장음표시 사용
41쪽
Fuisset unctus Jc coronatus no nisi Rex Pont sciRomano,cui illa competebat paragenda, reservasse,&hanc esie qua ni Stephanus
Papa contulit Lotharium Miratres itidem coronatos fui sie Aquisgrani,noverat Conringius. Monito illo Defensoris non erat opuS. At non legerat memoratam eoruni a consecra Ionem. Hanc ubi produxerit memoratam, cedet Defensori interim existimabit De sensorem lusisse operam. Quid veto, si ille petat sibi aDefenso te monstrari fideli testimoni quenquam posteroruin Caroli post filios Ludovici fuisse vel coronatum Aquis grani AE qua utique petitio fuerit. Si enim usque adeo ut in illis 1 TObulis Aquis granensibus magna tum fuit in aues oritate Aquis. granum, ut ex instituto Caroli ibi debuerit coronatio sieri Regum, utique saltim Reges Lothai ingiae verosimile est coronari ibi debuisse; at hoc nusquam legitur. Exadverso novimus, Carolum Calvum occupati Regni Lotharingi ci coronam Metis a cepisti Camium Crassum vero Arnolphuna hujus fili uni Ludovicum, tametsi Aquis granum in possessione sua habu et inti in Germania Traiasrhenana fuist e coronatos de alijs Caroli po- seris Lodiaringiae dominis omnia incerta esse. XXIII. Hisce probe expensis patet, illa S repetita Spag. 2IDefensoris in temeratatem scit. Conrisgij debacchationes&calumnas nova depulsione non indigere.
J Jam ante conque si fuimus . quaestionem hanc ita esse
Propositam,ut non tangat statum eo intro erisaea Conringi Omotae; tractationem ejus ita institutam ut nemo sacile assequatur, qvjd vel Conringius vel Defensor sibi voluerit. Debulliet nimirum Quaestio haec sic proponi su solus Coloniensi s vel ex Caroli Magni lege et elex p/ascripto
nonum, ito haleat qui gram coronan ΓΘ
Assi marivam sententiam reprobat Conring us. Quaestionis autem a Desens ore propositae r An Cobni otio aleat mi gram coronis , affirmativam amplectitur Modie scit. Jam ab
42쪽
37 Henrici usque III Caesaris aevo illud jus soli Coloniens com
II. Videtur autem ita disputare obscurat enim&intricat omnia Defensor, tua sivi vi legis Carolinae au ritate Cano num .jus illud soli Coloniensi debeatur. Videamus quam bene. i II De Lege Carolina disputat primum usque ad illa pastet . ades me adhuc ita tamen ut more suo praemittat atrucem in conruastium calumniam dicensi ita jam Pragmatisa an acros Canonos rescinden los accingitur. Nec vero Contingius ocitam voluit illam quam inepte appellat Defensor Pragmati am; sacris rem Canovistia re animo est alienis minor quanquanari catholisus, Sacra Antiquitatis tamen non irre Verens. IV. Quod Legem Carolinam attinet,ira eritis negaVit Con-rin ius, ulla unquam lege a Carolo Magno datum solis Aresa piscopis Coloniensibus Aquis grani us colonandi. Nec enim
talis alicuius lagis in omni antiquorum temporum memoria aut Vola aut Vestigiu inreperitur. Conringius dixerat, ne qui de meta
lem legem hactenus fuisse factam,tantum abest, ut quaepiam genuina Lex cuiquam hominum fuerit visa. Debuisset jam Defensor producere tale iri aliquam legem. Sed miser non potui Aut pertinaciam vero ostendereti confugit ad ratiunculas uast mei nemo itidena iacile intelliget, nisi legerit Vindicem Coloniensem. Uno enim eodemque spiritu uterque agitatur. V. Ratiunculae videntur tres esse: I. Petita ex jure dice sano II EX testimonio Munstera, Crust j. Zetorij. Illi Hild bold Coloniensis dignitate&actibus.Omnes pluma leviores,&nihil perinde ostendere aptae quam levitatem judici aut anima
perversitatem, queis Defensor laborat. d. Ad pDinam haec tamenti Num uulsi in Mariano Aquens templo solium Regum coronandorum est erectum, Metropolita se eos ungen ligati et potestate λ. Respondeo autem posito etiam antecede iue conlequentiam ramen non alere idque propterea,
Quoniam coronaridi jus non proprie est jus nae tropoliticum.
