장음표시 사용
601쪽
mutabilitas in Deo, aut contrarietas voluntatam. Non primum e quia Deus eadem aeterna et invariata volitione amat v. g. Iudam pro circumstantiis, pro quibus est amabilis et gratas : et aversatur pro aliis ciroumstantiis, pro quibus est odio dignus, videlicet pro statu peccati et impoenitentiae; sive status iste daret aci tempus, sive aeternum. Sed neque contrarietas voluntatum hino aequitur. Nam pro tempore, quo reprobus est in gratia, vult ipsi Deus summum bonum, atque aeternam
Deilitatem ; sed cum imbibita conditione, si manserit an hoc statu, et illo non exciderit graviter peccando: Per voluntatem vere reprobandi vult ipsum summo ho-vo privare, atque absolute damnare propter culpam praevisam , et impoenitentiam sinalem. Ηec autem omnia facile concipiantur absque ulla oppositione volu
DLXXI Quaeres III. Qualis sit ordo Actuum di.
vinorum in reprobatione hominum iuxta nostrum systema 3 R. Actus divinos ita a nobis ordinari. I. Deus per Scientiam simplicis intelligentiae cognovit possibilem esse salutem et dannalionem hominum . Siquidem oreentur. II. Ex sincera voluntate Isalvandi omnes homines decrevit Adamum creare in statu inno. centiae , eumque totius gelu ris humani caput morale constituere in ordine ab observationem vel violationem praecepti de non comedendo fructu vetito. III. Λhs
lute praevidit peccatum Adami, et in Adamo lapsum
generis humani. IV. Inuarnationem Verbi abstitute decrevit ut genas huinaunm redime retur, ac Praede finivit christi merita et mortem. V. Propter merita Christi decrevit omnibus lio, nimbus dare gratias vere aerelative sufficientes. VI. Per scientiam mediain Praevis
602쪽
BE GAz8A REPROBATIORIS NEGATIVAE. 6ot dit has vel illas gratias , si hominibus concederentiar , fore e re malitia voluntatis illorum inesseaees , quamvis
de se sufficerent ad salutem consequendam. VII. De-ererit has ipsas gratias, quamvis praevisas ineffieaees, homini hus illis concedere, et non Impedire Peccatum. Vn1. Per Scientiam visionis praevidit abusum gratiarum , et peccata absolute sutura. IX. Deci evit ili is ex-Cludere a gloria, atque aetcrnas poenas rebellibus in tempore instigere. Atque hic est Actuum divinorum orticu
in nostro systemate circa reprobationem hominum, sabiem quoad substantiam; nolumus enim hiu quaestionem illam Theologicam ingredi , an Deus omnia si mul et semel decernat in eodem signo. Illud potius
notandum est, quod alibi etiam monuimus , a par te rci omnia ista in Deo non nisi unum ae simplicissimum Actum esse , diversasque a Theologis Λ-ctuum divisorum scries adornati , ut altissima Mysteria aliquo saltem modo captui nostro accommodentur
DLXX. Objicitur I. contra I. Conclusionem, Au thoritas Scripturarum. Procerb. Cap. XVI. dicitur : is erga propter semet,sum operatus est Dominus ;impium quoque ad diem malum. Ergo Deus impium reprobavit, atque a gloria exclusit anto Preevisum pec- autum, ut ostenderet in illo justitiam suam: Similo quid habetur ad Rom. Cap. IX. Licit enim Scriptura Pharaoni : Quia in hoc ipsum excitavi te , ut Ostendam in te sirtutem meam. II. ad Bom. Cap. IX. dicitur rAn non habet Potestatem Fgulus Iuli, .v eadem Tom. V. '
603쪽
ςodi ARTICULUS III. CONTROVERSIA UI.m cs;a facere aliud quidem uas in honorem aliud pero in contumeliam Τ III. Jacob et Esau aequaliter inelusi erant in massa perditionis , ex qua unus edu-Ctus , alter non eductus; cuius re; non alia causa ab Apostolo redditur ad Rom. cap. IX. quam Beneplacitum Dei. Ergo cujus vult miseretur , et quem vult indurat. Ergo reprobatio sormalis negativa non habet eausam ex parte reprobi. R. C. A. N. C. deus creavit impium ad diem malum, non ante, Sed postquam praescivit eum impium futurum, ut scilicet glorificaretur ex ejus damnatione decreta propter peccata ab solute prafivisa. Eadem responsio dari debet ad textum Paulinum de Pharaone. Ad II. D. A. et Apostolus verbis illis innuit, Deum sine praevisione meritorum et demeritorum , alque ex libera sua voluntate posse aliquistius conserre gratias efficaces, illasque aliis denegare , adeoque reprobationem negativam radicalem non habere causam bx parte hominis reprobi, C. A. Deum anto Praevisionem peccatorum velle hominem absolute excludere a gloria, adeoque reprobationem negativam formalem non habere causam ex parte hominis reprobi , I. A. et Conseq. Ad III. C. A. N. C. Ex eo antecede te id linum sequitur, reprobationem negativam radicalem , tam absolutam quam comparativam, id est , eur uni decernatur gratia efficax, alii, non decernatur , dependere ex solo Dei beneplacito, quod ipsum
conclusione III. a nobis asseritur.
