Henrici Valesii notae et animadversiones in Harpocrationem et Philippi Jacobi Maussaci notas ex bibliotheca Guilielmi Prousteau antecessoris Aurelianensis

211쪽

w5 HENR. VALE s II NOTAE Φιλοπφειν.J Dem. κοὐ Ο υριαποδωρίου sub finem: άγλ'ύτω ναφιλοωφηκεν. Sed operam dedit is studuit maxime, Et dec. I locrates panegyr. initio.

E'νεσάλονγ. J Adde ἀπάγιλοι ex Elymia. Dc est ctiam in Suida haec vox. Sed apud cum Diphili versus integrior legitur sic: Δίφιλο- δέ Φη πν, ελκ' εἰς μέ πινψιμον, ως αν εμαλη. Phimus igitur turricula cst seu Pyrgus, crebris intus gradibus excisus, ex quibus sundebantur tali. Horatius: Mitteret in phimum talos. Ea turricula statuebatur in media parte alveoli. Vetus

Epigramma, quod profert Salmasius ad Vopiscum in

Proculo, de Tabula.

In parte aiseoli pyrgus velat urna reserit, taui vowit internis tesserulas gradibus. Urnam judicialem intelligit. Κηψος igitur hic pro urna

ponitur, cum tamen proprie sit infundibulum urnae. teste Hesychio & Polluce, ut in truncis, quos vocant, in ecclesiis videmus. Orificium cst patens in superiori parte & in angustias desinens paulatim ac rimam, qua stipes transmittuntur. Tale colum vel infundibulum

crat in urnis judicum Athenis, qui κο κως ο ος dicebatur, quod ex virgis textum esset, teste Hesychio, de quo Casau bonus ad Athenarum. Tale etiam fuit in pyrgo aleatorum. A quo distinguendum est i ηφοσο - λον, de quo praeter Suidam &Joannem Antiochenum a Salmasio ibi citatos loquitur Cedrenus p. Io3. id est FritiE- , seu mxis cornea. Male Salmasius pag. 69 ait ψηφοcολον esse κηψον seu φιμον pyrgi. Male item fritilialum & cornetum cum pyrgo confudit. E fritillo enim talos in pyrgum jaciebant, ut apparet in Calendario Veteri apud D. Petregi ad mensem Ianuarium pictus cst aleator e fritillo talos mittens in pyrgum. Pyrgus ipse est in margine tabulae, turris sormam resereno, ut notavit

212쪽

IM HARPOCRAT. LEX ICON. I97tavit narravitque mihi testis Oculatus J. Sirmondus. Seneca in ludo.

Nam quosles missurus erat resonante iugo, Utraque subducto fugiebat tessera fundo. Claudii ineptiam &stuporem ridet, qui cx Ditillo volens conjicere talos in pyrgum a pyrgo aberrabat. Fundus enim de fritillo seu cornu dicitur. Vetus cento de alea Salmasii: Terna tibi haec primum fundo volvuntur in imo. γλυωι.J Demosth. pro corona, Φοσα, ον J Andocides pag. x initio: πει- ὸ ντ 'EρμLiτ-τ Φο6άνῖον. lege: το φορύαι-ῖον. Hic Phorbas Rex fuit Curctum, qui Euboeam habitabant. Euboeam enim initio habuere Curetes, ut Archemachus Euboeensis scribit apud Strabonem. Cum ergo inter Athenientes&Euboeos motum esset bellum, Xuthus Erechtheo suppetias tulit, cumque Praecipuus autor

fuisset victoriae, Creusam Erechthei filiam in praemium accepit, ut ait Euripides in Ione sub initium, lis P A'ν -

dicit Demost h. ωρος Moωιάδε - Ιnitio: ubi& Δὼος meminit, & alia memorat, quae operae pretium cst legere. Sed in MS. Aug. optimae notae legitur non vero Dionysius Halic. lib. I pag. 93. κα9ω πω τό πις, ωαπερ G mς 'Eλίμικωῖς στυ si νέοις εώα Gινῆ τ φη νων. Stephanus tamen φυι- τοιά ν Atticum csse ait.