43쪽
Hor posterius vel admittere cogitur Defensor etiam Invitus, vel fateri debet, Coloniens non competere jus coronandi nisi ubi metropolitam agi atque adeo non nisi in propria dioeces.
Sole sunt haec meridiano clariora &tamen,quasi sint talpis caeci-Gres, partium Coloniensium illi duo pationi, Vindex Defensor non vident sese hic teneri. Iam vero quis paulo sanioris etiam judici,non sentit, Munsteri Crusj Azorij testimonia non elle paria quae idonee probent in re controversa, quid actum sit tempore Caroli Magni. tamen vim omnem sui araumen. t in iliis Defensor collocat. ἄρ si α id est prout ouuiiolebat Aristoteles VII qtie stupidum est argumentum tertium .Hildebol- dum apud Carolum Magnum fuisse summae auctoritatis gra tiae fatemur. ac verum etiam esse quod adeo studiose cona. turpersuadere, ab Hildeboldo I udovicum Pium de uis mirco ecratum. An hinc sequitur Carolum Magnum lata lege o
nanibus&solis Archiepiscopis Collaniensibus contulisse iis Α-quisgrani coronandi Ita colligentem Vindicem ex merito execepit Jam Examen Coloniensis argumenti primi. Si Desensor poterit salva sorma commodum hinc syllogismum exsculpere Promitto ipsi pro quavis propositione quicquid opum est mea rum. Obiter vero observabit; qui exsequioris aevi scriptoribus
coron tum aut consecratum ab Hildeboldopeihibent Ludovi cum Pium, illos fere coronationem illam rejicere in annum
post obitum at oli patris. De hac coronatione vero ita judicare Coloniensem Gelenium virumi indice mefensore dinnione Streithagio infinite meliorem majoremque , vi ad ηensi
44쪽
xe diadema exaltari majori acceptum It posuisse. Vbi cum G talo convenerit Defensor, poterit porto facere periculum instruendo illo syllogismo. IIX. P git vero jam sycophantam agere. Rides ait me
adhuc laudare Pragmaticam a te ostiano consecratam; ludionem inta. is, qui protritu Caesareis Rescriptis Hincidendos canones aciem acuta. Calumnia est . Conringium Vulcano consecrasse quam illa ecae Pragmaticam Calunania est, Conringium aciem acuere ad inti emdos Canones Ineptum est dictu, ut aciem acua a 4neso endos Canones Conringium ludionem induisse nec vero ludionum est achere aciem sed lanistarum sorte aut lanionum.
IX. Jam tum vero ad praecedentem quaestionem adduxtverba ipsa Conring ij de Canonibus. Quae profecto liquido ostendunt, ultro agnoscere illam per canones prudeηter esse fingulis Haecolis sa jura instituta; tantum hoc monuisse, non esse eum ri-νrem Cauo mut me omniexιeptione stridie semper sis obseret an circa consecrationes sapenumero aliquid indulgeri solere. Haec pros, testi an sit Canones rescindere dc ludionem aut Ianionem agere, mnibus bonis&aequisiudicandum permittitur.
