Laurentii Pignorii Patavini Mensa Isiaca : qua sacrorum apud Aegyptios ratio & simulacra subjectis tabulis aeneis simul exhibentur & explicantur : accessit ejusdem authoris de Magna Deum Matre discursus, & sigillorum, gemmarum, amuletorum aliquot fig

발행: 1669년

분량: 264페이지

출처: archive.org

분류: 로마

81쪽

EXPOSITIO.

nio , Lunam & Solem oculos ori fuisse, apposite ad Historiam sacram , in qua DEUM legimus duo luminaria magna in Mundo constituis se. quod vero ad Jovem attinet, nihil aliud Ju piter fuit , quam Mundus Vel Mundi pars ; ut pene putidum sit recensere hic Orphei , Empedoclis , Arnobij & aliorum testimonia. hinc Solem Jovis oculum appellavit antiquitas , & Jovis , Coeli, Mundi mentem. Hoc igitur Ori Ee Ppon esse statuamus , quem in Paludibus apud Butum Latona primiam enutriVit. in cujus rei memo-

Plutarchus.

Apud Appu tuum de Mundo, apud Plutarch. de Placit. Phia

riam institutum videtur , quod D. Epiphanius nar- Q vet. Hrat ; Buti videlicet senes Sacerdotes caput rasos, ad instar Nutricum Orum seu Harpocratem gestare circumcursantes , & faciem pulticulis oblitos eam in ebullientem lebetem demittere. Sc quidem haec imago ad infantis pueri speciem accedit involuta nimirum fasciis , & compositis pedibus , quo statu Deorum simulacra apud AEgyptios fingi testatur Heliodorus lib. 3. sim v. Hujusmodi simi icunculae fictiles , quas passim

in thorace conditorum funerum , eX AEgypto ad nos advectorum , Aromatarii reperiunt. ut suspicari liceat Herodotum de funeribUs Agy- Euieve. ptiorum loquentem , religioneialiqua impeditum , Ori nomen consulto subticuisse. nemo enim erit ( modo conditum funus vide

rit ) qui nos nugari putet , sit dixerimus ,

hanc imaginem servati funeris exemplar. G et vidimus

82쪽

vidimus autem apud NICOLAUM FABRICIUM Ori typum in Gemina , quem hic delineatum vo-

Ostentat autem Orum in Baride forsan iacentem, virgata veste indutum , pedibus indiscretis. Caput& pedes obssidet Upupa , quod summe pius Osiri

dem parentem a Typhone interemptum ultus fuerit. de Scarabaeo cornuto satis paullo impra. Orum

in Tabula contuetur l l) Issis, modiolos quinque L L

praeferens, quorum rationem intactam sinere, quam per divinationes investigare maluimus. Sacra Avis Accipiter librum, quo Deorum Ritus contineban

tur, detulit olim ad Sacerdotes, ideoque jure Isidis capiti insistit, quae Diis quibusque Templa, Hono

res , & Sacerdotes constituit. haec autem doctrina in libros relata esse videtur; Pythagoras enim apud Lucianum se Rituales AEgyptiorum didicisse profitetur. in proxime sequenti Osiridis (mnio simula- MMcro status pedum notandus , ceteris quoque hujus Tabulae Imaginibus communi S. sunt enim Omnes varis pedibus, & in se contractis. cujus rei ratio ab Aristotele petenda, qui in problematis quaerit, cUr Ethiopes, dc AEgyptij blaesii sint. D Aoum, qUa VOCE

83쪽

EXPOSITIO. 3

ibi utitur Philosophus, quid significet, Interpretes

inter se digladiantur. ego praVitatem interpretor. at vero qualis sit distortio haec, & quarum corporis partium , Aristoteles uti conspicuam non Explicavit. Nos e Tabula primi forsan omnium (venia sit dicto, subodorati sumus. cum Tabula faciunt pleraeque AEgyptiorum numinum Icunculae fictiles antiquissimae, apud Prios P. ALPINUM, qui olim AEgyptum magno cum fructu studios se juventutis peragravit. imo apud eundem spectatur Tela Indica, ex AEthiopum ossicinis prompta, in qua indigenarum mulierum mira simulacra eodem positu pedum incedunt. at negabit quispiam, AEgyptios propria corporis vitia in Diis expressisse. non negabit opinor, si apud

μοeφκp exoc EU oiaetam, quod Athiopes, Thracas , Persas, Medos fecisse commemorat. Ceterum haec Theodoretus a Clemente AlcXandrino Videtur Lib. .Siram. mutuatus. at quia supra Votum meum contigit,

ANTONIUM DII AER INGUM ( norunt omnes quem virum) in explicatione Aristotelici problematis mecum sentire, a studiosis Lectoribus me gratiam initurum certo scio , si ejusdem hac de re aureolam disputationem , cujus describendae , vir non minus ingenuae naturae, quam eruditionis, mihi potestatem fecit, in Commentarium meum inseruero.

