De archaismis, qui apud veteres Romanorum poetas scaenicos inveniuntur in finibus aut versuum aut colorum in iambum exeuntium [microform] : dissertatio inauguralis...

1쪽

Funded by the

Reproductions may noti made ithout permission rom

Columbia Universit Library

2쪽

States Cod concems the mining f photoc optes orither reproductions of copyrighted materiai. . .

Columbia Universit Librar resemes the right to refuse toaccepi a copy orderiis, in iis udgement fulsitiment of the orderwould involve violation of the copyright law.

4쪽

COLUMBI UNIVERSIO LIBRARIES PRESERVATION DE PARI MENT

BIBLIO GRAPIIIC MICRO FORM TARGET

Origina Materia a Filinem Existin Bibliographic Record

TECHNICA L MICRO FORM DATA REDUCTION RATIO: ZI

5쪽

O MP

Conti meter

L 2.5 2.2

6쪽

CONSENSU ET AUCTORITATE AMPLlSSl l HlLOSOPHORUM ORDlNIS

SCRIPSIT

7쪽

D dissortatione judicarunt: E. Morclen

Parentibus optimis

8쪽

Terontiana Nise H 883 animo attento perlustraverit, sum non uillet Stoto illo num pro saeti possρ ximi non paucas formas quae a serentio noli Saliis versuum to eis collocari potuisso videantur nisi inibus 'ersuum fol0rum v in iambum exeuntium v plut infinitivi praesentis passivi in-ὶm eadentes eoni unetivi praossentis orbi sum fortita pleniores scit siem, res siet, 'rent similiaque Quarum sormarum cum ne sessario nulla non finiatur iambo puro aut puri hielii ob epterarum omnium apud Engel brechium sormarum xl quaequam niaminina exit, lare omnes in troeliastos aut spondeos exeunt ita ut hape quasi lex constuuenda ess videri possit ea quae in troeliasium ut spondeunt ex euiit sormae pri ea atque Ohsolpi ne omnibus vorsuum loei in v pniuntur exceptis iis, in quibus troe hapo aut spondeo ut non licebat metri ausa contra arehaismi ei, qua ambo aut pyrrhiclito finiuntur a poeta Scaenie non simili mosi in versuum Sediliu praeteroa in quibus ainbo aut pyrriti clito uti pr metrum n0n ieeliat. Omnibus adhiberi.

gsid loro nullis aliis deis ollocari potuisse videntur nisi ii S, quibu inetri cauSRnon poterat usurpari nisi iambus purus aut pyrria ichius Atque laec mira disteroni in non apuit aprentium soluin obsorvatur observatum apud omnes 'eteres Ronianoruin iOoin senoni eos. Maximo autem eon spieuus illoruiti reli aismorum

in iambum aut pyrrlitellium expunti uni usu est in finibu VerSuum Senam0ruinoctonariorumque iambicorum. Septenariorum trocli ai eorum atque Iariise nn lediaore in mediam septenariorum octonarioruinque iani bi eorum et ante eaeSuram

modiam septenariorum troe fiat eoru tu Itaque praecipue 'os IerSus examinaverunt, qui eumque adhuc de ilio Su Singulari e r 'runt; minus examinaVerunteetora apud volerses poetas eaoni eos tetra Qui tamen usus quomodo exl l l candus sit, quaeri non potest, donec sunt qui lias sormas ainbo aut pyrrhichio finitas ne in illic senariis. septenariis, metonariis iambicis Septenarii Sque trochai eis quidem ad iambicos versuum colorumve fines Solos pertinere Suo iure ibi videantur eontendere, eum nonnulli alii uinerunt sedum ad qua illi archalSin in his versibus solas pertinere putentur maiorem nodo existimi indum SSe ille antlla autem de re ne amplius dubitetui , propositum mihi 'St 'iac disputatione

quantuni poterit perficere.

Atque adhuc multi iam viri docti alii do aliis sive apud lautuit Sive apud Terentium sive apud omnes vetere poeta Scaenico archal Slm ScripSerunt,ssid aut ita ut eum disputatio ipsa do longe aliis sibus esset, occasione oblata pauca in universum de his archaismis verba sacerent, aut ita ut de Singuli Siliodo horum archaismorum disputarent. Inde autem quod illi ad certum de collocatione issorum verborum in iambum aut pyrrhichium exeuntium iudicium

