장음표시 사용
121쪽
his verbis, nam eouratius examinata ipsa indiearent, quae esse voeis cli vivia significatio - audiamus, quae scripta sunt in Columbas, qui dicitur, do poeniisntiarum mensura libro c. 20
Bibl. min. 12, p. 22, assorschisbon, Bussordnungen p. 356): es quia eleri a in si onua vel Hi με graduri qui laicus fui in aesia cum et liabus, post eonversionem suam iterum
suam eo fuerit olienteiam et ilium iterum de ea gemuerit, sciat εω -- perimis se et non minus me se, quam si ab uvenitae sua Merseus uinet et eum purissa alima meo δα, quia Mevorum uum peccavid, postquam e domino conste avi et votum suum irritum feest is similia in Poenitentiali Vinniani, quem assorschlobenius eundem suisse niavit atquo Finianum lo- nardensem Wasserasit Bussordnungen, p. 10 et 114 cf. supra
p. 563 si qui fuerit emicus aut alicuitu gradu et risu ante eum fiat se filiabus suis leventina gua propria hari et et redeat ad earniae deriderium et genuerit Eum eae leventina, sciat ae
Nonne hae verba, in quibus rastor Columbae illud solis invenitur vox lienistae of m ange sub vo olientelae), illud Columba ita interpretantur, ut appareat vo m clientelae vim habere uxoris Profecto aut Columba nota erant Vinniani verba, aut ipso scripsit oeum silum libri do poenitentiarum mensura, aut utrumque oonitontiato nititur in illa Columba epistula.
Quae res quomodo se habeat, nostra non refert. mam, simulat- eque Vinniani libro nequo Columbas, qui dicitur, de poenitentiarum mensura libro mihi licere uti constitui quia uterque liber quamvis levissima sint, uno Mardus p. 164 et Mitsohrin rerhiat Theol. 182b, p. 603 disseruit a Columbae libro, a quo solo mentionem laci, inoortior mihi Hotur, quam quo utamur. Certis Vinniani Poenitehtials a Finiano Clonstrinensi conscriptum non est 'siquidem iure dictum est Wassorachi. Bussordn. p. 10 illust niti in atricii canonibus, quos saeculi septimi temportibus in Hibernia
australi comacrimos amo puto of supra p. 39 sq. et uinctant ep. Usser. ep. ibam syll. p. 23). Itaque, num Vinniani liuor anto Columbae Luxoviensis tempora compositus sit, valde dubium mihi esse videtur. In Columbae vero, qui dicitur, do poenitentiorum mensura libro ipsius Columbae et aliorum sentontias compilatas osse Schoellius prosecto non temere suspicatus eat p. 60 , eaque do causa iis consentiam, qui illum librum saeculi septimi tomporibus oblonsi in monasteri compositum esse senserunt. Sed si qua ipsius Columbae sontentiae in libro illo continontur, quod omnino dubium non est corte rigo illorum verborum de AEdulterio loricorum ab ipso
122쪽
que cognovimus, quae sit notio vocis clientelae, luculentissimo
apparet ex iis, quae in epistula illa Columba fregorio scripsit,
Columbam ab omnibus clericis, ne inferiorum quidem graduum clericis exceptis, postulasso, ut in caelibatu viverent. Diserteonim ipso affirmavit in clericis adulterium cum uxoribus, ut ita dicam necessitis e coaotus, apud Scoto non minoris censeri facinoris quam adulterium cum puella quadam Perpetratum.
Quae cum ita sint, quo acilius est diluere, quae Ebrardus protulit ad confirmandam suam opinionem cf. Looning II, p. 428
not. 1), eo magis mihi pertaesum est in his cassis operam perdere. Nostri potius judicii summam faciamus tantum abeas, ut testimoniis confirmatum sit vel otiam confirmari possit apud Scotos cum in Britannia et Hibernia tum in continenti clericorum matrimonia et saepius inventa sint et minus vituperata, ut contra liceat suspicari apud Scotos, utpote quibus stiam magis quam aliis vita monachorum summae porsectionis fuerit imago, et rariores fuisse clericos, qui in matrimoniis vel potius in adulteriis vel stupris vixerint, et si fuerint, rarius poenas
effugisse, quam in aliis ecclesiae partibus inprimis in Gallia os supra p. 82).
