De comicis romanorum fabulis maxime plautinus questiones

1쪽

CANI BR ID GE

4쪽

DE COMICIS

ROM ORUM FABULIS

MAXIME PLAUTIΝIS

QUAESTIONES.

SUMPTIBUS FREDERI CI FLEIS CHE R I. 1 837.

Diuitiasti Go la

6쪽

GENERATIM ILLUSTRAHE

PAR TICULA PRIMA

8쪽

Bene, hereIe, factum est et eondigne, ut qui per

duo ferme saecula neglectus turpique situ deformis bouerat comoediae Romanae princeps ), eum nostra aetas diligentius curari eruditorum virorum studiis, Purgarique et ex parte nitescere rursus Videret. Nam

post Camerarii et Parei religiosam diligentiam, si omiseris Gronorii quasi velitationem et paucas in Io-

eos selectos scriptas animadversiones, ad nostrum usque saeculum Vix quisquam commemoratione dignus

Plauti patrocinium suscepit; sed tanta doctorum virorum Corda occupaVerat socordia, ut Ernestius in praefatione editionis suae minime optabile esse affirmaret, homines doctos rursus eo delabi errore opinionis, ut sicut in Τerentio factum sit a Benueio, ita ad legea poeticas refingi veIint Plautum. εPrimus huius saeculi annus primam saIutis spem Sarsinati poetae attulit, quum Trinummum Godo e-dus Hermannus, unam e praestantioribus fabulam, emendatam et ad sua metra revocatam in lucem emisisset. Qui vir ingenio atque eruditione aeque admirabilis utinam totum nobis ΡIautum, aut plures saItem sabulas ad illius exemplum dedisset Sed tamenn CL Niebnhri Ueh. die ala uniergesch. his. Stellen im Plautus. Λhh. d. Beri. Ah. I8I6. II. Eist. phil. Cl. P. 279. xv

9쪽

a . . ,

quum exemplo esset, et edita doctrina metrica Planiatinis quoque Versibus constituendis viam munivisset, secuti sunt alii, inter quos Lindemannus non dubito quin aliquantum Plautu profuturus fuisset, si minus festinanter rem gessisset, et diligentius Palatinorum codicum Vestigia pressisset Laetiorem spem portendere Plauto videbantur novissimae Epidici et Bacchidum editiones, quarum Hieram Fridericus Iacob, alteram eamque duplicem emisit mischelitis. Ac Rilachelio quidem magna habenda est gratia, quod omnium primus tam Palatinorum quam aliorum codicum editionumque memorabilium scripturae diversitatem diligentissime notavit, qua sola fieri potest ratione, ut incertae Originis vulgata, coercita coniectandi libidine, tamquam ad Lydium Iapidem exigatur. Itaque quamquam in Iocis haud

paucis a viro doctissimo dissentio, tamen salutarem eius operam Plauto sore non dubito, quidquid clamitent obstrepantque Palatinorum codicum osores. Cogitet tamen Mimanum magnum eum moliri negotium, qui ad digerendam ac refingendam istam molem sese accingat, neque multum prodesse amplissimum apparatum, nisi accedat plenissima, non modo sermonis Plautini, Verum etiam prosodiae atque metricarum,

quas ille quidem secutus est, legum cognitio atque intima quasi familiaritas. Nam in examinandis Bacchidum editionibus vidi

dubitanter eum quaedam proserre, quae Sunt certissima, multa praetermittere aut corrigere, quae em

eadem lege erant iudicanda, denique nimium inter-

10쪽

dum obsequi Palatinorum codicum auctoritati, et quamquam aliud est meae disputationis institutum, quam ut cuiusvis generis corruptos scriptoris Iocos emendem, tamen, quoniam nihil impedit praemitti quasdam observationes.eo pertinentes, ipse autem, ubi ex argumento agendum erit, liberius agere potero, leges, quibus teneri me existimem, Prosessus, partem hanc criticam non omittam.

Ac primum quidem cavendum erit, ne nimii librorem Pall. admiratores non tam religio8e, quam superstitiose auctoritatem eorum Sequamur, quandoquidem eos quoque graviter eSSe corruptos arguit con- Sensus cum vulgata, ubi certissima sunt depravationis indicia, arguunt monstra Verborum, et scriptura interdum vvigata manifesto deterior.

Cuius rei primum exemplum ponam Bacch. II, 3. 45 sq.

num tarcumspecto algus ego lembum cons eor: Lovum est rigorem maleficum examini nNihil opis ferunt Pall. Ioco eorrupto, quem aliter Hii, sed infeliciter omnes emendare conati sunt, ηιν gonis, strigoris et tricoriis Vocabula ΡIauto obtrudentes. A quibus ita recessit Weisius, ut Bothium sci-

Iicet secutus totum versum tamquam a Plauti manu non prosectum eiiciendum clamitaret. At, puto, si insertus fuisset ab interpolatore liceat enim uti mihi harbara voce, usu sere recepta), sententia tamen aliqua in verbis esse deberet, nunc autem nulla est, nisi sorte eam Weisius esse putat, ut dicat Chrysalus: nosse se scelestorum hominum conatum invitis ex- ,