장음표시 사용
651쪽
cibus nostris avertisset Antonium quis lionos ei non fuit decernendus Quamquam ego illi lum verboriam laude in tribui, eamque modicam. Dccrevi etiam imperium quod quamquam videbatur illi ae lati hono-
Tificum , tamen erat exercitum habenti necessarium.
Quid cnim est sine imperio exercitus Statuam Philippus decrevit, celeritatem petitionis primo Servius, post maiorem eliam Servilius. Nihil lum nimium videbatur. Sed noscio quomodo sucilius in timore henigni quam in victoria grati reperiuntur. Ego enim D. Bruto liberato, quum laetissimus ille civitati dies illuxisset, idemque casu Bruti natalis esset, decrevi, ut in fastis ad eum dic Bruli nomen adscriberetur. In eoque sum maiorum exemptii sequutus, qui hunc honorem mulieri Larentia tribuerunt, cui vos Pontifices ad aram in Velabro sacere soletis quod ago quum dabam Bruto, notam esse in fastis gratis- Simae victoriae sompiternam volebam. Atque illo die cognovi, paulo plures in senatu malivolos esse, quam gratos. os per ipsos dies studi si ita vis honores in mortuos, Hirtium et ansam, Aquilam etiam. Quod quis xcprehendit, nisi qui deposito metu praetcrii periculi suerit oblitus Accedebat ad beneficii memoriam gratam ratio illa quae etiam posteris est salutaris Exstare enim volebam in crudelissimos hostes monumenta odii publici sempiterna Suspicor
illud minus tibi probari quod ab inis familiaribus, optimis illis quidem viris, sed in republica rudibus
non Probabatur, quod , ut ovanti introire Caesari
Reperiuntu/0 Sie edd. pr. et M. lim. idem quoque suspectum erat plerique Vulgo re erimur ad aram. Probabatur Hoe in SS. regii Meere soletis Ilecie in impro reperit Lallem. quieum illud Ern re-biu voe sacrisicium tu edd. pr. addi cepit. Vulgo 'robatur.
652쪽
AD M. BRVTVM LIB. I, AE P. II liceret, decreverim. Ego autem scit erro fortasso: nec tamen is sum, ut mea me maxime delectent nihil mihi videor hoc bello sensisse prudentius. Cur
autem ita sit, aperiendum non est, ne magis videar Providus suisso, quam gratus hoc ipsum, nimium: quare alia videamus. D. Bruto decrevi honores, decrevi L. Planco. Praeclara illa quidem ingenia, quae gloria invitantur sed senatus etiam sapiens, qui, qua quemque re putat, modo honesta, ad rempublicam iuvandam posse adduci, hac utitur. At in Lepido reprehendimur cui quum statuam in rostris statuissemus, iidem illam vertimus. Nos illum honores triduimus a surove revocare. Vicit amentia levissimi hominis nostram prudentiam. Nec tam c lantum in statuenda Lepidi statua factum est mali munn lumin evertenda boni. Satis multa de honoribus. unc
de poena pauca sunt dicenda. Intellexi enim ex tuis saepe literis, te in iis , quos bello devicisti, clementiam luam velle laudari. Existimo equidem nihil n lo. nisi sapienter. Sed sceleris poenam praetermitters illenim est, quod vocatur ignoscere otiam si in ceteriqrebus lolerabile cst, in hoc bello perniciosum puto.
Nullum enim bellum civile sui in nostra republica
omnium, qua memoria mea suerunt, in quo bello non, utracumque Pars vicissot tamen aliqua forma esset sutura reipublicae. Hoc bello victores quam rempublicam simus habituri, non sacile assi innaverim victis certe nulla unquam erit. Dixi igitur sententias in Antonium , dixi in Lepidum severas neque tam Diciscendi causa, quam ut o in praesens sceleratos cives timore ut impugnanda putria clerrerem; ct in
Posterum, documentum statuerem, ne quis talem
me lamen is sum male ambinii nee enim is sum. - Documentum
Suspectum erat Gruieto. Id tamen defendita. F. Gmnov. obis. IV, ε s.
