장음표시 사용
661쪽
DE CONCILio EPHE si No octo illi Ephesini concilii canones extant in codice Tilii, ct in comitura
MSS. Balsamomi ct Zonara, ct in actis concilii Ephesini tom. I. conciLαcumenicorum Roma edito an. I 6o8. sex scilicet priores pag. yy. duor'. posteriorei p. gr. O gyT. Nix'. desiderantur omnino in Latino
codue canonum Ecclesia Romana. Itaque ut hac lacuna repleretur Ioannes
in Alpinui, qui primus ipsum codicem Romanum Moguntiae edi curaritam is, se fixo iram epistolam concilii Ephesint uva cum duodecim capitulis contra Nestorium huic ad unxisse scribit , sed non animadvertit il- . iam epistolam synodicam ct 1 et anathematismos illi subjectos non cre Ephesii concilii,sed C rilli tantaxat Os nodi dioeceseos 1 liti, ut testatur illius epistata inscriptio, quae Graece ct Latine extat inter acta concilii Ephesvian. 16o8. O in codice M. S. Petri Stella. Justellus. Juvenalis Episcopus Hierosolymitanus primatum totius Syriae
Palxstinae sibi & suis succetaribus arrogare tentat, contra Metropolitam Caesariensem. Baron. Circa haec tempora latius serpente Ecclesiasticorum ambitione omnes fere metropolitant,quo jure, qua infria,extendere suae dice-ceseos limites nitebantur.Hierosolymitanus Antiocheno detrahere volebat Palaestinam & Phoeniciam: ConstantinopolitanusHeracleensi Thraciam & Pontum et Antiochenus sibi subjicere Cyprum tentabat: Alexandrinus toti Orienti, Romanus universo orbi Romano in Ecclesiasticis, ut Imperator in civilibuseimperare satagebant. Quare hic notandum Ecclesiam olim biseriam fuisse divisam, in Graecam scilicet seu Orientalem, & Latinam seuoccidentalem. Prima Graecae Ecclesiae metropolis erat Alexandrina, quae praeerat AEgypto,Thebaidi, Lybiae & Pentapoli. secunda Antiochena, cuisu rant duae Syriae , duae Ciliciae, Isauria, Mesopotamia, Osroena, de provincia circa Euphratem, quae omnes nomine Orientis saepe
comprehenduntur. Tertia erat Constantinopolitana, quae complectebatur Thracicas , Ponticas & Asiaticas Ecclesias, & Provincias Barbaras, Iberiam nempe, & Colchidem, & magnam Arm niam,quarum incolae per Episcopos Ponti ad religionem Christi nam conversi erant. QDrta est Thessalonica, quae comprehendebat Daciam & Macedoniam. Ecclesiastici, autem sequebantur formam jurisdictionis civilis, ut saepius a nobis monitum &demon-
662쪽
stratum, Ac quam late se extendebat potestas Praesdis, tam late etiam extendebatur potestas Episcopi. sic Episcopus Romanus
initio erat metropolita quatuor provinciarum , Romae vicinarum,& Patriarcha decem provinciarum, quae Vicario Vrbis erant subditae. Italia autem divisa erat in duas partes, in dioecesin Episcopi R mani & Mediolanensis , quarum alteri altera non erat subjectit rerat tamen Romae Episcopus dignitate prior & primus omnium ob Vrbis praerogativam: ce Ecclesiae Africanae nullam unquam agnoverunt Episcopi Romani potestatem: diverse etiam synodi per totam Europam celebrat* sunt sine Episcopi Romani agnitione: pricipue in Galliis & Aurelis non pauci: Coloniensis exauctoravit Euphratam . Emeritana Priscillianum propter haeresin, &: Patriarcharum omnium *qualis erat potestas, & si unquam quicquam in caussa alterius judicatum sit, hoc plerumque ex mandato Imperatoris factum invenies: sic paulatim accrevit Episcopi Romani potestas ex lege seu rescripto Ualentiniani tertii, de deinde ob
destructas dioeceses perhequentes populationes & vastationes regionum Europae: nam per irruptiones barbarorum & innumeros eorum exercitus, tota Occidentalis Ecclesia fuit turbata, oppressis confusa, ut omnes docent historiae. Coelestinus moritur, succedit Sixtus.
Hoc tempore floruit Simeon ille stilites , columna ita dictus, in qua dies noctesque stans, Angelis quam hominibus propiorem
in mortali corpore vitam instituit. Petarius. vide Theodoretum in ritis Patrum.
