장음표시 사용
271쪽
2 Libertas Archiep. Benem. Vindicata.
, , T Lli demum Scriptores , qui ejusmodi Caroli Calvi ces, , L sionem seu dominii translationem ad fabulas rejiciunt,
,, & sorte veriora sectati dicunt Romanae Urbis dominatum di, propter Imperii declinationem transmeasse ad Romanum, , Pontificem , id ineunte seculo decimo accidisse consen- , , tiunt, Constantini Porphyro geniti permoti testimonio, qui ,, in suorum Thematum lib. I. Them. κ. Europae statum exhi- ,, bens , qualem ipsius aevum serebat , circa annum 9Iq. de ,, Urbe Roma ita scripsit: Roma Regium deposuit Principa- , , Ium stropriam administrationem ae jurisdictionem obti- ,, nuit, eique ρroprie dominatur quidam suo tempore Papa . , , Sed quid inde Z Num quia Urbis dominatus hisce tempo- , , ribus penes Romanos Pontifices erat, sex in Pontificatum di, Paparumque electionem jura amiserunt Germani Caesares Z,, Nil tale omnino . Ea illi jura perpetuo exercere perrexe , , runt. Quae gessit Otho III., ejus successores agere quoques, perseverarunt. Henricus Niger , a Germanis III. dictus, , , anno IO 6. Clementem II. Romanis Papam dedit : Hem, , mGn. ContradZ ad an. Io 6. Su. Gembl. ad cn. IO46. Ma- ,, risu. Scotus ad an. Io 6. Acta Gementis II. apud LethnI- , , tiam Tom I. V. 377. Lamb. Schooab. ad an. IOA7., ct
b, to, in ejus locum suffecit Uictorem II. Leo Ostiens. 2.di, cap. 89. Lamb. Sibasnab. Bertoldai Consantiensis Conci
272쪽
is nuator Herman. Conre. Monachus HerisIdensis ad an. IOS . se Alberieus ad an. IO33. Otis. Fri g. VI. capsia . Haec Ano-
Nos vero, cum praesentis instituti ratio haud postulet, ut relatas de translato in Romanos Pontifices Urbis dominio opiniones perpendamus, solum de Constantini Porphyrogeniti testimonio, quod unum ianti facit Anonymus, ut idcirco postremam ex iis opinionibus reliquis praeserat, infra dice
Hic autem , antequam tot indicatorum testium nubem discutere aggrediamur, qua ille rerum gestarum veritati umbras offundere studet, placet observare captiosam dicendi artem , qua jactata toties jura in Pontificias electiones ab Imperatoribus semper fuisse exercita ut ostendat, ab Othone III. transit ad Henricum III., Sancto Henrico & Conrado II. , qui intermedii imperarunt, silentio praetermissis. Ipsum videlicet non latuit sub istorum cum Regno , tum Imperio Romanorum Pontificum electiones, quae a Silvestro II. ad Clementem II. septem intermediae numerantur, ab assensu & potestate Regia Caesareaque fuisse prorsus immunes .
Uerum de Henrico Nigro sermo jam sit, qui sane Mide gerum Niscopum Bambergensem Romanae Helesiae elegit Pontificem , ut scribit Hermannus Contractus sy), seu Papam consiluit, ut habent Marianus Scotus & Chronographus Saxoad annum IO 7. vel Soligerum Bambergensem Episcopam Papam consiluit , ut habent Acta Clementis II. apud Leibnitium , sive Vicarium sonolleum consiluit, ut scribit Lambertus Schasnaburgensis ) , vel demum subnituir, uti
exprimit Otho Frisingensis cap. 32. lib. non IV., qui perperam citatur ab Anonymo , sed VI. At Episcopum Bambergensem, qui Clemens II. vocatus est , non auctoritate propria eierasse,
273쪽
α σ Libertas Archiep. Benem. Vindicata.
