장음표시 사용
111쪽
se, immo putabat, auum morem eam atholicum sque dubitabat, quin Romanorum mos cum in congrueret. Quam opinionem postquam alam cognorit, tertia, quas exstat, epistola
a Gregorii aveoo orem, quiquis fuit Bonifatius IV Flaming,
p. 111, nos a), missa hoc unum a papa potivit, ut sibi suisque liceret amplius observare traditionem majorum ep. 1 Bibl. max. XII, p. 24 m. Et obaervata sat anno etiam 610, nam Columba in opistula illa, quam ex annotina urbs ad diuoipulos suos misit, hortatus eat auos, no alienarentur a sua traditione, quin etiam uno meliorem judicabat op 3. Bibl. min. XII, p. 27 M. Tamon in Italia Columba videtur a conformasse ad morem universae colesiae, num in ultima, quam h omus, optatula, ex ius Italia ad Bonifatium IV papam missa ep. 4. Bibl. min. p. 28 sqq.)do aachali controversia non jam fit montio. Eodem tempore in Gllia disoipulos Columbas Bootorum colebrandi morem B- posuisse suspicandum M. Tamen nonnulla relinquebantur Motorum propria, quae allia offensioni aso oment. Quo factumeat, ut anno etiam 624 Mab Π, it Eustas. 10. ann. 625, p. 1193 matius, perfidus o infidolia quidam uxorionais monarierit monachus, Eustarium abbatem Luxovionsom, cui inimicus erat, coram synodo, attaconona in urbe congregata, episcopia non nullis adjutus dissonsioni ab oessala catholica acouanre Posset. Qua in synodo de festis diebus paschalibus elebrandis non jam Nebatur, et ceteris, qua protulit, Agrestius minimo effecit, ut discordiam concitaret. sindo ex o tompore Galli non jam meminorunt Columbam et motos Hua vias peregrinos o moribus sibi ipsis alienos nam quas propria suerant Scotorum partim ab ipsis deposita orant partim recepta a Gallis aliena essed ierant. Sod quaenam orant illa cotorum propria γ ao denuo hoc loco exsistit quaestio eiquo solvendae Mnuo operam naVisntea ea, quae supra jam diximus, cum confirmabimus tum explebimus. Haecipua controversionis causa Miam ho loe fuit ostipaschalia computatio, de qua cum supra satis jam disputaverim, id unum addam, quod haec de celebrandia festis paschalibus diebus dissonsio adeo paene una ac sol controversia causa fulmeridetur, ut Columba in epistulis suis de nullo alio cotorum more verba acoret. Nam erravit Rohiberinus II, p. 37 cum putavit Columbam rogorio papae etiam de colorum tonsura acripsisse. De hac fit montio in synodo Matisconensi, sed cognosci non potest, utrum Agrestius illam rem soli Migioni Columi μsed etiam Eustasio orimini dedarit vit Eustas. 12 Mab. II, p. 120 , B cimus enim, quando Luxovienses morem illum deposuerint. Ceteris, quae proserebat, grestiua partim regulam Columbae vituperavit, do qua infra dicondum est, partim nil nisi ritus, ex Djsiti sui. OO le
112쪽
quibus unum Jona nominavit, quod Sooti inera mimarum sollemnia Orationiam e collectarum muri te varissat celebrarent o. 10, p. 120 os Warre p. 96 sqq.), osteros, cum Agrestium saceret dicentem et mulis alia a re a pari modo atque Beda os supra p. 25 levioris momenti m indicavit. Haec sunt qua exstant dissonsionis testimonia praetor id, quod saepius invenitur gonoratim et summatim dictum Columbam a ceterorum moribu desciscere Agrestius apud Jon vit Eust. 10, p. 120 vel ab omnium ine larium more degesseere Mon vit Col. 33, p. 19 vel omnibu non ociari ibidem). Quorum fortium, quod Columba omnibus non sociari dicitur, haud scio an majoris mo- monti ait, quam tibi videatur. Idom enim Laurentius Cantuarensia
