Hieronymi Aleandri iunioris I.C. Refutatio coniecturae anonymi scriptoris de suburbicarijs regionibus, & dioecesi episcopi Romani

181쪽

ici De Regionibus Suburbicariis

potentiorem principalitatem praedicat:quo de Irenaei loco legas velim, quae peracute Barciatus disserit in eleganti sua paraenesi lib. i. cap. io. Quam potens ea sit principalitas, profani non cognoscunt : cognoscunt ij, qui Deo acquiescere non detrectant. Ridebat impius Imper. Iulianus vel Euangelistarum imperitiam, qui scri oerent, Matthaeum duabus voculis illectum relictis omnibus Christo adhaesisse, vel hominum simplicitatem , qui tam facile vocantem Dominum sequerentur. ignorabat nimirum perditus homo diuinae vim maiestatis, quemadmodum monuit D. Hieronymus. Simili modo laborant sectarij, qui aut ignorant, aut ignorare se fingunt vim, ac maiestatem sedis Apostolicae, non splendorem veritatis hauriunt, non calorem sentiunt caelestis ignis caeci homines & frigidi . At Catholici Episcopi obsequij fasces, ac reuerentiae, volentes submittunt Romano Pontifici cui gregem uniuersum a Christo creditum, minime dubitant, seque vocatos in partem sollicitudinis non in plenitudinem potestatis. Cui uni datam facultatem probe sciunt, fratres roborandi, ut si longius ab ipso abeant, imbecillos se, ac languidos sentiant. Ad quem iam inde ab ipso nascentis Ecclesiae exordio, causae delatae omnium Dice-ceseon, appellationes interpositae. Qui ubi res exegit, Episcopos, aliosque Antistites qua honore, & ministerio priuauit, qua priuatos suas in sedes restituit , neque id in Romana tantum Dioecesi, sed quacunque se diffundit Civistiana Respublica. Cuius auctoritatet

182쪽

Dissertatio secunda. Iss

opus semper habuere generalia Concilia, ut valida ta rent. Haec Romani Pontificis potentia est diuinitus eradita, quam qui refugiunt, non libertatem adipiscuntur, sed licentiae fraena laxant. Et quanquam ius eidem Pontifici esset, suam ubivis locorum exercendi auctoritatem, propriam tamen habebat Patriarcha.

lem Dioecesim,& propriam in Dioecesi prouinciam,& propriam in prouincia urbem. Neque Dioecesis illa

uniuersus orbis erat, ut tu a nonnullis existimari .fimgis, sed limitibus quibusdam circumscripta, quae tamen nihil ossiciebat, quominus omnium ubique E clesiarum solicitudinem gereret. Meminit eius Dice-ceseos Hadrianus Primus Papa, quum ita scriberet ad Constantinum Imper. Immo re conpecrationes Archiepiscoporum (sicut olitana constat traditio ) nostrae Dioecesis exissentes penitus canonice sanctae Romanae Ecclesiae rectituantur. Olitana (hoc est antiqua consuetudo quae hic nominatur , utique respondet Nicaeno Canoniquum ait,-eia c. Hi P. v si unis meis euoh in . At quae tandem erat is haec Dioecesis 3 ea nimirum, qua Graeci recentioris arui, donaras, Theodorus Balsamo, Nilus. alij , diserte fatentur comprehensum totum Occidentem. Tu duobus verbis id reticis , satis esse existimans, quod Bellarmino , & Baronio haudquaquam probetur. Verum nequicquam hoc te scuto protegis. Multo enim magis doctissimi illi Antistites sententiam tuam improban de Suburbicariis regionibus Dioecesim Romanam coarctantibus: atquc ca'