213쪽

Nota hoc sacramentum. Supra dixerat G εἰ-χλν ως τους φρουροις, ως ωεκάφου ώς τους δημοπις. Simile jus jurandum apud δεντας aliquando praestitum esse testatur Demost h. contra Neaeram. Locum not. ad Pollii ccm. Porro & notum est ex Polluce, prius induci incuriales oportebat, quam inscribi inter tribules. V nde Demosth. ς Λεωχάρίω, ῆraviter reprehendit Leocharem , o νυν My. μεμαρτυρηκως προτερον εἰς τους -οας ε εις

Hos autem vicos & pagos & castelta Livius vocat pag. 179 lib. 3I.

214쪽

ΙN HARPOCRAT. LEXI CON. I99'άγευb μονον, ἀλλἀ τ βιον ολον ἡγνα κέν . Quae repetit rursus G τω si' Tι κομώτους. Nonius Marcellus. polubrum quod Graeci χερνιύα, nos trultam vocamus. Dici

Pag. 297.-ον5.l Lege, ρολίας οφείλον' , qui milis drachmas mustatus est. Confirmat Hesychius, apud quem seu Potius χλιω- , χλίας μιαις θρειωθῆνM. Κωλιωσα ' Κωλιω s. Sic enim Pollux lib. 8 cap. sin sine & Hesychius. Autor Elymol. εθ-wω,1. Leopardus Emend. lib. I 6 cap. XX οφλονὼ in Suida corrigit.

qui ab Harpocr. habet, tamen legit. At Etymolog. & Hesych. Pag. 298. Xολαργια. J Scribe χμανοι ex Dionysio Tryphonis filio, aut χολαργγ ex Didymo 6c Diodoro,

215쪽

Ret M .J im ν recte legit Erasmus. sic m τομονῆα σαωνια, Philippus in Epist. apud Demosthenem pro corona. Potest legi oret, 'na. Sic Aristoph. εἰ Vr 813.

216쪽

ticam.

Pag 3o7. Hyperidis orationum sepotheses confecit, de eo quod ementita sit Herodoti historia, de agminum ordinibus Fi apud Xenophontem iam et 'ξεων.J Ejus

meminit Sopater in comment. in Hermogenem P. II 6, ubi de amplificatione disserit, quae primo a quantitate sumitur, postea a relatione secundum Hermogenem: Ἀρ-ορμπων θ υιαφορον εἰνα βουλεται τ-Idem laudatur pag. 367, ubi quid sit disserit. Priorem Sopatri locum Meursius notavit lib. 6 Att. lect. cap. 2. Libanius etiam meminit cujusdam Harpocrationis Grammatici viri doctissimi p. 3s s ad Aristaenetum,& 3 18 Alexandrinos. Et hic est autor hujus Lexici, ut Patet ex Nam ηρον, id est, apud Alexandrinos. Pag. 3o8. Alius en Harpocration Naucratites J Harpocrationis etiam G presbyteri Meletiani meia minit Athanasius pag. 789 in apolog. z. Pag. 3I8. Plutarchus in Alexandro μυ eαὶ λ

217쪽

punxisse, ct deinde a capite novo plane sensu legisse J

Ita malo. Catullus: Pars occulta cavis celebrabant omgia cistis. Valerius Fl. 2. . aque circum Tympana

que ct plenas tacita formidine cisas. Sed si cistae sunt

κουα , non potest congruere H schini. nam canephori in Bacchanalibus crant feminae, teste Aristophane. vi sopo a' dicitur 2Eschines a Libanio in vituperati

ne H schinis. Nonnus lib. 9 de Mystide Bacchi gerula

Pag. 313. Clidemω, ct Antictides, ab Athenaeo OHarpocratione, G εξ, λωῖς laudantur saepissime.J E'ε νῶικα Clidemi & Anticlidis nullatenus grammatica

Heliodus teste Pausania in Boeoticis scripsit εξη 2.9

Pag. 33 9. e schyli. J Eustathius in O'λ υ, ubi de Plutarchum de fluminibus citat. Pag. 362. Orion autor apud Eumologum V. ιικγ.JEt Eustath. Pag. 368.