Soluta igitur priore earum quaestionum, quis Supris Proposueram, nunc ad alteram venientes quaeramus, num alia fuerit apud Columbae socio vita monachica atque in universa ecclesia et quid de monachorum vita ipse statuerit Columba, Hoc tando loco inveniemu nonnulla cotorum propria; Scotorum dico, non unius Columbae, nam cum Columba con- fiteatur se suosque cum morum reguli manere mi χιm ep. 1,
p. 24 ), Omnia, quae apud Columbam inveniuntur, similia fuisso ininibornia negloctis Ebrardi orbis p. 153 not. 64 L.
p. 147, not. 7 suspicandum est. Eorum quidem opinio, qui ut brardua putant apud Scotos omnino vitam monachicam prorsus aliam fuisse atque alibi, numquam facilius refutari potest, quam hoc ipso loco, ubi de Columba agitur. Quod ut videamus, antea lioeat quaerore, unde prosecta si vita monachica. Sed, ne in Aegyptum lectoros deducam, timere opus non est. Nam Vix in Aegyptorum cultu ac religion monachatus principia inveniri posse puto, ab ipsa potius fide christiana eaque non recte intellecta origo vitae monachicae repetenda est os. Harnach,
Das ct hi m. - Eine hirta hiat V lemng. 2. U. 1882. p. 8 sqq.) Quicunque enim detorquentes in sensum physicum,
Columba repetenda esse videtur Attamon melius est testimoniis incertis, saltem dubiis non uti. In hanc enim sontentiam verba illa non minori etc. dicta esse manifestum est ex libro de poenitentiarum mensura. Itaque e Peram suppleretur quam apud vestro magistros.
123쪽
ut ita dicam, ea, quae ethice dicta sunt ab apostolis de mundo et de carne, ibi persuaserunt totum mundum in ad jacere 1. Joh. 5, 19), iis, quia sperare non possunt lare, ut malum vincatur bono, paene nihil reliquum os nisi ut fugiant domundo. Quis autem sevisius et austerius judicium socii domundo, quam Columba Prosecto, nescio an magis admirationem quam misericordiam habeant verba rius elegantia o altitudino aeque eximia. Audias, quaeso, exordium quinta nostri Columbae instructionis a monachis saepissime resoriptae of Scherreri Ver
1875. . 336), in qua ut in speculo cernitur, quale fuerit Columbae judicium do mundo et de vita se tu vita, inquit instr. 5, Bibl. max. 12, p. 13 quanto decepisti, quantos eduxistit, quantos eae eo ti Quae dum fugis, Eu es, dum videris umbra G, dum e uaria fumu es, quae cotidia fugis et otidie venis, veniendo fugis, quae fugiendo venis, dia milia eventu, ε mssis ortu, dissimilis luau, simias furu, dulcia stultis, amara sapienEbus. Et alibi: qui te di uia decinti auri, qui te νε-dunt, δε odi unt, qui autem te negligunt Atati sunt et qui te fugiunt salvati sunt instr. 6 p. 14 C).
Nonne apparet Columbam ejusque socios disjunctiores fuisse a mundo quam monachorum plurimos cs. p. 2, p. 26 O, supra p. 100) Nullas voluptatos videtur mundus iis praebuisse. Postposuis igitur phaleramentis munia vit Sal. 12, p. 426, 17, p. 428), obliti temporalium Col instr. 15, p. 20 D soli deo viventea με-que gloriam intuentes vis Wandreg. 7, p. 28 mortificationi
8tudebant, quae maxima pars regulae erat reg. M. Bibl. max.