DLXXIII. Objicitur II. Authoritas S. Thomae , qui I. Parte , Quaest. XXIII. Artie. V. ad III. scribit :Voluit igitur Deus in hominibus quantum ad aliquos,
quos Pruedestinat, suam reρraesentare bonitatem , Per
modum misericordiae parcendo: et quantum ad aliquos,
604쪽
DE CAUSA REPROBATIONIS NEGATIPAE. 3 uos reprobat, per modum justitiae puniendo. Et haec
est ratio , quare Deus quosdam eligit, et quosdam reprobat. Ergo ante praevisum peccatum Deus aliquos reprobavit. Confrm. S. Thomas loco cit. subiungit :Sed quare hos eligit in gloriam, et illos reρrobauit, non habet rationem, nisi dipinam poluntatem. R. C. A. D. C. Ergo ante praevisum peccatum Deus aliquos reprobavit reprobatione negativa radicali, C. C. Ante peccatum absolute praevisum aliquos reprobavit reprobatione negativa formali, N. C. Ad co Armat. C. A. NU C. Sola voluntas Dei non est 'ratio , cur Deus uni decernat gloriam nulla habita ratione meritorum , non Vero eamdem alteri decernat; sed tantum 'est ratio cur Deus uni peccatori tribuat gratiam specialem et efficacem, per quam resurgat a peccato, et gloriam mereatur, non vero alteri gratiam illam tribuat. Bonitas responsionis patet ex verbis, quae S. Thomas loco cit. subjicit ex S. Augustini Tract. XXVI. in Joannem: Quare hunc trahat , et illum non trahat , noli uelle dijudicare ; si non uis errare. Quae verba S. Augustini mani latse intelligenda sunt de gratia speciali, secundum quam Deus unum trahit, seu effieaciter vocat , alterum vero non trahit. DLXXIV. Objicitur III. Ratio. Gloria aeterna est Leneficium creaturae omnino indebitum , utpote Super naturale. Ergo Deus absque cujusqua in injuria potest illud pro libito suo cuicunque voluerit denegare. Ergo nulla datur ratio , cur Deus ante omnem demeritorum Praevisionem escludere nequeat reprobos a gloria. R. D. A. Gloria aeterna est beneficium iudebitum creaturae acl eam non ordinatae, ut v. g. in statu naturaece a