Mortuo Maximiano Episcopo Constantinopolitano succedit Proclus, quondam Joannis Chrysostomi discipulus Ille corpus
annis Comanis sepultum ubi Imperatori eam rem persi erat, as .anno post elus ald cai ionem anno nimirum Christi 38. Constantinopolim transserendum curavit ; qiud tam multo honora ct splendida pompa publice celebratum, in Ecclesia Apostolorum condidit. Hac occasione eos, pis propter Ioannem conventus seorsim faciebant ad Ecclifia concordiam redincit. Vnde demiror equidem quid causa fuerit, cur tanta invidiaflamma contra Originem mortuum incensa sit ( ducentis enim an
post morim a Theophila excommunicatus fuit cum Damus riges
663쪽
E T ECCLE si Aset I c Arem T. cirquinta armapostquam ) rita excelserati sit a Procli receptus in comminis-nem. Verum Proclus Theophilo tantum facilitate morum antecellait. Ista autem qua ratione acciderint, ct quotidie accidant, prudentibus viris minim=obscurum est. verba sunt Socratis lib. T. cap. qq. Non au lus fuit Socrates odium illud Ecclesiasticum carpere, plerumque ex ambitione, malo isti hominum generi nimis familiari, ortum ducens & omnia sursum deorsum miscens. Quare idem Socrates dicit Romanum & Alexandrinum Episco pos ima id est, in dominatum prolapsos, quod brevi etiam . in Constantinopolitano apparebit, qui ob fumosum cecumenici titulum non parvas in Ecclesia concitabit turbas. Quae cum videret,&pejora praevideret Greg. NaχianZenus, de oratione post reditum sui temporis vitia facunde deplorasset,voto rem concludit, Utinam
tivit in Ecclesiam non parva vitia, & curam gregis Christiani inmundani imperii speciem, praecipue in maximarum civitatum Ecclesis, mutarunt Exarehae & Metropolitani, cum Hieronymus de Episcopatu dicat: Si quis Episcopatum desiderat, bonum opus desid/rat: opus, non dignitatem: laborem,non delicias: opus, per quod humilitate decrescat, non intumescatfastigior cujus magisiratus in ministerio, inquit Salmasius, iuvitas in humilitate, honor in onere, auctoritas in vita sanctitate, jurisdictio in ritiorum reprehensione, imperium in doctrina perbi Apini. Salmasius in apparatu ad primatum Papae. . Theodosius fuit Jurisconsultis mandat, ut pricipuas Principum A. c. 3s.constitutiones a Constantini tempore in unum corpus redigerent, ut in controversiis sententis ex iis dicerentur. Id opus cum jam perfectum esset appellatur, Codex Theodosianus. Anno vero qqT. volumen constitutionum novarum Romam ad Valentinianum mittit,
quod ad suum Codicem adjici, & norellia appellari jussit. Cod.
. Hoc anno scripsit suum commonitorium Vincentius Lirinensi, A. c. 36.
interim gemmarum splendore perspicuus, ut de eo loquitur S. Euch rius, sed sub nomine Peregrini, pro Catholicae fidei antiquitate &veritate,adversus profanas haeresium novitates,& secundum roseum contra sectatores Augustim, qui ejusdem novam de absoluta praed
664쪽
sit His TORTA SACRAstinatione opinionem defendebant. Libellus ille est elegantissimus
adversus omnes novitatis amatores & pro antiquitatis veritate. vide
in historia Pelagiana rossium lib. I. cap. s. A. c. 3 A Carthago capitur a Genserico, qui Catholicos omnes pellit & in
naves veteres ac fatiscentes impositos mari committit, ob Cartha,
ginensium magna & multa vitia, quae vide apud Salvianum. Constantinopoli per Proclum Concilium cogitur, cum ibi in scorus Alexandrinae Ecclesiae ageret Apocrisarium, qui hujus con- ventus occasionem dederat, de jure Dioecesebs movens quistionem, & Episcopum Alexandrinum omnibus Orientis Ecclesiis debere praesidere urgens; utpote qui primus esset in Ecclesia Catholica post Pontificem Romanum Antistes. Refragatus his potissimum est Episcopus Antiochenus, negans ex Canonum Nicaeni & Constantinopolitani Conciliorum priscripto debere se subjici Epist D Alexandrino, cum ex dictis Conciliis fuerint penitus distinctaedioecesis. Porro synodo congregata, & causu quam exactissime
