Antiquae Britonum Scotorumque eccesiae qualesfuerint mores, quae ratio credendi et vivendi, quae controversiae cum romana ecclesia causa atque vis

131쪽

Tali modo otiam id, quod Columbae et sociorum ejus

maxime Proprium erat, memoria exemptum M. Quid tandommemoria ouatoditum est An nulla postorioribus tomporibus ecurrunt vestigia Columbae Nulla, qua cognosceres pressa peregrini pode. Nam vidimus multa, quae Columbis ot omnino Motorum propria uias dicuntur, aut non inveniri apud os aut propria oorum minime uiam, nonnulla alia, quae propria fuerunt, mutato coelo et mutati temporibus onaim eam exaequata. Licet ergo maxima fueris Columbae apud Gallo auctoritas, licet monastoriorum, quibus cum Columba et sociis jus necessitudo erat, discipuli creberrimi acenderint in piscoporum gradum, - nihiloaecius hanc ob rem Gallorum ecclesia ab unitate catholica nunquam discosait - nodum absurdum non ataffirmare Ebrard p. 322 insulam Jonam saeculi septimi om-poribus principatum quendam obtinuisa in ecclesia Gallorum. Nam, ut omittam, quod dubium eat, anno Columbae, quippe monacho enchorensi, quamdiu in Hibernia erat, ulla cum Hiiensibus novomitudo fuerit os supra p. 55), - eocleatas Gallicanae res Columba nisi circuitione quadam non curavit, quia a mundania negotii adso abhorrebat, ut ne amodo quidem sua ipsius causa congregata interosae vellet os supra p. 92 . Sodo Columba et socii Hus in desertia sedentea, nulli moleati, Qum seniorum auorum reguli mansbant neque ecclesia Galli--canae ullam rationem habebant, nisi ita, ut eos, qui eadem, qua ipsi, mundi et vitae satietate apti, veluti aegroti in valetudinaria, in monasteria eorum confugiebant, consolarentur et per eo ecclesiae mores ita emendaro studerent, ut quam plurimos ad vitam monachicam incitarεnt, saltem ommoverent ad

despiciendam hanc vitam do qua Columba nori vita 8, inquit, sed via instr. 5, Bibl. max. XII, p. 13).

Attamen Columba, cum esse vir atronu , sincera pietate et anctitato eximius, et cum pormulis eo auctore in Gallia eonstituerentur monasteria, maximam in ecclesia Gallorum consecutus est auctoritatem. Hoc ipsum manifestum sat ex confitendi rations sonata paullatimque commutata Singulorum enim peccatorum confessio postea in universae ecclesiae usum recepta, antiquitus in ecclesia moria non erat neglecti potius levioribus peccatis, solum ea cumbat ecclesia, quae Publioas offensioni erant. Alius erat ecclesia Scotorum mos Ibi nim' confitendi singula peccata non solum usitatus erat apud -m achos Col. reg. oen. o. 1. Bibl. max. 12, p. 6 sed etiam,

supra p. 65 jam vidimus et ut cognoscors leo ex libris

yoenitentialibus Vinniani et Columbas, in ecclesiae usum transierat. Qui colorum mos quomodo in universa ecclesia percrebuerit, quaerentibus non dubito cum oeningio respondere,

132쪽

originem illius moria repetendam esse a Corumba, quippe qui morum integritate magnam apud Sallas sibi omparavaris auctoritatem M. Loening II, p. 72 sqq.). Nonne ipse narrat ep. 5, p. 32 O episcopos simoniae et ornicationis reos o

ipsum consuluisse, utrum sine pericula munere fungi possen nocne Prosecto his perspicuum eat, quanta mori Columbae auctoritas, tamen ne has quidsm rea magni momenti os nobis quia, qui fuerat Motorum mos proprius, in universae oes tae

um receptus est.