9쪽

non perusenserunt minina se sequinar ut omnino non possit eo perveniri immo necessarium videtur suspicari eos viros Sos esse minore Xemplorum eo pia quam e qua verus rerum Status patefieret. Itaque quaecumque illi elaboraverunt, ea colligenda atque excutienda et, quantum fieri OSSet, nova Oppra

augenda mihi esse intρllexi. Una autem do re eaque haud parvi momenti illorum virorum doetorum perpauci verba sederunt; neque enim iniuria quaeri potest, illarum larinarum qua quaeque ratione archai Smus appellari debeat, cum nonnullae earum utrum in archaismis numerandae sint necne Velut evolt, Non veli aliaque plane in ambiguo sit. Sed veniam peto, quod ne ego quidem hanc rem explanabo propterea quod nequo Italicis dialecti antiquis neque Romanensibus quae dicuntur linguis ita iam studere p0 tui, ut illud munus Subire satis confidenter

auderem.

Quid quod iisdem illis versuum locis apud Veteres poetas scaenicos neque ullis allii inveniuntur verba quibus rarchaiSinorum momen Ferto 0n poteStattribui velut aerius, die elixa - ieius ea dentia aliaque Qua forma certo non archai ea cum minime aliis legibus ObStrictae SSe Videantur atque are ha-i Sin veri, eandem esse auSam necesse St, cur archai Smi veri nisi his versuum locis non inveniantur atque iuri illas dormae m0m archaicae Si vero causa collocationis oeuliaris et in archaismis veris et rii illis formis non archaicis una atque eadem est. quid ad reperiendam atque X plicandam hanc causam refert se ire, utra illarum Deum Vere reli alea utrae non archaicae Sint atque quid tandem hae voces n0 archaicae putandae sint rit cum hoc opusculum seribere instituerim maXime eo consilio, mi qua Si fundamentum praeberem ad cognoscendum explicandumque singularem illum Sum atque collocationem re haismorum cum illis formis non inteliat eis communem, vi ullo incommodo fierie redo, quod archaicas formas et non archaicas non iam plane distinguere me posse scio quoniam hoc nihil ad illam rem immo iuvabit in utrisque vocibus eausam Singulari illius usus repperi SSe, quem Sum eum communi sit in ambobus vocum generibus simul ommuniterque exquirer videtur licere. Itaque mihi si in animo in disputatione mea colligendis quam plurimi talium ruequibus dixi archaismo tum exemplis addendisque complurium illarum vocum nonarchaicarum Xemplis atque his omnibus excutiendis experiri, quibus legibus illa verba et archaica et non archaica apud Vetere Romanorum poetas caeni eos re vera obstricta fuerint. Sed priusquam ad ipsam rem venio, mihi commemorandum est, quid viri docti adhuc de usu et collocatione illarum vocum archaicarum et non archaicarum pr0baverint. Prima autem laudanda est memorabilis illa Iuudovici Langeni commentatio, quam inscripsit: dber die Bildun des late inis chen infinitivus Praesentis Passivi Denkschriste de Uiener Akademi vol. X, 860), in qua commentatione investigatur Sus infinitivorum archaicorum in te exeuntium non apud veteres Romanorum poetas scaenicos Solos, sed in tota latinitate. Quod autem ad veteres poetas caenicos attinet, ex tabella quam Langen pagina 2 proposuit haec lex videtur colligenda esse illa forma archaicas a veteribus poetis scaenicis nullis aliis versuum locis collocari potuisse nisi in finibus

senariorum octonariorumque iambicorum et septenariorum trochaicorum 'ut ante dia0resin mediam septenariorum octonariorumve iambic0rum Hanc quae ex unius archaismi scit infinitivorum in ter cadentium Xemplis constituta erat, legem quicumque post angenum de similium archaismorum usu et collocatione Scripserunt receperunt atque ViX cuiquam eorum scrupulus in mentem incidit, nonne ortasse dilatanda esset illa te atque etiam verisimile esSet eam ullatandam esse in aliis formationibus similibus iudicandis Ex illa igitur opinione praeiudicata prosectus Conrad Hormes X si 876 p. I 0l-l06 ubi ηρ Plauti

Torontii quo usu agit, uni eum idus infinitivorum in 'ter exeuntium Xemplum,

quod apud Terentium in alia sede legitur atque riua ille legitimas lutabat

sρdes corruptela lepravatum arbitratus emendare non dubitavit Eandem autem illam lego cum etiam in coniunctivi praesentis verbi sum sormis lem Oribus atque in ter laetii in vi ixeuntibus valere persuasum haberet, harum quoque sormarum exempla ea, quae illi legi non satisfaciebant, ad unum omnia emendanda esse decrevit atque ipse dedit operam ut emendaret. Ne verbi Sum autem formis archaicis iam mandem dere sententiam exposuerat M uelle Supplem Plautin prosod. l8Tl p. 3. Plane vero contrariam sententiam primus protulit . auteri in sensura

