장음표시 사용
21쪽
21 cf. Broch l. c. p. 83-8T Jacobsob l. c. p. 10, Engelbrecbto c. - conradi Hermes X 1876 p. 102; . tange l. e. p. 6-l3 Η0dgman: Class. Quart V0i p. 108. Lucilius tales formas habet ter in versuum finibus iambicis scilice sat XX 630XXVI II 6, lagm. inc. 44 et quinquies in hexametris dactylicis, scilicet sat 22, X 38,
arx XIV 469. rgm ine. Il20. . . . Do usu Catonis, qui persaepe has formas archaicas habet quamvis permixtas formis usitatis, cf. . eis es Quaestionum Catonianarum capita V 00ettingae 886 p. 46 47. Inscriptionum exempla tange contulit. Congeriem illarum 136 0rmarum, quae apud Plautum in 'inibus verguum senariorum octonariorumque iambicorum aut Septenariorum trochaicorum ex Staiit, quas u Squam collecta Sinveni, hic propono: Am. pr. I0. 57. 58. I 05. II, Φ 392, 399, 34485, 87, 56 858, 24, 34, 1106AS. I, 348, 505, 70Au. pr. 33 - 182. 229, 231, 278, 369 4b0, 42, 545. 765 b in prologo in I in sabula I,
Summa H in prologi - 12 in fabulis.
Illa vero sub tabulae numero ΙΙΙ exempla Plautina et Terentiana, quae Ter Ad 83eXcepto I numerantur, partim metri causa corrigenda sunt, partim accentu alii atque Solitae syllabae imposito leguntur atque ob eam rem in plerisque quae adhuc publici iuris factae Sunt editionibus lautinis Terentianisque correcta sunt, non correcta sunt in LindSay edltione Plautina Neque vero huc pertinent Ter. Haut 48 et 20, quibus locis in A recte ιι traditur, quamquam e littera per manum recentiorem superscripta egi Denique asserre It toe XemPl ea, in quibus, quamquam codex unus aut codices complures sals formam archa I- eam praebent, tamen usitatae formae, quae metro postulatur, te Stimonia non de Susit. Atque Ter Ad. 83 quamquam solita siet formae syllaba accentu versu Praedita St. tamen haec forma in primo pede senarii iambici serri non potest. Itaque hunc VerSum variis modis emendar conati sunt Rit schi Conradi alii; quorum nemini id contigi8Se arbitratu eum omnem Demeae in As 81 82 sermonem corruptum esse mihi perSuaserim, mea uide his versibus sententiam exponam in appendice I disputationi meae diungenda. Coniecturi autem, quas Conradi ad Ter Hee. 56 et 37, Detiat gh ad ec. 63 temptaverunt, non pus suiSSe nunc apparere credo ex tabulae meae columna III.
22 cf. Broch l. c. p. 88 Jacobsolin l. c. p. 14lib; ngelbrech l. c. p. 4 55 Ηοdgman: Class. Quart. I l 907 p. 08. De Plaut. Capt. 260 Jacob soli haec suadet silicet quidem ortaSSeneque te nobis 8 abearn us hinc, si sunt occasio legi. Hoc mihi quidem non aeque videtur licere. Plaut. Amph. 98b nec quisquam tam audarit at homo, qui obviam obsistat mihi aut urbis transpositis homo fuat aut id quod sene voluit, quinuam pro quisquam idetur scribendum esse. TSener hac coniectura hiatum inter qui et obviam tollebat qua coniectura probata quiviam forma sub tabulae num V ingeri potest, or uia fuat sub num II. Plaut. Pe II Sed recipe quam primum potes cave fuas mi in quaestione Κam P mann cave s)s pro cave tuas scribendum esse putat quod quo iure lutet, ipse Videat. Ad Plaut. Pseud 432fors fuat an istaec seta sint mendiicia Jacolis oh dicit fuat sormam nihil offensionis habere .,quia fors fuat an locutio facta sit, in qua apud scriptores posterioris aetatis coniunctivus antiquus fuam adhuc Servaretur exempla apud Nouo III p. 60I Ceterum propter tantum numerum exemplorum sub tabulae num III In Sertorum Jacob Soh non iniuria mihi videtur dubitasse, num coniunctivus a stirpe fu natu furem revera eiusdem condicionis sit uiu danunt, uim duam. 23 cf. giat etho ad Ter Ad. 10 et Jen Lit -Zeit. 89 6 p. 600 Jacob Sobn . . . 20 2l Broch l. c. p. 157 Ηοdgman: Clas. Quart. I l 907 p. 127. 