장음표시 사용
131쪽
m suecessione collaseratrum, seu agnatoriam, et cognatorum. I 3I
Iustinianus omnes consanguineos Post fatres, et flagrum flios ad intestatam suc- - L 3. cassionem Mocae, etiamsi longissimo gradu sinL S. 5aa. Itis agnationis εα ωρiano molenditur in inseritum, nec consistit intra decimum is Wa m. S. 523. Decimi, Mel oracloi gradus mentio in legibus interdum si exemii caussa. I. 5 I4 Vir, et uxor non admitturitur ad intestatiam successionem, nisi deficientibus agnatis, Mel cognatis. S. 527.
uarto loco post descendentes, ascendentes, et fratres Iustinianus ad intestatam succossionem Vocat omnes consanguineos ex latere conjunctos, non promiscuo, sed servata gradus praerogativa, ita ut proximiores remotioribus praeserantur: omnes vero
simul, si plures sint in eodem gradu constituti; ita ut singuli aequalem partem habeant, utpote in capita succedentes lix si N eιι iis. cv. Si igitur defunctus neque 3. S. I.
I. 5I 2. Nulla porro distinctio fit secundum Iustiniani sanctionem, utrum consanguinei transversales maseuli sint, an foeminae, sive per masculos, sive per foeminas conjuncti sint siὶ; neque etiam ratio habetur majoris, vel minoris, seu duplicitatis, aut unitatis vinculi: de hac re ne verbum quidem iacit Iustinianus, cum agit de successione conis sanguineorum ex latere venientium saὶ: atque. hinc supra diximus, avunculum, et materteram simul admitti, licet avunculus matri defuncti germanus esset frater, maiartera Vero soror tantum consanguinea i S. 5o5. si) D. μυell. xi 8. caρ. Nullam Dem 4.sαὶ D. N eu ii 8. ωρ. Si igitiar defunctus neqtie 3. S. I., et ca . SN. S. 513. Quod pertinet ad unius, vel duplicis conjunctionis vinculum, nihil apparet jure Regio inductum contra legum Romanarum sententiam, cum de successione transversalium ultra fratrum filios quaestio est: cautum utique, ut frater germanus exclusae sororis portionem in bonis matris consequatur Prae iratre tantum consanguineo si): quod beneficium ad filios germani fratris protrahendum Fidetur sa , non vero aci nepotes; quippinuibus obstat legum Romanarum sanctio sS. Praeced. , nee aperte favet lex municipalis, quae de fratre tantum germano concepta est 3, si in Reg. Constit. lib. 5. M. 7. S. 3. 2ὶ Reg. Constit. ibid. S. I. , Itance. Noveli. II 8. d. ωρ. 3. , ex qua germanorum fratrum filii consannuineis insis fratribus Draeferantiar in otiacumque successione.
3ὶ Reg. Constit. d. S. 3. S. Sl4. Sed Romanis legibus apud nos detractum est quoad descendentes ex foeminis, quos
Romanae leges vocant ad intestatam consanguineorum successionem una cum descendentibus ex masculis ii : apud nos tamen non tantum foeminae, sod et ab illis it scendentes excluduntur a quacumque successione favore Patrum, atque ab his descendentium masculorum per masculinam lineam ai: ex quo patet, duplicem requiri conditionem, ut descendentes ex musculo praeserantur descendentibus ex laemiua; quarum prima est . ut et ipsi masculi sint; altera, ut per masculos descendant ii D. Nooeu ii 8. can. Nullam Mem 4 aὶ Reg. Constitui. d. lib. 5. tu. 7. S. I. in med.
