장음표시 사용
11쪽
pariter ante aesuram aut ante diaeres in Xstabant Talium autem ante caesuram aut ante diaeres in locorum credes ne quantumlibet numerum suisse ΘΕrgo nonne iam concedes in illa tangi definitione, quamquam ipse concedere noluisso videtur tamen certam quandam legem ollocationis illarum formarum later 8Neque vero tangit animum percussit, quod illa X empla, quae contraria videbantur, aliis versuum locis non pluribus uribus quattuorve inveniebantur, neque potuit percutere, quia illi duo archai Smi, de quibus maxime egit, praesertim apud Terentium solum, talium exempl0rum contrariorum numerum si praebebant minorem quam quo animus satis eXcitaretur ad dilatandam potius illam legem quam ad refellendam. Sed Miror quod me Brockio quidem, qui multo maiorem numerum illarum sormatio imm collegerat atque etiam ipso legis illius in os aliquantulum dilataverat, cum adderet illum ante caesuram mediam 80ptenariorum trochai eorum locum, in mentem Venit quaerere n0nne etera quae tum c0ntraria exi Stimarentur X empla pSa quoque re vera non pertinere viderentur nisi ad tres aut quattuor sedes OV a Sed non minus certas quam quae sedes ad id tempus solae legitimae esse lutarentur Nam iroe quod 'a exempla, quae ad eius legem angustiorem non Pon Veniebant, Omnia potius Or- rupta putanda esse quam integra servanda Sibi 46rsuaserat, praeiudicata opinione decipiebatur. Sed qua Broe uti eoeperat ratione investigandae legi Vera uni e recta, eam amplexus tam audae ter quam deliciter progressus SS mih videtur . Jae obsoli in dissertatione quam inscripsit . , Quaestione Plautinae metri eae et grammaticao Go et tingae I904 , qua et ipsa talium verborum copia non exigua collecta praebetur, quamquam quod Jacob Soli nisi de archaismis veris non agi in hac re opinari videtur hanc opinionem salsam esse vel e Brockii disputatione intellegi debebat In prima autem disputationis Iarte ae obsolintractat exempla hiatus et syllabae ancipitis, quae in tabulis lautinis in quarta ars senarii et in secunda inique sexta rursi trochai et septenarii inveniuntur . Quorum exemplorum sibi videbatur satis magnum munierum contuli Se se quo appareret Flautum illis versuum locis diaeresin aut caesuram admisi SSe. Eorum autem quae hic diaeresibus inui laesuri claudebantur eolorum fines, cum in numerum iambicum decurrerent, nonne mirunt esset si aliter tractati essent atque ei colorum fines qui exstabant ante diaeresim mediam Septenariorum et Octonariorum iambicorum aut ante caesuram mediam septenariorum trochaicorum him aut sim tolorum uinibus cillas dormationes inreliat eas atquo nonarchaicas eodem iure usurpatas esse apud omnes Dista Se aenico quo in Ver- Suum ambo finitorum finibus ipsis, vivii iam clum Juit qui negaret Ergo si illae versuum sedes, de quibus Jae obsoli egit, non solum ipsae quoque colorum fines habendae erant sod etiam in numerum iambicum decurrebant, Sequeretur necesse erat, ut etiam uertia cilla iolorum iambuna exeuntium proprietate ornatae essent scilicet singularibus illis sormationibus archaicis atque non archaicis.
id tempus contraria videbantur, ea quaecumque in his colorum nibus novissime probatis posita erant, non modo non corrigenda sed etiam sana atque integra servanda esse apparebat Quae tum cita essent, 'ec illa non tam diluenda quam amplificanda esse videbatur. Id quibus archaismorum exemplis acobSolin probare conatus Sit, VideaSin disputationis eius cap. I, quod inscripsit Des formis vocibus obsoletis qua in fabulis Plautinis in quarta ars senarii et in secunda atque SeXta arSi trochaici septenarii deprehenduntur Quid autem assecutus sit Jacob solin, si
non satis muli exempla ad sententiam suam confirmandam Iidetur Fogere
2. ebun et noc trochaeis chen Tetrameter gi beans pruehen, g. . Curc. J92 P, A n. l. ebriola, persolla, mustae Stich. IT A, P di genti iιrique advexit Quod autem ad hiatus syllabaeque ancipitis et hoc loco et ceteris versuum locis usum attinet, aeobsolini sententiam totam amplexum est eamque novis argumentis probaro studuit aut Frie illander in disputatiuncula, quas ingeripta est Zum lautinis ellen Hiat Mus Rh0nan vol. 62 l 907 p. 73-85 ; neque pro meum egi hoc loco de eius argumentatione iudicium proferre. Sed quod attinρ ad comprobandum illum vocum et archaicarum et non archalearum ante secundam tha8in septenarii trochaici usum, quem iam a uellero in supplem. Plautin. prosod l8Jlh p. 83 indicatum esse ibi ter memoro, equidem me numerum Templorum satis augere posse existimo. ut He hoc usu sum iam possit dubitari. Sententiam quoque, quam Jacob Sohi des loco 'nim ultimam dipodiam iambi eam protulit, confirmatum iri opera mea confido.