Itaque, ut cum totius nostrae disputationi tum hujus -- tremae partis summam faciamus, non licet ita sontis de Sootis et de Columba uxovionsi, ut ea necessaria VHsatur controversia inter Scotos in Gallia st Sermania versantes et Bonifatium, Romanorum Onhincum legatum. Similitudo potius est Columbae cum Bonifatio, cotis peregrinantibus cum Anglis Nam torque, et Columba et Bonifatius, aua ratione cessatas Gallicanae statum emendavit, et utrique, et Scoti si Angli, bonomoruerunt de fide christiana a paganis remaniae gentibus.

Non omnes enim coli porrerinantes sicut Oolumba oonM-derunt medio in populo christiano, sed quod ipsi Columbas in animo suorat os ep. 3, p. 27 D supra p. 1), ut gentibus ovangelium praedicaret, id ipsum St. Gallum similianum peregias. constat. Eo in ipso praedicando Anglis simillimos non uinae

absurdum est putare. Attamon non omnino eadem ratione eos usos esse opinor. am cum pro certo constet, quod satis superque e prioribus apparet, colos, cum o patria decedebant, id potissimum spectasse, ut peregrinarentur et exsularent pro Christo, mihi persuadere non possum, eos aeque ara Misa --boram in medicatione vinngessi Bonifatii p. 66. Jam, Bibl.rer Germ. III, p. 185 atque Anglos, qui eo ipso consilio in

Germaniam veniebant, ut evangelium praedicarent. Sed cum haec mea senisntia minime congruat oum ita, quae viri multo eruditiore atque docti inserunt si cum hoc ipso loco pluribum sententiam meam comprobare non possim, nisi timido animo pauca de hac re non dicam. Permultos colos in Germania ante Bonifatium ovangelium praedicasse vulgo putatur. At unde suetum est, ut nomina eorum oblivione prorsus obruta sint Nonne verisimile est, eos Scotos, quos ante Bonifatium in Germanias partibus his vel illis versatos esse variis de causis inspicari licet, magis perex.

Pro corto vix quicquam constat, nam dubito, anno prReter

St. Gallum et Κilianum o si placet Ratherium Reuber Π, p. 2693

133쪽

grinandi, quam praedicandi ongelii causa in Germaniam veniam γAn dicaa M. Gallum revexa sudori e Morago in praedicatione emingelii Atqui teste vita ejus, contum annis post ejus mortem consoripta M. Miser II, p. 40). eo amo ex illa ipsa vita non apparet, St. Gallum potius monachum peregrinum fuisse quam apostolum, et suspieandum est M. Gallum, Columbas discipurum, illi similiorem fuisse, quam vitae illius auctor uno tomporta jam scire potuit. Et ilianus Nil paene de eo constat. Si vitae ejus - Mab. II ann. 689, p. 992 c. 3 et , fidos abori posset, nobis putandum esset, eum Romam Profectum ab episeopo Romano emisiam praedicomia petitso, in fietum hoc me foro omnes evangelici consoaetiunt. Nam ea ipsar Seoti vangolium praedicantis ab Anglia divorsi fuisse putantur, quod Romam diro omiserenι, antequam opus suum

inoderent. Sod haud scio an do tota hac re aliter sentiendum sit Equitam mihi pomuasi etiam a d causa de Bootis praedicaturis Romam venisntibus memoria nihil certi proditum onas, quia illi magis oregrinaturi quam praedicatur in Germaniam veniebant. Quodsi ilianus magia modicandi quam erogrinandi studio. commotus in semaniam venerit, haud sciam an Romam prosoctua sit. - cum Columba uxoriensis ot ipso Romam adire cupiori et papia potestatem attribuorii omnia ordinandi, binum nati endi duees eae stancti . . . aciem in ruendi ep. 4, os supra p. 7), nobis non ioe dioere Scotos solitos

esse Romam non proficisci, praesertim cum nesciamus, nonnis

Kilianus si alii in australi Hiberniae parto nati fuerint. Certo non habemus, quod putemus Bonis ham, si quos Sootoa D- venorit mediis in paganis vorsantes, eorum auxilio in praedicando evangelio uti non potui e propter morum vel fidei dive sitatem vel, quia epis pos Romanos ne dicam despicerent certo minoris aestimarent. Sed omnino de Suotia evangelium modicantibus praeter ea, quae ommemoravimus, pro certo nil constat.