Columba orimini dodit dicon a per o lumbam abbatem diri saeSeotos nil diaerepare a Britoni a in eorum conversatione me h. o. 2 4 g 983, idem ipso Columba confitetur, cum scribit ep. 1, p. 24 ) conatae nos odii in Gallia sumus in nostra erae patria, dum millas talorum auata mus regula saliorum, sed in de reis
dent , missi molesti, cum nostrorum re si manemu δeniorum. Unde manissatum est, Scotos illos peregrinante nequaquam ut apostolum, qui qui avia quidvis erat, evangelium praedicasse, sed potius, quippe qui monachi oment, maluisse in deo ei sedere, quam Versantea in eost hominum frequentiaque atrenue laborare in corrigendis aliis. Perpauca igitur sunt dissensionis testimonia, Permulta, uno comprobent Columbam et auos, quamvis divorsi fuerint ab aliis nonnulli eorum mores, tamen fido squaquam neque unquRm ab unitate catholica dissensisse. Juro quidem dicat fortasse quispiam do sola fide sanctae Trinitatis Columbam dixisse, cum papam oraret per uni uteris
fidei nostrae, quae invicem est' op. 1, p. 24 E). Sed quid dicat, si audia Columbam dicentem ad patres synodi ep. 2, p. 25 Θ):
Fiat nos simul Oro, Gallia, quo ea et regnum coelorum . . . Unum enim regnum habemus et unam pem vocationis in Christo, o ad eosdem p. 26 E: -- enim sumua cor Oris commembrario Galli sine Britanni sine neri sive quaeque sente . . . An putemus sum, qui haereticum esse judicaverit, quicunque Sti Hieronymi auctoritatem lassorit op 5, p. 32 Θ), inconsultius coacta projecisse illa verba Qui vero nihilosecius dubitat, benigne
eis, quae sequuntur, tribunt aurem.
Maxime enim perspicua fit persecta illa fido unitas in aipsa re, de qua dissensionem potius nos inventuros esse putaremus, si ipsis epistulis non lectis Ebrardo et quid magis mirandum est ipsi Warrenio p. 37 sqq. fidem adjungeremus, scilicet in iis, quas de auctoritate papa Columba epistulis suis injecit, verbis. Nam quo certius est of Loening II, p. 418 t
113쪽
p. 69-72 episcopo Romanos ea, de qua agimus aetate, efficacem oecidentalis nedum totius ecclesiae principatum nequaquam obtinuisse, eo minus negari potest eos, qui principatum illum episcopia Romanis tribuant, hac ipsa ro mandeat indicare se esse et Velle osse participos unius, prout tunc intellegebatur, sanctae occlesia catholicae. Talis erat Columba. Claris enim Verbis, clarioribus, quam ullus aequalium ejus, principatum illum episcopo Romano attribuit. Hoc ex ipsa illa controversia pa- hali luculentissime apparet. Columbam, cum cognovisset Francos Victorii cyclo paschali utentes de computandis fostis diebus paschalibus aecum dissentire, suam traditionem veram atque catholicam putavisse supra jam vidimus. Frotus igitur traditioni suas veritate ipso controversiae causam inforona Gregorium papam per litteras appoliavit: ---r, Meor, inquit, a te hunc sal ae inrorem ... - - non Disse Mum, nisi forem utem quod vis credere poraum, dum eum constat a te non fuisse emendatum, apud te se probatum ep. 5,
p. 32 C . . . aut emem aut damna Victorium ib. 3. Neque hanc dijudicandi potestato papae non attribuit nisi quamdinspernVit fore, ut papa a sua parte staret, immo postquam sibi persuasit ecclesias Romanae consuetudinem eandem esse atque Gallorum, tunc facultatem permanendi in sua traditione a papa sibi quaerendam esse censens Bonifatio papae scripsit: hri nonerent fiam est, nostrorum traditionem ob ea 8-orum, quo ritum paschae sicut asce imus a majoribus observare per tuum με mus
judicium in nostra peregrinatione sop. 1, p. 24 ). Neque