682 via uteri autem sententiam amplexus est T. Stange atque Summa ill- gentia probare studuit in libello quem inscripsit De archaismis erentianis s Gymnasi al-Program Nehla I 8903, ubi maxime de Terentiano illorum trium quos adhue commemoravi archaismorum usu disputat. Stange enim cum exempla

sere omnia offensionem nullam praeter hanes ipsam collocationem 'aber sibi persuasisset, suo certo iure dicit te illi lege Sola minime p0sse colligi haec exempla omnia eorrupta atque emendanda esSe niS alia argumenta certiora accedant. immo vero ex his exemplis cum pleraque ipsa integra et intacta servanda esse videantur, sequi contendit, ut illa lex iniuria con Stituta sit quin etiam coniunctivi praesentis verbi Sum sorma pleniores sim taxo rerexeuntes omnino nulla lege obstringi potui SSe quia eas formas lauti Terentii quo temporibus minimo iam obsolevisse, Sed omnium in ore sul SS appareat etsi aliorum scriptorum usu it ex inscriptionibus et e testimonio Ciceromano.

At primum de illorum praeter Ciceronem scriptorum testimoniis quid videtur iudicandum esse, si sero omnia apud poetas, perpauca apud 'olutae orationis scriptores inveniri cognoveris Quid quod Ciceronis loci p. 27 allati quibus

locis infinitivi in ter cadentes leguntur, verSu Sunt, quamquam apud Neurum ΙΗ Τ, 225 solutae quoque orationis exempla Ciceroniana inveniri poterant, Sed quae hoc ipso loco aliter explicantur exstant enim in formulis aut iudicialibus aut religiosis His igitur Oxomplis omnibus nihil probatur Praeterea sutem tange, quod ad infinitivos in te exeuntes attinet, nullum aliud apud 'emptores orationis solutae exemplum affert, etsi non debet negari eum asserre p0tuisse tres apud veteres orationis solutae scriptores locos, quo infra commemorabo.

Verbi autota sum dormarum pleniorum exempla Iraeter Catoniana a Stangi, asseruntur ic orationis solutae scriptoribus tribus Primum 'nam

10쪽

iudices. Praeterea tange p. 25 asser inum a montanum seil de ling. lat. X T Spengel p. 22l lin. ), ubi siet traditur eo die ibus omnibus praeter , ut sit a )et. Sed ne hanc unicam quidem eiusmodi apud Varronem formam sine dubio esse, immo vero corruptam putandam apparere mihi videtur ex pengsili adnotatione, Refutata igitur mihi videntur exempla a tangi quidem allata omnia praeter Catoniana. De his autem exemplis Catonianis quid dicendum sit nondum liquere opinor Paulum Celsium p. 46 4 dissertationis, cui indicem fecit Quaestionum Catonianarum capita Goettingae 886 , non

in omnibus rebus plane recte iudica SSe persuaSum habe maXl me propterea quod in seriptionum testimoniis mihi videtur non minus salso usus 8Se quam Stange ipse. De inscriptionum aulem Xempli nolo hoc loco iterare ea quae contra Stanesum optime exposuit Arthur Brock p. 85 86 disputationis, quam inseripsit De perlaeti in vi exeuntis formi apud la una ceteroSque p0etas iambicos , quae disputati est caput II. libri, qui in Scriptus St Quaestionum orammati earum capita duo Juri exi Dorpati l 80 ). Denique de testimoniuillo Ciceroniano, quod legitur orat. T i57, eundem virum doctissimum recto disputare credo etsi hunc locum Ciceronis nondum hine recte Xplleatum Ss censeo propterea quod non explicabatur ex ampliore conteX tu. Praeterea autem si assumentur ea, quae Broe p. 4 sqq. demonStrat, sententiam auteri tangitque, qui illus archaismos temporibus Plauti et Terentun0 iam planes obsoletos fuisse contendebant, n0n posse recto talo Stare mihi

persuasum St. .

