장음표시 사용
141쪽
Quibus in casibus intestalia successis denegatur.
Voluntate illius, eui alioquin auecedendi ius competeret, intestata successio denega- μ tur, si ei sponte renunciaverit. Romanis legibus imp bantur Pacta de sutura succes- iii. i. sione, tum quia captandae mortis utitum inducere visa sunt Bomanis prudentibus si ;tum quia testandi iacultatem minuunt, vel tollunt a , tum quia incongruum sit, hae---- redita leni actu inter vivos dari, vel adimi l3ὶ, ut alibi diximus i J: quin ullus paeli dotalibus favor tributus fuerit 5 . si in L. uti. cod. de Pactis a. 3. sαὶ L. Pactum, quod domu i5. cod. eod. iat. ai3, L. Haereditas 5. cod. da Pacl. cament eam ιγ. l. etc. i5: 4.
in eo casu, quo tertius, de cujus haereditate contrahentes paciscuntur, consensummum huic pacto praestet si in; quia cessat praecipua prohibitionis caussa, idest pericu- Ium captandae mortis: quamquam poenitendi facultatem consentienti non aufert Iustinianus ta , adeoque nec .testandi facultas adimitur, vel minuitur.
S. 55 . Uare ita apud Romanos obtinebant, at de certae personae haereditate conveni inita suisset: sed de successione personae incertae pacisci licebat, Puta inter sociossi : potiori ratione da haereditate defuncti, veluti de fideicommissi eonditionalis iuresai. Usu sori ab liae Romanorum prudentum nimia subtilitate recessum est, atque re ceptum , ut occasione matrimonii liceat de sutura certae personae non consenuentis
haereditate pacisci, etiam inter plebeios homines i3ὶ, nec iurejurando adbibito l4ὶ;
atque Pacta linec jure contractus inter vivos sustineantur, non testamenti, aut cujuslibet ultimae voluntatis actus s53. .
I. 55 . Eodem landamento, quo apud Romanos improbata suerunt pacta, quibus suturam successionem quis sibi adseret, inprobari quoque debuerunt ea, pur quae jus intestatae successionis competens abjiciatur ii : sed et haec usu sori apud plerasque gentes in contractu matrimonii permittuntur; atque valent iure contractus reciproei, cujus vi mulieri dos traditur, atque ipsa juri successionis sibi aliquando competenti renunciatia , dummodo de vi renunciationis, ejusque effectibus certior factus sit renunciam t3ὶ, atque renunciatio jurejurando munita sit l4 . 'si in L iar. F. hoc eic I. Pactum dotati , cod de collatim. 6. Io. sa V. Tom. IV. pag. 363. I. 139 ., et δροφl3ὶ L. Ciam Aquiliana 5. o. de eransaction. s 2. I S. λs4ὶ Fab. eod. de mee lib. a. EL 3. desiniL 33.
Pragmaucorum placitis consentit jus regium, quo cautum, ut vim suam habeant renunciationes, quae fiunt a mulieritas, data ipsis congrua dote, occasione matri-
142쪽
14α Iurimrtiae lib. III. tit. I. cap. IV. i , monii, vel religiosae professionis, nec non a masculis religionem profitentibus, lieoti i. judicis decretum non intercedat: renunciantes aetate minores sint; nec Praesentes sintlΑ. illi, .cujus successioni renunciatur, vel cujus favore renunciatio cessura est si : immo sel l si etiam remittuntur solemnitates donationum, licet quis renunciet bonis, quae actu pos-
si det sαὶ, iurisiurandum vero adjici non permittitur taxiii Reg. Constitui. lib. 5. sit. I 5. S. I. at Reg. Constitui. d. lib. 5. tit. I . I. IO.
Valent ergo apud nos hujusmodi renunciationes, et mulieri renuncianti noeenti Quod si praedecesserint illi, quorum favore renunciatum est, cessauis renunciationis sundamento, ipsa in irritum cadit; atque mulier, quae occasione matrimonii iura legitimae successionis abiicit, pristina jura recuperat si : si modo decesserint omnes. Quare, cum mulieres favore patris, Vel fratrum, atque ab his descendentium renunciare soleant, rata esse pergit renunciatio, etiam praemortuo Patre, vel fratre, sed superstitibus descendentibus.
