장음표시 사용
151쪽
Qui conferre teneamur. Is ibonorum contra tabulas possessionem accipiens, bona sua tantum Pro quadrante con- l i. I. I. ferre tenelur, quia solum quadrantem fratri aufert et ii in L. i. S. Toties 5. F. hoc tu. iii 6
M D. ι i. S. Si ex dodrante 3. V. hoc tu.
Eadem ratione pater emancipatus, conjunctus ex edicto praetoris ti) eum liberis suis in avi potestate retentis, conferre clumtaxat tenetur nepotibus, seu filiis a se Progenitis, non Vero caeteris, quia postremis partem non aufert sti . Quod si liberi emancipati ex testamento succederent, cessabat collati ora Praeceptum, quia laesio, seu inaequalitas, si qua fortassis esset, non ex praetoris edicto, sed ex patiis instantis voluntate proficiscebantur t3 . si in De quo in Pandect. lib. 37. tu. 8. de conjungenae cum emancmat. liber. ejus. 2 D. I. i. S. Si ex dodrange S., in sui. f. hoc ei s3ὶ D. L i. S. i. S. Ves maxime 6., et seq. o. hoc titS. 59 . Hinc etiam emancipati per bonorum possessionem succedentes patri suo inter se conferre non tenentur; quia sibi invicem non nocent si); quod enim unus sorte ex his liberis majorem bonorum partem aequisierit, accepto seri propriae industriae: adeoque inaequalitas ex proprio liberorum Lacto profluit, non ex edicto praetoris, cui soli prospicere voluit idem praetor per collationem fax ii L. Ciam emancmati a. S. Si tres emancmati 5. , I Praetor 3. S. Iuliantis a. b. hoc tit., I Si emancmati f. cod. hoc tit. αὶ L. i. in Princ. s. hoc tu. V. S. 588. S. 592. Postremo nec sui suis, nee emancipatis conserunt; tum quia sui ex edicto praetoris nihil consequuntur, sed tantum emancipati li): tum quia sui jure vetere Romanorum,
uti jam innuimus S. 588. , nihil proprium habebant; quod si Eabuissent, puta si
filia dotem a patre accepisset, eam conferre tenebatur, si una cum fratribus, et fi roribus ad paternam successionem admitti vellet tax
ii D. L i. in minc. o. hoc titiaὶ L. i. in princiρ. V. de sit. collation. 37. 7. S. 593.
Haec iure novo partim mutata, Partim retenta sunt i licet enim praetoriae bonorum possessiones sere inoleverint; quia tamen collationis usus firmissima ratione nititur, videlicet inducendas aequalitatis inter liberos i , quos pater aeque diligere Praesumitur sa , idcirco posterioribus Romanorum sanctionibus potius ampliatus, quam imminutus suit, prout ex dicendis elucesceti
Cum igitur Iustinianus liberos emancipatos, aeque ac suos in potestate retentos, ad intestatam parentum haereditatem vocaverit ii , conferre idcirco tenentur non tantum suis, sed etiam emancipatis, si qui sint; quemadmodum et emancipati inter se conserunt, tum in legitima, tum in testamentaria successione, nisi in hac parens aliter caverit a , prout suo loco explicabimus; ut aequalitas inter liberos omnes inducatur juxta parentum Votum praeced. si MMAL II 8. CV. I.
ai N est i 8. eop. Illud quoque S, auia. Ex testamento cod. hoc tu
152쪽
d Collatio, prout ex dictis patet, nititur praesumpta defuncti voluntate, ne inaequa-is. c. litas inducatur inter eos, quos aeque diligere censetur defunctus S. 593. : quo sun- 3 damento Iustinianus eam protraxit ad successionem testamentariam, nisi aliud cautum '' sit S. praeced. : proinde liberi, sitiam ex testamento succedentes, bona sua conferre tenentur, utique si fuissent defuncto ab intestato successuri: puta sidii primi gradus, vel etiam nepotes, sed praemortuo ipsorum Patre. S. Om. Quod si fingamus, ab avo institutos fuisse nepotes, cum adhuc viveret ipsorum pater, quem exhaeredaverit, nepotes hi, Sive cum patruis concurrant, sive cum Prue- defunctorum patruorum liberis, propria bona conferre non tenetitur: atque idem diiscendum , si avus nepotes ex semisse haeredes scripserit, ipsorum vero Paretilem ex altero semisse lii; cum otii in in nouim casu nepotes avo legitimi haeredes sint, cessat aequalitatis inducendae praesumptio, quae collationis juri caussam dedit sa). ιὶ mei in Panisci. hoc tit. lib. 37. tu G mιm. a. in med.