illud 4ero tangium sues iure iontendere mihi videri iam supra uixi pleraque torum exemplorum quae mon in legitimi quae ad id tempus viderentur sedibus exstarent. non torrigenda esse. Deinde sun dem Virum doctissimum rectes dixisse Mihi tersuasum est dormam archaica Verbi Sum et infinitivos in iem exeuntes apud Terentium AEXStare non potulSSe ni SI Syllaba ultima 4ecenti praedita. ita mi Syllaba paenultima et ultima Semper numero iambico legerentur atque me apud ceteros quidem veteres Oeta Scaenicos rem aliter habere ntendo De hoc nunquam quemquam dubitaSSe puto nisi odgmanum cs Class. Quart. I l 907 4. 08 et Linil sayum es editionem Plautinam), quibuscum equidem hac ae non facio. Quare quamquam argumentationes Stangi ceteras probare non p0SSum tamen mihi videtur Suo re Statuisse haec quae pag. 33 protulit: Ex his exempli perspici potest poetam Scit Terentium sis his formis medio in versu usus St, primum has archalcaSlarm Hiones tantummodo in iambicis Versibus admisi SSe, tum aut ante caeSuram aut laribus locis cita ut hae dormam accentu ultimae myllabae, S/et et ierimposito iambum purum et sincerum expleant.' Eisdem versuum locis apud Plautum has formas in codicibus tradi addit. De perlaeti autem in vi exeuntis formis Stange quidem pauca verba fecit,c0piosissime diligentissimeque tractavit Broc in disputatione allata. Ibi autem Broc non de tribus illis quas adhuc commemoravi formationibus solis agit, sed

etiam aliorum archaismorum complurium exempla collegit, qui item non inveniri vido bantur nisi isdem illis versuum locis quibus infinitivi in ter exeuntes et coniunctivi praesentis verbi si m formae pleniores. Quin etiam om- plures Voces et formas certe non archai eas ne ipsa quidem aliis versuum locis apud veteres Romanoruit poeta Scaenicos inveniri Ob Servavit earumque exempla collegit. Neque vero Terentii solius usum investigavit, Sed omnium

veterum poetarum Scaenicorum.

Ε tanta autem exemplorum copia eo magis apparere vir doctissimus putabat tangi sententiam supra disputatam salsam SSe quo minora Xempla restare videbantur quae non exstabant in versuum sedibus illis legitimis quae ad id tempus existimabantur. Ace edebat quod Broelii contigit ut diminueret numerum horum qua contraria Videbantur exemplorum: pSe enim primus et sane recte cognovit es pag. 8l ante caesuram mediam Septenariorum trochai eorum non minus legitimum talium formarum archai earum et non archaicarum Oeum Ssse quam ante diaeresin mediam septenariorum et octonariorum iambicorum. Qua de re quod tange nihil dixit, non mirum est, quoniam in illis duobus archaismis, de quibus uberius egit, apud Terentium talia exempla non inveniebat. Item nihil dixit neque dicere potuit de illorum archai Smorum Ocumque non nrchaicarum in canticis usu, de tuo Broe demum iudicare poterat. Qui vir doctissimus eum non solum infinitivorum in ter exeuntium et verbi Sum sormarum pleniorum, Sed etiam aliarum eiusmodi formationum exempla complura apud

Plautum in partibus lyricis locis variis inveniri vidisset, non iniuria p. 3hae dixisse mihi videtur: lyricos versus hac in re aliorum versuum fini creti eo similes fuisse contendo . t tamen haec in lyricis versibus exempla neglegere liceat in hae disputatione satis habebo de iis metris tractare in

quae adhuc viri docti accuratius inquisiverunt, quibus metri solis certum undament uni strui possit ad hanc totam rem Xplanandam. in his igitur versibus iambicis et trochaicis illas sormas archaicas et nonarchaicas eis quos dixi versuum locis solis neque ussi aliis usurpatas esse a veteribus poetis scaenicis Brochium contendere vidimus; nam prae multitudine exemplorum eorum, quae legitimis illis loci legantur, ea quae restent exemplaeontraria nihil valere. Verum ex his exemplis contrariis cum Broc tantummodo minorem partem emendare auSu Sit, maiorem partem emendare aut non potuerit aut ne voluerit quidem, denuo oritur Stangit illa dubitatio, debuerintno omnino re vera corrupta haberi atque emendari omnia illa quae contraria

viderentur Xempla.

Itaque relinquitur ut quaeratur, utrum adsentiendum sit tangi qui illassormationes minimo pertinere ad certas illorum versuum Sedes solas contendit, an potius accedon dum sit ad Sententiam Br0ckii, qui eas in aliis atque quas legitimas ess dicit sedibus a poetis scaenicis collocari potuisse omnino negat atque exempla contraria corrigenda putat. t equidem utrumque partim vera partim salsa proserre mihi persuasi. Nam Stange quod fere omnia illa exempla,

qua legi a ceteris viris doctis probatae contrari erant, negat mondanda SSe,

immo vero servanda dicit, certe restio adit. At nonne vel tangit ipsius ex definitione, qua illarum formationum usum circumscrip8erat, apparet ea lege