XII, p. 5 D), beatae illi mortifctationi, quae illo dei facis esse
particora vit Wandrog 11, p. 530). ali modo aequente patres perfectos Col. p. 2, p. 26 C et ambulantes seu et Christus ambulavit, pauper et humidia Col. p. 2, p. 25 C ad reinum culmen apicemque anctitatis vit Sal. 12, p. 426 se posse pervenire et denique pro damno vitae praesentia luem visae et aeco ecutum esse sperabant vit Burg. 8, p. 442).Τalia cogitantos crederes maluisse ut remitas vitam solitarios gero, quam cum aliis ivsre in coenobiis. rosecto non deerant in ecclesia colorum, qui certe menses vel anno nonnullos solitarii agerent os supra p. 7 et 2 et ipsum Columbam aspissime in solitudines discessisse Ionas enarrat, quin etiam ipso Columba concossit eremitarum vitam persectiorem esse
quam coenobialem. Nam interrogavit Gregorium ep. 5, p. 32 Η), quid faciendum esset de monuehis suis, qui pro dei intust et vitae perfectiori desi eris contra vota veniente prima converaationis Ioca relinquerent et invi is abbatibus os supra p. 9 fervore
124쪽
Persectior ergo vita remitarum, sed melior ac quidam disciplinae causa vita coenobialis videbatur esse Columbae. In coenobiis igitur monachi ejus vivobant votis impediti, quominus invitis abbatibus Primum conversionia loeum relinquorent. Et votorum quas orat via Irrita fieri poterant, nam, qui corrigendi non orant, eos non aliter atque Benedicina Cassinensis g. c. 8Ηiasten, cod. - ΙΙ, p. 35 - perperam aliter Ebrardus, p. 233, cf. 19 sq. de statrum cohorte removeri jussit, sed nisi in romovendia vota reacindi non potorant. Nam si monachis licuisset
sua sponte fratrum vel sororum societatem relinquom, - cur
duas illae virgines, do quinns Jona montisnom sest in visa Burgundosa e c. 15 P. 4463, clam so subduxerunt In his adhu nihil colorum proprium. Νε duphori quidem monasteria ootorum propria fuisse videntur. Invenimussa in Britannia, inveniuntur etiam apud Columbae socios sodrarisaea, ut opinor, quam Ebraedus p. 20 sqq. st qui in his fidam illi habuit, Loeningiua Π, p. 430 videntur pro certo
habΘre, nam ex iis monasteriis, quae a sociis via amicis Columbas condita sunt, sola haec, nisi fallor, duplicia erimb m nastorium Jorani montis of Montalomberi, ea molnss 'occident
II, p. 597, Varin mom. 2, p. 181), araemonasterium montal. p. 614 Vari L ), Habenda Montal p. 31), monasterium Dervenas montia. p. 611, ef Looning II, p. 431 nol. 2). Propria oro Scotorum fuisse hujusmodi monasteria mihi persuadere
non potui. Varini enim, qui mom. 2 p 166-204 primi jam
hujus generis inmallia monasterii Pictavonata, modio aemio sexto a Radegundo regina conditi, originem a Seotia reperandum eam enauit, argumenta doctiora quam simplicior nequo
mihi neque, ut videtur, Loeningio ΙΙ, p. 430 do hac re persuadere potuerunt. Nam cum morom illum in orient exstitimo constet, unde eum in Hiberniam et in Hispaniam Vasin, sim. 2, p. 170 transmeam neque Varinus negarit, supervacaneum esse videtur duplicium in Gallia monariori um origin- ῶrcuitione quadam a Seotis repetoro. Praeterea, etsi ponamus Fridolinum, Scotum, revera ictavium ervonisae, tamen sinB dubio saeeuli sexti temporibus Seotorum in allia auctoris innis non erat, ut morem prorsus novum et inauditum in Galleta inducerent eumque talem, cujus ipsa natura idon-m reprehensionis ansam ultro in ore impugnaturis. Neque eadem erat
apud Sootos instituendi monastoria duplicia ratio atquo in Gallia. Apud Booto enim una abbatissa et sororum et fratrum collegio praeerat os supra p. 81), in allia priora hujusmodi monasteria
et primum quidem monasterium iotavens separatim administrata nisi locorum propinquitate copulata et in unum corpus conjuncta non erant, posteriorum nonnulla ut Demonae ita ab Djsiti sui. OO le
125쪽
- 107 abbatibus et abbatissis gubemabantur, ut abbas toti monastorio praeesset cf. Loening II, p. 431 nos 2 et it Beroharii 14 et 18 ab II ann. 685, p. 840 et 842). Sed utcumque haec resae habet, potissimum est, quod monasteria duplicia asculi VI, VII, VIII temporibus passim operiuntur, etiam apud Anglos Rudias viti iobae Q. Mab. III, 2 ann. 72, p. 246 sq.).