84쪽

s MENSAE IS IACAE ANTONIUS QUAEREN GU S

LAURENTIO

Uod tam verecunde insignium virorum opiniones Convellere aggrederis, in eoi Laurenti non minorem ita ilicii laridem , quam modesti, ac pudentis animi pro-i mereris. si qua enim in re probandus est antiquus e Menandri comoedia senarius.

Probandus certe in re litteraria, in qua nullum pe candi modum cum sibi statuat audacia, dissicile dictu est, quam licenter, hoc praesertim aevo, grassetur in bonas artes. Sed in tanto veritatis, ac pudoris discrimine audi tamen, quid a gravissimo Theologo pronuncietur. Si quis est , inquit, qui ob humanam aucti-ritatem rationi abrogandam fidem existimet, hunc tu diagnum ducito , qui divini vatis sententia brutis animantibus adnumeretur. & rursiam : Oui alium adigit, ut in verba magistri juret, nec praeterea quidquam aut scribat, aut . doceat, quam quae ab illo tradita accepit, is ad veritatem pergentibus viam obstruit, is ingenii lumen contra aeternae legis praeceptum non abdit modo , se opprimit, X extinguit. Audendum ergo, sed ita ut numquam excidat,m μ d b, si quid refellimus,id more tuo improbemus , non contentionis, aut inanis gloriae studio,

sed publicae utilitatis. Quod

85쪽

EXPOSITIO. 33

Quod vero pertinet ad locum Aristotelis in problematis, videris mihi tam felici conjectura A gyptiam superstitionem cum Graeca Philosophia contulisse, ut si quis a te forte disiciatiat, nemo tamen esse possit, qui opinionis tuae rationem non maxime probabilem fateatur. Quid enim illis acutius 3 Veteri mortalium instituto ad suae quisque gentis similitudinem omnes deorum speciem eiungunt, cur igitur nullam Isidis,& Osiridis imaginem non Varib Criaribus antiquus caelator expresserit, ab ipsa Agyptiae gentis corporum habitudine petendae sunt cause. Tum aldis, Ad docuit nos Aristoteles, quod in dijs illis cum admiratione intuemur,id vulgo in omnibus Agyptijs naturam e cere. jam ergo inVenimus quod quaereb

mus; Quin duo simul didicimus,& quod modo diei unest, & quae recta sit interpretandi Aristotelis in illo

problemate ratio. D Amny enim cum multa significet,ad peculiarem tibiae demonstrandam inflexionem, qualem in Agyptia Tabula inspicimus,aptissime duci potuit. Sed duos habes magni nominis adversiarios, Theodorum Gagam, & Guilielmum Budaeum, qui tamen cum inter se disientiant, te, si neutri accedis, ab judicia temeritate facile vindicant. Putavit Theodorus , nihil aliud esse apud Aristotelem eo loco Amicromis , quam praVam pedum inVersionem , atque ea de causa , quod barbarus interpres intortum simpliciter reddiderat, id ipse suo more simul transferens, & declarans, novo in lingua latina dicendi genere pedum blaesitatem appellaVit. Janc Vero maxime

88쪽

propriam ejus esse vocabuli notionem probare pituit non levibus argumentis. Nam Suidas cum duobus in locis blaesi rhaebique differentiam exponeret, illum proprie dixit esse, cujus pedes a genu detorti conspicerentur, hunc vero cui vitium esset in tibia. Et Xenophon initio libelli, inransic, ubi docuit equorum ungulae, si nimium depressae sint , inde fieri, ut pars pedis interior ingrediendo laedatur, statim aldidit rudorce Ammi r si seωπων. Inepte vero h ius. modi usus esset exemplo, si Amistuc aliud esset quam pedis inversio. Postremo Alexander cum primo problematum libro indagandum proposuisset aes m et