Si quaeratur, an renunciatio matris obsit silio, quin praemortua matre ei, cujus successionis renunciavit, ipse filius iure Proprio admittatur, respondemus non obesse si in; nisi aliud cauluin sit; tum quia omnis renunciatio tacitam habet conditionem, si haereditas deseratur: proinde praemortuo renunciatario corruit, tum quia factum matris nocere non potest filiis, qui proprio iure veniunt, scilicet repraesentantes non pers nam , sed gradiam matris ta ; sane, quod filii ex persona matris, cui dos data fuit, consequuntur, insputare tenentur i3ὶ: immo imputare debent, quod mater habuit, licet matris haoredos non sint 4 , cum dotem filii imputare leneantur, licet mater non renuncia verit is siὶ Fab. cod. de mei. lib. I. titul. 3. desinit. I. Princ., et def. I 4., et II., Thesatin
Nihil porro interest, utrum de ascendentis, an iis collateralis successione tractetur si ; quia utrobique viget cadem ratio sa): neque utrum filii matris haeredes sint, nec ne ibin; quia ius intestatae successionis a matre non habent 4 : neque utram filii ex praedelancta rnaice superstites soli sint, an cum patruo, Vel avunculo concurrant i53; quia idem jus succedendi habent in utroque casu. i b. cod. de Pare. lib. a. tu 3..d. aef. l. num. 4. c P. αὶ D. Nooeli xi 8. cv. I. et 3. 3, Fab. a def. i. num. li. in corP., Thes. d. lib. I. quaest. 9Ο. num. 24.s 43 Sed a lege d. N AT II 8. ωρ. t. . et 3. 5ὶ Fab. d. def. i. in I . Princi ., Thesauri ae lib. I. quaestion. m. num. ult.
Sed quid, si mater non tantum pro se, sed etiam pro suis haeredibus renunciaverit Sunt, qui indistincte putant, matris renunciationem filiis nocere siὶ: alii, inter quos Faber, sentiunt, filios ex propria persona, et proprio jure adhuc succedere posse, sive ascendentibus, sive. collateralibus, nisi mater nominatim renunciaverit pro filiis
suis, idest caverit, silios suos nihil uuMara in successione petituros a : quo Sane
143쪽
Quibus in easibus intestata successio denegetur. i 43elim si ii non nisi repudiata matris haereditate avitam, Vel eonsanguinei successionem iri. i
Quaestiones de vi renunciationis maternae odio filiorum, jure regio sublatae sunt; quippequo cautum, ut renunciatio matris non tantum ipsam a successione excludat, sed setiam descendentes ab ipsa, licet haeredes.non sint si : lex regia solos a Meminad scendentes commemorat, adeoque nec alios foeminae consanguineos complectitur, Dec pertinet ad descendetines a masculis, qui occasione religiosae professionis re- renunciaverint sa . si Reg. Constit. lib. s. sit. 15. S. 3. . .
opportune hic monendum est, renunciationem sacram sub conditione professionis religiosae non nocere , nisi professionem allegans eam secutam fuisse probet ii . PrOtiatur autem professio ex libro monasterii, vel antentico ejusdem extraeto , ut ajunt: nec susseit, si quis dicat, quamvis notarius is sit, se ita vidisse scriptum in eodem libro: neque probatur ex enunciatione ejusdem professionis in aliquo aetu, puta dispensationis transeundi ad aliam religionem , si professionem negans hanc produxerit ad alium finem, cum solitis protestationibus, 'et pars adversa eam non aeceptaverit, seu non probaverit; quia hinc quidem Coniecturae, non vero certa probati num Mingumenta desumi possunt; quae tamen Decessaria sunt, ut quis repellatur a iure alioquin sibi eompetente ta .
