장음표시 사용
251쪽
de ac diligentia descripsit. si) ,, Si qua , Sin
sartius ait , doctrina supra ipsam rationem es, ea es , ut ad ipsam facultas rationis nullo modo pertineat. Non potes ergo illuc pervenire ipsa ratio . Qua=e ne compreheudere quidem eam doctrinam soIes.. ri Poteratis id, Baylii ac Siniartii, sumere. Quis enim id negabat λSed quid inde concluditis p is Si nequit ratio, inquiunt, eam comprehendere, nequit in eadem aliqvam ideam, aut aliquod primipium invenire , unde, quae contra opponantur, flvi pinsutis isthuc autem non sumere aliquid eit , sed rapere totum, de quo controversia est . Quis enim id vobis ab iis, quae posuistis , fluere sua sponte concedat p . Quod comprehendi nequit , obscura tamen aliqua ratione intelligi potest . At nihil intelligitur, cujus nulla prorsus animo es- formetur notio. Iam ii notio aliqua doctrinae, de qua loquimur, et quaerimus, non absurdata
efformetur animo, cur ex eadem notione argumentorum, quae contra doctrinam eam nectantur
ab adversariis , solutiones, ac satis aptae responsiones peti non possint ρ Pergite porro is Hinc Iequitur, ut objectationes contra eam doctrinam insitutae non sint ruponsionibus obnoxiae s auri
i In Diff., de qua diximus . p. 't. Iis eonsentit etiam Voltaerius multis in locis, ut eum ait is Nos Miseres ant beati eιre eontraires a nos demonstrations , iis n' en sona pas Ins reveris par nos P Ailosep es cies
252쪽
a Iariua, quae per easdem oppugnatur. Certum.
autem es , objectatiouem, cujus fundamenta sint in disinctis notionibus , aeque invictam esse, fl- me nihil respondeas, sive id respondeas , , quod nimirum , quid , out quale si, prorsιν animo comprehendar is illud sequi non video rsed hoc omittamus. Adversarii certe rem rotam, de qua loquimur, miscent, atque confundunt . Itaque curandum nobis est, ut lector, quod hoe loco docemus, clara perspicuaque ratione percipiat. Responsio, qua ratio quae Vis excipiatur, duplex esse potest. Aut enim rem totam, de qua vertitur quaestio, tam aperte planeque declarat νut ejus naturam penitus animo percipiamus , aut saltem rationem ipsam ita infringit, ut quamVis ejusdem rei natura penitds ut nobis pereipi ne queat, nullum tamen eidem rationi pondus inesese, aut ad rem nostram nullo modo facere imtelligamus. Si probare mihi velis , nullum esse morum propterea quod Zeno , vir doctus inprimis , de motu ipso dubitare visus fuerit ,
an satis . aptam, satis validam rationem a te allatam fuisse quispiam dicet λ Negabitis omnino
vos etiam, contra quos instituta disputatio est. Num tamen, ut hane rationem infringam, a que dissolvam, natura motus est explicanda 8 Id quoque negabitis, opinor . Satis .enim erit , si nullum hac in ro auctoritati Zenonis locum esse, neque hujusmodi quaestiones unius aut alterius
philosophi sententiis, at . rationibus omnino aliis
253쪽
dirimendas esse dixero . Potest igitur argumen tum aliquod aptissima, . clarissimaque ratione solvi, ut non. rei , de qua institutus est sermo, natura optime intelligatur, quin etiam , quod in eodem exemplo vides , ut non probetur a no- his , ut non qualis ea sit , aut quomodo sit , ossendatur.
Haec, ad Mysuria Christianae Religionis fa-elle transferuntur. Illa quidem nequeunt contra Incredulorum argumenta responsione ulla , quaesit illius primi generis, apte defendi. At ait rius generis responsiones neque . ad haec tempora Christianis defuere Scriptoribus , neque unquam deerunt; quantum animo coniicere nobis licet. Eae quidem responsiones eo clarissimae dicendae sunt, quod ur my steriorum naturam proprietatesque non satis explice nr , argumenta certe a versariorum non esse demonstrativi generis omnino persuadeant. Eaedem enim clarissime ostendunt , non esse quorumdam pronunciatorum eam vim , ut ea ratione , qua sorte intelliguntur ab adversariis , revera intelligi debeant . Si majus aliquid molirentur , non eae responsiones ad ad versariorum argumenta , sed naturales probationes Mystariorum dicendae forent; ex quo genere nihil aflarri , quod satis homini sapienti faciat , ul
ει vero , quae postremo loeo Baylius ae Siniaristius effuderunt, quam absurde dicta sunt, quam imperite, quam sine ulla cognitione Dialecticaedi
254쪽
dicta videnturi ,, Non sincit, aiunt, obscura r non contra objectationem, curas tu claris diis sincti ue notionibus fundamenta statis. Primum
qua ratione , saltem hac in re nostra, dicendae sint responsiones obscurae , qua ratione eaedem clarae , satis explicatum est . Deinde quid vultis, cum argumenta , quae contra Mysteria Christia-nomni instituuntur distinctis in notionibus su
dari dieitis p An distinctis ipsa notionibus co tinentur , ut nihil in iis nisi perspicuum sit , nisi apertum ae planum, nisi, quod pectinet ad
ipsam rationem, omnino evidens, atque verum pIta dicatis , oportet, si quid dicturi estis. At
omnino contra ipsam rationem ista dieetis. Non enim quod Verissima sunt illa , quibus impii abutuntur, idcirco vinum est ad rem no stram ea posse transferri. Verissimum est r Muae sunt eadem uni tertio eadem esse inter fer ar falsum est hoc pronunciatum habere locum , si disinctio illa virtualis agnoscenda sit: falsum est, distinctionem hujusmodi nullam in naturis homine longe praestantioribus agnoscendam esse rdenique falsum est, argumentum illud, in quo
tam multa sumantur, quae nullo modo concedi debeants rite concludi. Non ergo satis est , quod aliqua in argumento quopiam Clara notio in- eludatur. Si ex multis partibus, ut ita dicam, satiscit, atque dat latus, nullius ponderis argumentum esse censebitur . Quare cur aliqua re
sponsione , quae non omni ex parte clara sir, H h a ex
255쪽
excipi nullo modo post, omnino non video si). Haec omnia de' Mysteriis Christianae Religionis a nohis disputata ad Attributum illud Dei , quod lacomprehen sibilitas dicitur a Scholasticis , cum infinitae Perfectionis ipsa notione conjunctum, melius . atque persectius agnoscendum haud leviter profecto iaciunt . Alia de Infinita ipsa Dei Persectione posIent explicari, cujus ni mirum id est vel maxime proprium, ut, cum plurima de ipsa dixeris, multo plura, quae di ci possint, superesse necessario debeant. Sed modum aliquem huic disputationi tandem imponi vel ipsa Philosophia flagitat , quae plurima V, delicet de ipsa Dei Opt. Max. natura Theol
giae Christianae uberius, et accuratius eXPIica
da relinquit . Hac praecipue de causa multa , quae ad Concursum Dei cum Causis secundis , et ad affinia quaedam argumenta spectant, aut nullo modo in hoc opere , aut leviter dumtaxat attingenda esse duximus . ..