Sutrii cogi curavit Henricus, in qua Benedictus, Silvester S Gregorius de Pontificatu malis artibus ab iplis in vase contendentes deponerentur , & Romae alteram , in qua novus S legitimus Pontifex constitueretur . Rem accipe susori & castigatiori stylo scriptam a Desiderio Abbate Casinensi , S. R. E. dein Cardinali, & demum sub nomine Victoris III. Pontifice Maximo , in Romana Curia apprime versato, qui tunc temporis vivebat: Iamdudum, inquit, Regio animo insederat, ut tres illos, qui in se so- solieam Sedem inu rant, cum Concilio is auctoritate totius
Concilii juste depelleret, is unus, gui fecundum saluta Patrum Dominico Gregi fluite praeesset, Gero Populo eligente ordinaretur . Praedictus itaque Pontifex Gregorius VI) exoratus a Rege caeteririque Pontificibus, Sutrium , ubi Onodus congregata erat, alienus se , quod aliis duobus depositis , Mi seu Pontificasus confirmaretur , gratanter perrexit . Sed poti quam eo ventum es , ct res agnata ae discuti in SInodo earpta, agnoscens se non posse juse honorem tanti S eerdotii adminis1 are , ex pontificati Sella exiliens ae semetipsum Pontificalibtis indumentis exuens , posulata venia, minuit Sacerdotii dignitatem deposuit. Ins haec Henricus
Urbem ingressus, congregato in Ecclesia B. Petri Apsoli Ro- mano ciero ct Populo , tina cum Episcopis, qui in praedictam , convenerant Synodum , communi consitio Gementem Bamberis gensem Episcopum elegerunt; quia in Romana Ecclesia non erat tunc talis reperta persona, quae dignes et ad tanti bonorem Sacerdotii sumere; eumque in Aponolics Sede ad regendum Dominicum Gregem inthronizancer consituunt i) . Cernis Clementem II. non datum ab Henrico Romanis Pontificem , sed communi consilio Romanorum & Episcoporum electum , Luia in Romana Ecclesia non erat tune tatis reperta persona , quae digne possi ad tanti honorem fossicere Sacerdotii, propter gliscentes videlicet ibi discordias. Cum ergo audis a citatis Auctoribus rem compendio narrantibus , qui omnes Germani sunt, ideoque ex hoc etiam capite Uictori III. Italo posthabendi rerum gellarum optime constio quod
i γ Victor III. lib. 3. Dialog.
274쪽
quod II enricus elegit, eonsiluit, subsituit Pontificem , intellige illos hujusmodi loquendi formulis usos honoris gratia
erga ipsima Henricum, quia is operam navavit suam, ut ablato schismate , novus & legitimus Pontifex in Synodo eligeretur, constitueretur, substitueretur. Consulto prietermis Sigebertum Gemblacensem , qui &ab Anonymo ptar termitti poterat. Hic enim Scriptor ad annium loq6. ab ipsiomet Anonymo indicatum, haec habet:
Romae uno contra duos ct duobus contra unum de Papatu em-rendent bus , Rex Henricus edintra eos Romam vadit, ct eis
Canonica ct Imperiali eensura depositis, Mirigerus Bamber
gensis Piscopus, put O taemeni Romanae Dei ae praesidet.
Nil ibi de Clemente dato Romanis Pontifice ab Henrico; quod certe si verum esse subodorasset, literis mandare non omitisset idem Sigebertus homo schismaticus & Caesareis partibus addictissimus. Clementem II. Damasius II. excepit, de quo ita He mannus Contractus ad annum IOA8. Poppo Brisiensis η Episcopus ab Imperatore electus Romam mittitur, O honorifice fusceptui sopolicae Sedis Papa ordinatus , mutato nomine ,
Damasus II. vocatur. Lambertus Schasnaburgensis de eodem ad eumdem annum ita refert: Imperator Natalem Domini Polethae celebravit. Ibi aderant Legati Romanorum Suit
geri Papae obitum nunciantes , eique fuere forem posulantes, quibus Imperator Bononem Priseiensem ' Episcopum assignavit. Postularunt siquidem Romanorum Legati ab Henrico Clementis II. successorem, vel quia, ut observat ANGELUs de Nuce i) ex Desiderio & Anastas o , neque tunc talis eratis Romae reperta persona, quae digne posset ad tanti hono- , , rem sussicere Sacerdotii, cum nono circiter mense ab inito Pontificatu Clemens II. obiisset ; vel quia Romanis expedire
denuo tune visum suit ab Imperatore exposcere, quem com
munibus inde votis in Pontificem eligerent, depulis imperiali vi Benedicto IX., qui Tusculanorum Comitum stetus potentia Apostolicam Sedem tertio invaserat; vel demum quia Henricus totum jus suum in Romani Pontificis electio
nem I μι. in cap.4. ι.. I. Leon. Ostens.
