장음표시 사용
31쪽
noSeetur, num qui alius quoque locus Satis multis exemplis ut legitimus probari videatur. Secernam autem tria capita, in qu0rum unum c0lligam ea exempla. quae exstare videntur locis ita corruptis, ut ex his exempli nihil certi concludi possit Sub alterum caput cogam a Xempla, quorum Xitu iambici aut pyrrhichici in versibus leguntur alio numero praediti atque numero iambico solito; in ultimo autem capite invenientur ea e X empla, quae metri causa necessario emendanda Sunt.
Itaque iam legas sis hanc tabellam.
32쪽
eosque ita, ut, ubi forma poetica ex VerSu praecedente repetita 8se possit, hunc quoque versum asseram. Proinde videas quaeso exempla
praeterea ip8 Hyem, m eam pro operam coniecit . 2l sim etc. a Ser. d. 83 siet, iιid tristis ego sim' diri hoe forestg Plaut. m. r. 05I6 quam liber harum rerum multarum siet quantuSque amator siet quod complacitum est semet Au. 495 sient viliores Gallicis eantheriis. Cas. Si 3 l4 quo id quo paratum est ut paratum ne siet stetque ei paratum quod paratum non erat. Mer. 839: ibi qui amici, qui insideles sient nequeas pern0Scere. i. 26l: u fuerit conservos qui hodie siet Sectatus Simiam. Poe. 404IS: quantum audivi ingenium et mores eius quo pacto iεnt.
D, ni BC pater, ne quid tibi eum nequit tibi
quom B istoc rei siet pessumo Leo coni pro ac
Ru 32l eum istius modi virtutibus operisque natus qui siet in septenariis iambicis . Tru. 897: istine ut mihi molestus ne sies se ecquid. Astaphium. litiumst vsrsus finem ex quid ast upilitiumst s-um S B corr. Spengel ecquid Buscheler ).
Tor. au. 26 sed pater egreditur cave quicquam admiratu Sies. Eu 562 narra istuc qiιaes quid siet. immo ego te obsecro hercle ut audiaS.
Ηρ. 334 ectynti atque aetati illorum, morbus qui uetus Siet es. v. 330 Si forte morbus amplior factus siet).h Plaut. m. 157 ne causam liceat dicere mihi, neque in ero quicquam auXilii siet. Ter. h. 82b quin si hoc celetur, in metu. si patesit, in probro siem in septenariis iambicis).
Ter. e. 246 atque estum Phidippum optume video hine iam seibo hoe quid siet in septenariis iambicis).25 tetinerimi Pae. rg. 22 stus sub iudiei quae omnes tetinerim grados tuo m. libri, coni. Ribb0ck; detinerim grados Nossius, grados etinerim libri Graios tetinerim dubitanis Buscheler . 22 no' quesit Plaut. St. 292 qui vehar, na=n pedibus ire non queo ergo istin nam ΑΡ
29 mavelisnd Plaut. Mer. 356 hoci=ι est amare arare navelim, quam Sic amare.
glli Plaut. s. 186 ne dictum esse actution sibi quaesiam vostrarum mihi neget. 39 3Mincitam
e Plauti Ba. 995 hoe age sis iuneiam iam mu=re Dy si tibi lubet, reeita aurium operam tibi leo. 6 los 374 si ante quid mentitust Α, quide=n entitus sit , quidem
mentitus sit CD , nu=ὶciam dehine M it vera tibi. Ru. 05l ite i=iquam, domum ambo nunciam e praeSidio praesides. 46 temeritere Acc. rg. 96IT: hoeiri re est, quo tu tam temeriter meam benevolentiam
Itaquo in ultimo capit tabellae exempla 5 inveniuntur, quae motri causa noc08Sario corrigenda sunt; quae si corriguntur, restant 2 exempla contraria. Quorum in Moxρmplis xitus iambici aut pyrrhichici alio atqui solito numero iam bie leguntur. Atque pleraquo huius modi exempla in formis siem et . occurrunt. Si vero Stangio id quod de usu Terentiano defendit, concessum erit,n apud Plautum quidem illas sormas alio numero praeditas atque solito iambico legi potuisse agnoscendum est. Nequo alitor atque de sormis Sier etc. iudicandum est de infinitivorum in te exeuntium exemplis similibus. tque maximo id congldfrandum est haec t exempla, cum alio accentu praedita legantur atque cetera omnia ob id ipsum contra cetera omnia stare. Ergo aliquo modo corrigonda sunt an contra 32 fere exempla eodem accentu praedita servanda videntur 3 exempla contraria Quae si corrigenda esse conceditur atquo etiam ea exempla, quae nimis incerto tradita esse videntur, omittuntur, manent se exempla. Hic autem numerus tam exiguus iterum minuitur. si excipiuntur versus ei, quo corruptos esse mani&Stum est vel ex
aliis argumentis. Nunc vero eum restaro ideatur exemplorum contrariorum numerus minor
quam quo stabiliri possit illa gentontiaiauleri Stangitque, qui viri tales sormas a
33쪽
sententia cilli refutata demonstratum esse arbitror illas voces sive archaicassivo non archaica re vera pertinere ad illa versuum Sedes Solas, quas tractavi.