24 cf. Brix ad Plaut. Men. 040 August Luchs: Quaestione metricae Studem. Stud I: Fr Schultet De obsoletis coniugationum lautinarum formis ProgrammConit 1864): Iodgman: Class. Quart I907 p. 45, ubi adnotatur observari apud Plautum formae usitatae reddam 8 XemPl i25 cf. Lind say Varia Plautina II tetini et tenui Haruar studies in classica philo topy vol. IX I 898 p. I 27-I30ὶ Hodgman: Class. Quart. l. 07 p. l. Pac tr 2:'6le ritur tesibiisse forma non iambo finita. Apud Catonem e X8tat vi Stimιι reli 43,ι. Pac trg. 72 mihi videtur non satis certo traditum esse, ut inde argumentum petatur ad refellendam si nientiam eam, quam hac disputatione probaturus Sum. De Plaut. Rud. 93 qui versus traditur hac formae vos amici detinui diutius Lindsa l. c. p. 29 haec dicit: Whethor thes lines is correct a iis stand Nith ι ut ius)or requires emendation. the two dormc detinui ani detini foem to e quali allo Wable Detiat glio proposuit detinet vi diutius. De eodem loco disputat Solin sen: Studien ur lat. aut-ge Sch. p. 195. 26 Prast terea queat legitur Enn epigr. IV in pent metro dactylIco. Plaut. e. 194 exstat queantur forma passiva, quae non iambo finitur. Ceterum que a formam in hanc tabulam inserere prohibeor his exemplis duobus Solis,iluippe quae non exstent versuum locis illis legitimis Plaut. Aul. 69 et id, quorum tamen versuum uterque quam ostensionem habeat eo adnotat 27 cf. Neve Lat. Form. II p. 623-626 Hodgman: Class. Quart. I90i 'δl. Praeterea non queo legitur Lucii sat. XXVI 22 in fine septenarii trochaici. Aliis versuum locis leguntur formae nequeo, nequeam et eaeque persaepe ut e XemPLLasseram, nequeo legilii Plaut. s. 04 Aul. 715, 26, Capt. 92, 7: 9, Men. 2b3, Merc. 2b, 6TI, Mil. 26 b, 249, 1260, 342, Most. 148, Trin. 132. Ter Hec. 36I, 38b, 45 Pii. ol 2 983, Eu. 47 Haut 320, Ad. 44, Turp. com M,62 corr. , trg. inc in c. 76 nequin ιm Plaut Curc 188 Mil. 890, Most 63 nequeas Plaut Merc. 839. Most. 896 Ter Eun. 7b; nequeat Plaut Seud. b70 4er Hec 75, Ad. 20, ac trg. 371 nequitum ac trg. 390. Accedunt apud Catonem neque reli. 33, b nequeu ut reli. 23,4 nequitum rell. 8, 17. Plaut. Stich. 292 ne bue pro non queo scribendum esse censeo. Sed cum totus huin versus sinis mea enuntia non sine ofensione sit, quid de hoc versu sentiam, in appendice II explicabo.
22쪽
23쪽
24쪽
28 Aliis versuum locis pro his formi inveniuntur non quis Plaut. Most. 840. e. 287, Truc. 326 non giιi Plaut. Aul. 391, Trin. 04 Ter Hec. 183,inn. rg. 40 hau qui Plaut. e. l. Ex iis autem exemplis, quae ad tabulae meae numeros 27l28 et in tabulam ipsam et in adnotationes congessi, apparere mihi videtur Plauti Terentiique temporibus omnium in usu fuisse has indicativi et coniunctivi praesentis formas, quae apud veteres poetas caenicos nulla lege obstrictae erant et quarum etiam nonnullae apud Catonem leguntur:
non quis neglιeas non quit nequeat nequeunt nequeant
Atque participii perfecti forma usitata erat nequitum. Sed in finibus versuum colorumve in iambum exeuntium poetae scaenici pro illis formis non aptis adhibere cogebantur has formas, quae ipsae quidem minime Sitatae erant: non haud queo non queam
nequit non queat non haud queunt non queant Atque participii perfecti passivi forma poetica erat: non quitum. Si quis vero quaesiverit, quales tandem hae formae putandae sint, Si eas usitatas illis
temporibus formas fuisse negatur, equidem non iam possum respondere, quid quaeque formare vera sit. Tamen hoc constare credo illae formae aut omnes archaicae aut Omnes a poetis ipsis necessitate metri coactis nove formatae aut denique alterae archaicae alterae nove formatae existimentur necesse SSe.