Verum si ante secundam thesin septenariorum trochaicorum legitimum illarum formationum oeum exstare iam videtur concedendum esse, quis dubitabit, qui ita ut dia ores is media in septenariis et octonariis iambicis non fleeus tractabatur atque eae8ura media in Septenariis trochaicis pariter etiam ante tertiam lipsin septenariorum octonariorumque iambicorum locus fuerit, quos non a prinei pio at certe per anal0giam illae formationes collocarentur Atque etiam ante tertiam thesin senariorum iambicorum si poeta scaenici illassormas archaicas et non archaicas saepius adhibere non veriti sunt, quis fieri potuisse omnino negabit, ut hoc loco poeta simili quadam analogia uterentur.
12쪽
Has vero versuum sedes, Scilicet ante Secundam theSin Septenariorum trochai corum atque ante tertiam thesin octonariorum et Septenariorum et fortasse etiam senariorum iambicorum, inter se niti neque aliam ab alia Separanda esse cognosci posse existimo vel e hoc metrico conspectu: Denique tinni alium talem locum legitimum ante tertiam thesin septenarii trochaici observari contendo Quod si quis quaerat num isdem his verSuum locis omnibus ceterae qu0que diaereseos caesuraeve proprietates Scilicet syllaba an 'eps et litatus occurrant sive apud miles veteres poeta Scaenic0s si V apud Plautum aut Terentium
solos equidem de his rebus recte iudicari non posse opinor nisi do illis tribus
proprie talibus universis aget licebit; nune autem satis habeo de una earum se ille et de illis formis archaicis et non archaicis tractare illae vero versuum sedes si omne legitimae putabuntur, ad quam paucitatem numerus cillorum quae id huc contraria videbantur exemplorum redueatur, ipSe infra videbis. Sed it hae quae eontendi omnia ad ineulos demonstrem. inanimes mihi is, tubus i. duas constituere quarum in ait sera quam plurimus illorum archaismorum qui dicuntur Sub unum con Spectum conteram altera abulaeontinebit complures Ormas, quae aut certo archaismi non Sunt aut Sint ne necne in ambiguo est . atque has tabulas ita in Stituam, ut ecii patefiat, quibu quaeque forma docis illorum legitimorum tolloeata iit atque num quo alio VerSuum
loces inveniatur Tot enim utraque tabuli discernam eapita, quot distinxi genera locorum degitimorum Atque addam alia capita duo, quorum in p0Steriore afferam i exempla, quae rim aliis vel Sibus Scilicet lyricis occurrunt; caput praecedens continebit ea exempla, quae eum in iis de quibus agitur verSibu Ssed non legitimis illis locis exstent, nune quidem sola exempla contraria Videntur dicenda esse. maec autem exempla, quae restant, ipsa poStea denuo in tabessam peculiarem cogam atque quis demum re vera apparebit, num qui alius quoque locus legitimus putandu Sit necne. Interim liceat mihi ex his exemplis contrariis ea, quae corrupta SSe Vel aliis ex argumentis cognoscetur, iam in tabularum priorum adnotationibuS, Si per spatium seri poterit, coniecturis aut alienis aut meis emendare conari ubi id fieri non poterit, appendicis adiumento utar. Atque ad ea exempla, quae in primo quoque capite priorum tabularum
duarum erunt, discrepantia librorum manu scriptorum accurati SSi me ad Scribere SuperSedebo propterea quod id in his quidem exemplis minime pus S Se en Seo').