S. N 7 . . Si nepotes, praemortuo patre, jum repraesentationis avo succedant, atque Soli sint,
idest nulli supersint patrui, latentur omnes, ad collationem erga fratres suos teneri si in; et merito, eum enim silii, qui proprio jure ad paternam successionem veniunt sa , conferre teneantur, quae a Patre pilus habuerunt 33; potiori ratione hoc onus ita-jungendum est nepotibus, ne melior sit Conditio eorum, qui gradu remotiores sunt, et beneficio repraesentationis uti debent si . ti met in Pandere hoc tit. lib. 3'. tit. 6. num. 3. in Princiρ. . sa Nooeli. iι8. ωρ. r. in PrinciP. 3ὶ Moest i 8. ωρ. Illud quoque G 4ὶ D. Noseess ii 8. cv. I. in med.
Sed non eadem ea omnium sententia, cum quaeritur, utrum nepotes, quorum pater praemortuus est, collationis onere adstringantur, si concurrant ad avi succe Sionem cum patruis: atque haec quaestio duplicem sub se continet: nimirum quaeri potest i . Utrum nepotos conferre teneantur in liae reditate avi, quod ipsi ab avo acceperunt. I. An eadem conserendi necessitas vigeat pro illis rebus, quae parentibus nepotum intermediis ab avo datae fuerint, quas ideo pater ipsorum praemortuus conferre debuisset, si superstes fuisset, sive nepotes patri haeredes fuerint, sive ab illius haereditate abstinuerint. - . S. 599. Quod ad primum quaestionis caput spectat, utrum nepotes Venientes cum patruis in haereditate avi conserre teneantur, quod ipsi ab avo acceperunt sputa nepos ex caussa donationis propter nuptias, vel neptis ex caussa dotis , quidquid alii sentiant, probabilior, nec non aequitati magis consentanea videtur sententia astit mantium Ulpianus speciem pertractans de nepte, quae dotem ab avo suo cons uia suerat, collationis oneri eam subjicit, tum erga patruum, tum erga nepotem, vel neptem ex alio patruo: sed, si sit neρtis sola, ait Iureconsultus, non etiam nepos ex eodem, itinc confertur patruo, itemque nepoti, vel nepti ex alio si): ergo Ulpianus sentit, collationem aeque vigere cum patruo, ac cum nepotibus.
Nec movet, quod in eodem textu ait Ulpianus, neptem, quae fratrem habeat, soli fratri consurre, itoli patruo dotem, quam ab avo habuit ij; hoc enim juris antiqui
153쪽
Qui conferre tenean iam vestigium est, ex quo, si avus mortuus fuisset, relicto filio in potestate, atque nepote imi pariter retento in potestate, ex altero filio Praedelancto. et nepte emancipata a se dotata, neptis haec soli fratri nocebat, non patruo videlicet Patruus integrum haero. iii ditatis semissem consequebatur, nec per honorum Possessionem emancipatae nepti a 2 'praetore tributam minuebatur portio Patrui, sed tantum fratris aὶ: acleoque fratri , Hon patruo consore debebat 3ὶ.
αὶ Argum. l. i. S. Si ex dodrante 3. V hoc sit. 3ὶ D. I s. S. Toties igitur 5. V. 3νm S. 589., et Seqq.
S. 6O . Sed si neptis emancipata, atque ab avo dotata sola esset, idest fratrem in potestate retentum superstitem non haberet, ad avitam haeroditatem veniens per praetoriam bonorum possessionem cum patruo, aut praedes uncti patrui filiis conferre omnino tenebatur dotem ab avo acceptam liὶ; quia patrui, vel eius liberorum portionem minuebat ia). Eodem modo Qxplicandum est alterum Ulpiani responsum 33.
iὶ D. I i. S. Sed si sit 3. V. de sit. collation. 36. 7. αὶ D. I i. S. Totius igitur 5. o hoc tit. 33 L. I. S. ult. V. de conjunge . cum emanemac liberi eius 37. 8.
