장음표시 사용
591쪽
on1TiONVM Hunc vos scitote Licinium gladiatorem iam immisisse cupidum Catilina iudices, Q. Curium hominem
Pis nem appellat, quem in Hispavia occisum esse dixi. Duas sicas Cutilinami Antonium appellari manifestum est. Quintumque Curium Curius hie notissimus sui aleator damnatusque postea est in hunc est hendecasvllabus Calvi elegans. Et talis Curius Per- eruditus. Huic orationi Ciceronis et Catilina et Antonius contumeliose respouderunt quod solum poterunt iuvecti in novitatem eius. Feruntur quoque orationes nomine illorum editae non ah ipsis scriptae sed a Ciceronis obtrectatotilius quas uescio an satius sit ignorare Celerum Cicero consul omnium consensu actus est. Λntonius pauculis centuriis Catilinam superavit, quum ei propter Patris nometi paulo speciosior manus sullaagata esset, Catilivae.
i Q. Gallin m de ambitu postulatum scribitras tu cominent orationis in Toga, a Cicerone vero suisse defensum tu Verrinarum. Λmbitus autem ohiectus est, quod quum Prae iuram cteret, quia in aedilitate, quam ante antium gesserat, hestiastion habuerat, dedit gladiatori niti subtiliato patri se id dare. Huius autem disinsionis praeclara sit mentio in libro de petitione consul aliis a Q. fratre his verbis: Nam ne biennio quatuor sociatitates eiDium ad ambitionem gratiosissimorum tibi obligasti,
M. Fundanii, Q. Gallia C. Cornelii, C. Gemini, et horum in
causis ad te deferendis, quidnam eortian sodales Deemerint et Onsr-m erint, scio. Deseudit autem M. Calidio necusante orationis quidem Hieronymus uiciniuit in libro de Mita clerieorum Nihil tam facile inquit. quam vilem lebeculam , et indoctam concionem linguae olubilitate deeι- Pere, quae quidquid non intelligit. plus mirat ir M. ITillius , in quem illud puleherrimum elogium est Demosthenes tibi praeripuit, ne esses Primus orator, tu illi ne solus in Oratione pro Q. Gallio, quid de
rore Mulgi et de imρeritis concionatoribus sequiatur attende, ne his fraudibus lauderis. Loquor enim , quae sum Pse evertus unus. Quidam Poeta nomi/ιatus, homo pertiteraltis. etιius sunt lia colloquia Poeliartim ac philosophorum . quum jacit Euripidem et Menandrum incer se et in alio loco Socratem atque Picurum disserentes, quorum aetates non annis, sed saectitis scimus esse distianclas, quantos a Plausus et Hamores mos eις
592쪽
vicium mulierum, ut symphoniae cantus. Videbar mihi videro alios intrantes, alios autem exeuntes partim ex vino vacillantes, parti in hesterna potatione oscitantes. Versabatur inter hos Gallius unguentis oblitus, redimitus coronis humus erat immunda, lutulenta vino, coronis languidulis, et spinis cooperta piscium. B. ΗIER. a Cleric. J Loquor enim , quae sum ipse nuper expertus unus. Quidum poeta nominatus homo perliteratus, cuius sunt illa Colloquia poetarum, cphilosophorum, quum facit Euripidem et Menandrum inter se, et in alio loco Socratem atque Epicurum disserentes, quorum aetates non annis, sed saeculis scimus esse disiunctas, quantos is plausus et clamo vos novet multos enim condiscipulos habet in theatro , qui simul literas non didicerunt, Qv INT. lib. II c. uti. J An ista, si vera essent, sic acie dicerentura EvGRAPH. in Terent Eunuch et, 4. Lut Tullius in Gallia aqua spurce dictum commemorarent in libera
eivitate inuhni ad Aquil ρ. 44 corr. in Galliana qui spurce. Cic. Bruto J Tu istuc, M. Calidi, nisi singores, sic
multos enim eondiscimios habet in theatro, qui simul literas non didice ni SlGON. Posterius hanc ora liciis nem suisse habitam oratione in Togaecindida Asconius idem testatur,
qtiem citat Sigonius , eodemque tuo
in Oeo , in commentario videlicet orationis tu toga canii. sere in medio. ius aute in is ullius, qui antea quoque Calidium M. Calidi oratoris Dalrem repetundariati, ut opinor, Accusarat. Asconius iussi verr. Id cni. idolii Cornelii iudiciti praetor excrCMiSSe Ascouius idem. ATR. Loquor enim Mace verba quae vulgo ex Hieronymo profragmento Cice vovi ex orutioiae pro Gallio usseruntur, mihi videntvr potius ipsius Ilie. ronymi esse , qui illa quae Cicero dixerat exemplo quodani, quod ipSuerat expertus, assurendo Oufirmare voluerit. ScH.Siam expertus un/ιs. Quidum LSie potitis distinguendum est sum eve
Tu istuc M. Caliati M. Calidios Gallium, ut dixi, - -vii, quod
593쪽
ORATIONI Magercs praesertim quum ista eloquentia alienorum
hominum pericula defendere acerrrime soleas, tuum
negligeres ubi dolor ubi ardor animi qui etiam
ex insantium ingeniis elicere voces et querelas solet. Nulla perturbatio animi, nulla corporis, Dons non
Percussa, non semur, pedis quod minimum est nulla supplosio. Itaque tantum abfuit, ut inflammares
nostros animos hsomnum isto loco vix tenebamus.