Sed non multo aliter rem se habere cognoscetur in iisdem viato verbi formis fere omnibus atque etiam in iisdem nolo verbi formis. Ias autem nolo verbi formas Olmsen novicias esse contendit. Qui vir doctissimus si de huius verbi formis recte iudicavit, idem iudicium ad ceterorum quoque duorum verborum formas poeticas revocari posse probabile est. Sed cum vel ipsius nequeo verbi formae poeticae, quae Od e Xaminatae Sunt, non maiore iure archaismi appellari posse videantur quam nolo verbi formae poeticae, de quibus Solmsen egit, liceat eodem hoc loco sub huius archaismorum tabulae numeris insequentibus continuo tractare et illius nolo verbi exempla et praeterea exempla tertii illius verbi malo, quamquam quid de poeticis horum verborum omnium formis re vera iudicandum Sit, suspicari iam licere videtur. 29 cf. Jacobsoh l. c. p. 8 19 Neue Lat. Form. III p. 620IGI IIodgman: Class. Quart. I907 p. 10 Solmsen Stud. gur at Lauigesch. p. blb6. Aliis versuum locis apud veteres poetas scaenicos occurrunt hae formae mal Plaut. Ba. 1187 Cist. 99, Mil. 1333, Most. 179, e. 602, Poen. 11 15 Ter. n. 332, Eun. 762, Iaut. 862,328, Afran. com 80 malim Haut Ag. 811, 895, a. 46b,490 bl 4 b I9c versus su8pectus),87b, Capt. 8b3 Ep. 119 Poen. 289 II 84 l214 Trin. 762, Truc. 260 Vidul frgm XV, Ter. d. 311, 27 An. 29, 963 mallem B), un. 66, aut 268, Iec. 794, h. b8 Enn. rg. 222; mali Plaut. Amph. II, Cist. I, Ter. aut 326, Hec. 10 46b; malit Caec com 49; malint Plaut. Stich. 80. Apud Lucilium legitur malis sat XXV 62. Denique mavolunt forma certe ipsa quoque poetica exstat Naev. bell. Puv. lib. IIIlagm. 4 Vahlen); contra malunt legitur Acc. rg. 8 et Asran. Om. 34. Plaut. Mil. 1337 septen troch. . si magia vis, eam omittam. Nolo, retine. At ultro misero quoniam si voculae vocalis longa est, mihi quidem plane obscurum est, cur poeta massis vis pro mavis dixerit. Plaut Merc. 356 in non legitur in ceteris codicibus traditur
hocines amare arare maPelim quam ic amare. Versus octonarius trochaicus est in cantico ab utraque parte inclusus versibus baccheis. Et de talibus quidem singulis qui in cantico leguntur versibus trochaicis aut iambicis dubium esse potest, an aliter sentiendum sit atque de iis versibus, qui κατα πινυυς leguntur.
30 cf. Donatum ad Ter Eun. II 2, 2 Solmse l. c. p. 9II 0, 2, 4; odgman: Class. Quart. I907 p. 10. Aliis versuum locis apud Plautum non semel leguntur hae formae non vis velut Men. 787, Most. 336, e. 487, Trin. 160, Hodgma exempla 9 testatur , non vult velut p.
70, 85. Praeterea exstat non vis Naev com 8, 44 Lucii sat XXVIII 49, XXX 1002 lagm. inc. 1280 non volt Caec. Om. 17 b.
Aliis versuum locis apud Plautum exstant hae formae nolim Amph. pr. 86, 439, s. 214 Capt. 943, Merc. 539; nolis a. 914 Cas. 314 Po. 489; nolit Most. 287; nolint nolunt P Pseud 207 versus spurius . Apud Terentium Solmsen harum formarum contractarum exempla I 0 testatur Praeterea nolis legitur Caec com 145. Cato scripsit nolim reli. 24, 7 et 8, 8. 32 cf. Hodgman: Class. Rev. XVII l 903 p. 96.33 cf. Peter angen: nalecta Plautina III Univers. - Progr. Munster 883 p. - 14;Hodgman: Class. Rev. XVII I903 p. 300. Aliis versuum locis apud Plautum vicies invenitur antehae, quae forma semper duarum syllabarum ist: eadem dorma mon semel legitur apud Terentium ceterosque Veteres OetRS
scaenico S. 34ὶ cf. Ja Obs Oh l. e. s. 11.
Hoc verbum Lucii sat. XXVI 722 exstat in fine septenarii trochaici. Apparere videtur ex tabula mea Plauti versus dil. 934 et Poen. 13 non idoneos esse, ex quibus elanctuum formam apud Plautum omnibus locis versus collocari concludatur, id quod Jacob Soh fecit . 1 adn. 1. Quodsi hoc verbum apud Terentium bis locis non legitimis, qui videntur, invenitur, dubium esse potest, an de Terentii ratione aliter iudicandum sit ac de Philiti. Ceterum clanculum Eun. 411, quoniam synaloephae in diaeresi quoque locus est, exstat in fine coli cadentis in numerum iambicum. Neque aliter res se habet un. 89, si Tyrrellium hunc versum recte interpunxisse concesseris. Quae si ita sunt, in utroque versu ne potest quidem alia incisio ulla fieri nisi diaeresis post clanoulum. Itaque verbum in his quoque versibus Terentianis si non iis locis, qui apud Plautum ceterosque veteres poetas scaenicos soli videntur legitimi, at certe in fine coli in iambum cadentis exstat h. e. Ondicionibus sane simillimis atque locis illis legitimis. 35 cf. Broch l. c. p. 94 IIodgman: Class. Rev. XVII 1903 p. 300. Aliis versuum locis invenitur aetemplo apud lautum sexagies sexies. 36 cf. Broch l. c. p. 94 ΙΙodgman: Class. Rev. XVII 1903 p. 297. 37 cf. Ritschi opusc. II 634 ΙΙodgmani Class. Rev. XVII 1903 p. 300. Plaut. Mil. 14I 8 postibi non eo versus loco exstat, qui legitimus duci possit. Itaque in hoc versu corruptelam statuendam esse censeo, praesertim cum non idem tradat quod Α legitur enim in A postubi amittendum, contra in uos tibi amitte dum. Atque equidem
verba Carionis coqui hoc modo restituenda esse arbitror: verberetur etiam, post tibi amittendum e eo.
