Musica practica: nach den Originaldrucken des Liceo musicale

11쪽

Εxemplar in Rom R. Bibl. S. Cecilia. Dor votistandige Tito lautet: Errori de Franorino afur odi m Maestro Joanne pastini Musico Bois se in sim delfensione et de suo preceptore Maestro artolomeo amisHispano Subtilemente demonstrati Burrasum Bononiae per Benedictum metoris

12쪽

i H. Spataro, Defensio in Nicola Burtii Parmensis opusculum, Boloma 1491 Exemplar in Bologna, Lioso musicale fol. 14 4ω - ooο

13쪽

auch in Italien ohanni ge esen ist, ersehen i aus iner Stellebei istro Aron β: Et Bartolome Ram in un certo suo compendio composio in lingua matrena dice che mi ant hi dicerano che i contra-

che anno duo syni vero due voci o tu una in acuta inpiu grave deli ultra sunt amente miserite. In ρno ei falli semer die omposition iner terstimmigenuissa super Requiem aeternam vielleicli aucti ines Magnisi ut, soWi die Disputatio mi dem thmaeheundeten ustheraristanus

14쪽

me fu donato ad mio preceptore de lano 484, elim araefato evos ipso de sua propria mano. Gemi ist, da or in dissor Stadimi Εrsol omnllicli geWiat und inen Schisseriseia um sic ve sammel hal. Spataro sagi in de beretis orWahnten Defensio sol Trai:, o lan vi erum mi aduri discipuli ad audire, quando publico orum tanta subtilita Muri τα questa inclaibiae soleistia dimus a. Die Mntlicho Wirhsamhsit des stamis is Woh nur in Verbindvn mitdor Universitia, denhen δ. Auffallicis alterdings, da Gasurius in seiner Apologia adversus o nem Spatarium, et complices musicos Bo senses Exemplar in Venedig, Bibl. S. Marco Actaeibi: dum, illitteratus tamen publice legeret. Aus dor Bolomeseraei istisns dis Oniposition inees tetra Tu lumen verbii*t. His spieito sicli aucti die Scene mi Niholaus

15쪽

gego Ramis in seinem Florum lubrigus 1487 et una prichi. i

, In quanto a opera de mi preemtore, a quia desiderati de uaro tuta et complectu, e dimisertamente che tui ma non det complementa ad ροσα, et quella che se is a non e complecta, perche mi msta areis Bolo a Me partimis pertae et se stredein de legeris mistipendio in vilico. M in queuo te, avide re per σω cratis tui non his e la leonum et i , et is quasi ad naω ando a Normet porto con ut tute quine particule impresse oon interitione ias nisi a Roma. Ma lui non a fomite mai mariti atten Na certo suo modo de visere lasciso, e quale fu causa desia sua morD. Die oris Ma in quino em --de in tui per certe cause N hebe a Mettim publiea lassen, usammengehalte mi de oben di

16쪽

furti non restino overti; a certamente sono in grande Urore.

Was das Lusere de Ramis anbotrissi, o misse mi aus dem Florum libialus de Burtius, da e vo hicine Figur smege iat. De in demdaraus egilglichen assus enthalione verstechte Hie parier Spataro Defensio mit de Worten In quem Me tu diei tui esse homo piseola, i Distra e honore, per Mi hominiis eoli sono a massior parte tu docti che li

18쪽

I OEU musices disciplina quinque voluminibus comprehensa quoniam profundissimis arithmeticae philosophiaeque fundame tis innititur nec passim ab omnibus intelligi potest, solo a semidoctis nostri temporis cantoribus quo obscurior est eo sterilior, doctis vero et altius intuentibus quo subtilior probabiliorque est eo firmior meliorque videri, quo fit, ut, sicut ab indoctis neglecta semper fuerit et sit, ita apud peritiores in magno pretio semper habita sit et habeatur. Unde nos, qui omnibus prodesse et aliquid in communem utilitatem conferre studemus, hoc brevi compendio tribus libellis distincto prolixitatem eius in angustum, asperitatem in planum, obscuritatem in lucem reducentes nihilque quod ad artem usumque faciat praetermittentes et cantoribus quos practicos et speculantibus quos ineo-ricos graece dicimus pus admodum utile construximus, ex quo, ubi id legerint intellexerintque, plurimum et honoris et voluptatisse consecuturos esse perspicient satebunturque hac nostra nova speciosissimae artis forma mirifice delectati nos ad communem omnium eruditionem praesenti hoc labore plurimum adiumenti contulisse.

Hinc quasi ex quodam redundanti publicoque fonte quicquid ego longo tempore multis vigiliis et assiduis lucubrationibus exprobatissimorum auctorum lectione et clarissimorum praeceptorum disciplina colligere potui, perquam celerrimo sacillimoque studio licebit haurire et ad summum musicae culmen placidissimo gressu

pervenire.

