De conditionibus sponsaliorum impossibilibus, Von unmoglichen Bedingungen bey Verlöbnissen, ad c. fin. 10. de condit. appos., ... praeses Jacobus Frider. Ludovici, ... & respondens Jo. Fricericus Richardus, ... ad diem 25. febr. an. 1701. horis locoq

발행: 1701년

분량: 47페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

41쪽

non raro in ipsis' rerum argumentis obtinere solet,

quando scilicet duo ravales eandem oponsam ambιunt, ae hac qu que erga virumque eundem affectum fovet, ac propterea nuptιμ illi promi tu, qui in diaesta hunc insi, em a rivalibus suscepto superior es evasurus. Quaeriter enim, an ex hac promistione .

firmum jus consequatur, qui victoriam ex duello reportar, vel annon liberum sit virgini, ut vel ante, vel post duelli exitum iterum a promissione recedere valeati Ad cujus quaestionis decisionem supponendum est, duella privata esse ex genere eorum, quae in statu civili ab omnibus Legibus generaliter improbantur, etiamsi specialis constitutio desuper non fuerit promulgata. Ex quo statim apparet, conditionem: Nubam tibi, F in due Iosuperiore sero, contra Legum dispositionem adjectam fuisse, eam turpitudine laborare, adeoque obligationem plane nubiam producere. Et ut eo clarius pateat: sundamentum decidendi, uuaeritur: an ex facto illicito aliquis actionem consequi possit 8 hic vero sine dubio negativa est amplectenda. Ergo nec ex duello suscepto jus cogendi virginem ad nuptias ineundas oriri poterit. Ceterum, nihil interest, utrum conditiones

ἱmpossibiles & turpes conferantur in eundem ipsum, cum quo nobis negotium est, an Vero in tertium aliquem, V. g. ducore, si Titius in lunam in derit , aut ,si Cadius Sempronium valde mulneraverit. Idem enim sundamentum posteriori casu

militat, quod priori consensum promittentis excludit. Scilicet qui conditionem impossibilem vel turpem alteri

contrahentium injungit, jocatus esse censetur. Cur ve ro ita censetur' quia novit, vel credit, hanc conditionem alterum non esse adimpleturum. Et ergo qui in tertium quendam conditionem talem confert, itidem jocatus es.se censetur, quia di hic novit di credit, eandem tertium non Disjtigoo by Coos e

42쪽

non esse adimpleturum. Nec obstat, licet supponere velis, tertium, in quem collata est conditio, esse hominem iracundum, eunaemque Sempronio jam minatum esse. ut adeo probabiliter credere potuerit promittens, eum minas suas esse exeduturum, S per consequens conditiisonem adjectam adimpleturum; Bene enim dicis, promimientem probabiliter tantum credere hoc potuisse, probabilitas autem se resolvit in duo haecce: forte id ciet, &rione etiam non faciet. Quia Vero quilibet pro se habet praeis sumtionem bonitatis, quod deliAum non sit commissurus, sine dubio promittenS eo inclinavit, quod crediderit posterius, tertium hoc fine non esse facturum, ergo it rum jocum adfuisse advertis.

g. 37. Sed quid, si conditio ab initio quidem possibilis faeni sed ex postfacto impossibilis facta μ' Leges Romanae hic distinguunt : an impedimentum impossibilitatem

afferens provenerit a facto hominis, an vero a casu. Sin

prius, v. gr. dixit aster, duco D , Tuis centum dedero, nissiuae autem ea accipere recusat, ut adeo invito beneficium aeriri plane non passit, sed ex passibili Au impoisibile , conditi onem pro impleta habent: Sin posterius, siseriticis T

tiru. cui centum dari debebanι, absens fit. es ante reduam diem obeat seupremum, non habetur pro impleta illa conditio, sed promissio evanescit, et . f. s. F. de condit. insit. I. u.

eod. l. 4. C. de condu. infert. tam legat. quam fideicomm. L. n. F. de condit. s demonstrat. ibaque Brunneman. Idem ergo Viis

detur in praemii materia amplectendum esse. Verum enim vero cum allata dispositio juris Romani tantum de conditionibus ultimis voluntatibus adjectis loquatur, adeoque quantum ad conditiones sponsalibus adjectas Leges sileant, insuper hae parte inter ipsos veteres ICtosuissensiones fuisse clare evincat εις. m. homo. m cst. Dissp.

43쪽

de silio m. sub condit. instit. c. a. s. a La y. Unde etiam nen- nulli ex DD. utroque casu, sive conditio impedita fuerit facto adversarii, sive casu, eandem pro impleta habemdam eme existimant, v. Lameν b. comp.jur. ιις. de paαρ. m. a. ab init. Hinc argumenta illarum Legum ad praesem tem casum non trahenda, sed illam ex ratione, quam Mlias suppeditare solent interpretes, uniformiter decidendam esse arbitramur. Rario autem illa haec est: Scilicet si conditio impediatur facto ejus, in cujus persona adHimpleri debebat, nil posse imputari ei, qui ad implet, onem obstrictus erat, quia fecit, quantum in ipso fuit, ut adeo iniquum esset, eum propter alterius factum d mnum incurrere; at vero eadem subest ratio, si casu impletio conditionis impediatur, paratus enim hic fultas, cui conditia adjecta, ad implendam eam, adeoq; nec hic reperitur, quod ipsi imputari quear. Et putamuS