NON. logi. J Ego te certo scio, omnes logos, qui
ludis dicti sunt, animadverti SSE.CAllis DPoematorum.
Putrem siluni Q. Calidium de repe linitus huius artificii memiuit ivndis postulasset. De lioe autem loco iliuitu lib. xl, cap. i 3 et Valeriussi Cicero in luto eap. 8 . ubi de Maximos lib. VIII, e. M. ιcero,
M. Calidio loquitur : Aberrat inquit, vovit quantum in pronuntiatione rale ei illa listis qua PermoMeret utque Udo motu coryoris momenti sit, Ora incitare animos quam plurimum μοι tione quum m Gallio habuit, si-Iere ἀximus nec erat tilia νι atque nisca, it M. contentio isto consili , quod eos, probrando quoi yriae ratum sib ab
defιιι ira etiam memini quum ira vit, Oιum fiuravi locum tia claudemio et a tisatione sua Q. Galli erimini de Tu isti. M. Calidi nis ineteres. sis dιsset, stia ιιm enenum Paraseisse, ageres Huilia et tu in orationis exstat apud Severiauum testimouium, quia n Dalma, πιι μυι oues, indici, ait Similiter Pro Galli tib ac tisa tiones, manu tum rem, deuerra inriseeunius Obιecit; ibi enim uiud creet, deque eo crimine accurate et singula tuler se comparui alterum expusite mutita, isset me in res 'on altero Tullius diluit. Sic Praeteruendo, quum essem argιιmentatus Ciceronem , ex Qiii titiliatio etiam lib. res Ierebiat hoc Pstrari etiam l. et eodem illo loco, quom proxime Postias timc ι is, quod iste, recitavi, et Paulo aute extremum eiusvωιm Pestem comtι sui, q/ιiam indicia fragine iiii et potest. Muti aut ut mortisse comPerisse man festo et a Calidium Gallii suisse accusatorern, ut icuere dicteret iam sottite egisset etiam Sigonius admonuit citi subli- rem leniter tam oscι tauter , T istuc litatem tribuit Quintil. Xl , to et iu. I. Calιdi , nisi Augeres , si ageres Bristo a Cicerotie dilicia Dotius Oratoreic Illi ui autum cliuiu vut borum, vul quam vehemens oppellatur. Dixi in
594쪽
antem illum pro domo Ciceronis scribit Quintil. X. tisiui se ni ite in Mi. Ioni rint Aseo tua tu Tiunerato; Festus, in dictione Sufes profert
fragmentum ex ipsius oratioue PATR.
i mi est L. Roscius Otho, quii tribunatu lindriennio ante Ciceronis consulat lini legem qui equitibus XIV primos theatri gradus cou-stituit, reliquos sirperiores plebi. Qua
de causa in theatriim veniens consule Cieerone, a plebe conviciis et elamore 'erptus est. Η me autem ut plebi reconeiliare . Cicero hane orationem
liativit laude dixit Plinius lib. VII de
Cieerones Roscio theatralis legis tribus ignoMerunt, diserimine sedis aequo animo tute m.