Quodsi archalypus, ex quo derivati sunt, hanc versus formam praebebat, facile potuit fieri, ut is qui codicemis scripsit litterarum duarum unam omitteret, contra n littera neglegentia librarii excideret in eo codice, ex quo codices recensionis ridescripti sint. Ac ne supervacaneum quidem tibi illud mihi videtur ad amittendum formam. Nam quod attinet ad verberetur formam praecedentem, haec forma aptissime usurpata est, quoniam Cario Pyrgopolinicem militem illum in adulterio deprehensum et verberari vult a ceteris, qui adsunt, et ipse verberare vult, i. v. 1424 ab omnibus miles re vera iam intra domum vapulavit, s. v. 1393 deinde vapula v. 1403 a lorario v. 40 a Periplectomeno . Itaque ad verberetur formam non a lorario sed a nobis supplendum esse consentaneum mihi videtur. Quae cum ita sint, Cario si verbis illis insequentibus dixisset postibi amittendumeenses, hoc nihil aliud significare potuisset nisi postibi nobis amittendum enses. Sed hocne, cum moechum amittere neque coqui neque alterius cuiusquam praeter Periplectomenum erum esset, convenire putabis in eum locum, quo Carionem clementia quadam commotun militi
25쪽
deprecatorem exsistere apud te riplecto me numerum apparere videatur ex versu ingenuo nil seil. I 4182 Ergo amittere verbum v I l non plane ita ut . 142I, sed 'ta ut mitto verim v. 1424 interpretandum St. Tum Aero itu pronomen 'ix posse deesse credo ad amittendum verbum V. 1418. 38 Aliis versuum lotis apud veteres p0eia scaenicos et Lucilium persaepe legunturbae formae quisquam quoquam, Squam Cato non ita formas abo nisi quisquam set in libro de soric. 144,2 14b, et reli. 2b,8 bis : 33,l0 46,l 49. 5 88,l0 quoquam do a sui c. 70; usquam rei 11, Ι S. C. de Bacchan. in . 2 quiquam Orae utrum Pro quιcquam ex Stet an aliter interpretanda sit, in ambiguo St. Plaut. Pseud. 186ne dictum esse actutum ibi quaepiam vo8trarum mihi neget eum versum octonarium iambicum non Sine offensione legi OS se concedendum videatur, fixe aensam λα- sive cum Leone quaepitim legitur, haec forma tradita corrigatur necesse oggo erodo aut in quisquam id quod Flecheisen et M uelle voluerunt aut cum genero in duae quam id quod mihi quoque Verisimiliti videtur: nam si quaequam forma hoc loco primaria prat, haec forma usitata a librari quodam perfacile potuit mutari in formam illam artificiosiorem. Quod si quispiam ite . quopiam. uspiam dormax apud veteres poetas scaenicos nisi vorsuum uocis illic singularibus moi inveniri concesseris, ieri non potest, quin ab illius actatis sermone cotidiano abhorrere atque propter metri nece Ssitatem a p0etis scaenicis aut nove formatae esse putentur ut ex antiquioribus carminibus repetitae, ita ut illis temporibus iam archaicae essent. Quarum Sententiarum utra Veris respondeat, quaeritur. Atque primum
duid om potuerintnes illac formae ita uti aerentiique aere temporibus nove formari quaerimus hoc mihi quidem non probabile videtur Nam poterant hoc facere poetae nullo alio modo nisi eum alterius cuiusdam verbi conformationem Similem per analogiam mitarentur. Εὐ quak verba ad hanc rem fortasse respicienda Iint, videre p0teris in . Cors seu libro quem angeripsit Uber aussprache. Vocalismus unx Beton uni deri late inischen inpracho
quoniam ς quom- iam Ex quibus dormis uspiam formam adrisimilitudinem uspiam formae sormatam esse
vix potest dubium esse. Nunciam autem vocem tri8yllabam ab illorum temporum Sermone usitato ipsam quoque abhorrere et propter metrum adhibitam esse infra videbis. Itaque non restant nisi etiam et quori iam vocabula, quorum ad Similitudinem quispiam et c. atque etiam nunciam formas illas a postiis scaenicis conformatas esse incredibile mihi videtur praesertimensi etiam et quoniam vocabula ipsa ne conveniant quidem in versuum sedes illiis, ad quas quispiam et c. formae solas pertinent. Quas dormas item atque etiam quoniam voces ipsas Plautio erentiique teniporibus mon moves formatas esse, sed iam vetustissima fuisse mihi persuasum est Nam i littera iam