Praeterea, cum dos nepti data ab avo, filii potius contemplatione, quam neptis data sit: atque ideo, mortua in matrimonio nepte, avo quidem praedesuncto, sed superstite patre, quamvis Exhaeredato, censuit Iureconsultus dotem hanc, quasi a Patre ipso, cujus contemplatione tradita fuit, prosectam ad eundem reverti ii: nulla apparet ratio, cur a collationis onere solvatur ueptis, quod patri utique incumberet; alioquin remotiores consanguinei melioris essent conditionis, quam proximiores, quod nec nequitas, nec jura civilia patiuntur sax
Eadem porro collationis necessitas urget, si nepotes, vivo adhuc patre suo, sive post sejus mortem aliquid consecuti fuerint ab avo, cui jure repraesentationis succedunt sti; etenim in utroque casu Viget eadem aequalitatis inducendae caussa, propter quam collatio praescripta filii lain: Iegum autem Vim potius ex ratione aestimamus , quam ex subtilitate ia). 1ὶ Voet in Pandect hoc tit. lib. 37. lj 6. num. 3. Post me
Parum movet, quod objiciunt illi, quibus placet, cessare collationem, si avus nepoti donaverit, vivo adhuc patre; videlicet aiunt, jus nepoti quaesitum minui non debere ob mortem patris; sicut enim per patris mortem nepos sit avo suus haeres, eum alioquin pater ei obstitisset, ita et aequum est, ut collationi subjaceat, qua alioquin devinctus non fuisset: maxime cum collatio Proxime pendeat a iure successionis ti). ιὶ D. l. i. in ρrinciρ. F. hoc tu, d. Nos eli. 18. cv. Illad guoque s. S. 6o5. In altero superius proposita I. 598. quaestionis capite etiam contra nepotes in spondendum arbitramur, ita ut ad conserendum teneantur, quod praemortuus ipsorum Parens, si avo supervixisset, conferre debuisset, sive soli sint nepotes ex diversis
154쪽
I positis, sive eoncurrant cum palmis; sive haeredes patri suo sint, sive pa-na haeret, 'i' , , abstineant; tum quia generalis est Iegum sanctio, qua nepotes indistincta ju- iii 6 bentur, in avita successione conserre dotem matri suae traditam iij; tum quia suadet si aequitas, ne melioris sint couditionis nepotes gradu remotiores RVO, quam parens --- ipsorum proximior saxsi in L. Illam merito i9. cod. hoc tu. , Fab. cod. de Para. u. a. tu. 3. desinu. is., et i 8. V. Tom. VII. S. 236., 24a. et a 3. Pag. 59. et M.
Praeterea Iustinianus apertis verbis tradit, patruos conferre debere, quae a patro acceperunt, filiis fratrum suorum praedesunctorum si ; cum ergo eadem sit ex trito axiomate correlativorum, seu contrariorum ratio fa), immeriis prorsus ab onere collationis eximerentur nepotes gradu remotiores, atque ad successionem intestatam vocati jure repraesentationis s3ὶ: quo beneficio cessanis successionis participes fieri non possent
s3ὶ D. L Omnia 32. S. tili. o. de lega L a. i 3 i. I. , Novet II 8. ωρ. l. in mea. S. 6o7. Sed quid, si parens amiserit bona, quae ab avo consecutus est, nepotesne adhuc conferre tenebunturὶ Utique, si dolo, vel culpa sua possidere desierit, tum quia saetum Patris, cujus gradum repraesentant ii , praestare debent sibi iaὶ; lum quia longe aequius est, u dilapidatio patris noceat si ita , quam fratribus, vel praedes unc horum fratrum liberia, quorum jus a dilapidante nullatenus Pendet.
Quod si parens nec dolo, nec culpa possidere desierit bona sibi ab avo, seu patro
suo donata, quemadmodum ipse ad conserendum non teneretur; quia vir bonis ita arbitraturus non esset si , ita nec nepotes ad eorum collatiouem adstringendi sunt,
cum patria iure regantur in eo, quod pertinet ad successionem ia). si) L. Ciam emancimus a. De illis a. F. hoc titisαὶ D. N eL 1i8. c'. 3.