Neque potest dubitari, quin major pars colorum, quia mediis in paganis in desortis aedore non potΘrant, talea regiones petierit, quae christianam fidem jam susceperant. Itaque unodo iis dicendum si, qui sicut ipso Columba in regno Francorum

manebant.

Quia in ro ab ipso Columba cum monitatio momparando

exordium apiamus. Utrumque ecclesiae Gallicanae statum emen is Waris ach, osohichisquollon I, p. 103 not. 2 st Dummier, Forschungenisu douischen Geschichte VI, p. 116 sqq. Vetustissimum autem, quod exstat, de Κiliatio tomimonium utrumque sugit invenitur enim iliani nomen in Kalendari Karoli Magni, quod annexum est clarissimo illi evangelio Sodesscalci anno 781 conscripto, cf. iper, Karis de Orosq- aisndarium undistortasel. - 18b8. . 26.

134쪽

daas, supra jam diximus. In hoc simillimi erant, sed varia ratione uterque disciplinam mendare studuit os artiung, p. 27 oh. 23. Nam Columba et socii ejus, quippe quibus amara fuerit has vita es supra p. 10 et 1133, ecclesia statum

corrigere et mendam studebant, cum ad ontemnenda rea humanas homine invitabant, monachos tonaurabant, monasteria

oonafruebant, non, ut populum in iis erudirent, od ut perfugium praeberent iis, qui ex eatusnti Qua mundi aere Medore cupiebant. Bonifatius autem cum monachua era tum episcopus ει Mohiepiscopus. Eaqua. do auaa duabu robus, et i lituo avita monachio a quidem secundum regulam Sti. Bonadicti thisrarchio afain bono componendo Melasiam orrigore et emendare induit et ipse monasteria oonattinens, ominaria educandi populi, sed idem spiscopos conmorans et in aminina episcopalos populum distribuens. Itaque cum et monasii si lateis

curam isdhiberet, non solum vita monachione, in Molestae exstitit orrector.

Quarum rationum utra melior fuerit oxiis docuit. Nam brevi tempore laotum ost, ut Sooti, qui Columbae vestigia sequentes in continentem veniebant, bonae molestas disciplinae non paullum poriculi afferent, idque a ipsa de causa, quod ut peregrini sive in Mortis aedente alvo terram peragrantes legitimis no saliudinis vinoulis eum Ooleaia oonjunoti non orant, nihilominu autem ministeria ocloalaatio nonnunquam administrabant.

Multi nim a vii VIII s Ix omporibus in Gallia MGermania oourrunt Sooti Peregrinantes, qui episcoporum nomine appellabantur. Quorum, quamvis liceat putare nonnullo episcopalem dignitatem praeter jus usurpasae, inmen majorem nrtem re Bra episcopos uias existimo. Nam supra p. 64 jam vidimus nonnumquam apud Sooto Poregrinandi ausa' episcopos

a negotiis placopalibus actae remoriam.

Qui episcopi si in Gallia episeopalibu aedibus raoaulea facti ossint, colesiastioae disciplinae nil damni attulimoni Sodquominus hoc neret, o ipsa re impedivit, quod peregrinandi

onus is recederent e mundo, patriam reliquerant neque exemplis adhuc comprobatum est unquam illud fas motum. Nam Hae,

tungius cum multos in Gallia parochiale episcopo do natione Sootorum fuisse Murmat p. 32 not. alio auctor nisi brar non utitur, sed illo eo loco, ad queminartiungius provocas - Iroach. Missionflarche, p. 17 sq. Culdeos vult intellegisos, qui sive Galli sive Scoti erant videorum colesias in societate erant of Ebrard p. 18, OL 18 s p. 285), neque ipse omnes, quo nominat, natione Gallos fuisse innitas iret. Mummotenus quoque, Noviomensis 4 664), quem origine Scotum Djsiti sui. OO le