ventilata, ea fuit sanctorum Patrum sententia, ut servarentur quae
in dictis sacrosanctis Conciliis Nicaeno & Constantinopolitano statuta essent. Cum vero Theodoretus Cyri Episcopus acerrimus defensor pro Ecclesiae Antiochent juribus insurrexisset, hinc factum est, ut Dioscorus ex hoc tempore eum gravi odio fuerit prosecutus, quod nunquam deposuit, de praecipue ostendit postea, cum Alexa*drinus factus esset Episcopus. Theodoretus. Via. 86. ad Furiainum Episcopum Constantinopolitanum. A. c. Sixtus Papa moritur. succedit Leo Magnus. Carthaonenstipasii sunt a Genseruo Rege Vandalarum insibili ct Sophoclis egent tra-gissa, Ofortasse eorum vinceret linguas malorum magnitudo, ut loquitur Theodoretus epist. 2p. de Carthaginensium deploratissimo casu & miseranda urbis, quondam Romae aemulae, clader imo ipsi illa aeterna Urbs non minora passa est a Gothis. Vide & admirareImpe riorum prodigiosas revolutiones, & totius Christiani orbis acerbas contentiones, cruenta bella, & per Barbaros 1 Deo immissa supplicia saevissima. A. c. Cyrillus Alexandrinus Episcopus moritur. Laudatur ab his, cura
patur ab illis, ut plerumque sit ex fervido partium studio. Vide quinta
665쪽
ET ECCLE si AsTICAN. T. cis quinta synodo epistolam Dieodoreto asscriptam contra Cyrillum mortuum, instar Satyrae. Succedit Dioscorus, cujus animi dotes brevi videbimus. Statim enim, veteri odio necdum sopito,
Theodoretum Nestorianismi accusat, sed sello, ut multis docet Baronius, & Cyrilli affines dc Nepotes variis modis crudelissime
Quaestio erat Hilario Episcopo Arelatensi, primati Galliae, viro A. c. s. virtutibus & unctitate claro secundum Baromim,de eligendis Episcopis in Galliae parte Romanis adhuc subdita, id est, Aovincia &Delphinatu (reliqua enim Gallia a Gothis de Francis erat occupatalcum Episcopo viennensi. Super hac quaestione ( anno gy8. alia de caussa inter Viennensem & Arelatensem mota haec sancita est definitio in synodo Taurinensi r Illud inter Disopos Arelatensem Oriennensem, qui de primastis honore certabant, a sanctas nodo desvitum 'est, ut qui ex iis comprobarerit suam civitatem e se Metropolim, is totius
rarincia honorem habeat primatus, ct ipse juxta precepta canonum Concilii Nicani, ordinationum habeat potestatem &c. Haec quaestio cum non cessaret, & de ea querela ad Episcopum Romae Leonem per ipsum Hilarium jam noviter electum relatum .esset, de hac praeeminentia metropolitana inter Arelatensem de Viennensem Episcopos, impetrat Leo legem seu rescriptum ab Imperatore Valentiniano III. quod est Constit. Nov. Theodos. & Valentin. Titul. et q. Memoria perpetua dignum est Lalentimani III. Imperatoris rescriptum, S. Leone Pontisce Romano id expetente, ad Aetium militia ministrum in Gaeria agratam inquit Baronius. Cum 'dis apostolica primatum, VPetri meritum,qvi Princepi scopalii corona,ORomana cipitatis digestas,sacra etiam onodifirmarit auctoritai,ne quidpraetra se dis auctoritatem illicitum attentare presumptio nitatur: tunc enim demumEcclisarum pax ubique servabitur rectorem suam agnoscat unirer-Fias dec& paulo postf mcperennisa tione decemimus, ne quid tam V sivi. Gallicanis,quam aliarum provinciarum contra consuetudinem reterem liceat ne rhi renerabilis Papa bis aeterna auctoritate tentare,sed
illis omnibusque pro Iege sit, quicquid sanarat prisam 'it Apostolica miseu itastita ut DFquis Di parum ad Ad cium sinani antistitis ero
catus ventre nutexerit, per moderatorem ejusdem propincia adesse coga-
666쪽
runt, &c. Exa Minemus paucis reser,ptum.