Cum in hoc successionis ordine, praeter casus lege municipali exceptos sola sanguinis proximitas inspiciatur S. 5li., et si a. i, consequens est, patruum, Vel a mculum Praeferri in successione intestata consobriuo defuncti, licet ex uno tantum late
132쪽
S. 536. Si quaeratur, an consanguinei transversales extra legitimum matrimonium geniti inter se succedant, respondemus , distinguendum esse, quemadmodum de fiatrum naturulium successione agentes distinximus, in primis, utrum nati sint ex complexu a te. gibus civilibus damnato, nec ne i S. 473. 3. Priores ex omnium sententia nullo successionis ab intestato iure gaudent, quia quoad civiles essectus nec consanguiuei repu
Si autem ex concubina sint procreati. interest, an de cognatis ex linea paterna. an
ex materna disputetur. Cognati per lineam paternam aliis ejusdem lineae natural thus cognatis ub intestato non succodunt S. 4 9. ; utique Vero, si per matrem cognati Sint, succedunt una cum legitime natis in eodem gradu constitutis S. 48o. : potiori ratione, Si tum Per patrem, tum per matrem conjuncti proponantur S. 474.
Eadem quoque regula observatur in legitimatis eo anguincis, ac in fratribus legitimorum jura adeptis: quare, si per subsequentes nuptias, vel per rescriptum Principis ante jus consanguineis ex iusto matrimonio procreatis quaesitum, legitimati sueri ut, aequo succedunt ae legitimo nati , nisi Princeps aliam legitimando legem dixerils S. 48i. J: legi limatus per oblationem curi ac sos patri succedit si . Adoptio oosdem sero parit effectus, ac agnatio sa , si modo quis ab extraneo non fuerit adoptatus talusii Moesi 89. ev. Filium uero 4.sai S. Per a Ptionem a. instittit. hoc est, I Post consanguineos a. S. Paepi autem
3. hoc sit. ιδὶ I Sed ea omnia i 4. institiat. de haereditatib., qtiae ab intestat deferunt. 3. i.
S. 519. Inquirendum superest, ad quem usque gradum consanguinei succedant. Fatentur omnes, jure quidem Vetere, agnatis usque ad gradum decimum, juxta civilem computaridi rationem. quam suse exponit Iustiniatius si , cognatis vero risque ad sextum, aut septimum gradum jus intestatae successionis a legibus tributum fuisse sa): videlicet quia per agnatos nomen, et familia propagatur, placuit ejus sines latiores sacere, quam cognationis. si in Institui. lib. 3. eis. 6. de Wa lib. cognation. saὶ I. uti. institui. de Succession. cognator. 3. 5. I. 52D. Passim quoque tradunt interpretes, hodie cognatos jure suecessionis legitimae gaudere, usque ad decimum gradum si in; atque moventur Iustiniani novissima constitutione, qua Imperator disserentias omnes inter agnatos, et cognatos in eo, quod per linet ad successionem intestatam, penitus sustulit sa : atque deficientibus defunctae personae liberis, ascendentibus, fratribus, eorumque filiis, omnes deince s a latere cognatos ad haereditatem Mocat secundiam uniuscuiusque gradus Praerogativam 3, si in Vinn ad a. S tili. institui. num. 3 , Voet in Pandera. ad Senat. Consuli. Ter FHan. lib. 38. num. 22. in Princi . ain Nooeli. ii 8. ωρ. Nullam Mem 4.
3ὶ D. Nooeli. ii 8. ωρ. Si igitur defunctias neque 3. S. I.