litiones quibus usus sum hae sunt: l'lauti co m. d. Leo TereIiti coin ed. Tyrreti Scaeuic Roman poes frgm e Ribbeck raeterea adlii bui in Enui fragmenti non scaenicis ah leni editionem secundam, in saturis I ucilianis editionem quam Mar pulli ICI iuris fecit. Catonis de agriculiura libri usurpavi editionem ei lia utque ceterarum rei ulularum editionem Ordani.
archaicarum quamquam maiorem partem ex Brockii et Jacobsolini opusculis excerpere potui, tamen Summo mihi usui fuerunt ad totum congeStum meum examinandum hae commentationes quattuor, quo A. T. Odgma conscripsit:
Nunc perluStres velim hanc quam asser archaismorum tabulam, in qua exempla poetarum Singulorum secernere me studuisse videbis, id quod ne in insequenti quidem tabula scilicet vocum aut erto aut probabiliter non archaicarum neglegam.
13쪽
1 cf. Jacobgoh l. c. p. 8 Lindsay The Latin angvago Oxsor 1894 Chap. II 154 Stolg-Schmal et Lat. Gram. p. 52; Iodgman: Class. Rev. XV I902 p. 303, ubi adnotatur: popluus an it cases occurso times scilicet apud Plautum. Apud ceteros poetas scaenicos, apud Ennium, apud Lucilium, apud Catonem saepe legitur populu3, popἶM
3b, 2 82, . . Ter. n. 289 in codicibus omnibus praeter CP, qui oro omittunt, sic traditur: quod ego te per hanc deaeteram Or et instentum tuom. Donatus genium iraebet. Et Brugmann cf. Neu Jahrb. fur Philol. ol. 13 1876ὶ - 420-21 quamquam ordinem verborum quod hanc per esto te, quem ordinem Spenge commendaverat, probat, tamen ab eo hoc dissentit . quod scribere vult deaetram tiro et gemum tuom. Atque dubium videri potest, utrum rugmanno id sentiendum sit an pengelio, qu demeram et Oitum tuom legit, id quod Brugmannum ipsum non bene resutasse ex tabula mea Intellegi posse existimo. Atinauer mihi videtur recte monuisse ingenium iu genium facilius pessumdari potuisse quam senium in ingenin m. Itaque AEt hoc loco Terentiano et laut sapi Jι7servandum esses conge, ingentum verbum codicibum omnibus confirmatum, quod verbum I De ut es Heret'. edies Gemiit f. Capt. 3b0 converteris, utrique loco multo melius Onvenire te concessurum esse confido quam tritum Iud genium. In priore autem huius Terentiani versus parte Spengeli set Brugmanni trai sectionsem verborum duplicem suo re vitare studuisse mihi videtur etiat glio, cum scriberet quod1er ego te hanc quamquam eum reliquam versus partem istines vocula ex ugraphii commentario assumpta Minus feliciter formasse existimes hoc modo inunci deaetram oro et gemum tuom. Atque quod attinet maxime ad priorem versus partem, i quidem probaro possiim me aempsi quidem sententiam cs. De pronominum personalium usu et collocatio De aput poetas scaenicos Romanorum Diss Uerlin1885 pag qui vir doctissimus sequitur Us singium scribentem quod est per hanc te deaetram oro sqs Ad quam sententiam accedere non possum maxime propterea, quod est is pronomina divolli multes gravius isse ire do quam ego aut te aut ego te separari a relativo Praetereaeo, te pronomina it post 13er praepositionem collocentur, postulatur On Oham lege Illa in per praepositione usitata, Sed accedit ut ego te pronomina 'ν hanc pronomen attrahantur. Itaque in priores versus parte cum igiat ethone quod per ess te hanc scribendum atque 'extremo versu oro e ingentum tuom servandum esse censeo: tum vero propter metrum IerInon potest, quin deaetram pro deaeteram scribatur. Iotum igitur versum adhibitis remedias non pluribus duobus eisque lenissimis. ut credo, scit per praepositione Aransposita et deateram, forma in deatram correcta, hoc modo restituere velim: quod per ego te ian deaetram Oro et ingenium tuom. Plaut. cim. 333, ibi codices omnes leaetera exhibent. dextra scribatur, metri causa
