장음표시 사용
151쪽
ritum in ola voluntato Onsistat, Augustinus multis modi et exempli inductis probat, ut de diseipulis Ioannim qui jejunabant in discipuli. Domini quieomedebant, a quibus tamen justifieata est sapientia. indo Dominua: venit, inquit Ioanne jej uana, et dixistis, daemonium habet. Venit autem filius hominis mandueana et bibens et dicitis, quod
vorax eat et potator vini et amicus pubIicanorum. Iuatificata ea autem apientia a filiis auis. io via dua quoquo, quas duo minuta in gazophyIaelo po-auit, ait Dominus, quod plum quam divites obtu- Ieriti indo Hieronymus: non pensat Deus censumae affectum. Idem quoquo de Iosia aeges dieit, quod eum exiret ad pugnandum pro populo Doleum inimici non propter hoc plus meruit, quam primum, cum in voluntate ἰο haberet, sed ideo hoc fecit, altim etiam aegibus et principi a axemplum daret pro populo Dei iugnandi contra inimieos. Similitor lam martyribui dicimus, suoleo exteriora patibula meliores non faciebant, aediale easo qui Christum diligerent, ostendebant. Si quoquo de Christo sane asserimus, quod, quando ad passionem uetus eat et in ligno affixus est, non plus meruit, quam ab ipsa eonceptione. equo enim uno melior Metus, quam ab ipsa pueritia Oxtitisset, eum ex tune Deum ex toto ordo diligoret Si igitur in voluntato non in operibus quais
aistit. Savo enim flua urinnae magia istiam actamigit riuili hypoeeita quam aliquis AERnetus. Quod in ola voluntato meritum ait, indo quoquis conjectaro uest, quod Daua diritur erutator onum
152쪽
o eordium, qui dicitur in occulto scilicet in voIun-tato videre. Undo et Apostolus judicabit, inquit,
oeculta hominum ieeundum 'vangelium meum. id est, juxta prasdieationem meam. Tale etenim est, ac si dieeret: spera, quas in se indisserentia sunt, non eurni sed puritatem intentionis exigit. Hoeidem attestatur Isaias, ibi dicit: non udreabit ae-sundum visum oculorum neque secundunt mussitum
aurium arguet Si ininc indo quis Magis ' placet Deo, quod nedifiea domum pauperibus et hoc quia potest quam illo qui eamdem habet voluntatemne aedifieat, sui pauper ost: negari non potest, qui ex hoe, quod divom est, magia placeat Deo. Item si Hermannus eandem habet via talem eum magistro suo Petro et uterque scuniam ad faciendam domum pauperibus paravit et alter aedificet,
eui pecunia remanet, ulter vero mininie , cum ei B-eunia ablata sit, mon qui aedificat, quam qui hoo non facit majoris moriti apud Deum esse debet. Aliter non est ratio, inultro latrones non sint dimianuendi ineritum apud Deum; quod quidem quam irrationabilo iste omnium audiei relinquamus onvoro negamus, finJ exterioribus quandoquo meritum alia quod temporale aequi, ut vel magia ad amorem Deiaeeondamur vel ut aliis, qui nos vident remunerari, Oxemplum bono operaendi exhrisoamna Se enm domaritia haec diaserum , quasi nuII eas videntur,
quia gratia meritia usque adeo spumaro videtur, quod cum omnia ex gratis in merita non aristant.
Undo Apostolus: Si ex meritia, iam non ex gratist. Vidatur anim, quod ex nobis nihil boni possimus. Me enim da nobis eat, ut da madico et infirmo,
153쪽
qui eum habeat medicamen apparatum, et dieat infirmo vide, hoc medicamentum consulet sanitati tuae, si surrexeris et acceperis infirmus auten eum Surgere non possit, nihil modicamen illud illi valebit sicque cum per se surgere non possit, diument medici ad surgendum indiget, ut medicamen accipiat et aeceptum sibi proficiat. Quapropter nisi dicamus, quod homo ex o etiam per liberum arbitrium ex natura aua habeat diligere et si adhaerero non possumus uitare, quin gratia meritia nostria Praejudicare probetur quod quidem quia in epistola ad Romanos super eum Ioeum Iacob dilexi te diligenter expressi, hoc quasi notum praetereundum existimo. Si autem creatura ad imaginem et similitudinem Do laeta ex sui natura magis ad malum quam bonum prona esset, in aui quidem natura bona non existeret Velle autem bonum unicuique naturale est. inde et Apostolus: velle adjacet mihi
Νune de remission peccatorum videamus. In meo illatione peccatoris ad Deum tria necessaria nunt, ordia ontritio oris confessio, perum natis
laetio Cordia contritio alvo gemitus est dum peceator de euentia auia dolet si interius turbatur, quod est, dum peeeatum et iniquitas displicet, non timor poenae, sed amor iustitiae alioquin non eat ordia contritio ad alutem, ad montis conste natio ad damnationam. Sic onim et mali in futuro desebunt, non de peceato quo Deuia offenderunt,aod de Mo, quod est yeeeatum, qai inde punie
154쪽
str. Qui lotur ale pro peceatis gemunt, non pee-eata eis displicent propter Deum ae propter οε- nam Talia igitur contritio nullius meriti est apud Deum. De ea vero, quae fit ex dileetions Dei, ex
amor iustitiae, dictum est etiam per prophetam: in quacunque hora eonversus uori peccator te.
