장음표시 사용
591쪽
nso ARTICUL Is m. CONTROVERAI v. innatio tamen Deo adscribi nequit: Deus enim ex seria intentione saIutis auxilia illa confert, licet affectu non tam benevolo si ut erga electos. Quare uni e alseri-henita est malitiae hominis , qui acceptam gratiam eontemnit, eique cooperari iugratus negligit. Neque ex eo capite aeterna damnatio est reprobis inevita-hilis, quod gratias acceperint ineffieaces; possent enim facere , ut Deus gratias illas , quas ipsis largiri dignatur , praeviderit potius fore em uaces quam inefficaces.
DE CAUSIS REPROBATIONIS NEGATIVAE.
tis negatipa non eodem modo explicatur a Theolog IS. Non nullis est pura omissio praedestinationis ad gloriam et gratiam efficacem , ac veluti quaedam nega tio seu suspensio actus tu Deo non praedestinante. Aliis est actus positivus, quo Deus non uullos Praede stinando, alios non vult praedestinare, seu vult a gl Tia excludere. Porro reprobatio negativa duplex est, nempe rudicalis, sive Oiissio praelestinationis ad gratiam finalem congruam , et sormalis, sive omissio praedestinationis ad gloriam. Qui reprobationem negativam volunt esse in Deo autum positivum, dicunt reprobationem raticalem e se decretam Dei nou Praeparandi quibusdam h neficia, quid is certissime liberentur, id est, nou Praodaraali Matiatu sta era con
592쪽
BE CAUSA REPROBATIONIS POSITIVAE. syllgruam ; formalem vero ai unt esse deeretum, quo qui-clem aeternas poenas Deus nou decernit, positive tamen aliquos excludit a gloria. DLX. Dari tu Deo reprobationem negativam tam Tadicalem quam formalem, manifestum est e eo, quia Deus nec omnes praedestinavit ad gloriam, neque ad gratiam finalem congruam; Secas nemo damna retar. At quaenam sit causa roprobationis negativae, praecipue formulis, non convenit inter ipsos Doctores Catholi eos. Et ne quis nodum in scirpo quaerat , aut litem vo
Cabulariam nobis intentet , noto extra controversium Ponendum esse, nullam rem creatam esse Proprie cat
Sam, vel rationem motivam voluntatis divinae; adaequata enim ratio aliquid volendi vel nolendi non est alia in Deo , quam divina Bonitas: res tamen creatast saepe sunt aliqua conditio, sine qua divina Bonitas non moverot Deum ad hou vel illud determinate vole udum cacit nolendum. Talis conditio v. g. fuit in sententia, S. Thomae, peccatum Alae, quoi si non extitisset .
Verbum Divinum naturam humanam non assum P, is set. Nos eiusmodi conditiones saepe vocamus Cuusas, rationes motivas, determinationes etc. Quae vocabala
discrete sunt inte iligenda, ct in se usu deparato ab impersectionibas , ne quid itido in Deum resiliat, quod divinas ejus persectiones dedoceat. DLXI. Thomistae aliqui , quos inter Alvader ,
Bannen , Salinanticeases , aliique sunt, ducent, Deum actu positivo exclusisse reprobos a gloria anto ultrici Praevisum eorum peccatum, ut eluceret divina justitia. utque universi Pulchritatio magis commen laretur, quae
Oxsurgit. ex diversitate eleetoram et re pro Dorum: n
laut tamen, Deam ante praevisa peccata eos Poenis
593쪽
docent , Deum non positive, sed Ianimo negative reprobos exclusisse a gloria ante praevisum peccatum eiitque hi ipqi inter se dissident. Quidam eorum volunt, Deum ita negative reprobasse aute ullum P2ceatum Pra Visum . etiam originale; Hii vero contendunt id fieri quidem ante praevisa Peccata personalia, sed post pra visum plegatum originale . Putant enim reprobationis negativae formalis, etiam in hapti Z iis, causam esse Peccatum originale . Nam quamvis illud in haptismo remissum suis e concedant; volunt nihilominus posse il-
Iud puniri privatione specialis illius henevolentiae, qua