uti tunc in sedem apostolicam exacerbatus erat indignatione, etiam tunc cupiobat omnes aedi vostolicae praesidentes, dulcias mo omnw- σα ulra delibis, ac merito apostolici honoris reverendisaimo patres visitare ibid. 3. Ergo non simulata est reverentia illa, qua commotus Bonifatio papas spistulam inscripsit ut pulcherrimo omnium totius Europae ecclesiarum viti,
pawepraediari, praecetio praemii, pastorumpastori ep. 4, p. 28 Ei, ergo non blanditiis usus, profecto Columba non is erat, qui blandiretur li re, inquit, Aoquar papisD-δtria utpote magistris a spiritualis navis gubematoribua ib. 28 Gr), ergo non ficta erat oboediontia dicentis: nos iam S. Afri et Hul et omnium discipulorum disinum anonem Spiri, sancto seribentium discipuli sumus, tot Heberi omnes Hiberni , inimi habitatores mundi nita eaetra evangineam et apostolicam doctrinam recipienteδ. . . fides catholica sicut a vobis primum sanctorum scilicet apOMOlorum graecessortibus tradita est sapud nos inconcuas tenetur ep. 4,
Quomodo Ebrardus p.rib in his verbis testimonium inveneritis is das ausatali alicia Inaehen de M. Misin , non intellego. Adhuc enim nostrae aetatis catholici iisdem verbis uti possunt, quia Djsiti sui. IOO le
114쪽
est e vulgata, per istam athedram tantum apud noa a magna et clara. Hi verbia paulispis insistam . Nam magni momenti est cognoscors Columbam verbia illis distinxisso intor cathedram Romana sodia apoatolicae et ipsam urbem Romam et voluisso aliAm osse auctoritatem adis apostolicas aliam gloriam a laudem aeterna illius urbis Quod nisi ognoverimus, non intellegemus, quid sibi volint ejusdem opistulae orba hae or, o ter Chrodi ρε-- - ω- . . . o prom Oia te emi αRoma orbis terrarum ea ut est Gelasiarum, ais ista do--- resurrectionis singulari prae mei . Nam aliter ac diei nunt. Warrenius hae verba coepit, eum Oribores p. 38) auoms
os Ierusalem, in place of our oran Maureo λ - nam de so de Hierosolymitana nil ineat in hi verbis, immo Columba,
cum Romam oria terrarum ecclesiarum non Europae sicut supere 28 Η caput nominet salva revorentia orga ooum resurrectionis domini, etiam ecclesiam et sedem Hierosolymitanam Romano pontifici subjectam esse confitetur, quamvis Romanae urbi gloriam urbi Hiersolymorum gloriam non aequiperare affirmet.
Non vero negandum est, as potius Warronio p. 38 libenter concedendum Columbam in hac ipsa epistula ad Bonifatium papam missa audaeissimis usum esse verbis: vigila, inquit, pam,
Ρrosecto audacter has dicta sunt, audacter pro ἡ,procaci αεμColumbae, cujus ipas sibi conscius orat ep. 5, p. 33 ). Sodquid est, cur orbis tam audacibus usus ait Ipsum audiamus: ἡ dolor enim, inquit, me eo elia nobis indioare humissima ut de ta gratione, quod nomen dei per vos blaophemastur inter a M.
Doleo enim fateor, de infamia cathedrae est Petri p. 28 t). . .
Mereticorum erit reee io, ut audio, vobis reputatur p. 30 M. Haec erat auaa. Et quo poetant illa verba , Idcirco precor, inquit. 8MMe te famae eaerae, quae laceratur inter gente . . ut honore a Molio non care , eo erva iam vostineam p. 30
crodunt summorum pontificum decretalia dootrinam apostolorum esse, traditam ab illis successoribus suis. Neque aliter pro suo sempore Columbis.
Itaque Columba de fiammi pontimis infaustuitate personali idem judicium fecit, quod anno 1870 archiepiscopus ingensis. Mirandum esset, si aliter res sese haberet.
115쪽
si s B . . ad te namque totius Mercitu domini. . . perieulum perdines Te totum exspectae, qui poteriatem Us. habens)omnia ordinandi, bellum instituendi, duces eae tundi ete. p. 29 ).