Nihil porro refert, utrum bona patri quaesita, atque a nepotibus conserenda modica sint, an tantae quantitatis, ut legitima nepotum immitauatur, si reliquis avi bonis iungantur; cum enim nepotibus major legitima non debeatur, quam patri, vel matri, ut alibi demonstravimus it : pater vero, et mater ad hanc collationem obstricti fuissent sa), aequitatis specie solvi non debent ab onere consereniti nepotos, qui in locum parentum succedunt 3ὶ: praeserquamquod legitimae nepotum deminutio legis potestate seret, non avi, Vel pareulis voluntate. si V. Tom. VII. Pag. II. 69., et 4eqq. a Nooel. 18. ωρ. IEud quoque s. 33 D. Nos et Ii 8. ωρ. I. I. 6 Io. Nec etiam ininrest, utrum nepos maternam, puta, haereditatem repudiet, an agno scat ; tum quia leges nepotes ad conserendum adigunt, si velint avo succedere, nulla facta disti uetione inter adeuntas, vel repudiatires parentum proximiorum haereditatem si in; tum quia rationes modo allatae I S. praeceiu aeque conveniunt nepotibus, Ira emnam , vel maternam Successionem repusantibus, ae adeuntibus; nam verum est in
155쪽
Qui conferre teneantur. i55 utroque casu, nepotes jure repraesentationis uti, Θt in locum praemortuorum parentum ingredi, ut ita cum proximioribus, a quibus alioquin excluderentur, admitti possint ta . si , D L Illam meruo io cod. hoc tit αὶ D. Noreia r 8. cap. s. in med. S. 6I . Sed quid dicendum, si mater dotem accipiens favore patris, vel matris, renuncia verit juri successionis intestatae; tum praedecesserit mater, atque ideo fiat locus nepotibus si ὶ Etiam in hoc casu dotem matri traditam nepotes Consore tenentur, et in legitimam imputare, icet a materua haereditate abstineant laὶ; quia et in hoc casu militant hactenus exposita rationum argumenta: adeoque idem jus statui debet l3ὶ. i) V. sum S. 5 3 sa Fab. cor de Aact. lib. a. tit. 3. desnu. II. V. Tom. VII. S. I O. , et a i., pag. 6o. Thesauri decis. 237. in additionidi littera D.
, sit a Dubitari potest, utrum nepotes teneantur conferre dotem matri datam ab avia , si haee stipulata fuerit, dotem non sibi, sed filiae restitui. Verum nec in hoc casu nepotes ab onere collationis solutos putamus; quia Iustiniani eonstitutio tam masculini, tum foeminei sexus parentes complectitur si in; atque eadem Praesumitur Voluntas matris, ac patris, ne majorem consequantur haereditatis Portionem nepotes ex silia, quam
filia ipsa, si viveret faxsi, D. I Illam merito is. cod. hoc tit aὶ No-I 18. ωρ. I u quoque 6.
DissicuItatem utique movet stipulatio a matre dotante sacra, qua, dotem filiae restitui conventum est; Verum , lioet per hanc stipulationem dos filiae plene quaesita videri possit, ne unquam ad dotantem revertatur, non tamen praesumenda est mater hinc voluisse inaequalitatem in successione inducere inter liberos, quos aeque diligere iudieatur itine multo minus favore Nepotum gradu remotiorum saὶ.
Una huic jurisprudentiae exceptio admitti potest, in eo videlicet casu, quo singularῆ loci statuto cautum sit, in nepotes, si soli sint, quamvis impari numero ex diversis siliis praedelanctis, succedant in capita, non in stimes: cum enim, hac posita lege, nepotes ex propria persona, et Proprio, non Parentis, seu repraesentationis jure ve- uiant ad successionem avi, aequum utique est, ut conserant, quod ipsi ab avo consecuti sunt, non quod ab avo habuit praedelanctus eorum Parens, ex cujus Persona, seu gradu successionis emolumento non gaudent ii .