Atque nunc quidem cum has voces archaicas aut nove formatas apud veteres p00tas Scaeni eos illi Versuum l0eis Solis inveniri constet, tempus videtur eSSe quaerere, cur tandem Vetere poetae Scaenici his vocibus non usi sint nisi illis cloeis solis Ad id respondere conatus est acobsoli l. c. pag. I9; Sed erravisse mihi videtur, quod tantummodo de archaismis disputandum esse arbitratum non cogitavit Me ceteris formis atque in hac si mihi videntur multo digniora quae laudentur ea quae Brock l. c. pag. 4-9 exposuit attamen ne tum quidem veram explicationem dedisse crediderim. Quare equidem quid
Sentiam, hoc loco pauci e0mplectar, quam qua in pleraque iam in adnotationibus dixi EL primum quidem quod illa, voces nullis aliis nisi singularibus illis versuum locis inveniuntur, Vel inde apparet eas Veterum poetarum Scaenicorum temp0ribus moi fuisse omnium in usu atque eas recte appellari aut archaicas aut nove larmatas. accedit, qu0d apud Vetere poetas caenicos aliis Versuum loci quibusvis exstate vidimus eas sormas, quibus Romani in sermone vulgari pro illis inusitatis ruti consuerant. Itaque totius hoc modo 'idetur quaerendum Sse, cur p0etae eaenici illis versuum locis solis non usi sint formis usitatis, si int
archai earum sive formationum praeter illas του γελοίου νεα temptatas noviciarum 3 At liesit ita fuerit, id quod in veteres poetas scaenicos cadere nego, tamen non
intellegi possit cur poetae Soli his formis usi essent atque non Si 8Sent ni Si illis versuum doeis 40lis Sed ne illud quidem eo ne edendum ense Roman08 illa metate talibus larinis inusitatis savisse. Quodsi poetae scaenici his sormis
Sua ponte non usi esse putandi sunt, sequitur ut inviti usi sint atque adeo utic0acti sint. Et qua alia necessitate poetae cogi potuerunt, ut illa voces inusitatas adhiberent easque certis versuum lociss0li S, nisi necessitate metrica Itaque
quae haec metri necessitas fuerit luaeritur. Videtur autem existimanda SSe ea quae
omnium illorum locorum communis fuerit. Atque quid hoc aliud suisse Iotest nisi id, ut omnibus illis locis et medio in versu et in versuum inibus iambicis D pux AES Seu verb0. quod in iambum aut pyrrhichium exiret Quod si necesse
in illas versuum sedes Si vero poetae talia verba metro non apta Vitare non poterant, e. si sermone rasitates liabebant parum multa verba, quae in
iambum aut pyrrhichium exirent, riuii aliud ii faciendum erat nisi ut aut formaὐ idoneas ex sermone antiquo repeterent aut, ubi ne id quidem liceret,larmationes novas temptare auderent ΘΗaec Si probabilia sunt, explicatum esse videtur non modo, qua de causa Vetere poetae scaenici illis vocibus atque formis inusitatis, sive archaicae siven0Ve formatae appellandae sunt, omnino uti ausi sint, sed etiam, cur ei non
usi sint nisi in illis versuum sedibus legitimis quas dixi solis. Atque explicationem meam non diScrepare vides cum ea, quam de similibus in dactylica poesi latina Verbis dedit fusius tu tractavit Erns Bednara in egregia illa disputatione, quam inscripsit De Sermone dactylicorum Latinorum quaestiones Archi fur
quamquam in iambica poesi rem non mulio aliter so absire atque in dactyli ea n B0dnaram quidem intellexisse apparet ex primi eius praelationis Verbi S. Sed mea quidem sententia illorum remediorum, qua a poetis Romanis adhibebantur ad necessitatem metri superandam, pleraque iam a Livio Andronico inventa atquo ab eo primo adhibita sunt, qua Ennius ad dactylicam poesi accommodaVit. Quid multa Gravissima pr0prietates sermonis poetici sive p0eSe0SScaeni eae sive dactvlicae quo modo ortae sint, vides. ReStat ut de poetarum se aenicorum in iambis et trochaeis sermone tradistur ratione simili atque qua Bednara se ei de dactylicorum p0etarum sermone. Quod sacere hoc loco non iam p08Sum Satis habeo, quod potuerim, demonstrass0 necessitat0m Biri eam in Veterum poetarum scaenicorum versibus iambistis et troeliaicis non minus valuisse quam in dactvli ea p0eSi. Nunc autem in extrema iam disputatione mea continere me non OSSum, qui in tabula nova universum praebeam omnium praeter tres illa dubia vocum et a relicti earum et non re haicarum quas tractavi conspectum. Atque in mustabula c0lumnis II-VH exempla certa a minus certis ita secernam, ut haec
minus certa uncis inclusa addam exempli certis.
34쪽
35쪽
In prima se asena Adelphorum tabula Terenti anno Micio sene cum Speum loquitur queritur, quod eschinus alter ex Demea statris filiis, quem ipsρ adoptaverat, prima luee 0 iam rediit a cena Attamen eum adulescenti induli eat, se multo melius agere eontendit quam fratrem illum severum atque durum, qui saepe ad Se Veniat et amans ,,qua agis, Micio quor perdis adH-les entem nobis etc. Tum vero fratrem ipsum aggredientem aspicit. A nunc
qui dona quae Ierentius Nicionem uingit Jacientem verba et tuae deinceps
Sequuntur ipsa legas: 78 sed estne hie is rus, de quo agebam et certe et est nesei quid tristem video credo, iam ι solet 80 iurgubit salvom te advenire, Demea gaudemus DE. Ehem opportune te ipsum quaerito.
