oppidorum, gentium enumeratio, quae Hibi dicuntur τα καθ' εκαστα, volui IV. p. 283. νυνὶ δὲ λεκτέον τα καθ' εκαστα. Iu qua divisione quae sint τα καθόλου patet ex hoc Ioco I. p. 20.ουτως δὲ καὶ οἱ τους λι ιενας καὶ τους περίπλους καλονιιίνους πραὶ μυνθέντες ατελῆ τὸν ἐπισκεψιν ποιουνται, ειχὶ προστιθεντες

Qui hoc facerent, qui mathematicas ot nsiri nomicus Orbis terrarum Tationes peraequerentur, eOS peculiariter geographos dici volebant, ceteros ub se Excludendos et ad chorographos et topographos relegandos putabant. Quam divisionem, ab Erutosthene opinor inchonsam, maxime excoluit Ptolomaeus Geogr. I. l, quid inter geographiam et chorographiam interesset

175쪽

ἐστι καὶ αντῆ καὶ περίοδος γῆς, καθὰ καὶ ὴ rεωrρ έα. Recte posuit περιντ σιν et περίοδον γῆς eandem rem osse, itemque χωρογραφίαν et τοπιλ ρας ίαν, Sed stilliinr egregio quod perlogesi subiectain osse dicit et goographiam ot chorographium, quum vero sit nonnisi duplox scribendi gonus, niterum quod τὰ καθυλον, alterum quod τὰ καθ' εκαστα persequitur: qui illud tractabant, ii opora sua inscribere Solebant Πωχας ον ram, cur quκας ζζτζσεις, Πεπραφίας, Similiter; niteri componebant

usurpuit Ono et distributiono haud prius tulis consuetudo obtinuisso videtur quam indo ni, notato Eratosthenis, quum untiquioribus temporibus, quibus geographia non iam per Sequam coniuncto cum historia tracturos ur, ista nomina plurimum ndhiberontur de adumbrationibus ot delinentionibus ier- rarum, non do descriptionibus por litteras conditis: ut mihi quidoni non sit dubium quin Hecataei et Hesiodi περίοδοι γῆς, quibus ut ehnntur Alexandrini, si non rebus omnibus, tamen nominibitis istis atque conceptione novicino fuerint ot adulterinae. Ad meoiri σεις vero sive περιόδους γῆς quod attinet, vides περι ri: σιν in hac donominatio no significare Pam Orbis terrarum doscriptionem , quae SingulaS terrno partes P insequitur, ut notio circumducendi comparent in eo, quod orbis aliquis terrarum sive hic amplectatur etiζν oiaovs επι ν sive in omnibus alicuius civitatis partibus una comprehensis cernatur ill tunndus pro-

176쪽

ponitur, nolio descriptionis accuratioris in hoc, quod singula

oppida, flumina, montes, gentes enumerantur. Quamqunm in iis, quae nunc eXStant, περι rhσεσι magis id ngitur ut orbis efficiatur, quam ut Singula oXpromantur uecurate. . An siquiores quomodo in hoc scribendi genero versati sint parum

liquet; recentioribus perlegesis geographica exsiliit docti eam minis genus, quod frequentabant inde a temporibus Apollodori Atheniensis, qui edidit χωρπραφίαν ἐν κω Gκιὴ μω ρ, γῆς περίο-- δον ἐπιrent ας, Strab. XIV. p. 234. cs. ΙIeyne Apollo d. se . p. li 26 sq., et Scymni Chii, quibus sero nequalis suisse videtur Alexander rhetor cognomino Aονος, de quo V. Strabo

Dionysius Perlegeta, Priscinnus, Avienus. De aliis, quorum opera in deperditis sunt, v. Bernhardy I. c. p. 52l, Ebert. Diss. Sic. p. 163. g. 6. Rouertendum nd perleges in antiquariam. Quno equidem non dubito quin tota repetenda Sit a perlegetis istis Si Ve exeges is monimentorum, de quibus modo sἶ. 3.) dicium est obiter, nunc dispulabitur peculiaritor. Vidolux enim mihinccuratior horum hominum, qualos suerint, cognitio non modo ad Polemonem, Pausaniam, similes scriptores iudicandos gra-- ViSSima esse, verum ad omnes nntiquitates graecas et mythologiam et artis historiam pertinero, quum et disciplinae illae othi Scriptores, qui illas illustraverunt, plurimum ab iis tr xerint, scriptores etiam, id quod et artis nomen et ipsas res in quibus versantur docens, nihil ni iud socerint quam litteris undiderint et per omnem terrarum orbem persequuti sint ea, quae illi non nisi in singulis quisque civitatibus et praesentibus colloquiis interpretabantur, quum peregrinantibus visenda praeirenLEt primum ut id exemplis comprobem, quod dixi perlegotas

ε. exegesnη των ἐπιχωριων per omnia oppida, ubicunque cxStabant ἐς ἐπίδείξιν ηκοντα, ut solet Pausanias loqui, disseminatos fuiSSe, en nccipe reconsum enrum civitatum, in quibus Pau-εRnins periegelas a se consultatos esse diseris memorat:

Athmonensium et Myrrhinusiorum e rii H I. 31, 3; Megaren-

177쪽

- 162

γgos Syracusanorum, Pti hovites ad ea, Plae Nisenda sunt, ducere solent et umimquidque ostendere, quos illi mystagogos Mocant. - Quos hominses pluribus Anissem in locis nuctoritatentiqua publica nil ocios fuisse probabiliter existimat nuhni Lenius nil Tim. I. c.; quamquam crediderim in insignioribus inlitum urbibus, quas nbundarent templis, donariis, omn-meniis, perlegetas proprio loco comi ilulos fuisse, in minoribbus Racerdotes, praesertim eos qui erant inferiorum ordinum, idem n 'gotium habuisse, νε κορως et Redi iuOS, Penes quOS. ' Prat custodia templorum, quos Pausanias V. 11, 5. nominat τους περι eto ονο velut etiam nunc quibusdam in locis sunt qui hoc peregrinos circumducendi munero vetuli publico otpeculiariter fungantur, quos Isnli vocant Cicerones, quum nobis vulgo idem praestaro soIonias neditui. q. 7. Antiquos illos rerum memorabilium monstratores ' Plutarchus solos περιηr ας appellare, PauSnnii S cpyr ας, quo rum nominum illud comprehendit interpretationem, qunm prOstebantur, nitiiquariam Signorum, Picturarum, nionimentorim

Iixenus Rhodius ni'. Athen. p. 197. C. in descriptione pompae a Ptolomaeo Philadolpho ductae: et ν κατασκευασωχαν σκ ir ἐν τω τῆς ακρος meu0λω - ἐξ r, σομαι, et paullo post: υιεῖς δὲ ἐπειν, τα κατα et)ῖν σκηνην διελ λυθαμεν, ποιοῦσ0μεθα καὶ τῆς πομπῆς

178쪽

. . 163 cir σιν. Requirebnt haec perlegeticas arsis pars doctrinam variani, partim historicam partim grammatientia, Prael Tqu

hoc studium cognitionem earum rerum ntquct fabularum, quas

homines de plebe in singulis civitatibus tradendo do maiorum

memoria 8orvum ei propagare Solent. Origines urbium edis-llertnnilao erant, tabularum cauSae aperiendae, donariorum occaesiones explicandae, nrtisicum nomina recensenda. Maximam sibi ab iis postulab int diligentiam subulae, summa ista

rerum interpretandarum lenocinia, quibus Graecorum polis-himum aures quantum indulserint in vulgus notum ost. In sabulis narrandis adeo sedem suam quaesiusque faciendi sundamentum habebant perlegetne, ut Lucianus si quis sabulas de Graecia sustulerit, Ppriegetis pereundum soro ni firmet, Philops. q. 4. εἰ γουν τις ας ίλοι τὰ μυθωδ r ταντα ἐκ et rc 'MMO . εις, ουδὲν ἄν κωλυσηὶ λι lito το ς περιζ7ζτας rei πων διαφθαρῆναι, μηδὲ α υσθὶ των ξένων τnii θὲς ακονειν ἐθελζώντων : undo simul constas, quod per se convenit, Iucullum captassct perlegetas.

Xoquo dici potest quantum ea, de qua nobis ex Pausania maximo aliisque id genus scriptoribus constat, mythologia ex anili horum hominum loquacitato traxerit, id quod ii potissimum velim attendant, qui quicquid labellarum apud Pausaniam memoratur, id bona fide accipiunt cupidequo etiam arripiunt velut ab Extrema antiqui tale illibato propagatum. Permulta ab illis in sabulis novata esse quum per so credibile sit, tum eortis ipsius Pausaniae testimoniis constat. Raro enim isti homines, sordido plerum quo opinor loco nati, adeo modesti ac sinceri erant, ut si nihil ipsis do monimento quodam constabat, ignorantiam prosi eri mallent quam comminisci nescio quid. Quamquam intordum talibus occurrebat Pausanias, cc I. 3l, a. πυνθανόμενος δὲ σμὶς ουδὲν ἐς αὐτας formo est de Diana Colaenide et AmarySia) ἐπαπαμέωνς - ἐξ Ir ας ενρον, cxvrὸς δὲ σνι βάλλομαι κτλ. , II. 9, p. o τι δὲ ζν δενδρον οὐδὲ οἰ των.Σιπιωνίων cur ταὶ συνδεσαν, II. 31, 6. QM τον ἐπίκλ)ῖσιν Ἀρτέμιδος Αυκείας ovδὲν εἶρον πυθέσθω παρατων cirritrium: qui viri laudandi sunt quod bellam istam nesciendi arte tu callebant, in sabularum uia liquitatumquo disciplina vel maximo salutarem. Verum erant 'etiam quibus

179쪽

164 .