Quid tandem colorum proprium Frustra quaesivimus, quoa generatim atquo univerae diximus de vita monachorum, nam vita monachica, si elementia judicandum sat res a similis ubique et eadem semper. Interiora autem vivendi praecepta Varia in colonia numquam non erant. - Multas ac varias in orientalibus cessata partibus anto Columbam et Benedictum exstitimo regula intor omn- constat neque minus notum est in oeiduis coisaiae regionibus monachos elementa disciplinae ab illis esse mutuatos, communi auto accuratior instituendae vitae norma prorsus earuisse. Etsi iam in Gallia - ut taceam de aliis regionibus, constat fuisse monasteria, quorum monachi certa ac definita vivandi norma aque Cassarii Arelatensis utebantur motibor II, p. 678), etsi in nonnullis monasteriis m- stadia de informcisione comissi occurrunt Aradi, lotae Donk-
mater aua de Meromingeraeit p. 4 sq. tamen major pars ο-hastoriorum sub regulari disciplina non sint of mrtes, - 440 et vit Wandregia. 9 et 10 p. 528, Mnas it Athal. 1, ab II,
ann. 627, p. 123, x abbatum potius voluntate pondebat, utrum monachi a vita ratione non dis derent an dissolute viverent, favissime neque in abbatum potestate ora monasio in officiis continere. Contra in ' monasteriis a Columba ejusquo 'ciis con- ditis optimam inventans disciplinam. In hoc ergo simillimi sunt inter se Columba et Bonediatus Mainensis, quod uterque licentiae monachorum arctioris diseiplinae frenos adhibero studuit. Quomodo inter se differant Columba et Bonodictus, tum demum
cognoscemus, si hujus regulam cum illius comparavorimus.
Sin quas est Columba regula Estne illa, quae exstat apud Flamiugum p. 4-8 et in Bibliothoea maxima XII, p. 3-5,
pia de monae rum officiis commentatio, in qua, omiss --
piis spumo quod Maio jam ipsius capitis exordio sede δ' i. ergo aliunde receptum est Sohoon, p. 59 Loening II, p. 431 not. 4 noque invomitur in tribus codicibus Fleming, annot in o. VII, p. 15 - nil inest, quod regulae speciem praebent, nconjunmnda est cum ea altera illa regula menobialis apud Flemiugum p. 19-24 et ita. ma XII p. 6 sqq. et inmolatonii od roges. om. Π, p. 104 sqq. typis impressa, quae de
cotidiam me tene monachorum loquens tam graves poenas constituit, ut a revera regulam eamque severissimum esse
nemo negare possit abrardus p. 147 sqq. rejecta hac regula
126쪽
eoenobiali, utpote adulterina, a malevolis snedictinis monachia oontumeliose compoAita, solam illam re tam Columbani, qui Θquae evangelicae libertatis doctrinae plena sit 3 cf. Loening Π, p. 432 a Columba scriptam esse affirmat. Et certis auctoribus hoc comperisse videtur, alioquin omnos aliter sentientes tam acerbis facetiis non irrisisset parum diligentes eo appellans. Importuna sane illa doriato. Quid si in ipsum recidat levitatis opprobrium Ebrardo nim jam hoc auspiciosum esse visum est, quod regula illa coenobialia nisi in duobus codicibus non exstaret, uno tum, cum Bibl. max XII in lucem prodiit i. o. 1707 vel rectius tum, cum atritius Flomingus Collectansa aua composuit i. e. 1667), monasterii fas has Augustani, altero Oxon sano monasterii Sti Benedicti, o quod solus Oxon-husanus regulam illam Columbae attribueres cum Augustanus eam exhiberet tanquam inratrum de Hibernia regulam . Sodhano de codicibus notitiam ex sola Bibliotheca maxima se mutuatum gae grata simplicitate confitetur cf. Ebr. p. 149 not. I), quod ne ensvolentiasimi quidem lectori animum explere potest. Nam cum illa Bibliothecas maximas observationsa praeviae transcriptae sint ex Flemingi Oolloctansis, vituperandum est, sed non mirandum, quod Bibliothoo maxima taenitd mistonii regulae coenobiali nostras editione, quae paucis annis anse Flemino colloctansa anno 1661), sed plus quam quadraginta annis anta Bibl. min. in lucem prodierat Prosecto Ebrardus sola illa Bibliothocae maxima edition usus non habebat, quod stiberinum virum diliginti imum in alia oo-saret, quod de regula Columbani si s regula coenobialiμ,
scriptis toto coelo inter se diversis, uno sermonae disseruisset.
