장음표시 사용
661쪽
limescendum esse An hoc ipsum ea re facit, quod illi propter amplitudinem omnia iam ultroque deserenda putat O magnam stultitiam timoris, id ipsum,
quod verearis, ita cavere, ut, quia in vitare fortasse Potueris, ultro arcessas et attrahas Nimium timemus mortem et exsilium et paupertatem. Haec videntur
Ciceroni illima esse in malisci et dum habeat a quibus impetret quae vclit, et a quibus colatur ac laudetur servitutem, honorificum modo, non aspernatur: si quidquam in extrema ac miserrima contuine.
Ita potest honorificum esse. Licet ergo patrem appellet Octavius Ciceronem, reserat omnia Iaudet, gratias agat tamen illud apparebit, Verba rebus esse contra via. Quid enim iam alienum ab humanis sensibuε est,
quam eum patris habere loco, qui ne liberi quidem hominis numero sit Atqui eo tendit, id agit, ad eum exitum properat vir optimus, ut sit illi O invius pro pitius. Ego vero iam iis artibus nihil tribuo, quibus scio Ciceronem instructissimum esse. Quid enim illi prosunt, quae pro libertate patriae, de dignitate, quae do morte, exsilio, paupertate scripsit copiosissime Quanto autem magis illa callere videtur Philippus, Ilii privigno minus tribuerit quam Cicero
alieno tribuat Desinat igitur gloriando et lavi insectari dolores nostros. Quid enim nostra, victum esse Antonium, si victus est, ut alii vacaret, quod ille obtinuit tametsi tuae literae dubia etiam nunc significant. Vivat hercules Cicero qui potest, supplex et obnoxius , si neque aetatis, neque honorum , neque rerum gestarum pudet. Ego certe, quin cum ipsa rebellunt geram, hoc est, cum regno, et imperiis e X-traordinariis, et dominatione et potentia, qtiae Supra leges s csse clit: nulla crit lum horia conditiosor iundi, qua deterrcar, quum vis sit vir bonus, ux
662쪽
scribis, Antonius quod ego nunquam existimavi. Sed dominum , ne parentem quidem , maiores nostri voluerunt esse. Te nisi tantum amarem, quantum Ciceroni persuasum est diligi se ab Octavio, haec adto non scripsissem. Dolet mihi, quod tu nunc stonsacharis, amantissimus tum tuorum omnium, tum Ciceronis. Sed persuade tibi de voluntate propria mea nihil esse remissum, de iudicio largiter. Neque enim impetrari potest, quin quale quidque videatur ei, talem quisque de illo opinionem habeat. Vellem mihi
scripsisses, quae conditiones essent Atticae nostrae. Potuissem aliquid tibi de meo sensu perscribere. Valitudinem Porciae meae tibi curae esse non miror. Denique quod petis, faciam libenter. Nam etiam sorore me rogant. Et hominem noro, et quid sibi voluerit. XVIII.
De exercitus in latiam adducendi necessitate de sollicitudinestus in retinendo Octavio, ro quo ρορonderat DP . Om.
de rei pecuniariae discultate e de Lepidi siliis.
CICER BRVTO S. Quum saepe io literis hortatus cssem, ut quam Primum reipublicae subvenires, in Italiamque exercitum adduceres, neque id arbitrarer dubitare tuos neces- Surioc rogatus sum a prudentissima et diligentissima semina, matre tua, cuius omnes Curae ad te reseruntur. Et in te consumuntur, ut venirem ad Se a. d. xi Kal. Sext. quod ego, ut debui, sine mora feci. Quum autem venissem, Casca aderat, et Labeo , et
Scaptius. At illa vetulit, quaesivitque, quidnam mihi
videretur arcesseremus te, atque id tibi conduee epularemus, an tardare et commorari lc melius csso'.
663쪽
66 EPISTOLARUM Respondi id, quod sentiebam et dignitati et existima.
tioni tuae maxime conducere, te primo quoque tempore ferre praesidium labenti et inclinatae reipublicae. Quid enim abesse censes mali in eo bello, in quo victores exercitus fugientem hostem persequi noluerunt et in quo incolumis imperator, honoribus amplissimis fortunisque maximis, coniuge, liberis, vobis assinibus ornatus bellum reipublicae indixerit Quid dicam , in tanto senatus populique consensu , quum tantum resideat intra muros mali Maximo nutem, quum haec scribebam, assciebar dolore, quod quum me pro adolescentulo ac paene puero respublica accepisset vadem, vix videbar, quod promiserum, Praestare Osse. Est autem gravior et dissicilior animi et sententiae, maximis praesertim in rebus, pro altero,
quam pecuniae obligatio. Haec enim solvi potest, et est rei familiaris iactura tolerabilis rei publicae quod Spoponderis, quemadmodum solvas, nisi id dependisacile utitur, pro quo spoponderis 3 quamquam et hunc, ut spei in tenebo multis repugnantibus. Videtur enim in eo esse indoles sed flexibilis aetas, multique ad depravandum parati, qui , splendore salsi honoris obiecto, aciem boni ingenii praestringi posse considunt. Itaque ad reliquos hic quoque labor mihi
accessit, ut omnes adhibeam machinas ad tenendum adolescentem , ne famam subeam temeritatis. Quamquam quae temeritas est Magis enim illum, pro quo spopondi, quam me obligavi. Nec vero poeniter Potest rempublicam me pro eo spopondisse, qui fuit in rebus gerendis tum suo ingenio, tum mea promissione constantior. Maximus autem nisi me sociosallit in republica nodus est inopia rei pecuniariae
Praesepingi posse cotis iunc Ei uestius ii Pudum putabat praesιringitosae eonfidant.