His verbis quid clarius Proserant serimorem ejusdem astatis Ebrardua et arrenius, producant, si possunt, vel civem ipsius urbis Romae, qui similibus verbis loquatur de potestate papae. Lue clarius est Columbam episcopo aedis Romanae, utpote quae insignia esse tradition a Petro et Paulo profecta, quoad traditionem illam sequeretur concessisse summam in universissee si docendi et judicandi potestatem. Inde sequitur Columbam de omnibus, quae publicae doctrinise erant, consensisse cum ecclosia Romana a quidem id temporis, cum, quae esset Romana christianae doctrinae Dema, comportum jam habebat, nam epistula illa ad Bonifatium papam missa, qu potissimum usi sumus, jam in Italia conscripta est. N equo id, quod jam per so incrodibile est, nam saepius Corumba ae ipsum induxit unum pro omnibu Hibernis disentem -- illa sententia propria erat unius Columbae, similia sunt, quae nasi tonsis dixit: Aequitisenses dissentiunt a communione sedis αν tolicae, de qua dominus in evangelio ad earum amato umprincipem Petrum loquitur tuis etc. r. 16, 18 in Eustas. 7, Hab. II ann. 625, p. 119). Deniquo dignum est commemoratione, quod omnium occidentis monasteriorum primum Bobi se roganto abbat anno jam 628 neglucta vel remota episcopi jurisdictions soli papae subjectum est clinarum p. 62-69i. Quas cum ita sint, colligendum est ecclesiam illam, in qua Columba natus erat atque educatus, tunc temporis nequaquam inimicam fuisso sed apostolicas. Quin etiam disertiarime et planissimo scriptum est in epistula Cumsani regorium papam apud omnes Scotos et apud ipso Hilonae magna floruisse auctoritate, nam a Gregor pame, inquit umennus Usser, p. hib. yll. p. 21), urbis Romae e iam , a nobis in commune su8- ne i et oris et aurei appetasione Onati, verba me converit . . . Attamen non nego, liberam mimo colesiam colorum a potestate et jurisdictione papae, sed liberam non lienam, neque alia ora libertas illa atque qua iisdem temporibus ecclesia Gallicana fruebatur, - nam etiam in Gallia auctoritas episcopi
Romani tunc temporis verbis non minuebatur, revera autem vix comparuit. Inimicitias ergo inter episcopos Romanos et posterioris temporis colos, si quae fuerunt , non causa fuerunt sed exitus controversiae illius inter Scotos et Anglo Saxones. 'ales inimicitia vidεntur elucere e versibus quibusdam Hibernicis codici epp. aut Boorneriano saec. IX in margine ascriptis, quorum notitiam Franciscus Delitetschius, Vir summe reVerendus, humanissime mihi comparavit os Ebrarii, Bonifatius p. 10) Soripta
116쪽
meo, in quam adducti aumus, de Columba st de moliarius sententia, ipsius Columbae verbis nititur, ipsum audivim loquentem et de iis, quibus dissentiebat a Romani et do ita, quibus consentiebat. nisi eum nil obacuri relictum emes, nobis
non opus Mais pomorutari, num plurea dimensioni causae occurrerent, a negIocua ipsius Columbae verbis ex iis, qua de vitarius et oriorum memoriae Prodita sunt, conaremur nucleare, qua suissent Scotorum propria, nisi Ebrardus circuitione quadamo illis ipsis vitia paene omnia sua duxime Argument Non vero meum putavi verbosius demonatrare salsum Mao,
quod Mardus sibi finxit p. 118 132): ootos in continenti
peregrinantes neque sanctis neque 'rum reliquiis cultum tribuisse. Nam, qui non conoeda Columbam et socios, quos arcti imia oonae ionis vinculis cum sede apostolica conjunctos suisae vidimus , nullo pacto potuisse dimentire de illa re, quae uno paene summa erat religionis christianae, eum etiam gravissimis argumentis rorinci posse jam dosperavi. Immo credat Ebrardo, ubicunque mentio fiat sanctorum et reliquiarum suam in antiquissimis vitia oorum, quibus cum Columba erat nec aitudo
o. g. Jonisa, viti Col 44 ab. II ann. 615, p. 22 Mnaa, vit. Attal. 5 b. ann. 627, p. 125 Jonas, it Burgundos. 6 A. ann. 665, p. 112, L numentussiae ib. 10 p. 443 'it Wand gia prior. 13, ib. 667, p. 530', denique omissis it Bomarici ib. ann. 653, p. 17 vit. Adelphii ob. 603 vit Amati 2 ib. ann. 627, p. 135, quippe quae juniores sint ex vit Sala-bsmae, et ipsa aetate Oateriore cf. Budinger, Sitaungaberichtodor tener Academis XXIII, hist.-phil. M. 372 3834 6d
ad cognoscendum peregrinantium colorum animum magni essent momenti, si sciremus, is quonam facta essent, et qua de causa. uno cum quia multo post compositam controversiam concripti sunt, tum quia nemo scit, num ortasse is, qui eos pepigit, sua ipsius quadam causa in Romanos fuerit incitatus, commemorandi sunt, sed noglegendi in explananda ipsa re.