183쪽

tenus Graecorum . qui Ses, gratici erant, opinioni non acquiescunt, quatenus negari . il , iis vid bant, Romani Pontificis auctoritatem , inta lictionemque Fruclesiasticam occidentales egi edi limites, hoc est sphetalem ipsius D oecesim. An non illa sunt Bellarmini verba Etiamsi Nicaenum Concilium disertis verbis dixisset, ad Romanum Pont Fiem proprie Occidentem pertinere, adhuc nihil omnino Nilus obtineret: nam id sitne dubio Uset intelligendum de Patriarchali Romani Pontificis Asione, praeter quam idem ipse summam habet in omnem Ecclesiam potestatem. An non paulo ante fassus erat idem Bellar- minus, Papam este proprium Patriarcham occidentis Caeterum in aperto est, quod Greci illi, ut pote rem notissimam fatentur. me Pl 'freta ( inquit Nilus 'D AAmtu , Ao A et tax vaviis. Di podatum hoc est, videlicet , ut Occidenti praef. Idem & Balsamo scribit. Zonaras vero pluribus id locis testatur, praesertim ubi sextum Canonem Nicaenae Synodi is

vult canon, quod & uiles decreueLunt.

Antiquas consuetudines seruari postericies canones, legesque

184쪽

Dissernatio secunda. Id

Alexandrinum igitur Episcopusnquit Bais. iis praeesse

statuit. quae in AEgypto sunt,& Libya, ac Pentapoli: Antiochenum subiectarum sibi prouinciaru, Syriae videlicet, Coelesyriae, utrique Ciliciae, Mesopotamiae,alio que F piscopos suarum quemque regionum potestatem habere , quemadmodum & Ecclesiae Romanae praeses, Occidentis principatum veteri more obtinet Inde ortum, vi Coni antimano edicto,quod & vide mus apud Balsamonem ad Photij Nomocanone, traditam legamus Romano Pontifici, urbem Remam,inia uersaeque jtalia , atque Occidentalium regionum prouincias.. Non disputo nunc genuinum ne sit illud edictiam, adiconfictum ab ociosis hominibus, ut Baronius, aliique suspicantur. Sed siue sit visum foedeque interpolatum, ut complures credunt, siue supposititium: illud aio,

hac totius traditi Occidentis nuncupatione , ubi exerceret Pontifex stoinera, Ata resere, opem BacmAimes met=m rationem fuisse habitam Ecclesiasticae eius. Dioeces eos, quae per Smnes illas regiones protendebatur. Qua de Dioecesi illud quoque scribit donaras ad Canonem quintum Concili j Sardicensis.

cia, Peloponnes o qua Epiri dicitur dieque ditanane quae notat ad Canonem. Concilis Chalcedonensis:

185쪽

16s De Regionibuae Suburbicaris

Missa. quidem Dioecessis , nempe Macedoniae, di Thessalia, Graeciaeque ac Teloponnesi, atque eius qua Epirus dicitur . nec non Ilbrici, Episcopo veteris Romae eo tempore subiacebant. Legati quoque Pontificij apud Guillelmum Bibliothecarium in vita Hadriani II. sic loquuntur . Sedes Apostolica, iuxta quod Decretalibus San- simorum Romanorum Praesulum 2oceri poteritis , utram eque Epirum, nouam videlicet , veteremque, totamque Thessaliam atque Dardaniam, in qua et Dardania Ciuitas hodie demonstratur, cuius nunc patria ab his Bulgaris Dulgaria

nuncupatur, antiquitus canon ordinauit, atque obtinuit.

Hosce locos attuli, ut videres, eas quoque regiones, quas ByZantinorum Prasulum ambitio sibi postea vindicauit, in speciali Dioecesi Romani Patriarchae fuisse. Ea propter anno Christi i . coacta Synodus in Macedonia legationem misit Innocentio Papae, quem Dioeceseos caput non solum rei Christianae moderatorem agnoscebat ad petendam rerum gestarum confirmationem. Eos vero Pont sex con nihil reprehendit, quaedam etiam ex eorum actis rescidit, alia confirmauit, ut ex ipsius Epistola ri.constat. The salonicensem Episcopum, cuiuis liquet, Primatem a Romano Pontifice creari sositum, ut Metropolitis earum regionum praeesset, propyerea quod a suo Patria esia longius distabant. Libct etiam huc locum afferre

186쪽

misertatio secunda. Is

ex Concilio quodam Romano, cuius pars extat in Codice manuscripto Bibliothecae Vaticanae, habito ut ibidem notatur, post consulatum Lampad ij, & Or stis die vii. Iduum Decembrium in Consistorio B.