664쪽
obdurescunt enim magis quotidie boni viri ad vocem tributi quod ex centesima collatum impudenti censu
locupletum in duarum legionum Praemiis omne Consumitur. Impendent autem infiniti sumtus tum in hos exercitus, quibus nunc defendimur, tum vero in tuum. Nam Cassius noster videtur posse satis ornatus
venire. Sed et haec et multa alia coram cupio, idque quam primum. De sororis tuae filiis non exspectavi, Brute dum scriberes omnino iam tempora bellum enim ducetur integram tibi causam reservant. Sed ego a principio, quum divinare de belli diuturnitate non possem, ita causam egi puerorum in senatu ut te arbitror e matris literis potuisse cognoscere. Ne vero ulla res erit unquam, in qua ego non vel vitae periculo ea dicam, eaque iaciam, quae te velle, quaeque ad te pertinere arbitrer Vale. v Kalend. Sext.
665쪽
I summo discrimine rem esse scribit, neque se tamen δε- verare celeritatem in consulibus desiderat et rudentiam maximam Ῥem esse in Bruto et Cassio.
Quum haec scribebam, res existimabatur in extremum adducta discrimen tristes enim de Bruto nostro Iiterae nuntiique adserebantur. Me quidem non maxime conturbabant. His enim exercitibus ducibusque, quos habemus, nullo modo poteram dissidere. Neque assentiebar maiori parti hominum. Fidem enim consulum non condemnabam, quae suspecta vehemente Perat. Desiderabam nonnullis in rebus prudentiam et celeritatem inua si essent usi iampridem rempubli-Cam recuperassemus. Non enim ignoras, quanta momenta sint in republica temporum; et quid intersit, idem illud utrum ante, an post decernatur , uSCipiatur, agatur. Omnia, quae severe decreta sunt hoc
666쪽
AD M. BRVTVM Lin rat, ED. Q 663 tumultu , si aut, quo die dixi sententiam, persecta essent, et non in diem ex die dilata , aut quo ex icin-Pore Suscepta Sunt, ut agerentur non tardata et procrastinata, bellum iam nullum haberemus. Omnia,
Brute, pracstiti rei publicae, quae praestare debuit is, qui esset in eo , in quo ego sum, gradu senatus populique iudicio collocatusci nec illa modo, quae nimirum sola nu homine sunt postulanda , idem, vigilantiam, patriae caritatem is sunt enim, quae nemo est, qui non praestare debeat; ego autem ei, qui sententiam dicat in principibus de republica, puto
etiam prudentiam esse praestandam nec me, quum
mihi tantum sumpserim, ut gubernacula reipublicae prenderem , minus putarim reprehendendum, si inutiliter aliquid senatui suasuerim, quam si insideliter. Acta quae sint, quaeque agantur, scio perscribi ad te diligenter. Ex me autem illud est, quod te velim habere cognitum meum quidem animum in aciem esse neque respectum ullum quaerere , nisi me utilitas civitatis sorte converterit. Maiores autem partes animi te Cassiumque respiciunt. Quamobrem ita te para, Brute, ut intelligas, aut, si hoc tempore bene res gesta sit, tibi meliorem rempublicam esse faciendam aut, si quid ostensum sit, per te esse eandem
667쪽
De Plane egregio in re ublicam animo, et suis cum Semilio in senatu de Planco contentionibus, quibus eum tandem fregit.
CICERO BRVTO S. Plane anim una in rempublicam egregium . legiones, auxilia , copias ex literis eius, quarum exemplum lihi missum arbitror, perspicere potuisti Lepidi tui
necessarii qui secundum fratrem assinos habet quos oderit proximos, levi latem et inconstantiam animumque semper inimicum reipublicae iam credo tibi exluorum literis esse perspectum. os exspectatio soIIicitat, quae est omnis iam in extremum adducta discrimen. Est enim spes omnis in Bruto expediendo, de quo vehementer liuiebamus. Ego hic cum homine surioso
satis habeo negotii. Servilio, quem tuli diutius, quam dignitas mea patiebatur sed tuli rei publicae causa, ne darem perditis civibus hominem, parum anum illum quidem, sed tamen nobilem, quo concurrerent quod faciunt nihilo minus; sed eum alienandum a republica non putabam. Finem feci eius serendi.