Nova illius vita editio exstat in Arndi, meis De mala ausia Mero vererit. 875, sed simplicius est etiam hujus vitae locos repetere ex Mabilionis editione. Djsiti sui. IOO le
117쪽
credat, inquam, brata illa re uiarum et sanctorum montionea additamenta me scriptorum, quibus sanctos exornandos esse perperam illi putaverint; - credat Columbam aspissimo verba
fecisso de Sancto Petro, Sancto uulo, Sancto Hieronymo sod is Eusebio Caesariensi ep. 5, p. 32 Α), sin hoc non aliis dictum
eas atque iliud visu namque sanctu emendare potest, quae ab
auem majore emendae non juerint op. 5, p. 32 O vo illud se a Sancto Candi o tuo sib. p. 33 R; - credat Columbam
Pstiisse a papis, ut pro so orarent juxta tis sancta et 8anctorum
cineres sp. 4, p. 31 E et p. 1, p. 24 ), sod ei prorsus incompertum fuisse, quomodo papa solerent orare juxta loca sancta, neque dubitandum saso, quin ipse Columba, si Romam veniamisregorium papam, ut ait, desideraria non Romam misa anctorum reverentia cinerum sep 5, p. 33 A cf. Flemin p. I 5s, Dam Bibl. max. p. 33 A invenies cinerem, longo aliter atque Pa Re oraturus fuerit juxta sisnctorum cineres, quamvis ipse dicat instructio I Bibl. min. 12, p. 10 D deum per sanctorum 8Morum merita et istem veritrua orandum Me - persuadeat sibi Columbam Turonibus visitam sepulcrum oti Martini nequo coluisse eum ut alii illius aetatis catholici, quamvis onas Columbam inducat diosntem non ideire ad eis Martini se meis se reliquisa, ut ille sua a suorum ineret damna patrari
fratrum vit Col. 44, p. 23, os 42, p. 22).
Aliae autem dua hoc loco Mistunt quaestionsa, dignae, quis severe examinentur, prior, quid Columbae s socii ejus judicaverint do virginitate et de clericorum matrimoniis, alteris, num alia fuerit apud sodios Columba vita monachica atqus in univisa ecclosisiet quid de monachorum vita ipso Columba statuerit. Sootos et Britones do olericorum matrimoniis non idem aenaias quod ceterae illius astatis cologiae non solus Ebrardus
p 20 sqq. affirmavit, sed, cum Rethbomius I p. 32 6 3243
eandem sententiam tulisset, in Germania evangelicorum, qui de Britonum Scotorumque ecclesiis verba secerunt, omnes, nisi fallor, excepto Loeningio, eandem salsam persuasion- sibi induerunt; quin etiam cohorum monachos nonnumquam in matrimoniis
vixisso Plittius Ebrardo condossit Erlangor Zeitschris surirotest. v. e. 1864, p. 287), neque defuerunt in Anglia, qui ut laesam de 'Lavinia cum Ebrardo consentiente cf. Ebrard, p. VII dicerent there are gages, hic move, that marrie pri thood a no vn nown in variotis paris an Moarious periori os in Celtio tauro Warre p. 13). Quam fm,
cum maximi momenti sit in aestimandis robus a Bonifatio gestis, Pauli verbosius etiam hoc loco tractare mihi liceat. Exordium igitur capion a monachorum matrimoniis fateor
118쪽
in neglecta Ebrardi admonitions p. 206 judicare absurduim
esse utare Onnchos unquam e uaquam in ecclesia vixisse in legitimis matrimoniis. Seotorum vero monachos virginitati votum
suscepisse testia jam est mihi quidem nec minus ipsi ορ- ningio II, p. 426 - Columbae regulae caput VI de uatiatate , nam verbia illis quid prodrat virgo Or Ore, i non ritrimo mente Bibl. max. XII, p. 4 Columba usus non esset, ,