275쪽
a 8 Libertas Arebim. Bene s. Vindicata.
nem collocans in nummis post electionem Clementis II., ARomanis , data pecunia non parva , exegerat , m Ane ejus m
missu Papa non eligeretur I) , addito etiam ad id juramento , sicut scribit Sigebertus ca) . Poppo itaque Brixinensis Epis pus ab Imperatore electus hoc est delectus) Romam mittitur,
uti narrat Hermannus , quia videlicet illum Romanis , aut necessitate adactis aut pecunia corruptis , postulantibus Pon tificem, Imperator assignavit, ut resert Lambertus , totius utique Cleri & Populi consensu de more eligendum. Otho Frisingens s lib. vi. cap. 33. haec habet : Eodem anno , Midegero mortuo, Dino Aquilejensium Patriarcha in ejus locum subrogatur. Marianus Scotus ad annum IOA7. ClementPapa obiit. Papa Bobbo I a. pos Petrum an. I. Gottfridus Viter bientis Part. κvI I. pag. 93. Anno Domini Io I., inor tuo Gemente, Popio Aguubensis Putriarcha in locum ejus subrogatur . Nihil praeterea scribunt de electione Damasi II. hi tres Auctores, quos idcirco si legisset , nequaquam citasset Anon Tinus. Observa obiter Popponem, qui postea Damasus II., fuisse quidem Brixinensem Episcopum , sed num etiam fuerit Aquile jensis Patriarcha , vocari in dubium sy) .
Damasus II. successorem habuit S. Leonem IX., de cujus electione haec ad an . I 9. Lambertus Schasnaburgensis: Imperator Natalem Domini Frisiuae celekravit. Ibi iterum Legati Romanorum , Bobbonis Papae morte nunciata, Re Horem Romanae Ecclesiae populabant, quibus Imperator Brunonem Tolos Episcopum dedit. Otho Frisiingensis lib. vi. cap. 33. refert, quod Hild brandus ab Imperatore delectum & Pontificiis insignibus redimitum Leonem adiens aemulatione Dei plenus consanter eum de incarpto redarguit, illicitum esse inquiens per manum Dicam Summum Pontificem ad gubernationem totius Ecclesiae violenter introire . Verum uisse eedere velis consiliiI, utrum-
ρας , ct quod Majectas Imperialis in Vso non exocerbetur, quodque Libertat Ecclesiae in electione Canonica renovetur , se pollicetur essenurum. Narrat subinde Brunonem Hildebrandi
276쪽
Consiliis acquiescentem , Pontificiis depositis insignibus , Romam sub peregrini habitu prosectum, a Ciero Populoque suisse
elei tum in Pontificem Maximum , atque hoc pacto concludit: seque utcumque Romona Ecclesia ad faciendam electionem informaIur . Leo Ostienss lib. a. cap. 8 I. Mortuo Damas Briano nem uensem Oiscopum Deutonicum natione ct sirpe regali progenitum Romani ab ultramontanis partibus expetentes sensuum μοι rem eligunt, eumque Leonem Papam vocari decernunt. Hermannus Contractus ad annum IO 9. Bruno ab Imperatore electus , id est delectus Romamque m as , ut ibi scilicet de more eligeretur. Vides jam Brunonem ab Imperatore delectum & Romanis datum, ut scribunt Hermannus dc Lambertus, non quidem arbitratu suo , sed quia ipsum Romani expostularunt, ut explicat Ostiensis . Postularunt autem Romani deligi sibique dari ab Imperatore Brunonem , quem in Pontificem eligerent, ne Benedicto IX. Sedem rursus sbi vindicare nitente, tale monstrum iterum subire Sancta Ecclesia cogeretur, uti observat Baronius i) . Marianus Scotus ad annum Io 9. Bobbo Papa obiit . risiensium Antiser Brunus, qui oe Leo ,sedit annis quinque. Nihil praeterea in rem nostram ; quare omitti poterat. Mirum, quod pro se Wibertum Anonymus citaverit, qui Scriptor nobis aperte favet, ejusque auctoritas prcedictis anteferenda est, cum ipse S. Leonis IX., cujus erat Archidiaconus & rerum ab eodem gestarum prete sens testis , vitam literis consignaverit. Wibertus itaque postquam narravit in
Episcoporum, reliquorumque Procerum conventu coram
Gesare apud Wangionum urbem habito , ad onus Apsoliet honoris Brunonem nihil tale suspicantem & invitum fuisse delectum , ita subdit: Vident ergo Bruno ) nullo modoses o agere Imperiale praeceptum ct commune omnium desederium, coactassuscepit injunctum ossisium praesentibus Legatis Romanorum , ea conditione, si audiret Torius CLERI ET ROMANII i Po-
277쪽
a s o Libertas Archiep. Benem. Vindicata.