X. Novit proculdubio Conringius, quae ipse his quidem
est verbis professus, esse hodie nota in vulgus omnibus Cath Iicae Ecclesiae filiis. Non quasi cujusvis sit, pro libitu Canon una rigorem mollire: sed simpliciter, fieri id rect Eposse ab ijs. quos penes est dispansandi facultas. Existimabat item Conringius
in Assertione sua saltem a Coloniensium nemine ea in dubium vocari posse suum V et velint omnes consecrationes Regia et
iam extra suam au cesimo sese situendaueb . Denique exemplo Ottonis I PII l milhelmi Hollandi probavit, duntaxat oliar Coloniensibus suisse persuas una, nec Carolinam aliquam legem nec Canones obstare, quo minus Moguntinus Aquisgrani rite
XI. Contra haec ita sese gem Defensor, ut pes ρω immovens omnia, tis Prodat vel ruditatena suam vel malagni ia-
45쪽
tem. Nec enim in recitandis Conringianis bonam fidem prae stat, nec in refellendis rectam vim judicij. Si Cauone, inquio
opponim, praetextum voca perlevem De anti)us inum uoneos icto observandos, cum sacrum characterem non imprimat. Dixerim typo giaphi vitio excidisse cor alio, ut sit legendum cum sacrum cha
racterem non primat corovatio. Conferat vero aequus Lector,
cui tanti est, haec Defensoris cum ij quae decanonum praetextu illo habentur pag. 16 Assertionis Conringianae. XII. Cumprimis vero bonam mecum fidem desiderabit, scio, qui contulerit Conringianae Astertionis illa quae leguntur Pag. 27 . o vocabitur , cum dilemmate formato quasi ex Mente Conringij a Defensore pag.2ς Ridiculo resti m quit Hiemmate, quo merito Canonum te rudem profiteris Volcanones sunt rictae olerdanti nec potuit contra eos Colomen' Moguntino permittere unctionem, vel non sunt stractae olfervantia, neque prohalent re natis aliena dioecesit consecrationes. Hoc dilemmate disertis pro secto verbis nusquam est usus Conringius. Interim verui ne ii,si potuit m dioecesi Coloniensii Moguntinus consecrare, ipsi olim Colonienses rediderunt,Canones no prohibere,quo minus Mo-guntinus quada justa de causa Aquis grani coronationem sacrana instituat; atque adeo Canones non esse adeo stricto obse ivan tiae, ut per dispensationem mitigari nequeant , imo per con sequens Canonum praetextum leviorem fuisse, quam ut unicus ille praetextus soli Coloniensi concedere debuerit Aquis granensem coro irationem contra Moguntinum, Primatus sossessionis jure eandem sibi aetate Henrici III Caesaris vendicantem. Potuit enim utique, fatente ipso Defensore, admittere in dioeces sua Moguntinam coronationem, non obstante Canonum ligore, Coloniensis solus rigor ergo Canonum nonio tui etiam jui e Moguntinum a coronatione excludere. XIII. Scribit porro Defensor Soli Colon eo quoties hccati cede 'privilegi vult, concediturpe omnem Germaniam, ex incio Sogesuperiore, Regemee se vel alium consecrare. Estoaetiali si
46쪽
Verum non si At vero ii nc palam est, s lex aliqua superior&Oilicium iubeat, per Canones napediri non posse aut debere. quo minus consecrationes tiant ab aliquo extra dioecesia. Quid aliud vero voluit Conringius Qua in redissentit ergo de Ca- non unis igore a Contingio Defensor Dispeream si vel minimam videam dis onantiam inter utrumque. Si idem vero cum Con-ringio sentit Defensor, summa profecto malignitas est, innocentem hic Conritagium traducere, tanquam sacrorum Canonum irrisorem, inci rem, rescissorem, exsibilatorem. XIV. Quod exempla coronationum a Moguntino quis grani peractarum, quibus usus fuit Conringius, attinet mota potuit negare ad Ottonis Magni unctionem admissum Moguntinum asserit tamen confidenter, Coloniensem fili reservasset antem timerorum S Irach ungendam. quod ante illum nemo dixit, sorte nec somniavit. Imo Witi Lindum ita Omnia narrare, qua, si solam coronae impositionem juverit Coloniensis probaverat Conringius in Astertione . Defensor vero nihil ad illud respondens, tantum aliud narrari quasi hoc sit satis. In coronatione Ottonis II functum suo munere saltim ex parte Moguntinum itidem non ausus fuit Defensor negare urget tamen,pri. mas partes tum fuisse Brunonis Coloniensis. Quas illud siverum sit, quidquam ad hanc rem faciat. Conringius recte credidit, satis esse sibi, si saltim ex parte consecratio fuerit a Mo-guntino peracta. Et tamen primas in illo actu obtinuise Bruno
nem Coloniensem, ex j quidem quae adfert nullo firmo syllo gismo Defensor probav rit quod sentiet ubi secerit periculum. Ad Ottonis Ili coronationem nihil attulisse Coloniens em .sate. ri cogitur itidem Desensor: at excusat; iactum enim illud esse, quod jam monachalem habitum assumpsisset Warinus Coloni. ensis, cum primi Defensores Colonienses scripsssent Warinum illum o ibo tum luisse detentum. Vtrique fabulae adversa sunt quae de Warino narrat Dithmarui, Sed ille, etsi tum te mali poris
47쪽
poris vixerit&rebus Imperhgerendis,tanquam Episcopus Meruburgensis, praecipua ortus nobilitate , admotus fuerit, Micitur a Desensore tantum quia in anno coronationis aberrave. rit. Tanta nimirum est libido fingendi aliquid ingratiam paseris quam tutandam suscepit ut non pudeat fidem detrahere scriptori τυγωογον rei gestae, qui talia non potuit ignorare. Wilhelmi Hollandi dexteram a Moguntino esse unctam, itidem non potest negare De sensor tamen nonnulla addit sed quae nihil ad rem facere, quilibet facile judicabit XV. Concludens tandem hanc octavae quaestionis tracta, tioncm sex titulos adsert juris Coloniensis coronandi minus liberalis indice, qui undecim attulerat Verum de illis titulis quid sit sentiendum cuna abunde nuper disputatum sit in Examine Argumentorum Coloniensium, non est quod huic loco amplius nos quidem minoremur; praesertim quum titulos non probet Defensor, sed tantum recenseat; pari autem facilitates,
nobis hi queant rejici quam ab illo sunt recensiti.