Cum renunciatio omnis odiosa sit, nee proinde extendi debeat contra renunciantis mentem, inde unanimes inserunt pragmatici, eas tantum successiones continere, de quibus expressa mentio facta suerit ιν; adeoque ad maternam successionem admi tendum esse eum, qui Paternae tantum renunciavit; neque prohiberi, quominus auc- eoedat Patri, qui tum paternam, tum materuam linereditatem alteri per renunciationem
cressit sa): tum maxime, quia nemo facile praesumitur iura sua faetare velle 3 . iii V. De hac re Tom. IV. ρag. 364. S. 1394. ad 1397. αὶ L. Cum Aquibana 5. V. de transactionib. a. I 5. 3ὶ L. Cum de indebito a5. β de probationidi .aa. 3 in , 56o. Hoc ita, si venune alio specialis sit: quod si generalibus verbis concepta suerit de
omnibus juribus, quae ad renunciantem spretare Possunt, tunc renunciatio occasione matrimonii, vel religiosae professionis facta S. 552. complectitur an estiones omnes paternas, maternas, Paternas, et sororum: nec non Omues, quae Proficiscuntur ab
ascendentibus, aut collateralibus, juraque iam delata, legitimae etiam . aut ejusdem supplementi Di, quae in omni suceessiociis renuneiatione tacite subintelligi iubetur siὶ Reg. Constit. lib. 5. tit. I 5. s a. αὶ Reg. Constit d. s. a in M.
Quinimmo, etiam praecisa lege municipali, renunciatio nominatim concepta de se ternia bonis ad sororis successionem extendi potest, potissimum si amplissima sint
144쪽
i44 IurisWud. lib. III. tu. I. cap. IV. Ilai l. 3 renunciationis verba , Puta de juribus omnibus, quomodocumque competsntibus , oe . similibus ti : quamquam prudentis judicis arbitrium in hac re vertitur; atque singula it is adjuncta pensanda sunt, et ca Vendum, ne renunciatio ad incogitata trahatur ia .' ii in m. t Tres fratres 35. f. de Pare sa. r. i: Ubi .Iureconstitius tres fa rear initio haerediautem dioisisse refert; tum duos masculos, et foeminam commemorat. sαὶ L. Cum Aquiliana S. V de transacti . a. IS. S. 56a. Huic proxima est quaestio, utrum renunciatio suturae successioni ex caussa laesioni, irrita fieri possiti Assirmantium sententiam alibi defendimus, si laesio saltem enormis sit ti ; eaque probetur taὶ; 'etenim contractus omnes rite, et ad normam aequitatiseelebrati praesumuntur: Iaesio autem Plerumque ea sola inspi tur, quae renunciationis tempore extitit, uou quae deinceps supervenit sal: nec tenet sidejus,io, cum nulla sit obligatio in renunci ante s4 .
Si renunciatio per restitutionem in integrum rescindatur, quod ad ius renunciantis pertinet, interest, an ille, cujus successioni renunciatum fuit, decesserit testatus, an intestatu L Si pater cujus successioui filia renunciaverit, testamentum secerit, sola competit actio ad legitimae supplementum ti ; neque enim irritum dei hceps sit testamentum, licet renuncians. in eo praeteritus fuerit; cum impune praeteriri potuerit lai, ex communi Pragmaticorum sententia; quia nempe renunciauti, quamdiu renunciatio subsistit, ius legitimae successionis non competitis iὶ Fab. cod. de ρact. lib. a. tu. 3. desin. 8. in Princi αὶ Fab. dicti Asnae 8. num. I. in cor .
Sed, si intostatus decesserit ille, cujus successioni renunciatum est, atque renun- elatio rescindatur, renuncians virilem in haereditate partem habet si ; sublato enim per restitutionem impedimento renunciationis, ius renunciantis plene revivisciti Sane in utroque casu fructus vel legitimae, Vel. virilis portionis a die mortis debentur saxi, d. de pace lib. a. tre 3. dicti desinu st num. a. , et seqq. in VP. αὶ Asum. I Pvinianus 8. I Unae, si qias II. F. de inossic. statiam. i5. a. . b. d. de M. 8. num. 5. M C P.