133쪽
De mccessione collateratium, seu agnatorum; et cognatorum. a 33
Sed non omnes consentiunt, utrum ius successionis intestatae consistat in decimo Jη ngradu , an ultra Protendatur. Sunt, qui ultra decimum gradum neque agnatos, neque is cognatos ad logitimam successionem admittunt, sed conjugi, Vel sitsco bona ui buunt: c . l. alii defendunt, nullis limitibus circumscribi legitimae successionis jus. Utraque sen-- lentia suis nititur fundamentis ex Romanarum legum textibus; sed posterior ex eo praeserenda videtur, quod magni ponderis argumcnta pro se habet, atque aptius solvit quae contra obiiciuntur. S. 522. In primis Iustinianus haereditatem jure ngnationis nitro citroque capi ait, etiamsi regnati Dimissimo gradu sint ii : nec nullum gradum desinit, intra quum successionisi ut estatae beneficium concludatur: atque in novissima sua constitutione, qua idum Imperator successionis intestatae modum plenius, et accuratius explicavit, post fratres, et fratrum filios, omnes deinceps a latere cognatos ad haereditatem vocat sui; omnes ait Iustinianus; ergo non eos tantum, qui ultra decimum gradum constituti non sunLsi in s. Caeterum 3. in Artu p. institui. hoc titsαὶ D. N eia ii 8. cv. Si igitur desericis neque 3. S. I. S. 523. Praeterea Ulpianus, ordinem intestatae successionis exponens, post consanguineos, idest post fratres, fratrumquct filios agnatos admitti tradit si); tum subjicit, agnatos esse masculos ab eodem stipite descendentes, si qui simi, tunc orti in infinitum sal; si ergo lex vocat agnatos ad successionem, jus autem agnationis in infinitum protenditur, consequens omnino ost, agnatos in infinitum, seu millo praefinito gradu, ait legitimam successionem admitti, adeoque etiam eos tos, quos Iustiniauus tu huc re agnatis exaequavit s3j. ,
Facile autem solvuntur, quae objiciunt contrariae sontentiae patroni: quod enim ait Iustinianus, agnatum proximum ad haereditatem admitti , etsi decimo gradu sit si , exempli caussa positus decimus gradus est; perraro contingit, ut inveniantur agnati ultra gradum decimum; Praeterquamquod non negat Imperator successionis intestataeheneficium agnatis ultra gradum decimum constitutis: atque nemo dixerit, in octavo consistere jus successionis, quamvis scripserit Papinianus . octari gradus agnato, furelegitimi haeredis ρossessionem deferri αὶ; qtaa et Papinianus octavi gradus meminit per modum exempli si in S. tili instit. de succession. cognatori s 3. 5.
aὶ L. ρenust. U. unde cognati s 38. 8.ὶ . S. 525. Minus probat, quod subjiciunt, ii ac posita, quam defendimus, Sententia, Vix uu-
quam locum fieri , iro, et uxori, quibus leges post agnatos, et cogitatos successionem intestatam concedunt si): esto, vix unquam conjuges sibi invicem succedere: absu dum non est, extantibus agnatis, vel cognatis, eos repelli, quos leges nou admittunt,
nisi iis deficientibus, et in odium fisci, qui postremo loco vocatur. si L. unic. o. Unde Mis, et uxor. 38. ii.
134쪽
onfuges, si desciant consanguinei, praesor ad intestatam ruccessionem o ae inter se, dummodo justum matrimonium fuerit, et morte dissolutum. Quid si per dia oortium p S. 526. Coniux non succedit conjugi, quem occiderit, licet Mir uxorem iri a Iurio deprehensam interemeru S. 527. Uxor inops, et indotata succedit marito, Dei in quarta bonorum Parte, Mel in inriti, Promietatis, aut usu ructus iure. S. 528. Maritias uxorem inuem , et in tritam a quartae, MeI Mirilis Portionis emolumenti excludere non Potest. S. 529. Quid si maritias fraudandae uxoris animo bona sua inter Misos alienareris p S. 53o. Uxori inῬi, et indotatae debetur quarta in bonis mariti, licet haec Publicata sint, et fisco acquisita. S. 53 i. An mulier, quae post moriem mariti divitis alteri nusit, quarta Prius non Aetita, tum ρω mortem Posterioris Miri Midua facta est, quartam a mimis Miri haeredibus
petere ροssit 8 S. 53a., et 533. Quartae ρegendae te us uxori inνi, et indotatae a legibus ρrae uiam non est. S. 534.
eficientibus agnatis, et cognatis, ex praetoris edicto Unde Mis, eg uxor coniux superstes vocatur ad bonorum possessionem defuncti conjugis ii : si tamen iustum matrimonium inter ipsos fuerit, et morte alterutrius dissolutum sit ta . Quod si divortium absque justa caussa intercesserit, superstiti, et innoxio conjugi non videtur denegandum praetoris beneficium, utique vero nocenti 3 . iὶ L. I. cod. hoc tu.
