장음표시 사용
201쪽
iJ et De Regionibus Suburbicaris
tatis arguit. Dum enim scribit, Nicamo canone statutum esse, Ut apud inlexandriam, es in Urbe Roma me
turia consuetudo struetur , ut vel ille AEgypti, Cel hic Suburbicariarum Ecclesiarum plicitudinem gerat , quis nouvideat aberrare hominem ab ipso Canone, quo nihil de Romano Episcopo definitum est, sed ipsum tan tum eiusque Dioecesim in exemplum assumptam 3 At tu illum .n hos , ais. Arabisset etiam tui sic dicam non persuadebis xamen, defendi cum ea lecta one fidem illius posse. Finge ab Hispanorum Senatu hanc
esse legem latam: Placet, ut in Regum nostrorum inaugurationibus sacra unctio a Toletano orchiepiscopo adhibeatar, nam et Gallorum Regibus is mos est. Finge itidem,
scriptorem aliquem Russino similem, dum huiusmodi legem in suos historiarum libros referret, hisce verbis vlum esse: His anico Senatusconsulio cautum est , ut sacra
tinctio in Regum inauguratione adhibeatur, ut vel Hispanorum Reges a Toletano orchiepiscopo. vel Reges Gallo rum ab Archiepiscopo Remensi inungantur. Quis porro
hellenismus scriptorem hunc tueretur, quominuS Conuicia in illum ingereres, iure optimo asserens, aut Senatusconstultum ab eo non perceptum, aut rudem illum esse loquendit nisi clementiori sententia diceres. eius verba mendo laborare, quemadmodum de Ru fini verbis credere par est. Sic enim concepta fuisse suspicari licet: Vt apud Alexandriam, velut in Urbe Roma vetusta consuetudo struetur;vit ille Agguti velut hic Subum picariarum Ecclesiaram sedi tudinem gerat. Vides enim
202쪽
hoc pacto Romani Episcopi exemplum, quemadmodum & in ipso Canone Alexandrino & caeteris esse propositum: nec iam opus tibi est locos indagare,quibus ostendas particulam UEL pro E T positarn enam in sequioris aeui scriptoribus id frequens est adeo, ut exempla congerere putidi sit laboris.
Quoniam vero in extremo tuo opere haec proferre
non dubitasti: Nobis haec flabit semper sententia , in his de
politica Ecclesiastica controuersiis Assoriis, Conciliis, di Patrum antiquorum testimoniis adhaerere , nullique fidem temere detrahere: ubi perpenderis quae bona fide in medium attulimus ex Conciliis, & Patribus antiquis, necnon
ex historicis, si quid ingenui sanguinis tibi est, haud
dubito, quin manus ultro sis daturus ipsi veritati. nec curat tibi sit, quod illam detectum tibi veniat tenuiss-mus homo, qualem me esse fateor, etenim haud Deo operosum est, vel ex ore infantium-lactentium laudes perficere. nec te latet superciliosiam huius mundi sapientiam, quae Deo inimica est , a rudibus piscatoribus superatam fuisse. Laudo, quod Concilia, quod veteres Patres consecteris, & nobis idem est propositum. At illud porro cauendum, ne infelici curiositate mentem torqueas, aut ne sapere tibi ipsi tantum videaris. Monet nos magnus Apostolus Rom. 11. ne simus prudentes apud nosmetipsos. an tu prudentiorem te existimas, quam tot integerrimc Antistites, tot viri doctissimi fuere, qui in ipsis etiam Conciliis excussaverit te, haereticos esse definiuerunt, qui ea sentiunt,
203쪽
, S De Regionibus Suburbicar s
quae tu sentire videris de Romano Pontifice Crede mihi Anonyme, qui sanitatem mentis auet, imbibenda illi est Christiana simplicitas. Hoc praecipuum est pharmacum, quo animi deterguntur deliciis sectario rum infatuati.Tu Concilia,pati csque antiquos a te stare autumas (velim ut ne fingas) nos id pleno ore negamus nobis meliori iure asserimus. Iam rationum
momenta, ipsasque de iis disputationes omittamus. Fingamus potius interiisse iam diu Concilia, interiisse
veterum Patrum volumina. Quaero ex te, quae tua esset