135쪽

quae sit posteriorum in hac re auctoritas apparet o vitae

Chrodegangi saec. IX. Mibor I p. 93 hisce Boni tium, qui Uri dioeus, eam emia venientem Eokhari, Franc. orientia, p. 20). Sed an rem ii dijudicent, qui omnia, quae

exstant, ausculorum VI, VII, VIII testimonia funditus novorint; certo, a qui susrunt episcopi parochiales do nation Scotorum,pH auo fuerunt. Νερο magnum fuisse opinor numerum orum, qui Vel abbatum munera subeunte vel monachorum collogio accedontoa

in monasteriis tabiles aedes sibi delegerunt. Sed vel pauci ecclesiastica diaeiplina poriculo erant, simulatque episcopali sua dignitate praetor Da utebantur. Non omnino enim impediebantur, quominus muneribus episcopalibus fungerentur. Nam ut supra jam commemoravimus p. 65 nonnullis in Gallia monastoriis eorumque compluribus a Scotis constitutis ab ipsis opiscopis parochialibus privilegii permiasum orat, ut ipsius monaaterii episcopi ministeria episcopalia, quae in monasterio opus erant, administrarent me munere episeoporum monasterialium, cujus origo utrum a Scotia an a Gallis opstenda sit, adhuc hodie, ut diximus supra p. 7), non satis oploratum est, eri temporibus asonii VII st VII o I savius in Gallia unoti sunt Scoti peregrinantes of Loening II, p. 45 not. . art-tung, p. 32-47). Tales episcopo omnino bonae eccloatae disciplinae dotrimonio non eas non potuisse, artinnio p. 34, cf. supra 65 non concedam, e quo minus ompositus erat ante Bonifatium Oolesia Gallorum atatus, eo magis episcopis illis subjiciebatur, ut privilegiis illis abutentos etiam extra mo- naateria ministeriis opiscopalia xhiborent, quod non sine detrimento ecclesiastita disoiplinae fieri potuisso liquot. Sed cum haud dubio pauo esson et certis sedibus habitaron in oculis

cum omnium hominum tum ipsorum episcoporum, eri tolerabiles erint.

forum, qui more peregrinantium terras peragrante modo in hoo modo in illo monasterio versabantur, in magnum periculum adducebant oesosiasticam disciplinam. Quanqu&m enim nonnullis monasteriis licobat ad administranda ministeria episcopalia quemlibet accire episcopum os. Hartiun p. 29. Loening II, p. 38 sq.), tremen, etiamsi ieragendi. hujusmodi ministerii. illi eontonii

136쪽

fuissent, haec tota re commoda non erat. Nam cum illi spiscopi tum huc tum illuc pervenirent, fieri potuit, ut idom -- naatorium modo vel pluribus tectum praeberet, modo omnibus profectis ipsum parochiae episcopum ad peragenda sacra ministeria invitare coactum esset Haruun p. 433. lnno vero non Ρο-

terant ore illi episeopi, simulatque - quod in perturbata occlesia Gallorum facillime fieri potui extra torminos in privilogiis illis constitutos egressi episcopali sua dignitate ess-bantur. Accodebat, quod varii generis homino vagi, liberi effervi, vernaculi et peregrini, ut nullo negotio ad honore pervenirent, episcoporum peregrinantium pecto induebant of Bari-

Haec omnia ipse Columba si tum fuisset, vehementissime vituperasaei. amen et ipse et omnea Scoti peregrinantes, ipsi summa laudo digni, insontes non sunt, quippe qui omne monachi suerint, quibus in ipsa porrerinatione peregrinandi finis positu fuerit. Num mirum est, quod talium magis infererat mon Heam vitam in laicos propagare, quam sorvare disciplinam colosiasticam γItaque negari non potest Bonifatium, cui cum poregrinam fibus episcopis et presbyteris pugna suisse constat, quodammodo obstitisso ootorum in continenti auctoritati qua in re vis perandus saet, si in omnes promiaeve olBrieos vagantcta graviter consuluisses; sed quod ministeria celosiastica a peregrinantibus

peragi noluit, nisi ab iis, qui vel a synodali conventu vel ab episcopo quodam digni essent inventi, qui munis Mel iastico fungerentur, quia est, qui crimini de Bonifati, An orat aliud