S. 527. . Si eonjux conjugem occiderit, non dubium, quominus defuncti successione ocridens se indignum praebuerit ti): etiamsi maritus uxorem in adulterio deprehennam inter merit: licet enim venia dignus visus fuerit Romanis legumlatoribus maritus, qui adulteram domi in delicto apprehensam occiderit sa): imo et maritus uxorem adulteram, si eam in ipsa turpitudine invenerit, a poena legis Corneliae de sicariis eximatur; attamen extra poenam non est i3 , cum vilis in opus publicum damnetur, honestu in insulam relegetur adeoque multo milius habere debet successionis emolumentum ne ex delicto suo commodum sentiat 5x si L. Si ab hostibus io. S. i. f. soliat matrimon. t 24. 3.
lai L. Marito a 4. A ad leg. Iuliam de aduster. 48. 5. γ 3ὶ L. Si adulterium 38. S. I era or 8. J. mae lici in D. I. 38. S. 8. in sin. 5ὶ D. I. Si ab hostibus io. S. I. V. soliat matrimon.
135쪽
De successione uiri, et uxoris.
Praeter haec Iustinianus uxori inopi, et indotatae quartam bonorum mariti divitis eoncessit, si liberi non supersint, aut adsint tres, vel pauciores; Virilem vero haere- idi. ditatis, si plures sint: proprietate quidem hujus portionis concessa, cum liberi desunt; n: - ' ususructu tantum, si defuncto marito superstites sint ex eodem matrimonio filii, ad quos proprietas pertinet: quod beneficium marito in haereditate uxoris Imperator postremo loco denegavi L Seu do hac re alibi sese diximus si).
S. 529. Cum de quarta mulieris inopis agebamus , mulierem huic juri renunciare posse,
demonstravimus, si modo sponte, atque ex certa scientia renunciatio sequatur sit; non autem ab ea repelli voluntate haeredis, qui dotem ei osserat sa); ne in privatorum potestate sit legum scita immutare. Idem porro assirmandum de voluntate testatoris; haec enim successio in quarta, vel virili parte haereditatis S. praeced. locum habet, sive maritus intestatus decesserit, sive testamentum condiderit, et quartam non reliquerit , vel minus quarta; quam ideo supplendam Iustinianus constituit 3 . i D. Tom. III. ρag. 373. S. 2495. tuin Ibid. S. 34 .
3ὶ Nooeli. 53. cv. Mit. persic. Si tamen legaliam in meae Princ. I. 53O. Sed quid dicendum, si maritus fraudandi animo bona inter vivos alienaverit ὶ Plerique sentiunt, si modo fraudandi consilium mulier demonstret, utilem actionem ei dandam ad revocanda, quae per dolum alienata suerunt si , exemplo patroni, liberorum , impuberis adrogati, et similium a ; ne alioquin mulier ex dolo mariti alimentis careati ii mee in Pundere ad Senat. Consule. Tert n. lib. 38. num. 24. αὶ L. DP., et ρassim V. Si quid in fraud. ρatron. s 38. 5. , L i., et Passim. cod. de in latos. donationib. 3. 29. S. 53 . His consequens videtur, mulieri inopi, et indotatae deberi quartam in bonis mariti: tametsi haec ob patratum a marito crimen publicata, et iis co addicta suerint, tum quia nemo ex abeuo scelere damnum sentire debet li); tum quia Imperatores etiam in crimine perduellionis, quod maritus admiserit, jura sua mulieribus salva osse dincreverunt a ; tum quia, ut alibi diximus, mulieri, etiam vivente viro, quarta haec debetur, si maritus absque justa caussa eam domo expulerit s3ὶ. si in L. Crimen a6. st de men. 48. 19. , L. Sancimus a a. cod. eod. tu. t 39. 4 sa L. Quisquis 5. S. Uxores 5. mae ad leg. MI majestat. 9. 8. 