De problematis Aristotelis: dissertatio

101쪽

dos negare nemo potest, nisi ut vel omnem historiae fidem eontemnere vel gravissimas summorum philos rum, Platonis atque Aristotelis, disputationes vanas et futiles deelarare laeet ). an vim e majorem fuisse

statuendum eat, quo retius conspirantia et quasi onsata inter se eodem tenderent singula musteae artis membra, mutus, poesis, orporis motus, et quo studiosius non

solum singuli homines, sed etiam universae civitate operam darent, ne harinonia infucatis aurium blandimentis et ein-rinnis quasi diffunderetur et dimneret, sed ut antiqnae iamplieitatἱ et severitatis necum et nervos retineret vid.

In melopoeia harmonieorum veterum tria nominantur

genera ηλυς diastatileum, quo exprimantur magnitudo animi et sortis animi elatio, res heroieae, ingenii habit tragoediae proprius systaliseum, quod animum ad humilitatem eontrahat et rebus amatoriis, lamentia, miserationibus eonveviat hevehastieram, quod prae se ferat animiisanqnillitatem et hymnis, neomiis, paeanibus, eonsiliis dandis aeeomodatum sit vid. Euel id pag. 23, Ba b. p. 4 Aristid. p. R. Si quareitur, quibus e scitare ethies indolis dἔversitas simiseata sit, respondeo in ipsis armoniis siue figuris diapason mas-- fuisse υί- vid. Booeli ad Pind. p. 233-242. Aristot Polit. 8, 5ει δὲ τοῖς δεεσι αυτοῖς ἐσα lupa ματα τῶ τη- καὶ που ἐστι φαυερο v. - γα et τω αρμειω διέ-qκs

102쪽

αρμονῶ 'πιε αυλος si etes οργα- . - rit στικα καὶ πα-τικα Aristid pag. ω καὶ iis v. ainoni κατα τὰν siruta φυσει καὶ δνθώς ἐκωπος ο - γα ii πη προσφορος Atime hae omnia ad harmoniain et rhythmu refert tue, quitas si addideris eam dia emitatem, qaea in poeseo geneve o natura, in dialecti deleetu, in eorporis motu et saltatione in inhus in lyrieae poeseos generibus Athen XIV, 31 eemisur in visensum erit pro eio, quanta fuerit in Graeeorum mustea varietas, quamve aeeurato et insignia ethi et oiis Melaensio antiquioribus saltem tempori a noma postea eum dis meis et reuisas singulas musisse ast tes, tum diversos et contrario motus orporis, ritu. mos, Mantua temere inter se mixtos et ons os lana

103쪽

qveritur mactere.' sos, qua re debilitatam et Bam

tam ethisam mugire vim, non arandum es Quum Igitur tanta su harmonis vis et natura, quantam mseripsimus, in educatione quoque et morum instἐturitione euheari usum eius iubent Plato et Aristoteles nam eum omnis morum consormas in eo posita sit, ut reete gaudere, amare, odisse assumeant pueri, viii ad animos eonformandos Hus vae re putant, quom si

pueri recto et liberali anim motu et honis moῶμ' a rhythmo et eant exprimantur, delectari mature diis

igitur in a vis a veteribus summis laudistis et rata in quo posita suerit, jam eo latis scriptorum testimoniis exposuisnus. Unde oriretur autem quidve esse in hammonia, quod animum tam vehementer moveret, non inseviter explisare poterani, qui animi naturam haem viae partiespem esse sta-ehant quam se emiam a mulus receptam et vel ex Platonis Phaedone notissima-

Aristoteus Pol. 8, 5 eommemorat πολλοί φασι τῶν φιλ ο μ, αρμο α ἀνα προ ν , οἱ θει αρμω lata , in libri de anima I, 4, resutat. se autem Ioeo et probi is ethicam harmoris vim alia ratio. ense eare studet philosophos. id etiam os B, 5. δια τί etc. Singularem quandam una etiam is iis, quae aurinus perosperenων, messe visam Aristoteli