voculae simplicis consonans et certe a principio fuit et semper mansit in lingua Latina Ac me in composito quidem verbo 'ut ii vii Andronici temporibui aut postpa Mutabatur consonans, sive in commiggura OS con SOBRntem sive post vocalem exstabat cf. abiurare adiacere adiudicare, .riurare, biurgare, periucundus, 8 ubiungere, alia et seiungere, Proiectus et c. Ergo Livii Andronici aetate aut postea ut raretur forma ulla ex illis, in quibus iam voculae littera vocalix erat, minime potuit fieri Sed vetustissimis Latina linguae temporibus iam oeula i littora consonans in commissura verbi compositi ioterat Mutari in vocalem, cum consonantem sexcipiebat tum vero mutari etiam oportebat cf. Stolet, II istor Gram. d. lat. Sprache I, I pag. I 6 b) Itaque neque quispiam, quopiam is viam fit om nuncinnax formae nequs etiam, quoniam voces dioterant formari ni Si vetustissimi. temporibus inguae latinae uispiam, quopiam. Uuιm et ite in nunciam)
Arohaismos igitur quo potui, proposui. Nequi tamen sacere potui, quin
intermiscerem complures formas, quas non archaicas habendas 88 verisimilius vid situr. Id si quis sprρhon dorsi silit, tamen vel ex ea ipsa re hoc apparo resiuin coneεssurum tuto veterem positas scaenicos his verbis non archaicis usos esse eadem ratione qua archai Smis veris, quamquam opus esse pluribus exemplis
uuibus 4ies usus probsitur non nego. Tum vero id quoque apparuit illas quas
into imis in oesis non archaicas nihil aliud posse putari nisi sormationes novas. At quo ado quaecumques verborum ad cillas versuum sedem singulares solas pertin sint tum aut Ἀρrt, non sunt archaismi aut non se cogn08cetur, ea non posse nisi novicia esse contendo. Hoc quidem exsequi nequibo in hac dissertatione. Attam si usum is oeunt non archaicarum. 4el quas ad easdem illas versuumssidd. sol a. pertiner videntur atque archaismi Veri, nonnulli aliis exemplis, quantum hoc loco fieri poterit, illustrare atque probare liceat hac quae insequitur tabula altera.
autem formas uin ne nua Plauti Terentiique temporibus ne cotidiano quidem in usu suisse
verbi formam sed bisyllabam i gendam esse censeo et qua de causa enseam explIcabo nappendico III, ubi tota de hoc verbo disputatio Langen mihi retractanda erit.
26쪽
27쪽
28쪽
Adnotationes ad singula sicundas tabulas capita.
40 cf. . Langen: Bettrage ur riti linxErklarunides Plautus p. 279-282 Solmsen l. c. p. I 02, 1 b, 120 122 Hodgman: Class. Rev. XV I902 p. 30 et p. 451. Apud Lucilium ditias forma invenitur sat. XVII 1 in fine septenarii trochaici, cunii hexametris dactylicis non potuerint adhiberi nisi formae pleniores, quales leguntur drvitiae sat XV 523, divitia sat V 205 divitiis sat lagm. 13 32. Apud veteres autem poetas scaenicos formae non contractae divitiae etc. leguntur in Plauti fabulis locis I alibi nusquam divitior forma traditur apud Plautum seud. 13 23 in anapaestis), divitioribus forma apud Terentium Ph. 42 codicibus praeter L omnibus). Ergo in his vocibus contractae formae poeticae sunt putandae, formae non contractae Sitatae. Plane vero aliter res se habere videtur in adiectivi simplicis formis excepto nominativo et dativo pluralis . Ex quibus formas trisyllabas neque contra etas omnes singularibus illis versuum locis exstare supra vides. Contra aliis versuum locis Occurrunt formae contractae, quarum haec sunt exempla apud Plautum dites no m. plur. Curc. 475, ditis acc. plur. Curc. 472, 48b quae X empla omnia tria non Plautina esse cum alii viri doctissimi ef Leonis, adn. ad . 