Nam suborium Holstonii oditione usum esse, in qua rogulα coenobialia exstat tanquam decimum caput regulae Columbani , Ebrardum fugit. Illa vor Holatonii ditio, cum exemplum regula praebeat ita auctum, ut longo diversum ait a codicibus Augustano toxenhusano, ex iisdem o similibus codicibus transcripta non
est. Ergo, quod ipse Herielius p. 44I diore omisit, forti ille odex Holsterii Coloniensis, Linoisten praosati p. IV)nobis occurrit, in quo regula coenobialis reperiatur, secundus, in quo Columbae attribuatur, isque vetustior Ortaus utroque alio certe Augustano, nam etsi dijudic. non possum, num recte olstentus codicem auum a Benedicto nianensi conscriptum esse censuerit, tamen certe Vetustior est Augustano, quem anno 1510 exaratum esse Flemium declaravit in anno
127쪽
quartus codex numerandus est, adhuc ineditus, Sangassensis
o 91 saec. x vel M in quo teste chorrero Vorasichnissdor antachriston de Stinabibliotho vo St. Gallen. 1875. p. 337 eado nostra regula coenobialis invenitur ac quidem simillima brevior illi formae, quae o codicibus Augustano et οὐ usano primum a Flomingo diando in Bibl. min. II ossitneat os Loening II, p. 33 not. 1). Qua cum ita sint, advorsus Ebrardum p. 149 dicendum ea regulam illam coenobialem quatuor codicibus in his an- gallona nobis traditam, bis Columbae attributam, in Seotorum
monasterio Sangallens ore semisomo dem merum inscriptam Columba abjudicandam non essΘ nia gravissima obstant argu-monis. Sed tantum abeat, ut proferri possint argumenta commemoratione digna, quae regulam illam a Columba conscriptam non eam comprobent, ut luculentissimi testimoniis omprobaro possimus Columbam regula illius auctorem fuisse. Primum iam nonnullos mores, qui conspicui videntur osas iis, qui regulam oenobialem legunt, constat in usu fuisse apud
Scotos, in his quod cochlea signabant igno crucis, quod benedictionem dabant et ingrodiontes domos et egredientes, quod extra modum prodibant in cantandis psalmis et alia os Fleming, p. 25, ortet, P. 438 sq. et supra p. 703. At novum esset quod ii, qui illos mores Oglexerunt, posnis afficiuntur iisquo gravisalmis - Vapulare enim jussi sunt 12-50 pero monibus - et quod ipsa illa inanis psallendi ratio ita insumitur in poenam, ut tribus, quatuor, vel 24 psalmis cantandis poenitentiam agere monachi jubeantur. Sed neque hoc noquo illud admirationi eas debot. An negari potest, illam psallendi rationem, qua Scoti in vigiliis utebantur cf. Ebrard p. 28 sqq.) etium iis, qui culpa vaoabant, haud dubio magis molestia fuisse quam pietatis exercitationi Nequo, quin moria fuerit Sootorum verberibus animadvertero in eos qui inobedientes fuerant, dubitari potest, quamvis Ebrardua Zoilao in fur histor Theol. 1875, p. 504 sine ulla causa erieli argumonia inquam stultrumapuat, quod Horiolius, qua de pueri vapul&ntibus dicta sint in vita alarici 2 Mab. II ann. 627, p. 87, acceperit tam
Delegavi lectores ad illum Loeningi locum, ut sciant, cui debeam, quod codicis illius Sangallensis notitiam habeo, - non ut ipsi Ili Loeningi annotationi fidem habeant. Nam multi ac mirabiles in illam annotationem irrepsere errores, quos, cum malim tyPο- thetam quam ipsum virum doctissimum negligentia accusiure, enumerare mihi portaesum est.
De hoc odios nunc otium Ebrardus verba secit Bonifatius, p. 13 , sed ita, ut etiam si possem, dubitarem pluribus ei re
128쪽
quam dicta de fratribus. Nam licet levius sit - quod quidomno concedo, testimonium illud in vita alario repotitum, tamen ipse Ebrardus non poterit non concedam monachum illum, qui orcharium abbat- Altivillaron in et D---- intorticit os supra p. 1023, quia illo eum in moria erat feri dum dein verat vit Beroh I9, Mab. II, p. 8423, non jam puerum fuisse,
sod virum, saltem juvenom. Quod si negare non EoEt con-dondum est moris fuisse in monasteriis secundum rogulam Columbae instituti verboribu punire inobedionios, nam et Alti- villaronae of Mabillon obaerv. praev. in vit Berct. p. 831, 3 et Dervens monasterium cs. Loonis II, p. 442 not. 2 Mo-dum re iam M. Benedicti a Coiambarii ondita orant.