15쪽
7 c L. Lange l. e. Ε. tange l. c. p. Ib-2I A. Brocli l. c. p. 82 83 Jacob sohni. c. p. 9 Engeli, rech l. c. p. 66 67 Miodonshio Archi sit lat. Lexiliogr. ol. VII 1890)p 132 Hodgman: Class. Quart. Ι 1907 p. 10 b. Lucilius ter tale formas habet his locis sat. XXVI, I 0, 658, rgm. inc. 937, omnes in versuum finibus iambicis. Apud solutae orationis scriptores antiquos tales formae nullae exstant nisi peragier'. Cato reli. 27, 2 arbitrarier Cass. Hem apud Plin. in . H. XIII, 13, 86; dueier: Scipio Africanus minor apud Macrob. II. I es. Meyer-Dubner Orat Rom.srgm. p. 2143. D infinitivorum in i exeuntium apud scriptores antiquos usu refert ange II 8. Plaut Poen. 42 deest A, egredier sorma, quae in versus olive finem iambicum non convenit B, egredietur D: hoc loco Brixium cs. adn. ad Mil. bl egrediri formam et necessario et bene restituisse mihi cum Leone persuasum est. Toron. 500 deest A; adsimularier BCDEGΡ nisi adsimulari forma restitueretur, orma archaica non solito numero iambico decurreret Ter. n. 689 deest A sollicitarier BCDEGΡo Donatus ut sollicitari forma restituatur, metrum postulat. Utroque loco codicem formam rectam praebuisse conicias, si compares Hec. 73, ubi traditur noScie in BCDΕFP forma recta nosci in codiceo solo Tatium corruptelarum origo nulla alia ratione explicari posse mihi videtur nisi qua eam explicare conatus est glatetho ad Ter Ad. II diei enim:.Ε lassi sic beobach ten, das die Schrei ber de Terengcodices ster durch die geWalittere Form sic de Texi, te si me inten, verbesserie n.' Sed haec explicatio certe ad Plauti quoque exempla similia reserenda est. Ter. d. 35 vero quicumque laudarier formam mutare voluerunt, eos erravisse atque Stangium illam formam, quamvis non iugia argumentatione uteretur, tamen iure studuisse defendere tabula mea confirmari videtur.
P. 106. Apud Lucilium tales infinitivi futuri activi formae archaIcam tres Inven Iuntur sat. XXV 682 83: depori assere aliqua sperans me ac deargenta8Sere, decalanticare, eburno peculo despeculaSsere. Quibus ex formis tribus nullam loco non legitimo stare vides. 9 cf. Brix ad Plaut. Mil. 328 adn. crit.); giatetho ad er Ad. 5 1881J Conradi Hermes X 18Ti; p. 104-I06 Broch l. c. p. 75-167, ubi contractarum quoque Ormarum loci congesti praebentur, quos hic afferre longum est; ac Obs Oh l. c. p. 9. Apud Lucilium formarum pleniorum haec exempla exstant, quae omnia in fine versuum leguntur cogno Peri Sat. XXIX, ii, quem versum Broch p. I 4 primus recte mihi videtur distribuisse; aspirauci in sat. XXIX, 842; re)pos a vera in sat in c. 934. De is Catonis f. Broch l. c. p. 169 70 ubi formarum pleniorum Xempla 9, Ou-ractarum 1 numerantur de usu inscriptionum orationis solutae s. Brock l. c. p. 67-169 Plaut. Trin. 952 codicibui falso tradi dormam pleniorem morerisne Guyet primus intellexit ut norisne vel Orin restituatur, metrum flagitat. De Plaut. Mil. 26 Broch l. c. p. 13 haec verba sacit: ἡpurticipare is de amica eri, ese vidi 8Se eam sic recte cet. codd. particaverit. Quamquam potest participaverit finem versus antecedentis eici tamen facere non audeo Hoc ne oportere quidem ex tabula mea videtur cognosci posse. Item quod Conradi l. c. Terentii versus h. 584 Eun. 778, aut sit corruptos ratus emendare conatus est, eum hoc non debuisse ex tabula mea apparere censeo. Retinendum is iudicium de formis, quae exstant his locis Plautinis valde corruptis Mil. 926 Broch p. 155), o. 78 cf. Broch p. 98 sqq. , Pseud. 19 et Ill6 Broch i. 'bb . Praeterea Brock p. 13 asser complures versus, in quos eiusmodi formae coniecturis virorum doet 0rum illatae sunt quas coniecturas ad unam omnes neglegenda e SSe ceD8eo.