Item S. Bruno Signiensis Episcopus ejus pariter saeculi Scriptor narrat , quod idem Bruno Tullensis victus tandem Romanorum Legatorum precibus, quod illi postulabant, se sub hac conditione tacturum esse promiserit: Romam vado, ibique
si CLERUS ET POPULUs s UA sPONTE ME s IBI IN PONTIFICEM ELEC ERI T , faciam , quod rogatis: aliter autem electio
nem nullam suscipio . At illi gavisi, subdit idem Scriptor,
eonfirmavisententiam, ct laudant conditionem a . Wibertus autem ita prosequitur : Inde Bruno humilitate magistra, contra omnium loriolicorum morem sumpto peregrino habicu Roman m arripuit iter 3) . Quibus verbis supradicta Othonis Frisiingensis narratio de Pontificiis insignibus a S. Leone assumptis, iisdemque suasu Hildebrandi depositis refellitur , cum nullum fuerit tempus intermedium , quod itineri ad Cluniacense Monasterium , apud quod id accidisse Otho scribit ) , impenderetur, ut advertit Hen schenius in Commen arto prctfixo vitae ipsiusin et S. Leonis 3) . Refert subinde ibertus , quod ubi S. Leo Romam pervenit, Romanos alloquens, Eorum voluntatem qualiscumque ergas Ν pandere exposulas: duit electionem tauri ct Populi canonicali au- Horitate aliorum dispositionem praeire : affirmat se gratanti
animo in patriam rediturum , nis flat eiectu ejus communi omnium laude c. 6). Sanctus vero Bruno Episcopus Signiensis item ait, quod S. Leo Secundum consuetudinem Romanam euis magnis laudibus a Cura Populo electui es θ). S. Leoni IX. successit Uictor II., de cujus electione Leo Ostiensis lib. a. cap. 89. haec memoriae mandavit: Defuncto Leoue , Hildebrandus tune Romanae Ecclesiae Subdiaconus ad ImErratorem a Romanis Ira missus en ; ut quoniam in Romana Ecclesia persona ad tantum ossicium idonea reperiri non poterat, Tusculani enim Comites restituendo Benediasto IX. adhuc ad laborabant θ de panibus illis , quem Vse tamen pice
278쪽
cieri populique Romani in Pontificem eleg et, adduceret. Θuod eum Imperator sensi fulsis, ct Gebearduis Aselensem Episcopum Hildebrandus ex industria edi consilio Roman rum expetivisset, tripis super hoc valde Imperator effectui es ,
nimis enim eum charum habebat . . . IIudebrando tamen , ut alterum eligeret, persuadere nullatenus potuit; erat enim idem
Episcopui super id, quod strudentia multa callebat, pos INeratorem potentior ac dicior cunctis in Regno . Hune ergo Hu- debrandus, invito licet Imperaίore , . . . Romam secum adduxit , eique Victoris nomen imponens, Romanum Papam eunctorum sensu connituit. Lambertus Schasnaburgensis ad annum Io3q. haec literis mandavit: Imperator interpellatus a Romanis, ut Antisuem Sedi Apostolicae provideret, GUBeardum Emsatensem Episcopum misit. Invitus tamen eum misit , & non a se , sed ab Hildebrando vice Cleri Populique Romani electum , ut modo a Leone Ostiensi sese narratum audivimus . Quapropter Scriptoris utriusque conciliata auctoritas Anonymo adeo non favet , ut potius adversetur . Monachus Her vel densis ad annum Io34. eadem prorsus habet, iisdemque omnino verbis utitur, ac Lambertus. Qua re eadem satis est ad utrumque responso. Bertoldus Constantiensis Hermanni Contracti Continuator ad eumdem annum IOS . post relatam S. Leonis IX. mortem haec tantum habet: Pro quo Gebehardus Victor II. nom natus P a CL Hsedit tribus annis . Albericus ad annum Io33. RU Leonem Papam, inquit,
Gebctardus Usetensis Episcopus , qui Victor II. dictus es ,δε-
Otho Frisingens s lib. v . cap. non 3 q. , quod ab Anonymo citatur, sed 33. , in quo de electione Victoris II. , Leo, ait, P a moritur , cui Gebehardus Usetensii , qui ct Victor, fuce si, ct illi S ephanus. Observa hic, quae sit in citandis tribus hisce postremis Auctoribus Anonymi fides, cum iidem de suffecto Victore II. in locum S. Leonis IX. ab Henrico Nigro ne verbum quidem faciant. Ita Omi G
279쪽
α sa Lisertas Arehiep. Benem. Vindicata .