Supra diximus, valere renunciationes factas sive a masculis, sive a Meminis occasione religiosae professionis : S. 5Sa. , si modo de solemnibus votis emissis eo tet is 558. : quaeri potest; utrum renunciatio irrita fiat, si monachus religionem deserat, legitimo auctorante superiore, seu gummo Pontifice. Distinguendum, prout distinximus, eum de intestatae successionis iure agebamus iv ais., et ino. : si Prosessio religiosa non tam rescindatur, quam irrita declaretur ab initio ex caussa vis, metus, aliave Rimili, renunciatio, quae ab ea pendet, necessario corruit, Proinde ac si nunquam secuta suasset si
si L. Nihil dolo ιαν S. i. I Cum minomalis 178. st de reg. iur. l M. 17. λς. 566. Aliud Prosecto aflii mandunt, si monachus iusta quidem ex caussa, sed quae Post
solemnia emissa vota supervenerit, puta morbo, religionem deserat, atque ad saeculum reveriatur; etenim dispensatio haec pro asionem religiosam ab initio valuisse Au PPonit, et consequenter renunciationem, quam dispensatio nou revocat in odium
145쪽
Quibus in casibus inlestiata successis denegetur. 45 eorum . quibus ius per renunciationem pleno quaesitum est si , saltem si haereditas i 3. iam delata fuerit, cum dispensatio obtinetur sal. ii Argum. t. Nec aMus 4. cod. de emancmation. liber . 8. 49. tii. in αὶ V. 4uma S. Isio. l. t. s.
Benunciatio facta occasione matrimonii carnalis, vel spiritualis a filia, vel a masculo religionem Profiterite apud nos vim habρt, licet decreto judicis neutiquam munita sit, et a minore sueta sS. 552. x Lex haec favor agnationis lata videri potest, atque ideo dubitari, utrum ad omnes casus pertineat, tametsi cognatoriam, Sive Personarum per laeminas conjunctarum, aut mulierum favore secuta fuerit. Verum, cum
legis verba generalia sint, arctioribus limitibus concludi non debet ii : maxime cum omnis interpretatio, extensio , vel limitatio prohibeatur tet . si L. De metio 8. F. de Publician. in rem action. s6. a. sαὶ Reg. Constic in ρmoem. S. a.
Sed quid dicendum, si persona expressa non sit, cujus favore renunciatio cedat lFingamus, patrem, cum filiae nupturae dotem constitueret, ab ea requisivisse, ut omnibus cujuscumque consanguinei successionibus renunciaret: non tamen adiecta persona, cui emolumentum renunciationis acquiratur. Si iuris subtilitas inspiciatur, renunciatio nullius est momenti; neque enim leges probant, ut quis jura sua abjiciat, nisi in alium transferantur si .
Aequitate tamen, et contrahentium voluntate inspecta, dicendum est, hanc renunciationem valare li , tum favore patris dotem renuneianti filiae constituentis, tum favore filiorum: favore quidem patris, vi contractus reciproci, qui alioquin claudicaret, si pater nullum ex renunciatione filiae lucrum haberet sa); tum favore filiorum, quibus pater praesertim nobilis consulere, et acquirere vello praesumitur 3 si Fab. cod. de ραct. lib. a. sit. 3. iasinit. 7. num. p., et Seqq. in N.
saὶ Argum. ι. Titia i 34. I. ρentile. V. de verbori obligat. 45. i. , t Graia te fundum G. cod. de Pact. inter e tori, et Menait . s4. 54. 3ὶ Fub. d. desinit. 7. num. 9. S. 57o. Hinc patet, etiam praecisa lege municipali si , patrem pro filiis stipulari posse; ita ut valeat renunciatio favore filiorum, licet absint filii sai; cum immo praesumpta patris siliis voluntas susticiat. ut renunciationis emolumentum ipsis, si haeredes sint, acquiratur s3ὶ: nec interest, quod dos integra ex bonis patris prosecta fuerit s4 ; quia patri, utpotequi optimum pro filiis consilium capere existimatur 53, speciatim permissum fuit, ut legem hanc rebus suis dicat 6ὶ: quamquam ex juris Romani subtilitate filii utique patri pacisci possunt, non pater filiis s7
si nos ratae habentur 1 tismodi renunciationes, licet absit ille , ctistis su cessioni renunciatur, Dei in cujus fa-rem renunciatio cessura eat. Reg. Constitui. lib. 5. tu i 5. I. r. in s saὶ Fab. cod. de ρact. lib. a. tu. 3. desinit. s. num. I. in F., et desin. 26. num. 4.