Andreae Apostoli. Concilij verba illa sunt. Bonifatiua Episcopus dixit , qua lecta sunt iranscribantur , ees adiecit: si quid est aliud , suggeratur. Theodoris Ethiniensis Ciuitatis Epipopus Thessaliae prouincia per interpretem dixit: ex

Iechone libellorum vectra cognouit beatitudo, qua aecta sunt contra sacros csanones, et ordinationem decei orum vestrorum. Nam conflat, venerandos sedis ventra Pontifices,

quamuis in toto mundo sedes postolica Ecclesiarum sibi rure vindicet principatum , solam Ecclesiasticis causis undique appellare necesse sit, sterialiter tamen gubernationi suae Ill rici Ecclesias vindicasse. Et nota sunt iobis omnium prudecessorum scripta Pontificum, verumtamen quarundam histosirum exemplaria profero, quarum Mem fieri ex vestro nunc scrinio postulo, &c. Quum a Pelagio secundo in Epistola ad Eliam Aquileiensem Episcopum appellatur D. Hieronymus nostrae Ecclesia presbyter , al- lusum esse putandum est ad originem Hieronymi, qui Illyricus erat. Nam presbyteratus ordinem ab Antiocheno Episcopo susceperat. Nisi quis malit Ro manum postea presbyterum effectum, quum Damasse ab Epistolis fuit; etenim inualuit apud multos inueterata opinio , Cardinalem illum fuisse Romanae Ecclesiae. Diuus quoque Augustinus lib. i. contra I

tianum Pelagianum ait. Hieronymum ex Occiae

187쪽

ssis De Regionibus Suburbicarise

tali ad Orientalem transiuisse Ecclesiam , quum habitatum ivit in Palestinam. Sed de Illyricis regionibus in Romana Dioecesi constitutis nullo est pacto ambigendum. Si quidem & Vigilius Papa Constantinopolim proficiscens Episcopos secum duxit suae ipsius Dioeceseos Italos, Afros, Illyricos, qui nec ipsi quintae Synodo Constantinopolitanae interfuerunt,quUm viderent Pontificem id recusasse , ne a veteri maiorum suorum consuetudine recederet. Sed nunquid

de Africa Romanae Dioecesi adscribenda est nullus dubitat. Nam quamquam Carthaginiensis Episcopus plures sibi subiectos Metropolitas haberet, attamen Patriarchae nomen nunquam gessit, & ab ipsa Dioeces1 Romana non nihil pependisse apparet. Ea de causia

Honorius Imperator in controuersia inter Bonifacium,& Eulalium, qui Romanae sedis Pontifices in Schismate renunciati fuerant , non Gallicanos taneum , sed & Africanos Episcopos inuitauit. Sicut Constantinianis temporibus ad Concilium Arelatense accesseranta quod sane Concilium ex pluribus Romanae Dioeces eos prouinciis fuit coactum. Sic D. Augustinus Afer Episcopus a Pont. Maximo Caesaream Mauritaniae legatus est ad tes quasdam eius Ecclesiae componendas, quod enarrat Possidius in eius vita cap. I . & meminit ipse Augustinus Epistola is .&Retractat. Cap. si . Inter iis etsam Afros quosdam

Episcopos designationi Romani Pontificis colligitur cx D. Cypriani Epistola ad Antonianum, tametsi

188쪽

Dissertatio secunda.

licet suspicari, Episcopos omnes quibus tempore in.terregni Pontificij Romae esse contigisset,ius habuisse calculum ferendi una cum Romano Clero ad Papatelectionem. Etenim res omnium agebatur, dum totius Ecclesiae praeses constituendus erat. Inde ortum videtur ut postquam id ius eligendi ad Senatum Cardinalium translatum est, consueuerint Pontifices, selectos ex uniuerso orbe Christiano viros in Senatum collocare. Multa praeterea eliciuntur ex Africanis Conciliis quae specialem Romani Episcopi indicant in illas Ecclesias: quemadmodum & ex Pontificum Epistolis. Ac videnda prae caeteris Epistola v. S. Leonis Primi. Quid vero egerint Antistites Romani in Gallicis, Hispanicisque prouinciis, tanquam in propria Dice-cesi, cumulate docent Innocentij, Bonifach, Caelestini, Leonis, Gregorij, aliorumque Pontificum tam antiquorum . quam recentiorum Epistolae. Ex ipsa etiam Nouella constitutione Valentiniani Imper. de Episc. ordinat. addiscere potes, idem in Gallia fuisse olim