Haec lex rimatum Episcopo Romano tribuit, sed prima est: idque ex merito Petri , dignitate Urbis, & decreto synodali, nulla facta mentione S. Scripturae, aut juris divini. Quis autem hanc legem tulit 3 Imperator Valentinianus, annos natuso e minatus, summa vita infamia incantamentis deditus ut ipse con- γ .. p. lib. limatui alieni matronii potuetur &c. ut inquit Procopius, & docet x. Abia. stuprum in uxore Maximi Senatoris an. C. sq. patratum. In Vmiai. cujus gratiam lata lex p Papae Leonis eam petentia, ut inquit Baronius, fundata super fideli relatione venerabilis riri Leonis, PapaRomani,omnibui per ordinem religios viri Frbis Papa cognitione discussis , ut ipsa lex assi,mat: ita ut potius mereatur dici rescriptum Papy,quam Imperatoris,m Leonis, quam Valentiniani. Dedit huic Leonis petitioni occasi Via 'is O nem & robur Canon ille Sardicensis, quem proculdubio Imper ra siti id di rerum ignaro obtrusit Leo, ita ut ex eo auctoritas huc se ita rescripti dependeat: quo etiam antehac epe male usi sunt Leonishuadra , prSdecessiores, & quem tam frequenter producitBaronius, Sardi- .c. Imper. cense Concilium inter cecum enica & ejusdem auctoritatis cum Nicaeno statuens. Abusus est hujus ignavi Imperatoris auctoritate sagax Leo: Quid fit S. Hilarius injuste acculatus innocens co demnatus est:Unde Petavius: S.Hilarius quod in alienam diatae grassari videretur,a Leone severius castigatus dicitur. Illud satis ad coronam
Hilarii, inquit Baronius, quod licet pro tuendii ( ut sibi ridebatur jusὶ
furibus Ecclesia Arelatensis, ensem meruerit tanti Pontificis, tamen quod sanctitate non vulgari claruerit, in publicis Ecclesia, etiam Romanae, monumentis titulo meruit sanctitatis asscribi, anniremariaque memoria Cjusdem ubique locorum dies natalis coli. Certὶ quidem haud mediocre placimen edidit Christianae modestia, dum ita exagitatus, tam a Pontinequam ab Imperatore (sicut enim 'emitus Leonis, ita ct ira Regis) tamen omnino conquierit, neque contrariis editis apologiis uam causam mendit : cum alioqui id praestandi ct xii eloquentiae ipsi suppeteret , O ura a praedecessorum pratensa sus agarenim Hactenus Baronius.. Tantam vim habe eritas, ut etiam oblocutoribus nesciis subinde excidat: Malui edere suo juri vir sanctus , quam in detrimentum pacis Ecclesiasticae provocare :fremitum Leonis , de per eum
667쪽
ET ECCLE si AsTICA N. T. cisitam Regis inertis, sta i ct semi-hominis, Sidonio. Ratione dignitatis civilis Arelatum erat subjectum Vienne,sed an. C. i . Cum diu depr*rogativa certassent Arelatensis& Viennensis Episcopi, Patroclus Arelatensis a Zosimo Papa hac occasione non tantum supra
Viennensem, sed & omnes Galli Episcopos,obtinet pr*rogativam: Reserebat Trophimum quendam Petri Apostoli discipulum , qui ab eo missus esset Arelatum ad pridicandum Euangelium, primum sedis ibi fuisse conditorem , & ex eo antiquo jure pertinere illam in
alios Episcopos auctoritatem ad Arelatensem , tanquam Christianismi apud Gallos sontem. Patroclus auctoritate Zysimi sit Metro. polita: cum vero hoc tempore nova inter eos orta esset quaestio, &Hilarius Romae coram Leone caussam suam diceret, & jus sui Episcopatus tueri conaretur, accepto hoc ab imperatore rescripto, Hilarium omnibus Episcopatus sui functionibus privat, & jus illius metropolitani sibi vendicat: qua occasione non parum lisa fuit libertas Gallicana. Blondellas. Meroveus hoc eodem anno Gallias occupat, & Francicum regnum constituit & ab eo dicta est familia Mero vingorum , qui 3 o T, annos, usque ad Hildericum, quem Pipinus consilio Stephani Pa- pae coenobio inclusi, regnarunt. Immanis per uni persum fer. Romatium orbem sex menses duravit tera A. c. 6.ra motus, quo concutiuntur Constantinopolis, Alexandria. Antiochia, nec terra tantum sed O mari. mc tempore supplicante populo cum Imperatore O Episcopo extra rilem Constantinopolitanam , puer omnibusspecta
libus h mediosublatus est ad caelum qui ubi rediit narrarit se audirisse
Angelos hoc hymno Deum celebrantes: Sanctus Deus, sanctus fortis, sanctus & immortalis, mi se ere nostri. suae ubi Episcopus Proclus intellexit, populum ira psallere jussit, O terrae motus cessavit. Impetatvr constitutioni imperiali per totum orbem, himnus hic ut caneretur, duroris,&c. Nicephorus lib. I . cap. 6. sed hic scripsit an. C. Isos.