146쪽
S. 57 . Patri ergo pro filiis pacisci licet, ut renunciatio filiis prosit iv praeced. , non vero
. matri: sicut nec sater fratri si): nisi aliud lege municipali cautum sit, prout cautum apud nos videtur; cum generatim, et nulla iacta Personarum enumeratione, vel distinctione statuatur, ut renunciationes occasione matrimonii, vel religiosae professionis valeant absente licet eo, cuius favor successioni renunciatur laὶ.
Hactenus dicta sere pertinent ad successionis suturae renunciationes, quae fiunt oceasione matrimonii carnalis , vel spiritualis: quod si extra hos canus renuncietur, excommuni pragmaticorum senteuua requiruntur conditiones a Romanis legibus praestitiae si): atque Potissimum, ut consentiat ille, cujus successioni reuunciatur Iai: hie Porro consensus, si Fabro credimus, expressus esse debet, nec susscit tacitus s3ὶ: puta quod abscus sciverit pactum, et conventionem facto probaverit, dotis partembolvendo, quam frater sorori renuncianti promiserat 4ὶ.
Quo autem sundamento recedendum sit a generali juris regula, ex qua lacili eadem vis est ac expressi, cum de alicujus voluntate quaestio est, Potissimum alterius sa-vore si , innuit idem Faber, hanc juris diversitatem repetendam ex eo esse, quod huiusmodi pactiones odiosae sunt sal, utpotequae votum captandae morsis inducunt 3ὶ:an recta ratiocinatio st, judicent alii. iij L. Soluto matrimonio a. S ult. A solui. matrim. a . 3. saὶ Fab. cod. de Pact. lib. a. ut 3. d. desini L 3. auegat. uti. 33 D. I. ult cod. de pactis a. 3. S. 574 Sane fatetur laudatus modo Faber, pactum de viventis inscii haereditate, licet ab initio non valeat, confirmari, si postea ille, de cujus haereditate actum est, sciverit, atque expresse consenserit si in; neque enim lex iaὶ ullum tempus definit, quo consensus praestari debeat: proinde valet hoc pactum, et vires suas exerit, si modo eo sentiens , sive ab initio, sive postea in hac voluntate perseveraverit i3j.sιὶ Fab. cod. de ρact. lib. a. tu. 3. desin. Io. in Princ. saὶ L. MIL cod. eod. tu. de Pactis a. 3.
Si quaeratur, cujus lucro cedat portio filiae, quae, accepta dote, paternae successioni renunciavit, respondemus, eam haeredi a patre scripto accrescere, non caeteris filiis, aut filiabus, qui renunciarunt si , jus enim pater Per renunciationem filiae eom- Paravit , quod pro arbitrio in haeredem suum transfert lai; nec ad filios, licet illis consulere voluisse Pater praesumatur tS. 569. , pervenire potest contra patris voluntatem. si, Fab. cor de ρact. lib. a. tit. 3. dehnis. 28. in Prisc.
147쪽
Quibus in easitas intestata successio denegetur.