de Ecclesia Dei sententia Z apud quam nationem, apud quam sectam constituenda tibi illa foret num Christum ipsum sua sponsa viduares ita sane conari videris, dum contendis Romanos Pontifices a recto declinasse itinere, quia primatum sibi vindicant supra omnes Ecclesias; vides autem Episcopos paene omnes cum illo consentire. Nam qui pauci a nobis abhorrent, suae prope quisque sectae sunt addicti. Itaque si veteribus Conciliis sis destitutus, patrumque testimoniis, confer te per singulas sectas. inspice non solum vivendi rationes, legesque Ecclesiasticas , sed ipsos
progressus,& qui e caelo defluunt fauores. Tridenti num Concilium, quod e vestris quidam, aut legitimum ridicule negant, aut uniuersale, si non id sit, at concedes saltem, comprehensionem esse legum Ecclesiae Romanae. Quid tu de hisce legibus sentis quum non vulgari te ingenio numen donauerit, quidni spe xem, si librum istum serio euolueris, illud de te euen-
204쪽
turum, quod sectario cuidam, non diu est, contigita accepi. Totus is erat in sua secta confovenda, atque amplificanda, eodem nimirum errore deceptus, quo Saulus, quum Chr: sti discipulos insectaretur. Damnabat is Romanae Ecclesiae ritus, & doctrinam, damnabat in primis Tridentinum Concilium, quod tamen nunquam perlegerat. deuenit ei quodam die in manus id volumen : curiositate illectus legere coepit: iis,quae legebat, mentem serio adhibere. Quid te moror E ex ea lectione exuit immoderatos spiritus, lucem hausit, sanitatem recepit, Romanam Ecclesiam veram & Catholicam fassus est. Ex Saulo factus Paulus, quae oppugnabat, strenue propugnat, spirantque eius scripta
non pietatem minus quam sanam doctrinam. Praeter leges nostras, an non animaduertis,quae miracula a sanctis Hominibus Dei ope quotidie patrantur, apud Catholicos tantum esse Ridebis forsitan .
Quid tum ' an non & I udae i id faciunt, quum illis Christi miracula praedicamus 3 nihil sustinet detrimenti veritas ab insipientium risu. Nec sane miraculorum dona a sua unquam Ecclesia Christus Dominus subtraxit. Mirabar tamen interdum, cur hisce rem p ribus adeo essent frequentia, quum s cirem dari ea msignum non fidelibus, sed infidelibus. noui tandem, quid id sit. Desque veneror prouidentiam, & benignitatem. Nullas non ille vias aperit, quibus nos ab erroribus auocet, dirigat ad veritatem. comperit, mutros
esse hac tempestate, qui sanae doctrinae de tam carb
205쪽
18s De Regionibuae Suburbicari s
potestate non acquiescunt, lubetque experiri, num prodigus perdomita cedat eorum pervicacia. eodem
enim veluti imbre casitus demisso Christianae quoque praedicationis ab Apostolis,aliisque Christi discipulis, per orbem terrarum diffusae seminium crevit. Quandoquidem quis cernens, audiensue, is haec proficisci ab iis qui stant a Romano Pontifice, non continuo fateatur, a L eo illos diligi nec fieri posse, ut de Reliagione praue sentiant, qui Deo cari sunt illi Apse eli, is, ctis , dictum est in sexta Synodo Constantinopolitana. Praeterea quos vides progressus fecisse Romanam Ecclesiam a potentissimis licet hostibus pertinaciter exagitatam, eos ne debet legionibus,an religionii Apposite cecinit D. Prosperet Sedes Roma Petri, qua pastoralis honoris Facta caput munda, quantum non pos et armis,
Fuit hoc Dei Opt. Max. consilium, ut Vrbs, quae in
sui Vicar iura concessura erat, caput Orbis diceretur, quamquam pars orbis maxima Romanum dominatum nesciret. Nam quae nunc adeo remota est regio, quo non Romanae sedis Pontificiat auctoritas perua-
dat sunt Reges, sunt Principes a Christianis legibus alieni: sunt alij, qui suave iugum Ecclesiae excusserunt, ut licentiae litarent, at in Regnis eorum. & ditionibus, quot homines degunt, qui Romano Pontifici parent, effundere sunt parati.