Igitur collatio locum habet in successione ascendentium inter descendentes . sive irimi, sive ulteriorum graduum, sive nepotes sint, sive pronepotes; cum enim collatio liberorum ultra filios primi gradus potissimum ex iure repraesentationis Pendeat si , utque hujusmodi benesicium nepotibus quoque, et caeteris deinceps competat, et necessarium sit, ut ad suecessionem admittantur una eum descendentibus gradu proximioribus sa , spoute sequitur eadem conserendi necessitas tax si in D. I. Iliam merito i9. cod. hoc tu. V. sum S. 6O5. α) Nooeli ii 8. cv. I. in med
33 L. Illud quaesitum d a. f. ad leg. Aquil s s. a. i
156쪽
. : Cum ex novissima Iustiniani lege collatio seri debeat non tantum in Iegitima , sed iii a et in testamentaria successione si), quaeri potest, quid juris, si pater haeredes scri-O' : pserit, tum filios, tum extraneos ὶ Quidam putant, conserendi necessitatem in hae --- specio remitti, quia in extraneis Iocum babere noti Potest; adeoque colligunt, nec Pro filiis vigere; ne eadem res, seu eadem institutio diverso jure censeatur ia .
Alii tamen congruentius collationis necessitatem in hoc casu defendunt; atque nituntur generalibus Iustiniani verbis, collationem inter liberos omnimodo praecipientis. licet pater testamentum condiderit, nisi aliud x Presse statuerit si : ita autem collatio siet, ut extranei portionem suam haereditariam accipiant, perinde ac si nihil a filii, conserendum esset; cum apud omnes constet, nec filios Extraneis, nequis extraneos siliis eonferre la . si D. Novell. i8. ωρ. D.d quoque 6. αὶ L ult. ρωρ. sui. , Meraic. Sin autem extranei mae commvn. utriusq. j ic.
3. 38. , t. i. I Si ex dodrante 3. st . hoc sit.
S. Gi8. Deinceps, ab extraneis scriptis a patre haeredibus portione sua percepta , quod reliquum est, inter liberos ad successionem vocatos dividitur, sed iacta prius collatione earum rerum, quas a patro consecuti sunt : atque ita testantis patris voluntas exitum sortitur, tum quoad extraneos, tum quoad filios, aequalitate inter ipsos servata, prout suadet paternae assectionis Praesumptio sa . ij Argum. d. l. tile. Der c. Sin autem extranei, coae commvn. utriuSq. minc. s 3. 38. 3,
Collatio, ut ex dictis patet, viget inter descendent tis, cum succedunt ascendentibus; non vero inter caeteros: sive extranei sint, sive etiam ascendentes, vel collaterales si ;deficit tum lex, cum nulli bi in hisce successionis ordinibus praecepta inveniatur; tum legis ratio, neque enim adest eadem inducendan aequali tutis praesumptio, Potissimum iu colla toralibus, quibus Doc haereditatis pars relinqui jubetur. Proinde, si soror a fratre dolata sit; tum ci ab intestato succedat, uua cum alio fratre, vel sorore, praecipuam habet dolem, nec eum fratribus conserin cogitur ta . ιὶ Fiab. cod. hoc tit. de collati m. lib. 6. tu. 4. de te. I. in Princiρ. aὶ Fab. cod δε ρωt. lib. a. tu. 3. δε it. i. in sin. S. 62O. Excipiunt interpretes, et pragmatici casum, quo testator aliud expresse, vel rapite caverit; vel aequitas ita suadeat; puta si soror a fratre dotem habuerit, atque inde favore fratris dolantis renunciaverit omni successioni Paternae, mauernae, et fraternae; luna ipsa, fratre dotante superstite, decesserit, et liberos reliquerit, qui eum patruis ud dolantis post a defuncti intestatam sumessionem veniant, non obstante matris renunciatione; si enim hac redes matris si ut, arbitri sumiliae erciscundae partes erunt, uit Faber, ut cogat sororis liberos in portionem haereditariam imputare, quidquid ex Persona matris, et ob renunciationein maternam ex caussa haereditaria ad eos per- ouit ai; nec crisimile est, fratrem sorori dotem daturum fuisse, si scivisset, eam successuram fore; cum eo Plane consilio dederit, ut Per renunciationem ab liaeredi-
157쪽
Quibias in easthias eollatio Meienda si
sitis in ensibias colliatio facienda su
ollatio mu Iustiniantim osel etiam in successione testamentiaris, nisi ρarense resse aliud demonstraueriL S. 6 al. , et 6 II. laeto olim tacite nemissa judicabatur a parense, qui filios haeredes serpsisset, Ila cotiationis mentione facta: hodie Dolita maestimitur, nisi aliud caurum sit. S. 6α 3. Collationis necessitas in successione testamentiaria, non gantiam e re43a, Sed etiam tacita ρatris Moluntate cessare potvit. S. 6a . Expressum haberi debet, quod ex Derbis, vel agentis consilio necessario coia sigitur. S. 625. Filia, cui Pater dotem dederit. alectis hisce rectis , idque ultra eam portionem, quam in paterna haereditate habitura est, dolem conferre non tenetur. 626. Maritus collationis onere adstringitiar, etiam constante nuurimonio, si mrs haereditatis in dolem tixori d ita fuerit. S 6a7., ct 6a8. Pater, qtii dotem certiae quantitatis filiae ultra legitimam Portionem dedit, non praesumitur ρartem Mereditariam in dotem dedisse. S. 629. Collationem non Oelle uidetur ρater, qvii inaequaliter dioiseria bona stiri inter liberos, atque ρIus rediqueru illis, quibus Wius nihil dederat. I. 63α, et 63 i. Pacto remitti Poteat conferendi necessitas . si modo sat ρost monem ejus, de cujus
successione tractatur: non Mero antea. S. 63 a.