Deus electos praelestinat: citantque in favorem suae sententiae Augustinum, quem h ic in re omni uo suum esse contendunt. Bellarminus et Suarius existimant. Deum ante praevisa demerita nullum exclusisse positivea gloria, exclusisse tamen negative. Quae opinio ne-eessario sequitur ex alia, quam hi Theologi tuentur ei rea praedestinationem gratuitam ante praevisa merita gratiae absolute futura. Eo enim ipso quo quis non est praedestinatus , censetur reiectus et reprobatus; sive id fiat per meram actus negationem , et ut vocant Peractum positivam; istud enim perinde est quantum ad Tem ipsam , sive exclusionam a gloria. Alii denique Theologi censent, nullam dari reprobationem negativam sormalem adultorum Fidelium propter solum peccatum originale, Eormaque neminem seu positive seu negative a gloria excludi, nisi propter praevisa eorum personalia peccata absolute futura. Sententia haec ne- essario connexa est cum alia circa praedestinationem sactam ex praevisis meritis gratiae absolute suturis. Quiae
Pe si mino Praeduitiatur ad gloriam, nisi post Pra
594쪽
visa eius merita ex gratia certo et absolute futura ι anto magis nemo reprobatur, sive excluditur e gloria, nisi post praevisa ej iis de merita absoluto futura. DLX H. Conclusio I. Deus nullum positive , aut etiam negative excludit a gloria ante Peccatum absol te praevisum : adeoque reprobatio negativa sormalis , sive exclusio a gloria , aut negatio praedestinationis ad gloriam causam habet ex parte hsininis reprobi. Prob. I. Deus anteeedenter ad praevisionem peccati absoluta saturi , quantum est in se, vult serio omnes homines salvos fiori. Ergo ante praevisionem peccati absoluis saturi neminem vult sive positivo sive negativo exelud Te a gloria. P. C. Voluntas ante edens salvanili die Tet : Quantum ex me est, admitto omnes ad gloriam.
Et voluntas reprobandi, pariter aut cedens, dioeret 'Quantum ex me est, admitto aliquos, sed non omnes. Ergo voluntas omnes salvandi non pote*t conet- Iiari cum aliquorum reprobatioue uegativa formali, sa-ata ante absolutam praevisionem demeritoriam. Prob.
II. Haec absoluta et antecedens Dei voluntas aliquem exeladendi a gloria ante praevisum ullum ejus Peco tum absolute futurum, imponeret tali homini necessitatem peccandi. Ergo. P. A. Deus de laeto nemine a gloria acta exulaest, nisi in peccato fuerit mortuus. Ergo ex illa absoluta ante eodente voluntate reprobandi. vel excludendi aliquem a gloria, sequerentur in tali homine necessitas moriendi in peecato; alioquin absoluta haeo Dei voluntas posset suo effectu frustrari. Prob. IlI. Deus homines non praedestinat ad gloriam
ante absolutam meritorum praevisionem, ut paulo a te ostendimus Controversia LV. Ergo nullum reprobat
negative uisi post absolutam Peccatorum FGrisionen ς
595쪽
P. C. Si electio praelestiuatorum non fit ante merita absolute Praevi,a, Se illeretur mavises te reprobos rejici . seu non eligi, quia talia merita habitari non sant, seri quia habituri sunt de morita. Ergo. Prob. IV. Authoritate S. Proveri, qui in Responsione III. ad Capitula Gallorum scribit: Quod hujusmodi in haec μrola si
mala , sine correctione Poenitentiae defecerunt , non ex eo necessitatem Pereundi habuerunt, quia praedestinati non sunt: sed ideo praedestinati non sunt . quia tales futuri ex poluntaria praevaricatione praestati sunt. Et infra : Non enim relicti sun/ a Deo , ut relinquerent Deum ; sed relinquerunt, et relicti sunt ;et ex bono in malum Pro ria uoluntate mutati sunt
o'que ab hae licet seu rint renati. 1urrint justifcati ;ab Oi, tamen qui illos tales Praesciuit, non sunt Praedestinat . CLX III. Conclusio II. Peco tum tamen , quod Fiadeles qui baptismum semel susceperunt, a Deo ad gloriam non praedestinantur, non est pee tum originule in baptismi, penitus remissum. sed peccata Perso sicilia. Sive, peccatum originale non est cau*a r
pro butioniη Degutivae sormulis hapti Zatorum. Dicitur, ut 'tigiatorum , quia parvuli siri h iptismo dece lentes , i sexta omnes Catholicos, a gloria uxcla luntur ob solum peccatum originale ; ndulti vero infid dies tum ob originale . tum ob alia personalia peccata. Prob. Conclusio I. Originale peccatum in baptismo prati tu, extinctiianest atque deletum. Ergo nequit esse cau*a reprobationis negItivae formulis. P. A. Apostolus ad RiMn. Cap. Vt II.