104쪽

mis tenendum videtur, sonum, quum It in motu et agulatione positus, emeaeem quandam et practicam nat ram habere, eaque de causa ethicam vim in se continere et ad animos varie meiendos et formandos a Omodatum

davit Hermannus. αυτη δὲ ἔχει eis. III motus cernitur etiam ira Arthmis et in sueeessione sonorum acutiorum Mariorumque i in ea, quam o melodiam dieimus, non ita

105쪽

alione sorio m et arm ovis o in ea, quae odisvo tu haaemonis. aee iocur harmonia quodammodo Minva quaedam et plantia pars visi e artis voeari potest. Cinterum illa mih h. l. minime praetereundum id rur, Platonem quoque, quum musteis artibus poesseae, ha, onisae, ore sineae summum' vim inteam et mim ti in mitis loris tribaeat, plasticis aeta a tantummodo I maxum imitandarum mutius Idaagnam nee ullam sis iis in moribas eo--andis et in juvEvtine edueanda loenaea II - id mulis i. n. m. M.

v όνιοι. id probi. II. Aliam hujus oris originem affert Plutarchus qui de mus eam oradit, otii non Iunias haemonis e fh3ssimos immiatare, atque inde die to nomos, quia vetitum esset exeedere o καθ' ἐκα ovvsvoμι avo εἶδος τῆς 'οΘεως. Aa Aristotelis sententiam propius a edit Suidas, qui a voe. -μος κιθαρ ρδικός ait

Apollinem adhibita cithara hominibus leges tradidisse,

inde nomos itharoedi eo nomen traxisse. ηδ ovo ou voαους Antiqui imi hujus moris, ut Marentur memoriae ausa leges, non multa exstare pud Veteres mouumonia puto, quaedam tamen inveni.

106쪽

sa sunt eantvenae ex legibus desumptae, non antilenae legi-hus onstitutae, ut vertit GrosvuM. Strabo eresestrastutis missi. 333. Apud Athen. TV, 6 9 P et o 'Αρι, vetim καὶ οἱ Καρώvδου volant παρ' oti , ως Ep ream 'nimvis κ- περὶ voμοθετώv. Denique Strabo 2, 24 lo tradit, ineolas a me, rhis Cappadociae, Charondae legutius uti et ομωδo eligere quem loeum a eum Ath nae l. e. ontuleris, faeile videbis, nullum Ioeam esseeonjecturis, quas proposuit CoraF, ομοδεω v, ηα - λακα, ομωρ . Apud Agathrmos autem exstare hune morem solus, quantum seio, auctor est Aristotelem. Apud geograph. seriptores e te nihil legitur, nee apud Herodotum, qui libr. 4, fio tradit, Agathresis in m ethus et institutis eum Thraessius similitudinem esse.

rio probi propter revitatem minus perapieuum eopiosius explieatur probi. B. oia ἔχει vet στροφοv. His verbis in probi. 48 respondent μέλος ἀλιστα ἐχουσι. Itaque hi modi parum apti erant ad hori melodiam eonstituendam. Ad emtam autem, quae auribus faelle meipi posset, melodiam proprie pertinebat forma antistrophim, qua eadem melodia; redibat vid. probi. M. Caetera adis M. M aeme sus explieabuntur.

me e I ex veteris tragoediae historia petitum est, quam ex irrieae poeseos sinu paullatim quasi evo-

107쪽

iulam emersisse eonstat. A Pharinielius quidem, qui a nonnullis dieitur Thespidis diseipulus suisse, a Plutaretio Sympos. , o traditur tragoediam adduxisse εχ α θους καὶ παθη. Idem a Suida tetrametrum in tragoediam

intulisse traditur. Itaque etsi ramalieam poeseos vim et naturam excoluisse putandus est, tamen manifestum est, quod in hoe probi dieitur, etiam tum longe a. Jorem et velut praeponderantem suisse lyricae oeseos Vim, eaque de ausa a schol Aristoph. adian. v. 334 dieitur μελοποιος et ηδυς ει μέλεσι. μέλη : ρδαι χορικαί, χορικα σματα, Γλέπρα erant, quibus actores loquebantur.