Cum ergo mi Patrem vere sp etet Portio filias renunciantis. si separanda sint bona haeredis a bonis testatoris, ut detractiones e fidei commisso fiant; ea portio magis ii . computanda est in bonis defuncti, quam haeredis, quasi accreverit haereditati, non haeredi si in; quia nec aliquid habere potest haeres, quod prius non fuerit liaeredita- tis sa): ex quo insertur, portionem hanc venire in fidei commissum 3ὶ; cum sit
ii Fab. eod. de γα lib. I. tu. 3. de . 28. num. Iel eqq. in Com. 2ὶ L. i. S. Scaevola i5. A. Si is, qui testament. uber. esse fias. est 4'. s3ὶ Fab. a. de . 28. allegar. ulcs in L. Insideicommissaria i8. S. Quoties x. F. ad Sexure Consula Trebestian. 36. i. . . S. 5 7. Excoptionem habet jurisprudentia haec de portione filiae renunciantis haeroditati ac rescetite, si haeres ipso post mortem patris dotem de suis bonis filias solverit, vel si pater favore filii stipulatus sit filiae renunciationem iij; in liis enim duobus casibus portio filiae renunciantis acquiritur haeredi ipsi, vel ex proprio saeto , quia dotem solvit; vel voluntate patris dotem eonstituentis: adeoque in fideicommissum non venit is . si Fab. cod. de Pact. lib. a. tu 3. , desin. 28. allegat. ula H
- I. 578. Caeterum apud omnes constat, per renunciationem suturae successionis amitti quidem ius succedendi ab intestato, non autem ex testamento si in; neque enim renunciatio impedire potest . quominus pro arbitrio, atque etiam renunciantis favore de suis bonis disponat ille, cujus successioni renunciatum est ta); alioquin in odium ipsius detorineretur, quod pro sui commodo stipulatus est, contra aequitatem 3x εὶ L. MII. cod. do Pam. a. 3.), Fab. coae eod. tu lib. a. tu 3. desinit et . niam. 4. O co P. lai Dict. I uir. Wν. . , I. Pactum, quod dotali 35. in M. cod. eod. tit.
s3ὶ L. Nulla iuris 25. st da legib. s i. 3. , t. Quod fauore 6. cod. eodem tit. si . r.I S. 579.
Quinimmo pater, cujus favore, quove stipulante, filia successioni renunciavit , onficere potest, ut ad intestatam successionem ipsa admittatur. Fingamus, filiam, eum dotem a patre accepit, renuntiasse haereditati tum paternae, tum fraternae: si pater velit, fratri ab intestato succedere potest; videlicet sublato impedimento renuiiciationis, quae in favorem patris facta fuit itin. i) Fab. cod. de ρacti lib. I. tit. 3. d. desin. 27. 'num 3. in corP. S. 5M. Non exprome dumtaxat, sed etiam tacite demonstraro potest pater, se velle, ut filia ab intestato, non obstante renuncialione, suecedat fratri: Puta si filiam renunciantem substituerit fratri, si sine liberis moreretur, in omnem casum, seu Vulgariter, pupillariter, et per fideicommissum, simul cum filia, quae non renunciavit tit: quia hoc ipso, eandem utriusque filiae conditionem tum in fideicommisso, tum in logitima successione esse debere, pater significat sa), ut par in omnibus sat determinatio, neque eadem res diverso jure censeatur, quod juris regulae non patiantur i3 si Fab. cod. de Pact. lib. a. tu. 3. d. def. 27. in Prisc. αὶ Fab. d. des a7. - . a. , et 3. in cory.
Sod haee catile accipienda sunt. atque coercenda, ait Fabre, ait eum Cresum, quo lilius, sea Daler renunciationem a sorore iactam ignoraverit, vel ratam rion habu rit is i
148쪽
i48 Iurisprud. lib. III. tit. II. n.i. i. a. alioquin filius intestatus decedens, eos haeredes habere velle videtur, quos scit perit': h renunciationem exclusos non esse saὶ; cum per renunciationem extranei quoad ius
tu. s. successionis effecti sint.
ιὶ Fab. cod. de Pact. lib. a. tu. 3. d. def. 27. num. 8., et seqq. in c P. ---- la, L. Si quis 3., L musiciuntur 8. f. i. V. de μα codicillor. 29. 7. S. 582. Nihil sane interest, quod pertinet ad patrem, vel etiam filium, seu fratrem expresse, aut tacite consentientem, an ratum, an imperfectum sit testamentum, quo pater filiae renuncianti successionis intestatae benesicium restituit siὶ; quia etiam ex actu nullo dignoscitur voluntas sa): hic autem nuda voluntas susticit, nee solemnitas ulla requiritur, ut quis jura sibi competentia dimittat, et alteri i3ὶ restituat. si in Fab. cod. de Pace. lib. a. tu 3. d. desinit. II. alienat. 4.