remedium nisi hoc unum, ut singuli aestimarentur, si pro sua quisqvs dignitato aut indignitate aut comprobaretur aut condemnaretur Corio non orni. Nam oum cohorum eccleatae more et credendi vivendique ratio a Romanorum nisi leviori a diversa non essent, Scoti pro suis quisque moribus prodesse potuerunt Bonifatio in praedicando evangolio elaboranti aut obesae. Ergo qualos essent singuli, quaerondum orat. Hac adem ration otiam magia opus erat in Britonibus, in quo idem Bonifatius, nisi ipso papa recentiorum more Britones nominans Sootos intellegi voluit, in Germania incidit op. Bonis. 37 asso, ibi ror Germ. ΙΙΙ, p. 1033. Nam eis Britonum ecclesia a Romana minus dissontiebat quam Motorum, tamen, quia Romani una cum Anglia adso in Britonum odium aubierant, ut Britone non olum cum Anglis sod etiam cum Romanis, ne dicam cum omnibus christianis mano- catholiata commercium habore tollenti. Britones in Ormania 'emantea

In Bajuvaeria ineunt saeculo octavo Corbiniauus, cum leviorem ob causam eidem mensae, oui Orimoaldus dux accubabat, assidoro

137쪽

- et 19 Bonifatio non obosa non poterant, nisi odium illud gentile oo' in modo abjecerant atque ii, qui in ipsorum Anglorum finibus habitabant os supra p. 28). Eam ob causam etiam in Britonibus,

quales inguli Ment, quiserendum Pist.

Itaque oum, prout singuli erant, Britonos Bonifatio prodosae Scoti obesse potuerint, de Britonibus et Scotis, in quos Bonifatius incidit, in universum dici non potest, sed, cujus interest ex aequo judicar de Bonifatio, ei, quantuin fieri potoah disserendum erit de singulis.

recusasset, pro Britone cf. supra p. 27 se gessisse putabatur vit. Corb. auctore Aribono inedit os megler, O eschichte Baiems I, p. 101 not. 1, es. p. 99 not. 13. Optaverit ortasso quispiam ut, cum constet saepius RPParere, unde sint ecclesiae cujusdam primordia, ex sacra acripturae verbis in Latinum translatis, rationem habusrim sacras scripturae locorum a Britonum et Scotorum scriptoribus in libris suis transscriptorum, sod de industria de hac re dicero omisi, quia parum lucri apΡortat. Nam summa cum diligentia Haddanus Η. an St. I, p. 17 1983 omnes scripturae sacrae locos, qui in antiquis scriptoribus et in nonnullis codicibus Britonum et Seotorum inveniuntur, comparavit et cum Vulgata et cum variis Italae exemplis, neque inde fructum pedicepit, nisi quod lectoribus persuasit suisse Itala exemplum Britonum et Scotorum proprium c . l. c. p. 170 not. 13. Alio autem ad extremum degredionii lieoat mihi eonferre antiquae Sootorum ecclesiae historiam et varias de ea virorum doctorum sententias cum historia pictura minoris Hibernicae et cum sententiis, quas do illa viri docti tulerunt. Constat enim inter omnes of Limhe, rundris dor uns,gssehichis I, p. 277 veteros codices Hibernicos exornatos esse pieturis minoribus dissimillimis iis, quae alibi inveniuntur. Nam non solum littora grandes, Initiales is Munt, et varia illa ornamenta, quibus librarii et illas voluti sertis redimierunt et singula soli marginaverunt, scripta potius quam picta osse videntur, sed ipsae, quae insert- sunt, hominum o bestiarum imagines, sino ulla graphidos scientia delinoatae, adeo cauigraphiae potius quam pictura specimen raebent, ut solius symmetriae regulis vestium plicaturae conveniant, quin etiam

ut Vestes nonnumquam pannorum modo corpora redimiant, et singuli vel capitis vel barbae pili insant in varii generis curvamina, convolvuli pampinis simillima vid fig. 254 apud Luise l. c. p. 2783. Unde haec mirabilis ingendi vo potius scribendi ars Νonnulli, ut Muenterus et alii coloriae, ita otiam artis Hibernicae originem ab oriente ac quidem o Aegypto repetendam osse censuerunt unum ex multis nomino Κollorum Buder und Stari ruge de istacten Manus iste in Mittae ven de antiquariatae sesellachan in sirich. 7. Band. 853. p. 61 sqq. p. 43, alii, ut Ebrardus ecclesiam Sco