Atque tum quidem Demea re vera obiurgare incipit atque obieere fratri ea quae eschinum hac nocte sedisse audiverat flagitia. Initium autem versus 3 corruptum esse postquam iis hi intellexit stips et multi alii viri doctissimi locum corrigere studuerunt. Qui quam varia et qualia temptaverint, videas in glaigkonis et aueri edition a. 003ὶ in append. critic. - exeget pag. 148 9. tque auer mihi videtur recte iudicasse, quod Siet formam servare maluit quam ullam ex illis emendationibus accipere. Quas ne me singulas resutaturum esSe X spectes, quod sacere longum est hoc loco, proponam emendationem novam, qua Ormam Versus primariam recuperatum iri spero. Atque hoc quidem iam saepe dictum est siet sormam archaicam hoc versus loco salsam esse. Idem autem versus alteram habet offensionem, quae neque cognita erat adhuc neque ulla illarum mendationum sublata. Nam si quis de illa lego a Nacksrnagello' demonstrata cogitabit, quo loco ego seu iam collocandam duissω putabit Nempe post quid, praesertim cum metrum
minimes obstaret Haec vocula es quia non loco suo proprio exstat, suspicionem movet atque etiam dubitari potest, conveniatne omnino in hune conexum. Neque solum initium huius Versus corruptum est, sed etiam pars posterior praecedentii versus Nam si Nicionis quaestionem quid tristis es respicis, credibile ne videtur Demeam aespondere posse rogas me ubi nobis Aeschinias
siet Num Midi, hoc quaesivit aut tinnino quaesivisse putari potest Sed non no iam vitis in Demea orati0n ad verba rogas me nihil aliud pertinere nisi verba quid tristis ego sim atque reliqua Verba in manuscriptis Scribarum
culpa salso loco inserta esse Si vero Verba illa casu sortuitoque modo separata
re eo ne iliantur. non iam versus Senarius ciambicus exsistit in v. 82. Sed ut exsistat, perfaciles tactu est nam si Suspiciosum illud verbum ego expellitur atque praeterea in fine versus Sion pro sim legitur, haec senarii iambici forma
MI Quid tristis es' SE Rostas me, quid tristis siem y Illa autem cituas aestant verba ubi nobis Aeschinus Siet nunc nullo alio
loci videntur iusso cari posse misi initio Versus 3 Atque ego vocula certo nusquam maiore iure inseritur nisi OS ultimum illorum verborum, scilicet post siet. Itaque nunc versus 2 8 hoc modo leguntur:
Mi. Quid tristis es' DE. Rogas me, quid tristis siem' ubi nobis Aesehinus siet ego MI Diae in hoe fore'Quorum versuum in posteri aetrum neglegere liceat in praesentia neque quic- quain aliud nisi sententiam conexumque Verborum Spectare. Atque haud scio an in versu posteriore siet forma coniunctiva itemque ego Vocula sensu carere videatur. Sed haec difficultas tolletur, ubi ad ego illam voculam ex nuntiato praecedenti verbum rogo et rogo te supplendum esse concesseris. Itaque Demea, ubi primum frater, qui recentiorum illorum 6schini flagitiorum ipso ignarus est, eum interrogavit quid tristis Sy Statim iratus memoria facinoriam filii, quem rater adoptaverat, huic obicere putandus est rogas me, quid tristis siem tibi nobis Aesehinus siet ego te rogo'. Agnosci iam, quam apta Verba nunc hoc loco posita sint. Quid quod nunc demum Micionis quoque verborum insequentium sententia vera apparere videtur, quam Ziaigko recte explicavit. Micio enim verba diaein hoc fore ad spectatores vel potius secum loquitur
respiciens ad ea, qua in versibus 29 80 dixit credo, iam ut solet iurgabit. His igitur 6rbis nihil aliud potest dicere nisi hoc ecce ille, ut dixi, denuo
iurgare incipit . Micio vero qui potest hoc dicere, si Demea verbis praecedentibus minimo iam iurgavit, sed versu 84 demum iurgaro incipit, id quod permulti illorum, qui versum emendare conati sunt, credidisse videntur ΘΗo modo postquam loci sententiam veram mihi Videor recuper Se Spero
me metricam quoque versus 3 formam genuinam restituere posse. Restant autem ad hunc versum restituendum haec verba:
ubi nobis seseliinus siet ego. MI Diaei ho fore' In hoc versu duae syllabae abundant. Sed cum nullum ex his verbis a principio ineptum esse videatur, quaerendum est, quodnam verbum fieri possit ut tollatur Atque equidem mullum aliud verbum tolli posse video nisi robiS. Id si licitur. versus speciem sero habet senarii iambici Attamen non plane
36쪽
daret offension0. Nam siet forma archai ea hoc versus odo serri non potest. Pro qua sorma archaica si sit forma restituitur, versu deest una syllaba. Sessiam supra supplenda nobis videbatur te vocula, quae respondstat me Voculae, qua exstat in versu praecedenti illa autem V0cula te si post ego inseritur, sit forma usitata pro siet restituta hic quoque versus 3 ad formam primariam revocatus esse mihi videtur. Atque amborum versuum 2 et 8 sormam genuinam hane suisse contendo:
Quoniam versuum sormam primariam restituisSe mihi Videor, nunc explicare necesse ist. quo Modes fieri potuerit, rati haec sorma corrumperetur in eam quam nunc et in codicibus omnibus et apud Donatum ad Ter. d. 89 6gimus larinam. atque primum concedendum os initium eorruptelae inde ortum esse, quod altera ex Demeae quaestionibus aliquando omissa erat a librario deinde in margines suppleta iniquo postea libris salses loco inserta 'rat Sed dimidiam versum partem imitti non potuisse mutandum 'St. ni Si Scriptura continua erat ita ut non singuli versus singulis lineis distribusiron tur Quodsi quis quaerat. utri ex omeae quaestionibus primo excidisse existimanda sit, equidem respondere Malim quid tristis siem. Hae auto verba odico descripto margine cita adscripta fuisse mecesse est, ut ii qui postea hunc eo die em deseriberent, sacere non possent, quin suit tristi verba ant' ego verbum it Siem verbum post ego insererent. Itaque rem fere ita suisse puto:
Haec si ita ut supra dixi transscribebantur, in codice novo non iam poterant versus legi. Attamen haec difficultas non magna videri debebat; nam si sit forma, quae in finem versus pervenerati in Siet mutabatur, metrum quidem in utroque versu sine offensione erat. Atque equidem re Vera aliquem, qui hunc novum codicem corrigebat, metri ausa e litteram verbo Sit suprascripsi SSe puto.