470 Sq. tum Langen l. c. a 280 demonstrare conati Sunt apud Terentium: diten II aut 60 et Ph. 653 uitis gen sing. Ad. 8l dites num plur. Ad. 02. Quae cum ita sint, Solmsen p. 1lb contra Langoni sententiam non iniuria mihi videtur haec exsecutus esse: Uen ic erWiige, das in andere analoge Falle die urgere Form schon guPlautus Zelten alle in de ne ben de tangere glin und ab ist, o an ic mich nichidagia entschii essen, dii sit die se ei dem alige me inen pracligebrauch noeli fast an ab Zu Sprechen, Sondern an in de os en baien Bevorgiagian vo divit nur in individuelle Et genitimi ichkei des Dichter sphen. Immo vero adiectivi simplicis praeter nominativum singularis et probabiliter dativum pluralis formas trisyllabas mere poeticas, contra formas contractas s0las in usu suisse equidem censeo affirmandum esse obstare videtur unum apud Catonem Xemplum, Scit reli. 37, 7, ubi divites traditur; sed quid impedit, quominus Cato divites scripsisse, sed dites locutus esse putetur PCeterum divitiae substantivi genitivus pluralis atque pariter fortasse adiectivi simi, licis dativus pluralis ditibus et comparativi divitior casus obliqui, cum aut nullo nil uana modo aut plane immutatae in versuum colorumve fines iambicos convenirent, numquam fuit apud Vetere poetas scaenicos, cur substituerentur f0rmis non usitati S. Ergo Plauti Terentiique temporibus rerum statum hunc fuisse video vulgo in Suerant divitiae et casus obliqui, divitior et casus obliqui, item et reliqui casus obliqui, quae fornaae praeter ditibus et divitioribus times n0 idoneae erant ad versuum colorumve fines iambicos Idonea autem formas his locis poetae sibi fingere saepe cogebantur atque inplerisque illis formis id non dissicile factu erat. Qtio assecuti sunt, cum pro Stil, Stanti vidivitiae nominativo casibusque praeter genetivum pluralis obliquis atque pro adiectivi formis comparativis divitior divitius formas contractas facerent analogia Sitat arti in adiectivi implicis formarum scit ditem, ditis etc. usi. Contra pro his formis ut illis versuum locis idoneas ibi compararent, formis non contractis dipitem et c. usi sunt. Quas formas poetas noti nove re Stitui S Se conformationem vocum divitiae, divitior per analogiam imitatos, Sed ea nondum contracta e antiquioribus carminibus repetiisse mihi persuasum est has igitur formas archaicas putandas esse censeo non aliter atque formas Siem, insin in ter Xeunt. aliasque similes. Contra ditiae, ditior formas nove formata esse neminem S Se ut quin concedat. Ceterum ne divitiae, diζitior formas plane aliter se habere atque divitem etc. formas et vice versa ditiae, ditior formas plane aliter atque ditem et c. formas incredibile arbitreris, memineri quaeso me Supra demonstrasse nequeo, nequeunt, nequeam etc. forma Plauti temporibus Sitatas, contra nequis, nequit Oetica fuisse, cum vice versa non queo, non queunt, non iteam etc. Poeticae, contra non quis, non quit usitatae essent, aliaque similia me in malle et nolle verborum formis ObservaSSe. Quod autem attinet ad adiectivi simplicis nominativum singularem, ne hic quidem Uuquam in versus olive sine iambico collocari potuit. Ergo nullam unquam poeticam eius formam e X Stare potuisse concludendum est. Attamen duae forma divorsae inveniuntur apud Plautum et Terentium. Apud Plautum in nisi dives forma bisyllaba exstat his 1 locis Amph. 70,
29쪽
sorma monos3llaba ut potuerit.
restituit, ita ut nunc legamus: subi litivo i siet i eo illum Dialιtis servom volo
par 'ha Pylado. roetes restituisso mutatur, hoc qu0que exemptui accedi cs tu L H o et os uo otiam Cas. prol. v. 79 mihi vidotur huc e serendus esse, si quidem RitSchl
s eius si a 'lauto id quod vix potos 110gari, illum pioque versum T a p0Steriore lio' ii apparo . erunt ne uin quido in qui hunc versum tinxit, cum ad 08ιlintren sorina ' 6 a s 6em Mi otio in tomptasso erodiderim, sed suspicari nescio ait liceat uui ''nc
hoc probabit; vido tu non modo eos. qui argumenta Plautina fecerunt, sed etiam eos, qui prologos an torpolaverunt. talibus dormis singularibus non aliis uti Solitos esse ni Si qua in sabulis Plautinis ipsis invenirent. 44 c Broch l. c. p. I sed me qui doni Tor Hec. 284 impedit, quo initius talle SSentia Brochio tui hanc formam enumerat in orbis non adhibitis ut, in versuti in coloruuives tibi 'auit, eig. ita mon dubium osse potest, an Terentius illius formae usum primitus certis
finibus circumscriptum dilatasse existimandus sit. 45 es Brock l. c. p. 92.