I Nonam Quaestionem ejusque tractationem ijs, quae Sectione; a Contingio disputantur, oppostam quidem voluit
De sensor sed mole suo, nec bona fide refert Conringi ana,nec suas sentcntias vel verisimiles sacit, tantum abest ut ostenderit veras esse. II. Prima calumnia jam vetus potest videri, Conringium Caroli Pragmaticam explostge Scanones sacros exfilii P. Reliquae novae sunt Inter has prima ex Conringium originem Η-que u Daugurationis a Caroli Magni ili sepulti memoria deaucere. Haec autem suerunt Conringi verba: Primum quod nempe Jamoliones ab Reges voluerint qui grani potitra coronari quam utili; contigige arlitror propterea, quod Aqui ranum retali locu fama vera verit Carolud Magnuύ, ili quoiues mortuuiacsepultuσ.
48쪽
Mac sane ratione iste omnia Regias alati Transa rea qui ranense omnium fuitprimum iam aetate Carolio nolitissimum. II. Altera est Contingium affirmasse, circa tempora Henrici III Caesaris rimatum esse Coloniam translatum Conrin-gij autem verba sunt pag. 3Σ 'am tum Colouiensem Sedem ita cre- hJe, ut aemulatione sua pene ullum niteretur reddere Moguntini
III. Tertia est quod Conringius fateatur, Moguntinum pia ie jure ictum esse a Coloniensi, Squidem vi Cave m. Conri gius vero dixerat pag. 3 3 : Henrisoregnante, cum alii iscopi Germania, tum etiam ipse Moguntinii plin justo certe puta solito, tar- rogaverant in dioece ritu sua Iui oldin ipse Moguntini dici non po tis quam tuerit rigidis in tuenda sua carceseos creditis juribus. Recitata deinde prolixiore quadana de Luiti oldo ex Allateis er-ge ex quo talia deprom sisse, quid quaeso criminis Z historia, tandem addiderat . Si vero LM7oldus ne ipsi quidem Papae voluit cedere in sua iaces, quid mirum es, eodem jure adversu in esse usum Coloniensem, pristinum coronandi tu Moguntino saltim ex parte fuisse ereptum Tantum de calumnijsti mala fide in Con-ringium exercita.
IV. Pro conject uris vero Conringianis quantum exob, scura&confusa tractatione colligere esto suas substituens, Primum causam juris Coloniensis circa Aquensem coronationem collocat in Pragmatica illa Carolina. Huic vero fidem hoc loco vult ficere pag. et ex encom ijs quis grano jam ante Friderici I tempora tributis, cumprimis de Sede Regia ibi collocata Delup. 3 ex test: moni js de Sede Regia qui stranen . quae lata sint post tempora Friderici I Caesaris, partim antiquioribus partim recentioribus. Sunt autem encomta illavi antiquiora quoque testimonia ita a Dei ensore proposita, quasi ipse illa collegerit,cum a. me de suo vix unum alterum addiderit, omnia vero Conrin,
49쪽
v. Caeterum ex pumice citius aquam, quam ex illis en-eomijs de Sede Regia testimonijs, justo aliquo syllogismo expresseris, Carolum Magnum instituisse ut quis rani omnes in suturum Caesares initiarentur, aut Regia corona Ornaren rur. Tenta, sodes, Defensor, id num possis. Si non possis, ut proiecto non poteris quid laboras vana opera fabulas persuadere VI. Inter encomia occurrit primo, quod ab antiquo auctore poematis cujusdam jana aetate Caroli Aquis fanum dictum sit Roma nova, Koma secunda. Ita dictum Defensor vult quod
ilicoronam Regiam ut Romae Imperatoriam Caesare consequerentur.