Nota, quod non dixit, dis vel mons vel anno, quia eum Deo nihil tardum ait vel absona, quantoeius aliquis vero poenitet, tantocius et ips pra aena remittit. Undo o David dixi, confitebor advorsum me iniustitiam meam Domino, id est, deliberavi in ordo meo ilIud quod contemnendo Deum Dei, ibi displicere propter Deum. Promptum est igitur et manifestum, quod Ox quo aliquis vere dopeceat gemit ipsum ibi a Deo dimitti. o vero aliud est Deum peccata dimittere, quam aeternam poenam pro ipso debitam relaxare.
De eonfession quoquo sciendum, quod addo est utilia. Ad majorem atquidem humilitati exhibitionem instituta est. Unde eonfitemini alterutrum peccata vestra. Cum enim in aua potestate homo positus a Deo discesaerit, eonveniens erat, ut idem sub alio positus eum humilitate et devotion rediret. Ideoquo instituit Deu aaeerdotem aut viearium equasi modicum, mi sun peeeata quasi vulnera ad sanandum delegarentur, ut non a s ad ab alio majoria unilitati eana modum aliasuetioni aeenpiat. Ἀοtandum tamen, quoda artievio noeeaaitatis
155쪽
imminente non eonfiteat , non propter hoe aeternaliter puniatur. Si autem ex eontemtu e ex negligentia remanserit, do hae aeternaliter puniendum uasorimus. Νεque enim veram cordis contritionem habuisse vidotur et si habuerit ex hoc tamen quod instituta Eeclesia contemnit, a Blernaliter puniendunosa convincitur. Si vero ut diximus aliqua ausa praepediente ad minorem nequit necedere sacerdo-
teni accedat ad majorem, de quo in Ecclesiastico: ecce acerdos magnus te. Et Apostolus plures facti sunt aeerdote ete. Cui enim visibilia saeo dos deest, ab eo invisibilia minimo abest, immo qui vult confiteri et non potest quod visibilis acerdos ministraret, hoe ei invisibilia supplere nunquam dedignatur. Νotandum ano est, quod ex dispensatione quoque potos aliquis a consessione eesaaro,
qui propter hoe non magis puniendus extitit. Quod in Petro perpendi facile liquet. Cum enim Petrus inprimitiva celesia esset, ubi omnes adhuc infirmierant, ex dispensatione consessionem de negationoreticuit, quia si hunc tantum Ecclesia architectum tam graviter alii corruisse novissent, multum in eoaeandaligati fuissent. Quod autem infirmi esson ad scandalum proni, ipse Dominus ostendit, ubi ait: Sinite eo abire, ut impleatur seriptura ex his, quos tradidit mihi pater, non perdidi quemquam. Super hune etenim locum dieit Augustinua non erant tantae fidei, in qua saIvari possent, et ideo si tune mortui asent aeternaIiter damnati asont. Quod
Vero Petrua non consessus suerit, ex auctoritate habemus ait enim eo papa lacrymas Petri legi, eontillatonam non invenio. Dolent ergo Iaerymao
156쪽
peeeata, quas pudor eat eonfiteri. Et Ambrosina hoc idem modo ibi do sacramentia confirmat. Gr gorius quoque hane super hoc sententiam Profert, quod nullum est manifestiua indicium remissionia Peccati quam lacrymae, quia ex quo prae nimio dolore peccati in lacryma quis prorumpit, certum est ei peccatum sae dimissum. Notandum tam En, quod a pudor ille ad propriam personam reseratur SUPerbia est, si vero ad eccloatam dispensatio salubris. Unde si aliquia cum uxore principis PeccasSΘt, Vel tale aliquid fecisset, quod si seiret occlenia indoseandalum pateretur, et conscientia sua ei testRretur, quod si parochian auo diceret vel etiam alicuieelari non posset, si hac, inquam, dispensatione reticeret, non propter hoc aeternaliter puniretur. Si Vsr Propter auam propriam personam hoc faceret,no scilicet infamis ot contemtibilis apud alios fieret, superbia quidem et alae damnabile esset.
