De problematis Aristotelis: dissertatio

121쪽

tet ἐπειδή eleo nune loν- eorruptum ita vertit Eat ovum item, quae inter extrema continentur, solum medium prineipium quoddam est quod enim in medio artum est, eorum, quae an aliquo Intervallo ad utrumque vergiunt extremum, Me principium et medium est. Unde intefligimus, eum Θειδη repudiare et ante θατερε so lasse iώlexponere sim προς nam ευειυ h. l. .st tendere mee υτ Ἀλαι μωρ removenda Puto, quanquam etiam apud Gaetam exiguum quoddam vestigium apparet hvoee. et mediam verisimile sit, haec voce.

glossatore aliquo addita nani in lib. et legitur τουτ' Ἀστι in xtitia irrepsisse, tum ero, ut VerborumamhRus existeret, ab alio additum illud ἐπειδη, quod

Gina respua . . Caeterum jam ad proh demonstravimus, mesena Aristotele metaphrs libr. 4 pag. o M. Brand. die prineipium.

ἔσχατα μέσο v. Hi quoque expellendum esse illud νιέσου manifestum est. ' πιε φιτέρου τετραχορδου a. e. τετμ νιέ-v. Id.

-- hujus pro malis j eorrepti et &rtasse ab Ipso aer tore minus Meurate exposis hie mihi esse viduiset eorum, quae ter nis quibusdam ineluduntur, prinoipium dieitur id, quod in medio situm est iam vero in diapas m et et hypate termin. eonstituunt; ister hia medians in spat in stud, v. hae mesenee iis me is inemeiat ex his autem hordis ea, quae disiis nisse, hoe Minne dἱgnior est, quia alterius eris retine risi priue imim est '

122쪽

id es, quam mustiorum vocib*s 'horus constet unus tamen ex omnibus sonus redditur .... singuloruli illius latent oees, omnium Pparenti

125쪽

Caeternin tota probis-t. --inti assis In namihi videtur. Res enitia iis nee: rei ι, - --: avior mollior esse dieatur, quia sonus gravia mollis sit, nee intelligitur, eue eantus suapte natura mollis esse h. l. dieatur. Itaque interdum eo delabor, ut suspieer seri' tum fuisse μελικωτερο pro μαλακωτερ , et totam rem reseram ad probi. 32 ιο τ τῶ χορδῶν ' βαρυτέρα ἀεὶ το iano λαμβα-t, et ad ea verba Plutarcti, quae attulitoto τι τῶ συ λιμω op ου povouώω που βαρυτέρου γει τα το .nop am argumentandi ratio perspieuat eursonus gravior est cantabilior quia sonus gravior eat molIior mollities autem eantus ipsius propria est, ergo sonus gravior etiam eantahilior. Ita problema et sibi onstare et eum iis, quae aliunde novimus, melius eonsentire mihi videtur, quanquam non diffiteor, illud ipsum το μέλος λααβαvει probi is, Iut Srmpos ind. libri , et μίλος ἐχει probI. 4 quid sit, non satis e spicuum mihi esse.

και η ἐκ Belendum καὶ.Prthagoras onsonantium intervaIlorum ratἰones Invenisse traditur, appensis ad hordas eiusdem longit divis et ex situdinis variis ponderibus leom. p. lo