De rerum naturalium principiis, libri duo: quibus plurimae, eaeque haud contemnendae quaestiones naturales explicantur / [Simone Porzio]

241쪽

De rebus natur Liber II. assdivinam scientiam, quoad res variarino poscse, cum res possibilis semper sit possibilis: atq;

ita, ut possibilis a Deo cognoscitur neq; uia qua Deus aliter rem novit, quam ut est. Quod si alio modo eveniant queda,ea Deus non cognovit, nisi quod contrario modo poterantevenire, neq; haec indit ferentia iudicat mut tione,quia semper cognoscit rem possibilem.

Nec potest prarier hoc inferri,Dei scientia noesse determinata,&certam: quia apud Philosophos res a Deo eo modo cognoscutur, quo fiunt&sunt, ut diximus. Qubdsi quis adhuc proterviat, objiciat, Dei scientiam esse causam rerii, ut Arist. duodecimo prime, Philosophiae testatur. Dicas eam esse causam rerii in

universali, nempe motu suo,ac mediis corporibus nam si concedemus Deum res cognoscere ac intelligere, necesse est ut eo modo quo sunt,ac fiunt, cognoscat: na ita a coelestibus corporibus eveniunt. Neq; vere astirna1-

dum arbitror ex Philosophi quidem sententia, res caducas ac sublunares a Deo cognosci

sub universali vel particulari ratione quadoquidem ad utrunq; sequitur absurdu sed cognoscit causas a quibus hae fiunt ac generatur, in particulari verb, in propria natura haud cognoscit, nisi velimus dicere quod eas cognoscit in illis causis, quatenus scilicet in corporibus coelestibus continentur,quiquidem

242쪽

cognitio ab aliis dicitur cognitio eminenteri Et quanquam fundimus preces, ut mala vertantur, Maliter res fiant, hoc sit, ut inquit Alexander, qudd Dii servaverint locum nostris precibus, ut earum auxilio possim texe ceri qubd ea sit natura fati, ut possit praepediri. Verum ita Alexander videtur particuli- rem quandam cognitionem Deo tribuere. Quare fortassis re ius diceretur, quod cum non habeamus aliam causam praeter Deum,

omnia nostra illi tribuimus ex pervulgata hominum opiniones atque ita quoque illi supplicamus ex fide populari, quae credit De

uni posse cuncta propulsare atque avertere. Attamen Peripateticus censet Deum non cognoscere haec inferiora, ob summam suam perfecstionem, qua a nobis distat, cognoscit autem nobilior quodammodo, quatenus ea in sua essentia cernit. Quare sive evertantur, sive non id Deus non curat licet vulgus id

illi asscribat ut dixi ceu cause superiori. Ita quoque Deum his inferioribus prospicere dc

providere, neque per se, neq; per accidens, negamus. Verum ipsa certa quadam habitudine a primis corporibus gubernari dicimus, unde ordinem participant. Atque haeci ut alias quoque diximus habitudo potius est

243쪽

Derelis natur tiber I as proprie quidem loqui volenti. Id quod sentit

Avero es secundo Physicorum, cum ait Deum habere solicitudinem circa hec inferiora, quae non est vere providentia, ut rectejudicae Alexander secundo libro suarum quaestionum naturalium. Atq; ham in praesentia ita leviter attigisse fatis sit. Dabitur enim aliquando ea diligentius excutiendi occasio. Vale. I N I S.

244쪽

INDEX C APITUM.Libri primi.

alam thod inusigan sint rerum naturalium principia ex Arsotele Caput L Jubi . De materia prima. Caput II. obora. id signific t materiacis subjectum. Caput III. f. io 3S. An materia, cymsit omn o ma potentia,nuuamgstri vendicet propriam, 'substantia aciut qui IIII folio a. Dejotentias araris indeterminatione. Caput . folio Ir. An in materiasma quapiam existat niequa or producatur Caput VI. Oboo . Au materia prima si omniumgenerabilium coremptibilium una Caput VII. folio 7 . An repotatur aliud corpus prater naturatio mathematicum. Caput VIII. folio,a. An materia a petitu naturali expetatformam' Caput IX. oboys. a materiasiis rincipium In lividui Caput . D-

An materiasit pars, ut Latini loquuntur, qui itatur Caput L sociora .

Libri secundi. A se mas substantia , an Aristotelis rationes

245쪽

Caput VI folio roa. An id mst geni, quod per electionem, O quo per cognitionem agit' Caput VII. fili ι t. An omnia bonum expetant p. VIII. folior' . De causis rerum naturalium e lentibus Caput Ixfolio in. utrum cum reddimus rationem alici jiu eam naturalis, e quam generatu cientia, opis sit omnis eat asperse reddere Cap. X. folio . . A atum sit. Map. XI. fol. a Io. Sententia Platonis denomine Fati p.XII. ibid. Lua ambigua tissententia Platon p. XIII. folio a I .

Suid Plotinum senserit de Fato Cap. XIIII fotarp.&uidsi in Plotini sententia ambiguum. Caput A rifolio as. Ch Mρide Fatosententia. p. XV fota as. Lui sit controversum Medubium in si tacito. Caput XVII fota a9. uidsentiat Aristoteles de to Caput XVIII.