Collationem Gragere Potest filius, ρaterna haereditate abstinendo, dummodo legitima fratribus saloa sit. S. 633. Filitis ex ore ius conferre non tenetur, et legatum sibi relictiam capit Quid, si querelam inossiciosi testamenti moueae 8 S. 634. Conferre la solus tenetur, qui jure haereditaris ρarentia bona consequitur, non quitatilo legati, Mel sing&laris sideicommissi. S. 635. Filii inter se congerre debent, licet Paternam haereditatem adeant, i lorato inuentarii beneficio. S. 636. Couatio ob solam utilitatem siliorum in via fiat, non autem creduorum, quibias ideo ρrodesse non debet. S. 637.
ollatio, prout ex dictis constat, facienda est tum in Succesεione intestata, tum in testamentaria siὶ: olim quidem cessabat conserendi' praeceptum, si Parens testamentum condidisset saὶ, uec expresse cavisset, ut collusio fieri deberet 3); quia tacite videbatur parens hoe onus remisisse, ex quo silium haeredem scripserat, nec ad co ferendum adegerat.
M Darie lineres 3o. q. s. U. fami erciscund iro. I. ibi D. l. i. cod. hoc tu. S. 622. Verum Iustinianus aequius putavit, in utroque successionis tum intestatae, tum testame utariae genere collationem seri, quoniam incentiam est, ait Imperator, ne forsan Oblitias datoriam , aut, mae tumiastu mortis anguatiatus, hiajus non est memoratus ti): quare subjicit, collationem omnino iaciendam esse, ut inde aequalitas tuter liberos
158쪽
i58 Iurim d. lib. III. tu. II. ωρ. II. ,..i. l. 3. Ser et ur, Nisi Parens e ressim designa erit pse se uella non fieri collationem di sedi , Urbere eum , quι CDPtur ex hine consse re, et quod fam datum esι, et ex furetii. P testamenti set . coii. 1. 6. si D. Nooeli. x8. caρ. Illud quoque S in med la) D. Nooeli. 18. ωρ. 6. in sin. I. 623. Ergo antiqui Romanorum jurisprudentes . atque Imperatores tacito remissam iudiea tinni collationem a Patre, qui testamento haeredes scripsisset liberos suos , nec collationis meminisset S. 62I.ὶ: Iustinianus contra praesumit collationem ex voluntate patris testantis seri debere, nisi pater aliud expresse caverit, ita ut inter liberos omnes inducatur aequalitas si , aequali erga liberos Omnes parentum assectioni laὶ consentanea.
Cum autem Iustiniani sanctio Praesumpta patris testantis voluntate nitatur; atque praesumptio, ex trito iuris axiomate, Veritati cedat si , si appareat, collationem a testatore Volatam non fuisse, sive expresse, sive etiam tacite ejus obligatio cessabit α).