Tum vero aliud quoddam atque gravissimum accidit neque Seio an acciderit per illum eorrectorem ipsum. Supra enim vidimus hoc quidem loco Demeam senem ipsum primum obiurgantem induci a poeta: Sed haec non prima eius obiurgatio est, de qua docemur; nam Micionem V 60 sqq. lam aliam dratris ibiurgationem attulissae supra inomm0moravi. Dici enim Micio illo loco: vertit scit frater ad me saepe clamans qει id agis, Micior quor perdis adulescentem nobis quor amat flquor potat quor tu his rebus sumptum SuggeriS, uestitu nimio indulges nimium γιγtus es Quid lautem Mirum, si, ut nune versus 2 83 apud Donatum ad VerSum 289 adscriptos videmus. ita aliquando initium prima illius obiurgationis ad initium obiurgationis secundae in margin adscriptum erat tantum qu0 debebat ita ad Scriptum esse, ut mobim vox postea ab eo, qui nove descripsit, facile
possρ insori in lemeao irationsim ipsam atquo post ubi verbum Ita quo in illo eo die hic locus sero ita videtur scriptus suisse:
quid agis Micio quori perdis adulescentem
quid tristis es rogas me ubi nobis Aeschinus sit quid tristis ego sibm te se dixin hoc fore Haec si ita ut dixi describebantur, metrum iterum perturbatum videri necesse erat. Attamen alter Versus si verbo Aeschinus iniri putabatur, sine ostensione erat Sed alter versus longior erat quam op 0rtebat. Quam ob rem aliquis eum corrigendum censuit atque eorrigere conatus est, eum primum e Iitteram verbi siem deleret, deinde te voculam, quae hoc loco iam omni Sensu carere videbatur, exstingueret. In hoc igitur eo die hic l0cus sic sero Scriptus suisse putandus est, nisi quod dubium est an ne in hoc quidem codice singuli
versus Singulis lineis distributi fusirint: quid tristis es rogas me ubi nobis Aeschinus siet quid tristis ego siem te diaeta hue fore.
Haec illorum versuum forma est ea, tuae, Si in his tenebris aliquid ariolari dicet, obtinuisse videtur iam rim eo eo dico, quo Donatus usus S et in nostrorum qui aetatem tulerunt omnium archetypo .
Plaut. Stich. 292. In Stie hi tabula Plautina sorores duae cupide exspuetant marit0S, qui et ipsi fratres sunt, iam tertium annum dona absentes. Illa cottidie ad 0rtum
mittunt inacium servolum si quem de illis nuntium audiat. I puer eum hoc die, quo sabula agitur illos in portu navem appellentes aspexerit, X Sullan Slaetitia domum recurrit, ut dominam eiusque Sororem certiore saeiat eos deSSe. At quo in principio actus secundi scaenam ingresSus iam prope donaum Si cuius domu porta Spectatur Scaenae e parte contraria ei, e qua Pinacium scaenam intravit. Hic autem repente inflatus atque superbus actus propter gravi S8imun nuntiunt, luem relaturu e St, domum currere desinit atque
consistens haec dicit v. 290 8qq.:290 Sed tandem, opinor, aequius eram mihi esse supplicem
atque oratores mittere ad me donaque eae altro et quadrigas, qui vehar, nam pedibu ire non queo ergo iam revortar. ad me adiri et supplieari egomet mi aequom cen Seo. an vero nuga cenSeas, nihil esse quod ego nune scio 295 tantum a portu adporto bonum, tam gaudium grande adfero, viae ipsa domina hoc, nisi sciat, zoptare ab dis audeat. nunc ultro id deportem hau placet, neque id viri officium arbitror. sic hoc videte mihi magis meo convenire huic mintio adverSum veniat, FSecret, se tit nuntio hoe impertium 300 secundas fortunas destent Superbiae. sed tandem cum recogito, qui potuit scire haec scire mer i Ost enim poSSum quin revortar, qui loqu9r, rito ediSSertem 303 er hirque eae maerore Mimam te.
37쪽
Tum vero statim domum redire constituit, redit ianuamque pultat. Vorsus 202 aut sim dimidiam partem posteriorem, qualis nunc legitur, eo ruptam esse eontendo. Primum enim nusquam nisi in recension Itala legitur ero iam in B traditur ergo nam et in C ego nam omissa r littera Atqueam litteras in ium eorrigendas esse sano eoncedendum st. Sed n uteram non puto esse eorruptelam i litterae, verum residuam partem alterius cuiusdam vocis, cuius nullum iam aliud xStat vestigium. Haec autem vox perdita quaenam uerit priusqam conicere audeam, pectandum est, sanusne sit sensus loci. quem eorruptum dico, scilicet verborum
ero iam revortar Quibus in verbis aeror tum verbum mih videtur 'sterre dubitationem sano gravissimam. II enim cita ut hoc loco legitur nihil aliud potest dicere velle nisi hoc redibo ad portum. Tum vero . 302 eandem sormam habemus ne ipsam quidem auctam adverbio locum petitum indicante, sed sensu plano diverso domum redibo. Eandemnes igitur eiusdem verbi formam a poeta adhibitam esse redemus plane contraria praeditam notione in versibus duobus, qui non modo non pluribus novem aliis versibus intermissis separantur
sed etiam alter alteri manifesto respondent' minime. Atque se verbi in v.