serihil : Nihil ergo nunc damnationis est iis , qui sunt in Christo Iesu. Et Trideatinam Sess. V. in De retode peccato Originali, can. V. ait: In renatis enim nis
596쪽
ug cΑUsA REPROBATIONIS NEU TIFAE. Dhil odi e Deus : quia nihil est damnationis iis, qui uere consepulti sunt cum Christo per butisma ia mortem , qui non secundum carnem ambulant ; s d oeterem hominem exeuntes et nouum. q i secundum Deum creatus est, induentos, innocentes , immaculati, ρι-
ri, innoxii, ac Deo dili cti effecti sunt , haeredes quidem Dei, cohaereues autem Christi, ita ut nihil
Prorsus eos ab ingressu eoeli remoretur. Ergo iuxtAScripturam, et Tridentinum , peoocitum originale in Baptismo penitus extinguitur. Ergo peccatum originala equit esse in baptizatis causa reprobationis formulis negativae. Cum enim non praedestinutio ad gloriam ita .onnexa sit eum praedestinatione a ' poenam . id est, .um reprobatione formaIi positiva. ut unum ab altero separari omnino nequeat, a leo rit Ilii ad gloriam prae destinatus non est, eo ipςo sit prae test inatus ad po nam ; si repugnat propter peccatum origin te in haptismo deletum, fidelem hominem at poeuam praedestinari , repugnat paritori Propter peocatam origi ivlo in haptismo deletum a1 gloriam euru non praedum
DLXIV. Prob. II. Si Deus ob Aoliam peccatum originale, quod in baptismo in fallibiliter praevi let romittendum, hominem no a praedestinaret ad gloriam, sive excluderet a gloria , ageret contra sinceritatem et iustitiam. Atqni hou siue blasphoima de Deo dici nequit. Ergo. P. M. Deus fulvis j a titiae legibus punire nequit culpam, postquam illam sinceri,si me et clememti si me in baptismo condonavit , et qaidem n n poena qualicumque; sed omni lim severissima, et inaxi me formidanda, qualis est exclusio a gloria, seu ne-
salio praedestiuationis ad gloriam, quas sempiterna
597쪽
ARTICULUS III. CONTROVERsIA VI. hominis calamitatem, sempiternosque eruciatus seerim affert: praeeipue eum hujus generis poena di bonus.usus omnino nullus fieri possit ab eo, qui sit tali poena punitus. Nequo magis sincere Deus ageret in advorsariorum sententia; homini enim in haptismo olementissime omnem condonat iniuriam , leum in filium adoptat, donat ius ad coelestem haereditatem; et nihilominus hoc ipso peccato originali offensus , quod plene se remisisse testatar ; hominem exeludit a gloria. DLXV. Prob. III. Deus consequenter etiam ad Peccatum originiae praevisum, ut omnes catholici comtra nostri aevi Praedestinatianos postlapsarios admittunt ,εerio vult omnes homines salvos fieri. Ergo Deus, ob Peccatum originale iam remissum, neminem excludita gloria. P. c. Deus sincero assectu non potest velle Salutem eorum, quos iam antecedenter ad praevisionem demeritorum personalium . Obi solum peceatum originale a glaria exoludit. Atqui iuxta adversarios, Deus oh solum pescatum originale aliquos Baptizatos a gloria excludit, ante praevisionem demeritorum personalium. Ergo Deus non potest serio velle eos salvos fieri. Vide dicta Paulo ante , nempe Nu , DLXII. DLXVI. caeterum illud adversariis libenter damus.
quod peccatum originale , etsi condonatum , in aliquo vero se u sit fidelibus qui pereunt, reprobationis ea
sa valdo remota : at vero non tamquam culpa Praede- deus poenam , sed tamquam occasio praecedens eventum.