His quae singula exemplis comprobant, noeoditrioatimonium, quod totam regulam nimis severam uias domonstrat. Δαλιonim Jonas in vita Attalae, abbatis obiensis o 2 ab. II,
ann. 627, p. 123 nonnullos monachos obiensos tumultum concitasse inter fratres dicentos ae iam fervoria uiaeruatem ferre non orae et arduae diari finiae pondera Oreare non valere.
Nonne disertius haec dicta sunt, quam ut verbis fibrard p. 156 diluantur os oriel p. 36)3Firmisaimum deniquo argumentum Looningius II, p. 433
protulit regulam, quam Donatus, episcopus eaontionsnsis, quit te ona vit Col. 22 Mab. II, p. 14 Wal leno duci ejusque
uxor liboris carentibus rogant Columba a deo erat donatus, Jussan monastorio a se et a matro sua condito indidit Holaton- Brochis Ι, p. 377) Rus nim puellarum monasterii regulam teste Looningio Donatus o Caesarii, Benedicti, Columbas regulis iis composuit, ut majorem capitum partam a regula St. Benedioli mutuaretur, o etiam x Columba regula nonnulla trans- acriberet partim ad verbum partem mutata pro pusilarum Onasterii usu. Id vero ipsum, quod proprium est regulae Columbae, crebriora illa verbera in poenas insumpt&, minime omissa sunt a Donato. Quae cum ita sint, dubitari non potest, quin regulae illius oenobialia auctor Columba fuerit. Quae utrum apud Holstentum interpolationibu aueta an in aliis codicibus mutilata sit, dijudicare nostra non interest. Nam siVehoc sive, quod equidem malim, illud affirmatur, justum de Columbae regula ejusque natura atque indole judicium secerunt
Rethbergius II, p. 80 sqq.),inertesius p. 44 sqq.), Oeningius II, p. 434 sq.), ad quos libros dologar mihi liosa accuratius
quaerentem, ut ipsi pergere pomimus ad ea, qua restant. Et in dosoribondo libri loco et in ipsa re Loeningio con-ndere coactus sum, quia bibliotheca nostra ipsiensis solam ipsius
129쪽
Primum igitur, ne miremur, quod regula ista, in qua permulta nobis offensioni sunt, tantam in Gallia auctoritato sibi comparavit, opus est non obli iaci, qualia norit ante Columbam monasteriorum in Gallia statua os supra p. 1073. Illum considorantibus nobis mirum non videbitur, quod Columba sorvore suo a pietate sua etiam Gallo ad amploctendam vitam monachisam tam crebros incitavit, ut et ruri et in urbibus novae isterent monasteria cf. it. Sal. 7, Mab. II ann. 655, p. 4253. Quo factum est, ut regula Columba non solum in nonnullis Sormaniae monasterila Rethbor ΙΙ, p. 78 tunc inveniretur, sed potius saeculi septimi temporibus rascipue prioribus ita
vigeret, ut non omnia monasteria, quae tunc in Gallia condita gunt, Columbae regulam obaervarent. Quorum monasteriorum
enumerare nostra non refert, quia auctoritas Columba nihilominus mox minuta est. Nam intra jam medium saeculum eptimum in ipsa Galli Sti Benedicti Cassinonsis regula Columbae
rogulae exstitit aemula eaque haud dubio multo potior Quamvis enim disciplina sua regulari Columba monasteriorum allicorum statum et mores mirum quantum emendaverit, inmen
Benedicti regulae par osse non potuit. Manisostum hoc fit extingulta, monuestiua ex tota regulas utriusque natura. Ea enim est, quod aeque mirum est ac notum, vitae monachicae historia, ut monachi, quorum primi eremitarum vitam viventes omnino,
quantum fiori potest, o mundo fugerant, paullatim redirent ad mundana negotia. Quanto inter se differunt St. Antonius et Ignati Loyolae discipuli, quanto Orientalium monachi et Benedictini Monasteria Oriontalium nil erant nisi acetarum costus, monasteria monachorum Sti Benedicti sensim paullatimqus acta sunt seminaria cultus atque humanitatis, quin etiam scholae