302 significationes et usi ne in ampliore quidem loci conexu ulla dubitatio movetur Ss diligoni ius contempleris, quaeso, extrema illa versus 292 verba, scilicet ergo iam revortar, qua verba nihil aliud posse significaro supra vidimus nisi hoc ergo iam ini portum redibo. Num his verbis dictis puer revera ad portum redit Immo vero loco non cedit atque etiam postquam post. 300 ad tempus loqui desinit, non dicit so nunc ad portum prosecturum Sso, sed in loco remoratur Puerum autem ex cursu satigatum ultro rediturum esso ad portum, postquam paene domum, quo properabat, pervenit, ne Plautus quidem iis, qui sabulam audiebant, persuadere voluit. Attamen quo modo ad veram loci et sententiam sit formam ρrveniri possit, mihi videor intρlleghre. Memoria enim repetendum est Inaelum, eum scaenam intrat, domum rediturum esse. tque cum non nisi eo, unde primitus prosectus erat, revertatur, v 30 satis absere potest dicor revortar ut so domum rediturum esse significet. Verum v. 292 quid potest dicere velle, si fieri non potest, ut se ad portum rediturum esse significet Mihi quidem videtur
nihil aliud dieer posse nisi hoc: s loco remansurum atque Xspectaturum, dum domina mittat oratores donaque eae auro et quadriga atque etiam ipsa adversum veniat. Quodsi oeo remanet, nim id facit, quod acturus erat, scilicet cola ovortitur. Etiamno igitur dubium vidotur, quid Pinacium in xtremo
vorsu 202 dixorit Dixit ergo con ibam revortar atquo si primitus IAM pro non iam scriptum exstiterat, I littera omissa perfacile oriri potuisse eam quam nunc in eo dicibus ABCD legimus scripturam quis est quin concedat.
At hae littera propter sententiam necessaria si supplentur, Versus X-
cedit metrum. Sed silentio adhuc praeterita est offensio quam non que verba habent; nam aliter non queo nisi legitimis illis versuum locis, de quibus tractavi, apud vetersis positas easini eos non inusnitur. Itaquo hoc loco neque pro non queo restituatur nocesse esse puto. Attamen non Vocula, quae ante queo traditur, non potest sacta esse sic praefixo me verbi mequeo; sed non queo
formam pro feti eo interpolavisse existimo tum qui mederi studeret meim, quod verbis non tum pessumdatis in Nam corruptum exstaret. Si oro neque forma in locum sorina non queo substituitur, ni litteris post ergon suppletis sorma versus octonarii troeliat ei nullo vitio inquinata apparet; nam ergo in principio enuntiati ante formam verbi suturam praeterea legitur Mil. 426 27; et ultimae liuius verbi syllabae accentus impositus est
Itaque versus 292 sormam primariam lianc fuisse arbitror: qui vehar, num pedibus ire nequeo ergo non diu revortar.
nunc αλι , nunc iam, iam nunc.
nichis ei ter at ei ne a lidiue ksvollere Form o nunc; h Gebrauel mussit ali in eschrankt Kerden, das si eniWeder ei stetit, de belei ne Ai s si Hye ni sonsi ei in Praesens, ni hei rgen ei nemandere Tempus. Sed hae quidem quamquam a veris aliena sunt, nondum veram angen Senientiam habemus, quam in inferiore parte eiusdem paginae his verbis exprimit: Seine an spegielle Verrier dun hat nunciam ei deraus sorderun g. Atque hoc quidem sane verum est longe plurima nunctum verbi exempla lautina exstare in enuntiatis cohortativis. Sed in his exemplis Men. i55 ergo nunciam vis conclamari auctionem fore et Cure. 522:5ummiane, iam quid unciam me vi quaestio potius est quam cohortatio. Haec
autem leviora, illud gravius nequq serendum puto, quod angen in tribus ex illis quinque exemplis, in iluibus nunciam eum forma suturi coniuncta exStat, uinhanc formam suturi ad imperativi brinam revocandam esse dieit. Quae quam arcessita Sint, Si quis scire velit, explicationem Langen ipsam videat. Postremo itu id eum impedivisse putabimus, quominus eadem illa ratione Cas. Ill eo nuncium niSi quippiam remorare me illud praesens eo, quod iam ipse idem valere atque ibo suturum verum dieit, insuper ad sormam imperativam re Vocaret Hac autem ratione tuae praesentis aut futuri temporum sorma non posSit revocari ad Sententiam eo hortativam, equidem quaeSiverim. Immo vero equi
idetur, ut nunc um o ad unam quamque illorum temporum formam aequo iure applicari potuerit. Sed mittamus has argutias Mihi tuidem tantum necesse esse videtur, ut concedatur apud Plautum nunc in vocem maximo eum imperativo praeSentis, sed praeterea quinquies eum indicativo suturi et semel eum indicativo praeSentis coniunctam exstare. Inde nihil aliud sequitur nisi ut nuneuim voeabulum eum
tribus illis sormis omnibus coniungi potuerit a lauto, maxime coniunctum it cum imperativi sorma, non potuerit coniungi eum aliis sorinis. Quodsi hoc verbum re vera eum nullo alio tempore nisi cum praesenti aut futuro coniungi poterat, ut apud Terentium quoque res se habere videtur, hoc non ObSeurastu ad ani ratione, qualis apud an genum videtur esse, perfici potui 880 apparet, Sed notione verbi propria. At tuae haec illius verbi propria notio est Certe
ea St, unde nunciam verbum nulla alia ratione usurpari potuisse appareat nisi
38쪽
oua a lauto et Terentio, apud quos serpitores solos invenltur, re Vera Sur -
a iuri, raro cum indicativo prast sentis coniuncta erat, cum Et tem P0r buta uti non potor at Diesidi aliquis cissam nune imi ver bl 'Un J00 omni aput Plautum Xenaphi plane convenire; quorum in nonnulli Verbum non uur quam uile verbali simplex, velut Most il66 quid ue m Nunc uDH8
nune Dii nihil aliud significat nisi quod in ne implex, Vera 'lui erbi compotui. si minuta si Atque haec exempla cum exstent olli versuum J0 eis,ub archaismorum usus tum alia postiarum licentiae videntur legitunae
uam in versibus pangendis Saepe obtinui SSU EonStat.