256쪽
CAPUT I. Oristi referat peeuliarem de In ita Dei Perisfectione instruere tractationem Uenditur, et quid eo nomine veniat explicatur. Pag. I. CAPUT II. De Potentia , et Sapientia Dei agitur, quae in crearis rebus elucent , et contrariae quaedam ex Epicuri doctrina selitae ra
CAPUT III. Eamdem Dei Potentiam , eamdemque
finitate Sapientiae , atque Potentiae demonsra-tur , ac Boli bro ii moralia Dei Attributa negantis confutatur impietas 3o. CAPUT U. Rationibus etiam , quae vocantur a
priori . eontra Samuelis Clar ii sententiam esse Deum infinite perfectum satis apte concluditur. 38. CAPUT VI. Fausus Manichaeorum sui temporis princeps de Infinita Dei Perfectione detrahens
CAPUT VII. Confutatur insania Conradi Vom
CAPUT VIII. De iis , quae Athei recentiores, praecipue Miraborius , contra rusnitam Des Perfectionem obieere consueverunt. S CAis
257쪽
CAPUT IX. Ex infinita Dei Perfectione ipsius
disinae Naturae desinitionem rite defami, et male μυ-onum, Deitatem ipsam diuina D minatione consitui, docuisse. 6 . CAPUT X. Confutatur Badisii temeritas poetam Simonidem ex eo laudantis , quod non posse Deum ullo modo definiri , arbitratus fuerit. 73. CAPUT XI. An argumentum Cartesii , , Deam a notione quam habemus, Drtis in Perfecti esse conatur Uendere , validum censeri ebeat ν 8 CAPUT XII. Pulchritudo demonstratur , quom in ita Dei Perfectio infert; nec non Verntii sententia confutaturr Pulchritudinem de re bus corporea mala cataeensibus , proprie Loquem do , praedicari non posse. 9 I. CAPUT XIlI. Unitas Dei reprehensis quibusdam Incredulorum erroribus, aut calumniis , nec non quibusdam optimorum quoque Scriptorum rationibus reffectis, in ira , disputamus, evusdem Perfectione Venditur . to 6. CAPUT XIV. Manichaeorum error de duobus Prixeipiis a Bolio defensus ex infinitae Perinfectionis notione confutatur, Ba ii rationes infringunIur. IIy. CAPUT XU. Perfectissima Dei novidentia probatur , et contra eam impie dicta confutan
CAPUT XVI. M Perfectissimam Dei Providemriam ostendendam non esse doctrinam , quae
258쪽
dicitur optimi mus, ulla modo necessariam, eueflcitur , quin et eamdem doctrinam omnino falsimis demonstratur. I 4. CAPUT XVII. De, Libertate , quam summa Dei Perfectio necessario infert. Is 9. CAPUT XUIlI De quibasdam aliis Attributis Dei cum infinita ejus ' Perfectione connexis
agιtur , multu recentioram plurium I credulorum argumentis respondetur. II1.
CAPUT X X Deum tu ite Perfectum ab humanis mentibus comprehendi non posse Vendi- quibusdam veterum Haereticorum erro
CAPUT XX. Creatas quaslibet mentes quouis Iumine iIIustratas Dei Naturam perfecte comprehendere non posse probatur. - ivg. CAPUT XXL suomodo Fnt intelligendae quae- am de hoc Attributo Dei loquendi rationes , quibus impii abutuntur , breviter contra Baγ-tium ostenditur, ac praeterea Bulaueri,
non Miraborii 1emeritas coercetur. 2 2.
CAPUT XXII. De consectariis quibusdam ejus doctrinae, exposuimus, a summa Dei
Perfectione manantis contra temeritatem Incredulorum , qui Musteriis omnibus revelatae Rel gionis fidem denegant. Σ Ο. CAPUT XXIII. Rationes, quibus recentiores Imereduli, praecipue Russejus, spernunt μη ria , quae diximus, confutantur ἔ eademquemseria non contra, sed supra humanam efse Rinionem, Venditur. 219.
259쪽
g. nationes 34. illa Iam4. Proe 416o. intelligetiri. 68. ineon te noll. existimar. . 22I. quarum rationis η . negare audeat
a Pra m ἰαintellitentiis inconveni eas - axistimari quorum rationes ne stare non audeat