206쪽
quam sint in Pontificia praecepta contumaces 3 Ipsi Augusti Regesque Catholici, qui sunt, qui fuerunt,
nihil de maiestate sua detractum credunt, quum majestati Pontificiat se subiiciunt. Gallorum Reges animo tecum ipse reputa, Pipinos, Carolos, ipsos Ludo- uicos; quam egregie sibi consulere, quantam indipisci
gloriam arbitrati sunt, quum Romanos Pontifices pietate ac veneratione eximia prosequerentur Annon heri, aut nudius tertius Iaponij legati, gentesque nostris obuersae pedibus, tot demensis terrarum ma-- risque spatiis, tot exhaustis laboribus Romam appulerunt, ut in Pontificis obsequium pronae ruerent, suorumque Regum in illum obseruantiam coram testarentur Qvis Episcoporum haec sibi aliquando expectauit, quos tu Anonyme Romano pares facere tentas Immo quo eorum conatus ceciderunt, qui Patriarchali olim dignitate conspicui primo ipsi ac summo
Antistiti aduersari sunt ausit circum spice animo, & siquis tibi humanitatis sensus est , non absque lacrymis percipies, qui sint rerum exitus consequuti. Atque utinam vanum fuisset Leonis Papae vaticinium, quum Marciano Augusto scribens de Anatolio Constantinopolitano Episcopo,iis verbis usus est:propria perdit, qui indebita concupiscit. Iam vero, Scipsa temporum spacia perpende, qui- bus sua in maiestate stat Romana sedes. Illam sane d prehendes diuturnitate conualuisse, quippe solida in Petra fundatam, atque ab ipso suo exortu Himarum
207쪽
188 De regionibus Suburbicariis
semper suum tuitam esse, suam (ut aiebat D. Irenatus potentiorem principalitatem. Nimirum ea est, ad quam reste Cypriano perfidia habere non potest: accessum. Quum tu Theodosij constitutionem laudares, in qua illa verba legimus : Cunctos populos , quos clementia
nostra regit temperamentum, in tali volumu/ religione vera
sari, quam Diuum Petrum postolum tradidisse Romanis , Religio vique nunc ab imo insinuata declarat, auream esse sanctionem dixisti, & tamen sanctissimum Pontificem Damasum , qui tum vivebat, aliquoties perstringis , quemadmodum & antecessores , qUos aiebas staculari typho ius sibi ac potestatem in alios Episcopos usurpasse. non equidem sum nescius, loqui Theodosium de fide quae ad Christi diuinitatem patri aequalem respiciebat, verum scio, illibatam illam Religionem, quae a Petro ad Theodosij usque
aeuum, & exinde ad nostra tempora promanauit, eandem quoque esse in asserendo primatu, qui Petro ipsi datus a Christo fuit. non qui a dignitate Vrbis Romanae eiu uxerat. An non D. Petrus, antequam Romam videret, principem se caeterorum Apostolorum,
Ecclesiaeque praefectum norat Ridicule non minus faciunt quim indocte , qui D. Cypriani locum ex Epistola I. secus quam par est interpretantur. verba Cypriani ea sunt: m nee Petrus,quem v RIMUM Dominuue elegit, di super quem adisicauit Ecclesiam suam, quum secum Paulus de circumcisione postmodum disceptaret, Undi illa sis aliquid inio aeter, aut arrogaηter asumpsit
208쪽
it diceret se primatum tenere , in obtemperari a nouellis di posteris sibi potius oportere. Hoc eriam voluit Cyprianus , non incognitam fuisse Petro sui vim Primatus . sed ea uti, demissionis gratia,noluisse, qtium Pauli consilium ratione niti videret, esseque expansis ulnis excipiendum. Vide ea de re eruditissimum Pamelium. Sic hodieque Romani Pontifices nihil ardui aggrediuntur, quin prius Consiliariorum suorum sententaliam exquirant, hoc est, R. E. Cardinalium, intelligentes reperiri se interdum posse reprehensioni ob noxios , quemadmodum , quum de Circumcisione
ageretur, repertus est Petrus, D. Paulo teste, Galat. r.