Similiter quod reprobatio, sive exolusio a gloria ei&ctus sit originalis peccati, etsi cotidonati, minime a tem tamquam poena consequens culpam, sed tamquam
598쪽
e nius tonsequens occasionem. Etenirn in poenam peωeati originalis sublata est originalis justitia et integritas , quae excludebat ab homine sano et integro esse aenatas cupiditates , malasque libidines: Ex sublata originali iustitia et integritate exortae sunt haeredit Tiae cupiditates, et libidinos esseaenatae: Ex effraenatis autem eupiditatibus ao libidinibus, non cogentibus,
Deo neceSsitantibus, sed vehementer tamen ad omnia
sagitia impellentibus , eaetera omnia peccata hominum , ipsis volentibus et consentientibus , quorum omnium capitalissimum finalis impe uitentia, proficiseuntur. Postremo ex impoenitentia finali, tamquam ex vera , pro Pria , certa et MItima causa habetur reprohatio hominis, etsi baptizati, eui condonatum fuit peccatum origina-Ie. Reprobationem autem Sempiterna gloriae jactura, Sempiternaque supplicia consequuntur, gane reprobationis eortissimi essectus sunt. DLXVII. Conclusio III. Beprobatio negativa radicatis, sive omissio praedestinationis ad gratiam fina- Om cong ruam, non habet causam ex parte hominis reprobi, sed dependet ex soIo beneplacito Dei, uni d eernentis , et alteri denegantis gratiam congruam. Ita fere omnes Theologi. Conelusio hace iisdem rationi-hus fulcitur , quibus Controversia praecedents coneli sionem R. stabilivimus. Prob. itaque ulterius I. paristate. Sicut gratia efficax ad primum meritum non potest esse propter aliquod meritum praecedens: siuetiam negatio auxilii efficacis, quo evitaretur primum Peccatum, sive demeritum, non potest esse propter aliud peccatum praeeedens. II. Authoritate S. Augustini, qui Lib. de Corrept. et Gratia, cap. VI v. scribit : Bic si si me quaeratur, cur eis haptizatis rem
599쪽
3sa ARTIeULUS III. CONTROVER IA uti probis Deus perseuerantiam non dederit, quiSus eam qua Christiane ςiςerent, dilectionem dedit: me ignorare rUsPondeo. Non enim arroganter. Sed agnoscens
modoὲ πὲ meum , audio dicentem A 'ostolum . O ha - Π ο, tu quis es, qui rewondeas De a 3 fit. O altitudo diuitiarum sapientiae et scientiae Dei, quam ia- sortiri biliia sunt judicia eius . et inoestigabiles otiae ejus lQuantum ituque nobis iudicia sua muni estiare dignatur, gi alias agiamus . quiantiam sere abscondere, non adom sus ejus consilium murmuremus , sed hoc quoque nobis saluberrimn m esse credianitis. Jam vero non igia
rabat plane Augustinus peccatum originale et personale. Si itaque existi massit propter Originale Peccatum , quantumvis Baptizatis Fidei thus condonatum , aut Propter personalia pecuata eos reprobari , atque idcirco final, in perscvera utiam , efficacemque ad perseverantium finaliter gratiam eis denegari, prosecto non respondisset, se huius rei causam ignorare , nee ad Ozeulta et inscrutabilia Dei iudicia confugisset. DLX Vul. Ex his quae hactenus dicta sunt, sa-cile colliges, reprobationis negativae radicatis, non absolute tantum sed etiam comparative aeceptae , seu Iroruin potius quam illorum hominum, nullam dari causam ex parte hominis, sed pendere illam a Beneplacito divino ; tum quia Deus pro sua libertate alios praedestinat ad primam gratiam congruam, Alios non praedestinat; et non datur ratio, cur hos potius homines praedestiuet ad gratiam, quam alios: tum quia primae gratiae congruae privatio , quam nullum mortale peccatum praecessit, et ex qua Praevidetur Secutu-.ra injustitia finalis, non datur ob peccatum aliquod Praecodens. Originale vii in tam electis quam reprobis
600쪽
Eommune est ; personalia autem peccata non impediunt, quo minus saepe Deus gratiam effieaeem connoxam eum perseverantia finali concedat magnis peccatori- has, quam tamen occulto sed iusto tu licio quan doque denegut illis qui minus peccaverunt. Ergo EX parte hominis reprobi non datur cau a , ob quam Decis hos prae aliis ad gratiam finalem congruam Prae' destinet. DLXIX. Quaeres L Quinam sint osse tus reprobationis adaequato sumptae , nimirum tam positi, aequam negativae 3 H. Cum essectus reprobationis de-heant esse a Deo qui reprobat, Peccatum ipsum ; ut impie docuit Calvinus , non potcst esse effectus reprobationis ; quia Deus non potest esse author et cau8R peccati. Essectus itaque reprobationis adaequatae Sunt
I. permissio peccati, quod cum morte Conjunctum est. II. Perseverantia in peccato, caecitas et obduratio. Non quatenus sunt mala culpae, ct important obfirmatam in malo voluntatem , quae certe a Deo eqqe non potest;
sed quatenus incluJunt gratiae uberioris privationem . et permissionem peccati in poenam culpae praecedentis, iuxta illud ad Bom. Cap. I. Propter, a tradidit illos Deos in passiones ignominiae, in reprobum Sensum , ut faciant ea quae non conoeni sit. III. Poena tum damni , quae in privatione Dei con istit : tum
sensus, quae aeternos crueiatus apud inferos importat.
CLXX. Quaeres. II. An Deus reprobos , quos iam decrevit aeterno odio prosequi, vere possit amare amore benevolo et amicabili, dum sunt in stata gratiae. R. Reprobos vere amari a Deo amicabiliter pro