3ὶ Novest ii I. cv. Quia rem 5. ρrν. in. V. Tom. III. ρας. 346. S. 139 I. S. 532. Dissicilior est solutu quaestio, an idem petendae quartae ius competat mulieri, quae post solutas per mortem inariti divitis nuptias alteri nupserit, neutiquam petita quarta ab illius haeredibus: tum morte posterioris mariti matrimonium dissolvatur. Si posterior maritus dives sit, aequius quibusdam videtur, ex hujus viri bonis mulieri subveniri, eum posterioris mariti conditionem sequatur. S 533. . . Quia tamen mulier per secundas nuptias non amittit jus quartae in bonis prioris mariti conseqnendae li , ut alibi diximus leti, atque ideo, quod pertinet ad posteriorem maritum, videri non potest inops mulier, quae ex prioris haereditate quartam habet, nullo iure ageret mulier adversus secundi viri haeredes 3ὶ: nisi sorte in primis mariti bonis quartam habere non Pometi ,
136쪽
Porperam vero objiceretur, imputandum mulieri inopi, et indotatae, cur maturius non egerit adversus haeredes prioris mariti ; etenim leges nullum temporis spatium definiunt, intra quod actio mulieri tributa ad quartam petendam coerceatur; pro inde , si legis ratio, seu inopia mulieris duret, nihil caussae est, cur a legum ben seio includatur. SEc Tio VI. De fure fisci in successione infestata. Instit. lib. 3. iit. i. De haereduat, quae ab intest. deferunt. Digest. lib. 49. tit. 14.
iscus, si deficiane tum consanguinei, tum conjux, bona destincti ab iriteserato tamqtiam Macantia occvat. S. 535. Collegia quaedam ναά Romanos, ee comoria defunctis ab intestato Prae suo tu cedebant. I. 536. Quid de Dis Ῥis, Clericis , Monachis, Geruntocomiis , et similibus 8 S. 537. Fiscus etiam occvat bona eorum, qui legitimum haeredem habere non Possunt, qreales alicubi re utantur Murii omnes. S. 538. Vassali si ρ .umio, siue ex consuetudine immemoriali habere Possunt jus succedenssi ab intestato. S. 53s. X rio suscePto ex homine dedititiae conditionis succedusiscus mae Vassam. S. 54o. urius testari Potest: atque liberi, si quos habeat, Potimi ipsius haeredes sunt. S. 5 1. Fiscias temetiar Praestare legata, si succedat, quia testamentum, haerede adire recusante, destitutum sit. S. 54 a. Fiscias succedit alienigenis, qui literas naturalitatis non obtinuerint, Mes legiuma successionis itire non gaudeam S. 543. Consanguineis restituenda ridetur haereduas a sesco, facti errore occumta. S. 544. Fiscus occvae tantum bona in suo territorio sua. Massallas eodem jure utarar stro bonis in ditione Princiρis, cui subest, constitutis. I. 545.
ostr mum in successione gradum habet fiscus, cum nempe deficiunt descendentes, ascendontes, fratres, fratrumque filii, et consanguinei transversales, ive agnati, SiVe cognati, nec non coniux, quo casu fiseus bona, tamquam vacantia, occupat ii : utique si haereditas solvendo sit; alioquin fiscus creditoribus permittit, ut bona vemdant, atque ita, quod ipsis debitum erat a defuncto, consequantur ia .
Quin immo ex Romanarum legum praeseripto non ad omnium sine musanguineis, et conjuge defunctorum successionem admittebatur fiscua: at enim defunctus membrum
137쪽
m jure sisci in successione intestrita. a 37suisset quorumdam collegiorum, siseo praeserebatur collegium: puta decurionis haere- 1 h. i. Nditatem capiebat curia si , militis legio, vexillatio, . vel turma, in qua militabat taὶ, i navicularii corpus naviculariorum ira: atque etiam socio liberalitatis Imperialis superstiti accrescebat portio defuncti socii 4 . l. io.