653쪽
EPisTOLAnvMamentiam vellet imitari. Quamquam haec quidem sententia non magis mea fuit quam omnium. In qua videtur illud esse crudele, quod ad liberos, qui nihil mei erunt, Poena pervenit. Sed id et antiquum est. et omnium civitatum siquidem etiam hemistocli liberi eguerunt. Et si iudicio damnatos eadem poena sequitur cives , qui potuimus leniores esse in hostes Quid autem queri potest quisquam de me , qui, si
vicisset acerbiorem se in me suturum fuisse confiteatur necesse est'Habes rationem mearum sententiarum,
de hoc genere dumtaxat honoris et poenae. Nam de celeris rebus quid senserim , quidque censuerim, audisse te arbitror. Sed haec quidem non ita necessaria. Illud valde necessarium , Brute te in Italiam
cum exercitu venire quam primum summa est exspeetatio tui. Quod si Italiam attigeris, ad te concursus siet omnium. Sive enim vicerimus qui quidem pulcherrime viceramus , nisi Lepidus perdere omnia, et perire ipse cum suis concupivisset tua nobis auctoritate opus est ad collocandum aliquem civitatis stalum sive etiam nunc certamen reliquum est, maxima spes est quum in auctoritate tua , tum in exercitus
tui viribus. Sed propera, per deos scis enim quantum sit in temporibus, quantum in celeritate Sororis tuae diis quam diligenter consulam, spero te ex
matris et ex sororis literis cogniturum. Qua in causa maiorem habeo rationem tuu voluntatis, quae mihi carissima est, quam, ut quibusdam videor, constantiae meae. Sed ego nulla in re malo, quam te amando constans et esse et videri.
654쪽
Grai iter reprehendit Ciceronis ad octavium mistolam, qua eunt garat, ut tiberatores atriae salseos Mellet.
Particulam iterarum tuarum, quas misisti Octavio, legi, missam ab Attico mihi. Studium tuum, curaque de salute mea, nulla me nova voluptate affecit. Non solum enim sitatum, sed etiam quotidianum est, aliquid audire de te, quod pro nostra dignitate fideliter atque honorifice dixeris, aut seceris. At dolore, quantum animo maximum capere possum , eadem illa pars epistolae scriptae ad Octavium de nobis, allecit. Sic enim illi gratias agis de republica, tam suppliciter, ac demisse quid scribama pudet conditionis ac sortunae sed tamen scribendum est commendas nostram salutem illi;
quae morte qua non perniciosior 3 ut prorsus praeterieras, non sublatam dominationem sed dominum
Commutatum esse Verba tua recognosce, et aude negare, servientis adversus regem istas esse preces. Vnum
ais esse in Mod ab eo postuletur et exspectetur ut eos cives, de quibus viri boni populusque romanus bene existimet, salvos velit. Quid si nolit non erimus Atqui non esse, quam esse per illum iraestat. Ego medius fidius, non existimo, tam omnes deos aversos esse a salute populi romani, ut Octavius orandus sit pro salute cuiusquam civis, non dicam pro liberatoribus orbis terrarum Iuvat enim magnifice loqui et certe decet, adversus ignorantes, quid pro quoque timendum aut a quoque petendum sit. Hoc tu, Cicero, posse uteris Octavium, et illi amicus es7 aut, si me carum habes, vis Romae videri; quum, ut
655쪽
ibi csso possem, commendandus puero illi ueri iussCui quid agis gratias si, iat nos salvos osse velit et Patiatur, rogandum putas An hoc pro beneficio esthabcndum, quod se quam Antonium, esse maluerit. n quo ista petenda essent Vindici quidem alienae dominationis, non vicario, ecquis supplicat, ut opti-ine meritis de republica liceat esse salvis Ista vero imbecillitas et desperatio, cuius culpa non magis in te residet, quam in omnibus aliis, et Caesarem in cupiditatem regni impulit et Antonio post inlcritum illius persuasit, ut intersecti locum occuparo Conaretur; et nunc puerum istum extulit, ut tu iudicares, Procibus osse impetrandam salutem inlibus viris, misericordiaque unius, vix etiam nunc viri, tutos fore nos, haud ulla alia re. Quod si Romanos nos esse meminissemus, non audacius dominari cuperent postremi homines, quam id nos prohiberemus neque magis irritatus esset Antonius regno Caesaris, quam ob eiusdem mortem deterritus Tu quidem consularis, et laniorum scelerum vindex quibus oppressis, vereor ne in breve tempus dilata sit abs te pernicies), qui potes intueri quae gesseris, simul et ista vel pro-haro vel ita demisse ac facile pati, ut probantis speciem habeas Quod autem tibi cum Antonio privatum