605쪽
6.4 ARTICULUS III. CONTROVERSIA o.
purae, c. A. Creaturae ad eam ordinatae per gratiam, N. A. et Consoq. In hae providentia, supposita gratuita ordinatione Dei , qui fecit hominem rectum, et ad vitam aeternam destinavit, debita est gloria titulo Redemptionis p r Christum lactae : debita est titulo misericordiae , ac benignitatis Christi, qui passus est pro
nobis. ut donaret nobis vitam eaternam : debita est
etiam titulo justitiae, aut saltem fidelitatis, quia sub
titulo oneroso nobis promissa est, atque idcirco corona
justitiae in Scripturis saepe appellatur. DLXXV. Objicitur IV . contra II. conclusionem, Authoritas Scripturarum. Ad Rom. Cap. IX. de Jacob et Esau dicitur: Cum nondum nati fuissent, aut at quid boni egissent , aut mali - - Non ex operibus , sed ex uocante dictum est ei et Jacob dilexi , Esau autem odio habiti. Atqui Deus odio non habuit Esau propter Peccata ipsius personalia. Ergo propter peccatum
originale . Ergo peccatum originale est causa reprobatio-Nis negativae formalis. R. I. propter ea, quae Num. DXXVI. diximus, C. M. D. m. Deus odio non habuit Esau ob peccata ipsius personalia actu exercita, C. m. Ob peccata personalia sutura, et a Deo abSOlute Praω- Tisa, N. m. R. II. Omisso s llogismo , D. ultimum consequens. Ergo peccatum originale non remissum est Causa reprobationis formalis negativae , C. C. Originale peccatum iam remissum , N. C. Cum etiam in lege gratiae multi pereant insantes , quibus applicari non Potest remedium originalis culpae, nempe baptismus, idem multo magis in lege veteri contigisse absque ulla ubsurditate supponere possumus. Atque hos inter , ' quibus originale peccatum remissum non suit, ipsa Esaria S Augustino numeratur; scribit enim S. Doetor
606쪽
Epist. CXCIV. alias CV. ad Sixtum, Cap. VIII. Cum ex eodem Patre, eadem matre uno concubitu , ante quam aliquid egissent boni aut mali, alterum Deus diligit, odit alterum, intelligat Iacob ex illa massa originalis iniquitaria, ubi fratrem suum, cum quo h fuit communem causam, uidet per iustitiam meruisse damnari, non nisi per gratiam se ρotuisse discerni. Et Lib. I. at Simplicianam , Quaest. II. Nam. XVIII. Non odit Deus Esati hominem , sed odit Deus Esau Peccatorem. r - Q. Od ergo Iacob dilexit, numquid peccator non erat 3 Sed dilexit in eo, non cu amquam delebat, sed eratiam quam donabat. Cum igitur in Conclusione loquamur de originali jam remissio, nihil e et Oo loco contra nos evincitur.' DLX UI. Objicitur. V . Authoritas S. Augustini S. Augustinus causam reprobatiouis sorinalis negativa pa qim rejicit in peccatum originale . Ergo. P. A. Originale peccatum causam esse ao motivuiri asserit, cat Deus reprobos a massa perditionis non liberet, atquaillis in tempore efficaces gratias ac finalom Perseveram tiam non conee dat. Ergo ea am reprobationi; formalis negativae rejioit in peccatum originale. P. A. Lib. do Dono Persaver. Cap. Κl V. s ibit: Haec est Praedestina tio Sanctorum, nihil alitid: Praescientia silicet et praeparatio beneflcIorum Dei, quibus certissime liberan. tur , quicunque liberantur. Caeteri autem uia nisi ium assa perditionis iusto diuino judicio relinquuntur lUbi Tyrii et Sidonii relicti sunt, qui etiam credere potuerunt , si mira illa christi signa Oidissent. Selquoniam ut crederent, non erat eis datum, etian uet
de crederent est negatum. Ergo juxta Angustinum re erobi resin quaatur in massa Perditionis ob pacoata n
607쪽
666 ARTICULUS III. CONTROVERSIA vi. originale R. I. Quamvis adversariis cum Petavio daretur, ab Augustino contrarium nobis doceri; ob rationes tamen in probatione allatas recedendum hic omnino esset eum reverentia ab Augustino. At vero S. D ctorem aperte nobis favere multis ostendit Laurentius Atticotius Summae Augustinianae Parte VI. Quaest. II. Αrtic. IX. Resp. itaque II. N. A. At probat. N. A. Augustinus numquam ad originale peccatum semel jam Condonatum, semper vero ad inscrutabilia iudicia Dei vocat tum non damnatam justis aliquibus finalem Severantiam, tum non donatam eis efficacem gratiam ad evitandam peccata; maxime vero si quaestio sit dopeceato omnium primo. Lib. do Dono Persever. Cap.