Huic nun mani verbo trisyllabo, quod ii duas opes 'm: 'x' α
s ilicet nunc verbi, Mu nunc clocutio tota haud isci in an potui ertenda Sit ph horo iis sitit ita ut iam vocabuli notionem et Sum non in tum abeSSe
te mutati nunc locutionis X empla Plautina ea, quae angen ta 3d asscit pud Terentium non modo accedunt aut 32 et d. 200, de quibus Langi se quoque re et iudicavit pag. 288. Sed adnumerandum milia VI letur etiam Aes 884 i5 Disu nunc hae tria praniann addidi praeter maturam, 'luae 'erba equidem eredo an genum iniuria Vertisse hac ratione: .j et g habe Seston
Si quaesiveris, cui actioni suturae hae per iam nunc verba illa addita opponi poeta voluerit, non desiderabis actionem futuram: nam S suturi temp0ri FlSv. 88 in coniunctivo potentiali lubens bene Iazimὰ est futurum ipsum V. 888 ipsa re .rpemiere propediem. Itaque Iangen non recte fecisse Mihi 'uletur
Plautino stare putaret usus est ad statuendam hanc Sententiam: Man lebi, die scharsen rengen egi nne sicli u VerWi Schen . Sed quod attinet ad nunc iam illud bi syllabum et in duas vostes distinctum liorum verborum usus a Langen ita definitur, ut ' ea praesentem enuntiat lactionem opponi iraecedentis inuntiati actioni praeteritae dicat Atque si quaeretur, quam huius nune iam significationem Germani eam esse Langen voluerit, Spectetur, quo modo vertat exemplorum quod asser primum, scit Plaut. Ep. 35'ὶ: illam ni tam olim nune tum filia citra impendet peetori quem versum in lingua Germana exprimit his verbis sejene liebio choruher, j et g quali mich bere iis ei ne andere orgo . Atque haec si diligenter examinaSti,
nonne iam apparet, quibus in rebus Langen erraverit 3 empe primum numactio enuntiati secundi prioris enuntiati actioni re vera amborum non iam Verborum Vi opponatur ac non nunc Verbi unius, quaesi Verim. Immo Vero, iam vocabulum hic nihil pertinere video neque ad nunc verbum praecedens neque ad enuntiati tempus actionis pertinere ad eam quam praecedit Oeem Solam; cuius ad notionem augendam et cumulandam valet non aliter atque ut in iam nune loeutione iam vocabulum in illud quod subsequitur augere Supra vidimus. In hoc autem versu Plautino, de quo agitur, tum Voculam neque p0St nunc verbum omnino servandam et ad alia cura Verba attrahendam esse cum Langen ex verbis conversis, quae probo, ipsi videtur apparere tum confirmatur exemplis tribus illis, in quibus nunc et iam Verba plane eadem significatione praedita separata exstare et Langen ipso doe et Pag. 28 et ego infra exponam. Quae si ita sunt, Langen exemplum, quod affert secundum, scit Plaut. Capt. 266: Nunc sene est in tonstrina: tιnc iam ultros attinet non recte mihi videtur convertisse maximo propterea, quod iam vocem ad cultros verbum subsequens pertinere idque augere n0 perSpeXit. Quem VerSum
equidem convertana hoc fere modo sejet2 sitet de Alte in de Barbier stube: j et g selgi de beretis das esse an. Amph. pr. 38, quem VerSum Langentertio loe affert, sane nihil attinere ad Plautum concedendum Si es. Norden: Rhein Mus 40 l804 pag. 204-206). Tum vero insequuntur exempla tria illa, in quibus nunc et iam verba separata leguntur et quibus sine ullo dubio confirmari iam dixi ne in praecedentibus qui dena exemplis iam Vocem ad nunc verbum pertinere, im ni fori accidisse ut iam vo post hoc Verbum collocaretur. Atque horum trium exemplorum vel in prinio ipso, scit Plaut. Stich. l88: Nunc opere runt verbo ei iam vicarium valdes dubitari posse ione edes mirum cium 0X per se beretis' an potius perseSogar vertenda sit, ita ut iam vocis notio re vera iam plane ad etiam verbi notionem usitatissimam progressa ' ess videatur Vi aliter autem iudieabis do Plaut. Stich. 262I63 : dudum placuit potio: nunc minus gravate iam acci)Ht , ubi primum qua ratione accipit verbum interpretandum sit intellexeris. Quod verbum hoc loco signi se ante diei redo eadem ratione qua acceptu participium apud Plautum non semel adhibetur Quod si ita est, illud verbum hic convertam' Quod Mitelle prosod Plaut supplem. 2 pag. 38, ii nunciam trisyllabum legi possit, hunc versum metiri vult hac ratione: lam amabo olim: m nciam ulla ete , hoc Iam anime mihi videtur respiciendum esse. Nam quid nunciam trisyllabum, quod nihil aliud signi licare statui nisi se j et g gleicli , jetet aut de Stelle , sibi velle putabis hoc loco, cui ne convenit quidem haec notio γ ' Apud Ciceronem et iam significare .und Ogar mem InerIS. Haut negatione ante Iplacuit Pistore Iuppleta non opus esse e recte mlh I
39쪽
Doni quo in Plaut. Rud. I 3T quoque: n hinc intera ulium an hos dies mulios totium oesim ad 46rba subsequontia solii pertinere valereque ad haec augenda
dieit seil. Ter Eun. 56l euius versu in A larina nec St os hominum quem ego nune iam fagis cuperem vi dere litι Di te ceter eddides nemo est unitum o nune quod ' quoque absit praebent. Sε u i quam nune iuni quod habet, servandum crediderim, tamen initium dum restitutum esse existimo pr0ptet ea quod non una cum praecedentIS si gus in ipso quoquo corrupto corrigere conati sunt viri doctisSimi, id quod
neeesse esse ut fiat persuasum liabeo.