17쪽
18쪽
Prapter formas supra collectas apud Plautum iuveniuntur de Urunt Poen. 23 in baccheis et si erunt Ba 087 in anapaestis. De Plaut. a. 668 recte disputasse milii videtur eo in adnotatione, in qua nihil nisi Miderunt hoc loe serri demonstrat. Ultimum denique eiusmodi exemplum, quod apud Plautum restat, est Poen. r. l, ad quem versum e haec dicit: perlecti e correpta praeter versus colive finem tantum hic versus cum in prologo variis recensionibus retractato exstet, purius est. Praeterea notari potest vallavi runt Varro sat Men. 109 Buech. in fine genarii iambici aditarere En n. trg. 39 num e littera correpta pronuntiandum sit, disceptari non potest. II cf. Broch l. c. p. 90l91. 12 Praeterea huius verbi sormae non inveniuntur nisi antideo: Plaut. a. 088 Cas. 225 Cist. 205, e. 778 in anapaestis et antidιbo Plaut. Pseud. 933 in reticis. 13 cf. Broch l. c. p. 88 Jacobgoh l. c. p. 4. De Plaut. e. 256 verba Jacobsohnii afferre liceat, qui dicit: initio versus scit. octonarii iambici h verbum' scit danunt Stat, sed quia antea Solus Juppiter Ommemoratur, non caret offensione pluralis danunt. Bothius mutavit in dat nunc ' Quod non improbandum
Class. Quart. I 1907 p. 50 et p. 99 F. Solmsen Studien gur at aut geschichte Strassburg 1894 p. 33 34, qui vir doctissimus formas creduam et c. et creduim etc. formationes novas es Se contendit. Hic afferri potest etiam concredui perfecti forma, quae Plaut. Cas. 479 ante III thesin senarii iambici exstat. Plaut. Rud. I 368 Jacobgoh vel bis transpositis hanc versus formam proposuit ne duis Q eam condono te sed luchsium. quod mutare non ausus est Studem. Stud. I p. 22. recte fecisse ex tabula mea mihi videtur satis certo intellegi posse. Ter Hec. 134at te di deaeque perduin eum isto odio, Lachespro perduint aut perdant aut faxint scribatur, metri causa necesse esse vix quemquam
Ad Plaut. Amph. 672 cf. Vahlen: riti sche emerkungen Eur Verstechni de Plautus
versus forma hypermetrica, quae vocatur.
15 es Detiat rho ad Ter Ad. 106 Engeli, rech l. c. p. 44. Apud Catonem legitur orat frgm. inc. 73, I suturi forma coepiam. 16 cf. Ηοdgman Class. Quart. I l 907 p. II 4 15: Leo ad Plaut. a. 668.
Id quod eo dicit, mihi quoque persuasum est, scilicet: Plautum trisyllabis contui intuor in fine versus colive uti. Attamen aliorum poetarum scaenicorum testimonia duo obstare videri concedendum est: primum enim Accius trg. 14 in tui ante I thesin Octonarii trochaici adhibuit; sed hae in re poetam per analogiam secutum esse verisimil est usum eorum exemplorum, in quibus ante II. thesin septenarii trochaici legitimum archais morum locum exstare agnoscendum esse videtur ex capite IV. tabulae meae. Deinde contui Pompon. eom. 89 ante IV. thesin octonarii iambici legitur; sed nonne in hoc quoque versu poetam sequi potuisse putabimus usum talium qualia legitima videntur exemplorum, scilicet illorum in tabulae columnam VII. ollectorum PDe formis autem iis, quae et littera brevi pro e longa pronuntianda sunt neque tamen in versuum colorumve fines iambicos conveniunt velut intuitur Ter. aut 403, re Vera aliter videtur iudicandum esse, sive eo recte sive iniuria apti l lautum legit intuetur Capt.bb atque Optuere a. 668 et os t. 69. Nihil dubitatur de his formis lautinis intueor Rud. 449, intuetur rue. 599, intuentur Ba. 1130,κγtu re Most. 837, obtuetur Mil. 27l optuerier Amph. 900 et ost. 840 accedunt apud est oro poetas scaenicos tueor nn irg. 335 et Annal. 463 , tueri Aec. rg. 38, contueri Aec praet 26, contuentur ac trg. 410 apud Lue ilium tueri sat. XXVI, II.