Cicero in epistolis ad Attici mII, 3 hane orationei de Othone n pyellavit. Si G. De Othone ipso have esse inter scriptores uisse retitiam ideo Quum enim is L. Roscius Otho trib. pl. et exset et diceretur, a Plutare ho inmen, in vita Cieeronis, pro Geso, Marcus, a Velleio autem lib. I l, ut quidam libri habent, pro L. Roscio. In
selas. h Motii vero, tu extremo Cornelianae pri tu .ie, pro tribuno comsul dicitur. Est autem quoque ex rescentioribus scriptor non ineruditus.
et eerte diligentissimus, qui tam in Nomine quam in magistratis uitis Othonis allucinatus esse vidclit r. Doliui enim n alii hutie istum R,-atium , ut a Livio et Dione, ut, aliis Oitionem, ut a Phita ictio, et Horatiue Iuvelint videt nominari, noli videtur se explicare salis, rei iti teli g. itinio haec honninis duo, Dinina ex-
Mitisse quorum niterum nomen Pro Di te apstellii ratirmi mi fici Cognomen niterum idem autem Plii lare hum sentire existimat, praetorem riue . noti
constitem ne lite iribi in uni suisse. Qui inibi lap us hominis ex mendos Plu turelii libro natus esse vi ilia r. iiiiii enim in correctis inta teli libris legatur, πρωτοe αρκοem . ille legisse videto πραιτωρ Μαρκοentat Aede nomine quidem eius docere nos possunt quutri Ceterii.ιA iin historici, tum unus interea Asconius, qui eodem illo loeo quo in magistratu ipsius allucinatur tribus illum omitibus u minibus appellat L. Roscitim in nem De magistrati autem yrnetereeteros Livii epit. XClx, quae tribu
num pl. manisoste vocat. De oratione vero ipsa Ineus est minime omnium abstrusus epist. I, lib. XI ad Atticum. tibi hane tertio tuler consulares rationes loco uominat. Vnde etiam eon stat de ipsius tempore. De argumento autem eius primum historia omnis loquitur, L. t he Roscium Othonem
ribunum plebis lege sua XIV gladiis
caveae Proximos equitibus in theatro assignasse. Cuius etiam rei in oratione pro Murru e r ita Cicero meminit: L. Otho Mir Iortis, meus necessarius, equestri ordini restituit nori stilum Q. gnitatem, sed etiam Molumatem. Itaque haec lex, inquit, quae ad ludos
595쪽
Qv INT. l. ii , c. id Quid enim crudelius, quam homines honestis parentibus ac maioribus natos a republica submoveri sed ita legibus Sullae continetur status civitatis, ut his solutis, stare ipsa non possit.
FORTvΝ. l. 5 Sic enim, ut opinor, insequar su
m. Et item Sat. XlV:- re sum mam ni se tem ordinibus, quam lex dignum Oιhonis. Deinde quum ea lege ostensa plebs veuientem Roscium in theatrum sibilis et convicio exciperet Cicero consul cum summani estia plebem in aede Bellonae in. crepuit, huc iluidum oratioue quam die de Ollione Cuius quidemeessum dum idem iste ex cuius lautia superiora tradita sunt, explicat Phutarchus , dicit reversam tu hevatrum plebem, mi ipsis quoque equitibus, quibus Roscius erat quam C rissimus, de ipsius honoribus couteu-dere nou dubitasse. Ceterum dignus est, qui hic aeseraturu'litii Ioeus Ilist.
i L. Sulla dietator non solum inimicos suos proscripsit, sed eoruinetiam silio in perpetuum Deteridorum houoruui potestate lege aua privavit. Vnde illi sunt M. Lei id consulis tu L. Sullam apud Sia lustium
Quin solus omnium Post memoriam hominum inplicia in post tiruros composuit; ticis Prius iniurii, quam μιρα cercia esset Coutta hos igitur Cicero consul, quum, ut ad Lotiores adluitterentur contenderet,i egit iuoratione quam inscripsit de ρν Oscm- νωι tim stιιs. Cuius mei uiuit Quiutilianus lib. XI. e. cita : mollienda est in Ierisque alio colore asPerieras ora. tionis, ut ιcem de Proseri ἐωνειω liberι Ieci Quid enim crudelitis quam homines honestis parentibias ac maioribus natis a re ublicia suboam eιιῖ. etc. cuius oratiouis vim iudietavi inonius Hist nat. lib. II, Hii mdicit: Te Orante Proscrwloriana thberos honores,etere miluit Ilia tisincia ostea Caesar dictator omnia concussit.
a s M. iliis Nepos triti hiubis
596쪽
Fn xGMENTAgientem, quoniam congredi non licet cum resistunio.