IX. seribit: Ex duobus piis cur huic donetur perseuerantia usque in sinem, illi non donetur; inscrutabiliora sunt iudicia Dei. Illud tamen Idelibus debet esse certissimum, hunc esse ex Praedestinatis, illum non esse. Et Epist. CXLIX. alias LIX ad Paulinum , Cap. I l. Cur autem ad eam praedestinationem γ alii pertineant , alii non pertineant, occulta causa esse potest . injusta esse non potest. Numquid enim iniquitas via d. Deum Τ Absit. Nam et hoc ad illam pertinet' altitudi-- nem judiciorum , quam mirans tamquam expauit Αρο- stolus. Λη huius probat. C. A. D. C- Ergo iusta Λα-gustinum reprobi relinquuntar in massa perditionis ob Peccatum originala numquam remissum, C. C. Ob originalo a Deo jam remissum , N. C. Fieri non potest,
tit iustum sit illud judicium Dei , quo ille filium suum
adoptivum excludat a gloria atque haereditate Sua Propter Peccatum originale, iam dudum ipsi in haptismo sincerissime condonatum. Huius igitur generis reprohital sunt propter Praevisam a Deo finalem eorum im-
608쪽
DE CAUSA REPROBATIONIS NEGATIVAE. 6o poenitentiam absolute futuram . Tyrii quidem et Sidonii , de quibus Augustinus, in massa perditionis justo Dei judicio relicti sunt, tum propter p2ccatum originale
eis non condonatum; tum propter mala merita Personalia , quibus malam meritum originale cumularunt,
DLXXVII. Objicitur VI. paritas. concupiscentia
est poena originalis peccati quamvis jam condonati. Ergo etiam de negatio perseverantiae sinalis, et exclusio a gloria potest esse poena peccati originalis, etsi condonati. P. C. De utraque hae poena peccati originalis bona aliqua excerpere possumus, qualia sunt cO- hibere superbiam , arrogantiam vitare , fugere temeritatem , nimiam animi praefidentiam coercere: item dono bis modeste, sobrie atque demisse sentire; sanctumque Dei timorem , custodem optimum innocentiae retinere. Ergo. R. c. A. N. C. uaamvis concupiscentia sit poena peccati originalis, et causa omnium peccat rum , nisi ei resistatur; tamen non ad interitum et exitium, sed ad luctam et pugnam nobis relicta est: paria autem victoria, et materia triumphi est , et oecasio coronae. Contra negatio finalis perseverantiae se- eum amri certissime sempiternam hominis calamitatem, neque a Deo degerneretur ad pugnam et luctam, ut
de tali supplicio meritum fieret ad corouam. Ad probat. N. A. Timor amittendae perseverantiae finalis iupoenam tum ingrati animi ad Dei beneficia , tum caeterorum vitiorum, maxime vero Superbiae, arrogantiae,
et nimiae sui praefidentiae, optimus est in noeentias custos. Cum enim per Dei gratiam, quae neminem omnino deserit, in potestate nostra sit non esse ingratos
Dei benefietis: cuin similiter Per eamdem gratiam ia
609쪽
668 ARTICULUS m. c TROVERSIA VI. potestate nostra positum Sit abstinere a vitiis, et lon- se tari virtutes , ex tali timore amittendae ea dae causa perseveraestae, excitatur animus ad praesta venda vitia , atqne ad exercendas virtutes. Contra vero eum non sit in hominis rotestate efficere , ne in peccatum originale ineiderit, siquis sibi persuadeat, fortasse negandum. sibi donum finalis perseverantiae in poenam originalis peccati, sitii iam diu condonati, in quod incidit necessario, tali timore in de perationem salutis eam de trudi necesse est. Deqperata autem salute , Omnes Omnium virtutum nervi interciduntur, atque ad ovinia flagitia vitiorum iraeua laXantur.
610쪽
IN TOMO V. DE GRATIA CHRISTI, IUSTIFICATIONE,' ET PRAEDESTINATIONE CONTINENTUR.
A ctus saIutaris principaliter est opus Dei mei miserentis. Num. CLXXXI. Ab eo tamen excludi non potest zonperatio vol tatis hamanae. CLXXXII Adrumetini Monachi non fuerant Praelestinaticini. LXIV. Asricani in Synodo Cart ginensi et Milevitacia da α- Dant Pelagii. haerebi v. XXXII i. Pelagianoram fraudes deteguut, caventque. ac illi glaucoma obiiciant Zostino. XXX, l. Animae non extiterunt, antequam corpora torruarontariac DXCVI. Annianus Celedensis quis luerit' XL. Arausicava II. Synodus qua oecasioue sit habita 3 LU Arausicana Capitula contra Sculi pelagianos. LlII. Ap probata a Srnodo Valentina. LIV. Et a boua facio II. LV. arausicani l I. Capitulum XXII. exsicatur. CCCLV. Arualdi Anton. iugenium, studia, fortuna, et Obita