perpetratum ab Hilario Arelatensi Episcopo de quo& Leo in Epist. quod prius in Thebaide a Meletio Lycopolitano. Si quidem usurpaverat sibi Episcoporum ordinationes Romano Pontifice inconsulto. Itaque tam hic conatus ab ipso Pontifice improbatus fuit, quam ille quondam Meletis a Nicaeno Concilio. Et erat quidem ( ait Imper. siententia per Gallias tiam sine Imperias sanctione 'abiuras quid inm

189쪽

r o De Regionibus Suburbicari,

Pontificis auctoritas non maleret y At quia compluribus magis erat timori saecularis potestas , quam Ecclesiastica, decernere ipse quoque satius duxit : ne quid finquit tum Epistopis falli canis , quam aliarum prouinciarum contra consuetudinem veterem l est ibi illud Nicaeni Canonis diis sextam liceat sine viri venerabilis Papa Vrbis aeternae auctoritate tentare. Pontifices tamen quod tam ampla esset Romana Dioecesis, multa permittebant in longinquis regionibus arbitrio Primatum. Secus usu veniebat in Italia, ubi nullus constitutus erat Primas,sed ex illius omnibus prouinciis saepissime conuocabantur Episcopi ad Romanos Conuentus , qui propterea frequentissimi erant. Itaque Galla Placidia Augusta, ubi Romam venisset, Leonem Papam cum maximo Italorum Episcoporum coetu reperit: his enim verbis utitur in Epistola ad Theodo

et, inX Umυ, desag, Episeoporimi multitudine circumseptus , quos ex innumerabilibus Italiae Guitatibus pro loci propris principatu , ac dignitate collegit. Non tui opinor) Anonyme, innumeras urbes Suburbicariis Iegionibus adscribes, etenim perpaucas in iis fuisse fatebaris; & vides tamen collectos tot Episcopos ab ipso Romano Pontifice, tanquam ab ipsorum Exarcno, id enim valet Urim sic DB; o usu et mυ. Sic statiin post Nicaenam Synodum coegit Romae D. Sylvester Concilium ex a*a-suaeanoeceseos Episcopis. Iulius

190쪽

Dissertatio secunda. II P

itidem centum viginti Episcopos, quos inter conn meratos videmus Archiepiscopos Aquileiensem, Raucia natem, Mediolanensem, sed &Carthaginiensem.'In Concilio sub Agathone, quod extat inter acta se tae Synodi Constantinopolitanae praeter Episcopos omnium Italiae prouinciarum interfuerunt legati no mine Episcopi Galliarum,& Britanniarum. Sed quemadmodum dubitari nequit, amplissimam fuisse specia- Iem Romani Patriarchae Dioecesim, ita quibus olim potissimum finibus contineretur, haud adeo certum est hodie: praesertim ob usurpationes variis temporibus emanatas ab insolenti potentia Bigantinorum

Antistitum. Occidens quidem dicebatur esse sub peculiari eius ac Patriarchali (vt sic dicam sollicitudine, quod & ex eo D. Hieronymi loco in epist. ad Marcum presbyterum elicere est e Maereticus vocor S si ab Arrianis,merito e si ab Orthodoxis , qui huiusimodi arguunt fidem orthodoxi esse desierunt: aut si eis placet, haereticum

me cum Occidente, haereticum me cum AE pto, hoc est cum Damaso Petroque condemnenterant enim Episcopi eo tempore Damasus Romae, Petrus Alexandriae .Liquet tamen: & Septentrionem a Romana Dioecesi complexum fuisse, &plures etiam in Oriente regiones, quas

qui magis Orientales erant, veluti AEgyptij, Syri,

Phoenices, inter Occidentales numerare videbantur. vides Alexandrini Patriarchae Dioecesim unico A Ppti vocabulo a Hieronymo nuncupari, quamuis &

in prouinciae eidem subessent ab AEgypto )onge duu