laboris cf. Hamach, das Monchthum, p. 21 sqq. 31 sqq. 36 sqq. ἰUUhorn die chriasticho iobesis tinei in de alten irche. 1882. p. 344 sqq.). Quid utrum his an illis similiores sunt
Columbae monachi γ roseoto orientalibus. Liost enim ut miBnses cs supra p. 70 ita et Columbae uxoviensis monachi 'ariis corporis et ingenii laboribus operam dederint of reg. Columb. o. 10. Bibl. a XII, p. 5 laboraverunt, ne socordia ac desidia marcescerent, non oro eo consilio, ut aliquid boni perficerent, nam nil quaerebant in hoc mundo. Alii erant ii colorum monachi, qui vitam agentes in monasteriis medio in populo conatitutis animarum curam gerebant in regione sua os a m p. 7), sed de illis nunc non agitur, nam ii, qui in Galliam os Germaniam venerunt, diversi erant ab illis, peregrinaturi eodem tempor de patria discosserant et de theatro, quod natura virtutibus eorum datum orat; solitarii vitam de-Djsiti sui. IOO le
130쪽
gissent, nisi disciplinae causa ita placuisset in coenobiis vivere.
Itaque remitarum coetus erant monasteria eorum, iam in desertis sedentes, nulgi molesta, cum re Ea eniorum ma rite eos, in quorum regione versabantur, 'deo negligebant, nomini
aditus paterρ intra septa monasterii Jonas, vit Col. 33, p. 19) Minimo igitur ecclesiae operam suam commodabant ad erudiendo populos, sed sua propria ratione ad vitam aeternam hominibum monstrabandi viam. Peregrinaturi m patria decesserant,
peregrini erant in Gallia et sermania. Unde etiam ii, qui
Gallis o Germanis in illorum monasteriis eruditi postea episcoporum munera subierunt, peregrini redierunt in ipsorum patriam, peregrini non solum in mundo peregrini in ipsa ecclesia, quippe qui utpote monachi austerioris observantiam ab omnium saecularium more desciscerent Ionas, vit Col. 33, p. 1s). Monachi enim orant omnes, qui in illis Scotorum monasteriis eruditi sunt, nam ut in monasterio Hiiensi Adamn vit Col. 1, 27, Acta S. Boll. Junii , p. 207 ita in omnibus peregrinorum monasteriis nulli in numerum discipulorum recepti esse videntur nisi qui monachicum votum promiserant. Nequaquam igitur cunctorum populorum praeceptores fieri potuerunt monachi Sti Columbae, nam austerior et rigidior erat regula nec tamen satis accurata in definiendis monachorum daboribus modum in ionstituendis laborum horis. Qua de causa mirum non est quod Columbae regula 'Sti Benedicti regula sensim paullatimque summota est Cujus rei locupletissimi testes sunt plurima illa monasteria, in quibus haud ita multo post Columbae moriom cum Columbae regula conjuncta est rati enodicti regula. Cujus conjunctionis quae
fuerit ratio, ex Donati regula cognoscere licet, in quis poenarum genera et aeveritas atque morum nonnulli congruunt cum regula Columbae, interior autem vitae instituendae norma repetita est
ex regula Sti Bonodicti et quam orobra fuerint haec monasteria secundum re dium S. Benedicti et Columbani instituta, Ier- multae quae exstant tabulae testantur cf. Loening II, p. 442 not. ). In ipso monasterio Luxoviens jam intra annum 31 regula Sti Bonedicti cum Columbae regula conjuncta esse Videtur Loening Π, p. 441; ontalembert les moines 'occid. II, p. 572 neque alibi Heriel, p. 453 regula Columbae nisi conjuncta cum Sti Benedicti amplius videtur viguisse, nam exeunte saec. VII etiam 4n Burgundis quibus prosecta erat jgy'.
Columbas, Sti Benedicti rogula percrebuit Loening II, p. m
quas Ebrardus p. 365 sqq. de prossa regula Columbae sibi finxit, digna non sunt, quae pluribus diluantur, ut sponte apparebit