Viso do ordia contritione, de oria onfossionου, de perum satisfactione videamus, qua utique d- modum utilis est propter temporalem poenam, quas remanet. Aeterna namque poena Blaxata tempor
Iia olinquetur ε), ut quod animae illieita deIeetationsae etiam carnali voluptat commissum est, satis- faetionis amaritudine digno purgotur. Undo et Ioannes facito digno fructus poenitentias. Tune dirno fruetua poenitentiae saeimus, quando quod maloesmmianum at in praesenti aio expiatur, ut nihil
157쪽
in futuro expiandum , relinguatur. Quantumeunquo siquidem sutura poena parva subsistat, qualibet i mon hujua vita gravissima gravior ellae eontendutur. Quantum igitur hujus vitae antias ei noe saria ait, ex pr diotia planitor probatum Mao Exuatimo. Quod vero gehenna remissa poena tompox Iuor extatat, in baptismat manifeste appar l, quineum ibi gisenna, quas pro originHi peceato, dimissa ait, manet amon dissolutio Orporis, mans et nu- morosa defoetuum multitudo. Undo Augustinua do igitio peccati transit, inquit, reatu, manet rem Quod non solam ob am dictam ausam eontigit,aod ni idem ait Auguatinus, poena ista fit minoris axercenda virtutia. Omnia quippe virtua in in mitato perficitur. Remans quoquo a d emia ut ait idem Augustinua, ne alivus ad baptismi a e montum M ad praeaentia vitae immortalitatem aeeaderet et non propter Deum, et aio nec laeum vitam digno haberes no ad aeternam pervenires. Seiondum quoque, quod an Beeat prina dimisa Minoa
rodeant, a plerisque ambiguum Videtur quod quudom ex illa parabolica simiIitudine quidam affirmaro nituntur Serve nequam, omne obitum dimisi tibi. Super hune siquido locum ait Hioronymus Si non dimiserimu ex ordo, quod in nobi delinquitur thoe quod per poenitentiam dimiasum erat, a nobia exigitur. Idem quoque beatus Gregorius in quadam homilia ait Sod si debet intelligi, quod leuntdo reditu poeeati Peccator fit, sicut prius erat et do ingratitudino Maorieordias ibi impensa magis reua officitur. Et hoe est, quod ait in illa parabola, nonne oportuit et eo misereri eo ervi tui, sim et
158쪽
ego tui misertu anm, quasi Meoret miserteoediatri impennafri ingratus extitiati et ideo non exibis hine,
donee redda univorsum debitum. Universum quidem dolutum diei non illud, quod jam eondonatum erat, sed potiua taericordiam, quam aliis impondere debuit pro eo, quod a domino misericordiam
neeeporat. Unde et alibi qua mensura monia ειε-ritia, eadem romotietur vobis. Has enim paraboIado miserioordia eat. Talo ea igitur, ae a dieatur: Si aliis non vulti misereri, uicut Deus misertulleat Poeenta ondonando et pater eater Oeloatia hoc
βobitum riget a vobia. Quidam dieunt expositores, quod dimissum erat per poenitentiam a nobis exugitur, ad terrorem dictum esse intelligitur quod autem universum debitum aio debeat intelligi, ut diximus, indo quoquo liquid eomprobatur, quod non ait, usque ad primum ae usque ad novissimum quadrantem, quia de hoe, quod post dimissum eo-eatum durua et obstinatu erga proximum quiaqus extitit, inde graviter ea puniendus.
159쪽
I sad p. II. Intro otio in Theo . Iegit ratiocinatio, λοροι quoque et o Tatio, ne quis eo. 23 ad p. 20. Lego . Philosopho a. odi. e. XI. 3, adi, II. Introd. id est mina, simul et patenter
M R. Leg. ne non et illa. si ad p. 2. L. tradidit. ad p. 23. Introd. Praeteritum quas pro per Milona
posuit. et sad p. I. Introd. omnipotentiam ipsam ni efficere nisi praeeunte ratione et dueat a lentiam 83 ad p. 3I. Introd. praesertim eum nemo nisi per ea quae re et Pit, arguendus altis sad p. 33. Deest apod suppl. Deum Iaudamus.10 ad p. 35. fors lag. altum aut a. q. II sad p. M. f. I. debuit ex effoere. Iai ad p. I. f. I. quarti cone. 133 ad p. M. f. I. quomodo aeeundario. Hi ad p. 50. f. I. ea ae eo us.1οὶ ad p. a. post bene supplendum videtur reguntur. 16 sib. f. I. aliquid eas..1n ad p. M. f. I. a Deus. Is sad p. M. post aliter a N. feelas. e. Is sad p. M. f. I. hae excipiunt.
160쪽
asi ad p. 18. f. I. quod lapidatio Stephant, ombustio La
II siu. leg. quod modis aut illa faciendo. Ia ad p. s. Locus, ut videtur, corruptus est. Introd. L. III. . .