Coeperat enim esse tanta insolentia , ut neminem liberum duceret. In Planci vero causa exarsit incredibili dolore, mecumque biduum ita contendit et a me ita fractus est, ut eum in perpetuum modestiorem sperem fore. Atque in hac contentione ipsa , quum maxime res ageretur a. d. V Id. Aprilis, literae mihi in senatu redditae sunt a Lentulo nostro, de Cassio,
de legionibus , de Syriaci quas statim quum recitavissem, cecidit Servilius , complures praeterea Sunt enim insignes aliquot, qui improbissime sentiunt: sed acerbissime tulit Servilius rassensum esse mihi de
668쪽
AD M. BRVTVM LIB. II, Ep. 3 665 Planco Magnum illud monstrum in republica est.
De Dolabellae crudelitate Antistii liberalitate, et Ciceronis filii laudibus.
Deest princ*ium istolae. Sed quo nos amisisse quem sic vexari a Dolabella audio, ut iam non videatur crudelissimum cius facinus intei sectio Trebonii. Vetus Antistius motamen pecunia sublevavit Cicero, filius tuus , sic mihi se probat industria, patientia , labore, animi magnitudine, omni denique ossicio, ut prorsus nunquam dimittere videatur cogitationem, cuius sit filius. Quare quoniam efficere non possum, ut pluris facias eum, qui tibi est carissimus illud tribue iudicio meo, ut tibi persuadeas, non ore illi abutendum gloria tua, ut adipiscatur honores puternos. Kalend. Apr. Dyrrhachio.
DI rrhaehio Vulgo Caraehio, quod nomen alibi nusquam oecurrit. Εdd. Victor et Hervag. Charachio.
669쪽
CICERO BRVTO S. Datis mane a. d. vi Id. April. Scapti literis, eodem die tuas accepi Kal. April. Dyrrhachio datas vesperi.
Itaque mane prid. Id. Apr. quum a Scaptio certior iactu essem, non esse eos profectos, quibus pridie dederam, et statim ire hoc paululum exaravi ipsa in turba matutinae salutationis De Cassio laetor, et reipublicae gratulor mihi etiam , qui repugnante et irascente Pansa, sententiam dixerim, ut Dolabellam bello Cassius persequeretur. Et quidem audacter di-ccham, sine nostro senati consulto iam illud eum hellum gerere. De te etiam dixi tum quae dicenda putavi. Haec ad te oratio perseretur, quoniam te video delectari Philippicis nostris. Quod me de Antonio consulis quoad Bruti exitum cognorimus , Custodiendum puto. Ex his literis , quas mihi misisti, Dolabella Asiam vexare videtur , et in ea se gerere te terrime Compluribus autem scripsisti, Dolabellam a Rhodiis esse exclusum qui si ad Rhodum accessit, videtur mihi Asiam reliquisse. Id si ita est, istic tibi Censeo commorandum : in eam semel cepit, mihi Crede . . non erit. Id. April.
Sine nostro Nostro non plaeet; Eil. Ceatandi i e Lelian senati eonsulto. nee enim solet tale pronomen addi. RN.
670쪽
De Trebonii morte et prouincia scribit. De Antonio consulit. De rebus a Cassio gestis quid feri elit, ostendis Orationes Ciceronis laudat, et pecuniam πρlementumaue Postulat
BRVTVS CICERONI S. Literas tuas valde exspecto, quas scripsisti Post nUntios nostrarum crum, et de morte Trebonii non
enim dubito, qui mihi consilium tuum explices. Indigno scelere et civem optimum amisimus, et provinciae possessione depulsi sumus, quam recuperari facile est. oque minus turpe aut flagitiosum erit, si potest non recuperari Antonius adhuc est nobiscum sed mediusfidius et moveor hominis precibus. et timeo ne illum aliquorum furor excipiat plane aestuo. Quod si scirem, quid tibi placeret, sine solli. eitudine essem. Id enim optimum esse, persuasum esset mihi. Quare quam primum sic me certiorem, quid tibi placeat. Cassius noster Syriam, legiones Syriacas habet, ultro quidem a Murco et a Marcio et ab exercitu ipso arcessitus. Ego scripsi adaertiam Sororem, et matrem, ne prius ederent hoc, quod optime ac felicissime gessit Cassius, quam tuum Consiliu in cognovissent, ibique visum esset. Legi orationes duas tuas, quarum altera Kal. Ian. usus es altera de literis meis, quae habita est abs te contra Calenum. Nunc scilicet hoc exspectas, dum eas laudem. Nescio animi, an ingenii tui maior in his libellis laus contineatur. Iam concedo, ut vel Philippici vocentur. quod tu quadam epistola iocans scripsisti. Duabus rebus egemus, Cicero, pecunia et supplementes quarum altera potest abs te expediri, ut aliqua pars militum istinc mittatur nobis vel secreto consilio nil versus Pansani, vel actione in senatu ultera, quae