Nemo philosophiae maiestatem, nemo arithmeticae perplexitatem, nemo proportionum formidet anhactus. Hic enim quilibet, etsi usquequaque sit rudis, modo disciplinae accommodare velit auditum et rationis omnino non sit expers, in praestantissimum peritissimumque musicum potest evadere. Usque adeo namque intelligentiae

19쪽

servire studuimus, eam orationis temperiem stilique moderaritiani servavimus, ut in his legendis peritiores abunde recreari, semiclocti plurimum proficere, omnino indocti blandissime queant erudiri. Non philosophos tantum aut mathematicos instituendos hic suscipimus quilibet modo prima grammaticae rudimenta sit edoctus, nostru Ianee intelliget. Hic mus et elephas pariter natare, Daedalus et o Tuspariter volare OSSunt.

Ρraeterea prudentis et grati lectoris officium erit veniam dure, si nostro hoc in opere non eum, qui apud Ciceronem et Saluatavinest, orationis astum inveniet, si paucioribus phaleris L pag. lnorique cultu sermo noster incedit. Liceat enim mihi de musica dicere, quod Harcum Manlium de astronomia daexisse legimus:

Ornari res ipsa negat, contenta doceri. Verum ad hanc egregiam philosophiae partem, musicam scilicet, si quis eius vim naturam, pulchritudinem generositatemque Onsideret, non exhortationibus meis attractus sed ultro et sponte convolabit sequeturque Orphei hracii, Amphionis Thebani, Arionis Lesbi, Mercurii, Lini Salomonis, Pythagorae, Aristoxeni Ρtolemaei, Chorebi, Lycaonis, rophrasti, imothei ceterorumque adoranda vestigia, qui hac disciplina et immortale nomen adepti sunt.

Hi fuere, quos venerabilis antiquitas adeo mirata est, ut OS dixerit carminis dulcedine movisse feras, corda hominum possediSSe, animas in corpora revocasse, manes ad misericordiam inflexisse et duras traxisse e montibus ornos. Quaelibet fabulosa et fidem excedentia videantur, mirabilium tamen operum effectricem SSemusicam non dubium est. Constat Saulem Solymorum regem, cum a malo daemonio exaretur, adhibita citharae modulatione solitum curari David ad vaticinandum psalterii cantu quasi quodam vehicuIo mentem elevante usum fuisse Eliseum, magni Eliae carmelitarum patris discipulum, cum prophetare vellet, psalten adVocasse. Quis nescit plorante infantulos nutricum cantilenis placari et accensiisanguinis ardorem numeris extingui, quos ad tubae clangorem micare auribus, tremere artubus , hinnitus edere, largius exultare, stare loco nescire, pugnam artemque sitire riscianus auctor est apud Siculos fontem esse, qui ad lyrae sonitum saltare rideatur. Habet igitur procul dubio maximam musica energiam et ingentem

licet.

20쪽

in humanos animos, seu mulcere seu tollere Velit, auctorita1em. Quodsi hac nostra tempestate tot miracula per musicam minime fiunt, non arti, quae supra naturam perfectissima est, sed arte male utentibus imputandum est Si enim illi, quorum supra meminimus, probatissimi musici ad vitam revocarentur, musicam nostri temporia a se inventam negarent usque adeo inepta, inconcinna dissipataqus quorundam cantorum depravatione reddita est His igitur rationibus moti praesens opus edidimus sperantes, etsi sint fortasse aliqui nunc viventes, qui livore stimulati detrahere quam proficere malint, futuros etiam apud posteritatem quam plures, qui sepulto invidiae veneno nostrum laborem laudent et operi nostro virtutis amore compulsi favorem adhibeant. Operis igitur sit ista partitio. In primo libro subtilem practicam ponemus, in secundo theoricam accurate discutiemus, in tertio musicam semimathematicam, semiphysicam congrua ratione probabimus. Primum igitur, quid musica sit quidve harmonia, disseramus.

pag. 3 Finito prologo incipit tractatus, ubi primo quid sit

musica quidve harmonia disputatur.

Capitulum Primum.

HARMONIAM atque musicam idem esse multi credunt, Verum nos longe aliter sentimus. x quorundam enim musicorum sente tiis longa investigatione collegimus harmoniam concordium Vocum esse commixtionem, musicam vero ipsius concordiae rationem sive perpensam et subtilem cum ratione indaginem. Husica autem triplex est; nam alia mundana, alia humana, alia vero dicitur instrume talis Mundanam atque humanam, quoniam speculativa theoricaeque sunt, in secundo libro tertioque pertractabimus tertia autem, quae tota circa instrumenta versatur, consideratio priorem sibi vendicabit locum. Instrumentum duplex est aliud enim natura, aliud vero arte constat. Naturale instrumentum vox hominis est, quod naturaliter Vocem eleVare deprimereque possumus. Artis instrumentum dicitur, quod arte fiat non natura, ut monochordum et cithara et cetera, quae cantilenae famulantur. Circa quorum accuratissimam pra ticae considerationem tria perscrutanda nobis occuraunt Vox scilicet, sonus atque numerus sive menaura. Vox in proposito abusive pro hominum et instrumentorum sono sumitur, ut Aristotelis sententia