torum tantum sui similem fuisse opinatus est, ita Scotos exemplis ad imitandum non propositis peculiarem suam artem sibi genuisse putant. Quod utrumque, si Verum esses, cum iis, quae supra de Scotorum ecclesia diximus, malo congrueret. Eo major gaussio affectus sum, eum cognoverim Antonium Springorum, virum mea laude doctrina sua majorem, in alia de Scotorum arto sententia esse, a quideri tali, quae cum nostra de Scotorum ecclesia sententia maxime congruat.

138쪽

De qua, cum ipse vir venerandus loquendi potestatem mihi concesserit, lectores docere mihi liceat. Sicut vidimus ecclesiam colorum ineunte saeculo quinto ab ecclesia catholica omnino diversam non fuisse, poste autem, cum remota a commercio cum aliis ecclesiae partibus et retinuisset, quae alibi mutabantur, et mutasset alia pauca pro sua ipsius natura, levioribus dissensisse, ita etiam ars Scotorum initio eadem fuisse videtur, quam aliae quoque gentes a Romanis didicerunt. Sed cum possea consuetudine intermissa exemplis et magistris carerent, filis suis et ipsi Scoti si ipsorum picturae involvebantur. Cui rei testimonio est, quod Hibernorum tabulas minores, quo antiquiores sunt, eo similiores iis, qui in aliis Occidentalium codicibus inveniuntur, quo recentiores, eo magis discrepant cum aliis. Nam vetustissima, quae exstat, tubula

picta, satae Mariae virginis imaginem praebens in me Book of Kesia, saoc. VI delineat in me palaeographica societ M. Bon and πι--- 1873 sqq. I tab. 7 et Vario picta in est mod, αι--ographia saera pistoria 184b, ab. 16 etiam quandam cum tabulis

Romanis similitudinem habet, recentiores autem ut Sangalle os divulgatae a delineatae a Kellero I. o. et a qua exstant in

junioribus codicibus Hibernicis ut in in Gospes of St. Chad circ. 700. Pal. Soc tab. 21 RestWood tab. 12 , he foveis of moitiman saeo. VII Wost ood ab. 13 , he sospes o Mao circ. 800. PQ Soc. ab. 1; estwood ab. 44 tanta sunt laudi calligrapho, ut nil nisi vituperatio relicta sit pictori, neque sit ulla cum inlita picturis illis similitudo.

Similos igitur sunt in ecclesia et in arte Scotorum varietates temporum, quin etiam Paene eaedam. Nam sicut in Nordanhymbria ecclesia Scotorum Romanam necessitudina attigit, ita in eadsin Nordanhymbria Romanum ingendi genus cum Scotico est confusum, nam

liber, qui dicitur Cuthberini vel the sospes of Lindisfarne litteras

grandes praebet Scotorum scribendi ratione pictas, imaginea autem evangelistarum, quae doceant, librario cum Romanis fuisse commercium Pal. Soc. ab. Nestwood ab. 4b . Ex hac ergo artis Bibornicas historia et natura fructum capiamus. Floruerunt Scoti arte sua praeter multas alias gentos, qua artia prorsus rudes erant, floruerunt etiam bona ecclesiae condicione praeterooteros per longum tempus. Nihilosectu utraque, et ara Scotorum a Molosia, nil nisi messii aevi tempora redolet. Quod si negarem de ecclosia, similiter erraremus atque de arte erravit Siraldus Cambrensis fisa. 12003, cum de pictis codicis cujusdam Hibernici tabulis: Haec equidem, inquit Topographia Hibernica. Franklart. 1608 p. 730ὶ,

quanto frequentius et diligentiva intueor semper quain novis obstupeo semperque massis atque magis admiranda conspicio, nee pinea ipse similia emere posset, et manu non mortali efformatae ac depletae

uiderentur.