De problematis Aristotelis: dissertatio

91쪽

e anat ad imitationem Apollinis. Proe in Phot NM. p. sa5. Via obiersis iubar. Esnaetans p. 6 sin illa Soph. quaesti. p. 24. Idem perspieitur ex div

aione nomorum, nam Terpandri nomus in septem partes

X, 34. Manis tum est igitur, mimet os suisse nomo et pro varietate argumenti magnam Arthmi, toni , mel poe ae varietatem admisisse.

καραπερ καὶ - αι. id Stalla ad Apol Soeri pag. 3 et, ut ex Aristot exemplum afferam Rhetiis,s, καραπερ γαρ καὶ ἐν τοῖς μεθοδαοῖς ἀρηται, καὶ ωτουποις ναίως ἐχα

quosdam dithyrambo antistrophis usos esse, postea a tem quum minuetiei saeti essent, abiectam antistrophi in Remam. Ex antiqvἱssimo autem dithreambo s. ex a ris dithraeambieis duo poeseos genera emoriasse e n- stat, quorum alterum erat tragoedia Aristi de arte poet. eap. 4 , alte in duhyrambus Mentior, metris et Arthmia varius magis et solutus metrum ex tetrametro troe ego in tragoedia postea transi in iambieum Arist.

1 Plut eae. V Is de mus tradit, a dam doeuisse horum eanere primam tropham Doriea, secundam Phrygia, tertiam Lydia harmonia inde hune nomum Vocatum τριμέλη. D mimeticos esse dithyrambos et nomo ait Ariat post fin. p. 2.3 Diog. III, 5 ait, in antiquiore trag. horum solum διαδρα

92쪽

poet. 4, bet. 3, 3 , qui versus sermonis magis proprius erat rhet. 3 8 . In dithyrambo antem ex versibus κατα - ο procedentibus postea nata sunt metra artuseiosiora antistrophim fortasse Arionis aetate vid. Inrie 2 pag. - . Sed ne hae quidem forma mansit; constat enim vel ex hoe problemate, postea abjeetis amtistrophis, quibus in canendo multum adiuvabantur et, reutae, liberiores et blutiores metrorum figuras exst lisse rtasse inprimis a Las Hermionensis tempore vid. Utriei p. 52l . Hujus rei hane ausam affert Aristoteles, quod initio liberi homines eanerent; postea autem, quum eantns ad artisees mercede eonduetos deI tus esset, qui in hoc uno genere et orantes eanendi peritiores essent, difficilioribus rhshmis et mam vario harmoniae usui aditum patenetum. Ita etiam ratinas apud Atheni XIV, 37 antiquae musisse iamplieitatem turbatam esse ait αυλτὶτῶ καὶ χορευτῶ lucrioφορι κατεχροτω τας πλήστρα omnino autem, ut recte R. o. Mollero in Dor observatum est, ex multis

vestigiis manifestum est, eantum semper magm mam

que a populo ad singulos, a liberis ad mereonarios transisse. x illo igitur tempore major rhrthmi meis que 3 et harmoniae' lieentia, magis immodieus tibi rum usus δ), cantus, qui initio fuerat totius hori, inteae eborum et horagum vel singulos ehoreutas divisus, Lmesis in immensum anela Plat Pol. 3, 397. ωστε ἐυαρμόvια oe. 49αρμ. apud seriptoren

93쪽

inusicos antia ala , 'iρμοσμώος est, aut unum ex tri-hns generibus melodiae signifiea H. l. ειαρμ. μέλη

sunt 'antilenae illae simplieiores, antistrophicae, certo Arthmi et harmoniae genere, raris mutationibus μετα

p. 259. Sunt mutationes numero quattuor, generis,s3stematis, toni, metopoeiae Antiquis temporibus raras suisse mutationes, ex multis locis eluee Vid. probi. 20. Apud Plut de mus. eap. 2 videmus, Friamum mantineensem aliosque antiquiores poetas abstinuisse chromate, metabole, polrehordia. Ae sane dimellior erat metabole, quamdiu μα ἰδίοι αυλοὶ καθ' ωαστὶ αραογια καὶ μαστρις αυχητῶ uetesino αυλοὶ εκασπι αρα - προσφοροι is mi ἀγωσι. Postea autem

a lyricis et dithrea ieis poetis frequentatas esse omnis gemeris mutationes eo ta Itaque Dion uali de

eomp. see 24 ait, veteres metopoeios, ut Aleaeum, paucis usos esse mutationibus Stesiehorum autem et

Pindarum plus operae dedisse metabolae; dilhrrambieos quoque varietati studuisse, adhibitis in eadem mutilena Doria, Phrygia, lassia harmonia variisque et generibus et Arthmis. et Suvia is εἶ est artifex, οἱ πολλοι vulgo homines. οἱ τοηθος φυλαττου τε sunt e reuiae. Vid probi.

min. habent ἐποι veto. αριθμος γα etc. Versuum et metrorum est emtus et definitus numerus in strophis, tum atrophae et