do Candem prope repetens quaestionem ita scripsit in ο; ευν χοι μακeo ' Am p. s qUasi indicare vellet,

illos ipsos , quibus distorqueri pedes alibi dixerat,

blaesos proprie nuncupari. His fortasse, aut non adlmodum Gnseon Oic suam tueretur Theodorus translationem. Budaeus vero, cum ad hujus Vocabuli aperiendam proprietatem in alta congerat, nec satis CX-plicet, quid potissimum probet, ita Aristotelem videtur interpretari, ut blaesum dici velit, cujus crura extrorsum diversia , ac divaricata sint. hunc autem Cundem esse cum Valgo, quod EX SEX. Pompeii explicatione facile intelligi putat. valgo vero ita varum opponi, quemadmodum blaeso opponitur rhaebus. Haec Budaeus, quorum si quis rationem CXigat, non deerunt, quae respondeat; nam ut Latina Omittantur, quae ad Aristotelis verba recte interpretanda nihil faciunt,

89쪽

EXPOSITIO, SI

ciunt, Julius Pollux lib. secundo cymamuae Pmtac ii,

Galenus (quamquam enim minorei, fuerint, videtur tamen Galenus adulto jam Commodo, cujus

praeceptor Pollux , plura scripsisse) cum in libro

remis, duas attulisset causas , ob quas crura depravari contingeret, tertiam addidit , quam impositi corporis molem esse diXit, atque ejus onere, quibus rectiora quam natUrae Usus exposceret crura essent, eos blaesos fieri; contra rhaebos, quibus paulo pronius inter se curvata sinuarentur edocuit. Tum

disertis verbis quarum rerum ea Vocabula notae essent

ostendere aggressus , eadem prorsus attulit , quae paulo ante ex Polluce descripsimus. Ergo si Budaeum audias, AEgyptios Sc AEthiopas valgis fuisse cruribus ex Aristotele discimus; si Theodorum, pravis tantum pedibus eos laborasse probat hypothesis , utrum-Vis autem admittas, inde tuam CVerti explicationem contingit, unde tu illi subsidium parasti; nam si bla, sitas nulla est, quae poplitibus in exteriorem partem projectis pedes comparet, & in recto vestigio ingredientem hominem statuat, vel perverse in antiqua tabula rudis artifex Agyptiorum corpora adsimulavit, vel turpi lapsu pro cruribus pedes, pro Varo Valgum Aristoteles in quaestionem vocavit. Non tamen haec ejusinodi sunt, quae te facillime de sententia dejiciant. Ac primum, quod utrique ad VCrsariorum Commune est,si et Aam inferiores tantum corporis partes H invertit,

90쪽

S MENS AE IS IACAE

invertit, cur libro de Animalium historia scripsit Aristoteles , flecti hominis brachia in posteriorem partem,

Da m et Unc. , Blaesitas igitur de brachiis etiam , ut loquuntur scholae, praedicatur. Hoc communiter adlversuS ambos. sunt vero quae etiam singulis separatim

objicias ; nam primum quod attinet ad Theodorum, vel blaesum ad pedes recte contractum dicitur, quod ea propria sit vocabuli significatio, vel quod eum necessario sensum expostulet dubitationis propositae

methodus. Sed tam angustis finibus ejus vocabuli notionem minime circumscribi clare intelligimus, cum ex verbis et . libro de Animalium historia nuper prolatis , tum ex libro de Animalium ingressu, in quo

septies repetitus ejusdem vocis usus, ad significandam cruris inflexionem plerumque adhibetur. Dubitationem Vero, quam proponit Aristoteles, non esse ad pedes tantum referendam, & causa rei quae credditur, & ipse prope sensus aperte demonstrat; nam sive calor, sive moles membra distorqueat, qui in longitudinem porrectiores sunt artus, Cos facilius vi aliqua adhibita a recto deduci necessarium est. Budaei 'vero sententiam non multo validioribus machinis Dipsam demoliaris; nam cum dicit blaesum Aristoteli valgum esse, non animadvertit, si hoc verum sit, inde effici, ut Analyticae artis vel inventor vel expolitor Philosophus logicas syllogismorum consecutiones ignorare videatur. Quid est enim Z crura AEgyptiis extrorsum flectuntur , quia caloris exsuperantiam flexio

SEARCH

MENU NAVIGATION