rvt., inriti face testament. 28. 3. i3 L. i. cod. tit. de haereditae decurion. 4ὶ L. unic. cod. Si liberalilac I erisI soc. IO. 34. S 537 . . t Praeterea decrevit Iustinianus, ut, si quis Episcopus, Clericus, vel alterius cujuslibet gradus ecclesiastici minister, aut diaconissae decedant sine testamento, et sinctlegitimis haeredibus, horum omnium successio competat ecclesiae, in qua constituti fuerant ii : quod ius etiam in monachis, et monasteriis viget tax Porro collegiorum exemplo s& praeced. plerique sentiunt, idem recipiendum in gerunto omiis, o hanotrophiis, et similibus, nisi aliud speciatim cautum, vel consuetudine receptum sit. i) No est 3ι. ωρ. Interiucimus 13. in lin. , ι. Si quis Presbiter Io. cod. M
absque legitimo haerede decedunt, sius haeredem legitimum habere possint, sive non: videlicet ex damnato a legibus civilibus complexu genitis sive ab Intestato, stis ex testamento nec fratres, nec ipsi liberi succedunt i S. α87., et seqq. , sed fiscus, seu Princeps: immo apud Sabaudos receptum tradit Faber, ut spuriis omnibus, qui Vulgo basiarmi solent appellari, si intestati, et sine prole decesserint, succedat Princeps, ex quocumque patre suscepti sint ixti b. cod. de metiralib. liber. Lb. s. eis. i5. de re r. in mi m. , alioquin yneratim semandae lunt regulae. qtias suma e osuimus d. s. a . , et 3eqq. , d.
Exeeptionem huic Principis iuri admittit idem Faber in eo casu, quo dominus territorii, seu vamallus jus hoe paeae cupaverit, sive ex privilegio, sive ex consuetudine, quae hominum memoriam excedat si : qui autem privilegio, vel consuetudine nititur, Probare debet i a ; tum quia res saeti est, quae non praesumitur; tum quia Vassallus Praesumptionem contra se habet, cinn jus commune fisco, seu Principi laveatis ii Fab. eod. da naturalidi liber. lib. 5. tu i s. d. de . r. uum. 4., et Sem. in Com
Sed quid, si spurius filius susceptus sit ex homine dedititiae conditionis, quem talliabilem vocantὶ Vassallusne, an Princeps, eo sine liberis, et intestato decedente succeditὶ Pro Principe respondet Faber ii ; quia spurii non patris, sed matris conditionem Sequuntur sal, cum patrem vix habere intelligantur, utpotequi plerumque ignoratur s3 . si Fab. cod. de rvitiarat liberi lib. 5. tre 16. d. definiti I., num. 8., es 9. in corDiaὶ L. Leae naturae a4. f. da statia hom. P. S. 3ὶ L. Vulgo concepti a3. n. eod. t. S. 5 I. Ergo Princeps, seu fiscus spuriis succedit, si absque liberis, et intestati decesserint S. 538. ; quod si spurius vel liberos superstites reliquerit, vel de suis bonis testatus a BIS . Tom. IX. i 8
138쪽
i 38 Surimmae lib. III. sit. L. cap. III seel. VI.di,i. i. 3. sit, de Principis iure, ait Faber, quaerendum nihil erit ti); quia non possunt videri
vacantia bona, quae dominum, aet successorem habenti iuri ii Fab. cod. de natia Lb. liber. lib. 5. tit. 16. .dict. desinit. I. num. I. in corP. 'Cod. l. io. s. 54a. --- Disputant interpretes, utrum fiscus ad legata Praestanda teneatur, si haeres scriptus haeressitatem adire recusaverit, atque inde testamentum destitutum sit. Cum siseus nullo speciali in hac re privilegio gaudeat, omnino assimandum si , ex vi clausulae codicillaris, per quam privati, tamquam ab intestato succedentes, debent solvere legata testamento relicta αὶ: atque etiam Marcianus scripsit, eum , qui intestatus decedit, sciens bona sua tamquam vacantia ad fiscum perventura, Posse ab eo fidei coinmissa relinquere s3ὶ
supra diximus, intestatae successionis incapaces esse alienigenas: nisi litteras civilitatis , seu naturalitatis a Principe obtinuerint, vel nisi reciprocae successionis ius induis C tum sit, aut successio intestata civilius apud alienigenas concedatur S. a 34 , et seqq : horum proinde bona fisco acquiruntur, tamquam vacantia ii,
i in Argum. I Diuus Commodus 3 i. g hoc M.