Neque nocent verba Iustiniani, quibus requirere Videtur, ut pater expresse remittat eouserendi onus ti ; etenim, praeterquamquod credi nequit Imperator recessisse a receptis juris regi lis, ex quibus taciti eadem vis est, ae expressi ta , satis expressum habetur, quod ex verbis, et consilio agentis necessario colligitur s3ὶ. 1ὶ N est i 8. ωρ. Illud quoquc 6. . saὶ L. Cum quid mutuum 3. V. de reb. credit. I a. a. , L Solino matrimonio a. , uti. V. Solui. matrimon. a 4. 3. s3ὶ L. Au Praetor 5. S. i. , t In sententiis 5 ν S. I. f. de re jussicat s a. i. S. 626. . Quemadmodum in testamentaria, ita etiam in legitima successione, ex tacita d iuncti voluntate, cessare potest collatio: veluti si pater dotem filiae suae dederit ducentorum aureorum, atque haec verba adjecerit: idque ultra eam Portionem, quam in bonis palernis defuncto patre habitura est si in; alioquin silia non haberet dotem praecipuam ultra partem liaereditariam, si dotem conferre cogeretur cum fratribus, ab intestato patri simul succedentibus sa). 1ὶ Fab. cod. hoc tit. lib. 4. tit. 4. d. def. a. num. a , et 3. in C P. αὶ L. Si donatione i 3. hoe ii S. 627. Igitur filia in hae specie dolem conferre non cogitur; atque multo minus maritus,
licet dotis Domine, ex uxoris voluntate bonorum Paternorum Portionem teneati quia haec jure suo tonet lix Λn Vero maritus dotem conferre teneatur, si conserendi onus mulieri incumbat; in eo nimirum casu, quo pater stiam ab liac Obligatione non exemerit, atque maritus ducenta a patre Promissa nondum consecutus sit, utique vero
portionem liaereditariam uxoris, atque deinceps ipse ducenta a cohaeredibus uxoris Postulet, dubitari potest. siὶ Fab. cod. Loc tit. lib. s. tu. 4. d. def. I. in ρrinciρ S. 628. Si pars haereditatis in dotem quoque praeter ducentos aureos data suisset, maritus utique, ait Faber, etiam constanto matrimonio, dotem conferre deberet ij; licet enim secundum juris regulas is tantum conserre teneatur, qui succedit a , maritus
159쪽
Quibus in casibus collatio Iucienda sit. I 59
vero non succedat, sed ipsius uxor; quia tamen aliud non videtur Sub nomine podi imi. l. 3.tionis haereditariae in dotem datum, niki quod saeta collation o invenitur in portione di i haereditaria , idcirco maritus ad dotem pecuniariam conserendam tenetur, seu tanto tit. 5minus percipit, quantum conserendum est: maxime quia marito nullum ius competere ζω Potest iii haereditaria uxoris portione, priusquam haec uxori acquisita sit. - 1ὶ Fab. cod. hoc tit. lib. 6. HL 4. dis a. ntian. a. , et seqq. in cor .
Sed, si sola ducenta in dotem filiae pater dederit, non vero portionem haereditariam , maritus ducenta iure petit, nec conferre cogitur; eum aequitati collationis satisfieri possit in aliis bonis tiὶ: adeoque jus marito quaesitum imminui aequum non est a : atque coliae dos agere debent adversus uxorem, eamque familiae erciscundae judicio ad collationem adigere. Sane legitimam, vel portionem haereditariam in dotem non videtur dedisse pater, qui dotem certae quantitatis filiae ustra legitimam ρογtionem dedu 3, si in Fab. cod. hoc tu lib. s. tu. 4. d. def. a. num. 8., et seqq. in Com. αὶ L. Dotis quidem 5. cor hoc tit. s3ὶ Fab. cod. de fur. doc lib. 5. M. 7. desinae m. V. Tom. IV. I I 203. , IaO4., et IOS. Pag. 3II. S. 63o. Praeterea cessat conserendi necessitas ex tacita patris voluntate, si omnia bona sua inaequaliter inter liberos diviserit si it atque vel plus aliis reliquerit, quibus nihil prius dederat, minus vera illis, quibus iam data suerant bona eollationi obnoxia, Puta ex caussa dotis, vel donationis eropter nuptias: vel institutis liberis omnibus aequaliter, illis tamen, qui hactenus nitul a patre habuerant, legata reliquerit lax iὶ Voei in Pandece. hoc tu lib. 37. Q 6. num. a7. in meae in L. Ex ρurae 39. S. t. s. fama. ercis o. a.