Hujus terrae motus etiam meminit Paulus Diaconus & Cedrenus.
Theodosius saepe oblatis libellis sine inspectione subscribebat
id ut corrigeret soror Pulcheria, libellum offert, in quo significaretur emptam a se Eudociam Augustam, si ipse praeberet assensiam: Ex more subscribit. Sibi retinet Eudociam Pulcheria, de cum v
668쪽
His TORTA SACRA catam reddere recusaret, ostendit de rata habita emptione imper tori chirographum. salso hoc joco animum Imperatoris soror offendit. Haec eadem Eudocia pomum a marito acceptum Paulino donavit , qui denuo Imperatori. Imperator de dato pomo uxorem rogat, illa se comedisse mentitur. Theodosius pomum proferens mei jacem arguit; unde Imperatoris animus ab ea alienus, Paulinum ocis cidi juvit. Zonaras, Nicephorus, ct aliii. Proci us Constantinopolitanus moritur, succedit Flavianus. d. c I, Etsi fimbolum Nicanum per Catholicum orbem ubique rudiatum, atque
in omnibus Ecclasis decantatum, O . , receptum eget, sola tamen Ecclesia Rainara in Daptismo ct aliorum sacrorum ritibus, ubi FZei confestio ac bibiri soleret, non aliud ombolum quam antiquum illud apostolicii in adhibere consuevit: quod Rusmis testatur in expositione Symboli Aquile-giensis, inter opera Cypri ani. Tempore Benedicti septimi poscenteIN ratore Uenrico II. cani coepitombolam Nicaenum seu potius Constantin politanum cum adduramento , id est, filioque. Qui haec duo verba primo abHispanis symbolo addita narrat contra errores Pri cilliani, qua de re posthac latius. Negabant ili tres divinitatis personas, & Deum aliquando Patrem, aliquando Filium, aliquando Spiritum sanctum dici asseverabant.
A. c. 8. Dioscorus Episcopus Alexandrinus usurpare conatur jura Ecclesiae Antiochenae, contra quem Theodoretus adfert canonem Com
cilii Nicaeni dioecesium limites praescribentem: ubi etiam Baronisu ex verbis Innocentii diversa producit argumenta , quibus Antioche na sedes Alexandrinae praeferri posset, nisi Petro per Marcum hanc erigenti aliter visum fuisset. Qisia de Petro statuit vir illustrissimus, alibi ex dignitate civitatis Alexandrinae civili evenisse docet, ut videbitas an. C. si . ad Concilii Chalcedonensis Canonem l .sed intuere, inquit idem, primos hujusmodi mentis elatae motus, observa ho-m ni,fastum, dum sibi subjiceresedem Antiochenam aggreditur. Porr. ut est in Psalmo: superbia ejus ascendet semper. Cum ratione carpit vitium Dioscori Bar ius, sed non videmus manticae, quod in tergo est. Eutyches dum magno cum animi fervore Nestorii haeresnim . pugnat, eo prosiliit, ut non duas tantum esse in Christo personas
669쪽
RT E Cc L E s I A s T r et Ar m T. omnino ex Catholicae fidei priscripto negaret, sed etiam nec duas in Christo naturas vellet asserere, eosque Nestoriano laborare morbo putaret, qui duas confiteremur in Christo distinctas & inconiusE conjunctas' esse naturas. Condemnat ut Eutyehes in Concilio Constantinopolitano per Flavianum ejusdem urbis Episcopum.
Vide Concilium Chalcedon. action. I. tomo I. Concit.