δια πασω alii ab octaehorda lyra nomen traxissi putant, Theo Smyn. p. Bl; alii, quod totius harmoniae quasi 'rpus contineret, Ptolem libr. 3 eap. , vel quod omnes haberet harmonieas rationes Philopon ad Arist. de an E sol. B a. ἐκτα ησα v. id prohil. 25 et 44. Τέρπαυδρος h. l. auctor dieitur ejus tensionis, quae a nobis deseripta est ad prohI.7. 'eten adposuisse TemPandrum, mutarehus quoque auetor ea de mus. p. m. Septem fuisse hordas arstematis Terpande doeent etiam Boeth de mus. 3, 2 et Euclid introd. harm. pag. is. Ex hoe probi satis perspieuum est, Paema, quum antea minus suisset si non hordarum multitudine, ali me finium ambitu), a Terpandro ad magnitudinum διαπασεδ perductum esse, ita tamen, ut deesset trite; id quod optime eongruit eum iis, quae ad probi. 7 visputavimus.

108쪽

Quaeritur, eur eoneinnior sit eantus ab aeuto ad grave quam a gravi ad aeutum. Ah aeuto ad graved cendere solitos esse veteres ostendimus ad probi. 13. Cur hane rationem praetulerint, hoe probi explicat Arbstoteles. εὐαρμ. Srib. et ευαρμοστοτερα.xo cato. Post et omissum G. u.έση καὶ ἡγεα ω v. Ad mesen temperabantur eteri soni. Vid. Euesid. p. lis et probi. 36. Ad hane saepe re eriuntur optimae quaeque melodiae hae eorrupta totum eorrumpit eantum probi. m. nx apud Plutariehum quoque de mus. eap. II dieitue mese, hi tonus dia uetieus voeatur ovo o ε' ' Nixovα κειμώος.

proportiones apis in ramis diapason eontinentiam eo Iantum P a vemio lim fortasse eommentaeii Meo te tuae paullo herius e dat, tamen verum sensu- --..ere vis ruri isque sie Aristo eum seripsisse eonyMoah et oi δὶς δἰ ὀξεῶ ουδὲ δὶς δια επιαρω λογου ἐχει ves innae quis , ο δὲ δια τετταριι καὶ intra τε or quis nee lasessaron ne diapente dupli tum, sed dissess ron eum diapente eonjunctum habet rationem. Rationem

109쪽

Lahere ientatur soni via prohi. I, qui aut in inultiplici aut ita superpartieulari proportione positi sunt. Jam vero ne hisdiatessaron v ne hisdiapente . l; ratioclem habet, sed diapente eum diatesseron aedesunt vestigia e leum. Nam votus Sylbum pro φοις

eeat, vide an praeserenda sit me eonjectura et liclo' τε καὶ quae propius aceedi ad versionem Garaee eonsonantia quoque diatessaron proportione sequitertia ontinetur, quae terminis constat, quorum major minorem

intra se totum eontinet et insuper tertiam una partem.' τώ τετταρω ἐπ τ τό ἐστι v. Sic odd. sed Pro τετταρ- , quod oe ab interprete male sedulo et rei propositae parum perito ex inani quadam veri aperie positum videtur, egendum τω τριῶv, ut est in Garae versione. ἐπετρ ἐστι ex superioribus maιε-Pestis Misaeduin est. Prima igitur ratio, eur melius sit diapason, a se

110쪽

tur ea, quod rationes habeat integuas et non metis numeris expressas seeunda, quod per elissimum sit, quippe ex utraque eonsonantia diapente et diatessaron eoostatum vid probl. 34 , et quod sit μέτρου τῆς lλελωδιας or quod totum melodiae quasi eorpus compleeiatur. Vide verba Ptolem. 3, 3 quae ad probi. 32 attulimus.

Quae sequuntur verba δια χυτος te ne ullo gententiae nexu eum hoc prohl. ohaerere vidantur et in Garae versione desunt. Identur autem ex alia quadam Metione fortasse ex I ma hue temere intrusa.

' λουσι φθεγγομεvαι necte Gagat sonos ineompositos reddunt. τὶ τι o. ἐρει οσθαι te Gazar ratio eoneinendi nervis omnibus apta intensione continetur, quae non nisi habitudine quadam ad mediam aeeommodanda seri Prox δὲ fortasse legendum τουτ δε ejiciendumque osterius πασαις. Caeterum hae Verba QSt . . . . απασαι desunt in ed. prin. Ald. min. Ising.