Nec Scaevolae responsum ad ius vetus, ex quo in sola intestata successione col- Iatio locum habebat li), coerceri potest; etenim Iur consultus praesumpta Patris Voluntate nititur: rectius dicitur, ait Scaevola, ei Moluntate defuncti collationem dotis Mare ia); eadem porro voluntatis conjectura est, sive pater codicillos secerit, Prout tu specie Scaevolae, sive testamentum condiderit
Huic assinis est quaestio, utrum collationis necessitas pacto tolli possit. Si pactum hoc sat mortuo eo, de cujus haereditate agitur, fatentur omnes, 'ratum esse si , cum unicuique Iiceat juribus pro se latis renunciare sa), nisi speciatim probibitus sit. Quod si fiat renunciatio vivo eo, cujus haereditati bona per collationem adjicienda essent, cum de haereditate viventis pacisci non liceat, nisi ipso consentiente t3 , Praeterquam in contractu matrimonii ex usu in foro post ius canonicum recepto S. 55o. , consequens est, hujusmodi renunciationem non valere t4 .
si in L Si quando 35. I. n generaliter a. eod. de in cios. testamenL s 3. 28. ιαὶ L penust cod. de ρacti la. 3. 3ὶ L. Paetum dotuli 3. cod. hoe tic I. Pacrum, quod dotali a S., I ust coae de Pactis. 4ὶ L Iuris gensium et Et generatu 16. g eod. M de Paci. s a. 34. S. 633. Cum ergo liceat post mortem parentis collationi renunciare S. Praece L , etiam licero debet ei, qui ad haereditatem vocatur a lege, vel ab homine, haereditate abst,
160쪽
iso Ziari rud. lib. III. tit. II cap. II. in i l. nore, atque ita ab onere collationis se eximere ti); si modo legitima fratri ins salva is sit; alioquin abstinendi facultas denegatur, nisi caeterorum Portio suppleatur ain: n m. s.' quo onim abstinendi beneficium in dispendium legitimae filiis debitae cedere aequum si est Sane, si ex duobus nepotibus ad liuereditatem avi cum palmo venientibus alter --- abstin at; cum imitas portio agnoscenti nepoti accrescat i3ὶ, hic cotiserre tenetur, quod nepos repudians conferre debuisset 4 .
Filius a patre exhaerodatus oneri collationis non subest, si modo paterno judicio aequiescat: imino et legatum petere Potest, si quod ipsi relictum fuerit si : sed, quod sibi a parente datum est, conferre tenetur, si querelam inofficiosi testamenti moveat sai: alioquin ultra legitimam ex bonis parentis consequeretur contra justaui, seu a legibus
iii L. Si μater 4. V. de . t. collation. 37. 7. αὶ L O liberis i . feri in minc. cod. hoc tu. S. 635.
Ad haec partem suam conferre tantum tenetur, qui iure haereditario defuncti parentis bona acquirit, non qui alio titulo, puta legati ii , vel singularis fideicommissi sti ;μtenim sive legati, sive fideicommissi singularis titulus longe distat a jure successionis, at lust satis demonstrat pater, ab Onere collationis immunem velle filium, quem ad
Quaerunt intorpretes, utrum filii ad conserendum teneantur, si haereditatem adeant, implorato inventarii beneficio: sane fatentur omnes, filios . non obstante iuventario inter se conferre debere; hoc etenim beneficium eo tantum consilio inductum fuit, no haeredes croditoribus haereditariis ultra vires patrimonii a defuncto relicti teneantur si , adeoque ad id trahi non debet, ut evertatur aequalitas inter liberos, cuius inducendae caussa collatio a legibus praescripta suit sa).li L. titi. S. Et, si Praefatum 4. cod. de itin deliberanae s. 3o. IJ L. i. in princ. st hoc tis , NOMelt i 8. ωρ. Illud quoque s.
Dissicilior est quaestio, utrum collatio in utilitatem creditorum facienda sit, ita ut, quod collatum est, ueri alieno exsolvendo impendatur. Nuantium sententia magis arridet; quia, ut modo diximus i , praeced. , collatio solam respicit utilitatem siliorum; at ius ideo, si filii, ot extranei haere les a patre instituti fuerint, filii inter se quidem conserunt, non autem favore extranei siὶ: si autem nec extraneis a patre scriptistin redibus collatio prodest, mulis minus prodesse debet creditoribus; ne , quoci pro filiis inductum est, in eorum detrimentum cedat la .
si D. I. i. S. Si ex dodrante 3. V. hoc tu. 2ὶ Arg. I Legata inutiliter i9. D de se L i. 3o. i.