Quaedam in hac re pro coronide animadvertenda supersunt. Primum est, in sucineessione intestata servari leges loci, quo posita sunt bona immobilia, vel quae pro immobilibus habentur: ita ut tot censeantur haereditates, quot sunt diversae locorum leges: bonorum autom mobilium successio desertur secundum leges loci, in quo defunctus domicilium habebat: cum haec Penes dominum esse sngantur si . si in V. Tom. I. Pag. Ia9. I. a ., tum S. 3oI., et S. 3ia. - 3i8.
Alterum est, consanguinitatem Probandam esse ab eo, qui vult ab intestato succedere ii : non tamen probanda est Proximitas, sed ille, qui proximiorem alium eon-sauguineum adesse allegat, probare tenetur a): nisi certo constet, alium proximiorem existere: quod si plures sint constituti in eodem gradu, atque unus totam successionem odio creditorum sibi deberi contendat, alens, caeteros adire nolle, nonnisi partem recte petit, donec certa Sit haec liaereditatis neutiquam adeundae voluntas; cum fieri possit, ut caeteri deliberent, utrum adire, an repudiare velint I).ti in Ab-Eccles. Obsem atton. frenS. Pant. I. ObsemaL 153. num. 6. αὶ AMEccles. d. obse aiion. I 53. num. 8.
De collationibus. Instit. lib. 3. tit. r. De haereditat. , quae ab intest deferunt
ollutio post Iustiniani constitutionem Iocum habet etiam in successione test mentaria. S. 585. Collatio est contributio rei proρriae in commmem haeredualem. I. 586. Quae sint de collatione culta sigillatim e endenda 8 I. 587.
uamvis collatio, si ex novo jure, quod Iustinianum auctorem habet, res desiis matur, locum habeat non lautum in successione intestata, sed etiam in testamentaria,
149쪽
Qui conferre teneantur. 349hisi paler aliud expresse caverit si , antea tamen conserendi ne essitas non vigebat, in , . l. 3. nisi quis ab intestato succederet, vel ita succedere fingeretur ai: atque ideo de ea xii agere opportunum visum fuit, Post explicatas successionis intestatae leges. id .cti Nooeli. i8. ωρ. RAd qtioque G. , unde su tu Aiam. Ex testamento , ρost. I. - ο
αὶ D. N est. 18. ωρ. G, I mmmnius Philadephus 35. Vfamil. erciscund. io. a. S. 586. Collatio definiri potest contributio rei propriae in communem haereditatem: ex hae
desinitione patet, conserendam ess rem propriam, seu cujus dominium quis consecutus est, alio, quam successionis jure, ab eo, qui cum aliis succedere vult: ut ita se Vetur aequalitas, prout suadet praesumpta voluntas defuncti, cui Plures succedere contendunt.
Haec sunt de collatione breviter, sedulo tamen exponenda. I. Qui ad eam teneantur. a. Quibus in casibus collationis neeessitas incumbat. 3. Qnae res conferri de an L4. Quomodo fiat collatio.
II ilia emanemati etiam jure uetere conferre tenebantur, si Patri ab intestuto una cum suis successissent. S. 588. Filii emancmati non confriani suis, nisi quatenus sui damnum subire Possunt ex successicine emancimtoriam. S. 589. Emanemati silii eae testamento succedentes collationis Onere olim non adstring bantur. I. 59o. Filii emancipati inter se non conferebant. Quare Z S. D . An sui suis, uel emancipatis olim in ρarentum successione conferre tenerenturP S. 592. Collatio maxima nititur ae uate, ut servetiar aequalitas inter libenos, quos Parensaeque diligere maesumitur. I. 593 Filii emancipati norissimo jure conferunt tum suis, tum emancimiis, sise ab intestato , sire ex diatramento Euccedam. S. 59 . Coliatio in testameritaria successione ad illos tumum μertinet, qui ab intestato su cessiari fuissent. S. 595. NePotes, Miso imorum 'atre, M avo instituti neque cum Patruis, neque cum ρο- ωtiorum liberis conferunt S. 596. Nw es jure re raesentationis aso mccederiles inter se confrere tenentur, si nullis eratura sint Patria. 597. ProPonitur dulex quaestionis cuui, uerum ne otes iure rePraeseruationis Menientes conferre debeant, si cum ρatruis am succedant Z S. 598. Potes iam cum patruis araccedentes conferre tenentur, quod ab am consecuti
Ne tis emanciρata, anus ab ino dotata, Nim soli fratri, non Patruo conser bat. S. 6oo.Quid si neρtis emanemata , mque dotata ab a- faerem in ροeritate retentum superatum non haberet, sed ρatruum diamtaxat, aut praedefuncti patriai filios Z S. 6oi. ConSanguineos remotiores melioris, quiam proximi es , conditionis esse non δε- cet. S. 6Oa.