odium Nempe quia postulabat haec, salutem ab se
peti precariam nos incolumitatem habere, a quibus ipse libertatem accepisset esse arbitrium suum de republica. Quaerenda esse arma putasti, quibus Ominari prohiberetur scilicet, ut illo prohibito, rogaremus altorum, qui se in eius Iocum reponi Pateretur, an ut esset sui iuris ac mancipii respublica nisi lacte non de servitute, sed de conditione serviendi
recusatum est a nobis. Atqui non solum bono domino potuimus Antonio tolerare nostram fortunam, sed
656쪽
ΛD M. RVTVM B. I. P. a 653 etiam honesciis atque honoribus, ut participes frui,
quantis vellemus. Quid enim negaret iis, quorum Pa lientiam videret maximum suae dominationis praesidium esse Sed nihil tanti fuit, quo venderemus fidem nostram et libertatem. Hic ipse Puer quem Cac saris nomen incitare videtur in Caesaris interfectores, quanti aestimet si sit commercio locus posse, nobis auctoribus, tantum, quantum prosccto poterit, quoniam vivere, et pecunias habere, et dici consulares volumus Ceterum nequicquam perierit ille cuius
interitu quid gavisi sumus, si mortuo nihilo minus servituri eramus Nulla cura ab ullis adhibeatur sed mihi prius omnia dii deaeque ovi puerint, quam illud iudicium, quo non modo credi eius , quum occidi, non Concesserim, quod in illo non tuli, sed ne patri quidem meo, si reviviscat, ut patiunt me, plus legibus ac senatu possit. An hoc tibi persuasu in est, soroceteros ab co liberos, quo invito nobis in ista civitate locus non sit Qui porro id, quod petis seri potest, ut impetres Rogas enim velit nos salvos esse. Videmur ergo tibi salutem accepturi, quum vitam acceperimus quam si prius dimittimus dignitatem et libertatem, qui possumus accipere 7 ntu Roma habitare, id putas incolumem esse Ros, non locus oportet praestet istuc mihi. Neque incolumis sui Caesare vivo, nisi postquam illud conscivi su-
Cinus neque usquam exsul esse possum , dum Servire, et pati contumelias, peius odero malis omnibus aliis. Nonne hoc est in easdem tenebras recidissu, quum ab co qui tyranni nomen ascivit sibi quuinin graecis civitatibus liberi tyrannorum, oppresSis
illis, codem supplicio assiciantur , petitur, ut vindi-
657쪽
ces atque oppressores dominationis salvi sint mane ego civitatem videre velim, aut putem ullam, quae ne traditam quidem atque inculcalam libertatem Pecipere possit, plusquo timeat in puero nomen sublati
regis, quam considat sibi, quum illum ipsum , qui
maximas opes habuerit, paucorum virtute sublatum videat Me vero posthac ne commendaveris Caesari tuo ne te quidem ipsuin, si me audies. Valde care aestimas tot annos quot ista aetas recipiti si propter eam Causam puero isti supplicaturus es Deinde quod pulcherrime secisti, ac sacis in Antonio, vide ne convertatur a laude maximi animi ad opinionem formidinis. Nam si Octavius tibi placet, a quo de nostra salute petendum sit non dominum sugisse, sed amiciorem dominum quaesisse videberis. Quem quod laudas ob ea, quae adhuc fecit, plane probo sunt enim laudanda, si modo contra alienam potentiam, non pro Sua Suscepit eas actiones Quum vero iudicas, tantum illi non modo licere, sed etiam a te ipso tribuendum esse, ut rogandus sit, ne nolit esse nos salvos nimium magnam mercedem statuis. Id enim
ipsum illi largiris, quod per illum ubere videbatur
respublica Neque hoc tibi in mentem venit, si Octavius ullis dignus sit honoribus, quia cum Antonio bellum gerat iis, qui illud malum exciderint, cuius istae reliquiae sunt, nihil, quo expleri possit eorum
meritum, si omnia simul congesserit. At vide, quanto diligentius homines metuant, quam meminerint, quia Antonius vivat, atque in armis sit. De Caesare aero, quod fieri potuit ac debuit, transactum est: ne IVeiam revocari in integrum potest. Octavius is est, qui quid de nobis iudicaturus sit, exspectet populu PO
Valde care aestimas reeipit Linustius malebat alde are aestimas annos quos ista aetas recipit.