Iam vero restant apud Langenum exempla Plautina duo scilicet Ba. 075:m n hune praedam omnem iam ii quaestorem deferam
At in in his xhmplis iam ceu la quamquam item a nunc verbo Separata legitur hanipn40 idem significat quod in huiusmodi exempli prioribus Scilice droi s quὐ ad iugendam aut eum utandam vocem insequentem I let, sed Langenum aliam 40culam iis locis recto convertisse per Solari S0gleleliconcedendum est Tum vero in utroque hoc exeinplo nunc-mm Verborum igni se attonsim and sim videmus osse quam nuntium trisyllabi esse Supra cognovi
Sed temne Plauti temporibus nune-iam illis verbis sub unum ictum contra tendis in uno tuoque puneto pmporis oriri potuisse credes nunciam illud trisyllabum, sive an duo verba distratisindum sive uno verbo scribendum est Immo ero
tum siv duobus vorbis si vo uno verbo Ieribere mavis. Sed quae loeutio duarum syllabarum irat, non erat trium. Nam iam voculae litteram primam eonςonantonsi et irimitus dui SSe et Semper mansi SS neque unquam potulSse voealom fisiri nisi cum antiquissimis linguae Latinae temp0ribus in commissura compositi post consonantem exstaret, aim Supra ad it nam sic formas exposui. Sequitur, it iunci larma trisyllaba aut item ut quispiam anti- ut ς imis lingua Latinae temporibus orta putanda sit aut postea ad sinii litu- ditiem eiusdem modi formationum conformata, id quod mihi quidem in nunera verbes etiam Minus verisimile videtur tuam in quispium etc. ormis Quodsi
nuncium verbum non fuisse nune et iam voeabulo tum per encti Sin coniunctionem, oua Plauti aetate ilia libet toni poris momento contor uiari OSSet, uisso sempositum antiquissimum eonceditur, iam accedit, quod illa t0 nuncium trisyllabi exempla Plautina et Terentiana praeter trix omni mittin exempla lyrica)εxktaro id ius in singularibus versuum raedibu illis, viva formarum stare finies iuni et nox sormatarum apud vetere poetas scaenicos legitimas suissρd si monstraxi disputati seno. Et si exempla tria illa, quae in aliis sei suum sedibus 4ecurrunt, it inliter explicentur aut ieri potuerit aut necesse visum ori quid ampodi et, qui nunciam larinam, quoniam nove o inlata esse lauti tenipor illuc vic poteSt, his temporibus re vera iam archaicam suisse estu in
formon eoiidiano adhibitam esse, immo vero a poeti Scaenicis propter metrinoeessitatem solani sex carminibus antiquissimi repetitam suaque in poesi usurpatam SSe concludamus8Quodsi nuntii ni trisullabum re vera lauti temporibus archaica sorma exiςtiinanda videatur, in cotidiano illius aetati Sermone eiusdem significationis sormani alio ni iam habeamus nullam ni Si nunc-rum Verba, tuae alii verbis interpositis Soparata leguntur. Atque quaesiverit aliquis, nonne, si hae itae sent Mune-ium verba illa separata, lem ut in Germana lingua dixi, etiam in se aeni eoruni tenip0rum lingua Latina per enclisin coniungi potui SSe necesse esset. Et re vera nitri iam verb0rum per encliSin coniunctorum Xemplum cortum apud Plautum l0gi mihi persuasum est Aul. 45l:
ite sane nunc iam intro omnes, ct coqui et timc uae.