gat. XII 431 et X 390, omnes in hexametris dactylicis superbiter legitur Nae best loen. bb; Ennius praebet prognariter Ann. 209 et torpiter An n. 76. Praeterea addi possunt indignarater C. I. L. L I 008 Buech. Anth. lat. 8 in ne senarii iambici et ignaviter Lucii sat XVII 3 in hexametro dactJlico. No com 99, quod fragmentum Ribbec ita dispescit duriter me habere,
non minore iure dispesci posse nemo negabit hoc modo
dii ruerma habere, istitasse ita ut hoc duriter formae exemplum in tabulae meae columnam inseri possit, id quod feci. Pro his formis, quas adhuc commemoravi, apud veteres poetas scaenicos aliis Versuum locis inveniuntur forma in e exeuntes atque hae in e sexeuntes Ormae quamquam sane eae erant, quae Veterum quoque Oetarum scaenicorum temporibus omnium in usu erant, tamen in illos versuum colorumve fines iambicos minime conveniebant. Sed cum adverbia suffixo iter formata ea, quae aqhuc commemoravi, fere omnia singularibu illis versuum
locis solis inveniantur, facile conicias haec adverbia illis ipsis locis pro sormis in e exeuntibus non aptis propter metri necessitatem a poetis nove formata esse. Sed exsistit causa sane gravissima. cum tales adiectivorum secunda declinationis in lingua Latina formae non omnes loco formationum mere poeticarum haberi possint. Impediunt enim asperiter forma, quam et Priscianu 2, 7 apud Plautum Leo rgm in c. LIX legii estatur et exhibent Caec coni. 43 Botho coni Metri causa libri aspere et Lucii 'at. XIV 442. atque prosperiter forma. iluam Triscianus I 5. 13 Ennii esse testatur, quamquam propribliciter, quae forma nisi Pompon. io m. 27 non traditur, AEum qui monii Compendiosam doctrinam anno 147 edidit, recte publicitus cripsi χge credo. Illae autem asperiter et prosperiter foratiae non Onveniunt in versuum colorumve fines iambicos itaque his )cis a poetis metri causa nove fictae esse non possunt Inde sequitur non possint esse nisi formae illis temporibus usitatae Item usitatas existimari necessarium videtur etiam ex formis illis supra di tabulam longestis ias quaes in iratione Ioluta apud Catonem leguntur, Scilicet avaritem reli. 70, 3 et puriter de agrie. 23, 2 76 I; O II 2, 2. accedit arstiter Cato reliz3. 10. Sed nonne mirum est, quod hoc largiter serbo excepto uniuscuiu*que illarum vocum stirps in litteram exit. duarum vocum in ery Itaque conicere audeo primas formRS asperiter, proveriter dormatas isse clier ranalogiam vocabuli celen celeriter Deinde haec formatio relata est ad ea quoque declinationis secundae adiectiva, quorum stirps in roliteram alia atque e littera praecedente exibat velut id a pariter, puriter sed si hoc ita est dubium videtur, an ex iis formis, quas supra in tabulam coegi. huc pertineant atque Sitat aes illic temporibus formae putandae sint etiam hae: miiseriter et properiter atque duriter, pr gnaratcr severiter Denique huc necessario milii videtur referenda esse temeriter quoque forma quae si fieri posse concesse iis, ut eadem illa ratione formata poetarum scaenicorum temporibus usitata fuisse putetur, quid mirum videbitur, quod Acc arg. 96 legitur loco null0ox illis legitimis. Ceteras ver in iter excidente formas, pias supra in tabula attuli, Praeter L .rgiter formam omne mere poetica esse mihi persuasum est Attamen de his formis uulro vera iudicandum sit, non explanatum iri tuto nisi in universum advertitorum apud vetere Spoetas scaenicos, Catonem, Lucilium Sum inquiretur id quod hoc loco facere nequeo. Atque tum demum apparebit, ut exemptu in asseram, quae tribus sex formis arsse, arstiter, argitus illis temporibus usitata fuerit, quae poetica atque quid de forma ortia sentiendum Sit. 47 cf. Hodgman: Class. Quart. I907 p. 97 Plaut men. 10 dedi ne pallam surrupui se satin sanus es codicibus omnibus praeter qui deest, traditur surra. ut forma Pro qua forma, Fum 'ndi ad res ante ultimam dip0diam iambicam exsto t. haud incio an Hod ginam sum iure sur usrestituendum esse censuerit Sed Plaut. loen. prol. ceterum sariis Tecensionibus Jetractati v 66: puer eptuennis surripitur Carthagine ΙΙodem an illam formam item codicibus omnibus praeter , qui deest, traditam iniuria milii videtur mutare velle, praesertim cum idem Versus Oen argum. v. 1 eodem modo rndatur. Quo argumenti versu non magis Plautinum esse prologi versum illum 6 statuit clivetii: De Poen. Plaut quaest critic. Dis s. Bonn 883 pag. b. Alias huius verbi formae apud veteres poetas scaenicos per syncopam O leguntur
30쪽
Broch et Jacobsoli in opusculis allati praeterea attulerunt complures alias sormas quas consulto non inserui in tabulas meas. Nam im sat est
dubito an huc pertineat, quia adverbii larma Sat cum aliis verbis Noniuncta non Semper exstat illis versuum locis Solis atque etiam sat est bis es Plaut. Rud. 292 Stich. l aliis di suum locis invenitur, semel Plaut. Rud. 583') verba seiuncta leguntur Iu 0luta autem oratione antiqua leguntur hae voces cotti
agri e 5 5 33, 3. Quare in v 0ce neque archaicae meque no Vs formatae, sed formae illis temporibus msitatae lutandae Iunt atque ortuit in accidisse apparet, ut apud Veteres poeta Scaenicos nunc nisi singularibus illis versuum locis n0n occurrant. Ceterum non in litem videtur iudicandum esse de 3ὶ terdiu s verbo es Engeli, rech l. c. p. 23 , qu0d Verbum, quamquam apud VetereS poetas eaenicos nisi illis versuum locis non e X Stat, clamen legitur in Catonis
D formis addecet et ondecet cf. Broe l. c. p. l dicere SuperSedi, ilitia has laruans non s0lius iambici Xitus causa adhibitas SSe apparet quam ad rem decet verbum simple Susiiciebat.