nisi sperasset omnes suos monacho esse virgines cor re. Secunda eatis eat summa illa auctoritas, qua Linieroumum, virginitatis praeconem, apud Scotos vigui e supra jam vidimus os supra p. 94), tertia denique testis tota Sti Columbae religio vel theologia, num sufficiat testimonium Columba enim postquam dixit ep. 2, p. 26 B oportere nos eas castos, humiles, placabiles sicut parvulos sed complere, inquit, haec Omnia muliere 3aepe videntes et ire mundi facinates aemu r ante et irascentes diffossiime possunt. Ide imo nostri aemel mundo renuneiantes . . . Dcuius nudos, quam divites sermonem -- 88s complere arbitrantur . . infans e-m humilis est, non laema meminit, non mulierem videns conore ista .... inde Se Hieronymus lineo cis o sit e scopo imissari apostola monacho vero docuit
8equiis re perfeci . Perfectus ergo solus monachus, non Omnes ursectos esse oportet. Voluntaria autem illa perfectione virginibtatem contineri nemo unquam veterum non putavit, Columbam vero in eadem sententia fuisse eo meliore jure affirmare possumus, quo pinnioribus verbis hanc ipsam rem xposuit Adoranus Motusa ipso Ebrard magni aestimatus, qui Columbae fere temporibusi monasterio Clonardens in rubornia vixisse putatur cf. Fleming, Coll. p. 183). Is enim in interpretatione genealogias Christi aubvoos Aminadab Fleming 189, Bibl. max. XII, p. 40 D, ammiane , inquit, Domini imus populua . . . Unde et me veru :ri quis, inquit, vis p t me venire, et tibi: a via perfectus 38 et uerum de virginita tia electione Merum reliqui arburium, direm: qui preest vere, a M. Quae cum ita sint, festimonia 'illa, quae Ebrardui p. 206 sqq.,
intulit ad confirmandam suam opinionem, levi nota esse nou possunt Noque diffidite est hoc ostendere. Primum igitur vituperandum eat, quod Ebrardus ex Vitis, quibus utitur, id solum accipit, quod opinionem suam videtur confirmare, contra, quae viis dicunt contraria suae opinioni, ab ipsis scriptoribus ficta osse affirmat. Ei nobiscum reputamus qualem sententiam apud paum Columbam invenerimus, certo
non habemus, quod vitia fidem injungero dubitemus. Revem igitur monasteria erant congregatione virgin-n Christi Jon vit Eust. 17, p. 122 2 p. 11 et saepius); neque potest dubitari,
119쪽
p. 440 sed ipsi sancti et ipsa sanctae, quibus cum Columba erat necessitudo, virginitatem tanti aestimaverint, ut nisi invitis, parentibus collocati sint vit Salaberga 6, Μ . II ann. 655, p. 424 nsque sua sponte desierint dirim praecepti se implicare. Ergo non solis acriptoribus Jonas, it Burg. 3, p. 440 sed
etiam ipsis sanctis matrimonium os vita monachica ita inter seontraria esse videbantur, ut consecrari deo idem esset quod
munere in virginitate Jon vit Eust. 1, p. 117). Ex singulis deinde testimoniis, quae brardus prolari, primum ejicienda sunt ea, quae repetivit ex vit Salab. 17, p. 428; vit Col. 23, p. 14 cf. Columb. p. 3, p. 27 A vit. Sal. 12, p. 426, nam cum ipse brardus concedat his testimoniis rem confirmari non posse p. 215), loviora sint necesse est. Illud oro testimonium, quod o Leodegarii vita desumpsit, nil aliud comprobat nisi miram quandam in scribendo levitatem. Nam Leodegario consuetudinem suisse cum sociis Columbae affirmari omnino non potest vid. Loening II, p. 28), certe fictum
est sum vixisso in matrimonio. Ebrardus enim, quia eodegarius moriens mullierem coe is consolari suam ipsius mulierem eum consolatum esse affirmat, quod do nulla alia muliere in prioribus montio acta sit. Proh dolor Si versus prioris diligentius rationem habuisset, mulierem illam intellexisset revera aliam non fuisas, quam comitim palatii Chrodeberti uxorem. Neque X Vit Wandreg. prior. c. 4, ab II, p. 527 Ebrard,
p. 194 aliud quicquam colligi posso nisi quod abilio dixit Mand-
regiasius urori astitatem perauadet, ipso lector facile cognoscet. Sod quid judiosmus do iis vitarum locis, qui revera demonaehorum filiis si filiolis montionem faciunt Anto susceptum