Hoe in versu no potest quidem nisi bisyllaba nunc iam locutio legi; nam quod
Loo ut nune i sorma trisyllaba legi possit, intro verbuni mittit. lio mihi quid i 0 probatur liuia versum 452, in quo uiso illud iteratur non suoloe stare, sed post versum 453 in sprendunt esse censeo quod Si ita Si tritio vortium . 45 deesse ion potest. Atquo quod hoc iodo in versu 45 nuncium verba ρ en elisin eoni uneta atque ili 0rum temporum in Sermone cotidiano usitatissima legi miraberis, eum in versu 453 nunciam forma archaica exstet usiIRI R ,' '6 400 923 sini et rem esciusmodi res in populi et p61yt cl. aut oste, 'I, Plaut. Men. 34l Trin. 694 etc. , infin in i Xeunt et in rer, alii 'Orinis non semel e eurrere tibi persuadere poteris Hodgmani ex commentariis allatis. 'lterum auteni nune cium verborum sub unum rictum contractorum Xemplum Oxstar mihi videtur Plaut. Mil. 37 versu septenario troeliat eo: quique eo vili peret nune iam istis rebus desisti volo,
40쪽
ubi habet nunc , iunc iam , nuntiam D. Leo autem iniuria mihi videtur codicem sequi nulla alia causa permotus nisi ne nunciam bi syllabum hoc loco legatur. Denique huc pertinere mihi persuasi etiam illa tria exempla, quae quoniam nu=rellian trisyllabum habere adhue nemini non videbantia sed in versuum sedibus talibus quales archaismorum legitimas suisse negavi, inserta sunt a me sub tabulae num. VIII sunt autem Plaut Bacch. 995 Poen. 374 Rud. 05 l. Atque Plaut Bacch. 995, qui versus in cantico legitur, metrum, quam Vis incertum
adhuc visum sit es Brachmann Leipg. Stud. III l880 pag. 40 et orden: Rhein Mus 49 l804 pag. 204 adnot. , facile rostitui posse existimo, si nihil
nisi nunc iam pro nunciam legitur; nam tum existit septenarius trochaicus Onaliter atque in Versu praecedenti est enim: hoc age Si nunc iam. ubi lubet, recita: alirium operam tibi dico.
Dρindo Plaut Poen. 3T quoquo mihi vi dotu melius legi posse, si nunc iam verba pro nunciam verbo trisyllabo hoe loco stare concessum erit, ita ut metiamur: si ni quid mentitust, nune iam dehinc erit vinciae tibi. Atque etiam Plaut. Rud. 05l nihil offensionii habere credo, si hoc quoque loco nunc iam pro nunciam trisyllabo scribatur, ita ut legatur: ste inquam, dbmum 4mbo nune iam eae praesidi=h praesides. Nam hiatus, qui p08 Nunc iam apparet, non iniquo loco stare mihi videtur ut
in diaereSi. Denique ut hanc totam meam de iam nunc, nunc iam, nunciam apud veteres poetas caenicos Sententiam paueis complectar, hoc dico: primum Plauti Terentiique sero temporibus vulgo in usu suisse iam nunc quod in lingua Germana signifieat ,Schon etZt , , beretis jetgt et, ut Langen recte dicit, seden; g eissat gur Zukunsi egoichnet . Qua in locutione iam vocula ad augendum nune verbum insequens valet itaque in hae locutione iam et nunc voces sano per eneli sin seniunctae sunt. Non coniunctae Sunt per enclis in si leguntur hoc ordine nunc iam et vertenda sunt per j eigi Schon , , jetZ beretis , quin etiam interdum potius fere per detZ sogar ita ut enuntiati actio praesens praecedentis enuntiati aetioni praeteritae opponatur per riὶι ne Vocabulum solum, cum iam v0eula item atque in iam nunc valeat ad augendam et cumulandam vocem subsequentem, cui ipsi iam per encti Sin Se applicare consentaneum est. Itaque in hac locutione ut iam vocula Nunc Oeabulum SubSequatur mini in eneceSSe St atque re vera Verba non Semel Separata leguntur. Postremo prolocutionibus Germanicis sejetet aus de Stelle sejetet glei ch in cotidiano dr- mons Latino lauti foro temporibus digebatur Nunc iam, quae vocabula pro illa significatione nisi eum praesenti aut laturo tempore coniungi non poterant et tisim atque in locutionibus illis Germanicis aut sub unum ictum contracta adhibebantur aut aliis verbis separata, Scit nunc, iam Pro hae autem loeutione versuum locis illis singularibus vetere poetae Scaenici liquo sane quidem metri necessitate commoti utebantur rinciam Orma archaica quam formam etiam vi deminuta pro nu=ὶ verbo simplici adhibere audebant eadem de causa, quamquam ne tum quidem nunciam compositum archaicum aliis eum temporibus coniungebant nisi quibuscum solebant, ubi notione genuina praeditum erat.
Natus sum Dieterieus Martinus Gulielmus ostiget in Borussiae oppido, quod si illi silmshaven, alendis Juliis anni 883 patre Iermann matre Mathildi s sintsi Isin ning Fidei addictus sum evangelicae. Paulo post me natum pater migravit Berotinum, in qua urbe primis pueritiae disciplinis imbutus per annos novem gymnasium Humboldtianum frequentavi. Vero anni l 903 maturitatis testimonio instructus inter ives eademicos universitatis riderieo-Gulielmae receptus sum. Ab hoc tempore per semestria decem studiis philologicis et philosophicis me dedi. Examen rigorosum Nonis Mais sustinui. Docuerunt me viri doctissimi Dieis, Doering Ebeling. eiger Haguen in Helm, Ι mel mann , ehule de tradonligi Lagarde, Lasson, L. Meyer R. M. Meyer, ueneli Norden, Pariselle, auisen,
mowitg-Moellendorss. Proseminarii philologici sui sodali per Semestria sex, quorum per duo in ursu primo. Ad exercitationes archaeologicas benigne me admisit Κρkulo do Stradontig ad Francogalli eae linguae n0viciae exercitationes Pari solle et obter. Praeterea Franc0gallicae linguae noviciae exercitationibus eis, quas Hagueni habet, intersui per semestre unum Magistri meis, imprimis duardo orden, cuius auspiciis haec dissertatio orta est, Summam gratiam et habeo et semper habebo. Denique per semestria septem sui sodalis societatis academicae philologicae
Berotinensis, cui quantum debeam, numquam Obli Vi Scar. - : 'i S. . .