94쪽

antistrophae respondent sibi metro, letthmo tono, nere, melodia vid Dion I alie seet X X pag. 26'

no probi obseurum esse mihi sateor 3 . Suspisor autem, aliquid vitii inesse neque enim alio Ioeo horum probi opponuntur sibi antiphoniae et symphoniae immo antiphoniae comprehenduntur symphoniis probi. 38, 35,3s te. Fortasse tamen ex proh . 3 aliquid uela amndi potest, ubi quaeritur, en amphonia et antiphoeia suavior sit quam homophonia ita et h. l. legendum erit ὁμο-' , ομο vis pro συμφ. αδη de tertia persona infinitum subj- - eont

nente . ut minus ommode leunt, de omisso pron. ας

vid. Zeli ad silea Νέα III, , 6 p. --M. min-dom ad Plat Gorg. p. 34. αναγκη γαρ. Ne hae quidem perspima sunt. Gam nihil auxilii suppedita

n Amicus qui in doctus, quocum hos commentarios e -- munieari, suspinatus est antiphonii ho quide- loe atyrobi sequ significari melodias a noris per diapason vicissim decantatas Quod quam verum sit, viderint cleetores eruditi.

95쪽

αφαvιζουσι. - homophoni ita Monaciunt, ut alter altero obseuretur et obruatur. Cis probi . 3s etpou. - oυ ἀχει λεοπov. Antiphonia autem, ut bene die a Mobi sequ. et eadem et simul alia videtur. Finem proh . ita vertit agat alteram enim Oeem idem sonare necesse est, itaque duas ad unam resonare, quae tertiam offuscare facile possint.

ἐ τω, quod multi addunt ante αμα haud dubie ex antecedentibus vel sequentibus intrusum. αυτιφωvου Srib. Ald. min. ed prine. απιθέτω .

me quoque paeoia in antiphoniae natura illustranda versatur. Quaeritur enim, cur s3mphonia διαπασω eantetur sola uis verbis signifieari posse videtur, diapason a lum sophoniae eantatum esse. Sed ex mutila veterum testimoniis, quae eum alii ollegerunt tum Boavissimaeo mentatione de veterum harmonia, qua Pindari editionein ornavit addo insignem locum Platonis iere. 7 810. BIS) maias tum est, etiam alias arinphonias in usu suisas. vl- quum ita sint, apparet . . intelligi per initate symphoniae Hue pertine etiam o marcetaesta or eandemum oniam eoatinuare de quo h L aeeuratius disputarem, nisi Booeli ad Pind. inagadidis i itastaemnens, quo antiphoniae istae eanumtur, naturam doele et luculenterili trasseti

96쪽

ῶστε καὶ α ιας .... ἐν ταύτη la -- haud inepte sustuleris ete. καὶ liφω io ovτες. me verba eorrupta esse manifestum est. Legendum αμφοῖ ootasim ne mutationem et ipse sententiarum nexus et duplex καί sequenteri et vero etiam Garae interpretatio suadeti

ἶσο απέχουσι της μήστὶς. Hane sententiam, quam apud Dionrsium alie quoque pag. 292 d. Seliaet reperi, ita interpretor, ut αεσοπtim illam inter

mesen et paramesen sitam Putam. ἔοικε η κοπὶ Aures quodammodo sentiunt, et

eandem sere esse ebordam et utramque extremam usi malis diapason .

κtvηση κι ηας Aristid. Quinet. p. s est μεταβολη- ποι 'τω εχ τα o I f; atque ita moveri dieitve senus Aristox. p. 49, quum in aliud trium generum transit, sonus Aristox. p. 4 et h. l. , quum tensio ejus

mutatur.

αρμοσας Hujus voeabuli usus in harmonie arte Iate patet. Resertur enim ad sonum Plut de Ins. eap. 23 de mese , ad ehordam ut h. l.), ad instrumentum Aristox. p. 43 Proh .X X, 23 , ad systema Eu- elid. p. M ad intervallum Ptolem. p. i , ad genus , Aristox. p. 493. Vide quae de hae voee docte disputavit indeshisI in disseetatiuncula de usu et sit: si sone huius vovi Hasa. 829. τοι χρηστοὶ λελη sunt melodiae probae sanae, sobriae,

97쪽

antiquam simplieitatem reserentes. Ita Laeedaemonii ab Aristotele Polit. 8, 5 disuntur vel non eraditi iudieare posse τοι χρηπια και τα α χρηστ α - μή in Similiterapnd 'Athea. 4, 628. Λακεδαιαόvιοι δ' εἰ ει μαλα-

καλῶς πη τε νη ὁμ.ολόγαται παρ αυτω καί φασι τρις fidit σεσωκειαι διαφθειρομέvη αυτ P. Corrumpebatur amisin ab iis, qui temeraria novandi libidine abrepti vel rem simplieitatem evertere studebant. Vid. Oeinrid)apimu

quoque reete και

Probi. 21.