218쪽

Ιs MAUssACI DIssERT. CRITICAM. 2o3men &c. Hi decem posteriores Rhetores sunt Nicostratus, Dio Chrysostomus, Aristides, Polemo Aristi dae magister, & alter Polemo Rhetor, qui sub Commodo vixit. Rusdem meminit Hermogenes. Itaque diversus videtur ab eo, qui Papinianum consuluit. Pag 373. Σουιλος quidam laudatur G Θεαταλι κών. J Strabo lib. 7 in sine Suidam in opere, quod Θεσσαλικα dicitur, laudat. Licet enim ejus opus non nominet , tamen colligitur facile, cum ibi Strabo Thessaliam describat. Pag, 377. Κυἶκῆ quae propria ac praecipua Grammmticae pars en ἰλοωτερον μέργ ἡ καμααδικῆς. J Eustath.

Pag. 38 s. De historicis quae qui que composuerit.J

Artis Grammaticae duae partes a Graecis ponuntur, εξ quae enarrat:&ορμωκη, quae definit. Varro: Ars Grammatica, quae a nobis literatura dicitur, scientia est,

quae a poetis, historicis oratoribusque dicuntur ex parte majore. Mus praecipua sunt ossicia quatuor, ut ipsi placet. scribere, legere, intelligere, probare. Ut Aristoni placet, Grammatice est scientia poetas&historicos intelligere, formam proprie loquendi ad rationem&consuetudinem dirigens. Haec ex Mario Victorino. E'mουροι.J Etymologus ιῖλ reοισr. ιχμπινέ θ

ro, Criticos prius dictos esse ait, qui postea Grammatici sunt appellati. Grammaticam autem & Criticam ab Aristotele sumpsisse exordium: οἱ lue rurire του τ t-

219쪽

άλλα νόμων f mλιlώας Scc. Male Volfius ordinarios ritus vertit. Lambinus vero, choros in orbem circumductos Otralatitios ct communes. Demost h. initio ejus contra

De judicibus his Bacchanalium loquitur: nam ρως electus erat in Pandionide tribu Demosthenes ad Dionysia. Meminit & postea apertius. Antequam vero in certamen descenderent, mos erat diis sacrificare thure, ut indicat Aristoph. in Ranis p. 23 3 , ubi Ba chus judex electus inter 2Eschylum de Euripidem: pa

mici in Avibus p. F62. ἔκυνον οἰ κωτώ τους κωμκους , οἱ θλαμσαίνοντες πις ε ψόφους α λειριονουν. Lege ergo, οἱ ε κω mi . Hi & ραωλοι dicti, ut notat idem Schol. ad ι, ν o, pag 677, &Suidas . Sophocles Trachiniis P. 3 9. μονα ζ ici Hem G μεσω κυπις ρας δονομέ ρ- ουσα. Loquitur de Acheloo Sc Hercule certantibus, uter Deianiram conjugem haberet. Plutarchus in Cimone judices tragoedis sortiri praetorem scribit. Jurati autem sententiam ferebant teste Dione in Orat. 1 a Pag. 3 9, &Pl tarcho ibidem: ubi etiam ut insolitum notat, decem

fuisse judices ab Aphepsione magistratu lectos.

220쪽

vocat.

Malchus. l Sed longe plura Iamblichus ex Malcho , qui etiam mΘρος έἀω dictum esse scribit, ut Empedo.

clem αλεξανεμον , Epimenidem κα, σάω. De eo plura Suidas. ν θ εζησὶμους τους καλουμένους σκυθίνους.

De hoc vide Scaligerum ad numerum Eusebii I ssubi locum Firmici affert de Palladio. Simulacrum est ex ossibus Pelopis factum, hoc Abaris Scytha fecisse perhibetur. Schol. Aristoph. in Equitibus. On δὴ

quod nihili est. Eusebius Olymp. F anno a. Abaris de Ocythia venit in Graeciam. Lydorum nonus Croesus ann. m. Numero Euseb. I F . Apud eundem Olymp. 8a anno . Abaris Hyperboranus hariolus agnoscitur, quod ineptissimum est. Porro cum ex Porphyrio & Iamblicho constet Pythagoram Abarici Hyper

C c a borei