Silano et Murena cois mei iuvectu eum ut sibi oralioue responderit, compulit. suam ratioue in Inum post scripsisset contra conia nemine letia vocavit. De line coutentioli e limiere lori invitatus est. Dium ad Metellu tu Celeremi et tis fratrem ita scripsit A. d. III. Non litu. γιυ agere coe isset, erit quo νω Mer one Ure lubiat mihi mnia ιιιμ IIuitis ego
temeritiati si Mirtute Mum atrimo non restitissem quis essest, qui nc ira con Aialatia, non usu potitis a istimaret,
Mihi qui leni videtur ioco, ille' νιν
crassisti auteni me e ratione Protata
Epp. u. Alt ill ad halic orali Oilein vix pertinere sed ad illam poliis, iii Clodii tin et Curionum si uctatu, qu ad alit me utia in ud notavit Paullii, a nullus in erudiit iniis sui tu eas
habuisse significat Plutarcho in vita ossi tu illa . iii qui , ratioue
quam de Atio consula iuuia his it Cicero, Crassu in ad e noctu vetiisse rus et t. epistolarn a Catilina rixi,sarii te iacta lem, qua illi im Pia, conscium diar mundam colitur utioncmaior labatur Alii te hac de causa una Perciuio,tu lituli Cicoronis uti uicus Cras Sustia.
se facturum usae, quod pertuitis teque.
597쪽
Pnisc. l. io J Nisi eorum exitio, non requieturam. GELL. I. 18. c. 7J Ascendi in concionem concursus est populi lactias. Qui Net. I. 9 c. Qui indicabantur, eos vocari, custodiri, ad senatum adduci iussi in senatu sunt Positi.
Noreius census PQuorum luxuries fortunata consape Perit.
inravit verissimum pulcherrimum tuo iusiurandum rempubliciam a qtι urbem Romam sua unius Omm esse sal-Mam; sicut loquitur tu oratiove in Pisonem sub initium rite quo etiamo in orat pro Sulla cap. io ita habeti
Adestote Omnes animis-Ego consul. quum exercim Perditorum eiseium vindestino seelere conflavis crudelissimum et Itiectiosissimum exitium Patriae conassa Misset meis consitiis mei laboribus , me eontis Perictilis, sina timvltu i sine delevita incensione urbem . internecione ciMes. astitate Italiam . interati remptibi. Iibe Mi. Ego Mirum Omnium esseium, statum orbis terrae urbem hune deis
nique aedem omnium nostrum . arcem regum et talionum exterarum, lumeugentium , domicilιum imPerii, quιnque hominum amentium ac Perditorum Poena redemi. Et mox Au me existimasti haec iniuratum in iudicio nora esse dicturum, tiae iuram mmaaimia concione dixissem rat apertim, sicut dixi, in or tu Pisonem:
Ego quum is concione abietis ma-ς strati dicere a trab. Pl. Promberer. quia constittieram . quumque is mihitiintia modo ut iurarem cruιιιιcret. sine ulla vibitatione iuraMi, reωναι am atque hanc urbem me ianitis uria esse salseam Mihi mulus rom. niseeratis Ilia in concione non unius diei gratulatiotiem, sed aeter.
εeust ut ProbuMil. Intelligetidum est igitur oratiouem de suo consillatia,ti ut iusiuraudum fortassis suisse quo simul etiam Metelli concioni respon-ιlchiil aut certe, si ita libet Metellinam ah hae de consulat suo aeva rare . de Metelliιι dieendum , ut alii ante me voluerti ut de hac de consta- latra suo existimandum eam fortassis esse, quum qu uiu meditulam iam habuisset, etiam pro eoueiorae nisi
a Metello prohibitus esset, fuerat Labiturus. ATR.
Qui iudieabantur De coniuratis
loquitur Io. Ortim luxuries-m erit Nonius v. census adducit haec verba ex Cieronis coustilatu, exemplo se Clemou-,traturus hoc vocabul uua etiaua Deutro genere usurpari. Patricius recte monuit dubium esse utrum hoc singitieulum ex poemate de consulm stara . auexistatione de mustiliatu de Proni Ptia iusit. Si ex poemate, corrui tui sit
598쪽
DE REGE PTOLEMAEO i AQVI L. et FORTvN. et Manci s. J Dissicilis ratio belligerendi a plena sidui , plena pictatis.
nucho parasitus suadet militi:
Vbi nominiab Phaedriam , tu amyhiliam Continuo. Si quando illa dicet, Phaedriam
Commessatum nlromittamus tu , Pamphilam
fragmentum necesse est quoniam heroici eae uis metrum et uoci eou- lat. CL .