Quasi vero non alia possit esse nominis illius ratio. Et vero quando carmen illud fuit conscriptum, nondum fuit lata lex illa quarjactatur Carolina. Et ex ipso carmine apparet ita dictum Aquis ranum a Poeta ob splendorem noviter conditae Urbis, quae tum omnes Transalpinas superavit. Defensor ipse pag. notat Coloniam itidem dictam fuisse alteram Romam : cui pros: Et prima illa Defensoris interpretatio non congruit. VII. Succedunt deinde illi tituli istius Vrbis i Prima Sedes Franciae; totius regni archisolium archisebum regni ramcorum. Verum quo colore saltim in speciem pois probare Linsola Sede primaria, aut primario Palatio Regnis rancorum, ex instituto Caroli Magni coronationes Regia Caesarum institui oportere . Similiter in aede S. Mariae Virginis solium aliquod Imperiale aut th/enum regalem a Carolo Magno esse constitutum, nemo negaverit. Nam per Germaniam passim throni sunt constituti Nemo tamen ante Friderici I arvum dixit, Sedem illam cicatam esea Carolo Magno, ut in eo omnes Caesares initiarentur. Post Fridericum talia credi caepisso fassus est Conri gius Sed ex illis ab riderici aevo usque alis testimoniis non, test firmiter colligi, idem iam Caroli Magni aetate vel constitutum vel creditum fuisse. At quid his immoramur obi justo syllogismo, cuius medius terminus sit desumptus a Sede Regia;
probaverit legem illam Carolinam, spondeo Confinginmie. sensori
50쪽
sensori non concessurum duntaxat sed gratias quoque acturum: Et fgo similiter maximas illi agam. t LX. Alteram causam juris Coloniensis videtur arcessere De sensor a vi Canonum Sprivilegiorum quae scit habuerit ν'
niensis vivo Careu , cum Primatus ejis maxime foreret. Verum
praetextu Canonum: usos Colonienses& vicissedam lassus est Conringiusci illum tamen praetextum tanti roboris jure non suisse itidem agnovit Priviligiorum Primat quae Coloniensis Ecclesia habuerit Carolo vivo, in omni aevo ne gry quidem re peritur Debuisset itaque ab illis ineptij xenditandis merito Defensor abstinere, si qua ipsi veritatis curavi pudoris suisset. IX. Tertiam videtur Defensor in nescio quodi plici privilegio soli Coloniensi a Leone X restaurato , collocare. Sed jactitatur quidem illud privilegium ab omnibus pene Coloni' ensibus Advocatis, nec rogati tamen nec irritati adduci illi potucrunt, ut alijs legendum communicarent. Vt dederit vero
Le. IX tale privilegium illud tamen manebit aetate Henrici III caepisse demum Coloniensem constanter coronationes Aquis grane ii se peragere, in illius enim Caesaris tempora Leonis I Papae aetas incidit, X. Subjungit deinceps Defensor pag. 3 nonnulla de Primatu Coloniensivi Moguntino: illum non caepisse Henrico III
Caesare, ut rebatur Contingius &Magdeburgens Prima tu inguntinum multiam fuisse imminutum. Verum qui ratus sit Comringius, Primatum ad Colonienses pervenisse aetate Henrici Iuculi Primatum Coloniensem nullum agnoscat 'gi jam tum de noviter isto jactato Primatu: atque ad tutelam eorum quae a
Conringio sunt disputata nihil illa de Pi imatu Coloniensi contentio quidquam valet; itaque hisce relictis ad alia potius pergemus,