Deinde omittere liceat persecta illa oblitus tui, eetus fui eici, de quibus Brock l. e. p. 90 et Hodgman in hiss. Quart. I l 907 p. 40 50 egerunt
Quae eonior mationes sustus traetanda sunt quam ho loco fieri potest. Eadem autem de causa hic neglegam illa Substantiva, quae a principio tis ella suffixo liniebantur, sed apud veteres poeta Scaenicos, ubi eumque in VerSuum aut colorum finibus iambicis Xstant, vara bli akti quae dicitur vocali aucta
Atque si de his formis egissem, qui poteram non agere de verbis deminutivis '' iis, quae in vorsuum eo lorumve suibus iambicis involi iuntur notione deminutiva orbata Qui p0teram non disserere de frequentati Vorum apud Vetere p0eta Scaenic0S Su atque de n0 paucis aliis larinis similibus Sed longum est de his omnibus aere in hac disputatione itaque haec quidem
Sed in hoc versu Leonem propter sententiam bis offendere mone itu in viil 'tur.
Ex his tabulis quid concludi possit priusquam explicare conab0r, admo-inendum est in tribus vocibus Sive archaicis sive non archaici aut unum exemplum aut plura exempla occurrisse, quae neque Sub legitimorum illorum locorum numeros inserere me posse proseSSu Sum neque equidem mutare audeo. Hao
voces sunt 22 fuam te clanculum 44 gentium. Quare cum valde dubium esse videatur huc ne pertineant illa verba necne ea neglegere malo in legibus constituendis, praesertim cum Satis magnu Sit numerus verborum minime dubiorum. Atque primum quidem contra Sententiam Br0ckii eorumque, qui cum eo faciebant, liquido apparet illas Voces et archaicas et non archaicas aliis quoque versuum locis legitime stare atque in finibus versuum in iambum exeuntium aut ante diaeres in mediam Septenariorum octonariorumque iambi eorum aut ante aesuram mediam Septenariorum trochaicorum. Et Jacob soli iam recto
addiderat locum, qui est ante ultimam dipodiam iambicam in senariis octonariisque iambicis et in septenariis trochaicis Qui vir doctissimus cum copiam
exemplorum non Satis magnam attulerit, nunc numerum meorum qua c0ngessi exemplorum quaeso sentem pleris, in quibus tamen exempli excutiendis archaismos oro a vocibus non archaici Separare neque me certo p08Se neque pu Sesso supra dixi. Itaque ante ultimam dipodiam iambicam exstant in illi versibus exempla T certa otia incerta l. o. aut correcta aut dubia. Ergo do hoc loco non iam potest dubitari. Deinde ante l. thesin septenarii trochaici exempla vides T certa et 6 incerta accedi I exemplum ante II thesin octonarii trochaici Ante III thesin septenarii vel octonarii iambici habes xemplal certa ante III thesin senarii iambici exempla se orta stra incerta igiturno do his quid om ρrsuum locis qui altu alium sulciunt, ambigere mihi videtur licere. An omnia haec exempla quorum Summa Si exempla 4 certa et ineerta, corrupta atque emendanda esse censebis Denique ante III thesin septenarii trochaici exstant exempla 8 certa et 2 incerta, ad quae accedit lex Omplum ante IV. thesin octon iamb. X quo numero mihi quidem videtur satis certo concludi posse hunc quoque locum legitimum putandum esse.
Sed restant exempla 30, quae in haec legitimarum, qua VocaFi, Sedum
genera inserere non potui. Atque eum e ceteri omnibus apparere visum sit numerum sedum legitimarum multo maiorem suisse quam Broc eique, qui eum
eo consentiebant, adhuc rediderunt, nunc quidem dubium esse arbitreris, an ex his 3 quae restant exemplis concludi porteat ample etendam esse sententiam Hauteri et tangit qui viri doctis Simi talium vocum Sum apud Veteres poetasseaenicos nullis legibus certis omnino astricta suisse desendunt. At num quisquam credet re vera legem eam, quae 32 exempli nititur, funditus evertiliosse 30 exemplis contrariis, praeSertim Si quo modo reliquiae scaenicae poe-8 eos antiquae usque ad nostram aetatem pervenerint, Secum reputat 3 Sed ne me opinione quadam praeiudicata captum decipi credas, tabellam proponam illorum 30 exemplorum contrariorum, ex qua tabella apparebit, quo quid quo versuum loco collocatum Sit Nam tum quidem demum a vera cog-