1 inationis de rege Ptolemaeontentionena Pud quillim et Fortunatiannii Latinos rhetores solum iuvenio. Fortunatianus autem eandemetiarn de rege Alexandrino vocavit quam dixit a Communis a. tilio, ut Cicero de rege Alexandrino. Item μή hors co iosae Onuntiar, sicero de rege Aiaxandrino. Eam Merode restι tuemia Ptolemaeo Aulete fuisse rediderim quum eam evict/Ο-nem P. Lentia cuiuia ymeonstiti sua sententia decerneret , ut seribit
ipsempi'. ad Fam. I, . Sic. aeeotatio habita sui Cn. Cornelio Lentulo L. Marei Philippo coss. ut patet
ex epist ad Fam i, r. Mentio autem orationis et fragmeuti est Elii an apud Marcianum Capellam, ubi agi de figuria senteutiarum. AT . a salinium et accusatum sui se et delausum a maguis viris repetita. AC- ea tum quidem , sive adeo insectatum a Licinio prirnum Calvo, Ornior excellenti, ut alibi ex 'licabituus ti bili illa actione, de qua miιltiirne clari auctores meminerunt, Tacitris Catullus, Quintili auus Aquila -- leti Deinde vero insectatum quoque a Cicerone ipso oratione quideria, quae hodieque exstat. Dessetist in . t tem ab eodem, duobus ullam ibit a. lerius lib. VI cap. iaci iudiciis Publieis, non modo siue ito crimilae levitatis quod eidem aute inimici simus exstitit, sed etiani elim ii sua laude, num speciosius multo iniuriae eneficiis vinentitur quatumutui odii pertivacia Peusentur. Et si autem eius defensiouis ausam in Caesarem eouferre videatur ipse Cicero quem sibi defetideudo Vatinii auctorem fuisse scrihi lib. I, epist ad Fam ad Leutulum tomen Qui utili nu rei ipsi et veritati tributum id ab eo fuisse significii lib. 1l, cap. , quum ait Decet rem Psam probare in qualωιnqtie mrsona. Dixι Cicero pro tibinio et pro Vatinio inimicis-IGnis antea sibi hominibus, et in
599쪽
malum Pr ocemus. Si laudabit haec tilius formam tu huius contra denique Par myari referto,
de ingenii fama , sed de de esse sollicitum. Et quidem orationis pro Vatinio Ciceronis memini traseonius initio expositionis suae in orationem Pro M. Scauro. Quo ex loco intelligitur habitam esse eam L. Domitio Ahenobarbo et App. Claudio pulehro Coss. Id quod ipse signifieat etiam epist. vlt. lib. II, ad Q. fratrem Ego, inquit eodem die, quo haec scripsi,
absoluto a tribunis aerariis de rae- Maricatione Druso aderam Post seridiem Vatinium defensurus. Erat id autem, ut apparet infra, intra Quintilem et Sextilein menses, aute Scauri iudicium. Sic enim ibidem Cicero. Scauri inquit, inlicium statim exeriseisitur . cui nos non deerinuis. Cuius iudieii summum diem a. d. Iv Nou pi suisse seonius prodidit. Ex his autem praeterea Ciceronis locis colligitur, de ambitu illuui tunc aecusatum fuisse. Sic uim paulo ante Cicero De ambitu. quum atrocissime ageretur in aerarim mutios dies, uti ua eram rogressi candidat tit erendum non esset, in senaria non
fui. Quod item sigvificatu Lib. I
PP. ad Fam. p. , ad Lentulum scripta. Quod si est, tum sane, et Calvo
ii usatore, et Cicerone defensore usus
est Vatiniiis. Id quod ita esse ex ho ivi duorum locorum collatione con-xtat, quos adducam. Ciceronis priuium illa epistola in qua sic ait:
m Vatinis Mem rimum reduias intercessera in gratiam e Pompeium , sistim ti ille praetor est δε- tua, quum quidem eiu graMissimis in senatu sententiis ompugnassem, negiae nam illius --dendi causa, quam defenderari atque Ornamti Catonis Delude Quintiliani, qui aliquot Calvianae illius accusationis fragmenta adducit V lib. VI. P. 1 Factum. inquit, ambitum
scilia omnes o hoe os scire omnes