omissis denique tribus Pontificibus intermediis , Stephano nempe IX. , aliis X. , Nicolao II. & Alexandro II. , ex Lamberto Scamaburgensi ad an . Io 73. , & Othone Frisng VI. cap. 3q. asserit Anonymus Gregorium VII. ab Henrico IV. fuisse coactum ad Caesareum percipiendum consensum in suam ad Pontificatum evectionem I . Qua in re duos praedictos Auctores non facile conciliare poterit idem ipsis , qui citat. Nam Lambertus ad eum annum haec literis mandavit: Alexandro II. Romani protinus incominulto Rege Henrico successorem elegerunt Hildebrandum Conquerenti di timenti eum Gallis Episcopis ejus auum m rico IV. per Legatum respondet sibi eoam impositam dignitarem ; disulisse tamen ordinationem suam , donec voluntatem
Regis eortus nuncius intimaret. Hoc ubi Regi nunciaium , ut ordinaretur, mandaPit. Otho Frilingensis e contra citato loco rem ita refert:
bine sol a , quod absue consensu Regis per electionem
Gregorius Pontifex consitutus fuerat, oritur . Vse autem, qui per multum temporis ad Libertatem Melesiae obtinendam privatus laboraverat, jam ad dignitatem Sacerdotalem proBe-LLI A COEPTO DE sis TERE INDIGNUΜ DUCENs , tum ob hoc, tum pro simonia extirpanda se cieruorum incontinentia re primenda plurimum desudabat . . . Sed enim murum se pro Do-mo Domini ponere non timuit. Quomodo autem haec, quae narrat Otho , vera sint, si S. Gregorius VII. per Legatum Regiam, ante ordinationem suam, exploravit voluntatem , uti scribit Lambertus Z Ueriora itaque referri putaverim in Actis ejusdem Sancti Gregorii, in quibus legitur , quod Sanctus hic Ponti sex per Legatum suum Henrico Hemonem super se factam aperuit, ne afusum praeberet attentius exoravit: quod F non faceret, certum sibi esset, quod graviores di maniferior i us excessus nullatenus impunitos toleraret a) . Id nempe consilii capere S. Gregorio suasit vel Christiana humilitas , ut ipse hac via , cum alia non esset, Pontificatum declinaret; vel Christianacharitas, ne Henricus novo schismate divexaret Ecclesiam, uti
280쪽
uti secerat sub Alexandro II., eo quod hic, ipso inconsulto, Pontificatum inii set i) ; vel demum id consilii inivit S. Pontifex is quia tam Henrico Imperatori ejus patri , quam huicis Henrico ejus filio ex privilegio Romanae Ecclesiae datum sitis a Romano Pontifice, ac caeteris successoribus, qui accepe- , , rint privilegium ab Apostolica Sede, ut adhibito eorum , consensu electio facta sulciri debeat, ut sentit Baronius a) . Silentio hic praeterire non debeo de Henrico Rege ejus dem Baronii judicium , qui de abdicatione Gregorii VI.
verba faciens ,, Tunc, inquit, expedire visum est, ut ad ,, comprimendam audaciam Tusculanorum Comitum pro ar- , , bitrio Sedem Apostolicam invadentium, eamdemque pro ,, stituentium & facinoribus deturpantium, ipse Henricusis Rex , quem optimum eligendum censeret, acciperet .... ,, Porro ex eventu , qui feliciter cessit, cum Tusculanorum se Comitum fuit audacia factiosa repressa , Iaudata reperituris a pluribus Henrici detestanda praesumptio, qui negotium ,, facessere Gregorio VI. legitimo Christi Vicario non est
, , veritus ; sc malo filio , pessimoque nepoti relinquensis exemplum , ut non quem elegisset Romanus Clerus & Po- , , pulus postulasset, Pontifex esset accipiendus & in Ecclesia ,, orthodoxa colendus; sed quem Imperator , si ve Germaniae ,, Rex si ille non esset) in sacrosanctum Petri I hronum D in truderet. Qui quidem pertinax error transiit in haeresimis dictam Henricianam, communem Politicis nostri temporis, qui volunt Imperatoribus, sive Regibus non temporalia is tantum , sed spiritualia esse subjecta , potissimum vero sanis ctam Romanam Ecclesiam; quibus cum successoribus Pon ,, tificibus per annos octoginta indefesso labore certatum suit, ,, illis potentia, minis & quibuscumque adhibitis malis arti in is bus; istis vero obice sacrarum legum Ecclesia constanti G