ποτερο οτι πλεω ὁ χρουος. . . . i. Si quaeras, quid intorsit inter duas rationes ab Aristotele allatas, abstrusiorem quandam quaestionem tangi puto, de qua dissenaerint inter se isto m temporum philosophi. Ita enim etiam in libro 24' de anima eap. 8 Aristoteles eontea Platonem qui in Timaeo p. 67 ammen et gravi-

98쪽

etatem in sola quantitatis differentis ot in motus elee late et arvitate ponit et Pythagoreos, ut videtur, disputans has sonorem aperies ad qualitatis naturam tradu restiae Ait enim similitudine sua parum apta, ut m videtur οπι γαρ usu φωτος ori ποιπα τοι χρωματα, -- αδ πιε. μ'o et ob καὶ το βαρυ ταυτα δὲ λέγωται κατοι μναρορα απωτῶ ἀπ v. et lia γαρ υ ματηρο α ηα ει λίγ' χρο- - πολυ, το δὲ βαρυ si καλλι- ει ολ v. οὐδὲ ταχυ πο ου, το δὲ βαρυ βραδυ αλλοι γίνεται muta διοι et τοιχος irati olo τοι mi του δὲ δια βραδύτητα Vide dissertationem meam de harm. e. r. p. 34. R in viliae Gbbin bee. eel, ol. ber iungis B, ubi Nantii et Gibnitia sententiae inter se opponuntur Tren-dele ur ad Arist. de anima pag. 3M. Hane Aristodites sententiam arripuisse et uberius explieasse videtur diseipulus eius Theophrastus enim fragmentum ex libri R. de mustea attulit Porphyrius eorumen in Ptolem haram pag. 233 sqq. d. Wallisti, in quo multis exhis demon-

aleare conatur, fieri nullo modo posse, ut ad ineram qua statis vim reserantur ammen et gravitas.

Probi. 22.

ot reo λλοι, universus horus, o okhoc, vel aetores vel parte chori.

99쪽

De rationibus, quae inter eonsonantias intereedunt, disputavimus in disserti pag. 6 seqq. Qualis intemeedat ratio inter eten et tirpaten, ex eo manifestum est, quod tota horda et dimidia ejus pars onsonant inter se diapason, ternque vox, quae per medium fistulae foramen, et quae per totam emittitur. συμ. φω vota σι. Ita legendum cum e d. Pari et Hala. Reliqui eodd. et edd. συμφ-ουσα. ἐυποις χλοις se ὀργα ις. αυλοτρυπαι. De perforatione tibiarum librum seripserat Aristoxenus, M. Fabr. biblioth mee Propter hune in sonorum rationibus destuendis usum tibiasissimiasque a Prthagoreis appellata esse instrumenta an

nim doeet Ptolemai Crrenaea apud Porph ad Ptolem. pag. 207. ομοίως δὲ καὶ orat resu τε τῶ ην te vis, o τι. e Verba ex seqq. male petita mini et a Gaga rete omissa, qui modo legit raucακραλ Ita e d. et edd quod vom ad rem vreserunt, sensu loci non intellecto legendum videtur

ext/αἱ se χορδαί, sequitur ἡ μὲν - - δε. Ita ego lego. Edd. si Laurent et Paris sta ι τοῖς τριγω vo ις De trigonas id Athen. IV,

της virib. vet. τοις ἴσοις.όαοίως δὲ καὶ τη δεα πέvvs Quae de diapente et distessaron, ἱe intur eum Garae auetoritate tum ipso sententiarem nexu adductus ad nemor l. Neganda

100쪽

ssputo, quum in eodd. et edd. alienum loeum invaserint et mediam disputationem de diapason interrumpanti

Quaeritur, eur si quis eten pulsaverit, tirpate sola resonare Videatur. Respondetur, hoc propterea fieri, quod hypate naturae quadam cognatione eum et eoalescens et conspirans, . sola appareat et audiatur, quum reliqui soni evanescant. Caeterum hoc totum uberius iraelatur probi. 42.

αρμ. ovίαι. n. l. 83stemata Oetaehorda. id probi. 7. ἐκτάχορδοι. Vid probi. 32. Caeterum eis proia. 44, ubi adj iis alia ratio.

Vide probi. s. φαο οξυ ασαι. Idem dieitur probi. 46, sol probi. 37 pro μαλλο αδεtv τα ξέοι ' τα βαρει, et probi. 7 το ε αρ ηο φθέγξαοθαι quae inter se con-eiliari non possunt.1srpori quia gravia natura sunt majora et maseula magis et dignisatis pleniora. Ita probi. 33 et βαρὐαπο ου ὀξεος Gintompo καὶ ω - ρ , et de animal. generat. 5 7 δοκεῖ γε αιοτέρας Βαι φυσεως η βαρο υία και si τοῖς άλεσι et βαρυ τώ σ τ - Ωmov.

Magnam suisse apud antiqvos har-niae atque omni minusteae vim ethleam eum ad varios animi sensua, motus, habitus exprimendos tum ad hominum mores consorina