seiunt. Item lib. VI cap. 3 Pem si fontem, et die te digniorem, qui praeω feres quam Catonem. Sive igitur rei ipsius veritate, sive Caesaris auctoritate ad defendendum aint in tui adductus fuerit tacero certe inimicitias postea cum illo Psisse, easque ad extremunexercuisse videri potest ex his quae a Macrobio lib. I inter ioco recitantur. Nam quum Vatinius hie eum Caleno, ut Diotestatur, exitu anni o ut habent marmora Capitolinaco ut factus esset, paucisque diebus consulatum gessisset, notabilis, inquit Macrobius Ciceronis urbanitas cir-
no Vatini Delum esse. quod illo oonsule nec re, nec aestas, nec autumnusserit. Querenti nutem
deinde Vatinio, quod γα rus esset domum ad se infrmatum enire, respondit Cicero, id a Midem in consulatu ipsius facere otiisse . aeria nocte emersum fiasse. Idem autem apertiva quodammodo existimari potest, ex iis quoque , quae a Quintiliano lib. VI, cap. 4 inter iocos quidem relata sunt. Primum quod nuntiata ipsius morte, cuius Parum certus dicebatur auctor, inιerim, in-Uips
600쪽
Sic peto a vobis iudices ut quoniam quidam nobiles homines, et do mo optimo meriti, nimis amant
inimicum meum . neque inspectante, saepe eum in senatu modo severe seducunt, modo familiarii eratque hilare amplexantur quoniamque illi habent suum Publium, detis mihi ipsi alium Publium, in
quo possim eorum animos mediocriter lacessitus, leviter repungere.
qui Cicero usura ivar. Deinde, quum ovili in libertis in ipsius in
terrogasset, recte ne onratia et is recte
respondisset, Nimirum mortim estpitiquit Quamquam ea quidem ex adverso non paulo lirmiora hiis argu mentis subrui videntitur de impiis iram ex tribus epistolis quae exstant inter epistolas Cicerotiis lib. IV ad familiares vltro citroque ab iis seri-Ptae tum una Praeterea adlatii eum
II, 9. Neque vero loeus ex Philipp. X. etsi Dioni et Velleio histotieis
repugnare videatur, nd confirmandam taliae Ciceronis Onam de Vatinio ovinionem praetermitti non debet.
ideriti igitur alii quid et quantii mde illorum amieitia existimaturi sint. Nam in epistolis quidem ad Ami- lares et Vatinius Ciceroni, supplicationis obtinendae causa, et Ciceria vicissim Vatinio recuperandi Diony. a unagnostae fugitivi gruit , videri Potest fuisse adrilatris Epistola auteni ad Atticum non magis Marco . quan Oratiato Cieerotii hiis invicem subiralisnmietim suisse Vatinium ostendit. Immo utriusque etiam soritissis inimicum, si sorte Q. Ciceronis. Probe Trari plenissima epistola M. Ciceronileela, iras magis et odia illoris in ac- condere quam in iligare voluit. Et in
Philippica , qtiae dicuntur quum
rei gestae veritatem vix habeant ni t stulti late, alit eo certe consilio ut Bruto cui tune obsistere dicebatur, ami-eior redderetne dicta esse videri Possunt locis autem rursus quo Ine in ipsum nut mutuae amicitine fiducia nut certe iratus adhuc, nec dum re-eoneiliatis temporibus istis suisse Ci-eero existimari potest. Attamen quum nobiscum Perpendimus ea quae serihi tu oratione pro Gabinio et item in epistola ad Appium Fam. P. de
religione et ossici grati ite reconciis talae magis in ea opinione sumus. ita illum eum ipso etiam Vnt in iis ingratiam rediisse. ut se esse non uno. virum bonum . sed etiam intelliae eius constanter studiosum ad exir mum declararit, praesertim sinunt illi ad eam rem a Q. Fratre et celeris stimuli assidue adderentur orationem quidem pro Vatinio, quod nitinet, eius sic meminit Hieronymi sin apologia adversus Blasinum sub linent, quum Prius mentionem Dei sei Ciei ronis Lege, inquit . Pro Vatinio oratiunculam , et alias ubi sodalitiorum mentio sit. Uniam autem Dratiuneulam appellat nimirum innuit exiguam fuisse. Quum autem iiiquit Iege signineat et a Cicerone edita rasti isse et suo tempore exstitisse. l ATR.