150쪽
igo ri. d. lib. III. est II cap. I.
Nemtes auo succedentes jure repraeseratationis conferre tenentur, quod ab φm, siae vivo Patre, sius Post 6us mortem, buerunt. S. 6o3. Cillatio Proexime Penaee a jure successionis. S. 6o4. Potes, qui stare re raeseruationis ari successionem nanciscuntur, conferre tersentur, quod Praemortuus parens con re debuisSet, Si avo, Seu Patri suo fuerinxi sel. S. 6o5. Patriai conferre tenentrar, quod a ρatre ac Periant, fratrum morum stra defunctorum
liberis. I. ω6. Nemres con re debent, quod PMeris contulisset, si Parens dola, pel culm stiri possidere desierit. S. 6o7. Quid si res ρerierint absque dolo, rei culρα parentis p S. 6o8. Potes bona ρatri quaesita conferunt, quam is msonum legitima ex cotiatione minuatur. 6N.
Nmoles collationis onere adstringunί- ρro iis rebus , quas parens , cujus pavimr raesentiant, confeste debuisset, tumetri Paternam , Dei magemam haereuitatem repudient. S. 6 O. Quid si mater dotem acciρiens renunciaoerit successioni fauore avi, tum ψsa ρra decesseris p S. Gil. Nγotes dotem matri ab auia traditam consiste tenentiar, quamois haec simulata
fuerit, dotem filiae restitui, non sibi. S. Gla St tilatio de dote Iiliae restituenda sufficiens inaequalitatis inter liberos inducendiae
argumentiam non Praebet. S. 633.
Quid si nepotes, cum soli sunt, quamuis in ari numero ex dioersis Praedefunctis filis, in culta succedunt Di singularis statuet 8 S. 614. Collatio in successione ascendentium vici inter descendentes , cujuscumque pautis sint. S. 615. Filii miri succedentes eae testamento inter se consere tenentur, licer extraneus haeres simia fremtus a ρatre fuerit. S. 616. Qtia ratione in hac vecte collatio seri debeat 8 S. 6i7., et si 8. Collationis necessitas non viget, neque inter ascentimus , neque inter collaterales. S. 6 9. Consanguinei transoresales inuicem muserunt, si tertator ex esse, Des tacite imcauerit. Quibus indiciis tacita haec Doluntas coibo ρossit' S. 6ao.
una quaeritur de personis, quibus conserendi necessitas incumbat, nec ne. j is ηntiquum a novo secernendum esti Vetera Romanorum iure filii Emancipati consere tenebantur, si ad Paternam successionem una cum suis, seu filiis in potestate reteritis roncurrerent tit: quod maxima aequitate, prout animadverit Uψianos. induetum fuit
cum enim practor emancipatos ad bonorum possessionem contra tabulas vocaret una
eum suis; visi emancipati contulissent, quod sua industria fortassis acquisierant, damnum subiissent sui, qui propter patriae potestatis vinculum nihil sibi, totum patri acquirebant taxii L. i. in mincm. s. hoc tit. sal D. I. l. ire Princ., S. t. instis. Per quas ρerson. NM. acquiri a. 9. 3
Ergo i cum a praetore inducta collatio sit, ut aequalitas servetne inter filios suo , et emancipatos; neve beneficium bonorum possessionis contra tabulas, emancipatis abi Pso Concessum, suis noxium sit, sponte aequitur, collationis necessitatem non ii cumbere, nisi quatenus sui damnum sentire possunt ex vocation emancipatorum it . Quare, si filius suus ex dodrante institutus sit, extraneus ex quadrante, emancipatu .