monachorum votum viri illi filio gonuerunt. Haec prior est explanationis ratio eaque proxima, quia constat saepissime tunc temporis viros aetate provectiores aut mortuis uxoribus aut composito cum illis consilio monachorum collegi accessisse. Hac
interpretandi rations fi lios in vita Adolphii 7 Hab ΙΙ, ann. 70, p. 603), ubi haec leguntur factum est, ut in die illo, quo festis a Sancti Amat agebatur, filiolus ipsius sanctus delphius in eadem basilio sepeliretur. Nil nim impedit, quominus
ponamus delphium 4 670 natum esse, priuaquam matus monachorum vitam amplecteretur Oirc. 5913, nam Ebrardus, cum Adolphium anno 20 natum osse ex vita Adelphii c. 4 emcore conatur, nil aliud demonstravit nisi se ipsum locum, quo usus est, accurate non legisse. Sed haud scio an illud liolus hod
inunc vorsum nisi ipse Loeningius idoretur praetermisisse,
ad jus verba II, p. 28 lectorem delegassem.' arrat inim vit. Adolph. 4 α . ΙΙ. p. 60, Adelphium,
jam sonem, Luxovium pervenisse, ut fratres Visitaret, et sancto
120쪽
jam loco immutata verbi significatione dictum sit. Nam illa est altera explanationis ratio. an ipsi scriptores nobis praebent, nam vit Wandreg. α 14, ab II, p. 31 monacti abbatis filioli appellati sunt os supra p. 93. Consimiliter immutata ast orbi filioli significatio in ea narratione, quam x vita
desumpsit. Narrat enim vita Meharium, monisAum ex anno sero 650, abbatem Dorus am, -- 685 interfectum eas a filiolo suo, quem de aer fonte sumemum monachum 88 8ω- auerat, ut patris anguine marius promta impudens lis macularet. Profecto haec tandem verba videntur esse idonea, uno comprobent, fuisse monachos, qui uxores duxerint. Sed si, quod Ebrardua omisit, legeris, quae sequuntur, inviniea Minarium
moriantem dixisse intersectori: Hemm tibi, frater, placabelem ri rudeto, ergo monachus ille nisi immutata verborum signi- fidatione filius o filiolus Barcharii appellatus non est modom essimili modo, quo in iis, quae antecedunt, sanctimoniales eidem Berctario subditae Molae appellantur ab eo. Sed angustiua valere illo loco puto vocem filii vel filioli, nam illud quem dea re fonte Maceptin etc. ostendit filiolum hoc loco nominari eum, cujus baptismo Berctarius ponsor intorquerat. Et honovoeis filioli significationem apud omnos medii aevi scriptores occurrere affirmat Looningius II, p. 27 not. 23. Haεὐχ, Ebrardi testimoniis Certo leviora sunt, suam. quibus ea, quae ex ipsiua Columbae scriptis didielmus M. in . p. 100 diluantur, orgo dubifari non poteat, quin Motorum monachi perrerinantes virginitatis voto fuerint obstricti. Quodsi apud Scotos omnes lorici iidem monachi suiment, etiam de loricorum matrimoniis satis jam esse dictum. Sed dubia has ros eat os supra p. 61 et 2), quin etiam certum est nequaquam omnes Hiberniae clericos ejusdem strictioris servantia monacho fuisse atque peregrinantos supra p. 61 et 7). An illis loricis, sive monachi diosndi sunt sive non dicendi, in matrimonii vivors tioobat An inde dictum os a Columba Se Hieronymum uarias episeopos imisuri apostolos,m--ho vero docuisae aequi patre perfectos; - iam 88est alia Arseorum et monachorum dominem ει longe ab micem aemmis ep. 2, p. 26 3 Peropportunus hane quaestionem ipso Columba dijudicavit. Interrogana enim Gregorium apis num oporteret unore so abdicaron si qui post in diaeonarusratri Emmon commendatum osse, cui tunc de hospitibus institeris cura, ibique sorte absento Emmone subito vita decessisse. Ex his rardus coegit Adelphium, cum Luxoviensis monasterii discipulus factus esset eo tempore, quo Emmo puerorum magister erat anno 666 , ante annum 2 natum esse non posse of Ebrard p. 218).Djsiti sui. OO le