Si fiscus defuncti bona occupaverit, tamquam vacantia , deinde appareant consanguinei jus intestatae successionis habentes, haereditas ipsis restituenda videtur; etenim Princeps non praesumitur velle in subditorum dispendium ditari : cum immo soleant Principes subditorum utilitati potissimum consulere: quota communiter omnibus prodest, hoc Priame nostrae utilitati Praefereridum esse censemus; nostrum erae Promitam subjectoriam commodum i erialiter existimantes, verba sunt Iustiniani i . Exceptionem
Plerique admi tunt. si triginta anni a die oecupationis emuxerint saὶ. ii In l. Unie. S. Haec autem I 4., in in. cod. de caduc. tollend. s6. St. αὶ L. Sicut in rem 3. cod. de Praescriρ n. XXX, Mel XL. ann . t . 3α ὶ L. 545.: Vix monendum, non alia bona suceessionis inlestatae iure acquiri fisco, quam quas constituta sunt in territorio Principis, cujus est fiscus ν sive mohilia sint, sive immobilia ; neque enim in caeteris ius ullum habet sscus, quo defuncti bona vindieet si . Quod si vel ex privilegio, vel legitime inducta consuetudine, vacantia bona ad vasin saltum spectent, quocumque in loco sita sint, dummodo in territorio ejusdem Principis, Tassallus succedit, exemplo caeterorum haeredum: nisi obstent singularia allevjus
139쪽
Quibus in easibus infestata successio denssatur.
Qtiibus in easibus infestata successis denegatur. Institi lib. 3. siti t. De haereditae, quae ab intest. deserunt
Si uccessio intestata aliquando denegatur ori legis auctoritate, oel uoluntate ejus , qui ius legitimae successionis habet. I. 546. In successionibus intestatis inmicitur te us, quo delatae fuerunt. S. 547. Pactu de futura staecessione Romanae leges i nobant: nisi consentiat ille, de cujus haereditate fiant: atque in eadem Ooluntate usqtie ad mortem Persereret. I. 548., et 549. Usu fori apud plerasque gentes indueto, de furum successione occasione matrimonii pacisci licet, etiam im ante eo, de cujus haereditate agitur, nec adhibito Hrefurando. 9 55o. Renunciationes futurae successioni, inrita Romana iuris udentia, usu fori Pr
bantur in contractu matrimonii. , 551. Renunciationes factae occasione matrimonii carnalis, Mel Miritualis Mim habent v nos, nec Neciales requirunt solemnitates. S. 55 a. Renunciatio futurae successionis facta alistiorum so e Mim amittie, si Praedecesserint omnes, quorum Matia renunciatum est. , 553. Renunciatio matris non nocet stio , qtii momio jure Meniac An silli imputare a Mane, quod mater consequuta est ρ υ 554. Renunciatio matris non obest filiis , trimetsi de trans realium successione quaeratur;
et stii haeredes sine matri. v 555. An siti ex muria persona , et murio iure succedere Possint, at mater renuncia rit nominatim mo ipsis Z , 556. Renunciatio matris, jure regio, nocet siliis, atque descendentibias, quamuis haeredes matri non sint v 55 . 'nunciatio facta sub conditione professionis religiosas non nocet, nisi pro si emissa Probes . Quibus modis haec probatio siaest S. 558.