nugas ngerct et sic lilia pro veris vendero magis placeret, cuius sarinno erant οἱ των -δων cf. Puus. I. 35, s. Ossa praegrandia inter nrandum ab ngricola detecta erant. Quaprobatur occulus suissent inin ingontia ossa. In vulguS Sermo mannvorat, Geryonae cadaver osse; quod sex historin rosus ut Pausanias. In Di Derct Prodeunt oxogeine, Voritatem rei arguto rimati, tu,' ει' ιυν ὁ νεκρος Ἱλλον, παις δε Tλλος εsit Γῆς κτλ. Undenam hauserunt haec homines nrgutuli ldiem po fieta orant ab ipsis. Quamquam id condonandum

perlegetis ; nam hoc vel maXimo censebatur et censetur sium nuncin nrs antiquaria, ut si quid necopinati reporiretur, id callido seironi cum nil quo nos alis heroica o specimino otdo umonto connectere Et ab sto repetere; quod qui salis con- . fidenter sacpro nudet, is solet multis hominibus ingoniosus audiro. At enimvero erant olium inter portogeias qui falsa scientes Prodor ni, propterea quod olgo Salissacero quam

vorum sequi malebant, id quod do Argivorum exegesis declarat Pausanias II. 23, G. οὐ μῆν οὐδὲ αντων 1 7θεν ' γγείων τονς cirrhτας ὁτι μ' mei τα ἐπ' αλμεία λέγεταί σ*ιω λθουσι δὲ

tionios reportebiit, es. Paus. V. 18, 2: aliorum n nrrationes ox melioribus sontibus ah ipso exploduntur, V. V. 2l, 4 sq. uunm vollem honus isto scriptor seinper tenuisset nnimoquo fixum ni quo inculcatum habuisset aureum istuc praeceptum, quod ipso das, ad omnem mythologiae locritis, quae nunc solet vocari, rationem iudicandam gravissimum, VIII. 2, 3. οπο ι

ενηείνοις. Verum haec non erat eius indoles atque si illo, quum haec scripsit, temporis momonto eximio sapuit, nihilominus ut plurimum ndeo credulus 'erat fabularum quo Socinior sup rstitiosus, ut hunc vol maximo Oxtomporalibus istis periegetarum sigmoniis et commentis patuisse, quin etiam nusam Repn ultro praebuisso salis credibile sit.

q. 8. Erat igitur haec prima et praecipua artis Perie- gelicuo pars, sabulas et Dacisus in promtu habere et Praeter Duitu Coos e

180쪽

hoc lanium vnistro ingenio atque argutiis, ut si quid in tempore fingendum erat, id Antis iid persuadendum accommodato fingeretur. Omnino vem talis horum hominum doctrina orat, ut quicquid ad singulorum locorum historiam, antiqui latis notitiam univqrsam portineret complocteretur, id quod in universum significatur hisco apud Pausaniam I. 1, 4. Ἀνδρό, ω

in οντα Μασιν Οις ἐστιν ἐπιμελὲς τα ἐrχώγρια σαφέστεροναλλων εἰδέναι. Quare elium historino eos quodam modo Peritos, eorto non rudes esSo oportebnt, quamquam haec, in qua illi versabantur, non vera his loria orni nique ad certam fidem Oxaeta, verum aut sabularis, quae hominum do plebo memoria traditur, nut nugatoria ista nc frivola, qua erantur in nnrentiunculis et unecdotis, quas nunc vocantur, de claris

hominibus propagandis. Talia inveniuntur inprimis npud Plutare hum in libollo do Pylli. Or. , volui c. 7, ubi quum ho-xpites ad statuam Hieronis veniunt, iniser alia haec a pori goiis narrantur: ἔτι κι- τις ἐστὼς ἄνω χαλκους γέρωνος επεσεν αυτο ιατως τῆς ζμέρας ἐκείνης, ἡ τον Ἐρωνα σουνέμυνεν ἐν Συρακολπαις τελε-ανο es. cap. 16, ubi narratur historiola do Cropso, quam otium Uerodotus I. 5 l. ex poriegotarum Delphicorum oro hausisso videtur. Nequo equid om dubito quin innumer rum is inrum, quas do viris illustribus npud biographos, hi-Etoricos, nntiqui intum fieriptores passim reporiuntur, narrni iuncularum, maxime At iraditio Pnrum eunt Danni monti cuiuspiam nnrratione coniuncta suissse videatur, quin inlium narrationum plurima pars ropetenda sit ox latibulis portoxotarum. In lorimelium scitu utilia set vero momorabilia per hos nliquoties servata sunt; quo Perlinet quod narratur apud Paus. I. 41, 2. εντευθεν ὁ των ων πίων ἐμῶν curi; χῖς ηγειτο ἐς χωρίον Ῥουν, esie

υπερ τῆν πόλιν ἡ νῆνιαι ' Θεα risu δέ, ος τότε ἐτυραννει snpud M garonses), τὸ τδωρ ἐτίρ τε τρώναντα βω ιὸν μανθα ' χελών ποιῆσαι, et xi quae sunt hisco fit milia. Porro mulli orant iii oraculis epigrammatisque recitandis, quippo quae cumprimisnpud Graecos pertinerent nd rerum gostarum sananin hominum. quo memorium propagandam. Ita Plutarch. do Pyth. orae. c. b. ἐκ τουτου δὲ γενομέν ς σιωπῆς παλιν οἱ περινr ιὰ προεχειρι