Igitur Romana Ecclesia eadem est , quae in sui exordio fuit, seu fidei integritatem spectes , seu Primatus honorem, nec auctoritas eius ac potestas ullis circumscribi potest terminis aut regionUm, aut temporum , siquidem Christi vices gerit, in cuius manum omnia Pater tradidit, quaque nobiscum se per mansurum pollicitus est usque ad conflammationem
saeculi. Eleganter scribebat Nicolaus Pontifex in Epistola ad Michaelem Imperatorem: Privilegia ictius sedis vel Ecclesia perpetua sunt, diuinitus radicata , atque plantata sunt: infringi possunt , transferri non possunt: trahi possunt, euelli non possunt. Eusa ante Imperium mestrum fuerunt permanent s Deo gratias ) hactenus illia ista, manebuntque post nos : des quousque Chrisbanum nomen praedicatum fuerit: illa subsistere non cessabunt imi mutilata. Venus itaque dixerit, non de Sen pSOPUI
209쪽
rs o De Regionibuae Suburbicari, s
loque Romano Virgilianus Iuppiter . sed de Romtanis Pontificibus verus ac supremus mundi opifex;
His ego nec metas rerum, nec tempora pono.
nam si quid hariolari licet cur enim coniectandi scientiam tibi solus vindices facile existimem, de
Pontificia potestate fuisse isthaec prolata, eaque Maronem e Sibyllinis oraculis in suum poema transtulisse. Quam fuerit is Poeta Sibyllinorum carminum studiosus, ecloga ipsa quarta luculenter docet. Suspicionem vero meam adiuuat Claudianus de Bello Gildon. ubi Romae votum ad Virgilianum versiculum respicientis iis verbis inter caetera conceptum legitur :Si mea mansuris meruerunt moenia nasci
Iuppiter auspiciis etsi stant immota Siblia
Sed poetas valere iubens, ac speciosas huiusmodi coniecturas,te Anonyme obtestor, ut non Conciliis tantum, & patribus antiquis, quos ambigi non potest nobiscum esse, si bona fide ad veritatis trutinam perpendantur , & aequis utamur nidicibus , sed iis etiam argumentis, quae consideranda in medium protulimus. mentem serio adhibeas, euoluasque praecipue aureum libellum de Notis Ecclesiae Cardinalis Bellarmini doctrina non minus ac pietate, quam honorum infulis illustrissimi. Nam, ni obtusum omnino cor geris, tot esse linguas is haec agnosces, quibus siu-Premus rerum Gomlitor e caelo nos alloquicur, Suibus
210쪽
liquido indicat, Romanum Episcopum a se esse electum,apud quem Religionis, atque Ecclesiae Principatum statueret. Ridebisque nobi cum, aut miseraberis totius infelicem desertorem,quicqcae ambitioni incu-ans nescio quae sibi somnia finxit, ut se parem faceret Episcoporum Episcopo, sperauitque fortasse,si alias regiones quaereret, in iis imaginum blandimentis fruiturum sese Endymionis somno. Censuit quin etiam, melius secum actum iri, si charactere Episcopali vere insignatus inter Episcopos degeret, qui nomine tenus sunt Episcopi, qui(ut aiebat D. Cyprianusue praepositos fine illa ordinationis lege consentuunt , qui nemine Episeopa tum dante O copi sibi nomen assumunt. Sed infletur
quantumuis ille, atque intumescat, disrumpetur po tiu, ut Asopeia rana , quam ut maiorem dignitatem
vel apud perfunctorios Episcopos adipisci quere. Sunt qui sus p icentur, eius te hominis satelli rem esse,
tuumque libellum veluti anteambulonem praemissum fuisse eius operis,quod ille nuper edidit. Verumen im- vero meliori ego te genio, atqUe ingenio natum con-
cio , lpemque esse, ut tu facilius sanioribus consiliis animum sis compositurus. Existimare illum audio, neque enim librum videre adhuc licuit Episcopis singulis datum esse , ut uniuersam Ecclesiam in soli dum regante videturque sententia abuti D. Cyprianiatentis in libro de unitate: Episcopalis unus en, cuius a singulis in sotaum pars tenetur: non animaduertens, di