Renundiaco successionum civ taneum m lectitur, de quibus e ressa mentis facta Quid si Wneralibus Merois conce ta Derit renunciatio de furibus omnibres, quae uarenunciantem vectiare ρossunt 8 9 5sio. Renunciatio inccessioni fratris aliquando ex ad rictis extendi Potest ad successi nem foro s, si a lissima sint ejus secta. y Mi. Ex caussa enormis laesionis renunciatio irrita seri potest. L Mi. Rescissa Per restitutionem in int riam restitutione, ariam legitimam stetere ρωπιι r nunciaris , si testatus sit ille, cujus haereditati reniane ou , 563. Quid o decesserit intestatus ille, de cuius successione disceptatur Z I 564. Renunciatio facta occasione Winssionis religiosae irrita At, si monachus religionem deserat, quia mosissis ab initio non consιuuerit. .s 565. Quid si monachus dispensationem obtineat ex Muta idem caussa , Sed quae Fia peruenerit Post solemnia emissa religionis Oota 8 L 566. Renunciatio occasione matrimonii, Mel religiosae professionis apud nos absque FOD-
140쪽
14o Iurispmd lib. III. tu I. cap. IV.imi. i. a. Renunciatio futurae successioni non valet, si in alicujus ρersonae fumrem non; . coitu. I. 568.ti . Pater, cum dotem fliae dat, ρostulans, ut haec frurae successioni renunciet, tum t, sibi , tum siliis ρromicere cense Me. S. 569. -- Pater Potest ρro fliis etiam absentibus atmulari, atque lucrum renunciationis quaerere , si modo mi haeredes miris iane S. 57o. Sistilari non μοtest uir uxori, nec fratri: nisi adiud statuto caueram sit. I. 57 i. Renunciatio futurae successionis extra matrimonium , MI Wofessionem religiosam non palat, nisi conditiones a legibus Romanis requisitae intervenianti S. 572. Utrum renuiratur e ressus consensus illius, cujus successioni renunciatur Z S. 573. Pactum de haereditate Misentis, qtiod ab initio non Maluit, confirmatur, si deinde consentiat ille, de ctifus haereditate actum fuit. S. 574. Portio filiae, quae acceρω dote successioni ρaternae renunciaois, accrescit haeredia ρatre scriρω, non caeteris Diis. S. 5 5. Portio haec magis computanda eri in bonis defuncti, quam haeredis, et continetur Moicommisso haereditatis. S. 576. Si haeres mse ρose mortem miris dotem de suis bonis sitae sol erit, Mes pater filiae renunciation m simulatus su fauore filii, mrtio haec haeredi accrescit, seu siko, non ha reditati. S. 577. Renuntiatio fiatiarae sucessionis non ausere ius succedendi ex testamento, si Melitisi , cujus successioni renunciatiam fuit. S. 578. Pater, cujus fauore fila successioni renunciari , sisere potest, ut ad intestatum fratris successionem admittatur. I. 579. Quid si Pater renunciantem suam statri, si sine liberis decederes, auistituerit in omnum casum sera Dulgariter, ρviliariter, et per Auricommissum simia eum silia, quae non renunciarit 8 S. 5M. Quid si filius, seu frater reniandiationem a sorore suae successioni faciam Mn erit, atque ratam habtierit Z S. 58 i. Successionis intestatae benescium restitui ρotest Aiae, quae renunciarit, licet testamentum irritum sit. S. 58 a. In Eucces1ione intestiata semantur leges loci, quo posita sunt bona immobiliae quid
Consanguinitas ρrobari debet ab eo , qui ouit ab intestam succedere : non tamen Proximitas ἰ nisi certum sit, alium Proximiorem existere. I. 58 . .
xplicatis modis, quibus desertur intestata meressio; tum personis demonstratis, quae aia eam vocantur, et vocationis ordine, expendendi supersunt casus, quibus intestata successio denegatur; iis utique, qui ex iure communi illius aequirendae capaces habentur. Duplici porro ex capite fieri potest, ut quis repellatur a legitima successioneVidelicet I. Legis auctoritate. a. Voluntate ejus, cui jus ab intestato su edendi competit.
Legis Potestate apud nos, uti supra diximus s S. 3i8., et seqq. , mulieres solius congruae Petendae dotis jus habent, sed ab intestata suecessione excluduntur; si modo Superstiir, sint earum fratres, fratrum filii, vel ab his descendentes masculi per lineam masculinam: cum autem m successionibus spectetur tempus, quo eaedem deserunturi S. a 4 S., et a 6. , idcirco si delatae fuissent ante Regias sanctiones, quibus haec mulierum exclusio continetur, etiamsi de iis tu iudicio post id tempus agatur, mulieres ad stas cum masculis admitterentur ii .