Imperator indicit Ephesi in caussa Eutychetis Concilium de Di A. c. o. scorum Alexandrinum praesdem Concilii statuit, & convenire jubet cum decem Metropolitanis. Theodoretus Cyri Episcopus accedere per Dioscorum prohibetur, sed audi Baronium et Porro intentatum hactenussibi Theodosius Imperator, religiosissimus Petavio, jus arrogat O usurpat, dum celebranda si nodo arcumenicae , qui illi in omnibus prasit, Episcopum deligit. Quod quidem Romani esse Pontificis docent qua acta sunt in habitu antea nodis arcumenicis r siquidem Nicenas nodosius a S. DIrectro missus prcuit: Ephesio autem haud pridem celebrato Concilio Cirillus Alexandrinus Episcopus a Caelestino delectus, ut eorundem Conciliorum acta 'tificant. Sed Deo vindice, ubi talem sibi Theodosius Pontificiam auctoritatem arripuit, Imperio priratur, anno sequenti ex hac pilasablatus. Quod igitur talibus sacrilegiis est captum Concilium , quibus fuerit sceleribus auctum O consummatum ejusdem acta d clarant. Hactenus fio more Baronius. Sed quod Osius Praeses fuerit Concilii Nicaeni, ex auctoritate Constantini Magni suo loco demonstratum est: quod ad Concilium Constantinopolitanum cecumenicum,ne quidem vocatus fuerit Damasus Episcopus Romanus, & Praeses fuerit Meletius Antiochenus omnes docent historicii In Concilio Ephesino cecumenico praesedit Cyrillus Alexandrinus Episcopus propria S sibi debita auctoritate ( ut in Constantino litano Meletius, cum solus Patriarcharum adcsset & illi, post Episcopum Romanum, primus deberetur honos. Sed Deo pindice, supplicio necis punitum pusimum Imperatorem, ob commigum hoc contra Pontificiam auctoritatem sacrilegium , inquit Baronius. Respondebo Baronio per Baronium an. C. 3 8 3 . in fine ubi ita loquitur de dise tissimo illo Symmacho pagano Urbis Praefector Porr. Symmachus homo versutilis, ab occasione ducens argumentum ( quod Baronio fami
liare eandem tamen ad suum propositum inflectens, in relatione quam I i i i anno
670쪽
cis H ais, et, orieti et A s Atm RVA anno sequetui ad Valantinuimm conscripsit , randem tamen exaggeram, accidisse persuadere conatur, quod adempti fuerint sacerdotum reditus, atiive agri Vestalium Virginum, ita enim ait: Nonoraverat lex Paetentum Vestalas virgines ac ministros Deorum rictu moduo, justisque pririlegiis. Stetit muneris hujus integritas usque ad degeneres trapestas, qui ad mercedem vilium ba ulorum, sacra castitatis alimenta reuerunt: secuta est hoc'.Iumfames publica, ct spem omnium provinciarum megis agra decepit. Non sunt hac ritia terrarum, nihil imputamus astris, nec rubigo segetibus obfuit, nec avena fruges necavit e sacrilegio annus exaruit; necesse enim fuit perire omnibus quod religionibus negabatur dec. at quam scire ct prudenter inania ista ab occasione famis adducta a S macto argumento refellat S. Ambrosius, ipsum audi, inquit Baronius. Evocat etiam inter caeteros Imperator Theodosius ad Concilium
Leonem Romae Episcopum, qui Concilium in Italia haberi suadet, & orat: Si pietas vestra suggestioni ac supplicationi nos e dignetur annuere (inquit Leo Papa ut inra Italiam haberi jubeatis episcopale Concilium , cii. poterunt auxiliante Deo omnia scandala resecari dec. Leo ad Theodosium epist. o. Praesentiam Leonis in Concilio Ephesino petierat Imperator et excusat se Leo, quod se absentem non ferret Urbis incerta conditio. Mittit autem tres legatos ad synodum, de cum iis insignem epistolam Io. ad Flavianum, de Verbi incarnatione: quae imprimis duas in Christo unitas naturas, indiviseerum inconfuse in unius personae subsistentia inseparabiles docet. Fortunatus id expressit hoc versu. In Deitate Patri aqualis, sed corpore matri, Et sine peccato, de genetrice caro. Baronius.
Synodus haec dicta fuit Lestrica, id est, praedatoria, in qua Eutyches absolvitur, & Flavianus cum Eusebio Doritaeo Eutychetis accusatore condemnatur.Subscribunt p6. Episcopi: S inter hos Domnus Antiochenus, Juvenalis Hierosolymitanus, Basilius Seleuciae Episcopi, de alii qui videbantur esse columnae dec. Baronius. Legati Leonis contradicunt Dioscoro, & cum Flavianus per hos legatos Leonem appellaret , caesus est & multis injuriis affictus, paulo post in exilum missus, moritur. Liber. brer. cap. I t. Eragrini lib. I. cap. I o. Nicephor. lib. I . cap. qq. ride praeambula Concilii Chal