' D. Plaut. Mil. 10:2 ubi Φptenarius anapaesticus postulatur, Jacob Sob baec meri
Omnes qui his anni Plautum ediderunt, prasiter Ussingium et Leonem item Lind say 34)remord re abeo. Neque te remoror neque tu ago neque te αγο scripserunt Traditum neque et ago B, neque te tango CD. Iermannus sorrexit in 'quet I Loo auiom iuro es adnoth tago solum lacuvium Mecere sontendit, invenitur 'asto C. 165 444 ubi exstat in fine versus, ergo ad Plautinos anapaesto non quadra aucor an P uti nos anapaestos non quadrare mihi videtur minime apparere illa 'rgi
iantandi ratione. Nam primum locis illis Pacuvianis, eum ultim verbi
nos si verbi prosodia nihil explanatur Deinde etiamsi ago formam primitus nullo alio
iam mem neris in tabula mea complures esse arcbaismos, quorum 'N' Ny R 'Ry II
aliorum poetarum fragmentis quam apud Plautum, nonnullae quidem formae apud 'ut non leguntur, leguntur auus ceteros poetas scaenicos. Accedit qu0 ea, fuste tradit' au i sabuli. fragmontis quo non inveniuntur, tamen rii sabulis perditis Xstar' potuerunt. Ita quas fiamas archaicas apud ceteros poetas scaenicos legimus, Jom legimus 'pud hoes potius asii fortuitoque accidissae concedendum FSS Videtur quam e Vera piatarum scaenicorum haes res discrepantia, hi archaismi omnes ab omnibus veter bus Romano um poetis scaenicis aut adhibiti sunt aut adhiberi potuerunt. tantum quod poster ore eos magis magisque evitare studuerunt. Ergo nihil obstat, quin ago forma apud Plautim qu 'oxstare potuisso putotur atque si hoc conceditur, non iam potest negari hanc
ma archaicam etiam in anapaestis Plautinis inveniri potRi3 p; 'm
multa exempla colligere potes archaismorum in anapaestis collocatorun ut finatri' '-ier exeuntes Plaut. Ba. 1170 Cas. 220, 23, Mil. 1073 durn Plaut. Pseud. 36, antide Plaut. Ba. 088 Cas 22b, Cist. 2 b, e. T aliaque similia 19 cf. Loren ad Plaut. Most. 453 Engelbrech l. c. p. 46 Jacob soli l. c. p. b Lind- say l. c. hap. VII Hodgman: Class. Quart. V l 907 p. 10 l. Diomedes p. 380 19 ex Plauti Rudente veIba ulla abstula assert De Plaut. Cas. 447 non possum non accedere ad sententiam Jacob Sohmi, qui in hoc Versu ante ultimam dipodiam potius protolo quam protolla scribendum esse conatur dem0nstrare. Accii versus tril. 102 mihi videtur incertius traditus esse quam e quo ullum argu mentu petatur ad refutandam sententiam meam eorumque, qui tales huius verbi ormas apud te piatas scaenicos exstare non potuisse nisi in finibus avi versuum alit olorum nambum exeuntium contendunt. Si vero hoc quoque loco tuta forma in versus olive si Libido ex Ptisso videtur putanda esse, ordo verborum traditus mutetur nece SSe St, DISI sorte iam aliudve verbum monosyllabum ante tulat excidit. 20 cs Broch l. c. p. 88 89 Jacob soli l. c. p. 15-I 8 Lindsa l. c. bas. Vil si , Hodem an Class. Quart. I l 907 p. 0 I. Si tot locos sub numeris I et II memoratos propter metrum non emendari non potuisse concesseris, a multitii line ceterorum Xemplorum serreciserum 'n 'x' g ' ouo haec corrigenda fuisse neges. Atque hic libet monere non minus gaepe formas Sitatas
via o is x notio insuotis brariorum culpa irropsisse in libros manu Scriptos quam Versa Vi l loe si a librariis, eum salsum et ineptum antiquitatis colorem appetere ut Pr 0r
cotidiano in usu adhibitis formas archaicas et inusitatas illatas esse supra ad sum 'dix