658쪽
manus nos hi sumus, de quorum salute unus homo rogandus videatur Ego vero, ut istuc revertar, is sum, qui non modo non supplicem, sed etiam coerceam postulantes, ut sibi supplicetur. Aut longe a servientibus abero , mihique esse iudicabo Romam, ubicumque liberum esse licebit ac vestri miserebor quibus nec aetas, neque honores, neque virtus aliena dulcedinem vivendi minuero potuerit. Mihi quidem ita beatus esse videbor, si modo constanter ac perpetuo placebit hoc consilium, ut relatam putem gratiam pietati meae. Quid enim est melius , quam memoria recte factorum, et libertate contentum negligere humana Sed certe non succumbam succumbentibus nec vincar ab iis , qui se vinci volunt experiarque, et tentabo omnia ; neque desistam abstraherea servitio civitatem nostram. Si sequuta uerit, quae debet, fortuna, gaudebimus omnes; sin minus ego
tamen gaudebo, Quibus enim potius haec vita factis aut cogitationibus traducatur, quam iis, quae pertinuerint ad liberandos cives meos 3 e Cicero, rogo atque hortor ne defatigere neu dissidas semper in praesentibus malis prohibendis , sutura quoque nisi
ante sit occursum, explores, ne se iusinuent sortem et liberum animum, quo et consul, et nun ConSularis rem publicam vindicasti, sine constantia et aequabilitate nullum esse putaris. Fateor en ivi, duriorem esse conditionem spectatae virtutis quam incognitae. Benefacta pro debitis exigimus quae aliter eveniunt, ut decepit ab his, infesto animo reprehendimus. Itaque resistere Antonio Ciceronem, etsi magna Iaude dignum est, tamen, quia ille consul, hunc consularem merito praestare videtur, nemo admiratur. Idem
659쪽
Cicero si flexerit advorsus vlios iudicium suu in quod tanta firmitate ac magnitudine direxit in exturbando Aulonio, non inodo reliqui te inporis gloriam eripue.ri sibi, sed etiam praeterita evanescere coget. Nihiloni miser se amplum est, nisi in quo iudicii ratio
cxstat. Quia neminem magis deCet, quam te, rempublicam amare, libertatisque defensorem esse, vel ingenio, ut rebus gestis, vel studio, atque enlagitatione Omnium. Quare non octavius est rogandus, ut velit nos salvos esse magis tu te exsuscita, ut eau civitatem, in qua inaxima gessisti, liberum atque ho-xius tam fore putes, si modo sint populo duces ad resistendum impioborum consiliis. XVII.
De Ciceronis nimio in xtaoio Ornando studio vehementer conqueritur, eundemque graviter rePrehemtit, qui, quum Antonii dominationem oreresserit, nouam in clasei stabiliate consimia.
BRVTVS ATTICO S. Seribis mihi, mirari. Ciceronem , quod nihil significem unquam de suis actis. Quoniam efflagitas, couctu tuo scribam, quae sentio. Umnia fecisse Ciceronem Optim animo, scio. Quid eni in mihi exploratius esse Potest, quam illius unimus in rempublicam Sed quaedam mihi videtur, quid dicam imperite, vir Omni uui rudentissimus an ambitione sucisse; qui valentissimum Antonium suscipere pro republica, indubitavit inimicum Nescio intit sc cibavi tibi, nisi linum pueri et cupiditatem et licentium potius esse irritutam, quam repressam a Cicerone tantiamque eum tribuere huic indulgentiae, ut se maledictis non
abstineat iis quidem, qua in ipsum dupliciter xcci
660쪽
AD M. BRVTVM it B. I. EP. I Mλ7dunt, quod et plures occidit uno, seque prius por-let fateatur sicarium , quam obiiciat Cuscae, quod obiicit et imitatu in Casca Bestiam. An quia non omnibus horis iactamus Idus Marti ac similiter atque ille Nonas Decemb. suas in ore habet, eo meliore con .ditione Cicero pulcherrimum factum vituperabit, quam Bestia et Clodius reprehendere illius consulatum soliti sunt Sustinuisse mihi gloriatur bellum Antonii togatus Cicero noster. Quid hoc mihi prodest, si merces Antonii oppressi poscitur, in Antonii locum successio et si vindex illius inali auctor exstitit alterius, undamentum et radices habituri altiores, si patiamur ut iam ista, quae sucit, non dominutionem, sed dominum Antonium timentis sint. Ego autem gratiam non habeo, si quis, dum no irato serviat,
rem ipsam non deprecatur immo triumphus o stipendium decernitur, c omnibus decretis ornatur.
Pudeat concupiscere fortunam, cuius nomen Sia Sce inperit consularis, ut Ciceronis est. Quoniam mihi iacere non licuit, leges quae tibi necesso est molestu esse. Etenim ipse sentio, quanto cum dolor haec ad te perscripserim me ignoro, quid sentias in re publica, et quam desperatam quoque sanari putos posse. ec mehercule te, Attice, reprehendo. Acta senilia , mores liberi, segnem eniciunt quod qui dein etiam ex Flavi nostro perspexi. Sed redeo ad Ciceronem. Quid inter Salvi denum et eum in levest Quid
autem amplius ille decerneret 8 imet, inquies, etiamnunc reliquias belli civilis. Quisquam ergo ita timct profligatum ut neque potentiam eius, qui exercitum
victorem habeat, neque tenacritatem pueri putet cx-
tantiam olivetus coiiii iesii bii non do. minationem, non dominiana, scd Antonium.