hic consentientem habere Struvium Merc. u. th. V7. Ubi in fine ita dicit: Id vero notandum , quod aliquando penes in

psium non set, cui injunctum, ut impleat, ut si camis Impe diatur , & tunc pro impleta vel impossibili ex natura ublimae voluntatis habetur conditio. f. 38. Quaeritur porro quid juris: Si at, qui λίν

suus conditionem impos bilem veIέurpem ad cit, eandem postea remisiere vetit' Domitiana videtur quaestio, cum res e

pedita sit, altera scilicet parte, quae prius adjectione istiausmodi conditionis a spe matrimonii excludebatuT, laeto animo sine dubio hanc remissionem , cceptante Ecsic pura nunc porro sponsalia celebranter Sed potest tamen alius casus evenire, ut inter domitianas quaestiones haec referri neutiquam mereatur. Quid enim, si eo tempore, ubi alter conditionem remittit, altera volunt tem mutasset, quaeritur, an iam ad matrimonium Com

44쪽

pelli possit φ Videtur quod sic, quia negotium ab ipsius parre non fuit sub conditione suspensum, sed purum, adeoque perfectum; sed sidetur saltem ita. bponsalia perfici tantur consensu utramque c9ntrahentium, & hic consensus

sit nul adesse debet. Virgo itaque, quae pure consensit, obligata quidem fuisset, si juvenis eodem tempore consensum purum declarasset; sed quia hoc non fecit, ne gotium irritum sectum fuit, atque adeo, si postmoduinpiare contrahere velit iuvenis, res ab OVO iterum reaS- sumenda est & nova sponsalia celebrari debent, ad quae nemo invitus compelli potest. Imputet sibi iuvenis, quod non statim negotium ad finem perduxerit, sed illud potius loco suo impediverit. Quemadmodum ergo, si donatarius non statim donationem acceptat, donanti integrum manet, animum mutare suum, neque adigi potest, ut ante promissa praester, licet ex post facto donatarius ad acceptionem promptus sit paratusque: ita & in hac materia ius pinnitendi virgini denegari minime potest. g. 39. Id denique dubium habere videtur: An is, qui

conditionem turpem adserit, de impossibili natura enim . casus non est dabιlis ad consummandam matrimonium com-

pessi stoisit, si alter eam impleat φ quam quaestionem eX prae cedentibus facile decidi posse existimamus. Adjicien S talem conditionem jocatus esse censetur, alter V. per turpe factum, quod commisit, naturam negotii mutare , aut ex delicto actionem consequi nos potest. Non itaq; per hoc insperatum implementum sponsalia ab initio nulla validitatem consequuntur. g. 4o. Voto tandem finienda disputatio est, precando, ut omnes isc singuli, qui matrimonia ineunti praecipue autem Christi nomine exauctorati rem . ut teria est, ita &serio tractent, & ab omnibus cavillationibus, fraudibus i

45쪽

iocis sibi temperent, sic enim fiet, ut nee IC orum de hae materia scribentium libros, nec nostram quoque Dissertationem evolvere & in consilium adhibere necesse habe

ant.

sOLI DEO GLORIA.

46쪽

COROLLARIA.

1Rita quidem inter Doctores juris naturalis, sed simul utilissima est quaestio: An detur jus gemtium juri naturae contradisinctum, & deinde . um de Eladjus Gentium fundamentum obligandi a

ripiat ' Nos, quemadmodum priorem quaestionem

negamuS, ita, ut ad posteriorem respondeamus, ne ces1itatem effagitare non censemuS.

IISomnia ergo sunt, quae de lege pacti asserri solent. Paetum enim non per se obligat, sed quia Lex nuturae jubet , pacta servari debere. Si ergo jus Gent,um pacto originem suam debet, nihil aliud est, quam conclusio ex jure naturae. Sed ideo peculiaris juris species non constituenda. An enim recte dici putas, si quis jus Titianum & Mevianum juri naturae de civili contradistinctum statueret, adeo, quia Tubus & Mevius ex pacto jus acquisiverunt, vel ex eo

obligantur. III. Neque etiam omnes Gentes unquam pacto se ob strinXerunt. Non expresso , de hoc enim & sacra &profana historia tacet. Nec etiam tacito, quia nubium factum doceri potest, ex quo tale quid necessario inserendum. . Sed

47쪽

, - -

Sed quid si aliquis probare posset: Promulgasse

aliquando Impcratorcm, aut alium Rehem mandatum, inque eodem ceteris Principibus & Regibus aliquid pro imperio injunxisse, hos autem tali mandato non contradixisse, annon ex hac tacitiarnitate colligi poterit, ceteros Reges se hactenus Imperatori aut Regi illi subjecisse, adeoque jure Gentium obstrictos esse, ut in posterum eidem quot pareant

Nos vero ejusmodi mandatum non magis in rerum natura esse credimus, quam ICtorum Roman rum Hippocentaurum. Et quamVis esset, taciturnitas tamen non inserret subiectionem. Quid Onim, siTitius Mevium prohiberet, ut ab usia rerum propriarum abstineat, & Mevius huic prohibitioni non contradiceret, an Mevium Titio obligatum esse credis ex taciturnitate 3 NOs illud hactenus concipere non potuimus. Tacuit enim Mevius salvo

Optime ergo sorian quis diceret: Multos ius Gentium crepare, sed quid illud sit, penitus igno

rare.

SEARCH

MENU NAVIGATION